عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏يَمِينُكَ عَلَى مَا يُصَدِّقُكَ عَلَيْهِ صَاحِبُكَ .‏ وَقَالَ عَمْرٌو ‏ يُصَدِّقُكَ بِهِ صَاحِبُكَ
مسلم(۱۶۵۳)ابن ماجه(۲۱۲۱)
ابی‌داود(۳۲۵۵)

ابوهریره از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم روایت می کند که فرمود:
سوگند شما باید در مورد چیزی باشد که همسفر شما را باور کند. عمرو گفت: به موجب آن رفیقت تو را باور خواهد کرد.

در قلب انسان مؤمن، عظمت نام الله به عنوان نمادی از ایمان و اعتقاد به الله متعال وجود دارد، به طوری‌که انسان مسلمان حاضر می‌شود همه چیز خود را از دست بدهد ولی این عظمت را هم‌چنان حفظ نماید. طبیعی است که مسلمان عمداً و به ناحق نام الله را نادیده نمی‌گیرد و از آن رد نمی‌شود. بنابراین سوگند به نام الله در شریعت اسلام برای احقاق حق در نظر گرفته شده است.

عَنْ أَبِي مُوسَى رضي الله عنه : عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و سلم قَالَ: «إِنَّ المُؤْمِنَ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا» وَشَبَّكَ أَصَابِعَهُ
بخاری(۴۸۱)مسلم(۲۵۸۵)

از ابوموسی رضي الله عنه ، از رسول‌الله  صلى الله عليه و سلم روایت است که فرمودند: مسلمان با مسلمان دیگر مانند ساختمانی است که یک قسمت آن، قسمت دیگر آن را محکم نگه می‌دارد. و در این وقت [برای تمثیل]، انگشتان خود را داخل یکدیگر کردند.

چون رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم مردم را به همکاری و همدستی و تعاون با یکدیگر دعوت نمودند، این دعوت خویش را به عمل حسی و ظاهری برای آن‌ها تمثیل نموده و گویا برای آن‌ها گفتند: همانطوری که انگشتان اگر با یکدیگر یکجا می‌شوند، سبب آن می‌شود که قوت آن‌ها بیشتر شود، به همان طریق، اگر مسلمان‌ها باهم همدستی می‌کنند، این همدستی آن‌ها سبب آن می‌شود که دارای قوت  بیشتری شوند، و  اگر متفرق می‌گردند، از قدرت و توان آن‌ها می‌کاهد.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لَيْسَ الْغِنَى عَنْ كَثْرَةِ الْعَرَضِ، وَلَكِنَّ الْغِنَى غِنَى النَّفْسِ»
متّفق علیه
بخاری(۶۴۴۶)مسلم(۱۰۵۱)

از ابو هریره رضي الله عنه روایت است که گفت: رسول الله صلى الله عليه و سلم فرمود: «ثروتمندی، زیادیِ متاع و دارایی و کالا نیست بلکه بی‌نیازیِ درونی است


کسی که به آنچه دارد قناعت داشته و از آن رضایت دارد و با وجود آن خود را از دیگران بی نیاز می بیند و برای افزودن بر آن حریص و مشتاق نیست و بر افزون طلبی اصرار ندارد، از ثروتمندترین مردم است. 

عن أَبي أُمَامةَ إِيَاسِ بنِ ثعْلَبَةَ الْحَارِثِيِّ رضي الله عنه أَنَّ رسولَ‌اللَّه صلى الله عليه و سلم قال: «مَنِ اقْتَطَعَ حَقَّ امْريءٍ مُسْلمٍ بيَمِينِهِ فَقدْ أَوْجَبَ اللَّهُ لَه النَّارَ، وَحَرَّمَ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ». فقال رَجُلٌ: وإِنْ كَانَ شَيْئاً يسِيراً يا رسولَ‌اللَّه؟ فقال: «وإِنْ قَضِيباً مِنْ أَرَاكٍ».
مسلم، (۱۳۷)نسائی(۵۴۱۹)
ابن‌ماجه(۲۳۲۴)مسند‌احمد(۲۲۲۳۹)

از ابوامامه، ایاس بن ثعلبه‌ی حارثی رضي الله عنه روایت است که رسول‌الله صلى الله عليه و سلم فرمود: کسی که حق مسلمانی را با سوگند دروغ، تصاحب کند، الله، دوزخ را بر او واجب، و بهشت را بر او حرام می‌گرداند. مردی پرسید: ای رسول‌‌الله صلی‌الله علیه‌وسلم! حتی اگر چیزِ اندکی باشد؟ فرمود: اگرچه چوبِ مسواکی باشد.

سوگندی که انسان، با آن مالِ مسلمانی را تصاحب می‌کند. زیرا بر انسان واجب است که وقتی به نام الله قسم می‌خورد، راست‌گو باشد چه درباره‌ی خودش سوگند یاد کند و چه سوگند مربوط به کسی دیگر باشد. لذا اگر سوگند دروغ بخورد تا مالِ مسلمانی را تصاحب کند، روز قیامت به خشم الهی گرفتار می‌شود

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَيَأْتِي عَلَى النَّاسِ سَنَوَاتٌ خَدَّاعَاتٌ يُصَدَّقُ فِيهَا الْكَاذِبُ وَيُكَذَّبُ فِيهَا الصَّادِقُ وَيُؤْتَمَنُ فِيهَا الْخَائِنُ وَيُخَوَّنُ فِيهَا الأَمِينُ وَيَنْطِقُ فِيهَا الرُّوَيْبِضَةُ قِيلَ وَمَا الرُّوَيْبِضَةُ قَالَ الرَّجُلُ التَّافِهُ فِي أَمْرِ الْعَامَّةِ
ابن‌ماجه(۴۰۳۶) سلسله‌الصحیحه(۱۸۴۷)

 از ابوهریره رضی‌الله‌عنه روایت است که رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمودند: ﺳﺎﻟﻬﺎﯾﯽ ﻓﺮﯾﺒﮕﺮ ﻭ ﮔﻮﻝ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﺗﮑﺬﯾﺐ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ. ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﻣﺎﻧﺘﺪﺍﺭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﯿﻦ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﮑﺎﺭ، ﺧﯿﺎﻧﺘﮑﺎﺭ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻭ  ﺭﻭﯾﺒﻀﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﺍﺯ رسول‌الله ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺍﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺳﺆﺍﻝ ﺷﺪ. ﺭﻭﯾﺒﻀﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ؟  رسول‌الله صلی الله علیه وسلم ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ  امور عامه (مردم)ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

این از تغییر و دگرگونی احوال مردم و از فریب دنیاست. جایی که دروغ و خیانت رواج یافته و حقیقت شمرده می‌شود، و صداقت و امانت محدود شده و تجملاتی به شمار می‌رود، یا کسی که راست می‌گوید دروغگو و کسی که امانت را ادا می‌کند خائن نامیده می‌شود.
مانند اینکه جاهلان را عالم بدانیم در حالی که اهل علم حقیقی را جاهل بدانند.
و حاکمان  ستمگر را در حالی که باطل و  اهل آن رواج داشته باشند، و به عنوان حاکم بپذیریم.
سپس نبی‌اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: و روبیضه در این باره سوال پرسیده میشود. رویبضه کیست؟ فرمود: انسان بی‌اهمیتی که در امور عمومی سخن میگوید.
  رویبضه مصغر ربیعه است و ناتوان و بی‌عرضه‌ای است که امورات دینی را نمیداند. و با جهل خود دیگران را به جهل میکشاند و فتوای نادرست صادر میکند.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ  يُصَلُّونَ لَكُمْ، فَإِنْ أَصَابُوا فَلَكُمْ، وَإِنْ أَخْطَئُوا فَلَكُمْ وَعَلَيْهِمْ
بخاری(۶۹۴)

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: اگر امامان شما، برای شما درست و صحيح نماز بخوانند، هم به آنان و هم به شما پاداش داده می شود. ولی اگر در نمازشان اشكالی وجود داشته باشد، شما پاداش خود را دريافت می كنيد و آنها گناهكار می شوند.

هرکس به نسبت ادای درست و یا نادرست نمازش رفتار می شود. همچنین این حدیث اشاره دارد.

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رضي الله عنهما ، قَالَ: قَالَ أَبُو جَهْلٍ: لَئِنْ رَأَيْتُ مُحَمَّدًا يُصَلِّي عِنْدَ الكَعْبَةِ لَأَطَأَنَّ عَلَى عُنُقِهِ، فَبَلَغَ النَّبِيَّ صلى الله عليه و سلم فَقَالَ: «لَوْ فَعَلَهُ لَأَخَذَتْهُ المَلاَئِكَةُ»
بخاری(۴٩۵۸)

از ابن عباس رضي الله عنه روایت است که گفت: ابوجهل گفت اگر محمد(صلی‌الله‌علیه‌وسلم) را ببینم که در نزدیک خانه [کعبه] نماز می‌خواند، پا بر گردنش میگذارم، چون این خبر برای رسول‌الله صلى الله عليه و سلم رسید، فرمودند: «اگر خواسته باشد چنین کند، ملائکۀ [عذاب] او را می‌گیرند»


نسائی از ابوهریره رضی‌الله‌عنه روایت می‌کند که ابوجهل می‌خواست چنین کند، ولی دیدیم که به عقب برمی‌گردد، و دستش را بر رویش می‌گیرد، کسی از وی پرسید: چه شده است؟ گفت: بین من و بین او یعنی: محمد (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) جویی از آتش قرار دارد، و رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمودند:
لَوْ دَنَا مِنِّى لاَخْتَطَفَتْهُ الْمَلاَئِكَةُ عُضْوًا عُضْوًا
اگر نزدیک می‌شد، ملائکه او را تکه تکه می‌کردند.

عن أنس رضي الله عنه عَن رسولِ الله صلى الله عليه و سلم قال: «يتْبعُ الميْتَ ثلاثَةٌ: أهلُهُ ومالُه وعمَلُه، فيَرجِع اثنانِ ويبْقَى واحِدٌ: يرجعُ أهلُهُ ومالُهُ، ويبقَى عملُهُ»
[متفق عليه]
بخاری۶۵۱۴) و مسلم(۲۹۶۰)

از انس رضي الله عنه روایت است که رسول‌الله صلى الله عليه و سلم فرمود: سه چیز، مُرده را هم‌راهی می‌کند: خانواده، و مال و عمل او. دو تا از این‌ها بازمی‌گردند و یکی با او می‌ماند: خانواده و مالش برمی‌گردند و عملش با او می‌ماند.

عَنْ ثَوْبَانَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «يُوشِكُ الْأُمَمُ أَنْ تَدَاعَى عَلَيْكُمْ كَمَا تَدَاعَى الْأَكَلَةُ إِلَى قَصْعَتِهَا»، فَقَالَ قَائِلٌ: وَمِنْ قِلَّةٍ نَحْنُ يَوْمَئِذٍ؟ قَالَ: «بَلْ أَنْتُمْ يَوْمَئِذٍ كَثِيرٌ، وَلَكِنَّكُمْ غُثَاءٌ كَغُثَاءِ السَّيْلِ، وَلَيَنْزَعَنَّ اللَّهُ مِنْ صُدُورِ عَدُوِّكُمُ الْمَهَابَةَ مِنْكُمْ، وَلَيَقْذِفَنَّ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمُ الْوَهْنَ»، فَقَالَ قَائِلٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَمَا الْوَهْنُ؟ قَالَ: «حُبُّ الدُّنْيَا وَكَرَاهِيَةُ الْمَوْتِ
ابوداود(۴۲۹۷)مسنداحمد(۲۲۳۹۷)

از ثوبان رضی‌الله‌عنه روایت است که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم فرمودند : زمانی می‌آید امت‌ها یکدیگر را برای حمله به شما فرا می‌خوانند، همانطور که مردم یکدیگر را برای خوردن غذا فرا می‌خوانند. 
شخصی گفت: آیا آن روز تعداد ما کم خواهد بود؟ فرمود: «بلکه شما در آن روز بسیار هستید، اما مانند کف رودخانه خواهید بود. و الله ترس شما را از دل دشمنانتان بیرون می‌کند و در دل‌هایتان سستی می‌افکند. ودر قلبتان (وهن)ایجاد میکند.
شخصی عرض کرد: یا رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم، (وهن) چیست؟ فرمود: حب دنیا و ترس از مرگ.


نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم فرمودند: زمانی می آید که امت‌های کفر علیه شما گرد آیند و یکدیگر را به جنگ با شما فرا می‌خوانند، چنانکه مردم یکدیگر را به خوردن از ظرفی که برای خوردن آنچه در آن است، فرا می‌خوانند. شخصی گفت: آیا در آن زمان تعداد ما کم خواهد بود؟ فرمود: بلکه شما در آن زمان زیاد خواهید بود، اما کفی مانند کف رودخانه خواهید بود، همان چیزی که رودخانه حمل می‌کند و روی آن کف و ناخالصی باقی می‌ماند. پس رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم، مردمان آن زمان را به کف رودخانه‌ای تشبیه کرد که هنگام جاری شدن، آن را با خود حمل می‌کند، کفی که هیچ سودی ندارد.
الله ترس و هیبت و احترامی را که نسبت به شما در دل‌های دشمنانتان هست، از دل‌هایشان پاک خواهد کرد و در دل‌های شما، ضعف و ناتوانی و ترس در جنگ با کفار قرار خواهد داد. شخصی عرض کرد: یا رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم، این ضعف و سستی که بر مسلمانان وارد شده، ناشی از چیست؟ فرمود: علت آن حب دنیا و ترس از مرگ است.
واین دقیق همان زمانی است که رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم به آن اشاره کرده اند که در غزه توسط کفار و یهود نسل کشی مسلمانان را به اوج رساندند.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وسلم أَنَّهُ قَالَ: وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ، لاَ يَسْمَعُ بِي أَحَدٌ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ، يَهُودِيٌّ، وَلاَ نَصْرَانِيٌّ، ثُمَّ يَمُوتُ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِالَّذِي أُرْسِلْتُ بِهِ، إِلاَّ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ»
مسلم(۱۵۳)مسنداحمد(۸۲۰۳)

از ابوهریره رضی‌الله‌عنه روایت است که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمودند: «سوگند به ذاتی که جان من در دست اوست، هر کس از این امت، چه یهودی و چه نصرانی، پیام مرا بشنود و بدون ایمان به رسالت من بمیرد، از جهنمیان است»

ذکر یهودی و نصرانی جهت متوجه نمودن و تلنگر به کسانی است که پیرو سایر ادیان هستند چون یهود و نصاری کتاب دارند. و وقتی اینان که کتاب دارند. ایمان نیاوردن به پیام رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم چنین وضعی داشته باشند، کسانی که کتاب ندارند سزاوارتر به این حکم هستند. بنابراین بر همه ی آنها [غیر مسلمانان از هر دین و آیینی] واجب است که وارد دین رسول الله صلی الله علیه وسلم شوند و از او اطاعت کنند.  

ابوزُهَیر عُمارة بن رُؤَيْبَةَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ لَنْ يَلِجَ النَّارَ أَحَدٌ صَلَّى قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا.‏ يَعْنِي الْفَجْرَ وَالْعَصْرَ.‏ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْبَصْرَةِ آنْتَ سَمِعْتَ هَذَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ نَعَمْ.‏ قَالَ الرَّجُلُ وَأَنَا أَشْهَدُ أَنِّي سَمِعْتُهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَمِعَتْهُ أُذُنَاىَ وَوَعَاهُ قَلْبِي
مسلم(۶۳۴) ابوداود(۴۲۷)
نسائی(۴۷۱)
مسند احمد(۱۷۲۲۰)

از ابوزهیر عمارة بن رویبة رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
هیچ کسی که پیش از طلوع خورشید و پیش از غروبِ آن نماز گزارده، وارد آتش نمی‌شود.

رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می‌دهد که هیچیک از کسانی که نماز صبح و نماز عصر را به جا می‌آورند و بر آنها مداومت می‌کنند، وارد دوزخ نخواهند شد. و این دو نماز به طور مشخص ذکر شده‌اند چون سنگین‌ترین نمازها هستند و هنگام صبح وقت خواب و شیرینی آن است و وقت عصر هنگام مشغول بودن به کارهای روز و تجارت است. و کسی که با وجود مشقت بر این دو نماز مراقبت کند، بر سایر نمازها نیز پایبند خواهد بود.