Siz bu o‘tkinchi dunyoda hamma narsa qanchalik tez o‘zgarayotganini sezib qoldingizmi? Bu o‘zgarishlar hamma uchun, hatto eng sustkashlar uchun ham sodir bo‘lmoqda.
Dunyo tezlashmoqda, ammo yaxshilanmayapti.
Turmush tarzimiz, his-tuyg‘ularimizning sofligi, qiziqishlarimiz va odamlarning o‘zi ham o‘zgarmoqda.
Ustuvorliklar va ideallar o‘zgarmoqda...
Vaqt o‘tishi bilan insoniyatning sadoqat, halollik, fidoyilik, rostgo‘ylik, olijanoblik, mehribonlik, samimiylik kabi asosiy qadriyatlari yo‘qolmoqda.
Agar ular butunlay yo‘qolib ketmasa ham, yuzaki va rasmiy tusga ega bo‘lib qolmoqda.
Bu shuni anglatadiki, bu tushunchalar bizga tanish bo‘lishi mumkin, lekin ahamiyatli bo‘lmasligi mumkin.
Hayotiy larzalar va yangi yashash sharoitlariga moslashish jarayonida bu tushunchalarning asl ma’nosi asta-sekin yo‘qolmoqda.
Xatti-harakatlarimizni har doim ham "ezgu" deb atab bo‘lmaydi va so‘zlarimizni "samimiy" deb ta’riflash qiyin.
Xatti-harakatlarimizdan ustun turishi kerak bo‘lgan niyatlarimizni olijanob deb atash mushkul.
Bugun biz osonlik bilan "Men seni sevaman" deganda, "menga yoqasan," "sen bilan qiziqarli" degan ma’noni anglatishi mumkin va ko‘pincha sevgi so‘zlari shaxsiy maqsadlarga erishish vositasiga aylanadi.
ehtiyoj va umidlarni qondirishda.
"Begunohlik tufayli ko‘pchilikning muhabbati sovib ketadi," - deb o‘qiymiz Muqaddas Kitobda. Demak, o‘zgalarga, Xudoga bo‘lgan muhabbat uchun, muhabbatda sovib ketmaslik uchun qalb bilan eng fidokorona janglar olib borish kerak.
Biz ko‘pincha muhabbat haqida gapiramiz, chunki biz unga eng ko‘p muhtojmiz.
Bizni qachon chinakamiga sevishlarini va qachon biz sevishimizni doimo bilamiz.
Axir, shunda bizning tuyg‘ularimiz barcha og‘riq va azoblarni yengishga qodir bo‘ladi.
📖 Севги ҳар нарсани кўтаради, ҳеч қачон ишончини йўқотмайди, ҳар қандай шароитда умид сақлайди, ҳар нарсага тоқат қилади.
(1 Коринфликлар 13:7)
Va’da berib bajarmaslik odatiy holga aylanib qolgan.
Bu bilan hech kimni hayratga solish mumkin emas.
"Do‘stlar"dan xiyonat kutish ham istisno bo‘lmay qoldi.
Albatta, xiyonat, tuhmat, yolg‘on ma’naviy sog‘lom jamiyatda me’yor bo‘la olmaydi.
Ammo bular bilan tez-tez to‘qnash kelar ekanmiz, inson omili munosabatlarda istisno emasligini tushunib yetamiz.
Shuning uchun, sodir bo‘layotgan voqealarga deyarli ko‘nikib qolganimizda, buni normal deb aytamiz.
Yolg‘on gapirish, g‘iybat va bo‘htonlarni eshitib nafsimizni qondirish va uni oziqlantirish bizga odat bo‘lib qoldi.
Shu bois, haqiqatan samimiy va xayrixoh odamni uchratganimizda, aslida bo‘lmasligi mumkin bo‘lgan nayrangni izlay boshlaymiz.
Hatto hech narsa topolmasak ham, bunday "zavq"dan o‘zimizni tiyib turolmaymiz.
Agar raqibimizni qoralashni va unga dog‘ tushirishni istasak, ma’naviy qadriyatlar u yoqda tursin, har qanday axloq me’yorlarini bosib o‘tib, baribir buni amalga oshiramiz.
Biz samimiy, sof ko‘ngil bilan maqtovlar aytishni unutib qo‘ydik, ko‘pincha o‘z manfaatimizni ko‘zlab xushomad qilamiz.
Biz bo‘sh vaqtimizni foydali o‘tkazishni to‘xtatdik.
Dunyo tezlashmoqda, ammo yaxshilanmayapti.
Turmush tarzimiz, his-tuyg‘ularimizning sofligi, qiziqishlarimiz va odamlarning o‘zi ham o‘zgarmoqda.
Ustuvorliklar va ideallar o‘zgarmoqda...
Vaqt o‘tishi bilan insoniyatning sadoqat, halollik, fidoyilik, rostgo‘ylik, olijanoblik, mehribonlik, samimiylik kabi asosiy qadriyatlari yo‘qolmoqda.
Agar ular butunlay yo‘qolib ketmasa ham, yuzaki va rasmiy tusga ega bo‘lib qolmoqda.
Bu shuni anglatadiki, bu tushunchalar bizga tanish bo‘lishi mumkin, lekin ahamiyatli bo‘lmasligi mumkin.
Hayotiy larzalar va yangi yashash sharoitlariga moslashish jarayonida bu tushunchalarning asl ma’nosi asta-sekin yo‘qolmoqda.
Xatti-harakatlarimizni har doim ham "ezgu" deb atab bo‘lmaydi va so‘zlarimizni "samimiy" deb ta’riflash qiyin.
Xatti-harakatlarimizdan ustun turishi kerak bo‘lgan niyatlarimizni olijanob deb atash mushkul.
Bugun biz osonlik bilan "Men seni sevaman" deganda, "menga yoqasan," "sen bilan qiziqarli" degan ma’noni anglatishi mumkin va ko‘pincha sevgi so‘zlari shaxsiy maqsadlarga erishish vositasiga aylanadi.
ehtiyoj va umidlarni qondirishda.
"Begunohlik tufayli ko‘pchilikning muhabbati sovib ketadi," - deb o‘qiymiz Muqaddas Kitobda. Demak, o‘zgalarga, Xudoga bo‘lgan muhabbat uchun, muhabbatda sovib ketmaslik uchun qalb bilan eng fidokorona janglar olib borish kerak.
Biz ko‘pincha muhabbat haqida gapiramiz, chunki biz unga eng ko‘p muhtojmiz.
Bizni qachon chinakamiga sevishlarini va qachon biz sevishimizni doimo bilamiz.
Axir, shunda bizning tuyg‘ularimiz barcha og‘riq va azoblarni yengishga qodir bo‘ladi.
(1 Коринфликлар 13:7)
Va’da berib bajarmaslik odatiy holga aylanib qolgan.
Bu bilan hech kimni hayratga solish mumkin emas.
"Do‘stlar"dan xiyonat kutish ham istisno bo‘lmay qoldi.
Albatta, xiyonat, tuhmat, yolg‘on ma’naviy sog‘lom jamiyatda me’yor bo‘la olmaydi.
Ammo bular bilan tez-tez to‘qnash kelar ekanmiz, inson omili munosabatlarda istisno emasligini tushunib yetamiz.
Shuning uchun, sodir bo‘layotgan voqealarga deyarli ko‘nikib qolganimizda, buni normal deb aytamiz.
Yolg‘on gapirish, g‘iybat va bo‘htonlarni eshitib nafsimizni qondirish va uni oziqlantirish bizga odat bo‘lib qoldi.
Shu bois, haqiqatan samimiy va xayrixoh odamni uchratganimizda, aslida bo‘lmasligi mumkin bo‘lgan nayrangni izlay boshlaymiz.
Hatto hech narsa topolmasak ham, bunday "zavq"dan o‘zimizni tiyib turolmaymiz.
Agar raqibimizni qoralashni va unga dog‘ tushirishni istasak, ma’naviy qadriyatlar u yoqda tursin, har qanday axloq me’yorlarini bosib o‘tib, baribir buni amalga oshiramiz.
Biz samimiy, sof ko‘ngil bilan maqtovlar aytishni unutib qo‘ydik, ko‘pincha o‘z manfaatimizni ko‘zlab xushomad qilamiz.
Biz bo‘sh vaqtimizni foydali o‘tkazishni to‘xtatdik.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Nikohsiz farzand ko‘rish, tartibsiz jinsiy aloqalar, er-xotinning bir-biriga xiyonati, nikohdagi sheriklar o‘rtasidagi hurmat va sadoqatning yo‘qligi - bularning barchasi zamonamizning katta muammosi, hatto fojiasi, deyish mumkin.
Shunday qilib, yo‘qotilgan ma’naviy qadriyatlarimizni moddiy ne’matlar - pul bilan almashtirib oldik.
"Hamma narsaga kumush javob beradi!" - degan gapni yaxshi bilamiz.
Endi his-tuyg‘ularimiz, e’tiborimiz, hokimiyatimiz, hurmatimiz pul bilan o‘lchanadi, munosabatlarimizni sotib olish yoki foyda ko‘zlab sotish mumkin bo‘lib qoldi.
Barcha yovuzliklarning ildizi bo‘lmish pulparastlik ehtiyojlarimizning birinchi o‘rniga chiqdi, chunki uning yordamida inson, o‘zimizcha ishonganidek, "haqiqiy" erkinlikka erishadi.
Albatta, ilgarigi zamonlarda hozirgidek muammolar, shunchaki hozir hamma narsa katta tezlik bilan, vayronkorlik bilan harakatlanmoqda, deb aytish noto‘g‘ri bo‘lur edi.
Bizga doimo tiqishtiriladigan zamonaviy shiorlar - "o‘zingga o‘zing yordam ber."
Odamlarni asta-sekin bir-biridan uzoqlashtirib, yolg‘izlikda va ziddiyatda yashashga o‘rgatishadi.
Sinizm va hayosizlik - axloq me’yorlari, diniy qadriyatlar va odob-axloq qoidalariga ochiqdan ochiq, mensimaslik bilan qarash.
Dunyoqarash - bunday xulq-atvor motivlari, rahm-shafqat, achinish, hamdardlik, uyat va boshqalarni shaxsiy manfaatga mos kelmaydigan deb inkor etuvchi. / Wikipedia ta’rifi/
Barchasini o‘zgartira olamizmi?
Uning nuri kattaroq bo‘lishi va U bizda yorug‘roq bo‘lishi uchun nima kerak?
Agar o‘zimiz ma’naviy qadriyatlarni meros qilib olmagan bo‘lsak, ular uchun kurashishimiz kerakmi?
📖 ..." Agar sening ichingdagi nur zulmat bo‘lsa, zimziyo zulmatda qolibsan?" (Mf.6:23)
Марина Подорожная!
Barchaga muborak hafta 🙏🏻
Shunday qilib, yo‘qotilgan ma’naviy qadriyatlarimizni moddiy ne’matlar - pul bilan almashtirib oldik.
"Hamma narsaga kumush javob beradi!" - degan gapni yaxshi bilamiz.
Endi his-tuyg‘ularimiz, e’tiborimiz, hokimiyatimiz, hurmatimiz pul bilan o‘lchanadi, munosabatlarimizni sotib olish yoki foyda ko‘zlab sotish mumkin bo‘lib qoldi.
Barcha yovuzliklarning ildizi bo‘lmish pulparastlik ehtiyojlarimizning birinchi o‘rniga chiqdi, chunki uning yordamida inson, o‘zimizcha ishonganidek, "haqiqiy" erkinlikka erishadi.
Albatta, ilgarigi zamonlarda hozirgidek muammolar, shunchaki hozir hamma narsa katta tezlik bilan, vayronkorlik bilan harakatlanmoqda, deb aytish noto‘g‘ri bo‘lur edi.
Bizga doimo tiqishtiriladigan zamonaviy shiorlar - "o‘zingga o‘zing yordam ber."
Odamlarni asta-sekin bir-biridan uzoqlashtirib, yolg‘izlikda va ziddiyatda yashashga o‘rgatishadi.
Sinizm va hayosizlik - axloq me’yorlari, diniy qadriyatlar va odob-axloq qoidalariga ochiqdan ochiq, mensimaslik bilan qarash.
Dunyoqarash - bunday xulq-atvor motivlari, rahm-shafqat, achinish, hamdardlik, uyat va boshqalarni shaxsiy manfaatga mos kelmaydigan deb inkor etuvchi. / Wikipedia ta’rifi/
Barchasini o‘zgartira olamizmi?
Uning nuri kattaroq bo‘lishi va U bizda yorug‘roq bo‘lishi uchun nima kerak?
Agar o‘zimiz ma’naviy qadriyatlarni meros qilib olmagan bo‘lsak, ular uchun kurashishimiz kerakmi?
Марина Подорожная!
Barchaga muborak hafta 🙏🏻
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Добрый вечер, дорогая церковь!
⚪️ Уже ЗАВТРА, 5 февраля в 18:30, ждем вас на ОБЩЕЦЕРКОВНОЙ МОЛИТВЕ 🙏🏻
Приглашаем вас на молитву — это уникальное время, чтобы укрепить веру, прославить Бога и обратиться к Нему за наставлением 🤍
———————————————————
Xayrli kech, aziz jamoat!
⚪️ ERTAGA, 5-fevral soat 18:30 umumiy JAMOA IBODATIDA kutamiz 🙏🏻
Biz sizni ibodatga taklif qilamiz — bu imonni mustahkamlash, Xudoni ulug'lash va yo'l-yo'riq uchun Unga murojaat qilish uchun noyob vaqt 🤍
Приглашаем вас на молитву — это уникальное время, чтобы укрепить веру, прославить Бога и обратиться к Нему за наставлением 🤍
———————————————————
Xayrli kech, aziz jamoat!
Biz sizni ibodatga taklif qilamiz — bu imonni mustahkamlash, Xudoni ulug'lash va yo'l-yo'riq uchun Unga murojaat qilish uchun noyob vaqt 🤍
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Доброе утро 🔅
Уже СЕГОДНЯ в 18:30, мы приглашаем вас на служение: ПУТЬ К СВОБОДЕ 🙏🏻
Мы переходим к пятому шагу: Господь, я добровольно принимаю те перемены, которые ты хочешь совершить во мне!
Мы поговорим о первый трех переменах:⬇️
1. Все древнее прошло, теперь все новое.
2. Отложить прежний образ жизни.
3. Подражать Богу.
🟡 А также узнаем, почему это так важно в жизни каждого и как это влияет на нашу жизнь!
Ждем вас, драгоценные!
Уже СЕГОДНЯ в 18:30, мы приглашаем вас на служение: ПУТЬ К СВОБОДЕ 🙏🏻
Мы переходим к пятому шагу: Господь, я добровольно принимаю те перемены, которые ты хочешь совершить во мне!
Мы поговорим о первый трех переменах:
1. Все древнее прошло, теперь все новое.
2. Отложить прежний образ жизни.
3. Подражать Богу.
Ждем вас, драгоценные!
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Добрый день, драгоценные 💛
🟤 РАЗМЫШЛЕНИЯ НА НЕПРОСТЫЕ ТЕМЫ⬇️
Находясь в новой церкви, на что стоит обратить внимание?
Находясь в новой церкви, на что стоит обратить внимание?
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
В ПОИСКАХ Церкви…💒
На что стоит обратить внимание?
Из личного опыта.
📖 "Не будем оставлять собрания своего, как есть у некоторых обычай; но будем увещевать друг друга, и тем более, чем более усматриваете приближение дня оного." (Евреям 10:25)
Последние несколько лет мне приходится выезжать из страны и посещать другие страны. И соответсвенно, быть на собраниях в других Церквях.
Я очень люблю и по своему ценю это время, когда я могу быть просто в общем зале, не на первом ряду или сцене.
Для меня это возможность раствориться в Боге и не думать о той ответсвенности, о которой не могут не думать пасторы в воскресенье.
Мы с Денисом служим с 1990 года.
Я пришла к Богу 1989 и вся моя жизнь связана с вовлечением или даже полным погружением в Церковную деятельность. Независимо от христианской конфессиональной принадлежности, я чувствую себя комфортно находясь в любой протестантской общине, включая Лютеранскую Церковь.
Мне так же не однократно приходилось быть на литургии и в католических Церквях, среди наших друзей есть и посвященные Богу православные служители.
Возможно некоторых это удивит, другие не согласятся со мной, для кого-то вопрос их принадлежности к конфессии очень принципиальный.
Но, я сейчас не о переходе в другую конфессию, не о перемене своей принадлежности верования, а о более приземленном: своем посещении богослужений.
Итак, почему я не чувствую никаких угрызений совести разделяя служения с верующими из других конфессий?
Наверно потому, что я для себя расставляю следующие акценты и мною движут духовные приоритеты моего внутреннего Богоискания, когда я оказываюсь на новом месте в Храме, или Доме Молитвы, или любой другой Церкви со своим названием.
Всякий раз оказываясь вдали от дома, я не ищу Церковь, как мы говорим: «как моя».
Посещая новую Церковь значимыми для меня являются несколько приоритетных истин:⬇️
1️⃣ Придя в Церковь ищите не Божьего, а Бога. Я ищу Его в той атмосфере, когда народ Божий как написано: «собирается во имя Его».
Церковь — должна быть Христоцентричной, Господь в центре всего.
Любые внутренние дисциплины, правила, в организационных вопросах той общины на мой взгляд должны не отдалять людей от Бога, а всяческий приближать к Богу.
В некоторых Церквях «врата настолько тесны и путь узок», что никто не ходит ими. Люди выживают там, они не могут дышать полной грудью, делают все с оглядкой, в страхе подпасть под осуждение или в немилость своих старших братьев. Я ищу Христа не в проповеднике, а в услышанной с кафедры проповеди, в песнопении и прославлении, в заботливом и уважительном взаимотношении к прихожанам лидерами данной общины. Конечно, помпезность или убранство здания Церкви, его архитектурные богатые колориты могут впечатлять, обогащать историей, но это только для душевного настроя. Но главным для меня является: утоление духовного голода.
Хочется уйти наполненной радостью, Божьим Словом, в прикосновении Духа, прощенной, освященной, а не опустошенной и как следствие разочарованной…
2️⃣ Исключительный авторитет Писания.
Проповедь с кафедры конечно не чтобы увеселять, впечатлять, удивлять или расслаблять слушающих. Впрочем, способность грамотно, умело, понятно и четко доносить послание, связаны с творческими способностями спикера, его духовным и практическим опытом в служении и особенностью харизмы. Важным на мой взгляд, является не только как доносится проповедь, но и что говорит спикер. Поэтому слушая любимого или мало вам известного проповедника, не поленитесь сопоставлять услышанное с Божьим Словом.
На что стоит обратить внимание?
Из личного опыта.
Последние несколько лет мне приходится выезжать из страны и посещать другие страны. И соответсвенно, быть на собраниях в других Церквях.
Я очень люблю и по своему ценю это время, когда я могу быть просто в общем зале, не на первом ряду или сцене.
Для меня это возможность раствориться в Боге и не думать о той ответсвенности, о которой не могут не думать пасторы в воскресенье.
Мы с Денисом служим с 1990 года.
Я пришла к Богу 1989 и вся моя жизнь связана с вовлечением или даже полным погружением в Церковную деятельность. Независимо от христианской конфессиональной принадлежности, я чувствую себя комфортно находясь в любой протестантской общине, включая Лютеранскую Церковь.
Мне так же не однократно приходилось быть на литургии и в католических Церквях, среди наших друзей есть и посвященные Богу православные служители.
Возможно некоторых это удивит, другие не согласятся со мной, для кого-то вопрос их принадлежности к конфессии очень принципиальный.
Но, я сейчас не о переходе в другую конфессию, не о перемене своей принадлежности верования, а о более приземленном: своем посещении богослужений.
Итак, почему я не чувствую никаких угрызений совести разделяя служения с верующими из других конфессий?
Наверно потому, что я для себя расставляю следующие акценты и мною движут духовные приоритеты моего внутреннего Богоискания, когда я оказываюсь на новом месте в Храме, или Доме Молитвы, или любой другой Церкви со своим названием.
Всякий раз оказываясь вдали от дома, я не ищу Церковь, как мы говорим: «как моя».
Посещая новую Церковь значимыми для меня являются несколько приоритетных истин:
Церковь — должна быть Христоцентричной, Господь в центре всего.
Любые внутренние дисциплины, правила, в организационных вопросах той общины на мой взгляд должны не отдалять людей от Бога, а всяческий приближать к Богу.
В некоторых Церквях «врата настолько тесны и путь узок», что никто не ходит ими. Люди выживают там, они не могут дышать полной грудью, делают все с оглядкой, в страхе подпасть под осуждение или в немилость своих старших братьев. Я ищу Христа не в проповеднике, а в услышанной с кафедры проповеди, в песнопении и прославлении, в заботливом и уважительном взаимотношении к прихожанам лидерами данной общины. Конечно, помпезность или убранство здания Церкви, его архитектурные богатые колориты могут впечатлять, обогащать историей, но это только для душевного настроя. Но главным для меня является: утоление духовного голода.
Хочется уйти наполненной радостью, Божьим Словом, в прикосновении Духа, прощенной, освященной, а не опустошенной и как следствие разочарованной…
Проповедь с кафедры конечно не чтобы увеселять, впечатлять, удивлять или расслаблять слушающих. Впрочем, способность грамотно, умело, понятно и четко доносить послание, связаны с творческими способностями спикера, его духовным и практическим опытом в служении и особенностью харизмы. Важным на мой взгляд, является не только как доносится проповедь, но и что говорит спикер. Поэтому слушая любимого или мало вам известного проповедника, не поленитесь сопоставлять услышанное с Божьим Словом.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Чтобы не оказаться после, в смущении, разочаровании, быть запутанным сложностью изложенного текста, в крайностях веры испытывать страх и отчаявшись не начать думать, что выхода нет кроме, как принять наказание.
3️⃣ Атмосфера Божьей семьи, в любви Господа Иисуса Христа.
Семья — не должна напоминать мафиозную структуру, синдикат
и это не замкнутая группа верующих, куда очень трудно внедриться.
Бегите из таких Церквей, где вас не принимают, где в вас выискивают недостатки не замечая достоинств, заставляют чувствовать виноватым,
где вам не доверяют, и на вас оказывают жесткое давление проявленным авторитарным управлением, и бестактным контролем лидеров данной общины.
Вам страшно идти в Церковь, вы боитесь своих наставников? Все просто, поменяйте Церковь. Вы же не уходите в мир, вы ищите для себя Семью и доброго пастора.
Когда в Церкви есть атмосфера принятия, любви и добрых плодов, в такую Церковь не надо загонять верующих.
Они сами оказавшись там, захотят придти туда снова.
С любовью во Христе, Марина Подорожная 🙏🏻🤍
Семья — не должна напоминать мафиозную структуру, синдикат
и это не замкнутая группа верующих, куда очень трудно внедриться.
Бегите из таких Церквей, где вас не принимают, где в вас выискивают недостатки не замечая достоинств, заставляют чувствовать виноватым,
где вам не доверяют, и на вас оказывают жесткое давление проявленным авторитарным управлением, и бестактным контролем лидеров данной общины.
Вам страшно идти в Церковь, вы боитесь своих наставников? Все просто, поменяйте Церковь. Вы же не уходите в мир, вы ищите для себя Семью и доброго пастора.
Когда в Церкви есть атмосфера принятия, любви и добрых плодов, в такую Церковь не надо загонять верующих.
Они сами оказавшись там, захотят придти туда снова.
С любовью во Христе, Марина Подорожная 🙏🏻🤍
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Cherkov izlayotganda...💒
Nimaga e’tibor qaratish kerakligi haqida?
Shaxsiy tajribamdan.
📖 "Баъзи одамларга ўхшаб, йиғилишларимизни қолдирмайлик. Аксинча, Раббимиз Исонинг келадиган куни яқинлашиб қолганини билиб, бир–биримизни янада кўпроқ руҳлантирайлик."
(Ибронийлар 10:25)
So‘nggi bir necha yil davomida mamlakatdan chiqib, boshqa mamlakatlarga tashrif buyurishga va shunga mos ravishda boshqa cherkovlardagi yig‘ilishlarda qatnashishga to‘g‘ri kelmoqda.
Men birinchi qatorda yoki sahnada emas, balki umumiy zalda bo‘lishim mumkin bo‘lgan vaqtni juda qadrlayman.
Men uchun bu Xudoga singib ketish va yakshanba kunlari pastorlar o‘ylamasligi mumkin bo‘lmagan mas’uliyat haqida o‘ylamaslik imkoniyatidir.
Denis bilan 1990 yildan beri xizmat qilib kelmoqdamiz.
Men 1989-yilda Xudoga keldim va butun hayotim cherkov faoliyatiga jalb bo‘lish yoki hatto to‘liq sho‘ng‘ish bilan bog‘liq. Xristianlik mazhabidan qat’i nazar, men har qanday protestant jamoasida, shu jumladan Lyuteran cherkovida o‘zimni qulay his qilaman.
Shuningdek, bir necha marta katolik cherkovlaridagi ibodat marosimlarida ham qatnashganman, do‘stlarimiz orasida Xudoga bag‘ishlangan pravoslav ruhoniylari ham bor.
Ehtimol, bu ba’zilarni ajablantirar, ba’zilar mening fikrimga qo‘shilmas, ba’zilar uchun ularning konfessiyaga mansubligi masalasi juda prinsipial.
Lekin men hozir boshqa dinga o‘tish, o‘z e’tiqodimni o‘zgartirish haqida emas, balki yer yuzidagi e’tiqodim haqida, ibodatga borishim haqida gapiryapman.
Xo‘sh, nima uchun men boshqa konfessiyaga mansub dindorlar bilan xizmatni baham ko‘rayotganimda hech qanday vijdon azobini his qilmayman.
Ehtimol, shuning uchunki, men o‘zim uchun quyidagi urg‘ularni qo‘yaman va men ma’bad yoki Ibodatxonada yoki o‘z nomi bilan atalgan boshqa cherkovda yangi joyda bo‘lganimda, mening ichki Xudoning izlanishlarimning ma’naviy ustuvorliklari meni harakatga keltiradi.
Har safar uyimdan uzoqda bo‘lganimda, biz aytganimizdek, "meniki kabi" Cherkovni qidirmayman.
Yangi cherkovga tashrif buyurganimda, men uchun bir nechta ustuvor haqiqatlar muhimdir:⬇️
1️⃣ Cherkovga kelganingizda Xudonikini emas, Xudoni izlang. Men Uni Xudoning xalqi "Uning nomi bilan yig‘iladi" deb yozilgan muhitda izlayman.
Cherkov — Xristotsentrik bo‘lishi kerak, Xudo hamma narsaning markazida.
Har qanday ichki intizom, qoidalar, o‘sha jamoaning tashkiliy masalalarida, mening fikrimcha, odamlarni Xudodan uzoqlashtirmasligi, balki har qanday odamni Xudoga yaqinlashtirishi kerak.
Ba’zi cherkovlarda "darvozalar shunchalik tor va yo‘l torki," ulardan hech kim o‘tmaydi. Odamlar u yerda tirikchilik qilishadi, ko‘kraklarini to‘ldirib nafas ololmaydilar, hamma narsani orqaga qarab qilishadi, qoralanishdan yoki akalarining g‘azabidan qo‘rqishadi.
Men Masihni voizdan emas, balki minbardan eshitilgan va’zdan, qo‘shiq aytish va ulug‘lashdan, ushbu jamoa yetakchilarining qavmlarga g‘amxo‘rlik va hurmat bilan munosabatda bo‘lishidan qidiraman. Albatta, cherkov binosining dabdabasi yoki bezaklari, uning me’moriy boy ranglari taassurot qoldirishi, tarix bilan boyitishi mumkin, lekin bu faqat ruhiy kayfiyat uchun. Ammo men uchun eng muhimi - ma’naviy ochlikni qondirish.
Quvonchga to‘lib, Xudoning Kalomi bilan, Ruhning teginishi bilan mag‘firat qilingan, muqaddaslashtirilgan, ammo vayron bo‘lmagan va natijada hafsalasi pir bo‘lgan holda ketishni xohlaysiz...
2️⃣ Kitobning mutlaq obro‘si.
Minbardagi va’z tinglovchilarni xursand qilish, ta’sirlantirish, hayratlantirish yoki bo‘shashtirish uchun emas, albatta. Biroq, ma’ruzani savodli, mohirona, tushunarli va aniq yetkazish qobiliyati ma’ruzachining ijodiy qobiliyatlari, uning xizmatdagi ma’naviy va amaliy tajribasi, xarizma xususiyati bilan bog‘liq. Mening fikrimcha, nafaqat va’zning qanday yetkazilishi, balki ma’ruzachining nima deyishi ham muhimdir. Shunday ekan, sevimli yoki uncha taniqli bo‘lmagan va’zgo‘yni tinglayotganingizda, eshitganlaringizni Xudoning Kalomi bilan taqqoslashdan erinmang.
Nimaga e’tibor qaratish kerakligi haqida?
Shaxsiy tajribamdan.
(Ибронийлар 10:25)
So‘nggi bir necha yil davomida mamlakatdan chiqib, boshqa mamlakatlarga tashrif buyurishga va shunga mos ravishda boshqa cherkovlardagi yig‘ilishlarda qatnashishga to‘g‘ri kelmoqda.
Men birinchi qatorda yoki sahnada emas, balki umumiy zalda bo‘lishim mumkin bo‘lgan vaqtni juda qadrlayman.
Men uchun bu Xudoga singib ketish va yakshanba kunlari pastorlar o‘ylamasligi mumkin bo‘lmagan mas’uliyat haqida o‘ylamaslik imkoniyatidir.
Denis bilan 1990 yildan beri xizmat qilib kelmoqdamiz.
Men 1989-yilda Xudoga keldim va butun hayotim cherkov faoliyatiga jalb bo‘lish yoki hatto to‘liq sho‘ng‘ish bilan bog‘liq. Xristianlik mazhabidan qat’i nazar, men har qanday protestant jamoasida, shu jumladan Lyuteran cherkovida o‘zimni qulay his qilaman.
Shuningdek, bir necha marta katolik cherkovlaridagi ibodat marosimlarida ham qatnashganman, do‘stlarimiz orasida Xudoga bag‘ishlangan pravoslav ruhoniylari ham bor.
Ehtimol, bu ba’zilarni ajablantirar, ba’zilar mening fikrimga qo‘shilmas, ba’zilar uchun ularning konfessiyaga mansubligi masalasi juda prinsipial.
Lekin men hozir boshqa dinga o‘tish, o‘z e’tiqodimni o‘zgartirish haqida emas, balki yer yuzidagi e’tiqodim haqida, ibodatga borishim haqida gapiryapman.
Xo‘sh, nima uchun men boshqa konfessiyaga mansub dindorlar bilan xizmatni baham ko‘rayotganimda hech qanday vijdon azobini his qilmayman.
Ehtimol, shuning uchunki, men o‘zim uchun quyidagi urg‘ularni qo‘yaman va men ma’bad yoki Ibodatxonada yoki o‘z nomi bilan atalgan boshqa cherkovda yangi joyda bo‘lganimda, mening ichki Xudoning izlanishlarimning ma’naviy ustuvorliklari meni harakatga keltiradi.
Har safar uyimdan uzoqda bo‘lganimda, biz aytganimizdek, "meniki kabi" Cherkovni qidirmayman.
Yangi cherkovga tashrif buyurganimda, men uchun bir nechta ustuvor haqiqatlar muhimdir:
Cherkov — Xristotsentrik bo‘lishi kerak, Xudo hamma narsaning markazida.
Har qanday ichki intizom, qoidalar, o‘sha jamoaning tashkiliy masalalarida, mening fikrimcha, odamlarni Xudodan uzoqlashtirmasligi, balki har qanday odamni Xudoga yaqinlashtirishi kerak.
Ba’zi cherkovlarda "darvozalar shunchalik tor va yo‘l torki," ulardan hech kim o‘tmaydi. Odamlar u yerda tirikchilik qilishadi, ko‘kraklarini to‘ldirib nafas ololmaydilar, hamma narsani orqaga qarab qilishadi, qoralanishdan yoki akalarining g‘azabidan qo‘rqishadi.
Men Masihni voizdan emas, balki minbardan eshitilgan va’zdan, qo‘shiq aytish va ulug‘lashdan, ushbu jamoa yetakchilarining qavmlarga g‘amxo‘rlik va hurmat bilan munosabatda bo‘lishidan qidiraman. Albatta, cherkov binosining dabdabasi yoki bezaklari, uning me’moriy boy ranglari taassurot qoldirishi, tarix bilan boyitishi mumkin, lekin bu faqat ruhiy kayfiyat uchun. Ammo men uchun eng muhimi - ma’naviy ochlikni qondirish.
Quvonchga to‘lib, Xudoning Kalomi bilan, Ruhning teginishi bilan mag‘firat qilingan, muqaddaslashtirilgan, ammo vayron bo‘lmagan va natijada hafsalasi pir bo‘lgan holda ketishni xohlaysiz...
Minbardagi va’z tinglovchilarni xursand qilish, ta’sirlantirish, hayratlantirish yoki bo‘shashtirish uchun emas, albatta. Biroq, ma’ruzani savodli, mohirona, tushunarli va aniq yetkazish qobiliyati ma’ruzachining ijodiy qobiliyatlari, uning xizmatdagi ma’naviy va amaliy tajribasi, xarizma xususiyati bilan bog‘liq. Mening fikrimcha, nafaqat va’zning qanday yetkazilishi, balki ma’ruzachining nima deyishi ham muhimdir. Shunday ekan, sevimli yoki uncha taniqli bo‘lmagan va’zgo‘yni tinglayotganingizda, eshitganlaringizni Xudoning Kalomi bilan taqqoslashdan erinmang.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Shundan so‘ng: xijolatda qolmaslik, ko‘ngil qolmaslik, bayon etilgan matnning murakkabligi tufayli chalkashib ketmaslik, e’tiqodning haddan tashqari kuchliligidan qo‘rquvga tushmaslik va umidsizlikka tushib, jazoni qabul qilishdan boshqa chora yo‘qligini o‘ylay boshlamaslik uchun.
3️⃣ Xudo oilasining muhiti, Rabbimiz Iso Masihning muhabbatida.
Oila mafiya tuzilmasiga, sindikatga o‘xshamasligi kerak,
va bu dindorlarning ichiga kirish juda qiyin bo‘lgan yopiq guruhi emas.
Shunday cherkovlardan qochinglarki, u yerda sizlarni qabul qilmaydilar, u yerda sizlarning fazilatlaringizni payqamay, kamchiliklaringizni qidiradilar, o‘zingizni aybdor his qilishga majbur qiladilar.
u yerda sizga ishonishmaydi va sizga avtoritar boshqaruv va ushbu jamoa yetakchilarining odobsiz nazorati bilan qattiq bosim o‘tkaziladi.
Cherkovga borishga qo‘rqasiz, ustozlaringizdan qo‘rqasiz, hammasi oddiy, cherkovni almashtiring. Siz dunyoga ketmayapsiz-ku, o‘zingiz uchun Oila va mehribon pastor izlayapsiz.
Cherkovda qabul qilish, muhabbat va yaxshi natijalar muhiti mavjud bo‘lsa, bunday cherkovga dindorlarni tiqishtirish kerak emas.
Ularning o‘zlari u yerga borgach, yana u yerga kelishni xohlashadi.
Марина Подорожная 🙏🏻
Oila mafiya tuzilmasiga, sindikatga o‘xshamasligi kerak,
va bu dindorlarning ichiga kirish juda qiyin bo‘lgan yopiq guruhi emas.
Shunday cherkovlardan qochinglarki, u yerda sizlarni qabul qilmaydilar, u yerda sizlarning fazilatlaringizni payqamay, kamchiliklaringizni qidiradilar, o‘zingizni aybdor his qilishga majbur qiladilar.
u yerda sizga ishonishmaydi va sizga avtoritar boshqaruv va ushbu jamoa yetakchilarining odobsiz nazorati bilan qattiq bosim o‘tkaziladi.
Cherkovga borishga qo‘rqasiz, ustozlaringizdan qo‘rqasiz, hammasi oddiy, cherkovni almashtiring. Siz dunyoga ketmayapsiz-ku, o‘zingiz uchun Oila va mehribon pastor izlayapsiz.
Cherkovda qabul qilish, muhabbat va yaxshi natijalar muhiti mavjud bo‘lsa, bunday cherkovga dindorlarni tiqishtirish kerak emas.
Ularning o‘zlari u yerga borgach, yana u yerga kelishni xohlashadi.
Марина Подорожная 🙏🏻
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Добро пожаловать в
Ташкентскую Городскую Церковь Христа!
МОЛИТВА ПЕРЕД СОБРАНИЕМ:
1⃣0⃣:5⃣0⃣—1⃣1⃣:0⃣0⃣
ОБЩЕЕ СОБРАНИЕ: 1⃣1⃣:0⃣0⃣
👍🏻 С сурдопереводом
👍🏻 Ўзбек тилига таржима
👍🏻 Translation into English language
Телефон молитвенной линии доверия: (+998) 71-235-7000
Ждем вас, чтобы вместе прославить нашего Господа, услышать Его Живое Слово, а также пребыть в общении друг с другом!
https://youtu.be/SvX003E9yNw
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
YouTube
Константин Луговской "5 причин читать Библию"
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
"ибо Он взыскивает за кровь; помнит их, не забывает вопля угнетенных.
Помилуй меня, Господи; воззри на страдание мое от ненавидящих меня, - Ты, Который возносишь меня от врат смерти," (Псалтирь 9:13-14)
СОСТРАДАНИЕ!
Что движет нами, когда мы находясь в безмятежном потоке жизни, комфорте, тишине чувств или же под давлением собственных обстоятельств и трудностей неожиданно оказываемся рядом с теми, кто страдает.
Сострадание — глубокое понимание и сопереживания страданиям и трудностям других людей, способность ощущать чужую боль как собственную и стремление помочь, облегчить страдания.
Наше человеческое сострадание — мост, который соединяет сердца, преодолевая барьеры непонимания, безразличия и эгоизма.
"Кто затыкает ухо свое от вопля бедного, тот и сам будет вопить, - и не будет услышан." (Притчи 21:13)
Проявлять сострадание означает быть по настоящему внимательным к тем, кто терпит страдания.
Даже, когда нет возможности физически изменить ситуацию вы прикладываете максимум усилий, чтобы сделать невозможное в ожидании Божьего чуда для того, кому как мы можем думать «ничем не обязаны» и «ничего не должны».
Сострадание никак не связано с вынесением наших приговоров, вердиктов и уж тем более оно не требует наших осуждений: когда мы говорим: «а кто виноват, что …»
Или, помните в Писании: "Ученики Его спросили у Него:
Равви! кто согрешил, он или родители его, что родился слепым?" (Ин.9:2)
Сострадая, мы должны учиться видеть мир через призму чужих глаз, чтобы чувствовать то, что другие могут чувствовать.
Сострадание к ближнему:
выражается в делах и словах,
в значимых поступках и даже мелочах.
Мы находим возможности и жертвуем всем, выкупаем души, жертвуя собственным временем, искренне прикладываем усилия для вызволения и спасения чужих жизней.
Можно конечно и красиво откупиться, умеючи закрыть глаза на чужое горе, отстраниться и найти себе оправдание убедив себя и других «я же не Бог, что я могу…? У меня и своих проблем хватает…»
Таким образом, сострадание — это не просто эмоция, но и наше прямое участие, конкретное действие в служении другим.
"Что пользы, братия мои, если кто говорит, что он имеет веру, а дел не имеет? может ли эта вера спасти его? Если брат или сестра наги и не имеют дневного пропитания, а кто-нибудь из вас скажет им: идите с миром, грейтесь и питайтесь, но не даст им потребного для тела: что пользы?" (Иакова 2:14-16)
Проявляя свое сострадание,
мы укрепляем человеческие связи, распространяем добро и поддержку, которые являются Светом Божьим для этого мира: «Так да светит свет ваш пред людьми, чтобы они видели ваши добрые дела и прославляли Отца вашего Небесного." (Матфея 5:16)
Итак, люди сегодня много слышат замечательных проповедей, но их духовный голод остается прежним, сердца разбитыми, а душа изранена.
Мы знаем: «Сказать — это не то же самое, что и сделать».
Наши добрые дела, проявленное участие и практическая забота являются конкретным проявлением христианских убеждений, это и есть демонстрация наших ценностей и намерений. Они обладают силой и раскрывают наш истинный характер, поскольку требуют иногда от нас огромных внутренних усилий, приверженности и последовательности.
Действия говорят больше слов и заслуживают большего внимания!
Как-то, не помню где, я услышала: «Сострадание, когда ты можешь подняться над своим страданием.»
Жизнь Христа, Его мучения и страдания на кресте за нас стали примером в сострадании нам.
"Посему Он должен был во всем уподобиться братиям, чтобы быть милостивым и верным первосвященником пред Богом, для умилостивления за грехи народа." (Евреям 2:17)
Каждый раз, когда люди отказывались от сострадания, это приводило к катастрофам, страданиям и потере жизней. История показывает, что равнодушие может быть так же разрушительно, как и преднамеренное зло.
Сострадание – не слабость, а сила, которая способна изменить судьбы.
Продолжение следует…
С любовью во Христе, Марина Подорожная 🙏🏻🤍
Помилуй меня, Господи; воззри на страдание мое от ненавидящих меня, - Ты, Который возносишь меня от врат смерти," (Псалтирь 9:13-14)
СОСТРАДАНИЕ!
Что движет нами, когда мы находясь в безмятежном потоке жизни, комфорте, тишине чувств или же под давлением собственных обстоятельств и трудностей неожиданно оказываемся рядом с теми, кто страдает.
Сострадание — глубокое понимание и сопереживания страданиям и трудностям других людей, способность ощущать чужую боль как собственную и стремление помочь, облегчить страдания.
Наше человеческое сострадание — мост, который соединяет сердца, преодолевая барьеры непонимания, безразличия и эгоизма.
"Кто затыкает ухо свое от вопля бедного, тот и сам будет вопить, - и не будет услышан." (Притчи 21:13)
Проявлять сострадание означает быть по настоящему внимательным к тем, кто терпит страдания.
Даже, когда нет возможности физически изменить ситуацию вы прикладываете максимум усилий, чтобы сделать невозможное в ожидании Божьего чуда для того, кому как мы можем думать «ничем не обязаны» и «ничего не должны».
Сострадание никак не связано с вынесением наших приговоров, вердиктов и уж тем более оно не требует наших осуждений: когда мы говорим: «а кто виноват, что …»
Или, помните в Писании: "Ученики Его спросили у Него:
Равви! кто согрешил, он или родители его, что родился слепым?" (Ин.9:2)
Сострадая, мы должны учиться видеть мир через призму чужих глаз, чтобы чувствовать то, что другие могут чувствовать.
Сострадание к ближнему:
выражается в делах и словах,
в значимых поступках и даже мелочах.
Мы находим возможности и жертвуем всем, выкупаем души, жертвуя собственным временем, искренне прикладываем усилия для вызволения и спасения чужих жизней.
Можно конечно и красиво откупиться, умеючи закрыть глаза на чужое горе, отстраниться и найти себе оправдание убедив себя и других «я же не Бог, что я могу…? У меня и своих проблем хватает…»
Таким образом, сострадание — это не просто эмоция, но и наше прямое участие, конкретное действие в служении другим.
"Что пользы, братия мои, если кто говорит, что он имеет веру, а дел не имеет? может ли эта вера спасти его? Если брат или сестра наги и не имеют дневного пропитания, а кто-нибудь из вас скажет им: идите с миром, грейтесь и питайтесь, но не даст им потребного для тела: что пользы?" (Иакова 2:14-16)
Проявляя свое сострадание,
мы укрепляем человеческие связи, распространяем добро и поддержку, которые являются Светом Божьим для этого мира: «Так да светит свет ваш пред людьми, чтобы они видели ваши добрые дела и прославляли Отца вашего Небесного." (Матфея 5:16)
Итак, люди сегодня много слышат замечательных проповедей, но их духовный голод остается прежним, сердца разбитыми, а душа изранена.
Мы знаем: «Сказать — это не то же самое, что и сделать».
Наши добрые дела, проявленное участие и практическая забота являются конкретным проявлением христианских убеждений, это и есть демонстрация наших ценностей и намерений. Они обладают силой и раскрывают наш истинный характер, поскольку требуют иногда от нас огромных внутренних усилий, приверженности и последовательности.
Действия говорят больше слов и заслуживают большего внимания!
Как-то, не помню где, я услышала: «Сострадание, когда ты можешь подняться над своим страданием.»
Жизнь Христа, Его мучения и страдания на кресте за нас стали примером в сострадании нам.
"Посему Он должен был во всем уподобиться братиям, чтобы быть милостивым и верным первосвященником пред Богом, для умилостивления за грехи народа." (Евреям 2:17)
Каждый раз, когда люди отказывались от сострадания, это приводило к катастрофам, страданиям и потере жизней. История показывает, что равнодушие может быть так же разрушительно, как и преднамеренное зло.
Сострадание – не слабость, а сила, которая способна изменить судьбы.
Продолжение следует…
С любовью во Христе, Марина Подорожная 🙏🏻🤍
Қасоскор Эгамиз мазлумларни ёдида тутади,
Жафокашлар фарёдини У унутмайди.
Раҳм қил менга, эй Эгам, қара!
Мендан нафратланган ғанимларим азоб бермоқда!
Ўлим оғзидан мени қайтарадиган Сенсан! (Забур 9:13-14)
Rahmdillik — boshqa odamlarning azob-uqubatlari va qiyinchiliklarini chuqur tushunish va ularga hamdard bo‘lish, boshqalarning og‘rig‘ini o‘zinikidek his qilish qobiliyati va yordam berishga, azob-uqubatlarni yengillashtirishga intilish.
Bizning insoniy mehrimiz tushunmovchilik, loqaydlik va xudbinlik to‘siqlarini yengib, qalblarni bog‘laydigan ko‘prikdir.
Камбағалнинг фарёдига ким қулоқ солмаса,
ўзи фарёд қилганда ҳам ҳеч ким жавоб бермайди. (Ҳикматлар 21:13)
Rahm-shafqat ko‘rsatish azob-uqubat chekayotganlarga chinakamiga e’tiborli bo‘lishni anglatadi.
Hatto vaziyatni jismonan o‘zgartirishning iloji bo‘lmasa ham, siz Xudoning mo‘jizasini kutib, imkonsiz tuyulgan narsani amalga oshirish uchun qo‘lingizdan kelgan barcha harakatni qilasiz;
biz "hech narsaga majbur emasmiz" va "hech narsaga qarzdor emasmiz" deb o‘ylashimiz mumkin bo‘lgan kishilar uchun ham.
Rahm-shafqat bizning hukm chiqarishimiz yoki qarorimiz bilan bog‘liq emas, ayniqsa, u bizning ayblashimizni talab qilmaydi: biz "kim aybdor, nima uchun..." deya aytganimizda.
Yoki Muqaddas Kitobda yozilganini eslang: "Shogirdlari Undan so‘radilar:
Ustoz! U ko‘r tug‘ilganiga kim aybdor, o‘zimi yoki ota-onasimi?" /Yuhanno 9:2/
Hamdardlik bildirish orqali biz dunyoni boshqalarning ko‘zi bilan ko‘rishni va ular his qilishi mumkin bo‘lgan narsalarni his qilishni o‘rganishimiz kerak.
Yaqinlarga rahm-shafqat:
so‘z va amalda,
muhim ishlarda, hatto mayda-chuyda narsalarda ham namoyon bo‘ladi.
Biz imkoniyatlarni topib, hamma narsani qurbon qilamiz, o‘z vaqtimizni ayamasdan, boshqalarning hayotini qutqarish va asrash uchun sidqidildan harakat qilamiz.
Albatta, birovning dardiga ustalik bilan ko‘z yumib, chetga chiqib, o‘zini va boshqalarni ishontirib: "Men Xudo emasman-ku, nima ham qila olardim...? O‘zimning ham tashvishlarim yetarli..." deb o‘zini oqlash mumkin.
Shunday qilib, rahm-shafqat shunchaki his-tuyg‘u emas, balki boshqalarga xizmat qilishdagi bevosita ishtirokimiz, aniq harakatimizdir.
"Ey birodarlarim, kimda-kim imonim bor-u, amali yo‘q desa, bundan nima foyda? Bunday imon uni qutqara oladimi? Agar birodaring yoki singlingning yalang‘och bo‘lib, kundalik rizqi bo‘lmasa-yu, sizlardan biringiz ularga: ’Tinch boring, isining va to‘yib ovqatlaning‘ desa-yu, ammo tana uchun zarur narsalarni bermasa, bundan nima foyda?" (Yoqub 2:14-16)
Rahm-shafqat ko‘rsatib,
Biz insoniy rishtalarni mustahkamlab, bu dunyo uchun Xudoning nuri bo‘lmish ezgulik va qo‘llab - quvvatlashni yoyamiz: " Sizning nuringiz odamlar oldida porlasin, toki ular sizning ezgu ishlaringizni ko‘rib, samoviy Otangizni sharaflasinlar ". (Mf.5:16)
Demak, bugungi kunda odamlar ko‘plab ajoyib va’zlarni eshitishadi, ammo ularning ma’naviy ochligi o‘sha-o‘sha, qalblari singan, qalblari jarohatlangan.
Biz bilamiz: "Aytish qilish bilan bir xil emas."
Bizning xayrli ishlarimiz, ko‘rsatgan ishtirokimiz va amaliy g‘amxo‘rligimiz xristianlik e’tiqodining aniq ko‘rinishi bo‘lib, bu bizning qadriyatlarimiz va niyatlarimizning namoyishidir. Ular kuchga ega va bizning haqiqiy fe’l-atvorimizni ochib beradi, chunki ba’zida bizdan katta ichki kuch, sodiqlik va izchillikni talab qiladi.
Harakatlar ko‘proq so‘zlarni aytadi va ko‘proq e’tiborga loyiq!
Bir kuni, qayerdaligini eslolmayman, "O‘z azob-uqubatingdan ustun tura oladigan rahm-shafqat" degan gapni eshitdim.
Masihning hayoti, uning biz uchun xochda tortgan azob-uqubatlari bizga hamdardlik namunasini ko‘rsatdi.
Шу сабабдан, У ҳар жиҳатдан биродарларига ўхшаган бўлиши шарт эди. Шундагина У халқни гуноҳларидан поклай оладиган, Худонинг хизматидаги раҳмдил ва содиқ Олий руҳоний бўла оларди. (Ибронийлар 2:17)
Har safar odamlar rahm-shafqatdan voz kechganida, bu falokatlar, azob-uqubatlar va hayot yo‘qotishlarga olib kelgan. Tarix shuni ko‘rsatadiki, loqaydlik qasddan qilingan yovuzlik kabi halokatli bo‘lishi mumkin.
Жафокашлар фарёдини У унутмайди.
Раҳм қил менга, эй Эгам, қара!
Мендан нафратланган ғанимларим азоб бермоқда!
Ўлим оғзидан мени қайтарадиган Сенсан! (Забур 9:13-14)
Rahmdillik — boshqa odamlarning azob-uqubatlari va qiyinchiliklarini chuqur tushunish va ularga hamdard bo‘lish, boshqalarning og‘rig‘ini o‘zinikidek his qilish qobiliyati va yordam berishga, azob-uqubatlarni yengillashtirishga intilish.
Bizning insoniy mehrimiz tushunmovchilik, loqaydlik va xudbinlik to‘siqlarini yengib, qalblarni bog‘laydigan ko‘prikdir.
Камбағалнинг фарёдига ким қулоқ солмаса,
ўзи фарёд қилганда ҳам ҳеч ким жавоб бермайди. (Ҳикматлар 21:13)
Rahm-shafqat ko‘rsatish azob-uqubat chekayotganlarga chinakamiga e’tiborli bo‘lishni anglatadi.
Hatto vaziyatni jismonan o‘zgartirishning iloji bo‘lmasa ham, siz Xudoning mo‘jizasini kutib, imkonsiz tuyulgan narsani amalga oshirish uchun qo‘lingizdan kelgan barcha harakatni qilasiz;
biz "hech narsaga majbur emasmiz" va "hech narsaga qarzdor emasmiz" deb o‘ylashimiz mumkin bo‘lgan kishilar uchun ham.
Rahm-shafqat bizning hukm chiqarishimiz yoki qarorimiz bilan bog‘liq emas, ayniqsa, u bizning ayblashimizni talab qilmaydi: biz "kim aybdor, nima uchun..." deya aytganimizda.
Yoki Muqaddas Kitobda yozilganini eslang: "Shogirdlari Undan so‘radilar:
Ustoz! U ko‘r tug‘ilganiga kim aybdor, o‘zimi yoki ota-onasimi?" /Yuhanno 9:2/
Hamdardlik bildirish orqali biz dunyoni boshqalarning ko‘zi bilan ko‘rishni va ular his qilishi mumkin bo‘lgan narsalarni his qilishni o‘rganishimiz kerak.
Yaqinlarga rahm-shafqat:
so‘z va amalda,
muhim ishlarda, hatto mayda-chuyda narsalarda ham namoyon bo‘ladi.
Biz imkoniyatlarni topib, hamma narsani qurbon qilamiz, o‘z vaqtimizni ayamasdan, boshqalarning hayotini qutqarish va asrash uchun sidqidildan harakat qilamiz.
Albatta, birovning dardiga ustalik bilan ko‘z yumib, chetga chiqib, o‘zini va boshqalarni ishontirib: "Men Xudo emasman-ku, nima ham qila olardim...? O‘zimning ham tashvishlarim yetarli..." deb o‘zini oqlash mumkin.
Shunday qilib, rahm-shafqat shunchaki his-tuyg‘u emas, balki boshqalarga xizmat qilishdagi bevosita ishtirokimiz, aniq harakatimizdir.
"Ey birodarlarim, kimda-kim imonim bor-u, amali yo‘q desa, bundan nima foyda? Bunday imon uni qutqara oladimi? Agar birodaring yoki singlingning yalang‘och bo‘lib, kundalik rizqi bo‘lmasa-yu, sizlardan biringiz ularga: ’Tinch boring, isining va to‘yib ovqatlaning‘ desa-yu, ammo tana uchun zarur narsalarni bermasa, bundan nima foyda?" (Yoqub 2:14-16)
Rahm-shafqat ko‘rsatib,
Biz insoniy rishtalarni mustahkamlab, bu dunyo uchun Xudoning nuri bo‘lmish ezgulik va qo‘llab - quvvatlashni yoyamiz: " Sizning nuringiz odamlar oldida porlasin, toki ular sizning ezgu ishlaringizni ko‘rib, samoviy Otangizni sharaflasinlar ". (Mf.5:16)
Demak, bugungi kunda odamlar ko‘plab ajoyib va’zlarni eshitishadi, ammo ularning ma’naviy ochligi o‘sha-o‘sha, qalblari singan, qalblari jarohatlangan.
Biz bilamiz: "Aytish qilish bilan bir xil emas."
Bizning xayrli ishlarimiz, ko‘rsatgan ishtirokimiz va amaliy g‘amxo‘rligimiz xristianlik e’tiqodining aniq ko‘rinishi bo‘lib, bu bizning qadriyatlarimiz va niyatlarimizning namoyishidir. Ular kuchga ega va bizning haqiqiy fe’l-atvorimizni ochib beradi, chunki ba’zida bizdan katta ichki kuch, sodiqlik va izchillikni talab qiladi.
Harakatlar ko‘proq so‘zlarni aytadi va ko‘proq e’tiborga loyiq!
Bir kuni, qayerdaligini eslolmayman, "O‘z azob-uqubatingdan ustun tura oladigan rahm-shafqat" degan gapni eshitdim.
Masihning hayoti, uning biz uchun xochda tortgan azob-uqubatlari bizga hamdardlik namunasini ko‘rsatdi.
Шу сабабдан, У ҳар жиҳатдан биродарларига ўхшаган бўлиши шарт эди. Шундагина У халқни гуноҳларидан поклай оладиган, Худонинг хизматидаги раҳмдил ва содиқ Олий руҳоний бўла оларди. (Ибронийлар 2:17)
Har safar odamlar rahm-shafqatdan voz kechganida, bu falokatlar, azob-uqubatlar va hayot yo‘qotishlarga olib kelgan. Tarix shuni ko‘rsatadiki, loqaydlik qasddan qilingan yovuzlik kabi halokatli bo‘lishi mumkin.
Rahm-shafqat zaiflik emas, balki taqdirlarni o‘zgartirishga qodir kuchdir.
Davomi bor...
Марина Подорожная 🙏🏻🤍
Davomi bor...
Марина Подорожная 🙏🏻🤍
Добрый вечер, дорогие братья и сестры во Христе!
⚪️ Уже ЗАВТРА, 12 февраля в 18:30, мы приглашаем вас на ОБЩЕЦЕРКОВНУЮ МОЛИТВУ 💛
Даже когда кажется, что нет сил молиться, можно просто обратиться к Богу в тишине сердца и Он даст покой. Ждем вас 🫶🏻
———————————————————
Xayrli kech, Masihdagi aziz birodarlar va opa-singillar!
⚪️ ERTA, 12-fevral soat 18:30 da sizlarni UMUMIY JAMOA IBODATIGA taklif qilamiz 💛
Ibodat qilishga kuchingiz yo'qdek tuyulsa ham, qalbingizdagi jimlikda Xudoga murojaat qilishingiz mumkin va U sizga tinchlik beradi. Sizni kutamiz 🫶🏻
Даже когда кажется, что нет сил молиться, можно просто обратиться к Богу в тишине сердца и Он даст покой. Ждем вас 🫶🏻
———————————————————
Xayrli kech, Masihdagi aziz birodarlar va opa-singillar!
Ibodat qilishga kuchingiz yo'qdek tuyulsa ham, qalbingizdagi jimlikda Xudoga murojaat qilishingiz mumkin va U sizga tinchlik beradi. Sizni kutamiz 🫶🏻
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Добрый вечер ✨
Уже ЗАВТРА в 18:30, мы приглашаем вас на служение: ПУТЬ К СВОБОДЕ 🕊
В прошлую пятницу мы говорили о пятом шаге: Господь, я добровольно принимаю те перемены, которые Ты хочешь совершить во мне 🙏🏻
⬇️ Мы говорили о первый трех переменах:
1. Все древнее прошло, теперь все новое.
2. Отложить прежний образ жизни.
3. Подражать Богу.
👥 А в этот раз будет ОБЩЕНИЕ В ГРУППАХ по этой теме!
Это самое подходящее время, чтобы задать вопросы, поделиться своими мыслями и послушать мнение других 🤍
Уже ЗАВТРА в 18:30, мы приглашаем вас на служение: ПУТЬ К СВОБОДЕ 🕊
В прошлую пятницу мы говорили о пятом шаге: Господь, я добровольно принимаю те перемены, которые Ты хочешь совершить во мне 🙏🏻
1. Все древнее прошло, теперь все новое.
2. Отложить прежний образ жизни.
3. Подражать Богу.
👥 А в этот раз будет ОБЩЕНИЕ В ГРУППАХ по этой теме!
Это самое подходящее время, чтобы задать вопросы, поделиться своими мыслями и послушать мнение других 🤍
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Добро пожаловать в
Ташкентскую Городскую Церковь Христа!
МОЛИТВА ПЕРЕД СОБРАНИЕМ:
1⃣0⃣:5⃣0⃣—1⃣1⃣:0⃣0⃣
ОБЩЕЕ СОБРАНИЕ: 1⃣1⃣:0⃣0⃣
👍🏻 С сурдопереводом
👍🏻 Ўзбек тилига таржима
👍🏻 Translation into English language
Телефон молитвенной линии доверия: (+998) 71-235-7000
Ждем вас, чтобы вместе прославить нашего Господа, услышать Его Живое Слово, а также пребыть в общении друг с другом!
https://youtu.be/kkOzA_jkZsc
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
YouTube
Сергей Сорока "Благодарность"
Приветствуем вас, драгоценные!
🖇 Рады сообщить, что уже ЗАВТРА, 19 февраля в 18:30, мы приглашаем вас на ОБЩЕЦЕРКОВНУЮ МОЛИТВУ 🤎
Это хорошая возможность прославить Господа и вместе стоять в молитве за наши семьи, церковь и государство 💫
Assalomu alaykum, azizlar!
🖇 ERTAGA, 19-fevral soat 18:30 da UMUMIY JAMOA IBODATIGA taklif qilishimizni mamnuniyat bilan e'lon qilamiz 🤎
Bu Rabbiyni ulug'lash va oilamiz, cherkovimiz va davlatimiz uchun birgalikda ibodat qilish uchun yaxshi imkoniyatdir 💫
Это хорошая возможность прославить Господа и вместе стоять в молитве за наши семьи, церковь и государство 💫
Assalomu alaykum, azizlar!
Bu Rabbiyni ulug'lash va oilamiz, cherkovimiz va davlatimiz uchun birgalikda ibodat qilish uchun yaxshi imkoniyatdir 💫
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM