Forwarded from دیگرشهر
موسسه "ته رنگ اندیشه و خیال" برگزار می کند:
رویداد"بدن و دیگری سازی"
انسانی که از بدنش سخن بگوید،مالک بدن خود خواهد شد
با حضور:
شیوا علینیقیان
سپیده پوراکبران
مائده صدیقی
مهدی سلیمانی
شنبه ۱۲ اسفند ، ساعت ۱۹
ثبت نام از طریق پیام به تلگرام موسسه:
@InstTahrang
رویداد"بدن و دیگری سازی"
انسانی که از بدنش سخن بگوید،مالک بدن خود خواهد شد
با حضور:
شیوا علینیقیان
سپیده پوراکبران
مائده صدیقی
مهدی سلیمانی
شنبه ۱۲ اسفند ، ساعت ۱۹
ثبت نام از طریق پیام به تلگرام موسسه:
@InstTahrang
علل سکوت بازماندگان خشونت جنسی از نگاه روانشناختی
چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟
نویسنده : بورلی انگل
برگردان: نرگس حسن‌لی
آمارهای جدید نشان میدهد که 70 درصد زنان از آزار جنسی در محل کار رنج می‌برند. در حقیقت آمار آزار جنسی مشابه آمار تجاوز جنسی است: در سطح کشور(آمریکا) از هر چهار زن یکی مورد آزار جنسی در محل کار قرار می‌گیرد. و با این حال زنان زیادی، حتی افرادی با تحصیلات بالا، درباره‌ی این که دقیقا چه چیزی آزار جنسی است آموزش ندیده‌اند، آزار جنسی را یک خطر واقعی نمی‌دانند، متوجه تأثیر آزار یا تجاوز جنسی بر خودشان نیستند و از پیامدهای عملی کمک نگرفتن یا گزارش نکردن مطلع نیستند.
مثلاً تأثیرات عاطفی این نوع آزار می‌تواند نتایج روانی ویرانگری داشته باشد، از جمله:
• اضطراب
• کمبود اعتمادبه‌نفس
• اختلال استرسی پس از حادثه؛ تحقیقات نشان داده که بین قربانیان آزار جنسی و بروز PTSD ارتباطی وجود دارد که باعث می‌شود قربانی آزار را بازسازی کند و از موقعیت‌هایی که امکان تکرار
واقعه هست اجتناب کند.
• رفتارهای معطوف به خودکشی؛ تحقیقات نشان میدهد که آزار جنسی می‌تواند به رفتار معطوف به خودکشی منتهی شود. بالغ بر 15 نفر از هر هزار نفر تحت مطالعه گفتند که پس از تجربه شکلی از آزار جنسی دست به خودکشی زده‌اند. /دیده‌بان آزار
@Shahr_Zanan
https://harasswatch.com/news/1532/چرا-بازماندگان-آزار-جنسی-زودتر-قدم-پیش-نمی%E2%80%8Cگذارند؟
چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟
نویسنده : بورلی انگل
برگردان: نرگس حسن‌لی
آمارهای جدید نشان میدهد که 70 درصد زنان از آزار جنسی در محل کار رنج می‌برند. در حقیقت آمار آزار جنسی مشابه آمار تجاوز جنسی است: در سطح کشور(آمریکا) از هر چهار زن یکی مورد آزار جنسی در محل کار قرار می‌گیرد. و با این حال زنان زیادی، حتی افرادی با تحصیلات بالا، درباره‌ی این که دقیقا چه چیزی آزار جنسی است آموزش ندیده‌اند، آزار جنسی را یک خطر واقعی نمی‌دانند، متوجه تأثیر آزار یا تجاوز جنسی بر خودشان نیستند و از پیامدهای عملی کمک نگرفتن یا گزارش نکردن مطلع نیستند.
مثلاً تأثیرات عاطفی این نوع آزار می‌تواند نتایج روانی ویرانگری داشته باشد، از جمله:
• اضطراب
• کمبود اعتمادبه‌نفس
• اختلال استرسی پس از حادثه؛ تحقیقات نشان داده که بین قربانیان آزار جنسی و بروز PTSD ارتباطی وجود دارد که باعث می‌شود قربانی آزار را بازسازی کند و از موقعیت‌هایی که امکان تکرار
واقعه هست اجتناب کند.
• رفتارهای معطوف به خودکشی؛ تحقیقات نشان میدهد که آزار جنسی می‌تواند به رفتار معطوف به خودکشی منتهی شود. بالغ بر 15 نفر از هر هزار نفر تحت مطالعه گفتند که پس از تجربه شکلی از آزار جنسی دست به خودکشی زده‌اند. /دیده‌بان آزار
@Shahr_Zanan
https://harasswatch.com/news/1532/چرا-بازماندگان-آزار-جنسی-زودتر-قدم-پیش-نمی%E2%80%8Cگذارند؟
دیدبان آزار
چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟
انگار هر بار موردی از آزار یا تجاوز یک شخص مشهور گزارش می‌شود مردم این سوال را می‌پرسند. مواردی مثل مقاله اخیر واشنگتن پست که شامل جزئیاتی علیه «روی مور» نامزد جمهوری‌خواه ایالت آلاباما برای سنا می‌شد، ظاهراً فرصت‌های تازه‌ای برای قربانی‌نکوهی فراهم
Forwarded from حومه
فضا و جنسیت: علیه نابرابری
▪️با سیر در تاریخ ایران، خواهیم دید فضاهای شهری نسبتی نامعین و غالبا نابرابر با جنسیت داشتند. خیابان که جزو اولین عناصر مدرن فضای شهری است، در ابتدا به روی زنان گشوده نبود. زنان به‌میانجی بدن‌هایشان، توامأن در حال مبارزه در آستانه‌های رویت‌پذیری/ناپذیری در فضا بوده‌اند که در نهایت توانستند با پیشروی آرام و مستمر، قسمی عاملیت زنانه را در فضا حک کنند.
🔹در ابتدا، فضاهای عمومی نسبت بیگانه‌ای با زنان داشته و همواره محدودیت‌هایی بر آنها وارد می‌آوردند. به بیانی دیگر بسیاری از فضاهای شهری تحت سیطره مردان بودند که کمتر فضایی برای زنان نداشتند. از خلال چنین فرایندی بود که همواره زنان- در ساحت فضامندی- غالبا تحت کنترل و نظارت آپاراتوس مردانه قرار می‌گرفتند.
🔸جنسیت‌زدگی فضاهای شهری که غالباً دلیل آن را استقرار سیستماتیک زنان در محیط خانه تا محیط‌های عمومی شهری می‌دانند، صرفاً به‌واسطه نوعی رقابت فیزیکی برای بازنمایی عاملیت در فضا نیست. به‌طور معمول، فضاها نه‌تنها به‌لحاظ جنسیتی، بلکه به‌شکل نمادین نیز جنسیت‌زد‌ه‌اند. زنانگی با خانه و امر محلی احساس دوگانه‌ای برای آنها به وجود آورده است. می‌دانیم فرآیند صنعتی‌شدن و مدرنیزاسیون، نوعی دیگر از حس تعلق برای زنان ایجاد کرده که به شکاف و جداسازی هرچه بیشتر خانه و فضای حق‌خواهی برای زنان دامن زده است. با این‌حال به نظر می‌رسد روند مدرنیزاسیون، کارکردهای آزادی‌بخشی نیز برای زنان در فضاهای شهری داشته است.
🔸گسترش تجارت فروشگاهی و بازار مصرف، حضور زنان را در فضا شهری تسهیل کرده است. اولین‌بار زنان از طریق تصاحب فضاهای مصرف موفق شدند به فضاهای شهری ورود کنند و استراتژی خرید کردن را به نمایش دربیاوردند. فضاهای مصرفی که برای زنان به وجود آمده بود این را ایجاب میکرد که زنان به شکلی بتوانند فضا را مصرف کرده و به دنبال آن بتواند فضاها را تصاحب کنند. مصرف در چنین فضاهایی، صرفا به کالاها و ابزارها محدود نمی‌شود. فضاها نیز در این مکان‌ها تولید و مصرف می‌شوند. با دیدگاه ساده‌تر، می‌توان این‌طور درک کرد که ورود مدرنیته و بازار مصرف مدرن نوعی رهایی‌بخشی برای زنان ایجاد کرد که زنان از طریق تصرف فضاهای مصرف توانستند به فضاهای شهری دسترسی بیشتری پیدا کنند. اما اگر کمی زاویه‌مان را تغییر دهیم، متوجه می‌شویم مدرنیته شاید بعضی امکان‌های رهایی‌بخش برای زنان تولید کرده، ولی بخواهیم یا نخواهیم باز به شکلی دیگر باعث ایجاد نوعی نابرابری و تبعیض‌های جدید شده است.
▪️دورن مسی در کتاب فضا، مکان و جنسیت نشان میدهد مدرنیزاسیون زنان کارگر را در فرایند تقسیم کار صنعتی مستعمل می‌کند. زنان خانه‌دار حومه که عموما کارگران پاره‌وقت با دستمزد پایین‌اند به واسطه مشکلات فضایی و اقتصادی، روی به نظام صنعت میآورند. در این سیستم تقسیم کار، بخش‌های خدماتی جدیدی شکل می‌گیرد که انطباق و انعطاف‌پذیری زمان و مکان برای زنان کارگر بسیار دشوار می‌شود. از خلال چنین مکانیسم‌هایی زنان دچار بیگانگی جنسیتی شده و همزمان مردانگی فضا بازتولید شده و در نهایت نابرابری جنسیتی اشتغال در فضا تداوم می‌يابد.
🔹دوستان عزیز می‌توانند ادامه مطلب را در نشریه انجمن انسان شناسی دانشگاه تهران که به‌زودی منتشر می‌شود، مطالعه کنند.
#جستارهای‌دریافتی
#عاملیت‌زنان
#تولیدفضا
#علیه‌تبعیض‌جنسیتی
https://www.tg-me.com/urbannEssay
▪️با سیر در تاریخ ایران، خواهیم دید فضاهای شهری نسبتی نامعین و غالبا نابرابر با جنسیت داشتند. خیابان که جزو اولین عناصر مدرن فضای شهری است، در ابتدا به روی زنان گشوده نبود. زنان به‌میانجی بدن‌هایشان، توامأن در حال مبارزه در آستانه‌های رویت‌پذیری/ناپذیری در فضا بوده‌اند که در نهایت توانستند با پیشروی آرام و مستمر، قسمی عاملیت زنانه را در فضا حک کنند.
🔹در ابتدا، فضاهای عمومی نسبت بیگانه‌ای با زنان داشته و همواره محدودیت‌هایی بر آنها وارد می‌آوردند. به بیانی دیگر بسیاری از فضاهای شهری تحت سیطره مردان بودند که کمتر فضایی برای زنان نداشتند. از خلال چنین فرایندی بود که همواره زنان- در ساحت فضامندی- غالبا تحت کنترل و نظارت آپاراتوس مردانه قرار می‌گرفتند.
🔸جنسیت‌زدگی فضاهای شهری که غالباً دلیل آن را استقرار سیستماتیک زنان در محیط خانه تا محیط‌های عمومی شهری می‌دانند، صرفاً به‌واسطه نوعی رقابت فیزیکی برای بازنمایی عاملیت در فضا نیست. به‌طور معمول، فضاها نه‌تنها به‌لحاظ جنسیتی، بلکه به‌شکل نمادین نیز جنسیت‌زد‌ه‌اند. زنانگی با خانه و امر محلی احساس دوگانه‌ای برای آنها به وجود آورده است. می‌دانیم فرآیند صنعتی‌شدن و مدرنیزاسیون، نوعی دیگر از حس تعلق برای زنان ایجاد کرده که به شکاف و جداسازی هرچه بیشتر خانه و فضای حق‌خواهی برای زنان دامن زده است. با این‌حال به نظر می‌رسد روند مدرنیزاسیون، کارکردهای آزادی‌بخشی نیز برای زنان در فضاهای شهری داشته است.
🔸گسترش تجارت فروشگاهی و بازار مصرف، حضور زنان را در فضا شهری تسهیل کرده است. اولین‌بار زنان از طریق تصاحب فضاهای مصرف موفق شدند به فضاهای شهری ورود کنند و استراتژی خرید کردن را به نمایش دربیاوردند. فضاهای مصرفی که برای زنان به وجود آمده بود این را ایجاب میکرد که زنان به شکلی بتوانند فضا را مصرف کرده و به دنبال آن بتواند فضاها را تصاحب کنند. مصرف در چنین فضاهایی، صرفا به کالاها و ابزارها محدود نمی‌شود. فضاها نیز در این مکان‌ها تولید و مصرف می‌شوند. با دیدگاه ساده‌تر، می‌توان این‌طور درک کرد که ورود مدرنیته و بازار مصرف مدرن نوعی رهایی‌بخشی برای زنان ایجاد کرد که زنان از طریق تصرف فضاهای مصرف توانستند به فضاهای شهری دسترسی بیشتری پیدا کنند. اما اگر کمی زاویه‌مان را تغییر دهیم، متوجه می‌شویم مدرنیته شاید بعضی امکان‌های رهایی‌بخش برای زنان تولید کرده، ولی بخواهیم یا نخواهیم باز به شکلی دیگر باعث ایجاد نوعی نابرابری و تبعیض‌های جدید شده است.
▪️دورن مسی در کتاب فضا، مکان و جنسیت نشان میدهد مدرنیزاسیون زنان کارگر را در فرایند تقسیم کار صنعتی مستعمل می‌کند. زنان خانه‌دار حومه که عموما کارگران پاره‌وقت با دستمزد پایین‌اند به واسطه مشکلات فضایی و اقتصادی، روی به نظام صنعت میآورند. در این سیستم تقسیم کار، بخش‌های خدماتی جدیدی شکل می‌گیرد که انطباق و انعطاف‌پذیری زمان و مکان برای زنان کارگر بسیار دشوار می‌شود. از خلال چنین مکانیسم‌هایی زنان دچار بیگانگی جنسیتی شده و همزمان مردانگی فضا بازتولید شده و در نهایت نابرابری جنسیتی اشتغال در فضا تداوم می‌يابد.
🔹دوستان عزیز می‌توانند ادامه مطلب را در نشریه انجمن انسان شناسی دانشگاه تهران که به‌زودی منتشر می‌شود، مطالعه کنند.
#جستارهای‌دریافتی
#عاملیت‌زنان
#تولیدفضا
#علیه‌تبعیض‌جنسیتی
https://www.tg-me.com/urbannEssay
Telegram
حومه
جایی برای تاملات فضایی
ارتباط با ادمین
و ارسال جستارها:
@Urban_Essay
ارتباط با ادمین
و ارسال جستارها:
@Urban_Essay
❤2👍1
Forwarded from ديد‌بان آزار
دیدبان آزار برگزار می‌کند:
همایش مجازی به مناسبت روز جهانی زنان، در تاریخ ۲۴، ۲۵ و ۲۶ اسفند.
زمان‌های درج‌شده به وقت ایران است. لینگ گوگل میت برای حضور در برنامه به زودی در دسترس عموم قرار می‌گیرد.
* #سروناز_احمدی ارائه ندارد و متنی از او که در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰ نوشته شده توسط پنل‌گردان ارائه می‌شود
منبع عکس پوستر: yearzero1979.org
@harasswatch
همایش مجازی به مناسبت روز جهانی زنان، در تاریخ ۲۴، ۲۵ و ۲۶ اسفند.
زمان‌های درج‌شده به وقت ایران است. لینگ گوگل میت برای حضور در برنامه به زودی در دسترس عموم قرار می‌گیرد.
* #سروناز_احمدی ارائه ندارد و متنی از او که در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰ نوشته شده توسط پنل‌گردان ارائه می‌شود
منبع عکس پوستر: yearzero1979.org
@harasswatch
❤2👍1
شهرِ زنان، شهرِ امن
Photo
از خانه تا زندان؛عرصه مبارزه زنان
به مناسبت هشتم مارس، روز جهانی زنان
✍🏽مطهره گونه‌ای
"زن، زندگی، آزادی" تنها حقوق زنان را طلب نمی‌کند. بلکه در بطن آن، زنان فعال و تحول‌خواه، طالب زندگی و آزادی برای همه‌ی شهروندان فارغ از جنسیت، جنس و گرایش جنسی، قومیت و مذهب هستند.
مبارزه با استبداد و خودکامگی نظام مردسالار، نخستین گام برای مطالبه‌گری است. مطالبه‌ای که اگر به سرانجام برسد، پیشبرد سایر اهداف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی سهل‌الوصول‌تر خواهد بود. چرا که بنای حاکمیت اقتدارگرا، مردسالاری و پدرسالاری برخاسته از جهل مقدسی است که نقطه‌نظر یک فرد یا یک گروه خاص را بیان می‌دارد./تحکیم ملت
@Shahr_Zanan
http://B2n.ir/j78803
به مناسبت هشتم مارس، روز جهانی زنان
✍🏽مطهره گونه‌ای
"زن، زندگی، آزادی" تنها حقوق زنان را طلب نمی‌کند. بلکه در بطن آن، زنان فعال و تحول‌خواه، طالب زندگی و آزادی برای همه‌ی شهروندان فارغ از جنسیت، جنس و گرایش جنسی، قومیت و مذهب هستند.
مبارزه با استبداد و خودکامگی نظام مردسالار، نخستین گام برای مطالبه‌گری است. مطالبه‌ای که اگر به سرانجام برسد، پیشبرد سایر اهداف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی سهل‌الوصول‌تر خواهد بود. چرا که بنای حاکمیت اقتدارگرا، مردسالاری و پدرسالاری برخاسته از جهل مقدسی است که نقطه‌نظر یک فرد یا یک گروه خاص را بیان می‌دارد./تحکیم ملت
@Shahr_Zanan
http://B2n.ir/j78803
Telegraph
از خانه تا زندان؛عرصه مبارزه ی زنان
(به مناسبت هشتم مارس، روز جهانی زنان)[اختصاصی تحکیم ملت] مطهره گونه ای برای یک زن، مبارزه علیه تبعیض‌های پدرسالارانه از بدو تولد و در خانه و خانواده آغاز می‌شود. جایی که زن بنابر سنت یا ارزش‌های ناصواب، جنس دوم است و هویتی سلبی دارد. یعنی چون "مرد" نیست،…
Forwarded from بهمن دارالشفایی
رویا حشمتی:
«توی این سالها، فضای مجازی برای من امکانی ساخت که بتونم دوستی‌هایی عمیق بسازم، وَ در فضاهایی که به مرور و طی سالها انتخاب کرده بودم یاد بگیرم و رشد کنم. وقتی هنوز کنترلی نسبی روی شرایط داری و می‌تونی خواسته‌هات رو توی کانال درست بندازی، اوضاع هم نسبتا خوب پیش میره؛ اما امان از روزی که خواسته یا ناخواسته فضایی که ساختی از بین بره.
شدت جریان به حدی ترسناک میشه که هر چیزی رو میکّنه، خراب میکنه و با خودش میبره. در واقع روی دیگه‌ی سکه‌ی فضای مجازی همین ویژگیه وَ ناگزیره؛ بعید هم هست که بشه کنترلش کرد. فضایی اشباع از اکانت‌های فیک و آدم‌های عصبانی که مثل خوابگردها پتکی به دست دارن و میفتن به جون هر چیز و هر کسی که سر راهشونه.
بعد از انتشار روایت، مسج‌های زیادی گرفتم. اغلب ابراز لطف و محبت بود و قلبم رو گرم کرد، اما نکته‌ی مهمی توی صحبتها و کامنتها وجود داشت که نمیشد نادیده گرفت: قهرمان‌سازی و تبعات منفی‌ای که به دنبال می‌آورد. و در نهایت تصمیم گرفتم یادداشتی در تکمیل متن قبلی بنویسم.
من اختیار و یا امکانی برای کنترل اون جریان نداشتم، تنها کاری که از دستم بر اومد این بود که با حضورم به التهاب فضا دامن نزنم و اینجا رو ترک کنم. اما الان که کمی از اون اتفاق فاصله گرفتیم، می‌تونیم منطقی‌تر بهش نگاه کنیم.
من روایت کردم چون می‌خواستم دست دیگری رو بگیرم و با خودم ببرم به اون زیرزمینی، زیرِ ساختمانِ عریض و طویل دادسرا که در ظاهر یک فضای اداریه؛ اما در باطن به اشکال مختلف در حال تولید و بازتولید خشونته. سیستم، خشونتِ عریانش رو میبره زیرِ زمین وَ اون رو پشت دیوارها و در خفا بر ما اعمال میکنه. من می‌خواستم دیگری‌ای شاهدِ شاهد بودنِ من باشه. صدای فریادهای زنی که تقلا میکرد نبرنش من رو مصمم کرد برم و با چشمهای خودم ببینم اون زن چی دید و چی به سرش اومد که رد ضجه‌هاش روی دیوارها و تن ما موند؟
من از زیرِ زمین برگشتم روی زمین، وسط همهمه‌ی مراجعین و کارمندهای دادسرا؛ اما این‌بار با چشمهای یک شاهد.
در عمل اما چه اتفاقی افتاد؟ در عرض چند روز فیگور و شمایل یک قهرمان ساخته شد و ما با استیصال و درماندگی مقابل این فیگور ایستاده بودیم. من ترسیده بودم؛ بیشتر از همه.
توی تمام اون هشت ماه، با ته‌مانده‌ی توان و با سرانگشت‌های خونی چنگ به دیوار کشیده بودم به امید اینکه روزنه‌ای ایجاد کنم؛ اما فیگور قهرمان پیدا شد و جلوی روزنه ایستاد و چشم‌انداز به محاق رفت.
افقی که از اون روزنه پیدا بود زندگی با شان و کرامت انسانی بود نه سایه‌ی این هیکل ترسناک. قرار بود با شادمانی از پس اون روزنه به آینده نگاه کنیم؛ اما من در کمال تعجب می‌دیدم خواهرانم با عذاب‌وجدان به 《تصویر قهرمان》 نگاه میکنن و کنار گوش هم زمزمه میکنن "اون یه قهرمانه! من نمیتونم اینطوری باشم...احساس شرمندگی دارم که نتونستم مثل اون مقاومت کنم...".
توی اون هیکل کسی نبود؛ من کنار خواهرام و روزنه‌ی مسدود شده ایستاده بودم.
سایه‌ی این تصویر ترسناک، 《حق من برای ترسیدن》 رو از من گرفته بود؛ و 《آرامش و شعفِ پس از نافرمانی》 رو از خواهرانم.
منطقی و اخلاقی نیست از دیگران انتظار کنشی رو داشته باشیم که می‌دونیم انجام دادنش برای اکثر آدم‌های جامعه امکان‌پذیر نیست. ارزش‌ها و دستاوردهای یک جنبش رو مقاومت روزانه‌ی ما حفظ میکنه نه کنش‌های سینوسی.
همون‌طور که سلطه هزاران صدا و چهره داره، مقاومت هم به هزاران صدا و چهره درمیاد و هر بار لباسی به تن میکنه. هرکسی به فراخور شرایط، امکانات و محدودیت‌هاش دست به ابتکارعمل میزنه و راه شخصیش رو میسازه.
خسته بودم و به ریکاوری نیاز داشتم؛ اما به خودم قول داده بودم به محض اینکه توانم رو به دست بیارم، با بزرگترین سنگی که از دیوار کندم، بزنم و اون هیکلِ توخالی رو بشکنم. می‌تونیم از مصالحش برای بزرگتر کردنِ روزنه استفاده کنیم ؛)
امروز هشت مارسه. روز بزرگداشت تلاش‌ها و دستاوردهای زنان نازنینی که برای خلق دنیایی برابر و قابل‌زیست‌‌برای‌همه شعله‌ای روشن کردند و اون شعله رو به دست نسل‌های بعد رسوندند. ما امانتداران شعله‌ی امیدیم.
مهم نیست کی یا کدوم نظام سیاسی قدرت رو در دست داشته باشه؛ نه کسی می‌تونه به زور حجاب از سر ما برداره و نه می‌تونه حجاب بر سر ما بکشه.»
(متن را از صفحه فیسبوک رویا حشمتی برداشته‌ام.)
.
«توی این سالها، فضای مجازی برای من امکانی ساخت که بتونم دوستی‌هایی عمیق بسازم، وَ در فضاهایی که به مرور و طی سالها انتخاب کرده بودم یاد بگیرم و رشد کنم. وقتی هنوز کنترلی نسبی روی شرایط داری و می‌تونی خواسته‌هات رو توی کانال درست بندازی، اوضاع هم نسبتا خوب پیش میره؛ اما امان از روزی که خواسته یا ناخواسته فضایی که ساختی از بین بره.
شدت جریان به حدی ترسناک میشه که هر چیزی رو میکّنه، خراب میکنه و با خودش میبره. در واقع روی دیگه‌ی سکه‌ی فضای مجازی همین ویژگیه وَ ناگزیره؛ بعید هم هست که بشه کنترلش کرد. فضایی اشباع از اکانت‌های فیک و آدم‌های عصبانی که مثل خوابگردها پتکی به دست دارن و میفتن به جون هر چیز و هر کسی که سر راهشونه.
بعد از انتشار روایت، مسج‌های زیادی گرفتم. اغلب ابراز لطف و محبت بود و قلبم رو گرم کرد، اما نکته‌ی مهمی توی صحبتها و کامنتها وجود داشت که نمیشد نادیده گرفت: قهرمان‌سازی و تبعات منفی‌ای که به دنبال می‌آورد. و در نهایت تصمیم گرفتم یادداشتی در تکمیل متن قبلی بنویسم.
من اختیار و یا امکانی برای کنترل اون جریان نداشتم، تنها کاری که از دستم بر اومد این بود که با حضورم به التهاب فضا دامن نزنم و اینجا رو ترک کنم. اما الان که کمی از اون اتفاق فاصله گرفتیم، می‌تونیم منطقی‌تر بهش نگاه کنیم.
من روایت کردم چون می‌خواستم دست دیگری رو بگیرم و با خودم ببرم به اون زیرزمینی، زیرِ ساختمانِ عریض و طویل دادسرا که در ظاهر یک فضای اداریه؛ اما در باطن به اشکال مختلف در حال تولید و بازتولید خشونته. سیستم، خشونتِ عریانش رو میبره زیرِ زمین وَ اون رو پشت دیوارها و در خفا بر ما اعمال میکنه. من می‌خواستم دیگری‌ای شاهدِ شاهد بودنِ من باشه. صدای فریادهای زنی که تقلا میکرد نبرنش من رو مصمم کرد برم و با چشمهای خودم ببینم اون زن چی دید و چی به سرش اومد که رد ضجه‌هاش روی دیوارها و تن ما موند؟
من از زیرِ زمین برگشتم روی زمین، وسط همهمه‌ی مراجعین و کارمندهای دادسرا؛ اما این‌بار با چشمهای یک شاهد.
در عمل اما چه اتفاقی افتاد؟ در عرض چند روز فیگور و شمایل یک قهرمان ساخته شد و ما با استیصال و درماندگی مقابل این فیگور ایستاده بودیم. من ترسیده بودم؛ بیشتر از همه.
توی تمام اون هشت ماه، با ته‌مانده‌ی توان و با سرانگشت‌های خونی چنگ به دیوار کشیده بودم به امید اینکه روزنه‌ای ایجاد کنم؛ اما فیگور قهرمان پیدا شد و جلوی روزنه ایستاد و چشم‌انداز به محاق رفت.
افقی که از اون روزنه پیدا بود زندگی با شان و کرامت انسانی بود نه سایه‌ی این هیکل ترسناک. قرار بود با شادمانی از پس اون روزنه به آینده نگاه کنیم؛ اما من در کمال تعجب می‌دیدم خواهرانم با عذاب‌وجدان به 《تصویر قهرمان》 نگاه میکنن و کنار گوش هم زمزمه میکنن "اون یه قهرمانه! من نمیتونم اینطوری باشم...احساس شرمندگی دارم که نتونستم مثل اون مقاومت کنم...".
توی اون هیکل کسی نبود؛ من کنار خواهرام و روزنه‌ی مسدود شده ایستاده بودم.
سایه‌ی این تصویر ترسناک، 《حق من برای ترسیدن》 رو از من گرفته بود؛ و 《آرامش و شعفِ پس از نافرمانی》 رو از خواهرانم.
منطقی و اخلاقی نیست از دیگران انتظار کنشی رو داشته باشیم که می‌دونیم انجام دادنش برای اکثر آدم‌های جامعه امکان‌پذیر نیست. ارزش‌ها و دستاوردهای یک جنبش رو مقاومت روزانه‌ی ما حفظ میکنه نه کنش‌های سینوسی.
همون‌طور که سلطه هزاران صدا و چهره داره، مقاومت هم به هزاران صدا و چهره درمیاد و هر بار لباسی به تن میکنه. هرکسی به فراخور شرایط، امکانات و محدودیت‌هاش دست به ابتکارعمل میزنه و راه شخصیش رو میسازه.
خسته بودم و به ریکاوری نیاز داشتم؛ اما به خودم قول داده بودم به محض اینکه توانم رو به دست بیارم، با بزرگترین سنگی که از دیوار کندم، بزنم و اون هیکلِ توخالی رو بشکنم. می‌تونیم از مصالحش برای بزرگتر کردنِ روزنه استفاده کنیم ؛)
امروز هشت مارسه. روز بزرگداشت تلاش‌ها و دستاوردهای زنان نازنینی که برای خلق دنیایی برابر و قابل‌زیست‌‌برای‌همه شعله‌ای روشن کردند و اون شعله رو به دست نسل‌های بعد رسوندند. ما امانتداران شعله‌ی امیدیم.
مهم نیست کی یا کدوم نظام سیاسی قدرت رو در دست داشته باشه؛ نه کسی می‌تونه به زور حجاب از سر ما برداره و نه می‌تونه حجاب بر سر ما بکشه.»
(متن را از صفحه فیسبوک رویا حشمتی برداشته‌ام.)
.
Forwarded from زاگاه
زاگاه- زنی در قم در حالی که فرزند خردسالش را در آغوش گرفته و روی دو پا بر زمین نشسته است، هدف آزار و اذیت و فیلمبرداری غیرقانونی یک آخوند قرار می‌گیرد. فیلم و عکسی که قرار است برای پلیس فرستاده شود و بعد مادری که فرزند بیمارش را با هزار دلشوره و اضطراب در صبح یک روز زمستانی به درمانگاه آورده است، به دلیل افتادن روسریاش ناگهان مجرم شود. پرونده قضایی برایش تشکیل شود و لابد محکوم به پرداخت جریمه شود.
🔸️حالا همان سیستمی که بهشت را زیر پای مادران می‌داند و هر روز با هزار تبلیغ و تهدید و اظهار نگرانی از پیر شدن جمعیت، تلاش می‌کند تا زنان را وادار به آوردن فرزندان بیشتر کند، زنی که مادر است را در درمانگاه در قامت یک مجرم می‌بیند و همینکه او از این آزار و تجاوز به حریم خصوصیاش به خشم درمیآید و در مقابل آخوند آزارگر می‌ایستد و فریاد میزند، او را با برچسب «سلیطه»، مورد خطاب قرار میدهد.
🔸️کاربران ارزشی به #مادر_قمی، لقب زن سلیطه را دادهاند. زنی که وقتی هدف آزار قرار می‌گیرد، سکوت نمی‌کند و با بچه در بغلش به سمت آخوند هجوم میبرد و بعد تمام خشم‌ش را تبدیل به فریاد می‌کند. کاربران ارزشی به این خشم زنانه و مادرانه «سلیطگی» میگویند.
🔸️ما سلیطه‌ایم. ما که از دههها سلطهی پدرسالارانه، خشونت و تبعیض به فغان آمده‌ایم و دیگر قرار نیست خاموشی در پیش بگیریم تا زن «نجیب» خطاب شویم.
🔸️ما سلیطه‌ایم. ما مادرانی که در روزگار گرانی و قحطی شیرخشک و پوشک بچه و ...، در بیمارستانهای دولتی و با کمبود امکانات زاییدهایم و در سختی این روزگار، فرزندانمان را با هزار رنج پرورش میدهیم و به وقت مریضی فرزندنمان، در درمانگاه‌های دولتی سرگردانیم، و در همان حال که به نوزاد شیرخوارهمان شیر میدهیم، میبایست حواسمان به آخوندک جاهلی باشد که میخواهد با پروندهسازی برای یک مادر، به وظیفه مردمآزاریاش عمل کند.
🔸️ما سلیطه‌ایم. روزگار آزار و اذیت زنان در خیابان و فضاهای عمومی، تهدید و ترساندن آنها به دلیل نداشتن حجاب اجباری به سر آمده است. زن، زندگی، آزادی در زندگی و زیست روزمرهی ما زنده است و ما را به سلیطگانی بدل کرده که در برابر سلطه و سرکوب میایستیم. فریاد میزنیم و آزارگران را از آخوند گرفته تا آن مامور حجاببان در مترو، وادار به فرار میکنیم. ما از حصار ترس گذشتهایم. ما عصبانی و سازشناپذیر و سلیطه‌ایم.
#ما_سلیطه‌ایم
#زاگاه
🆔️@zaagaah
🔸️حالا همان سیستمی که بهشت را زیر پای مادران می‌داند و هر روز با هزار تبلیغ و تهدید و اظهار نگرانی از پیر شدن جمعیت، تلاش می‌کند تا زنان را وادار به آوردن فرزندان بیشتر کند، زنی که مادر است را در درمانگاه در قامت یک مجرم می‌بیند و همینکه او از این آزار و تجاوز به حریم خصوصیاش به خشم درمیآید و در مقابل آخوند آزارگر می‌ایستد و فریاد میزند، او را با برچسب «سلیطه»، مورد خطاب قرار میدهد.
🔸️کاربران ارزشی به #مادر_قمی، لقب زن سلیطه را دادهاند. زنی که وقتی هدف آزار قرار می‌گیرد، سکوت نمی‌کند و با بچه در بغلش به سمت آخوند هجوم میبرد و بعد تمام خشم‌ش را تبدیل به فریاد می‌کند. کاربران ارزشی به این خشم زنانه و مادرانه «سلیطگی» میگویند.
🔸️ما سلیطه‌ایم. ما که از دههها سلطهی پدرسالارانه، خشونت و تبعیض به فغان آمده‌ایم و دیگر قرار نیست خاموشی در پیش بگیریم تا زن «نجیب» خطاب شویم.
🔸️ما سلیطه‌ایم. ما مادرانی که در روزگار گرانی و قحطی شیرخشک و پوشک بچه و ...، در بیمارستانهای دولتی و با کمبود امکانات زاییدهایم و در سختی این روزگار، فرزندانمان را با هزار رنج پرورش میدهیم و به وقت مریضی فرزندنمان، در درمانگاه‌های دولتی سرگردانیم، و در همان حال که به نوزاد شیرخوارهمان شیر میدهیم، میبایست حواسمان به آخوندک جاهلی باشد که میخواهد با پروندهسازی برای یک مادر، به وظیفه مردمآزاریاش عمل کند.
🔸️ما سلیطه‌ایم. روزگار آزار و اذیت زنان در خیابان و فضاهای عمومی، تهدید و ترساندن آنها به دلیل نداشتن حجاب اجباری به سر آمده است. زن، زندگی، آزادی در زندگی و زیست روزمرهی ما زنده است و ما را به سلیطگانی بدل کرده که در برابر سلطه و سرکوب میایستیم. فریاد میزنیم و آزارگران را از آخوند گرفته تا آن مامور حجاببان در مترو، وادار به فرار میکنیم. ما از حصار ترس گذشتهایم. ما عصبانی و سازشناپذیر و سلیطه‌ایم.
#ما_سلیطه‌ایم
#زاگاه
🆔️@zaagaah
❤3👏3
Forwarded from ديد‌بان آزار
همایش روز جهانی زنان، فردا ساعت ۱۲ به وقت ایران آغاز می‌شود:
لینک ورود به جلسه:
https://meet.google.com/dmp-bqvx-gsk
لینک ورود به جلسه:
https://meet.google.com/dmp-bqvx-gsk
ديد‌بان آزار
همایش روز جهانی زنان، فردا ساعت ۱۲ به وقت ایران آغاز می‌شود: لینک ورود به جلسه: https://meet.google.com/dmp-bqvx-gsk
.
جلسات در گوگل‌میت برگزار خواهند شد و لینک ورود به تمامی آنها مشترک است:
https://meet.google.com/dmp-bqvx-gsk
برای ورود به جلسات نیاز به نرم‌افزار گوگل‌میت ندارید و با کپی‌کردن لینک روی گوگل‌کروم یا هر مرورگر(browser) دیگری می‌توانید در نشست‌ها حضور پیدا کنید.
در هر زمانی طی برگزاری نشست‌ها می‌توانید پرسش‌های خود را در قسمت پرسش‌وپاسخ گوگل‌میت بنویسید تا سخنرانان در انتهای جلسه پاسخ دهند.
برنامه فردا، ۲۴ اسفند، ساعت ۱۲ ظهر به وقت تهران برگزار خواهد شد.
@Shahr_Zanan
#روز_جهانی_زنان
#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
https://www.instagram.com/p/C4do3sVLpM2/?igsh=MWgwNHZ5d3BmMWE0Yg==
جلسات در گوگل‌میت برگزار خواهند شد و لینک ورود به تمامی آنها مشترک است:
https://meet.google.com/dmp-bqvx-gsk
برای ورود به جلسات نیاز به نرم‌افزار گوگل‌میت ندارید و با کپی‌کردن لینک روی گوگل‌کروم یا هر مرورگر(browser) دیگری می‌توانید در نشست‌ها حضور پیدا کنید.
در هر زمانی طی برگزاری نشست‌ها می‌توانید پرسش‌های خود را در قسمت پرسش‌وپاسخ گوگل‌میت بنویسید تا سخنرانان در انتهای جلسه پاسخ دهند.
برنامه فردا، ۲۴ اسفند، ساعت ۱۲ ظهر به وقت تهران برگزار خواهد شد.
@Shahr_Zanan
#روز_جهانی_زنان
#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
https://www.instagram.com/p/C4do3sVLpM2/?igsh=MWgwNHZ5d3BmMWE0Yg==
Google
Real-time meetings by Google. Using your browser, share your video, desktop, and presentations with teammates and customers.
👍1
Forwarded from ديد‌بان آزار
برنامه روز سوم ساعت ۵ به وقت تهران آغاز می‌شود. لینک ورود به جلسه:
https://meet.google.com/dmp-bqvx-gsk
@harasswatch
https://meet.google.com/dmp-bqvx-gsk
@harasswatch
Forwarded from زنان امروز
شماره ۴۹ مجله «زنان امروز» منتشر شد. در این شماره می‌خوانید؛
جامعه:
بحران اشتغال در ایران: پروبلماتیک زنانه
🖋️ سمیه قدوسی
پیامدهای جنسیتی رسمی‌سازیِ فعالیت‌های غیررسمی
همۀ پیچ‌ها با یک آچار باز نمی‌شوند!
🖋️ جایاتی گوش، ترجمه و تلخیص: وحید میره‌بیگی
شیءانگاری جنسی، تنهایی و تکیه‌گاهی به نام «خود»
🖋️ آیلا عراقی
چند روز در دامنه
معاشرت با چند تن از اهالی روستای لیوس
🖋️ نگین بنی‌عامریان
__
تاریخ:
آنتیگونه‌‌ها؛ حقیقتی بی‌زمان
🖋️ هلن اولیایی‌نیا
دو روایت از فیگور آنتیگونه
🖋️ مهدی سلیمی
آنتیگونه: از زن سوگوار تا سوژۀ سیاسی
🖋️ مریم رضایی
وقتی آنتیگونه مَرد است
دیدگاه نوکت سیرمان دربارة فمینیسم کُرد
🖋️ ترجمه و تلخیص: وحید میره‌بیگی
__
هنر:
قهرمان شکست‌خورده‌ای که از بن‌بست عبور می‌کند
گفت‌وگو با مژگان ایلانلو، مستندساز، به انگیزۀ ساخت فیلم مستند هزاران زن
🖋️ فرشته حبیبی
وقتی متهم زن است
نگاهی به آناتومی یک سقوط، برندۀ نخل طلای جشنوارۀ کن ۲۰۲۳
🖋️ آرمین اعتمادی
رستگاری نسلی از مردان آزارگر
مینَوی‌سازی زنان و عقدۀ گناه مردان در جنگل پرتقال
🖋️ معصومه گنجه‌ای
دیگر تکرار دروغ، سخت است
دربارۀ کیک محبوب من ساختۀ مریم مقدم و بهتاش صناعی‌ها
🖋️ مینا اکبری
__
ادبیات:
مروری بر سی سال ترجمۀ ادبی در گفت‌وگو با مژده دقیقی
ترجمۀ ادبی بدون عشق پیش نمی‌رود
🖋️ امیلی امرایی
ای بس بهارها که بهاری نداشتیم
نگاهی به بهاریه‌سرایی در شعر زنان ایران
🖋️ مریم سیّدان
فمینیسم تدافعی
گریز از جنسیت زنانه در آثار نویسندگان زن
🖋️ مهشاد شهبازی
طعم خاک
🖋️ لین شَرِن شوارتز، ترجمۀ مژده دقیقی
لینک خرید این شماره:
http://store.zananemrooz.com/محصول/نسخه-چاپی-شماره-۴۹/
(سفارش‌ها بعد از تعطیلات نوروز ارسال می‌شوند)
صاحب‌امتیاز، سردبیر و‌مدیر مسئول: شهلا شرکت
دبیران:
|جامعه: آتنا کامل
|تاریخ: مریم رضایی
|هنر: فرشته حبیبی
|ادبیات: شورای نویسندگان
|ویرایش: هایده عبدالحسین‌زاده
|وب‌سایت و شبکه‌های اجتماعی: رابعه حیدرنژاد
|عکس: امیر جدیدی
جامعه:
بحران اشتغال در ایران: پروبلماتیک زنانه
🖋️ سمیه قدوسی
پیامدهای جنسیتی رسمی‌سازیِ فعالیت‌های غیررسمی
همۀ پیچ‌ها با یک آچار باز نمی‌شوند!
🖋️ جایاتی گوش، ترجمه و تلخیص: وحید میره‌بیگی
شیءانگاری جنسی، تنهایی و تکیه‌گاهی به نام «خود»
🖋️ آیلا عراقی
چند روز در دامنه
معاشرت با چند تن از اهالی روستای لیوس
🖋️ نگین بنی‌عامریان
__
تاریخ:
آنتیگونه‌‌ها؛ حقیقتی بی‌زمان
🖋️ هلن اولیایی‌نیا
دو روایت از فیگور آنتیگونه
🖋️ مهدی سلیمی
آنتیگونه: از زن سوگوار تا سوژۀ سیاسی
🖋️ مریم رضایی
وقتی آنتیگونه مَرد است
دیدگاه نوکت سیرمان دربارة فمینیسم کُرد
🖋️ ترجمه و تلخیص: وحید میره‌بیگی
__
هنر:
قهرمان شکست‌خورده‌ای که از بن‌بست عبور می‌کند
گفت‌وگو با مژگان ایلانلو، مستندساز، به انگیزۀ ساخت فیلم مستند هزاران زن
🖋️ فرشته حبیبی
وقتی متهم زن است
نگاهی به آناتومی یک سقوط، برندۀ نخل طلای جشنوارۀ کن ۲۰۲۳
🖋️ آرمین اعتمادی
رستگاری نسلی از مردان آزارگر
مینَوی‌سازی زنان و عقدۀ گناه مردان در جنگل پرتقال
🖋️ معصومه گنجه‌ای
دیگر تکرار دروغ، سخت است
دربارۀ کیک محبوب من ساختۀ مریم مقدم و بهتاش صناعی‌ها
🖋️ مینا اکبری
__
ادبیات:
مروری بر سی سال ترجمۀ ادبی در گفت‌وگو با مژده دقیقی
ترجمۀ ادبی بدون عشق پیش نمی‌رود
🖋️ امیلی امرایی
ای بس بهارها که بهاری نداشتیم
نگاهی به بهاریه‌سرایی در شعر زنان ایران
🖋️ مریم سیّدان
فمینیسم تدافعی
گریز از جنسیت زنانه در آثار نویسندگان زن
🖋️ مهشاد شهبازی
طعم خاک
🖋️ لین شَرِن شوارتز، ترجمۀ مژده دقیقی
لینک خرید این شماره:
http://store.zananemrooz.com/محصول/نسخه-چاپی-شماره-۴۹/
(سفارش‌ها بعد از تعطیلات نوروز ارسال می‌شوند)
صاحب‌امتیاز، سردبیر و‌مدیر مسئول: شهلا شرکت
دبیران:
|جامعه: آتنا کامل
|تاریخ: مریم رضایی
|هنر: فرشته حبیبی
|ادبیات: شورای نویسندگان
|ویرایش: هایده عبدالحسین‌زاده
|وب‌سایت و شبکه‌های اجتماعی: رابعه حیدرنژاد
|عکس: امیر جدیدی