اگر مایلید بدانید پس از تی 55/54 هم تانک تی 34 در دو مدل 76/85 رده دوم پر تیراژترین تانک تاریخ را یدک میکشد
پیوند
پیوند
Telegram
جنگاوران
تی۵۴ و۵۵ با میزان تولید ۸۶۰۰۰ تا ۱۰۰.۰۰۰ دستگاه پرتعداد ترین تانک تاریخ است.این تانک از تانک های جنگ دوم نیز بیشتر تولید شد
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ارتش سودان (SAF) و به غنیمت گرفتن مقادیری مهمات و قطعات توپخانه ای از نیروهای موسوم به پشتیبانی سریع (RSF) از جمله هویتزر چینی AH4 و مهمات BEE17 ERFB/HE. هویتزر مذکور را میتوان نمونه چینی از هویتزر کششی سبک M777 دانست که در حال حاضر تنها مشتری خارجی آن امارات متحده عربی است و از این جهت میتوان به سر نخ حمایت تسلیحاتی امارات از نیروهای موسوم به پشتیبانی سریع در سودان پی برد!
جهت آشنایی با هویتزر مذکور
#توپخانه
#سودان
#امارات_متحده_عربی
#کلیپ
#غنیمت
@SNTankograd
جهت آشنایی با هویتزر مذکور
#توپخانه
#سودان
#امارات_متحده_عربی
#کلیپ
#غنیمت
@SNTankograd
درود بر شما وقت بخیر🌺 تیپ بیستم مکانیزه ارتش لهستان و اولین تمرین عبور از پایاب عمیق یا Deep Fording با استفاده از تانک های K2GF. اینکه تانک های مذکور در یک تیپ مکانیزه چه میکنند بحثی است که در بررسی احتمالی ساختار ارتش لهستان در آینده به آن خواهیم پرداخت اما مسئله مهم در این خصوص بازخورد یا همان فیدبک هایی است که ارتش لهستان از به کارگیری تانک های K2 منتشر میکند و شماری از تجربیات کاربری این تانک از سوی تانکیست های لهستانی در فضای مجازی عمومی میشود که مجموع آن به صورت خلاصه مثبت است.
#لهستان
#تمرین
@SNTankograd
#لهستان
#تمرین
@SNTankograd
Tankograd 🛡
درود بر شما وقت بخیر🌺 تیپ بیستم مکانیزه ارتش لهستان و اولین تمرین عبور از پایاب عمیق یا Deep Fording با استفاده از تانک های K2GF. اینکه تانک های مذکور در یک تیپ مکانیزه چه میکنند بحثی است که در بررسی احتمالی ساختار ارتش لهستان در آینده به آن خواهیم پرداخت…
در پلتفرم های زرهی کلاس سنگین چهار کاربری اصلی وجود دارد و در کنار آن البته تعداد قابل توجهی کاربری های جانبی میتوان در نظر گرفت. این چهار کاربری اصلی عبارتند از تانک اصلی میدان نبرد (MBT)، خودروی بازیابی زرهی (ARV)، خودروی پل گذار زرهی و در نهایت خودروی مهندسی رزمی (CEV)
دو کاربری خودروی مهندسی رزمی و پل گذار را میتوان نادیده گرفت اما کاربری خودروی بازیابی زرهی در ارتباط مستقیم با پشتیبانی از تانک اصلی میدان نبرد است و نتیجتا به کارگیری آن در کنار تانک اصلی میدان نبرد یک الزام است نه یک انتخاب
#مفاهیم
@SNTankograd
دو کاربری خودروی مهندسی رزمی و پل گذار را میتوان نادیده گرفت اما کاربری خودروی بازیابی زرهی در ارتباط مستقیم با پشتیبانی از تانک اصلی میدان نبرد است و نتیجتا به کارگیری آن در کنار تانک اصلی میدان نبرد یک الزام است نه یک انتخاب
#مفاهیم
@SNTankograd
درود بر همه شما عزیزان و وقت بخیر🌺
خودروهای زرهی پیاده‌نظام M2A4 بردلی متعلق به هنگ هفتم سواره‌نظام ارتش آمریکا، از تیپ رزمی زرهی اول، لشکر سوم پیاده‌نظام، طی هفته‌های اخیر در رزمایش «خارپشت ۲۵» (Hedgehog 25) در استونی شرکت کردند. این رزمایش بین‌المللی گسترده، به رهبری نیروهای دفاعی استونی برگزار شد و بر استقرار سریع نیروهای متحد در سناریوی احتمالی جنگ بین ناتو و روسیه تمرکز داشت.
#آمریکا
#تمرین
#خودرو_زرهی
#بردلی
@SNTankograd
خودروهای زرهی پیاده‌نظام M2A4 بردلی متعلق به هنگ هفتم سواره‌نظام ارتش آمریکا، از تیپ رزمی زرهی اول، لشکر سوم پیاده‌نظام، طی هفته‌های اخیر در رزمایش «خارپشت ۲۵» (Hedgehog 25) در استونی شرکت کردند. این رزمایش بین‌المللی گسترده، به رهبری نیروهای دفاعی استونی برگزار شد و بر استقرار سریع نیروهای متحد در سناریوی احتمالی جنگ بین ناتو و روسیه تمرکز داشت.
#آمریکا
#تمرین
#خودرو_زرهی
#بردلی
@SNTankograd
طرح فراموش‌شده: بالگرد زره‌پوش ارتش آمریکا
پس از معرفی گسترده بالگردها به میدان نبرد در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، این پرنده‌ها تأثیر عمیقی بر روش‌های جنگیدن گذاشتند. با این حال، آسیب‌پذیری ذاتی بالگردها آشکار بود و به همین دلیل، روش‌هایی برای افزایش بقای آن‌ها توسعه یافت. از آن زمان، تاکتیک‌های نوین، افزایش سرعت، استفاده از اقدامات متقابل متنوع، و حتی فناوری مخفی‌کاری به شکل‌ها و درجات مختلف به کار گرفته شدند. با وجود این پیشرفت‌ها، تلاش‌های آمریکا برای ساخت بالگردی با حفاظت بالا، که عملاً به یک خودروی زره‌پوش پرنده تبدیل شود، موفقیت محدودی داشت.
در سال ۱۹۶۷، ارتش آمریکا درگیر جنگ ویتنام بود و بالگردها نقش محوری در عملیات ایفا می‌کردند. بر اساس آمار انجمن خلبانان بالگرد در جنگ ویتنام، از حدود ۱۲,۰۰۰ بالگرد استفاده‌شده توسط نیروهای مسلح آمریکا در این جنگ، بیش از ۵,۶۰۰ فروند ساقط شدند یا از دست رفتند.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
پس از معرفی گسترده بالگردها به میدان نبرد در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، این پرنده‌ها تأثیر عمیقی بر روش‌های جنگیدن گذاشتند. با این حال، آسیب‌پذیری ذاتی بالگردها آشکار بود و به همین دلیل، روش‌هایی برای افزایش بقای آن‌ها توسعه یافت. از آن زمان، تاکتیک‌های نوین، افزایش سرعت، استفاده از اقدامات متقابل متنوع، و حتی فناوری مخفی‌کاری به شکل‌ها و درجات مختلف به کار گرفته شدند. با وجود این پیشرفت‌ها، تلاش‌های آمریکا برای ساخت بالگردی با حفاظت بالا، که عملاً به یک خودروی زره‌پوش پرنده تبدیل شود، موفقیت محدودی داشت.
در سال ۱۹۶۷، ارتش آمریکا درگیر جنگ ویتنام بود و بالگردها نقش محوری در عملیات ایفا می‌کردند. بر اساس آمار انجمن خلبانان بالگرد در جنگ ویتنام، از حدود ۱۲,۰۰۰ بالگرد استفاده‌شده توسط نیروهای مسلح آمریکا در این جنگ، بیش از ۵,۶۰۰ فروند ساقط شدند یا از دست رفتند.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
(۱)
در حالی که جنگ ویتنام شدت گرفته بود، تولیدکنندگان آمریکایی به دنبال راه‌هایی برای ساخت بالگردهایی با شانس بقای بالاتر در جنوب شرق آسیا و میدان‌های نبرد رقابتی‌تر بودند. در سال ۱۹۶۷، شرکت سیکورسکی زره جدیدی برای هواپیماها توسعه داد که محافظت بالستیک مؤثری برای بالگردها فراهم می‌کرد. بالگردها در ویتنام اغلب هنگام عملیات در مناطق فرود «خطرناک» هدف گلوله قرار می‌گرفتند و روی زمین نیز در معرض حملات خمپاره یا موشک بودند.
زره فولادی با درجه سختی دو، طراحی‌شده توسط سیکورسکی، هم مقاوم بود و هم به اندازه کافی سبک که می‌توانست به‌عنوان بخشی از ساختار اصلی بالگرد استفاده شود، نه اینکه بعداً به آن اضافه گردد. همزمان، سیکورسکی روی مفهوم تیغه پیشرفته (ABC) کار می‌کرد که نوید بالگردهایی با سرعت بسیار بالاتر از روتورهای سنتی را می‌داد. این مفهوم تنها یکی از تلاش‌های متعدد آن زمان برای بهبود عملکرد پرنده‌های روتورکرافت بود. دیگر طرح‌ها شامل بالگردهای مرکب بودند که روتورهای سنتی را با بال و پیشران کمکی ترکیب می‌کردند تا سرعت بیشتری تولید کنند.
طرح روتور ABC سیکورسکی جایگزینی برای بالگردهای مرکب بود و از یک روتور اصلی متقابل‌چرخان به همراه پیشران کمکی برای حرکت رو به جلو استفاده می‌کرد. این چیدمان مشکل استال تیغه، که سرعت بالگردهای معمولی را محدود میکند، را برطرف کرد و نیاز به روتور دمی را حذف نمود. برای یک بالگرد زره‌پوش، سیستم ABC مزایای متعددی داشت: پیکربندی ساده‌تر و مقاوم‌تری نسبت به بالگردهای معمولی ارائه می‌داد، بهتر در برابر آسیب مقاومت می‌کرد، و با حذف روتور دمی آسیب‌پذیر و سیستم انتقال قدرت آن، پایداری بیشتری داشت. اگرچه سرعت بالا برای بالگرد زره‌پوش اولویت کمتری داشت، چابکی بالای این چیدمان برای مانور در نبرد بسیار مفید بود.
سیکورسکی دو گزینه بالگرد زره‌پوش را بررسی کرد. گزینه نخست، خودروی شناسایی زره‌پوش هوایی (AARV) بود؛ بالگردی شناسایی با دو سرنشین که به‌عنوان جانشین بالگردهای هیوز OH-6 Cayuse و بل OH-58 Kiowa، استفاده‌شده در برنامه بالگرد مشاهده سبک (LOH) ارتش آمریکا در ویتنام، در نظر گرفته شده بود. برنامه AARV به مدت دو و نیم سال توسط سیکورسکی و ارتش تأمین مالی شد. مرکز تحقیقات مواد و مکانیک ارتش نقش کلیدی در توسعه زره با درجه سختی دو و ضخامت نیم اینچ برای بدنه بالگرد ایفا کرد. از وزن کل ۶,۸۰۰ پوندی این بالگرد، حدود ۱,۸۰۰ پوند به زره اختصاص داشت.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
در حالی که جنگ ویتنام شدت گرفته بود، تولیدکنندگان آمریکایی به دنبال راه‌هایی برای ساخت بالگردهایی با شانس بقای بالاتر در جنوب شرق آسیا و میدان‌های نبرد رقابتی‌تر بودند. در سال ۱۹۶۷، شرکت سیکورسکی زره جدیدی برای هواپیماها توسعه داد که محافظت بالستیک مؤثری برای بالگردها فراهم می‌کرد. بالگردها در ویتنام اغلب هنگام عملیات در مناطق فرود «خطرناک» هدف گلوله قرار می‌گرفتند و روی زمین نیز در معرض حملات خمپاره یا موشک بودند.
زره فولادی با درجه سختی دو، طراحی‌شده توسط سیکورسکی، هم مقاوم بود و هم به اندازه کافی سبک که می‌توانست به‌عنوان بخشی از ساختار اصلی بالگرد استفاده شود، نه اینکه بعداً به آن اضافه گردد. همزمان، سیکورسکی روی مفهوم تیغه پیشرفته (ABC) کار می‌کرد که نوید بالگردهایی با سرعت بسیار بالاتر از روتورهای سنتی را می‌داد. این مفهوم تنها یکی از تلاش‌های متعدد آن زمان برای بهبود عملکرد پرنده‌های روتورکرافت بود. دیگر طرح‌ها شامل بالگردهای مرکب بودند که روتورهای سنتی را با بال و پیشران کمکی ترکیب می‌کردند تا سرعت بیشتری تولید کنند.
طرح روتور ABC سیکورسکی جایگزینی برای بالگردهای مرکب بود و از یک روتور اصلی متقابل‌چرخان به همراه پیشران کمکی برای حرکت رو به جلو استفاده می‌کرد. این چیدمان مشکل استال تیغه، که سرعت بالگردهای معمولی را محدود میکند، را برطرف کرد و نیاز به روتور دمی را حذف نمود. برای یک بالگرد زره‌پوش، سیستم ABC مزایای متعددی داشت: پیکربندی ساده‌تر و مقاوم‌تری نسبت به بالگردهای معمولی ارائه می‌داد، بهتر در برابر آسیب مقاومت می‌کرد، و با حذف روتور دمی آسیب‌پذیر و سیستم انتقال قدرت آن، پایداری بیشتری داشت. اگرچه سرعت بالا برای بالگرد زره‌پوش اولویت کمتری داشت، چابکی بالای این چیدمان برای مانور در نبرد بسیار مفید بود.
سیکورسکی دو گزینه بالگرد زره‌پوش را بررسی کرد. گزینه نخست، خودروی شناسایی زره‌پوش هوایی (AARV) بود؛ بالگردی شناسایی با دو سرنشین که به‌عنوان جانشین بالگردهای هیوز OH-6 Cayuse و بل OH-58 Kiowa، استفاده‌شده در برنامه بالگرد مشاهده سبک (LOH) ارتش آمریکا در ویتنام، در نظر گرفته شده بود. برنامه AARV به مدت دو و نیم سال توسط سیکورسکی و ارتش تأمین مالی شد. مرکز تحقیقات مواد و مکانیک ارتش نقش کلیدی در توسعه زره با درجه سختی دو و ضخامت نیم اینچ برای بدنه بالگرد ایفا کرد. از وزن کل ۶,۸۰۰ پوندی این بالگرد، حدود ۱,۸۰۰ پوند به زره اختصاص داشت.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
(۲)
با توجه به نوآورانه بودن زره دوسختی، تلاش‌های گسترده‌ای برای یافتن بهترین روش‌های برش، اتصال، شکل‌دهی، و تکمیل بالگرد با این ماده صورت گرفت. پس از ارزیابی‌های اولیه، یک ماکت بدنه ساخته شد و تحت آزمایش‌های بالستیک قرار گرفت. به جز چیدمان روتور ABC، پیکربندی کلی AARV نسبتاً ساده و معمولی بود. بدنه آن با خط چانه برجسته، ظاهری چندوجهی، و زوایای تند طراحی شده بود که اگرچه بعدها در بالگردهای مخفی دیده شد، در اینجا برای محافظت بهتر در برابر آتش بالستیک به کار رفت. بدنه اصلی از زره دوسختی ساخته شده بود، اما دم از آلومینیوم با پیکربندی V معکوس تشکیل می‌شد.
طرح AARV با طول ۷.۷۴ متر (۲۵.۴ فوت) و ارتفاع بدنه ۱.۳۷ متر (۴.۵ فوت)، حتی از بالگرد OH-6 (با طول ۹.۲۳ متر و ارتفاع ۲.۴۶ متر) کوچک‌تر بود. برخلاف دیگر طرح‌های ABC سیکورسکی، این بالگرد پیشران کمکی نداشت و با یک موتور توربوشفت پرات اند ویتنی کانادا مدلPT6 با توان ۱,۱۷۵ اسب بخار کار می‌کرد که سرعت نهایی ۲۷۷.۸ کیلومتر بر ساعت (۱۵۰ نات) را فراهم می‌نمود.
در آزمایش‌ها، بدنه AARV در برابر گلوله‌های کالیبر ۷.۶۲ میلی‌متری از فاصله نزدیک و گلوله‌های کالیبر ۱۲.۷ میلی‌متری از فاصله دورتر مقاومت کرد. علاوه بر زره بدنه، شیشه بالستیک پیشرفته یا «زره شفاف» برای پوشش کابین خلبان استفاده شد. AARV همچنین امکان نصب تسلیحات را داشت، که می توان به توانایی نصب غلافهای تیربار گاتلینگ مینی‌گان ۷.۶۲ میلی‌متری روی پایه تلسکوپی زیر بدنه و غلافهای راکت ۲.۷۵ اینچی در کناره‌ها اشاره کرد.
اگرچه سیستم روتور ABC در سال ۱۹۷۰ با موفقیت در تونل باد ناسا آزمایش شد، پروژه AARV پیشرفت بیشتری نداشت. ارتش نتیجه گرفت که این فناوری برای پلتفرم‌های پرسرعت مناسب‌تر است.سیکورسکی نمونه دیگری از ABC به نام S-69 را تکمیل کرد، اما این پروژه نیز به تولید انبوه نرسید.
همزمان، مفهوم «بالگرد زره‌پوش» که به AARV منجر شده بود، پایه‌ای برای پروژه نفربر زره‌پوش هوایی (AAPC) ش. این طرح نسخه بزرگ‌شده AARV بود و حول یک کابین زره‌پوش جعبه‌مانند با ظرفیت ۱۲ سرباز طراحی شده بود. در این طرح، قطر روتور به ۱۲.۱۹ متر (۴۰ فوت) افزایش یافت. دو پیکربندی دم بررسی شد: یکی V معکوس با اتصال دم‌ها به ارابه‌های فرود و دیگری یک صفحه افقی معمولی با صفحات عمودی در انتها. AAPC تا مرحله ساخت ماکت کامل پیش رفت، اما ارتش علاقه‌ای به ادامه آن نشان نداد. این پروژه در مقایسه با بالگرد Mi-24 Hind شوروی، که پاسخ شوروی به نیاز مشابه با تأکید بر سرعت و قدرت آتش بود، قابل‌توجه است. اگرچه AARV و AAPC به فراموشی سپرده شدند، مفهوم تیغه پیشرفته سال‌ها بعد با قدرت بازگشت.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
با توجه به نوآورانه بودن زره دوسختی، تلاش‌های گسترده‌ای برای یافتن بهترین روش‌های برش، اتصال، شکل‌دهی، و تکمیل بالگرد با این ماده صورت گرفت. پس از ارزیابی‌های اولیه، یک ماکت بدنه ساخته شد و تحت آزمایش‌های بالستیک قرار گرفت. به جز چیدمان روتور ABC، پیکربندی کلی AARV نسبتاً ساده و معمولی بود. بدنه آن با خط چانه برجسته، ظاهری چندوجهی، و زوایای تند طراحی شده بود که اگرچه بعدها در بالگردهای مخفی دیده شد، در اینجا برای محافظت بهتر در برابر آتش بالستیک به کار رفت. بدنه اصلی از زره دوسختی ساخته شده بود، اما دم از آلومینیوم با پیکربندی V معکوس تشکیل می‌شد.
طرح AARV با طول ۷.۷۴ متر (۲۵.۴ فوت) و ارتفاع بدنه ۱.۳۷ متر (۴.۵ فوت)، حتی از بالگرد OH-6 (با طول ۹.۲۳ متر و ارتفاع ۲.۴۶ متر) کوچک‌تر بود. برخلاف دیگر طرح‌های ABC سیکورسکی، این بالگرد پیشران کمکی نداشت و با یک موتور توربوشفت پرات اند ویتنی کانادا مدلPT6 با توان ۱,۱۷۵ اسب بخار کار می‌کرد که سرعت نهایی ۲۷۷.۸ کیلومتر بر ساعت (۱۵۰ نات) را فراهم می‌نمود.
در آزمایش‌ها، بدنه AARV در برابر گلوله‌های کالیبر ۷.۶۲ میلی‌متری از فاصله نزدیک و گلوله‌های کالیبر ۱۲.۷ میلی‌متری از فاصله دورتر مقاومت کرد. علاوه بر زره بدنه، شیشه بالستیک پیشرفته یا «زره شفاف» برای پوشش کابین خلبان استفاده شد. AARV همچنین امکان نصب تسلیحات را داشت، که می توان به توانایی نصب غلافهای تیربار گاتلینگ مینی‌گان ۷.۶۲ میلی‌متری روی پایه تلسکوپی زیر بدنه و غلافهای راکت ۲.۷۵ اینچی در کناره‌ها اشاره کرد.
اگرچه سیستم روتور ABC در سال ۱۹۷۰ با موفقیت در تونل باد ناسا آزمایش شد، پروژه AARV پیشرفت بیشتری نداشت. ارتش نتیجه گرفت که این فناوری برای پلتفرم‌های پرسرعت مناسب‌تر است.سیکورسکی نمونه دیگری از ABC به نام S-69 را تکمیل کرد، اما این پروژه نیز به تولید انبوه نرسید.
همزمان، مفهوم «بالگرد زره‌پوش» که به AARV منجر شده بود، پایه‌ای برای پروژه نفربر زره‌پوش هوایی (AAPC) ش. این طرح نسخه بزرگ‌شده AARV بود و حول یک کابین زره‌پوش جعبه‌مانند با ظرفیت ۱۲ سرباز طراحی شده بود. در این طرح، قطر روتور به ۱۲.۱۹ متر (۴۰ فوت) افزایش یافت. دو پیکربندی دم بررسی شد: یکی V معکوس با اتصال دم‌ها به ارابه‌های فرود و دیگری یک صفحه افقی معمولی با صفحات عمودی در انتها. AAPC تا مرحله ساخت ماکت کامل پیش رفت، اما ارتش علاقه‌ای به ادامه آن نشان نداد. این پروژه در مقایسه با بالگرد Mi-24 Hind شوروی، که پاسخ شوروی به نیاز مشابه با تأکید بر سرعت و قدرت آتش بود، قابل‌توجه است. اگرچه AARV و AAPC به فراموشی سپرده شدند، مفهوم تیغه پیشرفته سال‌ها بعد با قدرت بازگشت.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
(۳)
حدود چهار دهه پس از پروژه‌های اولیه، سیکورسکی با هواگرد آزمایشی X2 که در سال ۲۰۰۸ برای اولین بار پرواز کرد، به مفهوم تیغه پیشرفته (ABC) بازگشت. این فناوری بار دیگر به‌عنوان راهکاری برای دستیابی به سرعت بالا، مانورپذیری، و افزایش بقای بالگرد در شرایط نبرد مورد توجه قرار گرفت. X2 به توسعه S-97 Raider منجر شد؛ هواگردی آزمایشی که برای برنامه «هواگرد شناسایی مسلح» ارتش آمریکا طراحی شده بود و در سال ۲۰۱۵ به پرواز درآمد.
برنامه S-97 راه را برای RaiderX امیدوارکننده هموار کرد که به‌طور گسترده به‌عنوان یکی از پیشتازان برنامه هواپیمای شناسایی و تهاجمی آینده (FARA) ارتش آمریکا شناخته می‌شد. هدف FARA تأمین یک بالگرد شناسایی و تهاجمی نسل جدید و پرسرعت بود، اما این برنامه در اوایل سال ۲۰۲۴ لغو شد. در همین حال، فناوری RaiderX به توسعه SB1 Defiant بزرگ‌تر کمک کرد که در مناقصه هواپیمای تهاجمی دوربرد آینده (FLRAA) رقابت کرد، اما به طراحی تیلتروتور نسل بعدی بل V-280 Valor باخت.
با وجود لغو برنامه FARA در سال ۲۰۲۴ و شکست SB1 Defiant در مناقصه FLRAA برابر تیلتروتور V-280 Valor، تلاش‌های سیکورسکی در توسعه فناوری‌های نوین بالگرد، نقش مهمی در پیشبرد قابلیت‌های هوانوردی نظامی ایفا کرده و همچنان پتانسیل تأثیرگذاری در آینده این حوزه را داراست که قطعا در آینده منجر به ساخت بالگردهای جدید با کاربری های غیر نظامی و نظامی توسط این شرکت پرآوازه آمریکایی خواهد شد.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
حدود چهار دهه پس از پروژه‌های اولیه، سیکورسکی با هواگرد آزمایشی X2 که در سال ۲۰۰۸ برای اولین بار پرواز کرد، به مفهوم تیغه پیشرفته (ABC) بازگشت. این فناوری بار دیگر به‌عنوان راهکاری برای دستیابی به سرعت بالا، مانورپذیری، و افزایش بقای بالگرد در شرایط نبرد مورد توجه قرار گرفت. X2 به توسعه S-97 Raider منجر شد؛ هواگردی آزمایشی که برای برنامه «هواگرد شناسایی مسلح» ارتش آمریکا طراحی شده بود و در سال ۲۰۱۵ به پرواز درآمد.
برنامه S-97 راه را برای RaiderX امیدوارکننده هموار کرد که به‌طور گسترده به‌عنوان یکی از پیشتازان برنامه هواپیمای شناسایی و تهاجمی آینده (FARA) ارتش آمریکا شناخته می‌شد. هدف FARA تأمین یک بالگرد شناسایی و تهاجمی نسل جدید و پرسرعت بود، اما این برنامه در اوایل سال ۲۰۲۴ لغو شد. در همین حال، فناوری RaiderX به توسعه SB1 Defiant بزرگ‌تر کمک کرد که در مناقصه هواپیمای تهاجمی دوربرد آینده (FLRAA) رقابت کرد، اما به طراحی تیلتروتور نسل بعدی بل V-280 Valor باخت.
با وجود لغو برنامه FARA در سال ۲۰۲۴ و شکست SB1 Defiant در مناقصه FLRAA برابر تیلتروتور V-280 Valor، تلاش‌های سیکورسکی در توسعه فناوری‌های نوین بالگرد، نقش مهمی در پیشبرد قابلیت‌های هوانوردی نظامی ایفا کرده و همچنان پتانسیل تأثیرگذاری در آینده این حوزه را داراست که قطعا در آینده منجر به ساخت بالگردهای جدید با کاربری های غیر نظامی و نظامی توسط این شرکت پرآوازه آمریکایی خواهد شد.
#بالگردی
#مفهوم
#ارتش_آمریکا
#سیکورسکی
@SNTankograd
بر اساس تصاویر منتشر شده توسط اکانت رسمی لشکر یکم زرهی ارتش آمریکا از رزمایش خارپشت ۲۵ (Hedgehog 25)، این نیرو خدمه واحدهای آتشبار راکتی توپخانه ای خودکششی M142 هیمارس خود را به سلاح ضد پهپاد دستی Drone Buster ساخت شرکت Flex Force Enterprises مجهز ساخته است که توجه ویژه ارتش آمریکا به تجربیات جنگ اوکراین و خطرات کوادها را نشان می دهد.
سلاح ضد پهپاد Drone Buster با ایجاد اختلال در فرکانس‌های رادیویی و GPS، ارتباط پهپاد با اپراتور را قطع میکند و می‌تواند آن را مجبور به فرود یا بازگشت به نقطه شروع کند. Drone Buster به دلیل وزن سبک (حدود 2 کیلوگرم) و سهولت استفاده، گزینه‌ای ایده‌آل برای نیروهای نظامی و امنیتی است. این سیستم قادر است پهپادها را در فاصله‌ای تا حدود 1 کیلومتر شناسایی و خنثی کند و در عملیات‌های مختلف، از حفاظت از تأسیسات حساس تا مأموریت‌های میدانی، کاربرد دارد.
#آمریکا
#پهپادی
#پدافند
@SNTankograd
سلاح ضد پهپاد Drone Buster با ایجاد اختلال در فرکانس‌های رادیویی و GPS، ارتباط پهپاد با اپراتور را قطع میکند و می‌تواند آن را مجبور به فرود یا بازگشت به نقطه شروع کند. Drone Buster به دلیل وزن سبک (حدود 2 کیلوگرم) و سهولت استفاده، گزینه‌ای ایده‌آل برای نیروهای نظامی و امنیتی است. این سیستم قادر است پهپادها را در فاصله‌ای تا حدود 1 کیلومتر شناسایی و خنثی کند و در عملیات‌های مختلف، از حفاظت از تأسیسات حساس تا مأموریت‌های میدانی، کاربرد دارد.
#آمریکا
#پهپادی
#پدافند
@SNTankograd
Forwarded from RASTAKHIZ (Amir)
🔶 تصویر بالا تحقیر اسیر آمریکایی توسط شهروندان پاریسی، ژوئیه ۱۹۴۴
🔹 دو ماه بعد تحقیر اسیر آلمانی توسط شهروندان پاریسی سپتامبر ۱۹۴۴
#فرانسه
@RASTAKHIZ_PERSIAN
🔹 دو ماه بعد تحقیر اسیر آلمانی توسط شهروندان پاریسی سپتامبر ۱۹۴۴
#فرانسه
@RASTAKHIZ_PERSIAN