🖋 باید زورت به خودت برسد...

📆 به مناسبت ۱۹ اردیبهشت، زادروز تولد جبار باغچه بان

🕊 ده سالم بود و ماه رمضان روزه می‌گرفتم. یک روز دلم از گرسنگی ضعف ‌رفت. دزدانه رفتم توی آشپزخانه. یک تکه نان از سفره برداشتم و یکی دو لقمه خوردم. تا دم افطار به پدر و مادرم نزدیک نشدم. شنیده بودم از لب‌های آدم معلوم می‌شود که روزه‌خواری کرده یا نه. وقت افطار با نگرانی سر سفره نشستم و زیرچشمی مواظب پدر و مادرم بودم اما بو نبرده بودند. بعد از آن، دو سه بار دیگر همان کار را کردم و باز هم نفهمیدند اما چند روز بعد ترسی به جانم افتاد. به خودم گفتم «اما خدا چی؟ خدا هم ندید و نفهمید؟» ترسم بیشتر و بیشتر شد. در آن شرایط تنها کسی که می‌توانستم به او پناهنده شوم مادرم بود که گرچه سواد خواندن و نوشتن نداشت اما زنی روشن و روشنفکر بود.
مادرم از وضع و حال من متوجه شده بود که اتفاقی افتاده؛ پرسید «چرا نگرانی؟ از چه می‌ترسی؟» اعتراف کردم. به او گفتم حتماً خدا دیده و فهمیده و روز قیامت مرا توی جهنم خواهد انداخت. مادرم با خنده‌رویی مرا دلداری داد و گفت «بیخودی می‌ترسی، خدا با تو کاری نخواهد داشت، خدا هیچ بچه‌ای را آتش نمی‌زند». از صدا و نگاهش معلوم بود که به آنچه می‌گفت اعتقاد داشت. راحت شدم. مادرم به حرفش ادامه داد و گفت «نه به جهنم خواهی رفت، نه مجازات دیگری خواهی دید اما گیرم کسی ندید و نفهمید تو که خودت را دیده‌ای و می‌دانی چه می‌کردی. تو باید از خودت خجالت بکشی، برای اینکه زورت به خودت نرسیده و عهدشکنی کرده‌ای. تو بزرگ خواهی شد. مَرد خواهی شد و هزار جور سختی و بلا به تو رو خواهد آورد. تو باید زورِ جنگیدن با آن‌ها را داشته باشی و مردی که زورش به خودش نرسد، زورش به هیچ چیز دیگر هم نخواهد رسید»
سال‌ها گذشت و من بزرگ شدم، مرد شدم. آمدم تبریز. کارم سخت بود. زباندار کردن لال‌ها و آموختن خواندن و نوشتن به آن‌ها در شهری که کسی مرا نمی‌شناخت، کار آسانی نبود. جنگی سخت و طولانی را در برابر خودم می‌دیدم. فارسی‌ام آن‌چنان نبود. لهجه‌ی ترکی داشتم. هنوز نتوانسته بودم تابعیت ایران را بگیرم. مهاجر قفقازی بودم و گذرنامه‌ی آذربایجانی داشتم. یاد حرف مادرم افتادم که می‌گفت «اگر مرد زورش به خودش برسد، به خیلی چیزهای دیگر هم زورش خواهد رسید.» تصمیم گرفتم سالی یک ماه روزه بگیرم.
غیر از این تصمیم گرفتم در این ماه از خشم و عصبانیت هم روزه باشم، چون تدریس به کر و لال‌ها صبر و حوصله می‌خواهد.گاهی فهماندن یک کلمه ممکن است از یک ساعت هم بیشتر طول بکشد و آدم بدون این که دستش پر باشد ممکن است عصبانی شود و تشر بزند.


منبع: کانال تلگرام نشر اطراف:
@atrafpublication
#جبار_باغچه_بان
#نشر_اطراف
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

⁉️ همه دارند با تقلب از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند؟

🗞 مقاله نیویورک مگزین با عنوان «همه دارند با تقلب از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند» بحرانی را که امروز آموزش عالی با آن روبروست، به تصویر کشیده است.

🔆️️ در مطلب بعدی توضیح این تصویر را می‌خوانید.

#دانشگاه #آموزش_عالی #مدرسه
#فناوری #تکنولوژی #آینده_پژوهی
#سیاستگذاری_آموزشی #مدیریت_آموزشی
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

⁉️ همه دارند با تقلب از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند؟

🗞 مقاله نیویورک مگزین با عنوان «همه دارند با تقلب از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند» بحرانی را که امروز آموزش عالی با آن روبروست، به تصویر کشیده است.

🔹 گرت اسمایلی، مدیر مدرسه سورا، نوشت:‌

«یک دانشجوی دانشگاه یوتا صریحاً اعتراف می‌کند: «دانشگاه فقط به این بستگی دارد که چقدر از چت‌جی‌پی‌تی استفاده کنم.» حتی در لیگ آیوی، یک دانشجوی سال دومی کلمبیا تخمین می‌زند که ۸۰ درصد از هر مقاله‌ای که ارائه داده را هوش مصنوعی نوشته و حتی در یک مصاحبه کارآموزی جعلی با آمازون شرکت کرده که منجر به پیشنهاد شغلی برایش شده است. استادان در همه جا می‌گویند حس می‌کنند دارند دانشجویان را بر اساس توانایی‌شان در نوشتن پرامپت برای ربات‌ها نمره می‌دهند، درحالی که همکارانشان بازنشستگی زودهنگام را در نظر می‌گیرند و هشدار می‌دهند که ممکن است یک نسل اساساً بی‌سواد فارغ‌التحصیل شود.

اما هوش مصنوعی این مشکل را ایجاد نکرده؛ بلکه یک روند ۲۰ ساله را سرعت بخشیده و آن را غیرقابل چشم‌پوشی کرده است. سال‌هاست که دانشجویان دانشگاه را به عنوان یک مسیر عبور بی‌معنا می‌بینند که در آن نمره‌ها تنها سکه رایج هستند. آنها به سادگی ارزشی در تحصیل نمی‌بینند. حالا ابزارهای هوش مصنوعی میانبرها را سریع و تقریباً غیرقابل تشخیص کرده‌اند. نتیجه؟ تقلب گسترده و از بین رفتن ارزش نشانگر معدل‌ها (GPA).

حتی دانشجویان هاروارد و کلمبیا امروز برای یافتن شغل مشکل دارند. در گفتگوهای خصوصی، همکاران کارآفرین من اعتراف می‌کنند که دیگر از فارغ‌التحصیلان جدید استخدام نمی‌کنند. آنها به نمره‌هایشان اعتماد ندارند و مهارت‌های آکادمیک‌شان اغلب در محیط کار کاربردی ندارد. چرا باید سال‌ها وقت صرف آموزش یک فارغ‌التحصیل ۲۲ ساله گران‌قیمت کرد، درحالی که هوش مصنوعی با هزینه‌ای معادل ۲۰ دلار در ماه می‌تواند سریع‌تر مفید واقع شود؟

🔆️️️️️️ پس دانشجویان چه باید بکنند؟ چگونه از این چرخه معیوب فرار کنند؟
۱. روی حل مسئله‌های پیچیده تمرکز کنید. یک تیم کوچک تشکیل دهید، یک مشکل واقعی را شناسایی کنید و چیزی بسازید که مردم بابت آن پول بدهند؛ نرم‌افزار، خدمات، رویداد، هرچیز.
۲. آن را عرضه کنید، بهبود ببخشید و بازاریابی کنید.
۳. از هر ابزاری، حتی هوش مصنوعی، استفاده کنید اما معمار جایگزین‌ناپذیری باشید که ابهام را به ارزش تبدیل می‌کند. در نهایت، این همان چیزی است که یک کارفرما حاضر است برای آن به شما حقوق بدهد.

🔆️️ و مدارس چگونه باید خود را تطبیق دهند؟
✔️ هر درس را حول یک چالش واقعی و باز طراحی کنید که نیازمند تحقیق، طراحی و دفاع عمومی باشد.
✔️ استانداردهای محتوایی را به عنوان ابزار ببینید، نه نقطه پایان.
✔️ کنجکاوی، بهبود مستمر، همکاری و تفکر انتقادی را از طریق پروژه‌هایی در سطح حرفه‌ای ارزیابی کنید.

📌 هادی پرتوی روی این مقاله دیدگاهی گذاشت و نوشت:
«این پست کاملاً درست می‌گوید. سیستم مدرسه و دانشگاه شکسته است؛ چون نتوانسته تفکر انتقادی را آموزش دهد، چرا که چون گذشته حول مهارت‌های طوطی‌وار گذشته می‌چرخد، نه مهارت‌های خلاقانه آینده.

- دانش‌آموزانی که در مهارت‌های حفظی شکست می‌خورند، برچسب «اختلال کمبود توجه (ADHD)» می‌خورند.
- دانشجویانی که از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، «متقلب» خطاب می‌شوند.
- فارغ‌التحصیلان «موفق» اغلب فاقد مهارت‌های کاربردی در دنیای واقعی هستند.

تمام سیستم آموزشی باید متحول شود تا در عصر هوش مصنوعی، خلاقیت و تفکر انتقادی را آموزش دهد.»

#دانشگاه #آموزش_عالی #مدرسه
#فناوری #تکنولوژی #آینده_پژوهی
#سیاستگذاری_آموزشی #مدیریت_آموزشی
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

🔆️️ کاری اخلاقی‌تر، انسانی‌تر و خدایی‌تر از آن هست؟

🌱 «از این ندای درونیِ خویش سپاس دارم که مرا در طیِ سال‌هایی که در جست و جوی شغل بین انتخاب کارِ لشکری و آنچه قضاوت‌گری نام دارد، در تردّد بودم سرانجام مرا به سوی معلّمی راند.
کاری که از همان آغاز آن را در ردیف پیامبری و رهبریِ نفوس یافتم و طی نیم قرن یا بیشتر که بدان اشتغال دارم یک لحظه هم این اندیشه به خاطرم راه نیافته است که کاری اخلاقی‌تر، انسانی‌تر و خدایی‌تر از آن نیز می‌تواند در تصور آید.
در واقع از سال هاي دور، از همان روزها كه تازه به مدرسه مي رفتم هميشه با خود مي انديشيدم كه انسان اگر نتواند فرمانرواي عالم بشود يا نخواهد به آن مرتبه سر فرود آورد، ديگر به هيچ شغلي جز معلمي نبايد خرسند شود.
در آن ايام مي پنداشتم و هم اكنون نيز گمان دارم اگر معلّمی آن گونه که شرط آن است، انجام شود، هدایت و رَشاد تمامِ عالمِ انسانیت است و چیزی مِثلِ پیشوایی و پیغام‌آ‌وری است.»

✍🏻دكتر عبدالحسین زرین‌کوب
📚 حکایتْ همچنان باقی، ص۴۷۰

#هویت_حرفه_ای #هویت_معلمی
#کتاب #کتابخوانی #گزین_گویه #مطالعه
منبع:
@Schoolatthe1404horizons
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL

🚨 آموزش و پرورش برای ما مسئله نیست

🔹️️️️ دکتر رضا داوری اردکانی در گفت‌وگو با ایکنا:
ما چنانکه باید به تعلیم و تربیت، به علم تعلیم و تربیت و به آموزش این علم اعتنا و توجه چندان نداریم، زیرا آموزش و پرورش برای ما مسئله نیست، ما آموزش و پرورش را جزئی از بروکراسی به حساب می‌آوریم یعنی خود به خود آموزش جزئی از بروکراسی شده است و حتی می‌توانیم بگوییم که در این راه سیر پیشرفت نداشته‌ایم، ما در راه آموزش و پرورش به جایی رسیده‌ایم که این موضوع برای ما یک امر رسمی و عادی شده است.

معلمان به عنوان صاحبان شغل معلمی نمی‌توانند در برنامه آموزش و پرورش و در نظام آموزش پرورش تغییری ایجاد کنند.

امروز کار اندکی دشوارتر شده است، من معلمانی در همه مراتب تحصیلی داشتم که تدریس و تعلیم برایشان چیزی بالاتر از شغل بود و معلمی نیاز به این فراتر رفتن و در ورای شغل بودن دارد.

#هویت_معلمی #هویت_حرفه_ای
#مدیریت_آموزشی #سیاستگذاری_آموزشی
منبع:
iqna.ir/00Hxck
🔻🔻🔻
یادگیرنده مادام العمر باشیم:
@TeacherasLLL