غمگین‌ترین و در عین حال قشنگ‌ترین
پدیده‌ای‌ که الان داره اتفاق می‌افته
اینه که هیچکس نگران خودش
نیست، همه نگران هم‌دیگه‌ان.

خودت باش، دنیا پر از متفاوت هاست
.

‏من رابطه نمیخوام، من رفیق میخوام!
کسی که از کنارش بیدارشم باهاش بخندم، برقصم، پیشرفت و رشد کنم. کسی که باهاش غذا بخورم، کسی که بتونم عشق بورزم...
‏من شریک جرم میخوام، کسی که از ته قلبم اعتماد کنم، کسی که نترسم از دستش بدم چون میدونم همیشه کنارم هست، شاید رابطه مناسب من نیست، اما شریک شدن روانتخاب میکنم...

وقتی ازتون می پرسه چقد دوسم داری نگید خیلی زیاد یا حرفای تکراری، به جاش بهش بگید:
“انقد دوست دارم که خودمم نمی دونم چقد دوست دارم.
‏مثلا با خودم فکر می کنم دریا چجوری حساب موج هاشو داره؟
‏پاییز از کجا می خواد بدونه هربار چنتا برگ‌از دست می ده؟
‏بارون از کجا می خواد بفهمه چن قطره باریده؟
‏و من باید چجوری بگم چقدر دوست دارم؟”

یک روز دستتو می گیرم می برمت ته جنگلای شمال تو اون خونه نقلیا می شونمت رو اپن، برات پنکیک با شکلات درست می کنم، موهای خیستو خشک می کنم، برات می بافمشون و بهت یاداوری می کنم چقدر با موی بافته شده خوشگل تری.
کنار شومینه گیلاسای خالی از شرابو نگاه می کنیم و برات از عشق شاملو به آیدا می گم. از عشق رومئو به ژولیت، از دل رفته ی خودم می گم. اون روز بهت می گم چقدر دلم گیر نگاهاته.
می بوسمت و مزه ی همه ی توت فرنگیای دنیا از یادم می ره.

قشنگی چشمات به کنار میشه بگی من قشنگی صداتو کجای دلم بزارم؟♥️

ولی تو این سن این چیزایی که میبینیم و این حجم استرسی که تجربه میکنیم حقمون نیست

به که بسپارمت ای خاک به بادت ندهند
به که بسپارمت ای خانه که ویران نشوی؟

من از کلماتِ انتزاعی مثل شکوه، افتخار، شهامت، و قربانی بیزارم.
تنها چیزی که از جنگ فهمیدم، این بود؛
زخم، درد، و مرگ.

#ارنست_همینگوی

ببین، من دوستت دارم خب؟
و به خاطرت حاضرم تموم اون پل هایی که حتی خودم هم توی خراب کردنشون نقشی نداشتم؛ دوباره بسازم. چون من میدونم حتی اگه میلیاردها سال بگذره باز من توی هر تناسخم دنبال تو خواهم گشت؛ حتی اگه گلبرگی از یه رز سفید باشی چونکه تو مثل افتاب به زمستون قلبم می‌تابی و حتی اون قسمتایی که من باور نمیکردم حسی داشته باشن، زنده می‌کنی! تو چکیده ی نگاه خدا تو زندگی منی. ساده تر بخوام بگم؛ تو مسیح روحِ‌منی♥️

تو روانشناسی اصطلاحی هست به اسم "دوسوگرايی"
اين دقيقا برای زمانيه که در حد تنفر از كسی ناراحتی
ولی چون دوسش داری تحمل ميكنی و ميپذيری
مثل همونجا که حسين صفا ميگه :
« غمت غمگينم كرده اما دوستت دارم... »

من هیچوقت نمیتونم فراموش کنم که تو با اعتمادم چیکار کردی.

ببین اگه یه تار مو از سرت کم بشه، به دنیا نشون می‌دم جنگ واقعی چه شکلیه.

همه تو "الان چی میشه؟"ترین حالت ممکن‌ایم.

گاهی آدم‌ها فراموش می‌کنند
که قبری دارند برای رفتن،
و خدایی برای پاسخ دادن…

آدمی همه چیز را
از جنگیدن با ترسش یاد می‌گیرد...

دیگه هیچ جوانی وجود ندارد،
ما همگی پخته روزگار دیده‌ایم...

دوستت دارم، نه به این دلیل که در من نور افروختی،
بلکه به این سبب که تاریکی‌ام را تاب آوردی…

‏من فقط دارم فکر می‌کنم دفعه‌ی بعد که می‌بینمت کِیه.

مهم اینه که بتونی خیانت کنی و نکنی،
مهم اینه که بتونی سواستفاده کنی بدون اینکه کسی متوجه بشه اما نکنی،
مهم اینه بتونی بری ولی نخوای که هرجایی دیده بشی،
مهم اینه بتونی با یه عده معاشرت کنی ولی واسه چارچوبات و خط قرمزای زندگیت این کارو نکنی،
مهم اینه شرایط دروغ گفتن رو داشته باشی ولی دروغ نگی؛
اینکه جایگاهی نداشته باشی و شرایط انجام خیلی از کارا رو نداشته باشی، دیگه ارزشمند نیست،
این ارزشمنده که بتونی انجام بدی ولی شخصیتت، اصالتت و چارچوب هات اجازه نده که انجام بدی!