با افراد زیادی مواجه شده‌ام که ‌می‌گویند ما واقعاً می‌خواهیم بنویسیم. اما تمام روز را کار می‌کنیم. من هم همین کار را کرده‌ام. شما تمام روز را کار می‌کنید و بعد شب به خانه می‌آیید. آن زمان بنویسید. اگر نوشتن رویای شماست و برای شما فعالیتی معنی‌دار است، پس شب‌ها بنویسید. دنبال بهانه‌ای برای ننوشتن نباشید.


آدم‌های خلاق همیشه می‌توانند بهانه‌های مختلفی برای به تعویق انداختن کارهایشان پیدا کنند.

قدرت بی‌حدوحصر خلاقیت‌شان به آن‌ها امکان تراشیدن بهانه‌های مختلف را می‌دهد. آن‌ها به سادگی می‌توانند برای کارهای عقب‌افتاده‌شان توجیه‌هایی معقول و منطقی پیدا کنند. اما فراموش نکنید، اگر نوشتن را دوست دارید، در پایان روز، تنها چیزی که اهمیت دارد همین نوشتن است. به‌روزرسانی وبلاگ‌تان، سخن گفتن با سایر نویسنده‌ها و… هیچ‌کدام ارزشی ندارند. پس خودتان را گول نزنید.

با خود مثل یک حرفه‌ای رفتار کنید. بهانه نتراشید و بهانه‌ها را هم تحمل نکنید. اگر می‌خواهید بنویسید، شروع کنید! یادتان نرود که فردا، نوشتن به ناگاه آسان نخواهد شد. هیچ‌کدام از توجیه‌هایی هم که می‌آورید، در طول تاریخ کاری از پیش نبرده‌اند!



©دیوید سداریس

@Writing_lovers

مخاطب را فراموش کنید! در گام اول، فقط روی داستان‌تان تمرکز کنید. این‌که خوانندگان چه چیزی را دوست دارند، در این مرحله اهمیتی ندارد. این داستان شماست. پس این حق را دارید که هر کاری دل‌تان می‌خواهد، با آن انجام دهید. پس یادتان باشد که اولین پیش‌نویس فقط و فقط به شما تعلق دارد و لازم است آن را کاملاً مطابق با عقاید و دیدگاه‌های خود بنویسید. اما از پیش‌نویس دوم، دیگر خوانندگان هم در شکل‌گیری داستان سهم دارند. نظرات آن‌ها را هم مورد توجه قرار دهید.

📕 درباره نوشتن

©استیون کینگ


@Writing_lovers

تمرین :

از اشیای گوناگون برای پرداخت بیشتر اثرتان استفاده کنید. برای شخصیتهایتان اشیای گوناگون خلق کنید تا هرچه بیشتر با زندگی واقعی پیوند پیدا کنند و این امکان را به شما بدهند که درباره آنها نیز داستانهای مختلفی بنویسید. گاهی تمام پیرنگ یک داستان حول یک شئی می‌گذرد که همه می‌خواهند به دستش بیاورند یا از شرش خلاص شوند.

نکته :

به همه اشیای حاضر در خانه تان نگاه کنید. بی‌شک می‌توانید گنجینه‌ای از اشیا را در اطرافتان بیابید. از این نکات کمک بگیرید و به اکتشافات سودمندی بپردازید:

ارثيه فامیلی که از پدربزرگ، مادر بزرگ و اجدادتان به جا مانده است.

عکسهای خانوادگی یا مجالس و عروسی ها

جشن ها مهمانی ها و روزهای تعطیل

تصاویری که به دیوارها آویخته است.

لباسهایی که در کمد ته انبار خاک میخورند و یا در مراسم ویژه ای از آنها استفاده می‌شود.

کتاب ها و زیور آلات.

اشیائی که احتمالاً هر روز استفاده می‌کنید از جمله ظروف سفالی یا لیوانها

این طور نیست که پشت تمام این اشیا لزوماً داستانی وجود داشته باشد بلکه ممکن است گاهی برای شما یادآور چیزی درباره خودتان یا زندگی شخصی‌تان باشد هرچه بتوانید بیشتر از اشیا در نوشته تان استفاده کنید اثرتان قوی تر خواهد شد.


📕 نویسندگی خلاق به زبان ساده

© مگی هاماند


@Writing_lovers

دست کشیدن از خواندن کتاب، دست کشیدن از فکر کردن است.




© فئودور داستایفسکی




@Writing_lovers

🎬 کشف داستان

🎙 شهریار مندنی‌پور



@Writing_lovers

از ذخیره‌های زبانی در داستان‌نویسی ما کمتر استفاده می‌شود. اکثر نویسنده‌ها به رخداد و حادثه می‌پردازند. اغلب شخصیت‌ها در تمام داستان یک زبان، یک لحن و حتی یک رفتار دارند، طوری که گاه تشخیص نمی‌دهیم کسی که صحبت می‌کند زن است یا مرد! درحالی که ‌یک شخصیت در مکان‌ها و زمان‌ها و شرایط مختلف نوع صحبتش متفاوت است؛ طرز بیان او در اداره با رییس و ارباب رجوع فرق می‌کند؛ یا با فروشنده‌ای که از او خرید می‌کند. همین شخصیت طرز صحبتش با دوست و افراد خانواده باید تفاوت داشته باشد. تفاوت زبانی مردم در حرف زدن و در موقعیت‌ها به واقعیت‌پنداری بیشتر در داستان کمک می‌کند.



📖خیابان بهار آبی بود در گفت‌وگو با حسین آتش‌پرور



@Writing_lovers

مهمترین چیز، چیزهای بزرگی که دیگران به ذهنشان رسیده است نیست، بلکه چیزهای کوچکی است که خودتان به آنها رسیده‌اید.



© هاروکی موراکامی



@Writing_lovers