Forwarded from بهمن دارالشفایی
ناجیه:
«اینا رو نوشتم برای آنهایی که می پرسند و فکر میکنند ما حق آنها را خورده ایم.
برای آنهایی نوشتم که من که قانونی ام هم منی که اینجا به دنیا آمده ام هم این رفتارها با من هم میشه.
این هارو نوشتم که بدانید من در همین اجتماع از مدرسه تا دانشگاه درتمام مراحل زندگیم با فاشیست روبرو بودم.
کسانی که می گویند حق داریم و...
من به شما ها می خواهم بگویم چند نفر شما از این قانون ها خبر دارید.
چند نفر از شما که هر لحظه بخواهند من را از وطنی که در آن زندگی کرده ام و به دنیا آمده ام و مجرم نبوده ام و فارسی حرف میزنم و تمام تلاشم این بوده که به کسی ستم نکنم.
من حالا وقتی از خانه بیرون میروم هم میترسم.
من تمام لحظه ها منتظرم که شما هر اتفاقی می افتاد مقصرش مارا بدانید، حمله کنید به ما، هر روز منتظرم از وطن من را با کتک و تمام حق های انسانی از من گرفته شود، چونکه من از پدر و مادری افغانستانی در ایران متولد شده ام.
جرمم را نمیدانم.
من جسمم ایران است و روحم افغانستان
من جسمم و روحم هر دو زخم خورده اند
من کلمه کابل شعرهای حافظم
من دماوندم، هندوکشم، من پامیرم
من شراب شیرازم در جام های بلخی
من همان جان پدر کجاستی در قلب تهرانم»
«اینا رو نوشتم برای آنهایی که می پرسند و فکر میکنند ما حق آنها را خورده ایم.
برای آنهایی نوشتم که من که قانونی ام هم منی که اینجا به دنیا آمده ام هم این رفتارها با من هم میشه.
این هارو نوشتم که بدانید من در همین اجتماع از مدرسه تا دانشگاه درتمام مراحل زندگیم با فاشیست روبرو بودم.
کسانی که می گویند حق داریم و...
من به شما ها می خواهم بگویم چند نفر شما از این قانون ها خبر دارید.
چند نفر از شما که هر لحظه بخواهند من را از وطنی که در آن زندگی کرده ام و به دنیا آمده ام و مجرم نبوده ام و فارسی حرف میزنم و تمام تلاشم این بوده که به کسی ستم نکنم.
من حالا وقتی از خانه بیرون میروم هم میترسم.
من تمام لحظه ها منتظرم که شما هر اتفاقی می افتاد مقصرش مارا بدانید، حمله کنید به ما، هر روز منتظرم از وطن من را با کتک و تمام حق های انسانی از من گرفته شود، چونکه من از پدر و مادری افغانستانی در ایران متولد شده ام.
جرمم را نمیدانم.
من جسمم ایران است و روحم افغانستان
من جسمم و روحم هر دو زخم خورده اند
من کلمه کابل شعرهای حافظم
من دماوندم، هندوکشم، من پامیرم
من شراب شیرازم در جام های بلخی
من همان جان پدر کجاستی در قلب تهرانم»
افزایش بی‌سابقه بازگشت مهاجران افغانستانی از ایران به کشورشان در شرایط سخت
کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان (UNHCR) گزارش داده که تعداد مهاجران افغانستانی که از ایران به افغانستان بازمی‌گردند، به شدت افزایش یافته است.
این بازگشت‌ها در شرایط بسیار سخت انجام می‌شود و می‌تواند وضعیت شکننده افغانستان را بدتر کند. از ۲۰ مارس ۲۰۲۵ که دولت ایران مهلتی برای بازگشت تعیین کرد، بیش از ۶۴۰،۰۰۰ مهاجر افغانستانی به کشورشان بازگشته‌اند.
از این تعداد، بیش از ۳۶۶،۰۰۰ به زور اخراج شده‌اند، از جمله پناهندگان و افرادی که وضعیت مشابه پناهندگان دارند.
- افزایش اخراج‌ها: در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۵، حدود ۳۶،۱۰۰ مهاجر افغان در یک روز به کشورشان بازگشتند که بالاترین آمار روزانه بوده است. از ۱۳ ژوئن، تعداد بازگشت‌های روزانه افزایش یافته است.
- شرایط سخت: مهاجران با وسایل کم، خسته، گرسنه و ترسیده وارد افغانستان می‌شوند. بسیاری از آنها هرگز در افغانستان زندگی نکرده‌اند و نگران آینده خود هستند. زنان و دختران به‌ویژه از محدودیت‌های طالبان در زمینه آموزش، کار و آزادی حرکت می‌ترسند.
- وضعیت زنان و کودکان: ۷۱ درصد از مهاجران اخراج‌شده زنان و کودکان هستند. زنان بدون همراه مرد (محرم) و کودکان بدون سرپرست در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
- بحران انسانی: در سال ۲۰۲۵، بیش از ۱.۲ میلیون افغانستانی از ایران و پاکستان بازگشته یا اخراج شده‌اند. این افراد با کمبود سرپناه، غذا و خدمات اولیه در کشورشان مواجه‌اند.
- درخواست UNHCR: UNHCR از جهان خواسته است که فورا کمک‌های بیشتری برای حمایت از افراد بازگشته به افغانستان فراهم کند. بودجه برنامه این سازمان برای افغانستان در سال ۲۰۲۵ تنها ۲۳ درصد تأمین شده است.
اظهارات مقام UNHCR:
عرفات جمال، نماینده UNHCR در کابل، گفته است: «من در مرز ایران و افغانستان بودم و دیدم که هزاران افغانستانی در شرایط سخت بازمی‌گردند. آنها خسته، گرسنه و نگرانند و بسیاری از آنها به کشوری می‌رسند که هیچ‌وقت در آن نبوده‌اند.»
@Shahr_Zanan
https://www.unhcr.org/news/press-releases/unhcr-sees-sharp-increase-afghan-returns-adverse-circumstances-iran-afghanistan
کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان (UNHCR) گزارش داده که تعداد مهاجران افغانستانی که از ایران به افغانستان بازمی‌گردند، به شدت افزایش یافته است.
این بازگشت‌ها در شرایط بسیار سخت انجام می‌شود و می‌تواند وضعیت شکننده افغانستان را بدتر کند. از ۲۰ مارس ۲۰۲۵ که دولت ایران مهلتی برای بازگشت تعیین کرد، بیش از ۶۴۰،۰۰۰ مهاجر افغانستانی به کشورشان بازگشته‌اند.
از این تعداد، بیش از ۳۶۶،۰۰۰ به زور اخراج شده‌اند، از جمله پناهندگان و افرادی که وضعیت مشابه پناهندگان دارند.
- افزایش اخراج‌ها: در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۵، حدود ۳۶،۱۰۰ مهاجر افغان در یک روز به کشورشان بازگشتند که بالاترین آمار روزانه بوده است. از ۱۳ ژوئن، تعداد بازگشت‌های روزانه افزایش یافته است.
- شرایط سخت: مهاجران با وسایل کم، خسته، گرسنه و ترسیده وارد افغانستان می‌شوند. بسیاری از آنها هرگز در افغانستان زندگی نکرده‌اند و نگران آینده خود هستند. زنان و دختران به‌ویژه از محدودیت‌های طالبان در زمینه آموزش، کار و آزادی حرکت می‌ترسند.
- وضعیت زنان و کودکان: ۷۱ درصد از مهاجران اخراج‌شده زنان و کودکان هستند. زنان بدون همراه مرد (محرم) و کودکان بدون سرپرست در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
- بحران انسانی: در سال ۲۰۲۵، بیش از ۱.۲ میلیون افغانستانی از ایران و پاکستان بازگشته یا اخراج شده‌اند. این افراد با کمبود سرپناه، غذا و خدمات اولیه در کشورشان مواجه‌اند.
- درخواست UNHCR: UNHCR از جهان خواسته است که فورا کمک‌های بیشتری برای حمایت از افراد بازگشته به افغانستان فراهم کند. بودجه برنامه این سازمان برای افغانستان در سال ۲۰۲۵ تنها ۲۳ درصد تأمین شده است.
اظهارات مقام UNHCR:
عرفات جمال، نماینده UNHCR در کابل، گفته است: «من در مرز ایران و افغانستان بودم و دیدم که هزاران افغانستانی در شرایط سخت بازمی‌گردند. آنها خسته، گرسنه و نگرانند و بسیاری از آنها به کشوری می‌رسند که هیچ‌وقت در آن نبوده‌اند.»
@Shahr_Zanan
https://www.unhcr.org/news/press-releases/unhcr-sees-sharp-increase-afghan-returns-adverse-circumstances-iran-afghanistan
UNHCR
UNHCR sees sharp increase of Afghan returns in adverse circumstances from Iran to Afghanistan
UNHCR, the UN Refugee Agency, is witnessing a sharp increase in the number of Afghans returning in adverse circumstances from Iran, warning that returns on a massive scale have the potential to destabilise the fragile situation in Afghanistan.Over 640,000…
وضعیت سلامت پناهندگان افغانستانی ساکن ایران در مقایسه با آلمان: مرور نظام‌مندِ(سیستماتیک)مطالعات تجربی
Health condition of Afghan refugees residing in Iran in comparison to Germany: a systematic review of empirical studies
زمینه و هدف
بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در سال ۲۰۲۱ موج جدیدی از پناهندگان افغانستانی را به سمت ایران و کشورهای همسایه روانه کرد. ایران در خاورمیانه و آلمان در اروپا دو کشور میزبان اصلی برای بیشترین جمعیت پناهندگان افغانستانی هستند. مطالعات متعددی در هر دو کشور برای بررسی وضعیت سلامت این پناهندگان انجام شده است. این مرور نظام‌مند با هدف شناسایی شباهت‌ها و تفاوت‌های وضعیت سلامت پناهندگان افغانستانی در ایران و آلمان و بررسی شواهد مربوط به وضعیت سلامت و دسترسی به خدمات بهداشتی این گروه
انجام شد.
این مطالعه یک مرور نظام‌مند از مقالات منتشرشده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ است. پایگاه‌های داده‌ای مانند PubMed، Scopus و Web of Science و همچنین منابع خاکستری (غیررسمی) بررسی شدند. کلمات کلیدی شامل «پناهندگان یا مهاجران افغانستانی»، «سلامت جسمی یا روانی»، «دسترسی یا استفاده از خدمات بهداشتی»، و «ایران یا آلمان» بودند. مطالعاتی انتخاب شدند که به‌طور خاص روی پناهندگان افغانستانی و نتایج سلامت آنها تمرکز داشتند. نتایج در سه حوزه اصلی سلامت جسمی، سلامت روانی، و دسترسی/استفاده از خدمات بهداشتی برای هر دو کشور دسته‌بندی شدند.
یافته‌ها
از ۹۲۲ سند استخراج‌شده، ۷۵ مقاله به‌طور کامل بررسی شدند. از این تعداد، ۶۰ مقاله مربوط به وضعیت سلامت پناهندگان افغانستانی در ایران (۴۳ مقاله در حوزه سلامت جسمی، ۶ مقاله در سلامت روانی، ۸ مقاله در دسترسی/استفاده از خدمات بهداشتی، و ۳ مقاله در جنبه‌های متعدد سلامت) و ۱۵ مقاله مربوط به آلمان (۷ مقاله در سلامت جسمی، ۴ مقاله در سلامت روانی، ۲ مقاله در دسترسی/استفاده از خدمات بهداشتی، و ۲ مقاله در جنبه‌های متعدد سلامت) بودند.
ایران: تعداد بیشتری از مطالعات کمی و کیفی در ایران انجام شده است. پناهندگان با موانعی مانند #دسترسی_محدود به #خدمات_بهداشتی، فقدان بیمه، و #تبعیض مواجه هستند. فقر، شرایط زندگی نامناسب، و سواد سلامت پایین باعث مشکلات جسمی و روانی مانند افسردگی و اضطراب شده است.
آلمان: مطالعات در آلمان کمتر، عمدتاً کمی، و بیشتر روی گروه‌های متنوع پناهندگان (نه فقط افغانستانی‌ها) متمرکز بودند. پناهندگان افغانستانی در آلمان به خدمات بهداشتی بهتری دسترسی دارند، اما #موانع_زبانی، #تبعیض، و استرس ناشی از فرآیندهای قانونی مهاجرت، سلامت روان آنها را تحت تأثیر قرار داده است.
مقایسه: در ایران، مشکلات اقتصادی و اجتماعی تأثیر بیشتری بر سلامت دارند، در حالی که در آلمان، موانع قانونی و فرهنگی برجسته‌تر هستند.
سلامت روان در هر دو کشور تحت تاثیر عواملی از جمله تبعیض و استرس ناشی از مهاجرت است.
@Shahr_Zanan
منبع:
https://equityhealthj.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12939-023-01832-7
Health condition of Afghan refugees residing in Iran in comparison to Germany: a systematic review of empirical studies
زمینه و هدف
بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در سال ۲۰۲۱ موج جدیدی از پناهندگان افغانستانی را به سمت ایران و کشورهای همسایه روانه کرد. ایران در خاورمیانه و آلمان در اروپا دو کشور میزبان اصلی برای بیشترین جمعیت پناهندگان افغانستانی هستند. مطالعات متعددی در هر دو کشور برای بررسی وضعیت سلامت این پناهندگان انجام شده است. این مرور نظام‌مند با هدف شناسایی شباهت‌ها و تفاوت‌های وضعیت سلامت پناهندگان افغانستانی در ایران و آلمان و بررسی شواهد مربوط به وضعیت سلامت و دسترسی به خدمات بهداشتی این گروه
انجام شد.
این مطالعه یک مرور نظام‌مند از مقالات منتشرشده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ است. پایگاه‌های داده‌ای مانند PubMed، Scopus و Web of Science و همچنین منابع خاکستری (غیررسمی) بررسی شدند. کلمات کلیدی شامل «پناهندگان یا مهاجران افغانستانی»، «سلامت جسمی یا روانی»، «دسترسی یا استفاده از خدمات بهداشتی»، و «ایران یا آلمان» بودند. مطالعاتی انتخاب شدند که به‌طور خاص روی پناهندگان افغانستانی و نتایج سلامت آنها تمرکز داشتند. نتایج در سه حوزه اصلی سلامت جسمی، سلامت روانی، و دسترسی/استفاده از خدمات بهداشتی برای هر دو کشور دسته‌بندی شدند.
یافته‌ها
از ۹۲۲ سند استخراج‌شده، ۷۵ مقاله به‌طور کامل بررسی شدند. از این تعداد، ۶۰ مقاله مربوط به وضعیت سلامت پناهندگان افغانستانی در ایران (۴۳ مقاله در حوزه سلامت جسمی، ۶ مقاله در سلامت روانی، ۸ مقاله در دسترسی/استفاده از خدمات بهداشتی، و ۳ مقاله در جنبه‌های متعدد سلامت) و ۱۵ مقاله مربوط به آلمان (۷ مقاله در سلامت جسمی، ۴ مقاله در سلامت روانی، ۲ مقاله در دسترسی/استفاده از خدمات بهداشتی، و ۲ مقاله در جنبه‌های متعدد سلامت) بودند.
ایران: تعداد بیشتری از مطالعات کمی و کیفی در ایران انجام شده است. پناهندگان با موانعی مانند #دسترسی_محدود به #خدمات_بهداشتی، فقدان بیمه، و #تبعیض مواجه هستند. فقر، شرایط زندگی نامناسب، و سواد سلامت پایین باعث مشکلات جسمی و روانی مانند افسردگی و اضطراب شده است.
آلمان: مطالعات در آلمان کمتر، عمدتاً کمی، و بیشتر روی گروه‌های متنوع پناهندگان (نه فقط افغانستانی‌ها) متمرکز بودند. پناهندگان افغانستانی در آلمان به خدمات بهداشتی بهتری دسترسی دارند، اما #موانع_زبانی، #تبعیض، و استرس ناشی از فرآیندهای قانونی مهاجرت، سلامت روان آنها را تحت تأثیر قرار داده است.
مقایسه: در ایران، مشکلات اقتصادی و اجتماعی تأثیر بیشتری بر سلامت دارند، در حالی که در آلمان، موانع قانونی و فرهنگی برجسته‌تر هستند.
سلامت روان در هر دو کشور تحت تاثیر عواملی از جمله تبعیض و استرس ناشی از مهاجرت است.
@Shahr_Zanan
منبع:
https://equityhealthj.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12939-023-01832-7
BioMed Central
Health condition of Afghan refugees residing in Iran in comparison to Germany: a systematic review of empirical studies - International…
Background The re-emerging dominance of the Taliban in Afghanistan in 2021 caused a new wave of Afghan refugees heading Iran and neighboring countries. Iran in the Middle East and Germany in Europe are two major host countries to the largest populations of…
Forwarded from با تاریخ (Hamidreza Yousefi)
این سکوت کشورهای اروپایی یا حتی همراهی و پشتیبانی از ماشین کشتار و جنایت اسرائیل و نسل‌کشی فلسطینی‌ها در غزه، یعنی بی‌معنی بودن همه این مفاهیم بزرگ آزادی، دموکراسی، انسان‌گرایی (دفاع از شان و کرامت بشر)، بالیدن به دستاوردهای عقلانی مدرنیته غربی و پروژه روشنگری برای نجات انسان‌ها از تاریکی و.. همه این‌ها نه تنها در واقعیت امروز کاملاً و تماماً رنگ باخته، که حتی حرف‌زدن و جمله‌ساختن با این کلیدواژه‌ها و مفاهیم هم‌زمان با تماشایِ وقایع غزه؛ قتل‌عام، گرسنگی و نبودِ غذا، ویرانی زندگی، رنج، فلاکتِ آدم‌ها و.. تهوع‌آور و مشمئزکننده‌ست.
@batarikh
@batarikh
اقدام فوری برای توقف
نسل‌کشی مبتنی بر جنسیت در غزه
"A call for immediate global action to halt what Reem Alsalem describes as an unfolding 'femi-genocide'."
تاریخچه کوتاه:
ریم السالم، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد خشونت علیه زنان و دختران، دلایل و پیامدهای آن، در سال‌های اخیر و در حوزه نقض حقوق زنان و دختران در مناطق جنگی از جمله #غزه تمرکز کرده است.
او در تاریخ ۱۷ ژوئیه ۲۰۲۵، او گزارشی منتشر کرد که در آن به وضعیت فاجعه‌بار #زنان و #دختران فلسطینی در غزه پرداخته و از جامعه جهانی خواست تا برای توقف آنچه او «#نسل‌کشی مبتنی بر #جنسیت» نامیده، اقدام فوری انجام دهد. این گزارش بر اساس داده‌های دقیق و مشاهدات میدانی تهیه شده است.
ریم السالم، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد خشونت علیه زنان و دختران، در تاریخ ۱۷ ژوئیه ۲۰۲۵ از جامعه جهانی خواست تا تر چه سریع‌تر برای متوقف کردن آنچه او «قتل‌عام جنسیتی در حال وقوع» در غزه نامیده، اقدام کند. او گفت که میزان و نوع جرایمی که نیروهای اسرائیلی علیه زنان و دختران فلسطینی مرتکب شده‌اند، به حدی شدید است که مفاهیم موجود در قوانین و چارچوب‌های کیفری دیگر نمی‌توانند به‌خوبی آن را توضیح دهند.
نابودی عمدی زندگی و بدن‌ها در غزه
السالم تأکید کرد: «آنچه برای زنان و دختران فلسطینی اتفاق می‌افتد، خسارت جانبی جنگ نیست. این نابودی عمدی زندگی و بدن‌های آنهاست، فقط به این دلیل که فلسطینی و زن هستند.»
او به یافته‌های اخیر گزارش خود به شورای حقوق بشر اشاره کرد و گفت که اسرائیل به‌طور عمدی زنان و دختران فلسطینی را با هدف نابودی آنها و ادامه حیات مردم فلسطین می‌کشد و این را «نسل‌کشی مبتنی بر جنسیتی» نامید. بر اساس تخمین‌ها، زنان و دختران ۶۷ درصد از ۵۷,۶۸۰ فلسطینی کشته‌شده تا ۹ ژوئیه ۲۰۲۵ را تشکیل می‌دهند.
السالم افزود: «بیش از یک راه برای نسل‌کشی یک ملت وجود دارد. #نابودی_روانی آنها یکی از این روش‌هاست.»
او به رنج‌های شدید مادران فلسطینی اشاره کرد و گفت: «مادران مجبورند شاهد مرگ تدریجی، زخمی شدن، یا زنده به گور شدن فرزندانشان باشند که این هر روز بارها و بارها آنها را از نظر روانی نابود می‌کند. آسیب روانی که آنها و همه فلسطینی‌های غزه تحمل میکنند، حدی ندارد.»
بسیاری از زنان، از جمله مادران، در حالی که به دنبال غذا و آب برای خانواده‌هایشان بودند، کشته شده‌اند.
خشونت باروری در غزه
او همچنین به استفاده از #خشونت مربوط به #باروری توسط اسرائیل اشاره کرده: «تخریب زیرساخت‌های بهداشتی غزه باعث شده ۱۵۰,۰۰۰ زن باردار و شیرده به مراقبت‌های ضروری دسترسی نداشته باشند. تخمین زده می‌شود که ۱۷,۰۰۰ نفر از این زنان و ۶۰,۰۰۰ کودک زیر پنج سال از سوءتغذیه حاد رنج می‌برند. از مارس ۲۰۲۵، دست‌کم ۶۰ کودک به دلیل گرسنگی جان باخته‌اند، پس از اینکه اسرائیل غذا، تجهیزات پزشکی و کمک‌های انسانی را مسدود کرد. او افزود که ۵۰,۰۰۰ کودک از اکتبر ۲۰۲۳ گزارش شده‌اند که کشته یا زخمی شده‌اند.
مسدود کردن ورود شیرخشک برای کودکان توسط اسرائیل
السالم اقدام اخیر اسرائیل بر مسدود کردن ورود شیرخشک برای کودکان را محکوم کرد و هشدار داد که کمبود سوخت نیز جان نوزادان در انکوباتورها را به خطر انداخته است. او گفت که ده‌ها نوزاد به‌صورت نارس به دنیا آمده‌اند، بسیاری پس از تولد مرده‌اند و برخی با جهش‌های ژنتیکی نادر متولد شده‌اند که احتمالاً به دلیل گرسنگی، ضربه روانی و قرار گرفتن در معرض مواد رادیواکتیو و سمی است.
خشونت جنسی و تجاوز در غزه
ریم همچنین نسبت به گزارش‌های خشونت جنسی، از جمله تجاوز توسط نیروهای اسرائیلی، ابراز نگرانی کرد. او تأکید کرد که در غزه، شرایط ناامیدکننده، شلوغی و نبود خدمات کمک و حفاظت باعث افزایش خشونت جنسی، خشونت شریک زندگی و سایر سوءاستفاده‌ها شده است که اغلب توسط اعضای خانواده یا افراد دیگر در کامیونیتی انجام می‌شود.
السالم گفت: «خشونت و جنایاتی که زنان فلسطینی با آن روبه‌رو هستند، به‌حدی عادی شده که حالا به واقعیت پذیرفته‌شده‌ای حتی در سایر درگیری‌ها تبدیل شده است. دیگر کسی از وحشتی که زنان تجربه میکنند، تعجب نمی‌کند.»
او افزود: «با فروپاشی نظم مبتنی بر قانون و حفاظت‌هایی که برای غیرنظامیان فراهم می‌کند، وضعیت زنان و دختران فراتر از غزه و فلسطین در حال گسترش است و عواقب ویرانگری برای همه دارد.»
السالم از کشورها خواست که تمام تلاش خود را برای پایان دادن به نسل‌کشی در غزه، تضمین عدالت برای همه، و در نظر گرفتن تجربیات متفاوت زنان و دختران در فرآیندهای پاسخگویی به کار گیرند. او گفت: «ادامه حیات فلسطینی‌ها به این بستگی دارد. انسانیت جمعی ما و آینده‌مان به این وابسته است.»
@Shahr_Zanan
منبع:
https://www.ohchr.org/en/press-releases/2025/07/gaza-un-expert-denounces-genocidal-violence-against-women-and-girls
نسل‌کشی مبتنی بر جنسیت در غزه
"A call for immediate global action to halt what Reem Alsalem describes as an unfolding 'femi-genocide'."
تاریخچه کوتاه:
ریم السالم، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد خشونت علیه زنان و دختران، دلایل و پیامدهای آن، در سال‌های اخیر و در حوزه نقض حقوق زنان و دختران در مناطق جنگی از جمله #غزه تمرکز کرده است.
او در تاریخ ۱۷ ژوئیه ۲۰۲۵، او گزارشی منتشر کرد که در آن به وضعیت فاجعه‌بار #زنان و #دختران فلسطینی در غزه پرداخته و از جامعه جهانی خواست تا برای توقف آنچه او «#نسل‌کشی مبتنی بر #جنسیت» نامیده، اقدام فوری انجام دهد. این گزارش بر اساس داده‌های دقیق و مشاهدات میدانی تهیه شده است.
ریم السالم، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد خشونت علیه زنان و دختران، در تاریخ ۱۷ ژوئیه ۲۰۲۵ از جامعه جهانی خواست تا تر چه سریع‌تر برای متوقف کردن آنچه او «قتل‌عام جنسیتی در حال وقوع» در غزه نامیده، اقدام کند. او گفت که میزان و نوع جرایمی که نیروهای اسرائیلی علیه زنان و دختران فلسطینی مرتکب شده‌اند، به حدی شدید است که مفاهیم موجود در قوانین و چارچوب‌های کیفری دیگر نمی‌توانند به‌خوبی آن را توضیح دهند.
نابودی عمدی زندگی و بدن‌ها در غزه
السالم تأکید کرد: «آنچه برای زنان و دختران فلسطینی اتفاق می‌افتد، خسارت جانبی جنگ نیست. این نابودی عمدی زندگی و بدن‌های آنهاست، فقط به این دلیل که فلسطینی و زن هستند.»
او به یافته‌های اخیر گزارش خود به شورای حقوق بشر اشاره کرد و گفت که اسرائیل به‌طور عمدی زنان و دختران فلسطینی را با هدف نابودی آنها و ادامه حیات مردم فلسطین می‌کشد و این را «نسل‌کشی مبتنی بر جنسیتی» نامید. بر اساس تخمین‌ها، زنان و دختران ۶۷ درصد از ۵۷,۶۸۰ فلسطینی کشته‌شده تا ۹ ژوئیه ۲۰۲۵ را تشکیل می‌دهند.
السالم افزود: «بیش از یک راه برای نسل‌کشی یک ملت وجود دارد. #نابودی_روانی آنها یکی از این روش‌هاست.»
او به رنج‌های شدید مادران فلسطینی اشاره کرد و گفت: «مادران مجبورند شاهد مرگ تدریجی، زخمی شدن، یا زنده به گور شدن فرزندانشان باشند که این هر روز بارها و بارها آنها را از نظر روانی نابود می‌کند. آسیب روانی که آنها و همه فلسطینی‌های غزه تحمل میکنند، حدی ندارد.»
بسیاری از زنان، از جمله مادران، در حالی که به دنبال غذا و آب برای خانواده‌هایشان بودند، کشته شده‌اند.
خشونت باروری در غزه
او همچنین به استفاده از #خشونت مربوط به #باروری توسط اسرائیل اشاره کرده: «تخریب زیرساخت‌های بهداشتی غزه باعث شده ۱۵۰,۰۰۰ زن باردار و شیرده به مراقبت‌های ضروری دسترسی نداشته باشند. تخمین زده می‌شود که ۱۷,۰۰۰ نفر از این زنان و ۶۰,۰۰۰ کودک زیر پنج سال از سوءتغذیه حاد رنج می‌برند. از مارس ۲۰۲۵، دست‌کم ۶۰ کودک به دلیل گرسنگی جان باخته‌اند، پس از اینکه اسرائیل غذا، تجهیزات پزشکی و کمک‌های انسانی را مسدود کرد. او افزود که ۵۰,۰۰۰ کودک از اکتبر ۲۰۲۳ گزارش شده‌اند که کشته یا زخمی شده‌اند.
مسدود کردن ورود شیرخشک برای کودکان توسط اسرائیل
السالم اقدام اخیر اسرائیل بر مسدود کردن ورود شیرخشک برای کودکان را محکوم کرد و هشدار داد که کمبود سوخت نیز جان نوزادان در انکوباتورها را به خطر انداخته است. او گفت که ده‌ها نوزاد به‌صورت نارس به دنیا آمده‌اند، بسیاری پس از تولد مرده‌اند و برخی با جهش‌های ژنتیکی نادر متولد شده‌اند که احتمالاً به دلیل گرسنگی، ضربه روانی و قرار گرفتن در معرض مواد رادیواکتیو و سمی است.
خشونت جنسی و تجاوز در غزه
ریم همچنین نسبت به گزارش‌های خشونت جنسی، از جمله تجاوز توسط نیروهای اسرائیلی، ابراز نگرانی کرد. او تأکید کرد که در غزه، شرایط ناامیدکننده، شلوغی و نبود خدمات کمک و حفاظت باعث افزایش خشونت جنسی، خشونت شریک زندگی و سایر سوءاستفاده‌ها شده است که اغلب توسط اعضای خانواده یا افراد دیگر در کامیونیتی انجام می‌شود.
السالم گفت: «خشونت و جنایاتی که زنان فلسطینی با آن روبه‌رو هستند، به‌حدی عادی شده که حالا به واقعیت پذیرفته‌شده‌ای حتی در سایر درگیری‌ها تبدیل شده است. دیگر کسی از وحشتی که زنان تجربه میکنند، تعجب نمی‌کند.»
او افزود: «با فروپاشی نظم مبتنی بر قانون و حفاظت‌هایی که برای غیرنظامیان فراهم می‌کند، وضعیت زنان و دختران فراتر از غزه و فلسطین در حال گسترش است و عواقب ویرانگری برای همه دارد.»
السالم از کشورها خواست که تمام تلاش خود را برای پایان دادن به نسل‌کشی در غزه، تضمین عدالت برای همه، و در نظر گرفتن تجربیات متفاوت زنان و دختران در فرآیندهای پاسخگویی به کار گیرند. او گفت: «ادامه حیات فلسطینی‌ها به این بستگی دارد. انسانیت جمعی ما و آینده‌مان به این وابسته است.»
@Shahr_Zanan
منبع:
https://www.ohchr.org/en/press-releases/2025/07/gaza-un-expert-denounces-genocidal-violence-against-women-and-girls
OHCHR
Gaza: UN expert denounces genocidal violence against women and girls
GENEVA – The UN Special Rapporteur on violence against women and girls, its causes and consequences, Reem Alsalem, today called for immediate global action to halt what she described as an unfolding “femi-genocide” in Gaza, saying the scale and nature of…
«یک میلیون زن و دختر در غزه در حال گرسنگی هستند.
این وضعیت وحشتناک قابل‌قبول نیست و باید پایان یابد.
ما همچنان خواستار ارسال کمک‌های حیاتی #برای_همه_زنان_و_دختران، آتش‌بس فوری، و آزادی همه گروگان‌ها هستیم.»
توضیحات تصویر:
- تصویر نشان‌دهنده یک ظرف پخت‌وپز سوخته و خالی است که یک تکه نان یا ماده غذایی محدود در آن قرار دارد. این تصویر، شرایط سخت و کمبود غذا در غزه را نشان می‌دهد.
@Shahr_Zanan
حساب رسمی UN Women در ایکس:
https://x.com/un_women/status/1948153376207704439?s=46
منبع عکس: UNICEF, (Mohammed Nat، UN0295)
این وضعیت وحشتناک قابل‌قبول نیست و باید پایان یابد.
ما همچنان خواستار ارسال کمک‌های حیاتی #برای_همه_زنان_و_دختران، آتش‌بس فوری، و آزادی همه گروگان‌ها هستیم.»
توضیحات تصویر:
- تصویر نشان‌دهنده یک ظرف پخت‌وپز سوخته و خالی است که یک تکه نان یا ماده غذایی محدود در آن قرار دارد. این تصویر، شرایط سخت و کمبود غذا در غزه را نشان می‌دهد.
@Shahr_Zanan
حساب رسمی UN Women در ایکس:
https://x.com/un_women/status/1948153376207704439?s=46
منبع عکس: UNICEF, (Mohammed Nat، UN0295)
🕊1
Forwarded from ته‌رنگ
#مدرسه_شهروندی_ته_رنگ
در دل شهرهایی که با نبض ساکنان‌شان زنده‌اند، مدرسه‌ی شهروندی ته‌رنگ قصه‌ا‌ی تازه را شروع می‌کند؛ قصه‌ی مردمانی که می‌خواهند شهر را نه‌فقط تماشا کنند، بلکه آن را بشناسند، راوی‌اش باشند، زیست‌پذیریش کنند، دگرگونش کنند و ازنو بسازند. این مدرسه همچون نهالی است تازه‌رسته، که با چهار شاخه‌ی بالنده، نوید درختی تناور را می‌دهد.
در «جغرافیای کنشگری شهری»، مفاهیم و ابعاد کنشگری شهری را مرور، و به‌کمک آن، نقشه‌ی تحول را از کوچه‌های محله تا افق‌های جهانی ترسیم می‌کنیم.
در «روشنایی بر تاریکخانه‌ی اداره‌ی شهر»، رابطه‌ی امور روزمره و انضمامی شهری را با سازوکارهای اداره‌ی آن در مدیریت شهری کشف می‌کنیم تا بدانیم از کجا و در چه زمینه‌هایی می‌توانیم مطالبه کنیم.
در «شهروند فعال» با قلم و صدا مطالبه‌گری را می‌آموزیم و کمپین‌هایی برای بیداری شهر می‌سازیم.
و درنهایت، در «شهر به روایت زنان»، تاریخ شهر را، این بار از نگاه زنانی که خاموش اما مستمر شهر را دگرگون کرده‌اند بازخوانی می‌کنیم.
مدرسه‌ی شهروندی ته‌رنگ جایی است برای مشارکت همه‌ی دغدغه‌مندان شهر، که با آگاهی و کنش، این قصه را ادامه دهند و حال و آینده‌ی شهرها را با شهروندانی فعال و مشارکت‌جو، اجتماعاتی فراگیر و منسجم و جوامعی دموکراتیک بسازند.
ـــــــــــــ
طراحان مدرسه:
مریم کهن‌سال نودهی - محمدکریم آسایش
ـــــــــــــ
🎓درصورت تمایل، به شرکت‌کننده‌ها ازطرف مٰؤسسه گواهی پایان دوره داده می‌شود.
ـــــــــــــ
☎️ برای اطلاعات بیشتر با شمارهی ۰۹۹۱۲۸۲۰۷۹۷
در تماس باشید.
📲 همچنین می‌توانید برای برقراری ارتباط با مؤسسه‌ی فرهنگی‌هنری ته‌رنگ روی تلگرام یا در دایرکت پیام بگذارید.
https://www.tg-me.com/TahrangInst
#مدرسه_شهروندی_ته_رنگ
در دل شهرهایی که با نبض ساکنان‌شان زنده‌اند، مدرسه‌ی شهروندی ته‌رنگ قصه‌ا‌ی تازه را شروع می‌کند؛ قصه‌ی مردمانی که می‌خواهند شهر را نه‌فقط تماشا کنند، بلکه آن را بشناسند، راوی‌اش باشند، زیست‌پذیریش کنند، دگرگونش کنند و ازنو بسازند. این مدرسه همچون نهالی است تازه‌رسته، که با چهار شاخه‌ی بالنده، نوید درختی تناور را می‌دهد.
در «جغرافیای کنشگری شهری»، مفاهیم و ابعاد کنشگری شهری را مرور، و به‌کمک آن، نقشه‌ی تحول را از کوچه‌های محله تا افق‌های جهانی ترسیم می‌کنیم.
در «روشنایی بر تاریکخانه‌ی اداره‌ی شهر»، رابطه‌ی امور روزمره و انضمامی شهری را با سازوکارهای اداره‌ی آن در مدیریت شهری کشف می‌کنیم تا بدانیم از کجا و در چه زمینه‌هایی می‌توانیم مطالبه کنیم.
در «شهروند فعال» با قلم و صدا مطالبه‌گری را می‌آموزیم و کمپین‌هایی برای بیداری شهر می‌سازیم.
و درنهایت، در «شهر به روایت زنان»، تاریخ شهر را، این بار از نگاه زنانی که خاموش اما مستمر شهر را دگرگون کرده‌اند بازخوانی می‌کنیم.
مدرسه‌ی شهروندی ته‌رنگ جایی است برای مشارکت همه‌ی دغدغه‌مندان شهر، که با آگاهی و کنش، این قصه را ادامه دهند و حال و آینده‌ی شهرها را با شهروندانی فعال و مشارکت‌جو، اجتماعاتی فراگیر و منسجم و جوامعی دموکراتیک بسازند.
ـــــــــــــ
طراحان مدرسه:
مریم کهن‌سال نودهی - محمدکریم آسایش
ـــــــــــــ
🎓درصورت تمایل، به شرکت‌کننده‌ها ازطرف مٰؤسسه گواهی پایان دوره داده می‌شود.
ـــــــــــــ
☎️ برای اطلاعات بیشتر با شمارهی ۰۹۹۱۲۸۲۰۷۹۷
در تماس باشید.
📲 همچنین می‌توانید برای برقراری ارتباط با مؤسسه‌ی فرهنگی‌هنری ته‌رنگ روی تلگرام یا در دایرکت پیام بگذارید.
https://www.tg-me.com/TahrangInst
Telegram
ته‌رنگ
مؤسسه‌ی فرهنگی‌هنری ته‌رنگ اندیشه و خیال
@InstTahrang
@InstTahrang
ته‌رنگ
https://www.tg-me.com/TahrangInst
«شهر به روایت زنان»: مریم کهن‌سال نودهی با حضور نفیسه آزاد، شادی عزیزی و الناز محمدی به عنوان داوران؛ پنجشنبه‌ها از ۱۶ مرداد ساعت ۱۰ صبح تا ۱۲ ظهر
«شهروند فعال»: محمدکریم آسایش با حضور سوگل دانایی، صدرا محقق و حسین رمضان‌زاده؛ پنجشنبه‌ها از ۱۶ مرداد ساعت ۱۲:۳۰ ظهر تا ۲:۳۰
بعدازظهر
دوره «روشنایی بر تاریک‌خانه اداره شهر»: حسین ایمانی جاجرمی؛ چهارشنبه‌ها از ۱۵ مرداد ساعت ۱۸ تا ۲۰
@Shahr_Zanan
«شهروند فعال»: محمدکریم آسایش با حضور سوگل دانایی، صدرا محقق و حسین رمضان‌زاده؛ پنجشنبه‌ها از ۱۶ مرداد ساعت ۱۲:۳۰ ظهر تا ۲:۳۰
بعدازظهر
دوره «روشنایی بر تاریک‌خانه اداره شهر»: حسین ایمانی جاجرمی؛ چهارشنبه‌ها از ۱۵ مرداد ساعت ۱۸ تا ۲۰
@Shahr_Zanan
شهرِ زنان، شهرِ امن
Photo
آن زمان و اکنون: دگرگونی‌های نسلی برای دختران نوجوان
سی سال پیش، جهان قولی برای حفاظت از حقوق #دختران_نوجوان داد. هنگامی که دولت‌های ۱۸۹ کشور گرد هم آمدند و اعلامیه تاریخی پکن و برنامه عمل برای #برابری_جنسیتی را امضا کردند، جامع‌ترین برنامه سیاستی برای برابری جنسیتی شکل گرفت.
اما سه دهه بعد، چه چیزی برای دختران ۱۵ ساله تغییر کرده است؟ زنان جوان در سراسر جهان به همراه زنان نسل‌های پیشین، به پیشرفت‌های به‌دست‌آمده و ازدست‌رفته می‌اندیشند.
نادیا، ۱۵ ساله، با مادر و مادربزرگش در اوکراین
سه زن در حال ورق زدن عکس‌ها هستند – از تصاویر سیاه‌وسفید تا رنگی و دیجیتال – و امیدهایشان برای آینده را مقایسه میکنند.
اولنا، مادر نادیای ۱۵ ساله، می‌گوید: «ما با چالش‌هایی که بچه‌های امروزی با آن روبه‌رو هستند، مواجه نبودیم. در پانزده‌سالگی، زندگی بی‌دغدغه، پر از انرژی و روشن بود. وقت بیشتری را رو در رو صحبت می‌کردیم.»
تتیانا، مادربزرگ نادیا، می‌افزاید: «پانزده‌سالگی هر کسی به‌نوعی فوق‌العاده است. من در دورانی بزرگ شدم و مدرسه را تمام کردم که برق نداشتیم – اصلاً برق وجود نداشت. اما نوجوانان نسل نوه‌ام بسیار به روی جهان باز هستند.»
نادیا می‌گوید: «نسل من با اینترنت بزرگ شده است. از کودکی، زنان بی‌نقص و تصاویر کامل را می‌دیدیم. اما به‌مرور زمان متوجه می‌شوی که چنین کمالی وجود ندارد. فقط باید خودت باشی. مهم این است که بدانی ارزشمندی.»
لعلا، ۱۵ ساله، با مادرش در افغانستان
لعلا می‌گوید: «من در مدرسه خیلی خوب بودم. می‌توانستم الان در ترم اول دانشگاه باشم. اما حالا تمام روز در خانه گیر افتاده‌ام، بدون هیچ لذتی. وقتم با کارهای خانه پر شده است.»
لعلا در کلاس هشتم بود که طالبان تحصیل دختران را ممنوع کردند.
او می‌گوید: «فقط این نیست که نمی‌توانم به مدرسه بروم. حتی نمی‌توانم با دوستانم ملاقات کنم، صحبت کنم یا تفریح کنم. جایی برای خنده وجود ندارد.»
مادر لعلا، گلچهره، شاهد تکرار تاریخ است. او می‌گوید: «ده ساله بودم که طالبان در سال ۱۹۹۶ به افغانستان آمدند و مدارس ما را تعطیل کردند. وقتی چهارده ساله شدم، والدینم ازدواجم را ترتیب دادند. بعد از آن، زندگی برایم تاریک شد.»
گلچهره ادامه می‌دهد: «میترسم لعلا همان تاریکی‌ای را تجربه کند که من کردم. میترسم او هرگز نتواند به مدرسه بازگردد، یا در سنین پایین مجبور به ازدواج شود. انگار نمی‌توانیم از چرخه رنج فرار کنیم.»
او می‌افزاید: «قبل از اینکه طالبان قدرت را به دست بگیرند، زندگی برای دخترانی مثل لعلا متفاوت بود. در پانزده‌سالگی، او می‌توانست در کلاس‌های انگلیسی یا کامپیوتر شرکت کند. می‌توانست به پارک برود، به باشگاه ورزشی برود، یا حتی سفر کند. او آزادی رویاپردازی و کشف کردن داشت. این‌ها آزادی‌هایی بودند که من در پانزده‌سالگی هرگز نداشتم، و حالا این آزادی‌ها از او هم گرفته شده است.»
لعلا با چنگ زدن به خاطرات آزادی‌اش می‌گوید: «آرزو دارم روزی برسد که بتوانم به مدرسه بازگردم، دوباره دوستانم را ببینم و آینده‌ای پر از فرصت‌ها داشته باشم.»
@Shahr_Zanan
منبع:
https://www.unicef.org/stories/then-and-now
عکس‌ها: تصویری از نادیا با مادرش اولنا و مادربزرگش تتیانا در آپارتمانی در شهر ریونه، اوکراین
تصویر دیگر: مادر افغانستانی و دخترش، گلچهر و لعلا. به دلیل حفظ امنیت اسامی تغییر یافته‌اند.
سی سال پیش، جهان قولی برای حفاظت از حقوق #دختران_نوجوان داد. هنگامی که دولت‌های ۱۸۹ کشور گرد هم آمدند و اعلامیه تاریخی پکن و برنامه عمل برای #برابری_جنسیتی را امضا کردند، جامع‌ترین برنامه سیاستی برای برابری جنسیتی شکل گرفت.
اما سه دهه بعد، چه چیزی برای دختران ۱۵ ساله تغییر کرده است؟ زنان جوان در سراسر جهان به همراه زنان نسل‌های پیشین، به پیشرفت‌های به‌دست‌آمده و ازدست‌رفته می‌اندیشند.
نادیا، ۱۵ ساله، با مادر و مادربزرگش در اوکراین
سه زن در حال ورق زدن عکس‌ها هستند – از تصاویر سیاه‌وسفید تا رنگی و دیجیتال – و امیدهایشان برای آینده را مقایسه میکنند.
اولنا، مادر نادیای ۱۵ ساله، می‌گوید: «ما با چالش‌هایی که بچه‌های امروزی با آن روبه‌رو هستند، مواجه نبودیم. در پانزده‌سالگی، زندگی بی‌دغدغه، پر از انرژی و روشن بود. وقت بیشتری را رو در رو صحبت می‌کردیم.»
تتیانا، مادربزرگ نادیا، می‌افزاید: «پانزده‌سالگی هر کسی به‌نوعی فوق‌العاده است. من در دورانی بزرگ شدم و مدرسه را تمام کردم که برق نداشتیم – اصلاً برق وجود نداشت. اما نوجوانان نسل نوه‌ام بسیار به روی جهان باز هستند.»
نادیا می‌گوید: «نسل من با اینترنت بزرگ شده است. از کودکی، زنان بی‌نقص و تصاویر کامل را می‌دیدیم. اما به‌مرور زمان متوجه می‌شوی که چنین کمالی وجود ندارد. فقط باید خودت باشی. مهم این است که بدانی ارزشمندی.»
لعلا، ۱۵ ساله، با مادرش در افغانستان
لعلا می‌گوید: «من در مدرسه خیلی خوب بودم. می‌توانستم الان در ترم اول دانشگاه باشم. اما حالا تمام روز در خانه گیر افتاده‌ام، بدون هیچ لذتی. وقتم با کارهای خانه پر شده است.»
لعلا در کلاس هشتم بود که طالبان تحصیل دختران را ممنوع کردند.
او می‌گوید: «فقط این نیست که نمی‌توانم به مدرسه بروم. حتی نمی‌توانم با دوستانم ملاقات کنم، صحبت کنم یا تفریح کنم. جایی برای خنده وجود ندارد.»
مادر لعلا، گلچهره، شاهد تکرار تاریخ است. او می‌گوید: «ده ساله بودم که طالبان در سال ۱۹۹۶ به افغانستان آمدند و مدارس ما را تعطیل کردند. وقتی چهارده ساله شدم، والدینم ازدواجم را ترتیب دادند. بعد از آن، زندگی برایم تاریک شد.»
گلچهره ادامه می‌دهد: «میترسم لعلا همان تاریکی‌ای را تجربه کند که من کردم. میترسم او هرگز نتواند به مدرسه بازگردد، یا در سنین پایین مجبور به ازدواج شود. انگار نمی‌توانیم از چرخه رنج فرار کنیم.»
او می‌افزاید: «قبل از اینکه طالبان قدرت را به دست بگیرند، زندگی برای دخترانی مثل لعلا متفاوت بود. در پانزده‌سالگی، او می‌توانست در کلاس‌های انگلیسی یا کامپیوتر شرکت کند. می‌توانست به پارک برود، به باشگاه ورزشی برود، یا حتی سفر کند. او آزادی رویاپردازی و کشف کردن داشت. این‌ها آزادی‌هایی بودند که من در پانزده‌سالگی هرگز نداشتم، و حالا این آزادی‌ها از او هم گرفته شده است.»
لعلا با چنگ زدن به خاطرات آزادی‌اش می‌گوید: «آرزو دارم روزی برسد که بتوانم به مدرسه بازگردم، دوباره دوستانم را ببینم و آینده‌ای پر از فرصت‌ها داشته باشم.»
@Shahr_Zanan
منبع:
https://www.unicef.org/stories/then-and-now
عکس‌ها: تصویری از نادیا با مادرش اولنا و مادربزرگش تتیانا در آپارتمانی در شهر ریونه، اوکراین
تصویر دیگر: مادر افغانستانی و دخترش، گلچهر و لعلا. به دلیل حفظ امنیت اسامی تغییر یافته‌اند.
UNICEF
Then and now
Generations of change for adolescent girls
💔1
Forwarded from شهرِ زنان، شهرِ امن (Zohreh)
کتابچه راهنمای تسهیلگری؛راهنمای برگزاری کارگاه‌های مشارکتی در جامعه محلی
✍🏽تهیه و ترجمه : زهره رجبی
کانال: شهر زنان، شهر امن
🔻این کتابچه ترجمه‌ای آزاد از کارگاهی با موضوع «جنسیت، سلامت و توسعه» است که به همت سازمان بهداشت پان امریکا، دفتر منطقه‌ای این نهاد، دفتر منطقه‌ای سازمان بهداشت جهانی و دفتر منطقه‌ای زنان، سلامت و توسعه در سال 2003 تهیه شده است.
🔻برخی از قسمت‌های کتابچه حاضر، بر اساس تجربیات پژوهشگر از برگزاری کارگاه‌های مشابه در ایران نگاشته شده است.
برای استفاده از این کتابچه راهنما لازم است برخی از مفاهیم اساسی به کار گرفته شده، تعریف شوند:
🔻تسهیلگری:
تسهیلگری فرایندی است که طی آن سعی می‌شود ابزار ابتکار عمل، تصمیم‌گیری و خلاقیت به افراد و گروه‌هایی که تابه‌حال به هر علت در حاشیه بوده‌اند و فرصت مشارکت نداشتند، انتقال یابد و نقش و فعالیت اعضای گروهی به صورت قابل توجهی تداوم داشته تا اینکه افراد به توانمندی برسند.
🔻تسهیلگری اجتماعی راهی برای هدایت روند‌ها بدون تنش و به‌گونه‌ای است که به جامعه محلی کمک شود زمام امور محله خود را با ارتقای مشارکت‌‌شان و در عین‌حال پذیرش نقش‌های شهروندیِ فعال به دست گیرند. وظیفه تسهیلگر، آماده کردن جامعه محلی برای به عهده گرفتن مسوولیت‌ها، افزایش اعتماد به‌نفس و تقویت روحیه مطالبه‌گری گروهی است.
🔻ویژگی‌های تسهیلگر:
صبوری، انعطاف‌پذیری، شنونده فعال، توانایی برقراری ارتباط، قابل اعتماد، همدلی، تشخیص تفاوت‌ها، انتقادپذیری، تواضع و فروتنی، توجه به زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و قومیتی، ممانعت از سلطه‌گری، داشتن اطلاعات کامل و...
همچنین یادآور می‌شویم:
🔻کانال #شهر_زنان، #شهر_امن، در راستای اهدافی که برای خود تعریف کرده و به
منظور بهبود و ارتقاء ادبیات پژوهشی و کاربردی در حوزه زنان، برابری جنسیتی، شهر و سلامت شهری، در این مرحله به ترجمه و تهیه محتواها و موضوعات مرتبط با حوزه‌های اشاره شده پرداخته است.
نحوه انتقال اطلاعات و آموزش جامعه محلی بسیار مهم است، به همین دلیل کتابچه حاضر به‌عنوان نقشه راهی است که به تسهیلگران در برگزاری کارگاه‌های تسهیلگری مشارکتی یاری می‌رساند.
@Shahr_Zanan
دانلود «کتابچه راهنمای
تسهیلگری»👇:
https://www.tg-me.com/Zananmedia/120
✍🏽تهیه و ترجمه : زهره رجبی
کانال: شهر زنان، شهر امن
🔻این کتابچه ترجمه‌ای آزاد از کارگاهی با موضوع «جنسیت، سلامت و توسعه» است که به همت سازمان بهداشت پان امریکا، دفتر منطقه‌ای این نهاد، دفتر منطقه‌ای سازمان بهداشت جهانی و دفتر منطقه‌ای زنان، سلامت و توسعه در سال 2003 تهیه شده است.
🔻برخی از قسمت‌های کتابچه حاضر، بر اساس تجربیات پژوهشگر از برگزاری کارگاه‌های مشابه در ایران نگاشته شده است.
برای استفاده از این کتابچه راهنما لازم است برخی از مفاهیم اساسی به کار گرفته شده، تعریف شوند:
🔻تسهیلگری:
تسهیلگری فرایندی است که طی آن سعی می‌شود ابزار ابتکار عمل، تصمیم‌گیری و خلاقیت به افراد و گروه‌هایی که تابه‌حال به هر علت در حاشیه بوده‌اند و فرصت مشارکت نداشتند، انتقال یابد و نقش و فعالیت اعضای گروهی به صورت قابل توجهی تداوم داشته تا اینکه افراد به توانمندی برسند.
🔻تسهیلگری اجتماعی راهی برای هدایت روند‌ها بدون تنش و به‌گونه‌ای است که به جامعه محلی کمک شود زمام امور محله خود را با ارتقای مشارکت‌‌شان و در عین‌حال پذیرش نقش‌های شهروندیِ فعال به دست گیرند. وظیفه تسهیلگر، آماده کردن جامعه محلی برای به عهده گرفتن مسوولیت‌ها، افزایش اعتماد به‌نفس و تقویت روحیه مطالبه‌گری گروهی است.
🔻ویژگی‌های تسهیلگر:
صبوری، انعطاف‌پذیری، شنونده فعال، توانایی برقراری ارتباط، قابل اعتماد، همدلی، تشخیص تفاوت‌ها، انتقادپذیری، تواضع و فروتنی، توجه به زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و قومیتی، ممانعت از سلطه‌گری، داشتن اطلاعات کامل و...
همچنین یادآور می‌شویم:
🔻کانال #شهر_زنان، #شهر_امن، در راستای اهدافی که برای خود تعریف کرده و به
منظور بهبود و ارتقاء ادبیات پژوهشی و کاربردی در حوزه زنان، برابری جنسیتی، شهر و سلامت شهری، در این مرحله به ترجمه و تهیه محتواها و موضوعات مرتبط با حوزه‌های اشاره شده پرداخته است.
نحوه انتقال اطلاعات و آموزش جامعه محلی بسیار مهم است، به همین دلیل کتابچه حاضر به‌عنوان نقشه راهی است که به تسهیلگران در برگزاری کارگاه‌های تسهیلگری مشارکتی یاری می‌رساند.
@Shahr_Zanan
دانلود «کتابچه راهنمای
تسهیلگری»👇:
https://www.tg-me.com/Zananmedia/120
Telegram
Zananmedia
Forwarded from 💙آب و جامعه💙
زنان گروه بی قدرتان یاکنشگران تغییر؟
داستان زنان اردن که با پروژه Water Wise Women (زنان مدبر آب)جریان اجتماعی تغییر را رقم زدند: این برنامه از سال ۲۰۰۷ توسط مؤسسه JOHUD همراه با سازمان GIZ، مؤسسه فدرال علوم زمین آلمان (BGR) و همکاری وزارت آب و آبیاری اردن آغاز شد. سپس به‌تدریج به ۱۲ منطقه درکشورگسترش یافت و در ۵۰ مرکز توسعه اجتماعی فعال بود. ارکان این برنامه عبارت بود از :
نوآوری اجتماعی با آموزش 300 زن داوطلب و انتقال آن به ۱۸,۰۰۰ خانواده. آموزش‌ها در زمینه کاهش مصرف آب،جمع‌آوری آب باران، لوله‌کشی، بهداشت و بازیافت خانگی بودکه پیامد تأثیرگذاری ازجمله کاهش تا۳۰٪ در هزینه آب خانگی با کاهش مصرف ۳۰–۴۰٪ داشت.
آموزش مهارت فنی: درمیان زنان داوطلب، زنانی علاقمند به یادگیری مهارت فنی کنترل نشتی،تعویض و تعمیر لوله ها شده و آموزش دیده و ابزار لوله‌کشی برای نصب، تعمیر خریده وتعاونی تأسیس کردند.
نتیجه:این جنبش علاوه براثرگذاری برکاهش مصرف آب با ارزش خانگی، با توانمندسازی فنی به استقلال اقتصادی زنان نیز کمک کرد.علاوه بر آن آموزش مهارت فنی مرتبط با آب موجب تحول در باورهای فرهنگی شد.
#hydrosocial
🔷 @WaterForUs
داستان زنان اردن که با پروژه Water Wise Women (زنان مدبر آب)جریان اجتماعی تغییر را رقم زدند: این برنامه از سال ۲۰۰۷ توسط مؤسسه JOHUD همراه با سازمان GIZ، مؤسسه فدرال علوم زمین آلمان (BGR) و همکاری وزارت آب و آبیاری اردن آغاز شد. سپس به‌تدریج به ۱۲ منطقه درکشورگسترش یافت و در ۵۰ مرکز توسعه اجتماعی فعال بود. ارکان این برنامه عبارت بود از :
نوآوری اجتماعی با آموزش 300 زن داوطلب و انتقال آن به ۱۸,۰۰۰ خانواده. آموزش‌ها در زمینه کاهش مصرف آب،جمع‌آوری آب باران، لوله‌کشی، بهداشت و بازیافت خانگی بودکه پیامد تأثیرگذاری ازجمله کاهش تا۳۰٪ در هزینه آب خانگی با کاهش مصرف ۳۰–۴۰٪ داشت.
آموزش مهارت فنی: درمیان زنان داوطلب، زنانی علاقمند به یادگیری مهارت فنی کنترل نشتی،تعویض و تعمیر لوله ها شده و آموزش دیده و ابزار لوله‌کشی برای نصب، تعمیر خریده وتعاونی تأسیس کردند.
نتیجه:این جنبش علاوه براثرگذاری برکاهش مصرف آب با ارزش خانگی، با توانمندسازی فنی به استقلال اقتصادی زنان نیز کمک کرد.علاوه بر آن آموزش مهارت فنی مرتبط با آب موجب تحول در باورهای فرهنگی شد.
#hydrosocial
🔷 @WaterForUs
Forwarded from انجمن علمی جامعه‌شناسی دانشگاه تهران
سره-خشونت و آزار جنسی.pdf
1.2 MB
نشریه‌ی سره
🔶خشونت و آزار جنسی
-شمارهی اول دوره‌ی نوزدهم
📆 مرداد ۱۴۰۴
🔹چطور فرهنگ دانشگاه سواستفاده را پنهان می‌کند؟ درباره ادعاهای آزار و تاکتیک ساکت‌سازی از سارا احمد
✍🏼 ترجمه‌ی آتنا کامل
🔹برای من چیزی تغییر نکرد، برای شما چطور؟
✍🏼 مهتاب همپائی
🔹 حدود مفهومی رضایت از واگیشا آگراوال
✍🏼 ترجمه‌ی علی ارومیه‌ای، عارفه مصلی
🔹 همه‌ی زنان قربانی خشونت جنسی: مروری بر کتاب «پسافاجعه»
✍🏼 روشان پارسی‌نژاد
🔺این شماره پیش‌تر قرار بود در خردادماه منتشر شود اما به‌علت وقوع جنگ انتشار آن تا امروز به تعویق افتاد.
@tehransociology
🔶خشونت و آزار جنسی
-شمارهی اول دوره‌ی نوزدهم
📆 مرداد ۱۴۰۴
🔹چطور فرهنگ دانشگاه سواستفاده را پنهان می‌کند؟ درباره ادعاهای آزار و تاکتیک ساکت‌سازی از سارا احمد
✍🏼 ترجمه‌ی آتنا کامل
🔹برای من چیزی تغییر نکرد، برای شما چطور؟
✍🏼 مهتاب همپائی
🔹 حدود مفهومی رضایت از واگیشا آگراوال
✍🏼 ترجمه‌ی علی ارومیه‌ای، عارفه مصلی
🔹 همه‌ی زنان قربانی خشونت جنسی: مروری بر کتاب «پسافاجعه»
✍🏼 روشان پارسی‌نژاد
🔺این شماره پیش‌تر قرار بود در خردادماه منتشر شود اما به‌علت وقوع جنگ انتشار آن تا امروز به تعویق افتاد.
@tehransociology