Photo from A Karimian اکبر کریمیان

ایران، در حاشیه‌ی بازی بزرگ: وقتی جهان بر مبنای معامله‌های پشت‌پرده شکل می‌گیرد

در روزهایی که دونالد ترامپ در بازگشت نمادین به عربستان سعودی مورد استقبال گرم محمد بن سلمان قرار می‌گیرد، بسیاری ناظران این را نه صرفاً یک دیدار سیاسی، بلکه نشانه‌ای از تثبیت یک نظم نوین منطقه‌ای می‌دانند. نظمی که نه بر پایه ارزش‌ها، بلکه بر مبنای معاملات ژئوپلیتیکی، منافع اقتصادی و مصالح پشت‌پرده‌ی قدرت‌های بزرگ شکل گرفته — و جایی برای جمهوری اسلامی ایران در آن باقی نمانده است.

آیا جهان عرب تغییر کرده؟ بله — اما نه به سوی آزادی. عربستان، با رهبری بن سلمان، همان رژیمی است که هنوز صدای مخالفان را خفه می‌کند، اما در عین حال با سرمایه‌گذاری‌های سنگین در تکنولوژی، فوتبال، و صنایع نظامی و غیرنظامی، خود را به قدرتی مدرن تبدیل کرده که توانسته حمایت واشنگتن، مسکو، و حتی تل‌آویو را به‌صورت ضمنی جذب کند.

در این میان، اسرائیل — که همچنان به نسل‌کشی تدریجی در غزه ادامه می‌دهد و در کمتر از یک سال بیش از ۳۵ هزار فلسطینی را کشته است — نه تنها از سوی آمریکا، بلکه از سوی دولت‌های عربی نیز مورد پذیرش قرار گرفته است. عربستان، امارات، و حتی برخی جناح‌های عراقی، پشت پرده وارد دیالوگ استراتژیک با تل‌آویو شده‌اند، در حالی که مردم فلسطین در خون خود غوطه‌ورند و رسانه‌های جهانی یا سکوت کرده‌اند یا حقیقت را تحریف می‌کنند.

در صحنه‌ی جهانی نیز، تضادها دیگر آن‌قدر شفاف نیستند. روسیه که خود را مخالف هژمونی آمریکا نشان می‌دهد، هم‌زمان با همکاری‌های انرژی با اروپا، در قفقاز و افغانستان در حال بازی دوگانه‌ای است. اطلاعات لو رفته از نشست‌های غیررسمی نشان می‌دهد که مسکو و واشنگتن در برخی حوزه‌ها — از اوکراین گرفته تا بازار گاز و تسلیحات — به توافق‌هایی رسیده‌اند که منافع ملت‌ها را فدای توازن قدرت کرده‌اند.

اروپا هنوز از خواب نئولیبرالی خود بیدار نشده؛ همچنان گرفتار وابستگی انرژی به روسیه، و وابستگی نظامی به آمریکا است، در حالی که از نظر اخلاقی در برابر جنایات اسرائیل در غزه یا نقض حقوق بشر در عربستان، سکوت پیشه کرده.

و اما ایران. جمهوری اسلامی، نه تنها در این بازی بزرگ هیچ نقشی ندارد، بلکه تبدیل به یک مهره سوخته شده است. کشوری که زمانی داعیه‌ی رهبری جهان اسلام را داشت، امروز در انزوایی تاریخی فرو رفته، گرفتار تحریم‌های فلج‌کننده، فساد سیستمی، بی‌ثباتی اقتصادی، و مهم‌تر از همه ناتوانی مطلق در بازتعریف جایگاه خود در نظم جهانی.

هیچ‌کدام از بازیگران امروز منطقه لزوماً "پاک" یا "مترقی" نیستند، اما آنچه آنها را از ایران متمایز می‌کند، توانایی تحلیل لحظه و تصمیم‌گیری بر اساس منافع ملی است. بن‌سلمان ممکن است دستش به خون آلوده باشد، اما فهمیده که باید وارد بازی قدرت شود، با چین، با روسیه، با آمریکا، حتی با اسرائیل. تهران اما هنوز در رؤیای شکست امپریالیسم آمریکایی و نابودی اسرائیل مانده — شعاری که نه تنها محقق نمی‌شود، بلکه هر روز ایران را ضعیف‌تر و منزوی‌تر می‌کند.

ایران امروز نه تنها در محور مقاومت تنها مانده، بلکه حتی در جغرافیای ژئوپلیتیکی جدید جایی ندارد. بازی بزرگان، بدون حضورش در حال شکل‌گیری است، و این دقیقاً معنای بی‌کفایتی ایدئولوژیک و استراتژیک جمهوری اسلامی ایران است.
چهارشنبه/ ۱۴/می/۲۰۲۵
کامران چاه‌تل
🌹🙏✌


https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2661

۴ دقیقه از سخنرانی‌های ترامپ!

البته کل سخنرانی ترامپ درباره‌ی منطقه، و به‌ویژه ایران، بسیار مهم بود؛ اما در این ۴ دقیقه، دو نکته به‌روشنی آشکار شد:

۱. ترامپ قصد دارد توافق‌نامه‌ای امضا کرده و روابط حسنه‌ای با ایران برقرار کند.
۲. او مشکل اصلی را در ستیزه‌جویی‌ها و ماجراجویی‌های رژیم ایران می‌بیند.
۳. آمریکا تحت هیچ شرایطی اجازه نخواهد داد ایران به بمب اتمی دست یابد.
۴. ترامپ از خلیج فارس با عنوان «خلیج ایران» یاد کرد که در واقع تأکیدی بود بر نام درست آن: «خلیج فارس».
۵. از جنگ و حمله نظامی نه اینکه صحبتی نکرد، بلکه تاکید بر تحریم اقتصادی داشت.

در مقابل، «رئیس‌جمهور خامنه‌ای» در کرمانشاه سخنرانی‌ای احساسی و نابخردانه ایراد کرد، گویی مردم ایران دیروز به دنیا آمده‌ بودند! او تأکید داشت:
۱. در ایران، هرکس می‌تواند جای او بنشیند، یعنی رئیس‌جمهور شود.
۲. گفت: «ما ایران را می‌سازیم»، اما فراموش کرد یا گمان برد مردم یادشان رفته که همین «ما»، ایران را ویران کرده‌اند!
۳. تأکید کرد که اسرائیل در غزه مرتکب جنایات شده، اما فراموش کرد که رژیم ملایان چه جنایات و مصیبت‌هایی را بر مردم ایران تحمیل کرده است.
۴. از قاسم سلیمانی به‌عنوان «قهرمان» یاد کرد، اما از یاد برد که او چگونه در سرکوب مردم ایران نقش داشت و برای حفظ اسد، مردم سوریه را به خاک و خون کشید.

ترامپ با آرامش و اطمینان سخنان خود را همچون یک "فروشنده" با تجربه به حاضران فروخت. اما رئیس‌جمهور خامنه‌ای، با تردید و شک، بدنبال گرفتن تایید از حاضران بود!
امروز مردم سوریه برای پایان تحریم‌ها و خصومت‌ها با آمریکا جشن گرفتند؛ قطعاً مردم ایران نیز روزی چنین خواهند کرد.

سؤال اصلی اینجاست: چرا رژیم ملایان که با این شتاب به پابوسی روسیه و چین می‌روند، از گرفتن «شاخه زیتون» آمریکا سر باز می‌زنند؟ آیا منافع روسیه و چین را بر منافع مردم ایران ترجیح می‌دهند؟ اگر نه، پس چرا از این فرصت تاریخی استفاده نمی‌کنند؟

ملت ایران!
رژیم ملایان یک رژیم تبهکار و بی‌کفایت است که راهی جز سرنگونی آن برای ما باقی نگذاشته است. باید این رژیم ضدانسانی و ضدایرانی را هرچه زودتر به زباله‌دان تاریخ بسپاریم!

لطفاً متن چهار دقیقه‌ای متن کلیپ ترامپ را با دقت بخوانید؛ بسیار گویاست و بیانگر سیاست او در قبال ایران و منطقه است.

اکبر کریمیان

https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2662

بازگشت سریع قدرت آمریکا در داخل و خارج کشور، اکنون در همکاری با اکثریت گسترده مردم این منطقه که خواهان ثبات و آرامش هستند، در حال وقوع است. وظیفه ما این است که در برابر معدود عوامل آشوب و تروری که باقی مانده‌اند و رؤیاهای میلیون‌ها انسان شریف را گروگان گرفته‌اند، متحد شویم. بزرگ‌ترین و مخرب‌ترین این نیروها رژیم ایران است که رنج‌های غیرقابل تصوری را در سوریه، لبنان، غزه، عراق، یمن و فراتر از آن ایجاد کرده است.
هیچ تضادی نمی‌تواند شدیدتر از تفاوت بین مسیری باشد که شما در شبه‌جزیره عربستان طی کرده‌اید با فاجعه‌ای که درست آن سوی خلیج ایران در حال رخ دادن است. به آن فکر کنید. آن‌ها می‌خواستند نام آن را این‌گونه بگذارند. من گفتم اجازه نخواهم داد چنین کاری کنند. اشکالی دارد اگر جلوی آن را بگیرم؟ من جلویش را گرفتم. ما اجازه نخواهیم داد این اتفاق بیفتد.
در حالی‌که شما در جده و دبی بلندترین آسمان‌خراش‌های جهان را می‌سازید، بناهای تاریخی تهران از سال ۱۹۷۹ در حال فروپاشی و تبدیل شدن به خاک و غبار هستند. مدتی اوضاع بهتر بود، آن هم تحت نظامی بسیار متفاوت، اما آن ساختمان‌ها عمدتاً در حال فرو ریختن هستند، در حالی‌که شما در حال ساختن برخی از بزرگ‌ترین و شگفت‌انگیزترین پروژه‌های زیرساختی جهان هستید — ساختمان‌ها، و انواع سازه‌هایی که پیش از این کسی ندیده است.
دهه‌ها بی‌توجهی و سوء‌مدیریت در ایران، این کشور را گرفتار قطعی‌های مکرر برق کرده که روزانه چندین ساعت به طول می‌انجامد. مدام درباره‌اش می‌شنوید. در حالی‌که مهارت‌های شما بیابان‌های خشک را به زمین‌های کشاورزی حاصل‌خیز تبدیل کرده، رهبران ایران توانسته‌اند زمین‌های سبز کشاورزی را به بیابان خشک بدل کنند، آن هم به‌دلیل وجود چیزی به نام «مافیای آب» — همین اصطلاح را به کار بردند. این مافیا باعث خشکسالی و بسترهای خشک‌شده رودخانه‌ها می‌شود. آن‌ها ثروتمند می‌شوند اما چیزی از این منابع نصیب مردم نمی‌شود.
و سپس، البته، تفاوت کلیدی در ریشه همه این‌هاست: در حالی‌که کشورهای عربی تمرکز خود را بر تبدیل شدن به ستون‌های ثبات منطقه‌ای و تجارت جهانی گذاشته‌اند، رهبران ایران تمرکز خود را بر دزدیدن ثروت مردمشان گذاشته‌اند تا آن را صرف ترور و خون‌ریزی در خارج کنند. غم‌انگیزتر از همه این‌که آن‌ها کل منطقه را نیز با خود به زیر کشیده‌اند.
جان‌های بی‌شماری در تلاش ایران برای حفظ یک رژیم در حال فروپاشی در سوریه از دست رفت. نگاه کنید که چه بر سر سوریه آمد. در لبنان، نیروهای نیابتی آن‌ها — حزب‌الله — امیدهای ملتی را به یغما برده‌اند که پایتختش، بیروت، زمانی «پاریس خاورمیانه» نامیده می‌شد. تصورش را بکنید.
تمام این رنج‌ها و خیلی بیشتر از آن، کاملاً قابل اجتناب بودند. کاملاً قابل اجتناب. و محمد این را می‌دانست. او می‌دانست. افراد باهوش این را می‌دانستند. اگر تنها رژیم ایران بر ساختن کشور خود تمرکز می‌کرد، به جای ویران کردن منطقه.
با این حال، من امروز اینجا هستم نه فقط برای محکوم کردن آشوب‌های گذشته ناشی از رهبری ایران، بلکه برای ارائه یک مسیر جدید و بسیار بهتر به سوی آینده‌ای امیدوارکننده‌تر.
همان‌طور که بارها نشان داده‌ام، من آماده‌ام که به درگیری‌های گذشته پایان دهم و برای جهانی بهتر و باثبات‌تر، مشارکت‌های جدیدی شکل دهم — حتی اگر اختلافات ما بسیار عمیق باشد، که در مورد ایران به‌وضوح چنین است. من هرگز به دشمنی‌های دائمی باور نداشته‌ام. من با آن‌چه بسیاری فکر می‌کنند متفاوت هستم. من دشمنی دائمی را دوست ندارم، اما گاهی برای انجام کار، به دشمن نیاز دارید — و باید آن را درست انجام دهید. دشمنان به شما انگیزه می‌دهند.
در واقع، برخی از نزدیک‌ترین دوستان ایالات متحده آمریکا کشورهایی هستند که ما در گذشته با آن‌ها جنگیده‌ایم — و اکنون آن‌ها دوستان و متحدان ما هستند.
من می‌خواهم با ایران توافقی انجام دهم. اگر بتوانم با ایران توافق کنم، بسیار خوشحال خواهم شد — اگر قرار باشد منطقه شما و جهان را به مکانی امن‌تر تبدیل کنیم.
اما اگر رهبری ایران این شاخه زیتون را رد کند و به حمله به همسایگان خود ادامه دهد، ما چاره‌ای جز اعمال فشار حداکثری شدید نخواهیم داشت، صادرات نفت ایران را به صفر خواهیم رساند — همان‌طور که قبلاً انجام دادم. اگر نمی‌دانید، آن‌ها در آن زمان تقریباً ورشکسته بودند به‌دلیل اقداماتی که من انجام دادم. آن‌ها پولی برای ترور نداشتند. هیچ پولی برای حماس یا حزب‌الله نداشتند.
و هر اقدامی که لازم باشد انجام خواهیم داد تا مانع از دستیابی رژیم ایران به سلاح هسته‌ای شویم. ایران هرگز صاحب سلاح هسته‌ای نخواهد شد.
https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2662

۴ دقیقه از سخنرانی رئیس‌جمهورِ خامنه‌ای!
آقای پزشکیان چنان در توهم غرق شده بود و سخنرانی می‌کرد که حتی مقربان دربار هم وامانده بودند که او چه میگوید!

باید به رئیس‌جمهورِ خامنه‌ای گفت:

۱. اولاً ترامپ نه برای مردم ایران و نه برای منطقه قرار بوده کاری انجام دهد، و نه مردم ایران و منطقه به او رأی داده‌اند که وظیفه‌ای نسبت به آنان داشته باشد.

۲. حماس، حزب‌الله، حوثی‌ها و دیگر گروه‌ها را چه کسانی مسلح کردند؟ این گروه‌ها قرار بود چه کاری برای شما انجام دهند یا چه سازندگی‌ای به همراه داشته باشند؟

۳. دانشمندان، روشنفکران و نخبگان این ملت را، در داخل و خارج کشور، چه کسانی به زندان انداختند و در همان‌جا به قتل رساندند؟

۴. جوانان، دختران و زنان ایرانی را چه کسانی در خیابان‌ها کشتند؟

۵. در این ۴۶ سال حاکمیت رژیم شما، چه چیزی را ساختید و چه چیزهایی را ویران کردید؟ آیا اقتصاد کشور را سامان دادید؟ آیا حقوق ملت را ادا کردید؟

۶. آیا از آزادی، عدالت، رفاه و پیشرفت اثری باقی گذاشتید؟

۷. داعش را آنان به‌وجود آوردند، اما چیزی بدتر از داعش را شما ساختید و بر مردم ایران تحمیل کردید.

۸. شما، آقای پزشکیان، بر آن صندلی تکیه زدید، چون خامنه‌ای خواست که شما تکیه بزنید. مردم ایران هیچ نقشی در این انتخاب نداشتند. مقربان پیشین که عزت و آبروی خود را برای «آقا» خرج کردند، هرگز نمی‌توانستند تصور کنند روزی شما پشت آن میز بنشینید!

مردم ایران!
این ترسوها و «بله‌قربان‌گویانِ» خامنه‌ای می‌دانند که هیچ‌کاره‌اند و حتی توان چرخاندن قلمی را که در دست دارند، ندارند. شما فریب توهمات آنان را نخورید. از خامنه‌ای گرفته تا آبدارچی نشسته در کاخ پاستور، همگی گوش‌به‌فرمان مسکو و پکن‌اند.
ما راهی جز سرنگونی رژیم تبهکار ملایان پیشِ‌رو نداریم. در این مسیر، هیچ اتکایی مطمئن‌تر از خودمان نیست.

پاینده و سربلند باد ایران و ایرانی🌹✌️

اکبر کریمیان

https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2662

مذاکرات بین خامنه‌ای و ترامپ، به نتیجه برسد یا نرسد، در هر صورتش مصیبتی خواهد بود برای نسل‌ها در ایران!

«... مشکل ما با مذاکره با این و آن و توافق با آمریکا و دیگران حل نخواهد شد. رژیم ملایان را باید سرنگون کرد و برای برقراری آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی، رفاه و آسایش ملت، نظام سیاسی آینده را پی‌ریزی کرد.»

اکبر کریمیان

https://www.youtube.com/live/U9EFZA3Lk68?si=iC3fbDf6jr6R6uw4


https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2666

دادخواهی نرگس منصوری کنشگر و فعال سیاسی، امضا کننده بیانیه ۱۴ از زندان اوین
خطاب به رضا پهلوی .
https://www.tg-me.com/sh_n_halloo/59541

گفتمان روز؛

https://us02web.zoom.us/j/85385591746?pwd=NFpOVWxUWmRVV3ZnMjdneGhOL2owUT09


https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2669

بسیار مهم
متن برای امضای گروهی و فردی!

پیامی از زندان برای مقابل با استبداد رژیم تبهکار ملایان: اعتصابات سراسری

با درود به ملت فهیم ایران
نیک آگاهید که تصمیمات و تحریکات رژیم جمهوری اسلامی، در راستای توهمات و اهداف پوچش، سرزمین کهن ما را در آستانه‌ی حمله‌ی نظامی و از بین رفتن زیرساخت‌های اقتصادی و دفاعی قرار داده است؛
همچنین ناکارآمدی فراگیر و غارت سیستماتیک کشور را تا لبه‌ی پرتگاه فروپاشی اقتصادی برده است.
واضح است که ماشین رژیم، تنها شامل چندصد نفر روحانی و سردار نیست؛ بلکه تمامی مردم فعال در اصناف، صنایع و دستگاه‌های بوروکراسی، به مثابه‌ی چرخ‌دنده‌های این ماشین خوفناک و زنگ‌زده، نقش کلیدی در گرداندن امور کشور دارند.
لذا اعتصابات سراسری، یکی از بهترین راه‌های وارد کردن ضربه‌ی نهایی، بدون خشونت و کشته شدن معترضان دست خالی است.
ما جمعی از زندانیان سیاسی، از ملت غیور ایران استدعا داریم که با تأکید بر همبستگی اصناف و سندیکاها، اعتصابات سراسری را کلید بزنند.
اقوام آگاه ایران در اعتراضات ۱۴۰۱، با همبستگی و همکاری‌شان نشان دادند که تفاوت‌های فرهنگی و زبانی در کنار تنوع اقلیمی، خود نقطه‌ی قوتی است که گوناگونی رنگ و لباس، خوراکی‌ها، رقص‌ها، گویشها و آیین‌های بسنده و پسنده را ایجاد کرده و زمینه‌ی تشکیل ملت-دولتی جذاب را فراهم خواهد کرد.
تمامی اقوام ایران بارها ثابت کرده‌اند که در کنار این تفاوت‌ها، همگی دلبسته‌ی سرزمین مادری و منافع و حقوق ملی ایران یکپارچه هستند، درحالی‌که مشاهده می‌شود که حاکمیت که خود عامل اصلی ایجاد تفرقه و انواع ناامنی‌های برساخته است، از این موضوع سوءاستفاده می‌کند.
دستگاه‌های امنیتی با نشر اکاذیب و هجویات، قصد القاء وحشت از به‌وجود آمدن خلأ قدرت را دارد که نیازمند هوشمندی مردم فهیم ایران در مواجهه با این فریبکاری‌ها است.
از کنش‌گران سیاسی و مدنی و تمامی شهروندان ایرانی ساکن داخل و خارج از کشور ، چنانچه با محتوای این دعوت همراهند، استدعا می‌گردد با افزودن نام خود در شبکه‌های اجتماعی منتشر‌کننده‌ی متن، موافقت خود را اعلام فرمایند.

امضاء:
-جلیل شیربیشه
-حجت‌الله رافعی
-سیامک مسیح‌پور
-بهفر لاله‌زاری
-حسین استاجی آریانی
-محسن قشقایی‌زاده
-علیرضا فاضلی
-عبدالله علیجانی اردشیر
-محمد مدیری شکیب
-اشکان مدنی
-خسرو آذربیگ
-منوچهر بختیاری
-مهرداد بختیاری
ـ طاهر حاج‌قربانی

جهت امضا به گروه اعتصاب سراسری وارد و نام خانوادگی و نام خود را بنویسید.
https://www.tg-me.com/Iran_In1402

Photo from A Karimian اکبر کریمیان

گیس و گیس کشی
در بارگاه همایونی (۱)

https://youtu.be/vb9aLhWWmkw




رسانه شمایید
از این که لینک را برای دیگران می‌فرستید و در گروه‌ها قرار می‌دهید سپاسگزارم
با لایک، کامنت گذاری و سابسکرایب از کانال حمایت کنید.

پیام زندانیان سیاسی در بند برای اعتصاب سراسری بگوش رسید!
رانندگان، وانت‎داران، معلمان، کارگران هفت تپه و ...، همه و همه برای آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی، رفاه و آسایش در تلاشند. ایران بپا خواهد خاست!


https://www.tg-me.com/Iran_In1402/22875

‏طرح آینده نگری، صدایی که شنیده نشد!!
در سال ۱۳۵۳، ۴ سال پیش از انقلاب، پروژه‌ای بی‌سابقه در ایران کلید خورد: «طرح آینده‌نگری». هدف؟ شناخت افکار عمومی مردم ایران. مجریان؟ دو جامعه‌شناس برجسته: مجید تهرانیان و علی اسدی. محل اجرا؟ با همکاری رادیو و تلویزیون ملی ایران.
‌‏رضا قطبی، مدیر وقت رادیو و تلویزیون، پس از شنیدن ایده از تهرانیان، گفت: «آینده‌نگری؟» پاسخ مثبت بود. طرح، شامل نظرسنجی ملی، مصاحبه‌های عمقی و تحلیل .داده‌ها توسط تیمی از محققان در فرانسه بود
‏پروژه در ۲۳ شهر و ۵۲ روستا، با جامعه آماری گسترده‌ای انجام شد: ۶۰۰۰ نفر از مخاطبان بالقوه رسانه، ۸۰۰ چهره فرهنگی و سیاسی، ۳۰۰۰ کارمند رادیو تلویزیون، و گروهی از دانشجویان. تحلیل داده‌ها در فرانسه انجام و نتایج به ایران بازگشت.
‏نتایج، حیرت‌انگیز بود. تضادی آشکار میان افکار عمومی و تصویری که حکومت شاه از جامعه داشت. مردم، درگیر شکاف فرهنگی، فقر آموزشی، نارضایتی سیاسی و گرایش روزافزون به مذهب بودند. اما هشدارها شنیده نشد.
‏در همان سال‌ها، محمدرضا پهلوی از رشد اقتصادی و آینده درخشان ایران سخن می‌گفت. اما پروژه آینده‌نگری نشان داد توسعه اقتصادی به تنهایی کافی نیست. جامعه، از لحاظ فرهنگی و اجتماعی، آمادگی این تغییرات سریع را نداشت.
‏فقط ۳۴٪ خانواده‌ها تلویزیون داشتند، تنها ۴۵٪ باسواد بودند و ۷۵٪ مردان با کار زنان مخالف بودند. ۷۴٪ مرجع تصمیم‌گیری خانواده را پدر، پدربزرگ و مادر بزرگ می‌دانستند؛ نه مادر. جامعه‌ای عمیقاً مردسالار و سنتی.
‏در چنین فضایی، برنامه‌های هنری مدرن تلویزیون با جامعه ارتباط نمی‌گرفت. مثال؟ پخش «باله». علی اسدی نوشت: حتی روشنفکران هم با آن ارتباط نمی‌گرفتند. درحالی‌که بیش از ۲۳٪ مردم سینما را حرام می‌دانستند.
‏آمار تکان‌دهنده بود: ۴۲٪ حتی هفته‌ای یک‌بار هم حمام نمی‌رفتند، تنها ۹٪ مردم مرتب کتاب می‌خواندند و ۳۲٪ می‌گفتند حتی یک جلد کتاب هم در خانه ندارند. جامعه، از نظر سواد رسانه‌ای و فرهنگی، در نقطه بحرانی بود.
‏در چنین شرایطی، مذهب به پناهگاه تبدیل شد: ۹۴٪ نماز می‌خواندند، ۷۹٪ روزه می‌گرفتند و تعداد مساجد در تهران طی سه سال از ۷۰۰ به ۱۱۴۰ رسید. فروش کتاب‌های مذهبی از ۱۰٪ به ۳۳٪ افزایش یافت.
‏پرویز نیکخواه، از مدیران رادیو تلویزیون، گفت: «در جوامع مدرن، با توسعه، تعداد طلاب کم می‌شود. اما در ایران برعکس است.» او و هرمز مهرداد نسبت به رشد گرایش‌های مذهبی و بی‌اعتمادی عمومی به نظام هشدار دادند.
‏در پروژه آینده‌نگری مشخص شد فقط ۳۰٪ در انتخابات مجلس و ۲۳٪ در انتخابات محلی شرکت کرده بودند. ۷۷٪ پاسخ‌دهندگان اصلاً نمی‌دانستند مشکل مملکت چیست. مردم، به‌شدت از سیاست بیگانه شده بودند.
‏حدود ۹۰٪ دانشجویان، سیاستمداران را ناصالح می‌دانستند. ۵۰٪ آن‌ها، بزرگ‌ترین مشکل کشور را نابرابری، فساد و بی‌عدالتی می‌دانستند. اما سیستم سیاسی گوش نمی‌داد. حتی هشدارهای درون حکومتی را هم نادیده گرفت.
‏کنستانتین ملوم میان، معاون ارمنی‌تبار سازمان برنامه و بودجه، در جلسه‌ای با حضور شاه فریاد زد: «با این کارها انقلاب می‌شود. این پول‌ها پا در می‌آورند و به خیابان می‌آیند.» شاه پاسخ داد: «در سازمان تو را گل می‌گیرم!» و کرد.
‏تهرانیان و اسدی هشدار دادند: «ما گرفتار توسعه‌ی نامتوازن‌ایم.» توسعه اقتصادی شتابان، بدون زیرساخت فرهنگی، بی‌اعتمادی، نابرابری و سنت‌گرایی جامعه، زمینه انفجار بود. اما حکومت به جای گوش دادن، این نظرات را «غرب‌زده» خواند.
‏در سال‌های ۵۳-۵۴ جامعه‌ای شکل گرفته بود که هم رفاه اقتصادی می‌خواست، هم دل در گرو سنت داشت، هم از سیاست فاصله گرفته بود، هم به مذهب پناه برده بود، و هم فاقد نهادهای مدنی، احزاب و مشارکت سیاسی بود. نتیجه؟ انقلاب ۵۷.
تمام.

#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo

شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo

https://www.youtube.com/live/dYMbaXS8Wms?si=L4F4a39Ej8a-q8ia

لینک کانال؛
https://www.tg-me.com/akbar_karimian/2681