الْبَخِيل مَنْ ذُكِرْتُ عِنْده فَلَمْ يُصَلِّ عَلَیَّ»
مسلم(۲۲۱)
یعنی: «بخیل، کسی‌ست که در حضورش از من یاد شود و بر من صلوات نفرستد».

در نگارش درود بر پیامبر‌صلی‌الله‌علیه‌وسلم  نباید فشرده نویسی کرد و این درود را به رمز نوشت و نویسنده از این که ناگزیر می شود این درود را مکرر بنویسد آزرده و ملول نشود، اگر چه ناچار باشد این درود را حتی در یک سطر، مکرر بنویسد.
عده ای از افراد محروم و ناکام، درود بر رسول‌الله(صلی الله علیه و آله) را به طور رمزی و فشرده می نگارند و مثلا می نویسند: (صلعم)، (ص)، (صلم)(که فشرده صلوات الله علیه، یا صلی الله علیه و آله و سلم است) که چنین کاری به منزله ترک اولی و شانه خالی کردن از زیر بار وظیفه است

حروف (ص) (صلم)..... صلوات و درود بر رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم محصوب نمیشه و بخیل هست طبق حدیث
واینکه بجای الله جله‌جلاله مینوسند الله (ج) فشرده میکنن واین معنی واقعی را نخواهد رساند

و فرق نوشتاری با تکلم نیست چون هردو از دل سرچشمه میگیرن

وقتی نام رسول‌الله صلى الله عليه و سلم برده می‌شود، درود فرستادن بر ایشان لازم است و این، بخل می‌باشد که کسی به این وظیفه‌ی شرعی‌اش عمل نکند و بر رسول‌الله صلى الله عليه و سلم که مایه‌ی هدایتش بوده است، درود نفرستد. در صورتی که بهتر و افضل این‎ست که انسان، خود به صلوات فرستادن بر رسول‌الله صلى الله عليه و سلم مبادرت ورزد، نه این‌که هرگاه نامش برده شود، صلوات بفرستد و به همین، بسنده کند.[ منظور، این نیست که وقتی نام نبی‌اکرم صلى الله عليه و سلم را می‌شنویم، صدا به سر بیندازیم و با صدای بلند، صلوات بگوییم؛ بلکه به‌آرامی و با الفاظی که در سنت، ثابت است، بر رسول‌الله صلى الله عليه و سلم درود می‌فرستیم.

💞اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّد، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد
اللَّهُمَّ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّد، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آل إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد💕


@ahadis_sahihe

عَنْه رضي الله عنه قَالَ: لَأُحَدِّثَنَّكُمْ حَدِيثًا لاَ يُحَدِّثُكُمْ أَحَدٌ بَعْدِي، سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و سلم يَقُولُ: «مِنْ أَشْرَاطِ السَّاعَةِ: أَنْ يَقِلَّ العِلْمُ، وَيَظْهَرَ الجَهْلُ، وَيَظْهَرَ الزِّنَا، وَتَكْثُرَ النِّسَاءُ، وَيَقِلَّ الرِّجَالُ، حَتَّى يَكُونَ لِخَمْسِينَ امْرَأَةً القَيِّمُ الوَاحِدُ»
بخاری(۸۱)مسلم(۲۶۷۱)
ابن‌ماجه(۴۰۴۵)ترمذی(۲۲۰۵)

از انس رضي الله عنه روایت است که گفت: من برای شما حدیثی را از رسول‌الله صلى الله عليه و سلم می‌گویم که بعد از من کسی آن را برای شما نخواهد گفت، از رسول الله صلى الله عليه و سلم شنیدم که می‌فرمودند: «از علامات قیامت این است که علم کم می‌شود، و جهل جایگزین آن می‌گردد، زنا انتشار می‌یابد، زن‌ها زیاد می‌شوند، و مردها آن قدر کم می‌شوند که سرپرستی پنجاه زن را فقط یک مرد بر عهده می‌گیرد

از مجموع آنچه که در این حدیث  آمده است اینطور دانسته می‌شود که از بین رفتن ضرورات پنجگانه که عبارت از: دین، عقل، جان، مال و ناموس باشد، از علامات قیامت شناخته شده است، و این امور پنجگانه در هر دین و قانونی از ضروریات بقای هر جامعه شناخته شده است، و از بین رفتن این امور سبب از بین رفتن آن جامعه می‌گردد، زیرا از بین رفتن علم، سبب از بین رفتن دین، و شرابخواری سبب از بین رفتن عقل، و از بین رفتن مردها به سبب جنگ و کشتار سبب از بین رفتن جان و مال، و انتشار زنا سبب از بین رفت شرف و ناموس می‌شود، و وقتی که این امور پنجگانه که اساس دنیا و آخرت هر جامعه بر آن‌ها استوار است از بین رفت، علامات قیامت پیدا می‌شود.

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضی‌الله‌عَنه، قَالَ لَمْ أَرَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَمْسَحُ مِنَ الْبَيْتِ إِلاَّ الرُّكْنَيْنِ الْيَمَانِيَيْنِ ‏.‏
مسلم(۱۲۶۷) نسائی(۲۹۴۷)
ابوداود(۱۸۷۴)

از عبدالله بن عمر رضی الله عنه روایت است که  هرگز نديدم رسول‌الله صلى الله عليه و سلم غير از رکن يمانی و رکن حجر الأسود به جای ديگری از بیت دست بکشد.

رسول الله صلی الله علیه وسلم از چهار رکن بیت الله، تنها رکن یمانی و رکن حجر الاسود را لمس می کرد. بیت الله چهار رکن دارد که رکن شرقی دو فضیلت دارد: 
1- بر قواعد ابراهیم می باشد.
2- و حجر الاسود در آن است.
و رکن یمانی یک فضیلت دارد و آن اینکه بر قواعد ابراهیم می باشد. اما رکن شامی و عراقی چنین فضایلی ندارد زیرا تاسیس آنها خارج از قواعد ابراهیم است چنانکه از جهت آنها حجر خارج از کعبه می باشد. بنابراین لمس حجر الاسود و بوسیدن آن مشروع است اما در مورد رکن یمانی تنها لمس آن بدون بوسیدن مشروع می باشد. در حق دو رکن دیگر نه بوسیدن و نه لمس کردن مشروع نیست. و مبنای شریعت بر اتباع و پیروی است نه بر ایجاد و اختراع و الله متعال در شریعتش حکمت ها و اسرار خود را دارد.

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، رضى الله عنه قَالَ كَانُوا يَرَوْنَ أَنَّ الْعُمْرَةَ فِي أَشْهُرِ الْحَجِّ مِنْ أَفْجَرِ الْفُجُورِ فِي الأَرْضِ وَيَجْعَلُونَ الْمُحَرَّمَ صَفَرً وَيَقُولُونَ إِذَا بَرَأَ الدَّبَرْ وَعَفَا الأَثَرْ وَانْسَلَخَ صَفَرْ حَلَّتِ الْعُمْرَةُ لِمَنِ اعْتَمَرْ ‏.‏ فَقَدِمَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم وَأَصْحَابُهُ صَبِيحَةَ رَابِعَةٍ مُهِلِّينَ بِالْحَجِّ فَأَمَرَهُمْ أَنْ يَجْعَلُوهَا عُمْرَةً فَتَعَاظَمَ ذَلِكَ عِنْدَهُمْ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ أَىُّ الْحِلِّ قَالَ ‏ الْحِلُّ كُلُّهُ  ‏.‏
بخاری(۱۵۶۴)(مسلم(۱۲۴۰)
نسائی(۲۸۱۳)

از عبدالله ابن عباس رضي الله عنه روایت است که [مانند اهل جاهلیت] فکر می‌کردند که عمره کردن در ماه‌های حج، از بد تری کارهای زشت در روی زمین است، از این جهت، ماه محرم را صفر نامیده و می‌گفتند: هنگامی که پشت شتران التیام یافت، و اثر پای شتران از راه‌ها محو گردید، و ماه صفر [که در حقیقت ماه محرم باشد] خارج شد، عمره برای کسی که نیت عمره کردن راداشته باشد، روا می‌گردد
رسول الله صلى الله عليه وسلم و اصحابش صبح روز چهارم ذی الحجه وارد مکه شدند آنگاه رسول الله صلى الله عليه وسلم به اصحابش فرمود تا حج شان را به عمره تبديل کنند. اصحاب گفتند: ای رسول الله، تحلل جزئی یا کلی؟ رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «الحِلُّ كُلُّهُ»: «تحلل کامل و کلی

رسول الله صلی الله علیه وسلم و اصحابش در حجة الوداع در صبح روز چهارم ذی الحجه به مکه وارد شدند این درحالی بود که برخی از آنها برای حج احرام بسته بودند و برخی از آنها برای حج و عمره مقرون به هم احرام بسته بودند. بنابراین رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنها دستور داد تا هریک از این دو گروه که هدی و قربانی با خود نیاورده است، از احرام حج بیرون آمده و برای عمره احرام ببندد این مساله برای آنان گران تمام شد و اینکه به کلی از احرام خارج شوند، در نظر آنان بسیار سخت و دشوار می نمود که تحلل کامل صورت گیرد که جماع هم با آن مباح می شود و به این ترتیب از حج محروم شوند به همین دلیل از رسول الله صلی الله علیه وسلم سوال میکنند و گفتند: ای رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم، چگونه تحللی منظورتان است؟ و رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: تحلل کلی اینکه به طور کامل از احرام بیرون بیایید تا همه ی چیزهایی که با احرام بر شما حرام شده بود، حلال گردد. و صحابه نیز چنین عمل نمودند

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رضى الله عنه قَالَ طَافَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فِي حَجَّةِ الْوَدَاعِ عَلَى بَعِيرٍ، يَسْتَلِمُ الرُّكْنَ بِمِحْجَنٍ‏.‏
بخاری(۱۶۰۷)مسلم(۱۲۷۲)
ابن‌ماجه(۲۹۴۸)نسائی(۷۱۳)
ابوداود(۱۸۷۷)

از عبدالله بن عباس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم در حجة الوداع، سوار بر شتر بيت را طواف كرد و به وسيله ی عصا حجر الاسود را استلام نمود

رسول الله صلی الله علیه وسلم در حجة الوداع که بیت را طواف می کرد. و این از کمال رافت و مهربانی او نسبت به امتش بود که بر شتر سوار شد و با شتر طواف می کرد تا همگان در چشم او یکسان و همه مردم در دیدن ایشان با هم برابر باشند. و همراه ایشان عصایی با سری منحنی بود که با آن رکن را استلام می کرد

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و سلم قَالَ: «لاَ فَرَعَ وَلاَ عَتِيرَةَ» وَالفَرَعُ: أَوَّلُ النِّتَاجِ، كَانُوا يَذْبَحُونَهُ لِطَوَاغِيتِهِمْ، وَالعَتِيرَةُ فِي رَجَبٍ
بخاری(۵۴٧۳)

از ابو هریره رضي الله عنه روایت است که رسول‌الله صلى الله عليه و سلم فرمودند: «فَرع و عتیرۀ نیست» فَرع: عبارت از نتاج اول حیوان است، که اهل جاهلیت آن را برای بت‌های خود ذبح می‌کردند، و عتیره: شتری است که آن را در ماه رجب ذبح می‌کردند.

آنچه را که در ماه رجب برای بت‌های خود ذبح می‌کردند، به نام (رجیبه) نیز یاد می‌کردند.
علت نهی از ذبح این دو نوع حیوان آن بود که آن را برای بت‌های خود ذبح می‌کردند.

.

دعاهایت را آماده کن آنها را بنویس روزی بزرگ در راه است روز استجابت دعاهایت

روزه گرفتن،روز عرفه را از دست نده!!!
فردا پنج شنبه مورخه ۱۴۰۴/۰۳/۱۵

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: 
«صِيَامُ يَوْمِ عَرَفَةَ، أَحْتَسِبُ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُكَفِّرَ السَّنَةَ الَّتِي قَبْلَهُ وَالسَّنَةَ الَّتِي بَعْدَهُ»
*(روزه روز عرفه، امید دارم که خدا گناهان سال قبل و سال بعد را ببخشد.)* 
[صحیح مسلم، حدیث ۱۱۶۲]

.
 

«لا‌إلهَ‌إلاَّاللَّه‌ وحْدهُ‌لاَشَرِيكَ‌لهُ، لَهُ‌المُلْكُ،
ولَهُ‌الحمْدُ، وَهُوعَلَى‌كُلِّ‌شَيءٍقَدِيرٌ»

آداب و سنتهای عید قربان


از ام سلمه رضی الله عنها روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: هرگاه هلال ماه ذی الحجه را مشاهده نمودید و قصد قربانی کردن را داشتید تا حیوان را قربانی نکرده‎اید چیزی از مو‍‍‍‍‍‍‍‏, ناخن و موهای زاید خود را کوتاه نکنید.(صحیح مسلم شماره 1977)

رعایت نظافت ، استعمال بوی خوش، مسواک زدن و غسل زدن چنانچه در روز جمعه تأکید شده است.
از عبدالله بن عباس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم در یکی از جمعه‎ها فرمودند: خداوند این روز را برای شما مسلمانان «عید» قرار داده است پس کسی که به نماز جمعه آمد، غسل کند، و اگر بوی خوش دارد استفاده کند و مسواک بزند.
(حدیث صحیح/ سنن ابن ماجه شماره 1098)

بهترین لباس خود را بپوشد.
( صحیح بخاری شماره 948)
رسول‌الله صلی الله علیه وسلم در روز عید قربان قبل از نماز چیزی نمی‎خورد تا از نماز برمی‎گشت.
(حدیث صحیح/ سنن ترمذی شماره 542)

نظر علما بر این است که بعد از نماز عید غذای خود را با گوشت قربانی‎اش شروع کند.
(فتح البای شرح حدیث 955 صحیح بخاری)

همه ساله روز دهم ماه ذی الحجه، مصادف است با عید_قربان یا عید الاضحی که از عید های بزرگ مسلمانان می باشد، در این روز الله_سبحان به ابراهيم خلیل(ع) فرمان داد اسماعيل(ع) را ذبح کند.

او اسماعيل را به قربانگاه برد ولی جبرئيل‌امین همراه با « قوچى» فرود آمد و ابراهيم(ع) آن را به جای اسماعیل(ع) قربانی كرد.

تقبل الله منا و منکم صالح الأعمال🎁🎈

عیدقربان بر جمیع مسلمانان جهان مبارک💐🎉🎊

عَن انس قال ضَحَّى النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِكَبْشَيْنِ أَمْلَحَيْنِ أَقْرَنَيْنِ، ذَبَحَهُمَا بِيَدِهِ، وَسَمَّى وَكَبَّرَ، وَوَضَعَ رِجْلَهُ عَلَى صِفَاحِهِمَا
بخاری(۵۵۶۵)(مسلم(۱۹۶۶)
نسائی(۴۳۸۷)ترمذی(۱۴۹۴)

از انس رضی‌الله‌عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم دو قوچ سفيد و سیاه و شاخ‌دار را قربانی کرد. آن دو را با دستان خود ذبح کرد و بسم الله و الله اکبر گفت و پایش را بر يک طرف گردن آنها گذاشت. 

انس رضی الله عنه خبر داده که رسول‌الله صلی الله علیه وسلم  در روز عید قربان دو گوسفند نر شاخدار سفیدرنگ آمیخته با سیاهی را ذبح کرد و بسم الله و الله اکبر گفت و در هنگام ذبح پای خود را بر گردن آنها گذاشت.

عن أبي هُريرةَ رضي الله عنه قال: جاءَ رجلٌ إلى النَّبيِّ صلى الله عليه و سلم فقال: يا رسولَ اللَّهِ، أيُّ الصَّدقةِ أعْظمُ أجْرا؟ قال: «أنْ تَصَدَّقَ وأنْت صحيحٌ شَحيحٌ تَخْشى الْفقرَ، وتأْمُلُ الْغنى، ولا تُمْهِلْ حتَّى إذا بلَغتِ الْحلُقُومَ. قُلت: لفُلانٍ كذا ولفلانٍ كَذَا، وقَدْ كان لفُلانٍ»
[متفق عليه]
بخاری(۱۴۱۹)و مسلم(۱۰۳۲)

از ابوهریره رضي الله عنه روایت است که شخصی نزد رسول‌الله صلى الله عليه و سلم آمد و پرسید: ای رسول‌ الله! کدامین صدقه، اجر و پاداش بیش‌تری دارد؟ فرمود: «صدقه‌ای که آن را در حالی بدهی که خود، سالم و تن‌درستی و نسبت به مال و ثروت، حریص و علاقه‌مندی و از فقر می‌ترسی و به مال و ثروت، امیدواری؛ نه این‌که آن‌قدر در صدقه دادن درنگ کنی تا جانت به گلو برسد و آن‌گاه بگویی: این، مال فلانی باشد و آن، از آنِ فلانی. در حالی که آن مال، دیگر، از آنِ وارثان توست»

در این روایت، آمده است:
«تَخْشى الْفقرَ، وتأْمُلُ الْغنى»؛
یعنی: «از فقر می‌ترسی و به مال و ثروت، امیدواری». در روایت دیگری آمده است:
«تأْمُلُ الْبقاء وَتَخْشى الْفقرَ»؛
یعنی: بدان سبب که سالم و تن‌درستی، به زندگی و طول عمر، امیدوار هستی؛ زیرا آدمِ تن‌درست، مرگ را از خود دور می‌پندارد؛ حال آن‌که ممکن است به صورت ناگهانی بمیرد. بر خلاف بیمار که مرگش را نزدیک می‌داند و اگر بمیرد، مرگش، ناگهانی نیست. فرمود:«وَتَخْشى الْفقرَ»؛ یعنی: چون به زندگی، امیدواری و فکر می کنی که عمر طولانی خواهی کرد، نگرانِ فقر هستی. انسانی که تصور می‌کند، زیاد عمر خواهد کرد، از فقر می‌ترسد؛ زیرا نگران است که شاید دارایی‌اش تمام شود.

عن أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه و سلم : سَتَكُون فِتَنٌ الْقَاعِدُ فِيهَا خَيْرٌ مِنَ الْقَائِمِ، وَالْقَائِمُ فِيهَا خَيْرٌ مِنَ الْمَاشِي، وَالْمَاشِي فِيهَا خَيْرٌ مِنَ السَّاعِي، وَمَنْ يُشْرِفْ لَهَا تَسْتَشْرِفْهُ، وَمَنْ وَجَدَ مَلْجَأً أَوْ مَعَاذًا فَلْيَعُذْ بِهِ
متفق علیه
بخاری (٥٣٥٣)مسلم(٢٩٨٢)

از ابو هریره رضي الله عنه روایت است که رسول‌الله صلى الله عليه و سلم فرمود: در آینده فتنه‌هایى رخ مى‌دهد، کسانى که مى‌نشینند و در آن دخالت نمى‌نمایند بهتر از کسانى هستند که در آن خودنمایى مى‌کنند، و کسانى که در آن خودنمایى مى‌کنند بهتر از کسانى مى‌باشند که در آن شرکت مى‌نمایند، و کسانى که در آن شرکت مى‌کنند بهتر از کسانى هستند که در آن فعالیت دارند، و کسى که خود را به آن نزدیک نماید به هلاک مى‌رسد، هر کس که توانست پناهگاهى را به دست آورد، باید به آن پناه برد.

عَنْ عَبْدَ اللَّهِ ابْنَ بُحَيْنَةَ رضي الله عنه ، وَهُوَ مِنْ أَزْدِ شَنُوءَةَ، وَهُوَ حَلِيفٌ لِبَنِي عَبْدِ مَنَافٍ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و سلم «أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و سلم صَلَّى بِهِمُ الظَّهْرَ، فَقَامَ فِي الرَّكْعَتَيْنِ الأُولَيَيْنِ لَمْ يَجْلِسْ، فَقَامَ النَّاسُ مَعَهُ حَتَّى إِذَا قَضَى الصَّلاَةَ وَانْتَظَرَ النَّاسُ تَسْلِيمَهُ كَبَّرَ وَهُوَ جَالِسٌ، فَسَجَدَ سَجْدَتَيْنِ قَبْلَ أَنْ يُسَلِّمَ، ثُمَّ سَلَّمَ
متفق‌علیه
بخاری(۸۲۹) مسلم (۵۱۷)
ابوداود(۱۰۳۴) ترمذی(۳۹۱)
نسائی(۱۱۷۷)

از عبدالله بن بُحَيْنَةَ رضی الله عنه که یکی از اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم بود روایت است که: رسول الله صلی الله علیه وسلم همراه آنها نماز ظهر را خواند و در پايان دو ركعت اول، فراموش كرد بنشيند و مردم نيز با او بلند شدند. وقتی نماز به پايان رسيد و مردم منتظر سلام گفتن رسول الله صلى الله عليه وسلم بودند، ایشان در حالی كه نشسته بود، تكبير گفت و قبل از اینکه سلام دهد دو سجده بجای آورد و سپس سلام گفت.

رسول الله صلی الله علیه وسلم همراه اصحابش نماز ظهر را می خواند، پس از خواندن دو رکعت اول، برای تشهد اول ننشست و [برای خواندن رکعت سوم] برخاست و مقتدی ها هم از وی پیروی نموده و چنین کردند. وقتی دو رکعت دوم را خواند و برای تشهد آخر نشست و از آن فارغ شد و مردم منتظر سلام دادنش بودند، در حالی که نشسته بود تکبیر گفته و قبل از اینکه سلام دهد، همراه صحابه دو سجده نمود مانند دو سجده ی درون نماز و این دو سجده سجده های سهو بودند. آنگاه سلام داد. و این دو سجده جبران تشهدی بودند که ترک شده بود