This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
از ذخیره‌های زبانی در داستان‌نویسی ما کمتر استفاده می‌شود. اکثر نویسنده‌ها به رخداد و حادثه می‌پردازند. اغلب شخصیت‌ها در تمام داستان یک زبان، یک لحن و حتی یک رفتار دارند، طوری که گاه تشخیص نمی‌دهیم کسی که صحبت می‌کند زن است یا مرد! درحالی که یک شخصیت در مکان‌ها و زمان‌ها و شرایط مختلف نوع صحبتش متفاوت است؛ طرز بیان او در اداره با رییس و ارباب رجوع فرق می‌کند؛ یا با فروشنده‌ای که از او خرید می‌کند. همین شخصیت طرز صحبتش با دوست و افراد خانواده باید تفاوت داشته باشد. تفاوت زبانی مردم در حرف زدن و در موقعیت‌ها به واقعیت‌پنداری بیشتر در داستان کمک می‌کند.
📖خیابان بهار آبی بود در گفت‌وگو با حسین آتش‌پرور
@Writing_lovers
📖خیابان بهار آبی بود در گفت‌وگو با حسین آتش‌پرور
@Writing_lovers
مهمترین چیز، چیزهای بزرگی که دیگران به ذهنشان رسیده است نیست، بلکه چیزهای کوچکی است که خودتان به آنها رسیده‌اید.
© هاروکی موراکامی
@Writing_lovers
© هاروکی موراکامی
@Writing_lovers
وظیفه نویسنده این است که شخصیت‌های اصلی را وادار به بالا رفتن از درخت کند و وقتی به بالای درخت رسیدند، به سمتشان سنگ پرتاب کند.
© ولادیمیر ناباکوف