‏بعضی آرزوها آدم را از بچگی تا جایی که نفس میکشی
رها نمیکنند.
دو زانو رویِ خاطره های تلنبار شده ات مینشینند و از دور با لبخندِ مضحک نگاهت میکنند.
همانهایی که حسرتش تا بدست آوردنش
رهایت نمیکنند.
مثلا من هنوز هم که میروم بازار دلم ماشین کنترلی میخواهد
هنوز وقتی از کنار کفشِ ملی رد میشوم
پاهایم کفش های عروسکیِ صورتی میخواهند.
همان هایی که روی موزاییکِ حیاطِ حوض دارِ خانه؛
صدایِ تق تقِ پاشنه هایش هوش از سرم میبرد.
مثلا هنوز از ساندویچ هایِ کالباسِ بوفه یِ مدرسه را میخواهم
همان هایی که پیچیده وسطِ کاغذِ کاهی.
هنوز دلم میخواهد ظهر هایِ تابستان خودم را در طعم های ِ مختلف ساندیس غرق کنم.
گاهی حسرتِ بدست آوردنِ کوچک ترین نرسیدن ها؛
بی صدا قَد میکشند
کوه میشوند و رویِ خاطره هایت تا ابد به تو دهن کجی میکنند.
✍️فرگل‌مشتاقی

زمان
باارزشه
با آدم‌های درست بگذرونش🌿

خدا چقدر قشنگ میگه:
والله يعلم ما في قلوبكم.
+حواسم هست چی تو دلت میگذره...