برای قهرمانان بی ادعای وطن می‌نویسم که به فراموشی سپرده شده‌ند
نامش فرهاد یگانه است، متولد یک خرداد ۱۳۵۰ زاده تهران!
فرهاد یگانه در روزهای پیش و پس از خرداد ۸۸، با برخی دوستانش در تمامی تجمع‌های جنبش مردمی سبز پیش از انتخابات و راهپیمایی‌های اعتراضات پس از انتخابات حضور داشت اما در تظاهرات خونین عاشورا ۸۸ در تهران زیر پل کالج فرهاد یگانه تیر می‌خورد و به شدت مجروح می‌شود:
فرهاد می‌گوید ما سه نفر بوديم که توسط اسلحه شات گان يگان ويژه نيروی انتظامی از ناحيه سر هدف قرار گرفتيم. البته يکی از لباس شخصی‌ها هم با کلت به مردم تيراندازی مستقيم می‌کرد و ما اصلا فکر نمی‌کرديم پليس هم با سلاح شليک مستقيم کند. اما تا من تيرانداز ضد شورش را ديدم، صورت نفر کناری‌ام متلاشی شد و نفر ديگر را آن طرف سر خيابان خارک زده بود. من که می خواستم به نفر کناری ام کمک کنم، پشت به تيرانداز بودم که به سر من شليک شد و نزديک به ۲۰۰ ساچمه آتشين به سر و بدنم اصابت کرد.
فرهاد می‌گوید پیش از اینکه تیر بخورد سه تن در اطراف او تیر خورده و در لحظه جان باخته‌اند. پس از مجروح شدن او، کسانی که او را به بیمارستان می‌رسانند تصور می‌کنند او نیز مرده است. فرهاد می‌گوید شايد مرگ راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر از اين زندگی باشد. آخر قبلا تجربه‌اش کرده‌ام، خيلی هم شيرين بود. نمی دانم خدا چرا مرا برگرداند به اين دنيای پر از ظلم و ستم. شايد قسمت بوده شاهد مظلوميت مردم ايران باشم.
فرهاد یگانه چندین بار تحت عمل جراحی در ایران قرار می‌گیرد و تا حدودی سلامتی خود را به دست می‌آورد. فرهاد برای دوری از اذیت و آزار مأموران امنیتی سرانجام از ایران خارج می‌شود و خود را به سوئد می‌رساند.
فرهاد در بیمارستانی در شهر Karlstad سوئد چندین بار تحت عمل جراحی قرار گرفت و دکتر‌ها چند ساچمه را از گوش او خارج کردند.
فرهاد شجاع و قهرمان برای آزادی کشورش به خیابان رفت و سهم او از آزادی شلیک ۲۰۰ ساچمه شد ، ساچمه های که بعد از گذشت ۱۵ سال در نزدیکی مغزش است دو ساچمه که از جمجه‌اش عبور کرد و وارد بافت مغزش شد که آسیب مغزی شدیدی ایجاد کرد و سمت چپ بدنش مادام‌العمر فلج شد و متاسفانه از کار افتاده شده است.
سکوت و فراموشی ما، زنده به گور کردن همگی ماست.
از صفحه اینستاگرام مسعود علیزاده
#عاشورا_خونین_۸۸
#فرهاد_یگانه
#عاشورای۸۸
#علیه_فراموشی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نامش فرهاد یگانه است، متولد یک خرداد ۱۳۵۰ زاده تهران!
فرهاد یگانه در روزهای پیش و پس از خرداد ۸۸، با برخی دوستانش در تمامی تجمع‌های جنبش مردمی سبز پیش از انتخابات و راهپیمایی‌های اعتراضات پس از انتخابات حضور داشت اما در تظاهرات خونین عاشورا ۸۸ در تهران زیر پل کالج فرهاد یگانه تیر می‌خورد و به شدت مجروح می‌شود:
فرهاد می‌گوید ما سه نفر بوديم که توسط اسلحه شات گان يگان ويژه نيروی انتظامی از ناحيه سر هدف قرار گرفتيم. البته يکی از لباس شخصی‌ها هم با کلت به مردم تيراندازی مستقيم می‌کرد و ما اصلا فکر نمی‌کرديم پليس هم با سلاح شليک مستقيم کند. اما تا من تيرانداز ضد شورش را ديدم، صورت نفر کناری‌ام متلاشی شد و نفر ديگر را آن طرف سر خيابان خارک زده بود. من که می خواستم به نفر کناری ام کمک کنم، پشت به تيرانداز بودم که به سر من شليک شد و نزديک به ۲۰۰ ساچمه آتشين به سر و بدنم اصابت کرد.
فرهاد می‌گوید پیش از اینکه تیر بخورد سه تن در اطراف او تیر خورده و در لحظه جان باخته‌اند. پس از مجروح شدن او، کسانی که او را به بیمارستان می‌رسانند تصور می‌کنند او نیز مرده است. فرهاد می‌گوید شايد مرگ راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر از اين زندگی باشد. آخر قبلا تجربه‌اش کرده‌ام، خيلی هم شيرين بود. نمی دانم خدا چرا مرا برگرداند به اين دنيای پر از ظلم و ستم. شايد قسمت بوده شاهد مظلوميت مردم ايران باشم.
فرهاد یگانه چندین بار تحت عمل جراحی در ایران قرار می‌گیرد و تا حدودی سلامتی خود را به دست می‌آورد. فرهاد برای دوری از اذیت و آزار مأموران امنیتی سرانجام از ایران خارج می‌شود و خود را به سوئد می‌رساند.
فرهاد در بیمارستانی در شهر Karlstad سوئد چندین بار تحت عمل جراحی قرار گرفت و دکتر‌ها چند ساچمه را از گوش او خارج کردند.
فرهاد شجاع و قهرمان برای آزادی کشورش به خیابان رفت و سهم او از آزادی شلیک ۲۰۰ ساچمه شد ، ساچمه های که بعد از گذشت ۱۵ سال در نزدیکی مغزش است دو ساچمه که از جمجه‌اش عبور کرد و وارد بافت مغزش شد که آسیب مغزی شدیدی ایجاد کرد و سمت چپ بدنش مادام‌العمر فلج شد و متاسفانه از کار افتاده شده است.
سکوت و فراموشی ما، زنده به گور کردن همگی ماست.
از صفحه اینستاگرام مسعود علیزاده
#عاشورا_خونین_۸۸
#فرهاد_یگانه
#عاشورای۸۸
#علیه_فراموشی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔55❤7🕊4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«کاخ سفید حسنیه نشد!
حسنیه ها دیسکو شد.
یادتونه؟ همونایی که می‌گفتن «کاخ سفید رو حسینیه می‌کنیم»، حالا کار به جایی رسیده که توی خود حسینیه‌ها، نوحه‌ها بیشتر شبیه ترانه‌های اقاسی، داریوش یا بنان شدن. حتی سرود ملی ایران رو هم خوندن! اون خامنه‌ای که همیشه توی پیام نوروزی اصلاً به مردم ایران محل نمی‌ذاشت و فقط خطابش به «امت مسلمان» بود، حالا از سوراخ موش دراومده، بدون عصا ظاهر شده، و تازه به نوحه‌خون معروفش، محمود کریمی، گفته: «می‌تونی سرود ایران رو بخونی؟»
کریمی هم که عادت داره توی جلسات خصوصی‌شون فحش‌های رکیک بده، یهویی وسط روضه، سرود «ای ایران» رو خوند! و جالب اینکه همه هم با نظم و آمادگی خاصی همراهی کردن. دقیقاً بیت رهبری شد میهن‌پرست! همون‌هایی که همیشه از ملیت و ایرانیت دوری می‌کردن، حالا شدن عاشق پرچم و سرود ملی.
واقعاً طنز تلخی‌ست. انگار اگه این روند ادامه پیدا کنه، حسینیه‌ها نه‌تنها جای نوحه نیستن، کم‌کم شبیه دیسکو و بعدش هم استریپ‌کلاب می‌شن. اونجاهایی که آدم‌ها لباس‌هاشون رو درمیارن و می‌رقصن! خب اینا که بالاتنه‌شون رو درآوردن واسه سینه‌زنی، فقط مونده شلواراشون... بعدش دیگه حسینیه میشه کاباره اسلامی.
خیلی جالبه. چرخ زمانه چه بازی‌هایی می‌کنه...».
ـ متن و ویدیو ارسالی مخاطبان
#نه_به_جمهوری_اسلامی #خامنه_ای #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
حسنیه ها دیسکو شد.
یادتونه؟ همونایی که می‌گفتن «کاخ سفید رو حسینیه می‌کنیم»، حالا کار به جایی رسیده که توی خود حسینیه‌ها، نوحه‌ها بیشتر شبیه ترانه‌های اقاسی، داریوش یا بنان شدن. حتی سرود ملی ایران رو هم خوندن! اون خامنه‌ای که همیشه توی پیام نوروزی اصلاً به مردم ایران محل نمی‌ذاشت و فقط خطابش به «امت مسلمان» بود، حالا از سوراخ موش دراومده، بدون عصا ظاهر شده، و تازه به نوحه‌خون معروفش، محمود کریمی، گفته: «می‌تونی سرود ایران رو بخونی؟»
کریمی هم که عادت داره توی جلسات خصوصی‌شون فحش‌های رکیک بده، یهویی وسط روضه، سرود «ای ایران» رو خوند! و جالب اینکه همه هم با نظم و آمادگی خاصی همراهی کردن. دقیقاً بیت رهبری شد میهن‌پرست! همون‌هایی که همیشه از ملیت و ایرانیت دوری می‌کردن، حالا شدن عاشق پرچم و سرود ملی.
واقعاً طنز تلخی‌ست. انگار اگه این روند ادامه پیدا کنه، حسینیه‌ها نه‌تنها جای نوحه نیستن، کم‌کم شبیه دیسکو و بعدش هم استریپ‌کلاب می‌شن. اونجاهایی که آدم‌ها لباس‌هاشون رو درمیارن و می‌رقصن! خب اینا که بالاتنه‌شون رو درآوردن واسه سینه‌زنی، فقط مونده شلواراشون... بعدش دیگه حسینیه میشه کاباره اسلامی.
خیلی جالبه. چرخ زمانه چه بازی‌هایی می‌کنه...».
ـ متن و ویدیو ارسالی مخاطبان
#نه_به_جمهوری_اسلامی #خامنه_ای #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍59❤13💯3😍1
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته هفتاد و ششم در ۴۷ زندان مختلف ادامه دارد
«مرعوب نشویم و از حق حیات هموطنانمان دفاع کنیم»
نخست بر خود لازم می‌دانیم در آستانه سالگرد قیام دانشجویان در تیرماه ۱۳۷۸، یاد جان‌باختگان آن را گرامی بداریم؛ قیامی که هر چند به‌طرز وحشیانه‌ای سرکوب شد، اما مقدمه‌ای برای اعتراضاتی شد که در سال‌های بعد، در ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ ادامه یافت و تا رسیدن به آزادی و اعاده حق تعیین سرنوشت از سوی مردم، همچنان ادامه خواهد داشت.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نگرانی عمیق و خشم فزاینده خود را نسبت به موج تازه اعدام‌ها و تشدید سرکوب‌های امنیتی در سراسر کشور اعلام می‌کنند. از ابتدای تیرماه تاکنون، دست‌کم ۲۴ تن در ایران اعدام شده‌اند و آمار اعدام‌ها از آغاز سال ۱۴۰۴ تاکنون به ۴۲۸ مورد رسیده است. این ارقام هولناک، تنها نمایانگر بخشی از نقض فاحش و سیستماتیک حقوق بشر در ایران است.
علاوه بر موج جدید اعدام‌ها، در این هفته شاهد موارد بیشتری از سرکوب و خشونت مرگبار علیه مردم بوده‌ایم؛ از جمله قتل دو جوان در همدان توسط سرکوبگران حکومتی و حمله مسلحانه به زنان در روستای گونیچ از توابع خاش که به جان‌باختن دو زن از اهالی منجر شد. این نمونه‌ای بارز از ماهیت زن‌ستیزانه این حکومت و هراسش از اعتراضات مردمی و تلاش برای ارعاب جامعه است.
در همین راستا، خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در تاریخ ۱۳ تیر ۱۴۰۴ نسبت به سوءاستفاده حکومت ایران از درگیری‌های منطقه‌ای برای سرکوب اقلیت‌های ملی و مذهبی و مخالفان سیاسی هشدار جدی داد و بر لزوم حفاظت از حقوق بنیادین تمامی شهروندان بر اساس قوانین بین‌المللی تأکید کرد. وی حکومت ایران را به تداوم سرکوب سیستماتیک متهم نمود.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، همچنین صدور حکم اعدام برای ۵ زندانی سیاسی کورد، رزگار بیگ‌زاده‌بابامیری، پژمان سلطانی، سوران قاسمی، کاوه صالحی و تیفور سلیمی‌بابامیری، که در خیزش ۱۴۰۱ دستگیر شده‌اند، را قویاً محکوم می‌کنند. این احکام غیرانسانی و به‌دور از دادرسی منصفانه است و این پنج تن مجموعاً به ۱۲ بار اعدام محکوم شده‌اند!
این کارزار، جامعه بین‌المللی، نهادهای حقوق بشری و مردم آگاه و آزادی‌خواه را فرا می‌خواند که نسبت به سرنوشت زندانیان دوتابعیتی، همچون احمدرضا جلالی که در شب بمباران زندان اوین به‌طرز غیرانسانی توسط نهادهای سرکوبگر امنیتی ربوده شده و پس از سال‌ها رنج زندان، اکنون در معرض اجرای حکم قرون وسطایی اعدام قرار دارد، بی‌تفاوت نباشند و تحت تأثیر ارعاب حکومت قرار نگیرند و در دفاع از «حق حیات» شهروندان و زندانیان محکوم به اعدام، تمام‌قد بایستند.
این کارزار همچنین از همه نهادها و فعالان حقوق بشری می‌خواهد که فشارهای خود را برای شفاف‌سازی وضعیت زندانیان افزایش دهند و خواستار بازدید از زندان‌ها و گفت‌وگو با زندانیان سیاسی شوند و اجازه ندهند صدای این زندانیان در زندان‌ها خاموش شود. افشاگری زندانیان سیاسی تبعیدی به زندان‌های تهران بزرگ و قرچک، تنها گوشه کوچکی از وضعیت غیرانسانی حاکم بر زندان‌های کشور است. وقتی زندان‌های پایتخت چنین است معلوم است که چه جنایاتی در سایر زندان‌ها به خصوص در مورد زندانیان عادی و گمنام رخ می‌دهد.
ما خواستار لغو فوری تمامی احکام اعدام در ایران هستیم و باور داریم مردم ایران، همگام با دیگر ملت‌های تحت ستم، این مسیر مقاومت و ایستادگی را تا پیروزی و رهایی ادامه خواهند داد.
زندانیان در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، روز سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، در هفته هفتاد و ششم، در ۴۷ زندان زیر در اعتصاب غذا می‌باشند:
زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان قرچک، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اهر، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان یاسوج، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج و زندان کامیاران.
سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴
هفته هفتاد و ششم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#کارزار_سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«مرعوب نشویم و از حق حیات هموطنانمان دفاع کنیم»
نخست بر خود لازم می‌دانیم در آستانه سالگرد قیام دانشجویان در تیرماه ۱۳۷۸، یاد جان‌باختگان آن را گرامی بداریم؛ قیامی که هر چند به‌طرز وحشیانه‌ای سرکوب شد، اما مقدمه‌ای برای اعتراضاتی شد که در سال‌های بعد، در ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ ادامه یافت و تا رسیدن به آزادی و اعاده حق تعیین سرنوشت از سوی مردم، همچنان ادامه خواهد داشت.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نگرانی عمیق و خشم فزاینده خود را نسبت به موج تازه اعدام‌ها و تشدید سرکوب‌های امنیتی در سراسر کشور اعلام می‌کنند. از ابتدای تیرماه تاکنون، دست‌کم ۲۴ تن در ایران اعدام شده‌اند و آمار اعدام‌ها از آغاز سال ۱۴۰۴ تاکنون به ۴۲۸ مورد رسیده است. این ارقام هولناک، تنها نمایانگر بخشی از نقض فاحش و سیستماتیک حقوق بشر در ایران است.
علاوه بر موج جدید اعدام‌ها، در این هفته شاهد موارد بیشتری از سرکوب و خشونت مرگبار علیه مردم بوده‌ایم؛ از جمله قتل دو جوان در همدان توسط سرکوبگران حکومتی و حمله مسلحانه به زنان در روستای گونیچ از توابع خاش که به جان‌باختن دو زن از اهالی منجر شد. این نمونه‌ای بارز از ماهیت زن‌ستیزانه این حکومت و هراسش از اعتراضات مردمی و تلاش برای ارعاب جامعه است.
در همین راستا، خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در تاریخ ۱۳ تیر ۱۴۰۴ نسبت به سوءاستفاده حکومت ایران از درگیری‌های منطقه‌ای برای سرکوب اقلیت‌های ملی و مذهبی و مخالفان سیاسی هشدار جدی داد و بر لزوم حفاظت از حقوق بنیادین تمامی شهروندان بر اساس قوانین بین‌المللی تأکید کرد. وی حکومت ایران را به تداوم سرکوب سیستماتیک متهم نمود.
اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، همچنین صدور حکم اعدام برای ۵ زندانی سیاسی کورد، رزگار بیگ‌زاده‌بابامیری، پژمان سلطانی، سوران قاسمی، کاوه صالحی و تیفور سلیمی‌بابامیری، که در خیزش ۱۴۰۱ دستگیر شده‌اند، را قویاً محکوم می‌کنند. این احکام غیرانسانی و به‌دور از دادرسی منصفانه است و این پنج تن مجموعاً به ۱۲ بار اعدام محکوم شده‌اند!
این کارزار، جامعه بین‌المللی، نهادهای حقوق بشری و مردم آگاه و آزادی‌خواه را فرا می‌خواند که نسبت به سرنوشت زندانیان دوتابعیتی، همچون احمدرضا جلالی که در شب بمباران زندان اوین به‌طرز غیرانسانی توسط نهادهای سرکوبگر امنیتی ربوده شده و پس از سال‌ها رنج زندان، اکنون در معرض اجرای حکم قرون وسطایی اعدام قرار دارد، بی‌تفاوت نباشند و تحت تأثیر ارعاب حکومت قرار نگیرند و در دفاع از «حق حیات» شهروندان و زندانیان محکوم به اعدام، تمام‌قد بایستند.
این کارزار همچنین از همه نهادها و فعالان حقوق بشری می‌خواهد که فشارهای خود را برای شفاف‌سازی وضعیت زندانیان افزایش دهند و خواستار بازدید از زندان‌ها و گفت‌وگو با زندانیان سیاسی شوند و اجازه ندهند صدای این زندانیان در زندان‌ها خاموش شود. افشاگری زندانیان سیاسی تبعیدی به زندان‌های تهران بزرگ و قرچک، تنها گوشه کوچکی از وضعیت غیرانسانی حاکم بر زندان‌های کشور است. وقتی زندان‌های پایتخت چنین است معلوم است که چه جنایاتی در سایر زندان‌ها به خصوص در مورد زندانیان عادی و گمنام رخ می‌دهد.
ما خواستار لغو فوری تمامی احکام اعدام در ایران هستیم و باور داریم مردم ایران، همگام با دیگر ملت‌های تحت ستم، این مسیر مقاومت و ایستادگی را تا پیروزی و رهایی ادامه خواهند داد.
زندانیان در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، روز سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، در هفته هفتاد و ششم، در ۴۷ زندان زیر در اعتصاب غذا می‌باشند:
زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان قرچک، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اهر، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان یاسوج، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج و زندان کامیاران.
سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴
هفته هفتاد و ششم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#کارزار_سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍24❤5🕊1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«همون‌هایی که تا دیروز مخالف ملی‌گرایی بودند!…
امروز دم از میهن پرستی می‌زنند.
ننگ بر این خدعه‌گران.»
————————————-
خاموش شو ای معرکه گیر سر بازار
افسار بزن بر دهنت گرگ طمع کار
گفتار تو چون شعله بود ای خر دجال
جز مغلطه، حرفی بزن از مردم بیدار
درگیر اراجیف و دروغ حضراتی
بربند بساط و دل از این منطقه بردار
ای بی خبر از مردم آزادهٔ ایران
هنگام قیام است دل خلق میازار
بیگانه چه داند غم این مردم در بند
ای دلقک بیمار نکن فاجعه انکار
وقت است که بیگانه رود از دل میهن
چون نیست دگر جای چنین قوم ریا کار
علی رضا جعفری(آزادی)
متن و شعر از آقای جعفری
#ایران #ج_ا_یعنی_جنگ #خدعه #فریب #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
امروز دم از میهن پرستی می‌زنند.
ننگ بر این خدعه‌گران.»
————————————-
خاموش شو ای معرکه گیر سر بازار
افسار بزن بر دهنت گرگ طمع کار
گفتار تو چون شعله بود ای خر دجال
جز مغلطه، حرفی بزن از مردم بیدار
درگیر اراجیف و دروغ حضراتی
بربند بساط و دل از این منطقه بردار
ای بی خبر از مردم آزادهٔ ایران
هنگام قیام است دل خلق میازار
بیگانه چه داند غم این مردم در بند
ای دلقک بیمار نکن فاجعه انکار
وقت است که بیگانه رود از دل میهن
چون نیست دگر جای چنین قوم ریا کار
علی رضا جعفری(آزادی)
متن و شعر از آقای جعفری
#ایران #ج_ا_یعنی_جنگ #خدعه #فریب #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍43🕊7❤5
نامه سرگشاده سایه صیدال از زندان قرچک
در میانه‌ی «جنایت دو سویه»؛ صدای زندانیان سیاسی باشیم
سایه صیدال، زندانی سیاسی، در هنگام شروع درگیری اسرائیل و جمهوری اسلامی، طی بیانیه‌ای خواستار تعلیق حبس زندانیان سیاسی شده بود، حالا پس از بمباران اوین و انتقال به زندان قرچک نامه تازه‌ای نوشته و خواستار آزادی زندانیان شده است. متن این نامه به شرح زیر است:
«این جنگ، جنگ ما نبود.
ما نه خواهان جنگ بودیم و نه با جنگ‌طلبی مستبدان و متجاوزانی که در پی نمایش قدرت نظامی خود بودند، هم‌نظر. ما با دیکتاتوری‌ای که با هر صدای معترض و مخالف، با خشونت برخورد می‌کرد، مخالف بودیم.
ما در مسیر علم بودیم، و همین شد که آماج برخوردهای هشت‌گانه‌ی یک حاکمیت مستبد قرار گرفتیم.
اوین برای ما تنها نماد شکنجه و سرکوب نبود؛ اوین نماد ایستادگی و مقاومت در برابر استبداد نیز بود.
در هر جنگی، نخستین جایی که درهایش گشوده می‌شود تا مردمانش آسیب ببینند، زندان است؛ چراکه در میانه‌ی جنگ و بمباران، نجاتی برای زندانیان در بند متصور نیست.
پس از چهار روز از آغاز جنگ، در نامه‌ای سرگشاده به تاریخ ۱۴۰۴/۳/۲۷، از مسئولین و مقامات فضای حکومتی خواستار اجرای مستمر قوانین موضوعه‌ی داخلی و بین‌المللی و آزادی تمام زندانیان سیاسی، یا حداقل اعمال آزادی‌های قانونی مطابق با مواد ۴۶، ۵۲ و ۵۸ قانون مجازات اسلامی، و مواد ۱۳، ۵۴ و ۵۵ آیین‌نامه‌ی سازمان زندان‌ها و مفاد میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون منع شکنجه شدیم؛ و همچنین خواستار پاسخ مناسب بر اساس نص صریح قوانین مذکور.
چند روز بعد، معاونت قضایی زندان اوین اعلام کرد که «نامه‌ی شما برای مسئولین ارسال شده، اما چون نامه مختص شرایط جنگی است و هنوز شرایط جنگی به ما ابلاغ نشده، امکان اقدام وجود ندارد».
این در حالی بود که چهار روز از آغاز جنگی که امروز تمام مقامات حکومتی در رسانه‌ی ملی خود آن را «جنگ تحمیلی دوازده‌روزه» می‌نامند، گذشته بود.
تلخ‌ترین واقعیت همین است:
این جنگ، جنگ ما نبود؛ چرا که گویی ما باید نقش سپر انسانی را بازی می‌کردیم. ما باید همان‌جا می‌ماندیم….
آنچه در اوج حادثه (بمباران اوین) بر ما رفت، چیزی فراتر از جنایت علیه بشریت بود؛ و در زمان خود، به‌تفصیل درباره‌اش خواهم نوشت.
اما آنچه امروز اولویت دارد، درخواست مجدد ما برای اعمال آزادی‌های قانونی و دفاع از حقوق عمومی زندانیان است؛
وعده‌ای که هنگام انتقال ما به جهنم قرچک، مدیرکل سازمان زندان‌ها (آقای حیات‌الغیب) و رئیس زندان اوین، به شرافت خود سوگند خوردند که با فوریت و اضطرار، پرونده ها را جهت آزادی، از طریق قوانین مربوطه، در اسرع وقت پیگیری خواهند کرد.
دستگاهی قضا که موظف بود بیش از این حافظ کرامت انسانی و حقوق زندانیان باشد، از آن تخطی کرد.
اکنون بیش از دوازده روز از حضور ما در شکنجه‌گاه قرنطینه‌ی قرچک می‌گذرد، اما نه مدیرکل سازمان زندان‌ها و نه هیچ‌یک از مسئولان زندان اوین، نه برای وفاداری به شرافتی که وعده‌اش را دادند، و نه برای بررسی شرایط اسفناک این‌جا، حضور نیافتند.
و هنوز، هیچ زندانی سیاسی از این جهنم بیرون نرفته است.
به همین دلیل، بار دیگر از مقامات حکومتی و قضایی می‌خواهم به‌جای استفاده‌ی ابزاری از حس ملی‌گرایی مردم، و تکرار بی‌پایان کلیدواژه‌ی «اتحاد ملی»، به تعهدات حقوقی و انسانی خود در قبال وضعیت کنونی زندانیان سیاسی عمل کنند.
در پایان، لازم می‌دانم در این برهه، از همه‌ی فعالان مدنی و سیاسی، کنشگران حقوق بشر، جامعه‌ی حقوقی و نهادهای بین‌المللی بخواهم در برابر این بی‌توجهی آشکار به وضعیت زندانیان سیاسی و عدم اجرای تعهدات مسئولان، سکوت نکنند و مسئولین ذی‌ربط را به انجام وظایف قانونی و انسانی‌شان فراخوانند.
چرا که سکوت، سرپوشی‌ست بر آنچه من آن را «جنایت دو سویه» می‌نامم.»
#سایه_صیدال #بیانیه #ج_ا_یعنی_جنگ #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نامه سرگشاده سایه صیدال از زندان قرچک
در میانه‌ی «جنایت دو سویه»؛ صدای زندانیان سیاسی باشیم
سایه صیدال، زندانی سیاسی، در هنگام شروع درگیری اسرائیل و جمهوری اسلامی، طی بیانیه‌ای خواستار تعلیق حبس زندانیان سیاسی شده بود، حالا پس از بمباران اوین و انتقال به زندان قرچک نامه تازه‌ای نوشته و خواستار آزادی زندانیان شده است. متن این نامه به شرح زیر است:
«این جنگ، جنگ ما نبود.
ما نه خواهان جنگ بودیم و نه با جنگ‌طلبی مستبدان و متجاوزانی که در پی نمایش قدرت نظامی خود بودند، هم‌نظر. ما با دیکتاتوری‌ای که با هر صدای معترض و مخالف، با خشونت برخورد می‌کرد، مخالف بودیم.
ما در مسیر علم بودیم، و همین شد که آماج برخوردهای هشت‌گانه‌ی یک حاکمیت مستبد قرار گرفتیم.
اوین برای ما تنها نماد شکنجه و سرکوب نبود؛ اوین نماد ایستادگی و مقاومت در برابر استبداد نیز بود.
در هر جنگی، نخستین جایی که درهایش گشوده می‌شود تا مردمانش آسیب ببینند، زندان است؛ چراکه در میانه‌ی جنگ و بمباران، نجاتی برای زندانیان در بند متصور نیست.
پس از چهار روز از آغاز جنگ، در نامه‌ای سرگشاده به تاریخ ۱۴۰۴/۳/۲۷، از مسئولین و مقامات فضای حکومتی خواستار اجرای مستمر قوانین موضوعه‌ی داخلی و بین‌المللی و آزادی تمام زندانیان سیاسی، یا حداقل اعمال آزادی‌های قانونی مطابق با مواد ۴۶، ۵۲ و ۵۸ قانون مجازات اسلامی، و مواد ۱۳، ۵۴ و ۵۵ آیین‌نامه‌ی سازمان زندان‌ها و مفاد میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون منع شکنجه شدیم؛ و همچنین خواستار پاسخ مناسب بر اساس نص صریح قوانین مذکور.
چند روز بعد، معاونت قضایی زندان اوین اعلام کرد که «نامه‌ی شما برای مسئولین ارسال شده، اما چون نامه مختص شرایط جنگی است و هنوز شرایط جنگی به ما ابلاغ نشده، امکان اقدام وجود ندارد».
این در حالی بود که چهار روز از آغاز جنگی که امروز تمام مقامات حکومتی در رسانه‌ی ملی خود آن را «جنگ تحمیلی دوازده‌روزه» می‌نامند، گذشته بود.
تلخ‌ترین واقعیت همین است:
این جنگ، جنگ ما نبود؛ چرا که گویی ما باید نقش سپر انسانی را بازی می‌کردیم. ما باید همان‌جا می‌ماندیم….
آنچه در اوج حادثه (بمباران اوین) بر ما رفت، چیزی فراتر از جنایت علیه بشریت بود؛ و در زمان خود، به‌تفصیل درباره‌اش خواهم نوشت.
اما آنچه امروز اولویت دارد، درخواست مجدد ما برای اعمال آزادی‌های قانونی و دفاع از حقوق عمومی زندانیان است؛
وعده‌ای که هنگام انتقال ما به جهنم قرچک، مدیرکل سازمان زندان‌ها (آقای حیات‌الغیب) و رئیس زندان اوین، به شرافت خود سوگند خوردند که با فوریت و اضطرار، پرونده ها را جهت آزادی، از طریق قوانین مربوطه، در اسرع وقت پیگیری خواهند کرد.
دستگاهی قضا که موظف بود بیش از این حافظ کرامت انسانی و حقوق زندانیان باشد، از آن تخطی کرد.
اکنون بیش از دوازده روز از حضور ما در شکنجه‌گاه قرنطینه‌ی قرچک می‌گذرد، اما نه مدیرکل سازمان زندان‌ها و نه هیچ‌یک از مسئولان زندان اوین، نه برای وفاداری به شرافتی که وعده‌اش را دادند، و نه برای بررسی شرایط اسفناک این‌جا، حضور نیافتند.
و هنوز، هیچ زندانی سیاسی از این جهنم بیرون نرفته است.
به همین دلیل، بار دیگر از مقامات حکومتی و قضایی می‌خواهم به‌جای استفاده‌ی ابزاری از حس ملی‌گرایی مردم، و تکرار بی‌پایان کلیدواژه‌ی «اتحاد ملی»، به تعهدات حقوقی و انسانی خود در قبال وضعیت کنونی زندانیان سیاسی عمل کنند.
در پایان، لازم می‌دانم در این برهه، از همه‌ی فعالان مدنی و سیاسی، کنشگران حقوق بشر، جامعه‌ی حقوقی و نهادهای بین‌المللی بخواهم در برابر این بی‌توجهی آشکار به وضعیت زندانیان سیاسی و عدم اجرای تعهدات مسئولان، سکوت نکنند و مسئولین ذی‌ربط را به انجام وظایف قانونی و انسانی‌شان فراخوانند.
چرا که سکوت، سرپوشی‌ست بر آنچه من آن را «جنایت دو سویه» می‌نامم.»
#سایه_صیدال #بیانیه #ج_ا_یعنی_جنگ #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤27💔10🕊5
تداوم بازداشت فریبا حسینی، دندان‌پزشک و فعال مدنی در زندان عادل‌آباد شیراز
فریبا حسینی، دندان‌پزشک ۳۶ ساله و شهروند ساکن شیراز، از تاریخ ۳۱ خرداد ۱۴۰۴ در بازداشت به‌سر می‌برد. او توسط نیروهای امنیتی در خیابان در حال شعارنویسی بازداشت و ابتدا به کلانتری منتقل شد. پس از آن، دو روز در بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز (بازداشتگاه سروش) نگهداری شد و پس از تفهیم اتهام به زندان عادل‌آباد انتقال یافت.
به خانم حسینی اتهام «تبلیغ علیه نظام» را نسبت داده‌اند.
به گفته یک منبع مطلع نزدیک به خانواده‌ی فریبا حسینی، قاضی پرونده در ابتدا برای آزادی موقت او قرار وثیقه‌ای به مبلغ ۴۰۰ میلیون تومان تعیین کرد، اما با وجود تأمین این مبلغ، ضابطان امنیتی مانع آزادی او شدند. در ادامه، مبلغ وثیقه بدون توضیح روشن به بیش از دو میلیارد تومان افزایش یافت؛ رقمی که تهیه آن برای این زندانی دشوار بوپ، اما بار با وجود تامین این مبلغ، قبول نکردند و ایشان را با قرار بازداشت موقت یک‌ماهه در حبس نگه داشتند.
خانم حسینی در اعتراض به این تصمیم غیرقانونی، از ۱۳ روز پیش دست به اعتصاب غذا زده و با توجه به رژیم غذایی خاص وگان، با مشکلات مضاعفی در تامین غذای مناسب در زندان روبه‌روست. شرایط جسمی او نگران‌کننده گزارش شده است.
بازداشت خانم حسینی در پی واکنش انتقادی او نسبت به شرایط جنگی و سیاست‌های جمهوری اسلامی صورت گرفت.
#فریبا_حسینی #شیراز #ج_ا_یعنی_جنگ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
فریبا حسینی، دندان‌پزشک ۳۶ ساله و شهروند ساکن شیراز، از تاریخ ۳۱ خرداد ۱۴۰۴ در بازداشت به‌سر می‌برد. او توسط نیروهای امنیتی در خیابان در حال شعارنویسی بازداشت و ابتدا به کلانتری منتقل شد. پس از آن، دو روز در بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز (بازداشتگاه سروش) نگهداری شد و پس از تفهیم اتهام به زندان عادل‌آباد انتقال یافت.
به خانم حسینی اتهام «تبلیغ علیه نظام» را نسبت داده‌اند.
به گفته یک منبع مطلع نزدیک به خانواده‌ی فریبا حسینی، قاضی پرونده در ابتدا برای آزادی موقت او قرار وثیقه‌ای به مبلغ ۴۰۰ میلیون تومان تعیین کرد، اما با وجود تأمین این مبلغ، ضابطان امنیتی مانع آزادی او شدند. در ادامه، مبلغ وثیقه بدون توضیح روشن به بیش از دو میلیارد تومان افزایش یافت؛ رقمی که تهیه آن برای این زندانی دشوار بوپ، اما بار با وجود تامین این مبلغ، قبول نکردند و ایشان را با قرار بازداشت موقت یک‌ماهه در حبس نگه داشتند.
خانم حسینی در اعتراض به این تصمیم غیرقانونی، از ۱۳ روز پیش دست به اعتصاب غذا زده و با توجه به رژیم غذایی خاص وگان، با مشکلات مضاعفی در تامین غذای مناسب در زندان روبه‌روست. شرایط جسمی او نگران‌کننده گزارش شده است.
بازداشت خانم حسینی در پی واکنش انتقادی او نسبت به شرایط جنگی و سیاست‌های جمهوری اسلامی صورت گرفت.
#فریبا_حسینی #شیراز #ج_ا_یعنی_جنگ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔32❤5🕊2
روز گذشته دادگاه زهره سرو پس از پذیرش اعاده دادرسی در میدان های کشور، در شعبه هم‌عرض برگزار شد که متاسفانه حکم شش سال حبس قبلی عینا تایید شد.
اما طبق گزارش دریافتی، زهره سرو پس از بازگشت از جلسه دادگاه به سلول انفرادی تنبیهی منتقل شد.
ماجرا از این قرار است که او هنگام اعزام به دادگاه، تن به حجاب اجباری نداده و با مامور زندان سر این موضوع درگیر شده بود. او همچنین در دادگاه هم با یکی از مأموران آنجا درگیری شده بود.
او را پس از بازگشت از دادگاه به سلول انفرادی منتقل کردند.
زهره سرو، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین بود که اخیرا با اعمال خشونت فراوان به زندان قرچک ورامین منتقل شده است. او بیش از سه سال و نیم است که در زندان به سر می‌برد در این مدت مادر بیمارش را از دست داد. زهره سرو در زندان به سرطان مبتلا شده و از حق درمان هم محروم بوده است.
این زندانی سیاسی، پیش از این نیز سابقه بازداشت و محکومیت دارد.
زندانیان زن اوین، شرایط بسیار پر استرسی را گذراندند و در وضعیتی اسفبار به زندان قرچک با کمترین امکانات منتقل شدند. در حالی که اصولاً نباید زندانی می‌بودند، با لااقل در هنگامه جنگ باید به آن‌ها مرخصی داده می‌شد.
الان هم اصرار به پوشش اجباری برای حضور در دادگاه، توهین به کرامت انسانی این زندانیان است و خانم زهره سرو به حق ایستادگی کردند.
#نه_به_جمهوری_اسلامی #زهره_سرو #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اما طبق گزارش دریافتی، زهره سرو پس از بازگشت از جلسه دادگاه به سلول انفرادی تنبیهی منتقل شد.
ماجرا از این قرار است که او هنگام اعزام به دادگاه، تن به حجاب اجباری نداده و با مامور زندان سر این موضوع درگیر شده بود. او همچنین در دادگاه هم با یکی از مأموران آنجا درگیری شده بود.
او را پس از بازگشت از دادگاه به سلول انفرادی منتقل کردند.
زهره سرو، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین بود که اخیرا با اعمال خشونت فراوان به زندان قرچک ورامین منتقل شده است. او بیش از سه سال و نیم است که در زندان به سر می‌برد در این مدت مادر بیمارش را از دست داد. زهره سرو در زندان به سرطان مبتلا شده و از حق درمان هم محروم بوده است.
این زندانی سیاسی، پیش از این نیز سابقه بازداشت و محکومیت دارد.
زندانیان زن اوین، شرایط بسیار پر استرسی را گذراندند و در وضعیتی اسفبار به زندان قرچک با کمترین امکانات منتقل شدند. در حالی که اصولاً نباید زندانی می‌بودند، با لااقل در هنگامه جنگ باید به آن‌ها مرخصی داده می‌شد.
الان هم اصرار به پوشش اجباری برای حضور در دادگاه، توهین به کرامت انسانی این زندانیان است و خانم زهره سرو به حق ایستادگی کردند.
#نه_به_جمهوری_اسلامی #زهره_سرو #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔27🕊5❤2
در ادامه فشار مقامات قضایی جمهوری اسلامی بر خبرنگاران در ایران، به‌تازگی تأیید شد که مجید سعیدی، و امیر خلوصی، عکاسان آژانس عکس گتی و ایسنا، بازداشت و تحت پیگرد قرار گرفته‌اند.
روزنامه هم‌میهن نوشت که سعیدی در روز سوم جنگ بازداشت و یک شب در اوین زندانی شد.
مقامات قضایی از ابتدای جنگ با اسرائیل، فشار بر مطبوعات را افزایش داده‌اند.
حکومت ایران خواستار انتشار خبرهایی همسو با مواضع خود در رسانه‌های دولتی است.
#نه_به_جمهوری_اسلامی #خبرنگاری_جرم_نیست #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در ادامه فشار مقامات قضایی جمهوری اسلامی بر خبرنگاران در ایران، به‌تازگی تأیید شد که مجید سعیدی، و امیر خلوصی، عکاسان آژانس عکس گتی و ایسنا، بازداشت و تحت پیگرد قرار گرفته‌اند.
روزنامه هم‌میهن نوشت که سعیدی در روز سوم جنگ بازداشت و یک شب در اوین زندانی شد.
مقامات قضایی از ابتدای جنگ با اسرائیل، فشار بر مطبوعات را افزایش داده‌اند.
حکومت ایران خواستار انتشار خبرهایی همسو با مواضع خود در رسانه‌های دولتی است.
#نه_به_جمهوری_اسلامی #خبرنگاری_جرم_نیست #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊22💔7❤2
خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران، در واکنش به جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل، با لحنی تهدیدآمیز خواستار تکرار اعدام‌های دهه ۱۳۶۰ شد و نوشت: «در شرایط فعلی که برخی از عناصر مزدور با پشتیبانی اسرائیل و سازمان‌های جاسوسی غربی به دشمن اطلاعات داده‌اند، مستحق اعدام به شیوه سال ۱۳۶۷ هستند.»
این رسانه در ادامه نوشت: «برخلاف تبلیغات شبکه‌های معاند که اعدام‌های سال ۶۷ را ضد حقوق بشری نشان می‌دادند و تلاش کردند از شخصیت‌هایی مانند رئیسی با عنوان آیت‌الله اعدام یاد کنند، افکار عمومی ضرورت چنان برخورد درستی را ارج می‌نهد.»
از ابتدای جنگ ۱۲ روزه، ده‌ها فعال مدنی و سیاسی در ایران بازداشت شده‌اند؛ در حالی که از وضعیت بسیاری از آنان اطلاعی در دست نیست. هم‌زمان، شدت سرکوب و حجم بازداشت‌ها به شکل چشمگیری افزایش یافته است.
جمهوری اسلامی در دهه ۱۳۶۰ بیش از هزاران زندانی سیاسی را در زندان‌های سراسر ایران اعدام کرد. بسیاری از این زندانیان در گورهای دسته‌جمعی و بی‌نام‌ونشان دفن شده‌اند و تاکنون مقام‌های جمهوری اسلامی از پذیرش مسئولیت و روشنگری درباره ابعاد این اعدام‌ها خودداری کرده‌اند.
#نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی
این رسانه در ادامه نوشت: «برخلاف تبلیغات شبکه‌های معاند که اعدام‌های سال ۶۷ را ضد حقوق بشری نشان می‌دادند و تلاش کردند از شخصیت‌هایی مانند رئیسی با عنوان آیت‌الله اعدام یاد کنند، افکار عمومی ضرورت چنان برخورد درستی را ارج می‌نهد.»
از ابتدای جنگ ۱۲ روزه، ده‌ها فعال مدنی و سیاسی در ایران بازداشت شده‌اند؛ در حالی که از وضعیت بسیاری از آنان اطلاعی در دست نیست. هم‌زمان، شدت سرکوب و حجم بازداشت‌ها به شکل چشمگیری افزایش یافته است.
جمهوری اسلامی در دهه ۱۳۶۰ بیش از هزاران زندانی سیاسی را در زندان‌های سراسر ایران اعدام کرد. بسیاری از این زندانیان در گورهای دسته‌جمعی و بی‌نام‌ونشان دفن شده‌اند و تاکنون مقام‌های جمهوری اسلامی از پذیرش مسئولیت و روشنگری درباره ابعاد این اعدام‌ها خودداری کرده‌اند.
#نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی
💔27👎13❤1🕊1
Forwarded from گفت‌وشنود
اعضای خانواده تورج نگهبان، شاعر و ترانه‌سرای فقید و خالق ترانه «ای ایران ایران»، نسبت به اجرای نوحه‌ای برگرفته از این ترانه توسط یک مداح حکومتی در حضور علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، اعتراض کردند و این اقدام را «نهایت ریاکاری» خواندند.
محمود کریمی، مداح حکومتی، شامگاه ۱۴ تیر نوحه‌ای را بر اساس ترانه «ای ایران ایران» در مراسم شب عاشورا در برابر خامنه‌ای اجرا کرد و گفت شخص رهبر جمهوری اسلامی از او چنین نوحه‌ای را خواسته است.
جمهوری اسلامی که در سرود رسمی آن حتی یک بار نام ایران برده نشده و در قانون اساسی‌اش نیز نام ایران زیر سایه اسلام قرار دارد، در روزهای اخیر و به‌دنبال رویارویی نظامی با اسرائیل به مفاهیم ملی پناه برده است.
خانواده تورج نگهبان در پیامی که در صفحه‌ای با نام او در اینستاگرام منتشر شد، نوشت: «وقاحت تا کجا؟ سرودی که جمهوری اسلامی دهه‌ها با نفرت ازش یاد می‌کرد، شاعرش را "طاغوتی" می‌دانست، اسمش را از کتاب‌ها و رسانه‌ها حذف می‌کرد، حالا جلو خامنه‌ای همان سرود را به سبک نوحه اجرا می‌کنند.»
@tooraj_negahban_official
#شیعه_گری #وقاحت #استاد_تورج_نگهبان #ایران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
اعضای خانواده تورج نگهبان، شاعر و ترانه‌سرای فقید و خالق ترانه «ای ایران ایران»، نسبت به اجرای نوحه‌ای برگرفته از این ترانه توسط یک مداح حکومتی در حضور علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، اعتراض کردند و این اقدام را «نهایت ریاکاری» خواندند.
محمود کریمی، مداح حکومتی، شامگاه ۱۴ تیر نوحه‌ای را بر اساس ترانه «ای ایران ایران» در مراسم شب عاشورا در برابر خامنه‌ای اجرا کرد و گفت شخص رهبر جمهوری اسلامی از او چنین نوحه‌ای را خواسته است.
جمهوری اسلامی که در سرود رسمی آن حتی یک بار نام ایران برده نشده و در قانون اساسی‌اش نیز نام ایران زیر سایه اسلام قرار دارد، در روزهای اخیر و به‌دنبال رویارویی نظامی با اسرائیل به مفاهیم ملی پناه برده است.
خانواده تورج نگهبان در پیامی که در صفحه‌ای با نام او در اینستاگرام منتشر شد، نوشت: «وقاحت تا کجا؟ سرودی که جمهوری اسلامی دهه‌ها با نفرت ازش یاد می‌کرد، شاعرش را "طاغوتی" می‌دانست، اسمش را از کتاب‌ها و رسانه‌ها حذف می‌کرد، حالا جلو خامنه‌ای همان سرود را به سبک نوحه اجرا می‌کنند.»
@tooraj_negahban_official
#شیعه_گری #وقاحت #استاد_تورج_نگهبان #ایران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
🕊24👍16❤5💯3