آغاز ثبت‌نام دورۀ اول «بازخوانی شاملو»: از آهنگ‌های فراموش‌شده تا باغ آینه
مدرس: #علی_سطوتی‌قلعه 

🔸تخفیف ویژه برای ۱۰ ثبت‌نام اول🔸

— معرفی:

در بازخوانی شاملو کارنامۀ شعری شاعر را صفحه به صفحه و شعر به شعر و کتاب به کتاب می‌خوانیم. در دورۀ نخست، از مجموعۀ داغ‌خوردۀ آهنگ‌های فراموش‌شده می‌آغازیم و تا انتهای مجموعۀ باغ آینه که بر یک دورۀ شعری شاملو مهر پایان قطعی می‌نهد و از فراسیدن دوره‌ای تازه در کاروبار شعری او خبر می‌دهد پیش می‌رویم. 
سودای ما آن نیست که در برابر برداشت‌های تثبیت‌شده از شعرهای شاملو، برداشت‌های بدیل دیگری را قطعی بینگاریم و کار خود با «میراث» او را پایان‌یافته تلقی کنیم. بالعکس، می‌کوشیم این شعرها را به‌تعبیر والتر بنیامین، از «میراث ادبی»‌ای که در قالب آن تقدیس / لعنت شده‌اند و جایگاه تثبیت‌شده‌ای والا / بی‌ارزش یافته‌اند برهانیم. به‌عبارتی دیگر، بیش از آنکه در پی رسیدن به قرائتی نهایی و خدشه‌‌ناپذیر از شعرهای شاملو باشیم، یا بدتر از آن، به‌شیوه‌های گوناگون در مقام آزمایش اندوخته‌های نظری خود بر این متن‌ها برآییم، تلاش می‌کنیم مسیرهایی برای خواندن آنها بگشاییم، مسیرهایی که به‌واسطۀ چند دهه «میراث‌سازی» از شخصیت و شعر شاملو بیش‌و‌کم مسدود مانده‌اند و در پی سه دهه «مقاطعه‌کاری نظریِ» غالب در فضای مطالعات ادبی در ایران به‌کلی ناپدید شده‌اند. 
پیش‌فرض اصلی ما در این دوره‌ها آن خواهد بود که لَختی، همۀ پیش‌‌فرض‌های موجود دربارۀ کاروبار شعری شاملو را کنار بگذاریم و به خود شعرها و زمینۀ ادبی و تاریخی‌شان بازگردیم و ردِّ نیروهای دخیل در / یا ذخیره‌وآزادشده به‌واسطۀ خلق آنها را بگیریم و انعکاس و آثارشان را تا چند دهه بعد دنبال کنیم. در این مسیر، به‌جای آنکه از پیش‌فرض‌های موجود بیاغازیم، خود شعرهای شاملو را اساس قرار می‌دهیم و صرفاً از خلال زمینه‌مندسازیِ قرائت‌های متفاوت با این پیش‌فرض‌ها سروکار پیدا می‌کنیم. بدین ترتیب، دست‌به‌کار فراهم آوردن مواد و مصالحی می‌شویم که در نهایت، در نوعی نقشه‌نگاری گستردۀ طرح‌ها و فکرها و تصویرها و عاطفه‌های یک کارنامۀ شعری پنجاه‌و‌چندساله به کار بیاید. 
از این سطرها ظاهراً بوی نوعی «بازگشت به شاملو» و «وفاداری به متن» به مشام می‌رسد. در عمل، خوانش دقیق شعرهای شاملو در ‌پس‌زمینۀ ادبی و تاریخی‌شان لاجرم‌ مدام ما را به دیدار دیگر شاعران و بازخوانی شعرهایشان می‌برد. بدین معنا، بازگشتی اگر در کار باشد، بازگشت به میدان شعر جدید فارسی و مسیرهای متقاطع و درهم‌گوریدۀ منتهی به آن است. چنین رویکردی، همچنین، یکسره پرسش‌هایی نظیر نسبت میان عشق و سیاست در شعر شاملو را پیش رویمان قرار می‌دهد که پرداختن به آنها در چارچوب تحلیل شکلی و بلاغی صرف نمی‌گنجد. نسبت‌یابی مداوم میان متون مختلف عملاً جایی برای «وفاداری به متن»، آن‌گونه که در فرمالیسم و نقد نو بر آن تأکید می‌شود و پایۀ رهیافت‌های ادبی سیاست‌زدوده و غیرتاریخی قرار می‌گیرد، باقی نمی‌‌گذارد.

— جزئیات

زمان: شنبه‌ها، ساعت 20:00 (آغاز از ۲۴ آبان)
نوع برگزاری: آنلاین (جلسات ضبط می‌شوند)
تعداد جلسات: ۱۰ (۱۲۰۰ دقیقه)
(جزئیات بیش‌تر در وب‌سایت)

🔸 برای ثبت‌نام کلیک کنید
پشتیبانی: @TaamoqSupport
#احمد_شاملو، #شعر، #ادبیات، #نقد_ادبی
Taamoq | تَعَمُّق

فهرست جلسات پروژۀ «سینما: بدن»

۱. نبرد در بهشت، کارلوس ریگاداس (۱۶ آبان)
۲. اونی‌بابا، کانتو شیندو (۲۳ آبان)
۳. تتسو مرد آهنی، شینیا تسوکاموتو (۳۰ آبان)
۴. دختر چاق، کاترین بریه (۷ آذر)
۵. تب موش، کلادیو آسیس (۱۴ آذر)

🕐 هر هفته جمعه، ساعت ۱۸:۰۰
📍حضوری، تهران
🎟 برای ثبت‌نام در جلسات، روی جلسۀ موردنظر خود کلیک کنید یا از طریق وب‌سایت اقدام کنید

تَعَمُّق | خانۀ هنر نه

— ایدئالیسم آلمانی در عصر هوش مصنوعی —
چرا در عصر هوش مصنوعی، هنوز باید از ایدئالیسم آلمانی حرف زد؟
🔸 با #شیرین_قربان‌نژاد

در دورانی که جهان ما بیش از هر زمان دیگری بر محور داده‌های عینی، واقعیت مادی (رئالیسم) و الگوریتم‌های ماشینی می‌چرخد، شاید این تصور ایجاد شود که ایدئالیسم آلمانی، مکتب فکری بزرگانی چون کانت، فیشته، شلینگ و هگل، صرفاً تاریخ فلسفه است و ربطی به چالش‌های قرن بیست‌ویکم ندارد. اما ایدئالیسم آلمانی، دقیقاً در پاسخ به مرزهای محدود تجربه‌گرایی و ناتوانی علوم صرفاً تجربی در توضیح ماهیت واقعی سوژه شکل گرفت. این مکتب، با تمرکز بر نقش فعال آگاهی و سوبژکتیویته، به ما می‌آموزد که واقعیت، امری از پیش‌موجود و صرفاً بیرونی نیست؛ بلکه محصول درگیری و فعالیت مستمر ذهن و روح آزاد است. مطالعه‌ی این مکتب، دعوت به کشف نیروی خلاق درونی انسان است؛ نیرویی که جهان را فقط "دریافت" نمی‌کند، بلکه آن را "می‌سازد".
آزادی، خودآگاهی و سیستم‌اندیشی، مفاهیمی هستند که ایدئالیسم آلمانی، آن‌ها را در اوج خود صورت‌بندی کرد. در عصری که انسان‌ها در معرض تهدید سلطه‌ی ماشینی و از دست دادن آزادی عمل (agency) خود هستند، بازگشت به این مکتب ضروری است. کانت با انقلاب کپرنیکی خود نشان داد که اشیاء باید بر محور ذهن بچرخند و نه برعکس؛ و هگل با ارائه‌ی مفهوم روح مطلق، مسیر تکامل آگاهی و آزادی را در طول تاریخ ترسیم کرد. بنابراین، ایدئالیسم آلمانی نه یک پندارگرایی ساده، بلکه یک روش عمیق برای فهم چگونگی تحقق آزادی سوژه و رسیدن به خودآگاهی کامل است. در جلسه‌ی پیش‌رو، خواهیم دید که چگونه این میراث فلسفی، به ما کمک می‌کند تا از سطح واقعیت‌های روزمره فراتر رویم و به فهمی سیستماتیک از خود، جامعه و جهان برسیم؛ فهمی که تنها راه نجات از سردرگمی عصر حاضر است.

📢 حضور در این نشست برای همگان آزاد و رایگان است.
📆 پنج‌شنبه، پانزدهم آبان ماه، ساعت ۱۹:۰۰
🔗 لینک ورود به جلسه:
meet.google.com/ucr-uyht-ftm

Taamoq | تَعَمُّق

— #کینوسکوپ ۱۱: خانه سیاه است (۱۹۶۲) —
🎥 اثر #فروغ_فرخزاد
🔸 با #علی_غریب‌دوست

«خانه سیاه است» ‌(۱۳۴۲) ساختۀ فروغ فرخزاد، مستندی‌ست شاعرانه که زندگی فراموش‌شدگان را با نگاهی انسانی، صبور و بی‌پرده روایت می‌کند. فروغ به جای چشم‌بستن بر زخم‌ها، دوربینش را چونان چشمی صادق و بی‌تعارف در دل واقعیت می‌نشاند؛ تصویرهایی تلخ و راستین را با زمزمه‌ای نرم و کلامی آغشته به شعر درهم می‌تند و جهانی می‌سازد که در آن رنج، ایمان، زیبایی و کورسوی امید کنار هم نفس می‌کشند. او نه ترحم می‌ورزد و نه داوری می‌کند؛ تنها حقیقتی که می‌شناسد را می‌بیند و ما را فرا می‌خواند تا بی‌پرده و بی‌فاصله با این رنج روبه‌رو شویم.
تماشای این فیلم ضرورتی است برای همۀ عاشقان سینما. «خانه سیاه است» یکی از درخشان‌ترین نمونه‌های سینمای شاعرانه در جهان به شمار می‌رود؛ اثری که بر نسل‌هایی از فیلم‌سازان سایه افکنده و ثابت کرده هنر می‌تواند در تاریکی خیره شود و از تأمل در آن، معنایی تازه بیافریند. دیدن این فیلم تجربه‌ای‌ست از جنس مکاشفه: قدم گذاشتن در جایی که جامعه به آن پشت کرده، و یادآوری این حقیقت که حتی همان ناانسان‌ها که از دایرۀ نگاه ما بیرون مانده‌اند نیز، حامل همان دردها، زیبایی‌ها و تمناهای انسانی‌اند که مردم به اصطلاح عادی. این فیلم کوتاه اما ژرف، هنوز پس از گذشت سال‌ها، بیننده را در سکوتی اندیشناک رها می‌کند؛ با پرسشی که در عمق جان می‌نشیند: اینک آن انسان؟

🕐 چهارشنبه، ۱۴ آبان ماه، ساعت ۲۰:۳۰، آنلاین
🎫 برای تهیۀ بلیت کلیک کنید
Taamoq | تَعَمُّق

— سرشت بشر در نگر شاملو —
🔸با #علی_سطوتی‌قلعه
این جلسه در یوتوب تعمق قابل دسترسی است.
ــــــــــــــ

اگر علاقه‌مند به آثار احمد شاملو به‌طور خاص و شعر معاصر فارسی به‌طور عام هستید، تعمق به زودی درس‌گفتاری پیرامون شعر احمد شاملو برگزار خواهد کرد. اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر هستید، به وب‌سایت تعمق مراجعه کنید:
https://taamoq.ir/product/re-interpretation-shamlou-1/

ــــــــــــــ
#احمد_شاملو، #شاملو، #شعر، #ادبیات
Taamoq | تَعَمُّق

— علم‌گرایی در بوتۀ نقد —
نشست ششم: علم‌گرایی در ترازوی تفکر انتقادی
🔸با #سیما_قاسمی:

علم‌‌گرایی: تقدیس علم یا شناخت علم؟
در عموم فعالیت‌های ترویج علم روایت‌ها به‌ گونه‌ای است که گویی دانشمندان کنجکاوانی بی‌عیب‌اند در جستجوی حقیقت و علم مقدس است و باید بی‌چون و چرا تسلیمش شد. نگاه ماورایی به علم آن را از زندگی روزمره و بعد اجتماعی آن دور می‌کند و کمک می‌کند علم و دانشمند را فقط تقدیس کنیم. این نوع روایت از علم فرصتی فراهم نمی‌کند تا بپردازیم به ماهیت اجتماعی و انسانی علم، شکست‌ها و موفقیت‌هایش،‌ چگونگی رشد علم، چگونگی روشی که علم با آن کار می‌کند، نقش اجتماع علمی در تحول علم، نقش حامیان مالی و نقش پررنگ دستاوردهای علم در سبک زندگی روزمره‌ی ما. دراین نگاه جای تفکر انتقادی و شک که همواره پیش‌برنده‌ی علم بوده خالی است. با این حال مروج علم انتظار دارد مخاطب دربست علم را بپذیرد و به کار ببرد وگرنه او را علم‌گریز و ضدعلم می‌خواند. در این نشست به این می‌پردازم که گفتن از ماهیت علم و وجوه انسانی و پر از خطای علم چگونه آن را به بوته‌ی نقد می‌سپارد. با مثال‌هایی از ترویج علم در نجوم این ایده را به بحث می‌گذارم که پرداختن به این جزییات در روایت از علم چطور بر خلاف تصور، به شناخت بهتر از علم و در نتیجه به بهبود اعتماد عمومی به علم کمک می‌کند و از علم‌گریزی و بی‌اعتمادی به علم می‌کاهد.

🔸و #حسین_بیات:

هله دیده‌بان دانش! تو چگونه دیده‌بانی؟
در روزگاری که شبکه‌های اجتماعی جولانگاه مدعاهای ضدعلمی و مطالب فریبنده و خطرناک شبه‌علمی شده‌اند، ضرورت ترویج علم و نقد علمی بیش از پیش احساس می‌شود. روشنگری و نقد این صداهای بلند، رسالتی بزرگ بر دوش مروجان و نهادهای علمی است و ما آنان را باید در قامت نگهبانی و دیده‌بانی مرزهای علم و عقلانیت‌ بازشناسیم و قدر بدانیم. به‌ویژه آنکه آنان از یک‌سو با دغل‌بازان بازار پررونق شبه‌علم درگیرند و از سوی دیگر با جامعه و جماعتی مواجهند که دلالت عکسِ مار بر مار را بر دلالت لفظِ مار بر مار ترجیح می‌دهند. با این همه، خودِ این نگهبانان و دیده‌بانان نیز از خطا و لغزش برکنار نیستند. چه بسا ناقدی که در ردّ طالع‌بینی یا درمان‌های بی‌پایه، به دام ساده‌سازی و تمسخر افتد و ریشه‌های اجتماعی، زیستی و روانی این باورها را نادیده بگیرد؛ یا مروج علمی که در دفاع از واکسیناسیون، از سرِ تعصب، پرسش‌های مشروع و دغدغه‌های عمومی را بی‌اعتبار بشمارد. از همین‌رو، نقد علمی نباید تنها متوجه شبه‌علم باشد، که باید نگاه نقادانه را به سوی خودِ مروجان علم نیز برگرداند. تنها در این آینه‌ی دو سویه است که ترویج علم می‌تواند به رسالتی راستین و پایدار بدل شود.

📢 حضور در این نشست برای همگان آزاد و رایگان است.
📆 شنبه، هفدهم آبان ماه، ساعت ۱۹:۰۰
🔗 لینک ورود به جلسه:
https://meet.google.com/tpa-qzvg-eud

Taamoq | تَعَمُّق

فهرست جلسات پروژۀ «سینما: بدن»

۱. نبرد در بهشت، کارلوس ریگاداس (۱۶ آبان)
۲. اونی‌بابا، کانتو شیندو (۲۳ آبان)
۳. تتسو مرد آهنی، شینیا تسوکاموتو (۳۰ آبان)
۴. دختر چاق، کاترین بریه (۷ آذر)
۵. تب موش، کلادیو آسیس (۱۴ آذر)

🕐 هر هفته جمعه، ساعت ۱۷:۳۰
📍حضوری، تهران
🎟 برای ثبت‌نام در جلسات، روی جلسۀ موردنظر خود کلیک کنید یا از طریق وب‌سایت اقدام کنید

تَعَمُّق | خانۀ هنر نه

👆تنها ۶ نفر از ظرفیت ثبت‌نام با تخفیف ویژه باقی مانده است.

معرفی فیلم: «اونی‌بابا» (۱۹۶۴)
👤کارگردان: #کانتو_شیندو
🎥 ژانر: ترسناک، درام

— خلاصۀ داستان:

در ژاپن قرن چهاردهم، یک پیرزن و عروسش برای بقا در نیزارها، سامورایی‌های زخمی را کشته و غارت می‌کنند. ورود هاچی، هم‌رزم پسرِ پیرزن، میل جنسی و حسادت را در میان آن‌ها برمی‌انگیزد و تلاش‌های وحشتناک پیرزن برای دور نگه داشتن عروسش از او، این دو زن را به سمت اعمال شیطانی و استفاده از یک نقاب ترسناک سوق می‌دهد که عواقب غیرمنتظره‌ای برای هر دو در پی دارد.

— دربارۀ فیلم:

اونی‌بابا با نمایش میل (شهوت) در محیطی مملو از فقر و وحشت، پیوند عمیق آن را با بدن و بقای حیوانی را به نمایش می‌گذارد. فیلم، جسم زنانه را نه به‌عنوان یک ابژه زیبا یا ایده‌آل، بل به‌مثابۀ ابزاری خام برای بقا و بیان غریزه نشان می‌دهد. عروس جوان در مواجهه با جنگ، قحطی و غیاب همسر، میل جنسی خود را به شکلی آشکار و بی‌پرده بروز می‌دهد؛ میلی که نه تنها لذت‌بخش، بلکه حیاتی و اجتناب‌ناپذیر است و از مرزهای اخلاقی جامعه درهم‌شکستۀ فئودالی فراتر می‌رود. این فیلم به خوبی حسادت و ترس از دست دادن کنترل را، از طریق بدن پیرزن و نقاب اهریمنی (هانیا) به تصویر می‌کشد. در نهایت، «اونی‌بابا» با تأکید بر طبیعت بکر و خشن نیزارها، به تماشاگر این پیام را منتقل می‌کند که در شرایط انحطاط، امیال انسانی صورتک اخلاق را از چهره می‌اندازند و بدن، تبدیل به قلمرویی برای جنگ میان غریزه و رستگاری می‌شود.


🔸جمعه، ۲۳ آبان ماه، در دومین جلسه از پروژۀ «سینما: بدن» بناست به تماشا و نقد و تحلیل فیلم اونی‌بابا بپردازیم. این جلسه به شکل حضوری و در تهران برگزار خواهد شد. اگر مایل به حضور در جلسه هستید کلیک کنید یا با پشتیبانی در ارتباط باشید:
@TaamoqSupport
❗️ظرفیت: ۲۴نفر

— #کینوسکوپ ۱۲: خون حیوانات (۱۹۴۹) —
🎥 اثر #ژرژ_فرانژو
🔸 با #علی_غریب‌دوست
⚠️ تماشای این فیلم به دلیل نمایش صریح خشونت برای افراد زیر ۲۰ سال و هم‌چنین اشخاص دارای ناراحتی‌های قلبی و روحی توصیه نمی‌شود.

فیلم خون حیوانات، اثر ژرژ فرانژو، تجربه‌ای استثنائی از تضاد میان زیبایی و خشونت ارائه می‌دهد؛ فرانژو، با ترکیب مناظر آرام شهری و صحنه‌هایی از سلاخی حیوانات، تصویری شاعرانه و در عین حال تکان‌دهنده از «مرگ و زندگی» خلق می‌کند. این تضاد باعث می‌شود بیننده، نه‌تنها شاهد واقعیت باشد، بل با به پرسش کشیدن این واقعیت، در باب انسان، حیوان و فرایند صنعتی‌شدنِ زندگی و مرگ بیندیشد.
علاوه بر این‌ها، فیلم اهمیتی تاریخی و هنری نیز دارد: پس از جنگ جهانی دوم، مفهوم «کشتار صنعتی» و رابطۀ انسان با ماشین و خشونت، امری نوظهور و حساسیت‌برانگیز بود و فرانژو، این تجربه را در قالب مستندی کوتاه اما تأثیرگذار ارائه می‌دهد. از منظر فرمی نیز، انتخاب رنگ سیاه‌و‌سفید، و هم‌چنین نوع نورپردازی و ترکیب‌بندی‌، این اثر را به یک تجربۀ ناب بصری تبدیل می‌کند.

🕐 چهارشنبه، ۲۱ آبان ماه، ساعت ۲۰:۳۰، آنلاین
🎫 برای تهیۀ بلیت کلیک کنید
Taamoq | تَعَمُّق

علم‌گرایی در بوتۀ نقد
نشست چهارم: نگاهی به مبانی ترویج علم
🔸با #نیما_اورازانی و #حسین_دباغ  

سرفصل‌های این جلسه:
- نقد مبانی معرفت‌شناختی ترویج علم
- ​روش‌های ترویج علم و کاهش اعتماد عمومی
- ​علم، حقیقت و بحران متافیزیک
- ​رابطۀ علم و فلسفه: از رقابت تا همکاری
- ​نقش و جایگاه مروجان علم در جامعه
- ​بحران اعتماد علمی زیر سلطۀ الگوریتم‌ها

🎥 برای تماشا در یوتوب کلیک کنید
💳 حمایت مالی از جلسات رایگان تعمق

Taamoq | تَعَمُّق

📣 ثبت‌نام به‌مدت یک هفته تمدید شد
🔸 دورۀ اول «بازخوانی شاملو»: از آهنگ‌های فراموش‌شده تا باغ آینه
👤 مدرس: #علی_سطوتی‌قلعه 
❗ تخفیف ویژه برای ۱۰ ثبت‌نام اول
🕗 شنبه‌ها، ساعت 20:00 (آغاز از یکم آذر ماه)
📍 آنلاین-آفلاین (جلسات ضبط می‌شوند)
✔️ ده جلسه (۱۲۰۰ دقیقه)
📩برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
https://taamoq.ir/product/re-interpretation-shamlou-1/

Taamoq | تَعَمُّق

امکان ثبت‌نام قسطی در این دوره فراهم است. برای کسب اطلاعات بیشتر با پشتیبانی در تماس باشید:
@TaamoqSupport

— چرا مارکس، مارکسیست نبود؟ —
کارل مارکس و آنتی‌نومی‌های زیبایی‌شناسی مارکسیستی: موردِ ادبیات
🔸 با #مهدی_جنگی

زیبایی‌شناسی مارکسیستی از بدو تولد یک ناسازه بود و بنیان‌گذار آن نیز ماهیت متعارض این زیبایی‌شناسی را به شکلی فشرده در بخشی از آثارش بیان می‌کند. مارکس همواره با هنر و ادبیات دم‌خور بود؛ چه با طبع‌آزمایی‌های شاعرانه در جوانی —که بعدها مایۀ ریشخند خودش بود— چه با نوشتن رمان هجوآمیز ناقصی متأثر از «تریسترام شندیِ» لارنس استرن و چه با عمری مطالعۀ پیگیرانه و مداقه در ادبیات جهان؛ از آیسخولوس تا بالزاک و هاینه. تأثیرپذیری مارکس از ادبیات چنان نیرومند است که کریستین اِی. اسمیت از «ریشه‌های شکسپیری مارکسیسم» سخن می‌گوید. امّا مارکس فقط یک خورۀ ادبیات نبود و به شکل‌گیری نگرشی خاص به هنر و مشخصاً ادبیات کمک کرد؛ اگرچه تکوین نظریۀ ادبی مارکسیستی بیشتر وامدار نظریه‌پردازانی متأخرتر از اوست، امّا مواجهه با نسبت مارکس و ادبیات، چه از منظر سرنخ‌هایی که در فهم اثر ادبی به مخاطب می‌دهد و چه از لحاظ بازتاب خصلت‌ نمونه‌وار نگرش متعارض مارکسیستی به ادبیات در آثارش —میان اثر ادبی به مثابۀ بیانیۀ سیاسی و کاتالیزور جنبش‌های اجتماعی و اثر همچون یک محصول خودآیین و مستقل— حاوی نکاتی بصیرت‌بخش است.

📢 حضور در این نشست برای همگان آزاد و رایگان است.
📆 چهارشنبه، بیست‌و‌هشتم آبان ماه، ساعت ۲۰:۰۰
🔗 لینک ورود به جلسه:
https://meet.google.com/tfy-ykmo-bvy

Taamoq | تَعَمُّق