📄 درباره اروپایی شدن آمریکا؛ نیویورک، مستعمره نشین جدید مارکسیسم فرهنگی

👤 اشکان زارع

نیویورک، شهری که زمانی فانوس دریایی آزادی و نماد بی‌بدیل رؤیای آمریکایی بود، امروز به کانون یک بیماری قدیمی و اروپایی بدل شده است. این شهر، که بر ستون‌های سرمایه‌داری، فردگرایی و فرصت‌های بی‌پایان بنا شد، اکنون به آزمایشگاه خطرناک‌ترین ایدئولوژی‌های وارداتی قرن بیستم تبدیل شده است؛ ایدئولوژی‌هایی که روح آمریکا را هدف گرفته‌اند.

◼️ @iranpazhohi
◽️@utfinance◽️

🖥 از عاشورا تا وال‌استریت: مارکسیسم فرهنگی چگونه عمل می‌کند؟

👤 تینا قاضی‌مراد

سردبیر خبر منوتو در ارتباط با انتخاب اولین شهردار مسلمان نیویورک، زهران ممدانی گفت: «مهم نیست ممدانی از نظر اقتصادی کمونیست است. مهم اینست که او مارکسیست اسلامی است؛ چیزی که محمدرضا شاه پهلوی ۵۰ سال پیش درباره خطر ائتلاف ارتجاع سرخ و سیاه هشدار داده بود. ما ایرانی‌ها شاید اولین ملتی بودیم که به این عفونت خطرناک مبتلا شدیم. این نشان می‌دهد که این مسئله چقدر خطرناک است که بعد از ۴۶ سال و دیدن این نکبتی که در جهان ایجاد کرده و دیدن اینکه خاورمیانه را به آتش کشیده، می‌تواند بیاید در نیویورک، یکی از مهمترین شهرهای دنیا، مرکز نظام اقتصاد بازار آزاد و مرکز وال‌استریت ظهور پیدا کند. برنامه‌های اقتصادی ممدانی یادآور صحبت‌های رهبر جمهوری اسلامی روح‌الله خمینی است؛ از حمل‌ونقل رایگان در سراسر شهر و کنترل قیمت‌ها که خودش باعث ایجاد تورم می‌شود تا سه برابر کردن تولید مسکن کارگری با اجاره ثابت. ممدانی به‌عنوان یک مارکسیست اسلامی نماد جریان خطرناک «مارکسیسم فرهنگی» است؛ جریانی که جامعه را به گروه‌های هویتی ظالم و مظلوم تقسیم می‌کند و بعد از بین گروه‌های مظلوم یارگیری می‌کند. درس انتخاب ممدانی برای ما ایرانی‌ها این است که باید مرتب از خطر چپ و شکل‌های جدید آن مانند مارکسیسم فرهنگی بگوییم و هشیار باشیم، چرا که اگر این اتفاق در کشوری که ساختارهای نهادی آمریکا را دارد بیفتد، می‌تواند کشور را به نابودی بکشاند.»

◽️@utfinance◽️

📰 پیروزی ممدانی در گفت‌وگوی مدبویز
📺 تجربه‌ی "اتوبوس مجانی" چه نتیجه‌ای به بار آورد؟

زهران ممدانی، شهردار کمونیست تازه انتخاب‌شده‌ی نیویورک، با وعده‌ی "اتوبوس مجانی" بخش زیادی از رای‌دهندگان را فریفت. آیا "سواری مجانی" ممکن است؟

ساسان آقایی به همراه مجتبی حصامی در این ویدیو، تجربه‌ی اتوبوس‌سواری مجانی اهالی سیاتل در دهه‌ی ۷۰ میلادی‌ را به بحث می‌گذارد تا از آن تجربه ببینیم آیا به راستی می‌شود اتوبوس‌ها را مجانی کرد؟

📺 این ویدیو رو حالا تماشا کنید و نظراتتون رو به ما بگید: لینک ویدیو

سابسکرایب کانال یوتیوب مدبویز، تماشای ویدیوهای ما و به اشتراک گذاشتن آن با دیگران، به تداوم مدبویز کمک می‌کند

🎙 www.tg-me.com/MadBoysPodcast
💡 مدبویز درباره مسایلی که ایران بهش مبتلاست، حرف می‌زنه

‍ 📚 تازه‌های نشر

ره‌آورد ایده روشنگری
/کاوشی در باب خرد، علم، انسان‌مداری و پیشرفت/

Enlightenment now
The case for reason, science,humanism, and progress

👤 نویسنده:
#استیون_پینکر

✍ ترجمه‌ی:
#امیر_امجدیان

نیمه‌یِ دومِ دهه‌یِ دومِ هزاره‌یِ سومِ میلادی، زمانِ فرخنده‌ای برایِ انتشارِ کتابی پیرامونِ سیرِ تاریخیِ پیشرفت و عللِ آن نمی‌نماید. در زمان نگارشِ این سطور، کشورم را کسانی سُکان‌داری می‌کنند که برهه‌یِ کنونی را با خیالی تیره می‌نگرند:

«مادران و کودکانی که در چنبره فقر گرفتارند... همین‌طور نظامِ آموزشی که دانشجویان نوجوان و رعنایِ ما را از هر گونه دانشی بی‌بهره می‌سازد... ضمناً جرم و جنایت، باندهایِ تبهکار، و این بلایِ موادِ مخدر، که زندگیِ بسیاری را بر باد داده‌اند.» ما در میانه آنچه «جنگِ تمام‌عیار» خوانده شده است، قرار داریم، جنگی که در حالِ گسترش‌یافتن و سرایت‌کردن است. مسبب بروزِ این کابوس را می‌توان متوجهِ «ساختار قدرت جهانی» دانست که بنیان‌هایِ معنوی و زیرینِ اخلاقیِ مسیحیت را تحلیل برده است.

در صفحات پیشرو، نشان خواهم داد که این ارزیابیِ ناامیدانه و تار از وضعیت جهان، بر خطا است. ضمناً خطا، نه در اندازه‌ای ناچیز؛ بلکه کاملاً خطاست، خطایی فاحش، هم‌سنگِ پندارِ مسطح بودنِ کره زمین، و نهایتِ بیراهگی.

لیکن این کتاب درباره چهل و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده و مشاورانش نیست. طرحِ این موضوع، سال‌ها پیش از آنکه دونالد ترامپ اعلامِ نامزدیِ خود را در انتخابات اعلام کند، ریخته شد، ضمناً امیدوارم که این ایده سال‌های زیادی پس از پایان دولت او نیز پابرجا بماند.

ایده‌هایی که زمینه‌یِ انتخابِ او را فراهم آوردند، واقعیت این است که در میانِ روشنفکران و توده‌یِ مردم، هم در طیفِ چپ و هم در طیفِ راست، رواج و اشتراکِ گسترده‌ای دارند. از آن جمله‌اند: نگاهی تیره و یأس‌آلود به فرجامِ جهان؛ شکاکیتِ ریشه‌دار نسبت به بنیان‌هایِ جهانِ مدرن؛ ضمناً عجز از درکِ غایتی والاتر، مگر در چارچوبِ دین.

من قرائتی نوین از جهان ارائه خواهم داد؛ قرائتی که مبتنی بر واقعیت بوده و ملهم از ایدهای عصرِ روشنگری است؛ ایده‌هایی همچون: خرد، علم، انسان‌مداری و پیشرفت. ایده‌های عصرِ روشنگری، آن‌گونه که امید دارم تبیین نمایم، فرازمانی‌اند، لیکن هیچ‌گاه تا بدین پایه واجدِ اهمیت و موضوعیت نبوده‌اند که امروز هستند.

◽️@utfinance◽️

#استیون_پینکر
#نگاه_معاصر
#امیر_امجدیان
#روشنگری

🖥 گلشن اندیشه

👥 گفت‌وگوی مصطفی صادق با ابراهیم صحافی

▫️آنچه در انباشت اندیشه‌ورزی سیاسی ما بوده و تا کنون کش آمده، سنت ماست. این سنت در خاموشی خردورزی متصلب شده است. اما خرد و داد دو ستون در اندیشه سیاسی ما بوده‌اند که توانسته‌اند «حکومت قانون» را چونان بنیادی‌ترین وجه سیاسی تجدد درک کنند و آنرا به خویش بیافزایند.

◽️@utfinance◽️

🖥 حرف آخر را در اقتصاد چه کسی باید بزند؟

👤 علی میرزاخانی

©️ فردای اقتصاد

◽️@utfinance◽️

🖥 تناقض‌ها و دروغ‌های زهران ممدانی

◽️@utfinance◽️

#ممدانی
#زهران_ممدانی

کارت سوخت؛ راهکار موقتی برای انحراف از راهکار اصولی

درباره مسأله بنزین؛
وقتی فناوری، جایگزینِ دروغینِ بازار می‌شود!

در سال‌های اخیر، خیالی فریبنده رواج یافته: اینکه می‌توان به جای مکانیسم بازار، از ابزارهایی چون کلان‌داده‌ها، سامانه‌های هوشمند یا هوش مصنوعی، استفاده و نظم اقتصادی را از بالا طراحی و کنترل کرد. این همان خیال قدیمی است: اقتصاد متمرکز (شما بخوانید: اقتصاد کمونیستی) که این‌بار با لباس فناوری برای تشدیدِ کنترل‌گری و آسیب به راهکارهای اصیل اقتصادی، بازگشته است.

فناوری به‌جای بازار؛ خطایی تکراری

در ظاهر، فناوری نوین وعده‌ی دقت، شفافیت و کارآمدی می‌دهد؛ اما در عمل، وقتی جایگزین بازار می‌شود همان کنترل دولتی قدیمی را بازتولید می‌کند. از سامانه‌ی هوشمند بنزین تا کارت انرژی دیجیتال و کیف پول یارانه‌ای، هدف ظاهری این طرح‌ها «اصلاح» است، اما نتیجه، تداوم همان ساختارِ معیوبِ دولتِ بنزین‌فروش است. این سامانه‌ها به‌جای آزادسازی، فقط ابزار جدیدی برای نظارت و کنترل‌هایی پرهزینه، به‌دست حکومت می‌دهند.

دولتِ بنزین‌فروش
و توهم کنترل از بالا

فناوری و داده ابزارند، نه نهاد تصمیم‌گیری. بازار، برخلاف دولت، بر اطلاعات پراکنده و تصمیماتِ میلیون‌ها فرد استوار است. هیچ الگوریتمی نمی‌تواند هماهنگی آزاد میان انسان‌هایی را بازتولید کند که از طریق قیمت و رقابت، دانشی می‌سازند که هیچ مرکز داده‌ای قادر به جمع‌آوری آن نیست.

وقتی سیاست‌گذار به‌جای آزادسازی بازار، به فناوری پناه می‌برد، در واقع می‌خواهد «عقل جمعی بازار» را با «عقل متمرکز ماشین» جایگزین کند. نتیجه، همان دولتِ بزرگ‌تر با ابزارهای دقیق‌تر برای مداخله است. مهم‌تر از تجربه‌ی دیگر کشورها در کنترل دیجیتالی مصرف، انرژی و قیمت‌ها تجربه کشور خودمان است که نشان داده فناوری، اگر به‌جای اینکه در خدمت آزادی و رقابت باشد در خدمت قدرت و حکومت باشد فقط کنترل را مدرن‌تر می‌کند نه زندگی را بهتر.

فناوری زمانی مفید است که در خدمت رقابت و آزادی باشد، نه در خدمت نظارت و انحصار. اگر بازار را از انسان‌ها بگیریم و به الگوریتم‌ها بسپاریم، نه فقط آزادی اقتصادی، بلکه خودِ عقلانیت انسانی را از میان می‌بریم.

به زبان ساده‌تر:
فناوری می‌تواند ابزار بازار باشد،
اما هرگز نمی‌تواند خودش بازار شود.

چرا ایران در کنار کوبا و ونزوئلا ایستاده است؟

اگر از ابتدا به‌جای انبوه راهکارهای غیراصولی مانند کارت سوخت، آدرس غلط داده نشده بود و به آدرس درست و راهکارهای اصولی توجه و آن‌ها را اجرا کرده بودیم، امروز مجبور نبودیم از فرسنگ‌ها دورتر برای پیاده‌سازیِ راهکارهای اصولی تلاش کنیم. متأسفانه ایران اکنون در کنار چند کشور با ساختارهای متمرکز و دولتی (کوبا، کره‌شمالی، ونزوئلا و الجزایر) قرار گرفته و جزو معدود کشورهایی است که مدیریت عرضه و قیمت سوخت را به‌صورت غیراصولی و دستوری انجام می‌دهد. این رشته خطاها و انحراف‌های مکرر بوده که ما را بارها به عقب رانده و مانع اجرای اصلاحات واقعی شده است.

راه‌حل‌های موقتی؛ تکرار همان خطای اول

گفته می‌شود در شرایط کنونی، باید به راه‌حل‌های موقتی بسنده کرد تا در آینده شرایط اجرای راه‌حل‌های اصولی فراهم شود. من با این نگاه موافق نیستم. در یادداشت قبلی با عنوان بنزین به عنوان یک گروگان سیاسی درباره‌ی این نکته نوشته بودم که راه‌حل اساسی، راهکاری سیاسی است. در یادداشت بعدی نیز، به این موضوع می‌پردازم که چرا «راه‌حل‌های موقت» نه گامی به‌سوی اصلاح، بلکه تداوم همان خطای اصلی است.

✍️ مرتضی کاظمی
🗓 ۱۷ آبان۱۴۰۴
🔗 مطالعه یادداشت‌های بیشتر در
🔗 https://www.tg-me.com/mortezakazemii

🖥 بلای کوبا در انتظار ایران، مگر اینکه...

👥 مناظره امیرحسین خالقی و حسین درودیان

◽️@utfinance◽️

📄 بنیان‌های پراکسیولوژی: از دو آکسیوم تا علم کنش انسانی

👤 اویس ارشادیان

◽️@utfinance◽️

📕 در دست انتشار

اصول اقتصاد

👤 سیف‌الدین عموص

✍ ترجمه: امیرحسین خالقی

◽️@utfinance◽️

🖥 ممدانی مارکسیست است

صحبت‌های نماینده کوبایی الاصل کنگره، کارلوس اِی. خیمنز، درباره ممدانی. آقای خیمنز ممدانی را مارکسیست می‌خواند و حزب دموکرات را بابت قدم گذاشتن در این مسیر سرزنش می‌کند.

©️ زیرنویس از: کانال شرق وحشی

◽️@utfinance◽️

📄 فاشیسم اقتصادی: سومین راهی که به بردگی می‌رسد

یادداشت بر اساس تحلیل ویلهلم روپکه از پیکره‌بندی قدرت و اقتصاد

👤 حسام صحاف

◽️@utfinance◽️

◽️ منتقدان را آزاد کنید

جمعی از اقتصاددانان، جامعه‌شناسان، دیپلمات‌ها و روزنامه‌نگاران آزادی‌خواه با انتشار بیانیه‌ای، خواستار آزادی چند پژوهشگر و نویسنده منتقد با گرایش چپ شدند. این بیانیه به امضای شماری از اقتصاددانان سرشناس آزادی‌خواه از جمله محمدمهدی بهکیش، محمد طبیبیان، موسی غنی‌نژاد و مسعود نیلی رسیده است.

متن بیانیه
آزادی بیان، ضرورتی اخلاقی و شرطی بنیادین برای پیشرفت جامعه است.
برخورد امنیتی با اهل قلم و بازداشت آنان صرفاً به دلیل ابراز عقیده، اقدامی ناپذیرفتنی و مغایر با اصول اخلاقی و حقوق شهروندی است.
در روزهای اخیر، گزارش‌هایی از بازداشت شماری از اصحاب رسانه با گرایش‌های فکری چپ منتشر شده است، بی‌آنکه توضیح روشنی از سوی مقامات مسئول ارائه شود.
احضار و بازداشت آقایان پرویز صداقت، محمد مالجو  و هِیمن رحیمی و خانم‌ها مهسا اسدالله‌نژاد و شیرین کریمی،  از فعالان رسانه‌ای پایگاه «نقد اقتصاد سیاسی» تنها به دلیل بیان دیدگاه‌هایشان، قابل قبول نیست.
ما ضمن محکوم کردن این برخوردها، خواستار آزادی فوری این هموطنان و ارائه توضیح شفاف از سوی مقامات مسئول هستیم. حمایت ما صرفا بر اساس دفاع از حقوق انسانی و آزادی بیان است و به معنی تایید همه مواضع این بزرگواران نیست.

امضا‌کنندگان بیانیه

کوروش احمدی، محمدمهدی بهکیش، جلال‌الدین جلالی، پویا جبل‌عاملی، شاهین چراغی، امیر حسینی، امیرحسین خالقی، علی دادپی، نوید رئیسی، مهرداد سپهوند، مریم سعیدی، علی‌اصغر سعیدی، علی سرزعیم، علی شوریده، جواد شمسی، همایون شیرازی، ابراهیم صحافی، شلاله صحافی، محمد طبیبیان، محمد طاهری، احمد عزیزی، حسین عباسی، مجید عینیان، آرش علویان، موسی غنی‌نژاد، پویا فیروزی، محمد قوچانی، حجت‌الله قندی، بهرنگ کمالی، مرتضی کاظمی، علی میرزاخانی، مسعود نیلی، کامران ندری، نیما نامداری، مهدی ناجی، فاطمه نجفی.

◽️@utfinance◽️

🖥 توصیه امیرحسین قیاسی به نیویورکی‌ها

◽️@utfinance◽️

📄 بازسازی دوباره دیوار برلین

👤 پویا جبل‌عاملی

سی و شش سال پیش فروریختن یک‌باره دیوار برلین، نماد پیروزی اقتصاد آزاد بر جهان بسته کمونیسم بود. جایی که لیبرالیسم کلاسیک مبتنی بر حکومت قانون، احترام به فرد، مالکیت خصوصی، بازارهای باز، دولت کوچک، آزادی سیاسی، مبادله بدون مانع کالاها و نیروی انسانی بر اقتصاد دستوری، توتالیتاریسم حزبی و فردی، دولت حداکثری و مالکیت جمعی پیروز شد. جایی که فقر و بدبختی و آینده بدون چشم‌انداز صدها‌میلیون انسان به یک‌باره با پیوند خوردن با اقتصاد جهانی دگرگون شد.

در پی این پیروزی و تحول شگرف بود که برخی از متفکران به پایان تاریخ فکر کردند و آن را به لیبرالیسم هدیه دادند. وقتی میلیون‌ها انسان طعم آموزه‌های لیبرالیسم را می‌چشند؛ چرا این انتهای تاریخ نباشد؟ با این حال کمتر از دو دهه بعد و با اولین سیکل رکودی اقتصاد جهانی در سال۲۰۰۸، زنگ پایان تاریخ به صدا درآمد! زنگ پایانی که دو گروه عمده علیه لیبرالیسم برپا کردند.

🔗 متن کامل را اینجا بخوانید

◽️@utfinance◽️

📄 معرفی عینیت‌گرایی آین رند

ترجمه: امین فهیما

این متن از اولین نوشته‌های آین رند در ستون روزنامه‌ها است که در تاریخ 17 جون 1962 در لس‌آنجلس تایمز به چاپ رسیده است.

🔗 اینجا بخوانید

◽️@utfinance◽️

📄 چگونه مارکسیسم فرهنگی امریکا را تهدید می‌کند و راه مقابله با آن چیست

گزارش تحلیلی از بنیاد هریتیج درباره اینکه مارکسیسم فرهنگی چیست و چگونه در آمریکا نفوذ پیدا کرد.

ترجمه: بهرنگ مجیدیان

◽️@utfinance◽️

🖥 شی جین‌پینگ؛ از روستای سخت تا رأس قدرت جهانی

👤 امیرحسین خالقی
👤 آرش رئیسی‌نژاد

🎙نسخه صوتی

▫️شی جین‌پینگ، فرزند یک خانواده انقلابی، در دل تحولات پرتنش چین رشد کرد؛ از تبعید به روستا در نوجوانی تا تحصیل در دانشگاه نخبگان پکن، مثلثی از رنج، ریشه و قدرت او را شکل داد. با ورود به حزب کمونیست و طی مسیر مدیریتی در استان‌ها، او در نهایت به رأس قدرت رسید و با حذف محدودیت‌های قانونی، دوران رهبری بلندمدت خود را آغاز کرد.

▫️سبک حکمرانی شی بر سه پایه استوار است: تمرکز قدرت در حزب، مدل توسعه چینی با نقش پررنگ شرکت‌های دولتی، و حساسیت شدید نسبت به امنیت ملی.

▫️او با شعارهایی چون «ببرها و مگس‌ها» فساد را هدف گرفت و با سیاست «پیشرفت مشترک» به دنبال تعادل اقتصادی رفت. در عرصه جهانی، شی با ابتکار کمربند و جاده و تقویت ارتش، رؤیای چینی را دنبال می‌کند؛ رؤیایی برای پایان دادن به دوران تحقیر و ساختن نظمی چندقطبی.

▫️شناخت این رهبر و مدل حکمرانی‌اش برای ایران نه‌تنها یک ضرورت اقتصادی، بلکه یک انتخاب ژئوپلیتیک است.

◽️@utfinance◽️