- چه خصلتی را دوست داری؟ سادگی
- ویژگی اصلی شما چیست؟ عزم راسخ
- اخلاق زشتی که بیشترین نفرت را از آن داری؟ نوکر صفتی
- خوشبختی را در چه می‌بینی؟ در مبارزه
- بدبختی را در چه می‌بینی؟ در تسلیم شدن
- قهرمانت کیست؟ اسپارتاکوس
- پند مورد علاقه‌ات چیست؟ هیچ چیز انسانی با من بیگانه نیست
- شعار مورد علاقه‌ات چیست؟ در باره همه چیز باید شک کرد

پاسخ مارکس به بخشی از پرسش‌های جنی و لورا مارکس [دختران کارل مارکس] آوریل ۱۸۶۵
#کارل_مارکس
@SocialistL

Young Marx

Written by Richard Bean
Clive Coleman

*زیرنویس فارسی دارد.

فیلم تحسین شده کارل مارکس جوان
(The young karl marx)
سال تولید: 2017
محصول مشترک المان و بلژیک
مدت زمان:118 دقیقه
لینک اول 480p
http://dl5.dlsdm.ir/Movie/Foreign/1396/11/The.Young.Karl.Marx.2017.480p.DibaMoviez.mkv
لینک دوم 1080p
http://dl5.dlsdm.ir/Movie/Foreign/1396/11/The.Young.Karl.Marx.2017.1080p.6CH.DibaMoviez.mkv

#سینما #کارل_مارکس
@SocialistL

گفتگوی کوتاه یک فلسطینی با یکی از ماموران کشتار اسرائیلی

@SocialistL

#فرزاد_کمانگر
در سالروز اعدام معلم ‌مان
به یاد صمد بهرنگی و فرزاد کمانگر
@SocialistL

بدرود رفیق فرمانده
کمونیستی از جنسی دیگر. مبارزی متفاوت از آنچه رایج است. در رسایت و در غم بزرگ از دست رفتنت، واژه‌ها ناتوانند.
حەمە سوور نامی است عجین شده با سازمان دادن و قوام دادن جنبش کمونیستی، با سازمانی که مارکسیسم جدی و میلیتانت را نمایندگی میکرد. جنبشی که برای اولین بار در برابر تمام ارتجاع ایستاد و منافع کارگر و زحمتکش را نمایندگی کرد. حەمە سوور همیشه نامش یادآور این جنبش بود. نقش مهمی که در این تاریخ داشت نامش را برای همیشه بر تارک جنبش کمونیستی حک کرد.
حەمە سوور کمونیستی جدی بود که تا آخرین روزهای حیات هم از فعالیت جدی کمونیستی باز نایستاد.
نامت جاودان و یادت به خیر
حامد خاکی
@SocialistL

نقد کتاب توماس ‌پیکتی سرمایه در قرن ۲۱
حسین مرادبیگی ( حمه سور)
@SocialistL

نقد کتاب توماس ‌پیکتی سرمایه در قرن ۲۱
حسین مرادبیگی ( حمه سور)
@SocialistL

الهه محمدی و نیلوفر حامدی، دو روزنامه‌نگار ایرانی برنده بیست و یکمین جایزه «خوزه کوزو» برای آزادی مطبوعات شدند. این جایزه یادبودی برای «خوزه کوزو» روزنامه‌نگار اسپانیایی است که در آوریل سال ۲۰۰۳ در پی شلیک یک تانک آمریکایی به پانزدهمین طبقه هتل فلسطین که هتلی ۱۸طبقه در بغداد بود و خبرنگاران خارجی را اسکان داده بود، کشته شد.
از زمان مرگ خوزه کوزو تاکنون، هر ساله جایزه‌ آزادی مطبوعاتی به روزنامه‌نگارانی از سراسر جهان تقدیم می‌شود. از جمله در سال ۲۰۱۱ این جایزه به ژولیان آسانژ تعلق گرفت. در بیست و یکمین سال اهدای این جایزه، الهه محمدی در پیامی جایزه خود را به پابلو گونزالس و وائل الدحدوح و همه روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم کرد.
از صفحه عزیز عارفی
@SocialistL

#الهه_محمدی جایزه‌ خود را به پابلو گونزالس، وائل الدحدوح ،خبرنگار جانباخته، و تمام روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم کرد. او در پیامی به برگزارکنندگان این جایزه، ضمن ابراز تسلیت قلبی به مناسبت بیست و یکمین سال درگذشت خوزه کوزو، نوشته است:

«به‌ عنوان یکی از برندگان این جایزه، مایلم آن را به پابلو گونزالس، روزنامه‌نگار شجاع اسپانیایی که در فوریه ۲۰۲۲ در حال پوشش فاجعه انسانی در مرز لهستان و اوکراین بازداشت شد، تقدیم کنم. در این دوران پر چالش فکرم همراه اوست. همچنین این جایزه را به وائل الدحدوح و همه روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم می‌کنم که برای جلب توجه نسبت به وضعیت غزه فداکاری‌های بزرگی انجام داده‌اند. جهانی آرزو می‌کنم که روزنامه‌نگاران بتوانند در آن در امنیت و آزادانه کار کنند. مخصوصا آن‌ها که شجاعانه سرکوب را گزارش می‌کنند و از این‌ که به سکوت وا داشته شوند سر باز می‌زنند».
@SocialistL

عباسعلی منشی رودسری | برای «پسر»م

عباسعلی منشی رودسری از جمله اعدام‌شدگان کشتار دسته‌جمعی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ بود.
تهیه شده در گروه تئاتر اگزیت

@SocialistL

بهرام كه گور می گرفتی همه عمر
ديدی كه چگونه گور بهرام گرفت

#خیام
@SocialistL

الجزیره به‌نقل از لوسیانو زاکارا، استاد سیاست خلیج فارس در دانشگاه قطر نوشته است که پیش از مرگ رئیسی «هیچ بحثی» در ایران درباره اینکه چه کسی در انتخابات سال آینده با او رقابت خواهد کرد، وجود نداشت، زیرا از سال ۱۹۸۱ همه رؤسای جمهوری ایران دو دوره در این سمت باقی مانده‌اند.
زاکارا گفت با مرگ ناگهانی و غیرمنتظره رئیسی، ایران اکنون باید «از صفر شروع کند تا ببیند چه کسی نامزد [ریاست جمهوری] خواهد شد».
او گفت: «ما می‌دانیم که از اردوگاه محافظه‌کاران چند نفری وجود خواهند داشت که ممکن است علاقه‌مند به کاندیداتوری باشند، اما هیچ‌کس واقعاً از طرف یک تشکیلات سیاسی حمایت نمی‌شود.»
لوسیانو زاکارا افزود در اوایل انقلاب اسلامی ایران دو مورد بود که رئیس جمهوری باید تغییر می‌کرد. یکی ابوالحسن بنی‌صدر که در سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰) استیضاح و برکنار شد و دیگری محمدعلی رجایی که در همان سال ترور شد. اما به‌گفته زاکارا بر خلاف اکنون، در آن زمان انتظار می‌رفت که شخصیت‌های کلیدی سیاسی دیگر قدرت را در دست بگیرند.

مرگ رئیسی از نگاه تعدادی از رسانه‌ها

https://www.tg-me.com/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/818575/&rhash=0ceb6994783a68
@SocialistL

من عاشق این تف کردن هستم!

آگوستو پینوشه در نود و یک سالگی در احاطه‌ی خانواده و عزیزان‌اش در بیمارستان ارتش می‌میرد.
او هرگز هیچ حکمی‌ در شیلی نگرفت.
اخبار را می‌شنوم و در بزرگراه تصادف می‌کنم.
روز بعد به شرکت بیمه ام سر می‌زنم.
شرکت بیمه مجاور مدرسه نظامی است، همان‌جا که پینوشه متکبرانه و با تشریفات خوابیده است.
هزاران متعصب گریه می‌کنند
و در صف وداع با خودکامه‌شان ایستاده‌اند.
نوه‌ی ژنرال پراتس صبورانه در صف انتظار می‌کشد.
ساعاتی بعد به تابوت می‌رسد و روی آن تف می‌کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کارلوس پراتس: افسر و سیاستمدار ارتش شیلی و وزیر در دولت سالوادور آلنده و فرماندهی کل ارتش شیلی. او بلافاصله پس از کودتای 11 سپتامبر 1973 آگوستو پینوشه به آرژانتین تبعید شد. سال بعد، او و همسرش، سوفیا کاتبرت، در بوئنوس آیرس در انفجار یک اتومبیل بمب‌گذاری شده توسط اداره‌ی اطلاعات ملی شیلی ترور شدند.

امضا محفوظ
@SocialistL

چرا دولت‌ها (حتی وقتی با هم می‌جنگند) هوای هم را دارند و در اوج دشمنی حتی به هم تسلیت هم می‌گویند؟

۱
چند سال پیش، پیمانکارِ اداره‌ای بودم. دو ناظر فنّی داشتیم: یکی‌شان بدزبان و شلخته و نالایق، دیگری متین و مرتب و کاردان. با ناظرِ متین چنان دوست شده بودم که از هر چیزی حرف می‌زدیم،‌ از جمله از ناظر بدزبان و نالایق. دوست ناظرم بارها اعتراف کرد که از همکارش متنفر است و آن‌قدر از بدی‌ها و نامردی‌های او گفت که من گاه حیرت می‌کردم از این‌که چگونه می‌تواند روزی هشت ساعت حضور و وجود او را تحمل کند. اما... یک بار در یک مورد خاص کاری، با ناظر بدزبان درگیر شدم. حق با من بود و او طبق معمول، بی‌منطق و تند برخورد کرد. من که از دوستی و حمایتِ دوست ناظرم مطمئن بودم، با اطمینان به حمایتش، با ناظر بدزبان درافتادم و تندی کردم. فردا که به اداره رفتم، در کمال حیرت دیدم که آن دو با هم در کیف و حال و مقال‌اند، چنان که پیش‌تر هیچگاه نبودند. دوست ناظرم به زور جواب سلامم را داد و از آن روز به بعد جز سلام علیک با من حرفی نزد و حتی بدتر از ناظر بدزبان، گیر می‌داد و اذیت می‌کرد. چرا؟ چون این بار من به «پایگاه» و «جایگاه» ِ او نیز حمله کرده‌بودم. من با ناظر بدزبان به عنوان «ناظر» (در مقامی حقوقی) درافتاده‌بودم نه به عنوان یک شخص حقیقی. پس در واقع به ساحتِ دوست ناظرم هم دست دراز کرده‌بودم. «هم‌سرگذشتی» و «هم‌سرنوشتی» دوست ناظر متینم با ناظر بدزبان، او را به حمایت از ناظر بدزبان برانگیخت و در مقابل من، آن دو را متّحد کرد.
۲
دولت‌ها هم چنین وضعیتی دارند. جهان و انسان در اختیار دولت‌ها هستند. هیچ «دولت»ی نماینده‌ی «ملّت»ش نیست بلکه اصلاً خود «ملّت» (در تعریف سیاسی‌اش) مفهوم و ماهیّتِ مهمل و بی‌پایه‌ای است که «دولت‌»ها اختراع کرده‌اند تا بعد از خیمه‌شب‌بازیِ گرفتن نمایندگی از او، در سطح داخلی کنترل و سرکوبش کنند و در سطح خارجی با رفقا و رقبایشان به تقسیم و تسهیمش بنشینند. «دولت‌»‌ها شرکت‌های سهامی خاص ِ کم و بیش ثابتی هستند که بنا به میل و توافق جمعی‌شان، معادلات و مناسبات جهانی را رقم می‌زنند و همچون همه‌ی شرکت‌های سهامی در عین رقابت با هم و در عین تلاش برای کسب رهبری و سهم بیشتر قدرت و ثروت جهانی، در نهایت به شدت هوای هم را دارند تا «مقام» و «جایگاه» حقوقی‌شان خدشه‌ناپذیر بماند. آ‌ن‌ها (در حالی که از مهیب‌ترین سلاح‌ها برای کشتن «ملّت»های دشمن بهره می‌برند) تقریباً هیچگاه رهبران و افراد رسمی دولت‌های دشمن را نمی‌کشند، مگر این‌که بازی از حد و حدود متعارف بازی‌ها خارج شود، که البته بسیاربه ندرت پیش می‌آید.
۳
پس تا جایی که ممکن باشد، «دولت‌»ها تلاش می‌کنند تا اختلافاتشان را در سطح و جایگاه خودشان حل و فصل کنند و نگذارند «ملّت‌»هایشان وارد ماجرا شوند: دقیقاً مثل مدیران شرکت‌های سهامی. آن‌ها فقط زمانی با «ملّت‌»های یکدیگر «کار» خواهندداشت که نتوانسته باشند در «معاملات» بین‌المللی با هم به توافق برسند. در این صورت، در امور داخلی یکدیگر دخالت می‌کنند و با استفاده از نقاط ضعف یکدیگر بر هم فشار وارد می‌کنند تا رقیب را وادار به تسلیم کنند: اگر تسلیم شد دیگر به امور داخلی و «ملّت» او کاری ندارند. اما اگر تسلیم نشد، گام به گام بیشتر از پیش دخالت می‌کنند و گاه حتی کودتاها یا شورش‌های مسلحانه یا انقلاب‌های سیاسی در داخل کشورهای دیگر راه می‌اندازند و اگر این‌ها هم کارساز نشد به جنگ متوسل می‌شوند و «ملّت‌»های هم را می‌کشند: اما در هر حال، کاری به آنچه «دولت» نامیده می‌شود ندارند، چرا که از خودشان است و در توافقی نوشته و نانوشته، منافعشان مشترک است: همه‌شان سهامداران شرکت سهامی جهانی هستند.
۴
در سال ۱۸۷۰ «ناپلئون سوم» پادشاه نالایق فرانسه از دولت «پروس» شکست خورد و با همه‌ی لشکریانش به اسارت پروسی‌ها درآمد. در همین زمان مردم پاریس علیه حکومت سلطنتی قیام کردند و به رهبری کارگران یک دولت دموکراتیک (کمون پاریس) تشکیل دادند و به مقاومت در برابر پروسی‌ها پرداختند... و پروسی‌ها چه کردند؟ آن‌ها به سرعت ناپلئون سوم و سربازان اسیر فرانسوی را آزاد کردند تا بروند و دولت مردمی «کمون پاریس» را سرکوب کنند! ارتش ذلیل فرانسه که از دشمن آلمانی شکست خورده بود به مزدوری او درآمد و در دفاع از دشمن، مردم خود را به خاک و خون کشید!
#خالد_رسول‌پور
@SocialistL

صحبت‌های محمد رسول‌اف درباره توماج صالحی

محمد رسول‌اف جایزه ویژه جایزه ویژه هفتادوهفتمین جشنواره فیلم کن ۲۰۲۴ برای فیلم «دانه انجیر معابد» را دریافت کرد.
#محمد_رسول‌اف
#توماج_صالحی #کن #سینما
#توماج_صالحی_ازاد_باید_گردد
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
@SocialistL

در اختتامیه ۷۷ امین جشنواره فیلم کن، محمد رسول‌اف برای فیلم «دانه‌ی انجیر معابد» برنده جایزه ویژه این جشنواره شد. هيئت داوران به رهبری گرتا گرویگ و با حضور اوا گرین، عمر سی، لیلی گلدستون، هیروکازو کوریدا، جی ا بایونا، پیتر فرانچسکو فاوینو و نادین لبکی در این دوره جشنواره حضور داشتند. و ملانی لوران این جایزه را
به رسول‌اف اهدا کرد.
#کن #سینما #محمد_رسول‌اف
@SocialistL

بدرود رفیق عزیزم

مظفر عزیزم، چقدر ناگهانی و ناباورانه ترک‌مان کردی و تحمل نبودنت چه سخت و طاقت فرساست.

ما تو را در حالی از دست داده‌ایم که افق آزادی و رهائی با ایستادگی و خستگی ناپذیری مبارزانی چون تو بیش از هر دوره دیگری در دسترس ما کارگران و مردم ایران است.

نبودن سازمانده برجسته‌ای چون تو در چنین دوره‌ای، ضایعه‌ای بزرگ برای ما در اتحادیه،  جنبش کارگری و برای صفوف آزادیخواهی و  برابری‌طلبی در سراسر کشور و شهر سرخ سنندج است.

ما صلابت و خستگی ناپذیری تو را در مبارزه برای آزادی و برابری توشه راهمان خواهیم کرد و لحظه‌ای در مبارزه برای دست‌یابی به آرمان‌های والایت از پای نخواهیم نشست.

بدرود، بدرود، بدرود رفیق عزیزم

جعفر عظیم زاده دوازدهم خرداد ماه هزار و چهارصد و سه
......... ....... ....... ..........
متأسفانه طبقه ما و مردم سنندج رفیقی ارزشمند و کمونیست دیگری را از دست دادند.
رفیق #مظفر_صالح‌نیا امروز صبح حیات را بدرود گفت و پیکر پيچيده در پرچم سرخش بر روی شانه های رفقا و مردم شریف سنندج قرار گرفت.
یادش گرامی باد!
@SocialistL

بدرود رفیق!
مردم برابری‌طلب و آزادی‌خواه سنندج با سرود انترناسیونال به رفیق درگذشته کمونیست #مظفر_صالح‌نیا از چهره های خوشنام شهر و از فعالین طبقه کارگر، ادای احترام کردند🌷🚩
@SocialistL