🔴اوج قدرت سیاست‌مداران

🔺اعتماد ۲۵ آذر ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘یکی از کارشناسان منطقه و بویژه جهان عرب در تحلیلی پیرامون علت شکست بشار اسد به نکته‌ای اشاره کرده که خلاصه آن چنین است:
▪️«از شگفتی‌های سوریه پسااسد تغییر موضع سریع مدافعان سرسخت دیروز او است که به «انقلابیون دو آتشه» امروز تبدیل شده‌اند. چرخش ۱۸۰ درجه‌ای مدافعان دیروز بشار اسد پس از سقوطش چنان است که در حمله به او از مخالفان سرسختش گوی سبقت می‌ربایند. همین رنگ عوض کردن مدافعان اسد معمای فروپاشی سریع ارتش سوریه در برابر حمله مخالفان را حل می‌کند؛ ارتشی که صرفا نام ارتش را یدک می‌کشید؛ اما چاپلوسان از آن قَدَرِ قدرتی پیش اسد ساخته بودند و واقعیت را وارونه جلو داده بودند که همیشه جانفدا و وفادار به او خواهد ماند. اگر اسد از تاریخ دور و نزدیک درس گرفته بود و قبل از سرکوب مخالفانش، به روی این چاپلوسان خاک می‌پاشید تا پرده از برابر چشمانش بیفتد و حقیقت و واقعیت در سوریه را عینا درک کند، چه بسا این سرنوشت را پیدا نمی‌کرد.»▪️

🔘من قصد رد این تحلیل را ندارم، چه بسا در نگاه اول درست هم هست، ولی می‌خواهم از زاویه دیگری به ماجرا نگاه کنم. مقصر این افراد نیستند، مقصر واقعی همان بشار اسد است که چنین افرادی را دور و بر خود جمع کرده بود. می‌توان با اطمینان گفت که ممکن نیست، رهبران سیاسی بخواهند ولی افراد خیرخواه در اطراف آنان پیدا نشوند، تا حقیقت را به آنها بگویند.

🔘اتفاقاً چنین افرادی به طور معمول کم هم نیستند، ولی به مرور بر اثر سیاست‌های نادرست به حاشیه رفته و سپس حذف می‌شوند. نمونه آن محمدرضا پهلوی است. او حتی حاضر نبود که توصیه‌های دوست قدیمی و نزدیک خود اسدالله عَلَم را بشنود و عریضه او را پاره کرد و پاسخ تند و بی‌ادبانه‌ای داد.

https://telegra.ph/اوج-قدرت-سیاست%E2%80%8Cمداران-12-14

🔴تنبان پیش از عید

🔺اعتماد ۲۶ آذر ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘آقای رضا امیرخانی نویسنده محترم مطلب کوتاه و البته طنزی را ناظر به تحلیل‌هایی فست‌فودی که پس از سقوط اسد تهیه و عرضه می‌شود نوشته‌اند که: ▪️«تنبان بعد عید به درد گَل منار می‌خورد!»▪️ لباس نو بعد از عید برای پوشیدن نیست باید آویزانش کرد روی مناره. تحلیل‌های فوری پس از رویداد، آن هم واقعه‌ای به این مهمی چه دردی از سیاست‌گذار درمان می‌کند؟

🔘این تعریض ایشان طبعا به کسانی بود که تا دیروز از سیاست‌های موجود دفاع می‌کردند و آن را موفق می‌دانستند ولی به یکباره تحلیل جدیدی را روانه افکار عمومی کرده‌اند به همین دلیل می‌خواهم به تحلیل‌های خودم اشاره کنم که در همان سال‌های اولیه در باره سوریه و دخالت ایران نوشتم. تحلیل‌هایی که متاسفانه شنیده نشد. علت این نوشته‌هایم آشنایی نسبی است که با رژیم اسد و اوضاع منطقه داشتم. البته مشابه این گونه تحلیل‌ها را افراد دیگری هم از زاویه دید خود نوشته‌اند که شنیده نشده است.

🔘چند روز پیش از آغاز اعتراضات سوریه که در کوران بهار عربی و روزهای پایانی قذافی بود، در باره ماهیت رژیم‌های مشابه آن از جمله سوریه نوشتم: ▪️«بقاياي ناسيوناليسم ناصري و سوسياليسم بعثي در همه كشورهايي كه حاكم شدند چه در عراق، چه در سوريه، چه در يمن، چه در ليبي و حتي در قالب گروه‌هاي لبناني، تاريخ خونباري را رقم زدند.(روزنامه روزگار ۷-۱۲-۱۳۸۹)»▪️

https://telegra.ph/تنبان-پیش-از-عید-12-16

سه شرط حل مسائل

سرمقاله هم‌میهن
28 آذر 1403

🔹مجلسی که با آرای اندک و مشارکت پایین و فیلتر‌های تنگ تاییدصلاحیت تشکیل شود طبیعی است که اولویت‌های آن متفاوت از اولویت‌های اکثریت مردم و جامعه باشد. چنین مجلسی طبیعی است که بپردازد به پوشش زنان و نزدیک به ۲۰ ماه وقت خود و همه را تلف کند تا در پایان با مصوبه شورای عالی امنیت ملی ابلاغش متوقف شود.

🔹تردیدی نیست که اولویت اول و دوم و سوم جامعه ایران، اقتصادی است. اولویتی که در ناترازی ارز، انرژی، هزینه و درآمد خانوار، فقر و... خود را نشان می‌دهد. ولی مسئله مهم این است که این مسئله بیش از هر چیز تابع وضعیت سیاسی است. نمونه آن را این روزها در افزایش قیمت ارز می‌بینیم که چگونه اوضاع منطقه اثرگذاری منفی بر آن داشته است.

🔹بنابراین گرچه در مقام نیازهای مردم؛ اقتصاد اولویت اول و چندم است ولی در مقام سیاستگذار و راه‌حل باید به اصلاح سیاست‌ها رجوع کرد. ولی مشکل اینجاست که سیاست نیز در وضعیت ناهنجار و بن‌بست قرار دارد. بهترین دلیل برای اثبات این ادعا شکاف عمیق میان اولویت‌های مجلس با دولت و مردم است.

🔹اگر بخواهیم وفاق را در این قالب تعریف کنیم چند شرط اصلی دارد. شرط اول رجوع به مردم و پذیرش اولویت‌ها و مطالبات مردم و احترام گذاشتن به رویکردهای اکثریت است. پیدا کردن این اولویت‌ها موضوع بسیار ساده‌ای است.

🔹شرط دوم حل مسائل مردم از طریق علم و تفاهم و انتخاب است.یعنی تقدم فاضل بر جاهل؛ علم بر جهل؛ پژوهش بر خیال و‌ توهم؛ تربیت و انتخاب بر زور و اجبار است.

🔹شرط بعدی شفافیت و آزادی است. بر حسب قاعده آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است؟ هر کس که درستکار است و به راه خود ایمان دارد ذره‌ای از شفافیت ناراحت نمی‌شود سهل است که خواهان آن خواهد بود


📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

🔴درباره حصر

🔺هم‌میهن ۲۹ آذر ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی


🔘روزنامه هم‌میهن به مناسبت دیدار آقایان ناطق نوری و کروبی سه پرسش زیر را با من طرح کرد.
۱- آقایان کروبی و ناطق نوری به عنوان دو چهره از دو جریان شب گذشته با هم دیدار کردند. نظرتان درباره این دیدار چیست؟
۲- به نظر شما طی این سالها چه اتفاقی رخ داد که حالا شاهد نزدیکی این دو چهره در فضای سیاسی هستیم؟
۳- ۱۵ سال  از شروع حصر ۳ چهره سیاسی می‌گذرد. نگاهتان به ادامه حصر چیست؟

▪️متن زیر را در پاسخ به این پرسش‌ها نوشتم.

🔘جامعه و کشور به اندازه‌ای مسأله و مشکل دارند که گمان نمی‌کنم این‌گونه اخبار اهمیتی در میان مردم داشته باشد و حتی کسان قابل توجهی پیگیر آنها شوند. اکنون دلار بسوی ۸۰ تومان می‌رود، کشور به دلیل ناترازی انرژی تعطیل است، خطر درگیری‌های نظامی وجود دارد آنگاه ما خود را مشغول دیداری کرده‌ایم که حتی معنای آن هم بر ما پوشیده است.

🔘شاید در بهترین حالت چنین اتفاقاتی مثل صله‌ دیر هنگامی است که سلطان محمود برای فردوسی فرستاد در حالی که جنازه فردوسی از سوی دیگر دروازه شهر بسوی گورستان تشییع می‌شد. اینها دیگر کفایت مسایل ایران را نمی‌کند گام‌های بزرگتری برای رسیدن به وفاق و یکپارچگی سیاسی در ایران باید برداشته شود.

🔘مهمترین مشکل سیاستمداران ایرانی حصر خانگی و فیزیکی نیست. همه آنان خود را در «گذشته» زندانی کرده‌اند. نوعی حصر خود خواسته. چه محصور و چه حصرکننده در تارهای «گذشته» اسیر هستند در حالی که همه فرزندان ما از این بازی‌ها عبور کرده‌اند و ناامیدانه به آینده نگاه می‌کنند و از این که مسئولین و منتقدین همچنان پابند گذشته هستند رنج می‌کشند.

🔘حصر نمادی است از یکدندگی سیاست که ناقض رسالت سیاسی به معنای تامین خیر عمومی است. یکدندگی، مبارزه جویی از یک طرف و انتقام جویی از طرف دیگر. هیچکدام از دو طرف جرات برداشتن گامی به پیش برای گشودن افقی رو به آینده را ندارند. حصر اکنون فقط به یک وضعیت اغلب شخصی میان دو طرف تبدیل شده است و هر دو زیان خواهند کرد.

🔘من در مقام قاضی و داوری سیاسی نیستم. این که چه کسی و چقدر مقصر است؟ این مسأله تاریخ نویسان آینده است. فقط باید غصه خورد از تداوم این وضعیت سرشار از کینه که به تداوم شرایطی منجر شده که دود آن به چشم ملت و فرزندانمان می‌رود.

جامعه پُرمسئله

سرمقاله هم‌میهن
29 آذر 1403

🔹یکی از جامعه‌شناسان معتقد است که جامعه‌ای مسئله‌دارتر از ایران وجود نداشته است. بعید است که این حرف دقیق باشد، چون نیازمند بررسی و مقایسه با تمامی جوامع است، و بعید است که چنین پژوهشی انجام شده باشد ولی حقیقتی در دل این گزاره خوابیده، که قابل کتمان نیست.

🔹فارغ از مقایسه با جوامع دیگر به چشم خود می‌بینیم که انواع مسائل که مزمن شده‌اند ما را احاطه کرده است. همزمان از یک نکته مهم هم نباید غافل شویم که نوعی از مقاومت و توانمندی‌ها در جامعه هست که می‌تواند این مسائل را تا این حد قابل تحمل و یا امیدوار به حلش باشد.

🔹پرسش اساسی این است که چرا جامعه ما پرمسئله است؟ مگر مسائل به یک باره ایجاد می‌شوند؟ پاسخ در برخی عواملی است که به آن توجه نکرده‌ایم زیرا همه این مسائل از دو دهه پیش به‌طور مکرر از طرف کارشناسان تذکر داده شده است ولی ساختار مدیریتی و سیاسی ایران هیچ‌گاه نتوانسته است، به حدی از وفاق و هماهنگی برسد که حل آن مسائل را در دستور کار خود قرار دهد و اجازه ندهد که به نقطه خطرناک برسند.

🔹متاسفانه دولت جدید هم گرچه تفاوت‌های مهمی با دولت پیش دارد ولی جای تعجب است که وزیر نیرو اکنون و با گذشت چند روز از تعطیلی‌ها اعلام می‌کند که ۱۳ نیروگاه از مدار خارج شده‌اند و در صورت تامین سوخت مشکلی نداریم. معلوم نیست که چرا این خبر را که سه ماه پیش می‌شد اعلام کرد، الان می‌گویند؟

🔹مسئله ارز هم به همین ترتیب. اگر به گفته وزیر خارجه می‌دانستید که سوریه سقوط می‌کند پس چرا خود را برای تغییرات ارزی آماده نکرده بودید؟ از آن مهمتر چرا تغییرات سیاستی در منطقه را در دستور کار قرار نداده بودید؟

🔹شاید هم امکان اعلام عمومی آن نباشد ولی بر حسب تجربه باید بگوییم که کمتر امیدی به کوشش برای حل آن وجود دارد. نه اینکه کسی نخواهد حل کند بلکه به این علت که تفاهم و وفاق لازم در سطح قدرت وجود ندارد که بخواهند یا اگر خواستند، بتوانند این را حل کنند.

🔹جامعه‌ای که خبر مهمش سمیناری به یاد حکومت ساقط‌شده سوریه است و سخنرانان آن نیروهای رسمی داخلی را خطاب قرار می‌دهند با وفاق فاصله زیادی دارد که بتواند این حد از مسائل را حل کند یا حتی بخواهد که حل کند

📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

🔴چه کسی سقوط کرده؟

🔺اعتماد ۲۹ آذر ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘برخی اظهارات و مواضع گر چه کوتاه است ولی ریشه بسیاری از مشکلات را به خوبی نشان می‌دهد. اخیراً که ماجرای فیلترینگ در فضای عمومی جدی‌تر شده و بیش از پیش مذموم و زیان‌بار می‌نماید، یک عضو مجلس ایران گفته است که؛ ▪️«نایب‌ رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس با اعلام خبر طرح صیانت جدید در مجلس گفت: ما نباید اجازه دهیم مردممان در صخره [دره] سقوط کنند.»▪️

🔘در واقع دنده‌عقب گذاشته‌اند و با سرعت به سوی دره می‌روند، در حالی که می‌خواهند مردم را از سقوط به صخره نجات دهند. اصولاً دفاع از فیلترینگ به اندازه کافی بیانگر ته دره و در حال سقوط بودن است و نیازی به شاهد چیز دیگری ندارد. یک لحظه فکر کنید که هم اکنون عده‌ای دنبال صدور مجوز برای استفاده از رادیوهای موج کوتاه باشند تا مبادا مردم بتوانند از فرستنده‌های فرامرزی استفاده کنند. چنین افرادی همان اندازه در ته دره هستند که کسی بخواهد برای اینترنتی که روزانه در حال تحول است، قانون صیانت و فیلترینگ بنویسد. بعد چنین افرادی مدعی آن هستند که می‌خواهند مردم را نجات دهند.

🔘گیر ماجرا همین ادعای خدایی کردن است. معاذالله خداوند هم چنین داعیه‌ای را طرح نکرده، چون اگر می‌خواست، مردم را هدایت شده می‌آفرید. حتی خداوند به پیامبر خود نیز یادآوری می‌کند که تو سیطره‌ای بر مردم نداری فقط تذکردهنده‌ای. حالا یک انسان عادی که از نظر هدایت‌گری هیچ چیز نیست، جز چندین هزار رأی که همه می‌دانند با چه تمهیداتی در شهرهای کوچک و روستاها جمع می‌شوند، و هزینه هر رأی را اگر حساب کنی به میلیون سر خواهد زد، مدعی هدایت‌گری مردمی می‌شود که ۹۰ درصدشان (حداقل) فرهیخته‌تر و آگاه‌تر از نمایندگانشان هستند.

🔘در حقیقت مشکل اصلی اینجاست که آقایان چون نمی‌توانند وظیفه محوله را انجام دهند، فیل‌شان یاد هندوستان می کند و دنبال هدایت مردم و جلوگیری از سقوط آنان می‌افتند. مثل این است که فیلترشکن فروش‌ها دنبال هدایت‌گری مردم باشند.

🔘یک کلام روشن است که هیچ حکومتی در مقام هدایت مردم نیست. حکومت‌ها باید منتخب مردم باشند، مردم که نمی‌آیند کسی را که از آنان با چه ترفندهایی رأی گرفته، به عنوان هادی خود برگزینند. جملات بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در نفی این تصور غلط، واضح است. مردم «ولی‌نعمت» شما هستند و نه موجوداتی برای اینکه به دست شما هدایت شوند.

🔘اصولاً اگر یک آزمون از نمایندگان کنونی مجلس گرفته شود که شامل دانش، فهم، اخلاقیات و تعهدات گوناگون باشد آنگاه آزمون مشابهی را از چند صد نفر مردم به صورت تصادفی بگیریم، خواهیم فهمید که تفاوت‌ها بسیار بیش‌تر از آن است که تصور می‌شود.

🔘مردم ایران و بخش فرهیخته آن، اینکه نماینده‌ای خود را در مقام هادی آنان تصور کند، موجب وهن خویش می‌دانند، و از آن مهم‌تر موجب خروج از وظایف ذاتی نمایندگی می‌دانند. آیا اینها به معنای نقض وظیفه قانون‌گذاری در مجلس است؟ خیر. مجلس باید قانونی عملی و مطابق خواست مردم تهیه کند، نه مثل قانون فرزندآوری، صیانت و حجاب و عفاف و... که اینها حتی در صحن مجلس هم طرح نشده بود. قانون‌نویسی اصول روشنی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.

🔘به علاوه اینکه استفاده از فضای مجازی را مترادف سقوط در صخره می‌دانند، به دلیل نحوه استفاده‌ای است که خودشان یا اطرافیان آنان از این امکان می‌کنند که حتماً موجب اثرات سوء است. لذا در خصوص رفتار اغلب مردم و نحوه استفاده آنان از فضای مجازی که برای آموزش، کسب و کار، ارتباطات و... است، دچار خطا نباید شد بله قطعا برخی از مردم استفاده‌های مفسده‌دار می‌کنند ولی اغلب استفاده‌ها مفید و آموزنده و کمک کننده به اقتصاد است.

🔘اگر ما نیز به جای استفاده‌های درست مثل هوش مصنوعی، سرچ گوگل، دسترسی به پژوهش‌ها و اخبار و سخنرانی‌ها و کتاب و فیلم‌های آموزنده، مسایل آموزشی و بهداشتی و درمانی، آموزه‌های جغرافیایی و تاریخی و علمی و... به سرگرمی‌های غیر مفید بپردازیم، طبعاً چنین محدودیت‌هایی را تجویز نمی‌کنیم چون گمان می‌کنیم مردم هم مثل ما هستند و استفاده مفید می‌کنند.

نمک بر زخم مردم

سرمقاله هم‌میهن
01 دی 1403

🔹سیاست‌ورزی در ایران نه‌تنها گامی به پیش نمی‌رود؛ بلکه هر روز نه یک گام که چند گام به پس می‌رود. برخی از سیاسیون در عالم دیگری سیر و زندگی می‌کنند و نه‌تنها دردهای جامعه و مردم را التیام نمی‌دهند و مرهمی بر زخم آنها نمی‌گذارند، بلکه تا آنجا که بتوانند آگاهانه یا ناآگاهانه بر آنها نمک می‌پاشند.

🔹در خصوص تغییر مدیران، دست مردم چندان باز نیست؛ چون فیلتر‌های گوناگونی وجود دارد که خروجی از این فیلترها منجر به وجود نامزدهایی می‌شود که لزوماً مورد تایید اکثریت نیستند و انتخاب آنها رضایت خاطر کافی ایجاد نمی‌کند. بنابراین، مجبورند بسوزند و بسازند به امید اینکه شرایط بهبود یابد. این وضع در ذهن و روان و ضمیر مردم می‌ماند تا روزی نشان داده شود.

🔹ولی ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. آنچه که بدتر است، زبان تلخ و بی‌احساسی است که برخی از مسئولین از گذشته داشته‌اند و هنگام طرح مشکلات، به‌جای همدردی با مردم دنبال بیرون کشیدن گلیم خویش از آب هستند و در پی نمره دادن به خود و همکارانی هستند که با خود به محل کار آورده‌اند.

🔹یا دنبال انداختن تقصیر و مشکلات به دوش دیگران و قبلی‌ها و بیگانگان هستند. رفتاری که در دولت گذشته به‌شدت رایج بود و می‌کوشیدند ناتوانی‌های خود در انجام وعده‌ها را مثل کودکان بهانه‌گیر بر دوش دولت قبلی بیندازند.

🔹ولی پزشکیان از مردم عذرخواهی کرد و حاضر نشد چون گذشتگان تقصیر قبلی‌ها بیندازد. به چند دلیل؛ اول اینکه، مسئولیت و حاکمیت پیوسته است و نمی‌توان خود را از گذشته جدا کرد. دوم اینکه، مسئولیت و حاکمیت پیوسته است و نمی‌توان خود را از گذشته جدا کرد.

🔹گرچه عذرخواهی آقای رئیس‌جمهور مسئله برق را حل نکرد؛ ولی دو نتیجه داشت. یکی اینکه مردم احساس کردند که فردی مسئول جلوی آنهاست. دیگر اینکه این رفتار نشان می‌دهد که مقام مسئول مسئله را درک کرده‌ و آماده کوشش برای حل آن هم هست.

🔹اما در مقابل می‌بینیم که شهردار تهران در وضعیت کنونی هوا که در گذشته کمتر سابقه داشته است، دنبال نمره دادن به خود است و درباره عملکرد خود نمره می‌دهد و می‌گوید که: «ما به خودمان در حوزه مقابله با آلودگی هوا و اجرای قانون هوای پاک نمره خوبی می‌دهیم.»

🔹این گفتار جز پاشیدن نمک بر زخم‌های جامعه که ناشی از آلودگی هواست، هیچ نتیجه دیگری ندارد.

📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

🔴امتناع سیاست‌گذاری

🔺اعتماد ۱ دی ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘به طور قطع همه متوجه شده‌ایم که سیاست‌مداران ایرانی هنگامی که بیرون قدرت و مسئولیت هستند، بعضاً انتقادهای تندی هم می‌کنند، ولی هنگامی که بر صندلی قدرت می‌نشینند، اگر نگوییم سخنانی خلاف واقع می‌گویند، حداقل باید گفت اظهارات آنان ناروشن و فاقد معنای دقیق سیاستگذارانه و به نوعی کلیات کلاس درس یا توصیه‌های اخلاقی و مطالبی است که دردی از مسایل جامعه را درمان نمی‌کند.

🔘ریشه این رفتار را من در وضعیت امتناع سیاست‌گذاری در ایران می‌دانم. در حقیقت هنگامی که کسی در صندلی قدرت قرار می‌گیرد، طبعاً دنبال حل مسایل کشور و تحقق وعده‌هایش است. این برای بقای خودش هم ضرری است. ولی چرا هیچ کاری نمی‌شود و دست روی دست گذاشته می‌شود و به امید آینده‌ای که نخواهد آمد می‌نشینند.

🔘در گذشته با درآمدهای نفتی چاله چوله‌های مدیریتی پُر می‌شد، اکنون و خوشبختانه آن هم نیست. نوعی از سیاست یا سیاست‌گذاری دیمی را پیشه می‌کنند. سیاست‌گذاری دیمی نیز مصداق حشو قبیح است. زیرا سیاست‌گذاری اوج عقلانیت و برنامه‌ریزی است و با شیوه دیم محقق نمی‌شود.

🔘اینها را نوشتم تا بپردازم به اثبات ادعای خودم در باره امتناع سیاست‌گذاری در شرایط کنونی. پس از انقلاب شاید بتوان گفت که برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری با برنامه اول توسعه در سال ۶۸ آغاز شد. این برنامه از سوی کارشناسان و اقتصاددانان معتبر آن زمان و در سازمان برنامه و بودجه تنظیم شد. آقای دکتر طبیبیان مدیر اصلی آن بود.

🔘برنامه به نسبت موفق بود. چرا می‌گویم به نسبت؟ چون برخی انحرافات از برنامه ایجاد شد که ساختار کلی آن را به هم ریخت. انحرافاتی که ناشی از ویژگی ساختاری ایران بود و برنامه‌ریزی را ممتنع می‌کرد. از جمله افزایش قیمت ارز و افزایش واردات و سپس افزایش رشد نقدینگی و رشد تورم و در نهایت بازگشت تعزیرات حکومتی و قیمت‌گذاری؛ بعلاوه واگذاری‌های غیر کارشناسی و رانتی، موجب این مشکل شد که ربطی به برنامه اول نداشت. اتفاقاً نویسندگان برنامه ملاحظاتی را رعایت کرده بودند که اهداف مناسب را محقق کند.


https://telegra.ph/امتناع-سیاست%E2%80%8Cگذاری-12-20

استقبال از یک موضع

سرمقاله هم‌میهن
02 دی 1403

🔹رئیس محترم مجلس در آخرین اظهارات روشن و درست خود اعلام کرد که «قانونی ننویسیم که قابل اجرا نباشد؛ اگر این کار را کردیم، اولین قانون‌شکن خودمان هستیم. حتماً باید با خرد جمعی و جمع‌سپاری قانون تنظیم کنیم؛ چون جامعه باید این قانون را بپذیرد.» ما از این رویکرد درست و منطقی استقبال می‌کنیم و معتقدیم که آقای قالیباف به صفت رئیس مجلس بر نکته مهمی انگشت گذاشته است.

🔹قانونی که مورد قبول مردم نباشد و آن را ضروری ندانند، منجر به تقابل حکومت و مردم می‌شود و ظلم حاکم بر روابط طرفین می‌گردد و این نقطه آغاز سقوط حکومت‌ها است. خداوند هم نخواسته انسان‌ها را از طریق اجبار به راهی رهنمون کند؛ چه رسد به اینکه این وظیفه را برای بندگان ضعیفش خواسته باشد.

🔹اکنون پرسش این است که چگونه می‌توان فهمید که قانون مطابق خواست مردم هست یا نیست؟ و اگر نیست، دنبال تصویب آن نرفت.

🔹راه اول این است که مرجع قانونگذاری باید منحصر به نمایندگان واقعی مردم باشد. دوم؛ به رسمیت شناختن مرجع قانونگذاری جز مجلس است. سوم؛ عدم رسیدگی به این مصوبات در تطبیق با قانونی اساسی و شرع است. چهارم؛ پذیرش امکان قوانین متناقض به علت صدور قانون از مراجع متفاوت و در نتیجه سردرگم کردن مردم و دادگاه‌ها نتیجه طبیعی این امر است که باید مجلس در برابر آن سکوت نکند؛ ولی اقدامی نمی‌کند.

🔹راه‌های دیگری هم برای پرهیز از تصویب مقررات مغایر با خواست مردم هست. از جمله اینکه جز در موارد کاملاً استثنایی، مجلس باید دست از تصویب قوانین از طریق اصل۸۵ بردارد. این راهی است برای دور زدن مردم و تصویب قانون به دور از چشمان مردم.

🔹اگر این موارد رعایت شوند، اطمینان داشته باشید که قانون مورد احترام مردم خواهد بود و به سرنوشت قوانینی چون قانون ماهواره دچار نخواهد شد که همه‌اش زیان بود و هیچ سودی نه برای حکومت داشت و نه برای مردم.

📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

🔴نفوذی یا شبکه نیابتی؟

🔺دوم دی۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘روزنامه کیهان در ۲۴ شهریور ۱۴۰۱ در گزارش خبری و تیتر اصلی خود با عنوان «زمستان سیاه در قاره سبز؛ از اروپا اصرار از مدعیان اصلاحات انکار» در ابتدا به شرح مفصلی از مواضع مقامات، رسانه و‌ اندیشکده‌های اروپایی پرداخته که بارها اعتراف کرده‌اند که پس از آغاز جنگ روسیه و اوکراین و بحران انرژی ناشی از آن، اروپا در انتظار وحشتناک‌ترین زمستان خود قرار دارد.

🔘در ادامه متذکر شده است که:▪️«اما پادوهای داخلی دشمن در‌ ستیز با دیپلماسی هسته‌ای کشور، این واقعیت را انکار و بر رویه انفعالی و سازشی خود در برابر غرب اصرار می‌کنند.»▪️ کیهان سپس با تیتری به نقل از انچه شبکه نیابتی غرب در داخل نامیده، نوشته است که: «اروپا به نفت ما نیاز ندارد، فرصت سوزی نکنیم!»

🔘سپس ادامه داده؛ بااینکه در این دور از مذاکرات هسته‌ای، دست ایران پُر است و این آمریکا و اروپا هستند که برای حل بحران‌های غرب به احیای برجام نیازمندند اما عده‌ای از مدعیان اصلاحات که عوامل شبکه نیابتی غرب در داخل هستند ساز سازش کوک کرده و به شیپور آمریکایی‌ها در داخل تبدیل شده‌اند.

🔘در شرایطی که خود اروپایی‌ها می‌گویند زمستان سختی در انتظار آن‌هاست و به نفت ایران نیاز داریم، مدعیان اصلاحات اما با برجسته‌‌سازی کلید واژه‌هایی مانند «سراب زمستانی» و یا «فرصت‌سوزی» می‌گویند که اروپایی‌ها به نفت ایران نیاز ندارند و باید هرچه زودتر با کوتاه آمدن از مواضع و شروط اصلی خود با طرف‌های غربی توافق کنیم!

🔘 کیهان سپس به ذکر مواردی از نوشته‌های نویسندگان داخلی از جمله بخشی از یادداشت من به شرح زیر پرداخته است. خوشمزه‌ترین بخش آن نیز بکار بردن ع بجای عبدی است!!
▪️- عباس. ع، فعال سیاسی اصلاح‌طلب چند روز پیش در روزنامه اعتماد نوشت: «یک گروه بسیار کوچک، ولی پرنفوذ و البته غیرمسئول در ساختار قدرت وجود دارند [بخوانید منتقدان برجام روحانی] که... «مدتی است که در کنار مخالفت گاه‌وبیگاه خود با برجام مسیر جدیدی را ریل‌گذاری کرده‌اند. مسیری که می‌توان آن را سراب زمستانی نامید. هدف آنان این است که با به تأخیر ‌انداختن توافق برجام، مدعی شوند که توافق بهتری در زمستان در انتظار ایران است و این سرابی بیش نیست.»
او با طرح اینکه «اروپا مشکل نفت ندارد که با آزاد کردن نفت ایران حل شود.» نوشت: «اروپایی‌ها به مسائل خودشان بهتر از ما واقف هستند و اگر چنین خطری آنان را تهدید کند و توان تأثیرگذاری داشته باشند، حتماً اکنون آن را انجام می‌دهند و نمی‌گذارند برای زمستان.»▪️

🔘کیهان پس از ذکر چند شاهد دیگر به روزنامه هم‌میهن هم پرداخته و نوشته است که: ▪️«روزنامه زنجیره‌ای «هم‌میهن» هم در صفحه اول خود با تیتر درشت «زمستان اروپا یا خزان برجام؟» نوشت: «با فرارسیدن فصل سرما، ایران در مقایسه با اروپا فرصت‌های بیشتری از دست خواهد داد»! و «این ایران است که به فروش گاز به اروپا نیاز دارد اما نیاز اروپا به گاز ایران یک نیاز ضروری و حیاتی نیست.»▪️

🔘کیهان گزارش خود را با چنین توصیه‌ای به پایان برده است که: «در پایان از دستگاه‌های امنیتی و قضایی کشور این انتظار می‌رود در برابر جریانی که مانع استیفای حقوق ملت ایران در مذاکرات هسته‌ای هستند، با تکیه‌ بر قوانین موضوعه کشور بایستند چه آنکه همین جریان در برهه‌ای که واکسیناسیون و ایمن‌‌سازی همگانی ضروری و حیاتی‌ترین مسئله کشور بود، با سیاسی کردن آن (مخالفت با واردات واکسن از چین و روسیه) خسارات بسیاری را به کشور و مردم ایران وارد آوردند.»

🔘🔘اکنون که بیش از دو سال و اندی از آن یادداشت می‌گذرد بد نیست به این پرسش پاسخ داد که ما شبکه نیابتی بودیم یا دیگران اگر مستقیم ایلی کوهن اسراییل در ایران نباشند؛ حداقل فریب‌خورده بی جیره و مواجب نفوذی‌های اسراییل و غرب هستند؟ جالب است بخش‌های مهمتر آن یادداشت را ذکر نکردند تا ماهیت آنان روشن نشود.

🔘فرصت داشتید شاید این یادداشت ارزش دوباره خواندن را داشته باشد تا عمق نفوذ را در پوشش دفاع از وضع موجود ببینیم.

https://www.tg-me.com/abdiabbas/5021

🔴عینیت اجتماعی(۱۰ تا ۱۳)
▪️بررسی و تحلیل موج چهارم پیمایش ملی ارزشها و نگرشهای ایرانیان – آبان ۱۴۰۲

🔹 دینداری

🔺 نوآوران آذر ۱۴۰۳

🔘این بخش از گزارش به نگاه مردم ایران نسبت به ابعاد دینداری شامل؛ «توکل»؛ «احساس مذهبی بودن»؛ «ارادت به خاندان پیامبر.ص»؛ «دینداری شریعت محور»؛ «تقلید»؛ «انجام مناسک»؛ «جدایی دین ازسیاست»؛ «حجاب و نحوه مواجهه با آن»؛ «گذشته و آینده دینداری» و« روند تحولات مذهبی در نامگذاری کودکان تهرانی» پرداخته است.

فایل pdf

🔴عینیت اجتماعی(۱۰ تا ۱۳)
▪️بررسی و تحلیل موج چهارم پیمایش ملی ارزشها و نگرشهای ایرانیان – آبان ۱۴۰۲

🔹 دینداری

🔺 نوآوران آذر ۱۴۰۳

🔘این بخش از گزارش به نگاه مردم ایران نسبت به ابعاد دینداری شامل؛ «توکل»؛ «احساس مذهبی بودن»؛ «ارادت به خاندان پیامبر.ص»؛ «دینداری شریعت محور»؛ «تقلید»؛ «انجام مناسک»؛ «جدایی دین ازسیاست»؛ «حجاب و نحوه مواجهه با آن»؛ «گذشته و آینده دینداری» و« روند تحولات مذهبی در نامگذاری کودکان تهرانی» پرداخته است.

فایل word

🔴نقض عهد

🔺اعتماد ۳ دی ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘در یادداشت قبلی با عنوان امتناع سیاست‌گذاری توضیح دادم که چرا در شرایط کنونی کشور، سیاست‌گذاری برای حل مسایل غیر ممکن است؟ طبیعی است که مطابق آن تحلیل ادامه حیات دولت قبلی از طریق آمدن تندروها نه تنها سیاستگذاری را ممکن نمی‌کرد بلکه این گره را کورتر می‌نمود. همچنین اگر قرار باشد که پزشکیان بیاید و سیاست‌های دوره روحانی ادامه یابد این نیز مانع از باز شدن راه سیاستگذاری می‌شود. دولت پزشکیان برای باز کردن این راه یک فرصت و شاید آخرین فرصت است.

🔘پس چرا تاکنون این راه باز نشده است؟ علت در فقدان پیش‌شرط‌های سیاست‌گذاری است. این پیش‌شرط‌ها شامل وحدت یا اتحاد سیاست‌گذاران، تحلیل مشترک از شرایط، تعیین اهداف مورد توافق، سازمان اجرایی تحت فرمان سیاست‌گذار، و نظارت موثر و مستقل و بی‌طرف است. تقریباً می‌توان گفت که شکاف موجود در ساخت قدرت در دوره دوم روحانی در این مقطع زمانی نیز وجود دارد، گر چه آقای پزشکیان می‌کوشد که با شعار وفاق و ادبیات سازنده آن را حل کند. ولی نه در هدف، نه در ابزار و منطق سیاست‌گذاری، نه در سازمان اجرا، و نه در تحلیل شرایط کنونی و نه وحدت سیاست‌گذار هیچ کدام در حد مطلوب وجود ندارند.

🔘چرا با این وضع مواجهیم؟ اگر بخواهیم مهم‌ترین قاعده و اصل اخلاقی که پایداری و پیشرفت جامعه مستلزم وجود آن است را نام ببریم، وفای به عهد و پیمان است. بدون وفای به عهد، هیچ سنگی روی سنگ دیگر بند نمی‌شود. بویژه در حوزه داخلی کشورها این امر مهم‌تر است. تجربه دولت خاتمی و به طور مشخص‌تر دولت روحانی نشان داد که با وجود شکاف درون قدرت نمی‌توان مشکلات و مسایل گوناگون کشور را بصورت پایدار حل کرد. مسایلی که هم اکنون در ایران؛ هم گستره فراوانی و هم عمق و ژرفای زیادی دارند. تقریباً در همه حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، خارجی، امنیتی و نظامی و دینی با یک یا چند چالش عمیق مواجه هستیم که حل هر کدام پیچیدگی‌های خاص خود را دارد، ولی شرط اول حل آنها، رسیدن به تفاهمی همه‌جانبه در ساخت قدرت است. هم از حیث تحلیل مسأله و شرایط، هم اهداف و هم اجرا و...

🔘شاید پرسیده شود که اگر تجربه دولت روحانی پیش روی ما بود پس چرا از پزشکیان حمایت کردیم که همچنان با این دوگانه مواجه باشیم؟ من سعی می‌کنم علل اصلی آن را از دیدگاه خود برشمارم. اول اینکه تجربه دولت رییسی نشان داد که کارآیی و یک‌دستی در جناح اصول‌گرایان تندرو یک سراب فریبنده بود. چون علم‌محور نبودند، و اهداف آنها تأمین خیر عمومی نیست، و تابع ملاحظات ایدئولوژیک فراواقعی و خیالی است، پس کارآمدی نخواهند داشت و به تبع آن یک‌دستی آنان نیز به سرعت تجزیه می‌شود، همچنان که در انتخابات اخیر هم دیدیم شد. دوم اینکه حضور آنان جز تشدید آگاهانه بحران ایران هیچ ثمر دیگری نداشت، و این قطعی بود.

🔘ارزش‌ها و رویکردهایی که هم قبلاً گفته است و هم در طول انتخابات اعلام کرده و هیچ کدام نیز مطلقا مورد رد ساختار سیاسی نبوده است. این یک پیمان آشکار بود میان مردم و پزشکیان از یک سو، و میان پزشکیان و حکومت. حتی اگر نوشته هم نشده باشد مسأله‌ای نیست. آن را می‌توان ذیل عقد فضولی تعریف کرد، که پزشکیان یا هر نامزد دیگری (فرقی نمی‌کند) از طرف حکومت به مردم وعده داده است که اگر به او رأی دهید این وعده‌ها را با نیروهایی که نزدیک به او هستند انجام می‌دهد.

https://telegra.ph/نقض-عهد-12-22

معنای نفی گفت‌وگو

سرمقاله هم‌میهن
04 دی 1403

🔹شاید عادت شده که تا بحث از گفت‌وگو‌ می‌شود، از آن تعبیر به عقب‌نشینی و شکست می‌شود. درحالی‌که این رویکرد نفی گفت‌وگو، ذاتاً ناشی از ترس و فقدان اعتمادبه‌نفس است که خود را در پوشش انقلابی‌گری پنهان می‌کند.

🔹اصولاً در جهان امروز و حتی گذشته مخالفت با گفت‌وگو نشانه‌ای از ضعف است؛ مگر هنگامی که یک طرف ماجرا طرف دیگر را به رسمیت نشناسد یا خواهان تسلیم بدون قید و شرط آن شود که طبعاً این گفت‌وگو نیست، بلکه درخواست تسلیم کامل است. بنابراین، اجتناب از گفت‌وگو‌ به‌طور ضمنی دعوت به تسلیم طرف مقابل است و این به معنای مجاز شمردن آغازگری تنش از سوی طرف دیگر در قالب هر نوع اقدامی است.

🔹شاید گفته شود که اگر طرف مقابل نقض پیمان کرده باشد، چه باید کرد؟ همچنان که ایالات متحده از برجام خارج شد. پاسخ در ماهیت حقوقی پیمان است. اگر پیمان منعقدشده ضمانت اجرای کافی داشته باشد، چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.

🔹گفت‌وگو از یک سو کوششی است برای پرده‌برداری از جهل دو طرف نسبت به هم، و از طرف دیگر رسیدن به نقطه بهینه‌ای که کمترین زیان و بیشترین سود را برای طرفین داشته باشد.

🔹کمترین نتیجه منفی پرهیز از گفت‌وگو این است که دو طرف نسبت به اهداف و منویات یکدیگر غلو کرده و جهل پیدا می‌کنند و زیان رفتار آنها به مراتب بیشتر از سود آنها خواهد بود.

📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

رانت ویرانگر

سرمقاله هم‌میهن
05 دی 1403

🔹برخی گمان می‌کنند که توزیع رانت فقط یک تبعیض ساده است. یا به عبارتی دیگر، تصور می‌شود که رانت فقط پولی و مالی و امتیازی است که به کسی داده می‌شود و به دیگری داده نمی‌شود. درحالی‌که واقعیت رانت بسیار فراتر از یک تبعیض ساده است.

🔹توزیع رانت اثرات بسیار ویرانگرتری از یک تبعیض دارد. در واقع، نقش اصلی آن در تخریب نهادهای تولیدی و منحرف کردن بازار از رقابت سازنده و نیز ویران کردن اخلاق کار است.

🔹یکی از بدترین نمونه‌های توزیع رانت در ایران پرداخت آن به رسانه‌ها است. بخشی کوچکی از این رانت از طریق توزیع کاغذ ارزان و پرداخت یارانه به مطبوعات است. بخش‌های مهمتر آن استفاده برخی از رسانه‌ها از امتیازات و بودجه‌های دولتی است.

🔹رانتی که موجب می‌شود استقلال رسانه‌ای تضعیف شود چون دولت توزیع‌کننده رانت به رسانه‌های منتقد کاغذ و رانت کمتری اختصاص می‌دهد.

🔹بسیاری از افراد امتیاز نشریه‌ای را گرفته و آن را اجاره می‌دهند یا نشریه صوری درمی‌آورند و رانت می‌گیرند و بعد هم همین افراد برای مدیران‌مسئول نماینده انتخاب می‌کنند. خلاصه‌ اینکه یک رسانه بی‌کیفیت و بی‌خاصیت بیرون می‌دهند که خودشان هم مصرف‌کننده آن نیستند.

🔹 بنابراین، رانت فقط یک توزیع مال یا امتیاز به‌ناحق و تبعیض‌آمیز نیست؛ بلکه ویرانگر نهادهای تولید است.

📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

🔴تندروها به هیچ کاری جز نابودی کشور و ایجاد جنگ رضایت نمی‌دهند

🔺گفتگو با خبرآنلاین ۵ دی ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔹آقای عبدی! ارزیابی شما از تصمیم شورایعالی فضای مجازی چه بود و آیا این اقدام مثبت و امیدوار کننده‌ای بود؟

🔘این تصمیم، ابهاماتی دارد. بخش قابل توجهی از مصوبه، چه ربطی به رفع فیلترینگ دارد؟ در دولت آقای رئیسی هم می توانستند آنان را انجام دهند. می‌توانستند به پلتفرم‌های خودشان کمک کنند یا همه این ضوابط را قبلا انجام دهند. اگر خیلی ناراحت بودند می‌توانستند جلوی فیلترشکن فروش‌های خودشان را بگیرند کسی مانعشان نبود. بنابراین، این اقدامات ارتباطاتی با رفع فیلترینگ ندارد.

🔘نکته دیگر این است که دو پلتفرم، رفع فیلتر شده است اما بقیه پلتفرم‌ها چرا فیلتر هستند؟ برداشت من این است که رفع فیلترینگ به شکل وحشتناکی لرزه بر اندام تندروها می‌اندازد. یعنی مسئله اصلی این است که به شدت از آزادی مردم می‌ترسند. باز کردن 2 پلتفرم مسئله‌ای را حل نمی‌کند و مردم از این مسئله عبور کردند.

🔘فیلترینگ، نمادی بود که نشان می‌دهد که آیا آقای پزشکیان می‌تواند وفاق را به عنوان مقدمه لازم برای حل مسایل ایران محقق کند یا خیر؟ این مصوبه نشان داد مشکلات ایران کماکان باقی خواهد ماند. شما به رفع فیلتر 2 پلتفرم نگاه نکنید، این اتفاق خیلی مهم نیست. یوتیوب و اینستاگرام هنوز فیلتر است. یوتیوب مانند یک دانشگاه گسترده است و اینکه چرا تندروها با باز کردن یک دانشگاه مجانی مخالف هستند را می‌شود فهمید؛ ولی پیام مهمتر از آن ادامه فیلترینگ است.

🔹اجرای گام اول رفع فیلترینگ، ۲ نوع واکنش داشت، برخی بر این باور هستند که دولت فضاسازی کرد و ۲ پلتفرم بی اثر را رفع فیلتر کرد اما برخی هم می‌گویند که اقدام امیدوار کننده اما ناکافی است، نظر شما چیست؟

🔘من نمی‌خواهم پیش داوری قطعی کنم و باید مثبت نگاه کرد، اما بهتر بود که دولت این کار را انجام نمی‌داد. مخالفان یا می‌خواهند مسائل کشور حل شود یا نمی‌خواهند. اگر می‌خواهند که جدی‌تر باید عمل کنند و اگر نمی‌خواهند که این کارها فایده ندارد. آقای رئیس جمهور که دعوا ندارد و نمی‌خواهد دعوا کند، مسائل را به عهده خودشان بگذارد تا هرکاری خواستند انجام بدهند.

🔹تمسخر و تحقیر دولت از طرف تندروها از شب گذشته آغاز شده، مثل ادبیات کوه موش زایید. تحلیل شما چیست؟

🔘به نظرم نباید به کارهای تبلیغاتی یک مشت تندرو اهمیت داد. مسأله اصلی این است که باید خواست که ترمز این جماعت کشیده شود. دولت باید روی کارهای خودش دقت بیشتری کرده و اقداماتی را که می‌تواند انجام بدهد تمرکز کند. این کارها، دیر یا زود پزشکیان را عصبانی خواهد کرد و این نیروهایی که امروز به دنبال این هستند که بگویند از کوه، موش زایید، پشیمان می‌شوند. خودشان قبلا از کوه مگس هم نزاییدند ولی حالا مدعی هستند. عملکرد و رویکرد این افراد در سوریه و جاهای دیگر مشخص است.

🔹امکان دارد گام به گام شدن رفع فیلترینگ زیر فشار تندروها انجام شده باشد؟

🔘آقای پزشکیان باید مسئله خودش را با تندروها حل کند. برداشت این‌ها از رویکرد وفاقی آقای پزشکیان نادرست است و اصلاح نخواهند شد؛ مگر آنکه از این خط مشی ضدملی و ضدمردمی بودن دست برداند. سازش با نیروهای که از آزادی مردم وحشت دارند ناشدنی است. باید با نیروهای متعادل که با مردم دشمن نیستند وفاق کرد. این‌ها به دنبال این هستند که یک گام به عقب بردارید، دو گام رو به جلو بیایند و صدها مشکل دیگر درست کنند. زیرا هیچ تعهدی به هیچ مبانی قانونی، اخلاقی و مردمی ندارند.

🔹آیا مانع تراشی ها برای برداشتن گام های بعدی چون رفع فیلترینگ تلگرام و اینستاگرام وجود دارد؟

🔘اگر به ادبیات تندروها نگاه کنید به هیچ کاری به جز کسب قدرت، تخریب ملت و نابودی کشور و ایجاد جنگ رضایت نمی‌دهند. این کار آنان است و اگر اقدامی غیر از این انجام دهند، عجیب و غریب است.

🔹مسیر دولت اقای پزشکیام را برای عملیاتی کردن وعده هایش درست می‌دانید یا خیر؟

🔘اکنون در این مقام نیستم که بگویم آقای پزشکیان مسیر درستی می‌رود یا خیر. ایشان از جهت ایجاد وفاق درست آمده است، اما به نظرم در مواجهه با تندروها اشتباه می‌کند. درک آقای پزشکیان از تندروها خیلی خوش‌بینانه و همراه با حسن‌ظنی است که وجود خارجی ندارد. ایشان وقت را برای انجام اصلاحات اساسی در کشور دارد از دست می‌دهد.

🔘آنچه که امروز کشور را تهدید می‌کند، فیلتریتگ نیست بلکه ناترازی‌های متعدد، تحریم و مسائل دیگر است. اگر ما می‌گوییم که مسئله فیلترینگ باید حل شود، برای ایجاد اعتماد میان مردم است تا دولت بتواند باقی مسائل را حل کند. اگر مردم اعتماد نکنند که ایشان نمی‌تواند مسائل را حل کند. بنابراین، مسائل باید خیلی زودتر حل شوند، هنوز ظرفیت بازگشت اعتماد وجود دارد اما اگر بی‌اعتمادی عمیق شود امکان هیچ اصلاحات بنیادی در کشور وجود نخواهد داشت.

خوب، ناقص، مبهم

سرمقاله هم‌میهن
06 دی 1403

🔹بالاخره زمان وعده فرا رسید و دستور رفع فیلترینگ از دو برنامه گوگل‌پلی و واتس‌آپ صادر شد. این گام خوبی است؛ زیرا نشانه‌ای از این است که به‌هرحال، مقاومت مخالفان رای ملت و مخالفان اراده مردم در ساختار سیاسی شکسته شد و یکی دیگر از وعده‌های آقای رئیس‌جمهور نیز به‌صورت جزیی محقق شد.

🔹واقعیت ماجرا این است که اکثریت مردم فیلترینگ را دور می‌زدند و همچنان می‌زنند و گرچه برایشان هزینه و زحمت داشت و حتی اخلاق آنان را به علت لعن و نفرین کردن روزانه بر عوامل فیلترینگ تحت‌تاثیر قرار داده بود، ولی در هر حال مردم در بند ممنوعیت بناحق فضای مجازی نبودند.

🔹پس فیلترینگ فقط اهمیت نمادین داشت به این معنا که آیا می‌توان مخالفان را مجبور به تمکین در برابر خواست مردم کرد یا نه؟ معلوم شد که می‌توان فقط سرعت این تحول را افزایش داد. از این جهت، حتی رفع موردی و ‌محدود فیلترینگ نیز اهمیت نمادین زیادی دارد. از سوی دیگر، این کار ابهامات فراوانی دارد.

🔹به قول ریاست قوه‌قضائیه اغلب بندهای این مصوبه که در ۳۲بند نهایی شده، به تقویت زیرساخت‌ها و شبکه‌های بومی اختصاص دارد. خوب در این صورت باید پرسید که چرا این کار را تاکنون نکرده‌اند و حالا که مردم می‌خواهند فیلترینگ رفع شود به یاد تقویت این زیرساخت‌ها افتاده‌اند؟

🔹این نشان می‌دهد که هیچ‌گاه دنبال تقویت این زیرساخت‌ها نبوده‌اند. به‌علاوه، کافی است که ۵۰میلیارد تومان کمک به سکوهای داخلی را با ۴۰هزار میلیارد تومان هزینه سالانه مردم برای خرید فیلترشکن مقایسه کنیم تا ببینیم با چنین مصوباتی چقدر از مرحله پرت هستیم.

🔹ابهام این مصوبه نیز در این است که اساساً توضیح نمی‌دهد که بنا به چه دلایل موجهی فیلتر همه سکوها برداشته نشده است؟ باید در این مورد توضیح داد که چرا فقط این دو مورد آزاد شده و چرا بقیه خیر؟ این پاسخ می‌تواند به فهم مردم از واقعیت فیلترینگ کمک‌ کند.

📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

🔴اشتباهات سال ۵۷ را تکرار نکنیم

🔺گفتگو با یورونیوز ۶ دی ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

☑️تندروها مصداق دردم از یار است و درمان نیز هم؛ شده‌اند.این وضعیت پاردوکس سیاسی حکومت است. راه شکستن آن را باید پیدا کرد.

☑️اصلا قرار نیست آدم‌ها تغییر نکنند. عده‌ای در جامعۀ ایران قبلا چپگرا بوده‌اند و حالا به شدت طرفدار اقتصاد بازار هستند. تغییر رویکردها ایرادی ندارد. انسان بر حسب دانش و فهمش به محیطش پاسخ می‌دهد.

☑️یک چیز باید ثابت باشد و آن حق حاکمیت مردم است. هر فردی می‌تواند و آزاد است که عین دهۀ ۶۰ یا حتی زمان قاجار فکر کنند ولی باید بپذیرند که حکومت ارثیه‌ای برای آنان نیست. کسانی که در دهۀ ۶۰ مثل تندروهای امروز فکر می‌کردند، حکومت را ارث پدرشان نمی‌دانستند. آن‌ها آن موقع در اکثریت بودند. ولی تندروهای امروز یک اقلیت محض‌اند که از امکانات حکومتی استفاده می‌کنند برای تحقق اهدافشان.

☑️مهمترین اصل انقلاب همان حاکمیت مردم است بقیه اصول در ذیل این اصل معنادار خواهند بود. اسلام هم در همین چارچوب معنادار است همچنان که اسلام مردم در سال ۵۷ متفاوت از درک اسلام در دهه ۲۰ و ۳۰ و دوره قاجار بود.

☑️حتی تعداد فقهای شورای نگهبان هیچ سابقه‌ای در دین ندارد این کاملا یک نهاد عرفی است.

☑️تقلیل تحولات اجتماعی به تفکر افراد، رویکرد درستی نیست. کل تحولات فکری دنیای غرب و اندیشه‌های آنان، بیشتر محصول واقعیت‌های اجتماعی است تا تحولات فکری. ولی ما بیشتر داریم آن اندیشه‌ها را می‌خوانیم و فکر می‌کنیم آن اندیشه‌ها مبنای این تغییرات در جهان غرب بوده‌اند.

☑️آن انقلاب، سیاسی بود. واکنشی بود به سیستم سیاسی نه واکنشی به نظام فرهنگی. چطور ممکن است شریعتی و آل احمد یا اغلب روشنفکران آن دوره با فرهنگ مدرن مخالف باشند؟ خانواده و زندگی‌شان اصلا نشان نمی‌دهد که با چنین فرهنگی مخالف باشند.

☑️در گذشته هر اتفاقی که افتاده، هیچ دلیلی ندارد که آن اتفاق در آینده هم بیفتد؛ چون شرایط تغییر می‌کند. اگر قرار بود همه عین اول انقلاب فکر کنند، هیچ تغییری در این جامعه رخ نمی‌داد. اگر تغییر را برای خودمان می‌پذیریم، باید بپذیریم که حکومت‌ها هم می‌توانند تغییر کنند. اگرچه سازوکار تغییر آن‌ها پیچیده‌تر است.

☑️من معتقد نیستم که اصلاحات شکست استراتژیک خورده. اصلاح‌طلبان شکست خورده‌اند دلیل آن هم عدول از اصول بنیادین اصلاحات است. ولی فرض کنیم این طور باشد. مگر روش‌های دیگر شکست نخورده؟ شکست روش‌های براندازی که صد برابر شکست اصلاحات پر هزینه‌تر بوده. اصلاحات حداقل هزینه‌ای را تحمیل نکرد و در دوران هشت‌ساله‌اش بهبود ایجاد کرد و بهترین دورۀ اقتصادی را رقم زد.

☑️ما "اراده" را می‌بینیم ولی "موازنۀ قوا" را در پشت ارادۀ افراد نمی‌بینیم.

☑️یکبار با اعدام یک نفر مخالفت کردم، مردم در کانال‌های تلگرام به قدری به من فحش دادند که مایۀ تعجبم شد!

☑️همه حق قضاوت دارند. چه کسانی که اصلاح‌طلبان را به قدرت رسانده بودند چه دیگران. اما فرض کنیم که اکثریت می‌گوید اصلاحات ممکن نیست. چه دلیلی دارد که اقلیت این حرف را گوش کند؟

☑️چرا عده‌ای که حداقل پنجاه درصد مردم با آن‌ها همراهی می‌کنند، در انتخابات شرکت نکنند صرفا به دلیل اینکه یک عده برانداز برنده شوند؟ شما که بهتر از من می‌دانید براندازها چه تیپ افرادی هستند.

☑️تنها کاری که می‌توانیم بکنیم، این است که؛ اگر فکر می‌کنیم فرصتی برای شنیدن صدای مردم باقی مانده، این فرصت را هدر ندهیم و به مردم کمک کنیم که اگر صدایشان شنیده شد، به مسیر دیگری گام نگذارند.

☑️در شرایط کنونی ممکن است سیستم سیاسی ایران از تن‌دادن به اصلاحات بترسد. وظیفۀ ما این است که نشان دهیم اصلاحات به نفع سیستم هم است؛ چراکه تداوم این وضع نافی بقای سیستم است. اصلاحات و تغییر سیاست یک ضرورت است نه یک انتخاب.

☑️تصور روشنی از پیامدهای جنگ ندارم. اما یک چیز را می‌دانم و یکی از دلایل حمایتم از پزشکیان نیز همین بوده است. سال ۱۴۰۳ سالی بحرانی برای ایران است. قبلا هم گفته‌ام. البته منظورم این نیست که پایان این بازۀ زمانی دقیقا ۲۹ اسفند امسال است. ممکن است بخشی از بحران در ۱۴۰۴ باشد. علتش را هم قبلا گفته‌ام: تمام ناترازی‌ها، اعم از سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاست خارجی، به مرحلۀ خط قرمز رسیده و دیگر تاب‌آوری جامعه از بین رفته است. در چنین شرایطی، جامعه بدون تردید دچار یک تحول خواهد شد. در چنین شرایطی، وجود یک دولت نزدیک به اصلاح‌طلبی، می‌تواند این تحول را به نحو بهتری رقم بزند و عملکردش موجب آیندۀ مفیدتری شود.

☑️مسئلۀ من پایداری یک سیستم سیاسی و از طریق جلب حمایت اکثریت و تامین رشد اقتصادی و توسعه برای رفاه مردم تحت حکمرانی‌اش است.