🔘 از غفلت تا وقاحت؛ آشیخ کاظم، تو دیگه کی هستی؟

✍ اکبر اعلمی

پس از افشای زمین‌خواری و چند نوبت تناقض‌گویی، سرانجام در فروردین ۱۴۰۳، خودت پایین و بالای منبر به صراحت اعتراف کردی که در ماجرای «باغ ازگل» دچار غفلت و کم‌توجهی شدی؛ گفتی میلیاردی زمین به اسم مؤسسه‌ات منتقل شده، از مردم و رهبری عذر خواستی، گفتی بی‌اطلاع بودی، گفتی استغفار می‌کنی!
اما حالا، بعد از یک سال، با ژست مظلوم‌نماها از «امتیازات مرحوم رئیسی» می‌گی؛ این‌که آمد پشت سرت نماز خواند تا شما ضربه نخورید و عقب‌نشینی نکنید؟!
از چی عقب‌نشینی نکنید آشیخ؟ از همان اتهامی که خودت بهش اقرار کردی؟ از همان انتقال املاکی که زیر دستت انجام شد؟ از تریبون رسمی نماز جمعه که برای لاپوشانی عملکردت مصادره شد؟
حالا به‌جای پاسخ‌گویی، با شهیدسازی و مظلوم‌نمایی دنبال تطهیر خودتی؟
واقعاً «رو که نیست، سنگ پای قزوینه!»
حالا بهتر می‌فهمیم چرا بعضی‌ها از هیچ لغزشی آسیب نمی‌بینن؛ وقتی نهاد نماز جمعه این‌طور بی‌محابا پشت متهم‌ها درمیاد، معلومه که چه کسی باید عقب بنشینه: مردم!
و این‌جاست که فاجعه، فقط اتهامات مالی نیست؛
ابتذال در قداست‌هاست.

@alami_akbar

🔘🎥 از ۸۳ تا ۱۴۰۴؛ پرونده همان است، مطالبه همان‌تر: «وقتی سکوت رسمی است، فریاد وظیفه می‌شود»

✍️ اکبر اعلمی | تذکر علنی در صحن مجلس - ۱۷ اسفند ۱۳۸۳

در اوج مذاکرات هسته‌ای ۱۳۸۳، ما نمایندگان، مجلس هفتم رسماً جزو بی‌خبرترین آدم‌ها بودیم!
🔻در صحن علنی هشدار دادم که موضوعی به این مهمی حق ندارد در پستوهای امنیتی گم شود. گفتم مردم و حتی اعضای کمیسیون امنیت ملی حق دارند و باید در جریان باشند.
پاسخ رئیس مجلس؟ چیزی در حد «خودتون برین از بروجردی بپرسین»!
✳️حالا بیست‌ سال گذشته، دوباره همان قصه: گفتگو با آمریکا در جریان است، اما نه از مجلس خبری هست، نه از مردم! ظاهراً این وسط فقط چند نفر خاص‌اند که باید در جریان باشند، باقی «نامحرمان»ایم!
⚠️ این یک یادآوری معمولی نیست؛ یک هشدار تکراری است.
اگر آن روز اعتراضی بلند شد، امروز هم باید بشود.
وگرنه این شعار نخ‌نما که «مجلس در رأس امور است» را بگذارید لای کتاب‌های درسی بماند برای خنده‌ی نسل آینده!
📌مجلس اگر واقعاً در رأس بود، لااقل از مذاکراتی که با سرنوشت ملت گره خورده، خبردار می‌شد.
#مذاکرات_محرمانه #نقبی_به_تاریخ
#تاریخ_ایران #مجلس_و_مردم_در_ته_امور

@alami_akbar

📎 نامه اکبر اعلمی به کوفی عنان، همراه با حمایت بیش از ۱۱۲ نماینده مجلس ششم – شهریور ۱۳۸۲. Pdf

✳️در روزهایی که فشارهای بین‌المللی بر برنامه هسته‌ای ایران شدت گرفته بود، دفاع از حقوق ملت نه به هیاهوی سیاسی، بلکه به درک حقوقی، صداقت ملی و شجاعت مدنی نیاز داشت.
نامه‌ای که در شهریور ۸۲ خطاب به دبیرکل سازمان ملل نوشته شد، نمونه‌ای است از این تلاش صبورانه و مستند؛ تلاشی برای دفاع از حق ملت در بهره‌برداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای، بر پایه اصول حقوق بین‌الملل.
شاید برای برخی عجیب باشد که در صف نخست این دفاع، کسی بود که نه در هیاهوی رسانه‌ای دیده می‌شد، نه نامش با محافل رسمی گره خورده بود؛ و البته از خطه‌ای برخاسته بود که گاه، برخی خود را از مردمش ایرانی‌تر و دلسوزتر برای کشور می‌پندارند.
حقیقت روشن است: در آزمون‌های سخت ملی، نه ادعا، که ایستادگی و مسئولیت‌پذیری معنا می‌آفریند.
و ما – بی‌نیاز از نمایش و تظاهر – آن روزگار نیز، چون همیشه، در کنار مردم و در دفاع از منافع ملی ایستاده‌ایم.
باشد که امروز هم، داوری بر پایه سند و صداقت باشد؛ نه تعلق و توهم.

☑️ میراث تاریخی اعلمی
@mirase_alami
✅ کانال رسمی اعلمی
@alami_akbar

✳️ تأسیس ستاد دفاع از منافع ملی و حقوق هسته‌ای – زمستان ۱۳۸۳

📌در ادامه‌ی ابتکار نخست در مجلس ششم – یعنی نامه‌ی سرگشاده به کوفی عنان با حمایت ۱۱۲ نماینده – این‌ بار در مجلس هفتم، «ستاد ساماندهی جنبش ملی دفاع از منافع ملی و حقوق هسته‌ای ایران» را تشکیل دادم؛ دومین اقدام مدنی و مسالمت‌آمیز برای پیوند زدن صیانت از منافع ملی با کنشگری حقوقی و مسئولانه، به‌جای هیاهوهای نمایشی و مواضع تنش‌آفرین.
📌این ستاد، مستقل از سازوکارهای رسمی و هیاهوی رسانه‌ای، دفاع از حقوق تاریخی ملت ایران، تثبیت نام خلیج فارس و بهره‌برداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را در چارچوب اصول حقوق بین‌الملل دنبال می‌کرد. در ترکیب آن نیز تلاش شد از طیف متنوعی از اقوام، اقشار، اصناف، ادیان، مذاهب و سلایق سیاسی دعوت شود تا جلوه‌ای از اراده‌ی ملی و خواست همگانی مردم ایران بازتاب یابد.
این ابتکار، برخاسته از دغدغه‌هایی صادقانه و مطالبه‌گرانه بود؛ دغدغه‌هایی که در بزنگاه‌های تاریخی، صدای خِرد و مسئولیت‌پذیری را به‌جای هیاهو و انفعال نشاندند.
📌و در میان این تلاش‌ها، بار دیگر این واقعیت آشکار شد که در آزمون‌های سرنوشت‌ساز، برخی از کسانی که گاه به‌نادرست خود را از مردمان آذربایجان، ایرانی‌تر و وطن‌دوست‌تر و دلسوزتر برای کشور می‌پندارند، تنها نظاره‌گر بوده‌اند.
سندها گواه‌اند که صداقت، فهم و شجاعت، بیش از هر عنوان و تظاهری، سنگ‌بنای وفاداری به ایران است. ما در آن روزگار نیز، چون همیشه، بی‌ادعا ایستادیم؛ و امروز نیز، همچنان امید داریم داوری‌ها نه بر پایه‌ی هیاهو و تعلق، بلکه بر مبنای سند، صداقت و سابقه باشد.
📌و لابد، همین «سابقه‌ی التزام به منافع ملی» بود که بعدها، در ترازوی نظارت استصوابی، به زیان‌مان تمام شد!
#بازخوانی_تاریخ #تاریخ_ایران #نقبی_به_گذشته #اولین‌ها #خلیج_فارس #حقوق_هسته‌ای
▫️منابع:
خبرگزاری ایرنا- ۱۲ دی ۱۳۸۳
www.irna.ir/news/9217969
خبرگزاری مهر- ۱۲ دی ۱۳۸۳
www.mehrnews.com/news/144325
خبرگزاری ایسنا- ۱۲ دی ۱۳۸۳
www.isna.ir/news/8310-04912
www.isna.ir/fa/news/8310-04843

☑️ میراث تاریخی اعلمی
@mirase_alami
✅ کانال رسمی اعلمی
@alami_akbar

🔘 گنج زیر پای ایران و برداشت قطر؛ اهمال یا خیانت؟

✍ اکبر اعلمی

به اظهارات یکی از معاونان پیشین وزارت نفت درباره میدان مشترک گازی ایران و قطر توجه کنید:
#قطر، کشوری با قدمتی حدود ۵۳ سال و مساحتی کمتر از ۰.۲ درصد ایران، نه ادعای ژئوپولیتیک بزرگی دارد و نه نقش بازیگری پرطمطراقی در منطقه، اما در شرایطی که ما گرفتار مناقشات سیاسی و فرهنگی پیش‌پاافتاده هستیم، در میدان مشترک پارس جنوبی، بیش از ۳۰ درصد بیشتر از سهم عادلانه خود، به میزان معادل حدود ۲۰ تا ۳۰ میلیارد دلار گاز برداشت کرده است. این خسارت هنگفت که در دوران مدیریت وزرای نفت مختلف، از اصلاح‌طلب و اصولگرا تا اعتدالی، و به ویژه در دوره‌ای که توتال قراردادهای ناعادلانه و مخرب را بر ایران تحمیل کرد، رخ داده، نمونه‌ای آشکار از اهمال یا تفریط در حفظ منافع ملی است.
آیا عواقب این اهمال و تفریط در تضییع اموال و وجوه دولتی کمتر از اختلاس یا سوءمدیریت‌های کوچک است که گاهی دادگاه‌ها برای محاکمه آن تشکیل می‌شوند؟ آیا همین یک مورد، که فقط نمونه‌ای از مشکلات بسیار است، دلیل واضحی بر بی‌کفایتی برخی حاکمان و ناکارآمدی سیستم و ساختار سیاسی نیست؟

@alami_akbar

🔘 هولوکاست زنده در غزه؛ فریاد سروش علیه سکوت جهان

✍ اکبر اعلمی
در حالی که جهان در سکوتی سنگین فرو رفته، مردم غزه در آتش بی‌رحمی و قساوت رژیم اسرائیل می‌سوزند. جنایات بی‌سابقه‌ای که با بمباران بیمارستان‌ها، مدارس، و محله‌های مسکونی همراه شده، وجدان جهانی را به چالش کشیده است. این سطح از سبعیت، که برخی آن را «هولوکاست مدرن» نامیده‌اند، نه‌تنها لکه ننگی بر پیشانی بشریت است، بلکه آزمونی تاریخی برای مدعیان حقوق بشر به شمار می‌رود.
دکتر عبدالکریم سروش در واکنش به این فجایع، با لحنی بی‌سابقه، چنین می‌گوید:

نازی‌ها در غزه یک هولوکاست جدید ایجاد کرده‌اند و جهان خم به ابرو نمی‌آورد.
آزادی فلسطین و فلسطینی‌ها را از چنگال درندگان و خون‌ریزان و سفاکان و هتاکان و غاصبان و قصابان از خداوند درخواست می‌کنیم.
باید خون گریه کرد از حجم بی‌نظیر قساوت اسرائیلی‌ها در حق فلسطینی‌ها. باور کنید نازی‌ها با یهودیان این‌گونه رفتار نکردند که این‌ها با فلسطینی‌ها می‌کنند.
هولوکاست را به چشم خودمان می‌بینیم.
امیدواریم با چشم خودمان زوال اسرائیل را ببینیم.

#غزه #نسل‌کشی #هولوکاست_زنده #اسرائیل_جنایتکار #فلسطین #فریاد_وجدان

@alami_akbar

🔘 ما کجای راه را گم کرده‌ایم؟

✍ #اکبر_اعلمی

🔻آذربایجان، سرزمین مردان اندیشه و ایمان است؛
زادگاه علامه طباطبایی، محمدتقی جعفری، پروفسور هشترودی، ستارخان، باقرخان، ثقه‌الاسلام، شیخ محمد خیابانی...
فرزندان آزاده‌ای که سطر به سطر تاریخ این سرزمین را با عزت، آگاهی و آزادگی نگاشته‌اند.
📌اما امروز، در میانه‌ی گردوغبار فضای مجازی، چه کسانی «نماینده‌ی ما» وانمود می‌شوند؟
نه اندیشمندان و پیشگامان عزت و هویت، که جماعتی لمپن و پرهیاهو؛
📌آنان که سخنان عوام‌پسند و سطحی‌شان با صداهایی ناهنجار، با تیترهای مهیج، در صفحات پرمخاطب دست‌به‌دست می‌شود،
بی‌آن‌که نشانی از خرد، عمق یا دغدغه‌ی واقعی داشته باشند.
📌در مقابل، نطق‌های تاریخی، سخنان پرمغز و مواضع شریف چهره‌هایی ریشه‌دار و خوش‌سابقه،
مهجور مانده‌اند و در غبار سکوت به فراموشی سپرده می‌شوند.
📌این وارونگی، اتفاقی نیست؛
حاصل روندی خطرناک است که هویت را با جنجال می‌سنجد، نه با خرد.
تصویری جعلی و تحقیرآمیز از آذربایجان در حال شکل‌گیری‌ است،
📌و تأسف‌بارتر آن‌که برخی از ما، ناآگاهانه، با حمایت‌های کور و بازنشرهای نسنجیده،
نقش جاده‌صاف‌کن این انحطاط را ایفا می‌کنیم.
📌این‌جا، مسئله فقط یک کلیپ یا یک چهره نیست.
مسئله، تصویری‌ست که امروز از آذربایجان ساخته می‌شود
و فردا در حافظه‌ی جمعیِ ایران و نسل‌های آتی باقی خواهد ماند.
📌اگر خود ما مفاخرمان را نشناسیم و نشناسانیم،
اگر خودمان زبان، فرهنگ و شأن‌مان را پاس نداریم،
چه کسی برای‌مان خواهد ایستاد؟
🔻 وقت آن رسیده که ویترین فرهنگی و سیاسی‌مان را از نو بچینیم؛
با آگاهی، با عزت، با هویتی که شایسته‌ی آذربایجان است.
#آذربایجان #مفاخر_فراموش_شده #هویت_آذربایجان #فرهنگ_سازی #مسئولیت_اجتماعی #نخبه‌کشی #بازسازی_تصویر_ملی

@alami_akbar

🔘 وقتی تو هدیه اعلمی قیر ریختند؛ این ویدیو سند است!

تا انتها ببینید
📍مجلس ششم | سال ۱۳۸۱ سؤال از زنگنه وزیر نفت درباره بحران سوخت و قاچاق
«وقتی پیگیری مشکلات مردم و قاچاق سوخت، به جای تشویق، تنبیه داشت...»
📌وقتی آذربایجان در بحران سوخت می‌سوخت و مردم در صف گاز می‌لرزیدند، برخی نمایندگان با تحریک وزیر و برخی دست‌اندرکاران وزارت نفت و همراهی دلالان و حتی #مجتهد_شبستری #امام_جمعه_تبریز علیه من متحد شدند تا صدای اعتراض مردم را خاموش کنند.
در این ویدیو می‌بینید چطور برخلاف آیین‌نامه داخلی مجلس که در هنگام طرح سوال، سایر نمایندگان را ملزم به سکوت کرده، فضای مجلس با برنامه‌ریزی قبلی توسط چند #وکیل_الدوله به آشوب کشیده شد تا مانع قرائت گزارش تخلفات شوند. یکی برای خوش‌خدمتی به من حمله کرد و دیگری فریاد می‌کشید. اما عقب ننشستم.
در پارلمان، پشت تریبون، برای مردم ایستادم؛ حتی اگر تاوانش فحاشی، تهدید، تطمیع، یا حمله فیزیکی باشد.
📌 بخاطر همین مردم، جهنمی را تحمل کردم و به اندازه ده سال حرص خوردم و پیر شدم و ...
🔸در سال ۸۱ ارزش هر دلار حدود ۸۰۰ تومان و مبلِغ ۴۵۰هزار تومان، معادل ۴۶ میلیون تومان ارزش داشت.

@alami_akbar

🔘 ترامپ و ماسک؛ شکاف مقطعی یا فرصت استراتژیک؟

✍ #اکبر_اعلمی

درگیری لفظی و سیاسی میان رئیس‌جمهور کنونی آمریکا، دونالد ترامپ و غول اقتصادی سیلیکون‌ولی، ایلان ماسک، از توهین‌های شخصی آغاز شد اما حالا ابعاد سیاسی و رسانه‌ای گسترده‌تری پیدا کرده است. نزاعی که برخی در تهران آن را نشانه‌ای از تشتت در ساختار قدرت ایالات متحده می‌دانند، و حتی آن را نوعی فرصت تاکتیکی برای ایران تلقی می‌کنند.
اما واقعیت پیچیده‌تر از این برداشت‌های سطحی‌ست.
این شکاف، بیشتر بازتاب اختلافات داخلی نخبگان آمریکاست؛ اختلافاتی که شاید تمرکز دولت آمریکا را به‌طور موقت از برخی پرونده‌های خارجی، از جمله ایران، منحرف کند. اما:
🔻 تحریم‌ها همچنان ساختاری، نهادینه و فراتر از اختلافات شخصی باقی مانده‌اند.
🔻 تصمیم‌سازی در واشنگتن، حتی در دل کشمکش‌های رسانه‌ای، مسیر خود را مستقل از هیاهوهای شخصی طی می‌کند.
🔻 و از همه مهم‌تر، ترامپِ دوم، برخلاف دوره اول، با ذهنیتی امنیتی‌تر و عطشی بیشتر برای نمایش اقتدار عمل می‌کند.
از این‌رو، ایران اگر بخواهد از این شکاف بهره ببرد، باید:
1️⃣ به فرصت‌های مقطعی و کوتاه‌مدت به چشم پنجره‌ای زودگذر نگاه کند، نه گشایشی دائمی.
2️⃣ دیپلماسی خود را با لحن واقع‌گرایانه، انعطاف‌پذیر اما غیرمنفعل بازتعریف کند.
3️⃣ از افتادن در دام تقابل‌های جناحی در آمریکا پرهیز کرده و خود را در بازی‌های داخلی واشنگتن قرار ندهد.
4️⃣ از لحظات بی‌ثباتی برای رساندن پیام‌های هوشمندانه و کاهش هزینه‌های تنش بهره ببرد.
5️⃣ و در نهایت، مراقب باشد تا تبدیل به سوژه تبلیغاتی هیچ‌یک از طرفین نزاع نشود.
🔸 اختلاف میان دو چهره پرنفوذ آمریکا، شاید پنجره‌ای کوچک برای ایران بگشاید؛ اما عبور از این پنجره، نیازمند تدبیر، زمان‌سنجی و استقلال در محاسبه منافع ملی است.
در سیاست بین‌الملل، هیچ فرصتی خودبه‌خود به نفع ما تمام نخواهد شد—مگر آنکه برایش آماده باشیم.
@alami_akbar

🔘 «شورای گیوتین»؟

«بازخوانی گوشه‌ای از یک نطق فراموش‌نشده‌ای که ۱۷ سال پیش در صحن مجلس هفتم ثبت شد | سال ۱۳۸۷»

🔻 هفده سال از آن نطق می‌گذرد؛ نطقی که در مجلس هشتم ایراد شد و کمتر دیده یا شنیده شد.
امروز نه برای خودستایی یا یادآوری شخصی، که برای بازخوانی یک هشدار تاریخی، بازنشر می‌شود؛ هشداری درباره فاصله گرفتن از آرمان‌های انقلاب، و حذف نیروهایی که همچنان به "نظام معهود" وفادار مانده‌اند.
📌 این نطق را ببینید و قضاوت با شما: آیا آنچه گفته شد، همچنان مسئله امروز ما نیست؟
#اکبر_اعلمی #مجلس_هشتم #نطق_تاریخی #جمهوریت #شورای_نگهبان #فرزندان_انقلاب #حکمرانی_خوب #حذف_انقلابیون #دانتون #روبسپیر #انقلاب_فرانسه #نظارت_استصوابی

@alami_akbar

🔘ذوب‌شدگانِ ریا؛ دست‌چربانِ درگاه!

هر از چند گاهی، خبر بازداشت یکی از آقازاده‌ها منتشر می‌شود؛
یکی از رانت پدر می‌خورد، دیگری از رانت پدرزن، آن یکی از سایه‌ی دایی، و این یکی... از برکات عمامه‌ی پدر!
به نام همه‌شان، سند شش‌دانگ اعتقاد و التزام به اسلام، نظام، قانون اساسی و رهبری صادر شده و هنوز هم در رکاب‌اند؛
همه‌شان هم ذوب در ولایت‌اند؛
ذوبی از جنس جوش‌خورده با آهن چاپلوسی، تسبیح‌گردانِ ارزش‌ها، و چاکرِ درگاه!
همان‌ها که در مدح رهبر چنان غلو می‌کنند که اگر حضرت امیر می‌شنید، از شرم سر به دیوار می‌کوبید!
خدا را شکر!
ما که از ۲۰سال پیش، به زعم خدایگان روی زمین، «عدم التزام‌مان» به اسلام و نظام و قانون اساسی، احراز و خانه‌نشین شدیم،
نه خودمان به صف متهمان پیوستیم، نه فرزندان بی‌کارمان.
لابد به خاطر همان «بی‌اعتقادی»مان است...!
✍ پی‌نوشت
شخصاً همیشه به کسانی که خود را بیش از حد، ذوب در ولایت نشان می‌دهند، با دیده‌ی تردید می‌نگرم؛
به‌ویژه آنان‌که در مدح، راه مبالغه می‌پویند و کرامت انسانی خود را بی‌هیچ قیمت و حجابی، بر بساط ریا می‌نهند.
غالباً جایی از کارشان می‌لنگد...

@alami_akbar

🔘 عدالت اگر بخواهد اعتماد بسازد، باید از خودی‌ها شروع کند.

✍ اکبر اعلمی

در شرایطی که افکار عمومی، سال‌هاست شاهد دوگانه‌ی تلخ "عدالت برای غیرخودی، اغماض برای خودی" است، هر گامی که به سمت شکستن این دوگانه برداشته شود، ولو در حد اجرای وظیفه، قابل توجه و تقدیر است.
بار دیگر نام یکی از تریبون‌داران پرنفوذ جمهوری اسلامی ــ آشیخ‌کاظم صدیقی ــ در رسانه‌ها پیچید؛ نه به‌خاطر خطبه‌ای تازه یا تعبیر شاعرانه‌ای دیگر، بلکه به‌دلیل انتشار خبر بازداشت دو فرزندش به اتهام تخلفات و روابط ناسالم. البته هنوز پرونده در حال بررسی است، اما واکنش اطرافیان و حامیانش به این موضوع، خود گویای یک حقیقت تلخ است: همان‌هایی که در مواجهه با فساد دیگران، فریادشان به آسمان می‌رسد و خواستار اعدام در ملأ عام می‌شوند، همین که پای "برادر مومن و دلسوز" به میان می‌آید، لحن‌شان ناگهان تغییر می‌کند. حرف‌شان این است که باید «با خودی‌ها» «برخورد مومنانه» کرد!
کافی بود همین سند زمین ازگل که به نام صدیقی و فرزندانش ثبت شده، به اسم یک فرد منتقد یا بی‌ارتباط با قدرت بود؛ بی‌شک، از آن برای سنجاق‌کردن هزار تهمت دیگر هم استفاده می‌کردند. حال آنکه از بیت صدیقی تنها نیست: بازداشت فرزندان معاون پیشین قوه قضائیه هم یادآور این واقعیت است که فساد هیچ قشر و جناحی را مصون نگذاشته و اتفاقاً هرجا قدرت متمرکزتر بوده، رانت و ویژه‌خواری هم دامنه‌دارتر شده.
در چنین فضایی، اقدام نهادهایی مانند #اطلاعات_سپاه و #دستگاه_قضا، گرچه باید بدیهی تلقی شود، اما در فضای آلوده به تبعیض و محافظه‌کاری، حتی همین «بدیهی»‌ها هم گام‌هایی جسورانه‌اند. گام‌هایی که اگر ادامه پیدا کند و به برخورد با همه سطوح و لایه‌های متصل به قدرت گسترش یابد، می‌تواند اعتماد آسیب‌دیده‌ی مردم را ترمیم کند.
عدالت، اگر قرار باشد "بامردم‌بودن" را معنا کند، باید از خودی‌ها شروع کند، وگرنه به کارزار سیاسی تبدیل می‌شود؛ شمشیری که فقط بر گردن رقبا فرود می‌آید و بر دوستان گل می‌ریزد.
@alami_akbar

🔘 امام‌جمعه‌ی طاغوتی یا امام‌جمعه‌ی یاقوتی؟!

✍🏻 اکبر اعلمی

🔻 سیدحسن امامی از سال ۱۳۲۴ تا انقلاب ۱۳۵۷ امام‌جمعه تهران بود.
📌 بخشی از سوابق: مؤلف شش جلد کتاب «حقوق مدنی» که همچنان از مراجع اصلی تدریس است؛ استاد دروس «حقوق ثبت»، «محاکمات حقوقی» و «مدنی» در دانشگاه تهران؛ هم‌سنگ بزرگانی چون جعفری لنگرودی، ناصر کاتوزیان، حسین صفایی و مهدی شهیدی.
🔻 آشیخ کاظم صدیقی از سال ۱۳۸۸ تاکنون، امام‌جمعه موقت تهران است.
📌 بخشی از سوابق: فارغ از انتقال زمین‌های ازگل به نام خود و فرزندانش: مؤسس حوزه علمیه لاکچری ازگل؛ نویسنده‌ی «سیمای عرشیان در کلام ابن‌الرضا»؛ مروّج اشک‌درمانی، روضه‌درمانی، و نسخه‌پیچ دعا برای رفع بحران آب و تورم؛ راوی بی‌پروا و بی‌سند از عالم اموات؛ و غالیِ خستگی‌ناپذیر در ستایش مقامات.
نتیجه: اگرچه امامی نیز شاه را می‌ستود و گاه در خطبه‌ها، با لحن یک روحانی مصلحت‌سنج درباری، او را "سایه خدا" می‌خواند، اما صدیقی چنان رهبر را وصف می‌کند که مرز میان توحید و تشیع و تملق را درمی‌نوردد.
طرفه آن‌که: امامی با خصال خویش بر طاغوت، شکوه می‌افزود؛ صدیقی اما، ظاهراً اسباب سرافکندگی حکومت یاغوت شده است!

@alami_akbar

اعلمی: چرخه کامل سوخت هسته‌ای می‌تواند یک دارایی ملی راهبردی باشد- ایسنا
اعلمی متذکر شد: چرخه کامل سوخت هسته‌ای می‌تواند یک دارایی ملی راهبردی باشد، اما نحوه مدیریت سیاسی است که تعیین می‌کند این دارایی به فرصتی برای تقویت منافع ملی بدل شود یا به تهدیدی برای منافع کشور. اگر ایران بتواند این توانمندی را با شفافیت فنی حفظ کند، نگرانی‌های مشروع جهانی را کاهش دهد و آن را در قالب یک توافق متوازن و قابل اتکا تثبیت کند، آنگاه چرخه سوخت، هم پشتوانه‌ای برای فناوری بومی خواهد بود، هم ابزاری برای بازدارندگی هوشمند و هم عاملی برای چانه‌زنی دیپلماتیک. در غیر این‌صورت، چه‌بسا ممکن است به ثروتی پرهزینه و بلااستفاده تبدیل شود.
👈مشروح گفتگو را در اینجا بخوانید👇
https://www.isna.ir/news/1404031912134/

@alami_akbar

🔘 یادداشتی درباره گروسی، اسلامی و واقع‌گرایی دیرهنگام؛ هشدارهایی که ۲۲ سال پیش نادیده گرفته شد!

✍ #اکبر_اعلمی

✳️ در روزهایی که سایه تهدید علیه تأسیسات هسته‌ای ایران، از خیال به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود، اظهارات رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و واکنش تند محمد اسلامی، رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان ــ بخوانید: سخنگوی حاکمیت در پرونده هسته‌ای ــ بازتاب‌دهنده تنش‌هایی است که دیگر تنها فنی و حقوقی نیست؛ بلکه عمیقاً سیاسی و امنیتی شده است.

🔻گروسی در اظهارات اخیر خود بیش از آن‌که حمله احتمالی به تأسیسات ایران را محکوم کند، پیامدهای آن را تحلیل کرده و هشدار داده که چنین حمله‌ای ممکن است انگیزه ایران برای خروج از NPT یا حتی گام‌نهادن به‌سوی تولید سلاح هسته‌ای را تقویت کند. او بر دشواری فنی چنین حمله‌ای نیز تأکید کرده و تنها راه جلوگیری از تشدید بحران را «احیای یک چارچوب سیاسی جدید» دانسته است. با این حال، نکته جنجالی آن‌جاست که گروسی ارزیابی چنین حمله‌ای را الزاماً به‌عنوان نقض تعهدات تلقی نمی‌کند و آن را وابسته به زمینه سیاسی و امنیتی می‌داند—رویکردی که به‌جای محکومیت صریح، بیشتر شبیه به «طبیعی‌سازی» یا پذیرش ضمنی چنین تهدیدی بود و همین، واکنش تند اسلامی را در پی داشت.

🔻در برابر، اسلامی با لحنی آشکار و بی‌پرده گفت: «این آرزو را به گور خواهید برد» و از تصمیم ایران برای توقف همکاری‌های داوطلبانه خبر داد؛ همکاری‌هایی که ذیل پروتکل الحاقی ۲+۹۳ انجام می‌شد و به‌رغم فشار، ایران سال‌ها بدون دریافت امتیاز ملموس، آن را اجرا کرد.

🔻۲۲ سال پیش، در جایگاه نماینده مردم تبریز ــ همان‌که به استناد شاخص‌های شورای نگهبان و عقبه‌اش، به «عدم اعتقاد و التزام عملی به اسلام، نظام، قانون اساسی و رهبری» متهم و از ورود به مجلس و سایر ارکان قدرت محروم شدم ــ با هشدار نسبت به همین روند، طی نامه‌ای بلندبالا و مستند به قوانین و هنجارهای بین‌المللی، فشار کشورهای عضو بلوک هسته‌ای بر ایران برای پیوستن به پروتکل الحاقی را خلاف موازین جهانی دانستم و آن را به دبیرکل وقت سازمان ملل، کوفی عنان، گوشزد کردم.
در همان سال‌ها، سه بار کمال خرازی، وزیر امور خارجه وقت را ــ که امروز در جایگاه مشاور عالی رهبری و رئیس شورای راهبردی روابط خارجی، از چهره‌های ممتاز و مورد وثوق نظام به‌شمار می‌رود ــ به مجلس فراخواندم و هشدار دادم که اجرای یک‌طرفه پروتکل الحاقی نه‌تنها فشاری را کاهش نمی‌دهد، بلکه خطرات امنیتی بیشتری برای کشور به‌دنبال دارد.
امروز، همان هشدارها، عملاً در مواضع رسمی حاکمیت و مسئولان کنونی تأیید شده است.

🔻اکنون، در شرایطی که نه خبری از لغو تحریم‌هاست و نه تضمینی برای توقف تهدیدات، تردیدی نیست که پایبندی به تعهدات فراتر از پادمان، فاقد توجیه ملی است. با این‌حال، کناره‌گیری کامل از مسیر دیپلماتیک نیز بی‌هزینه نخواهد بود.

🔻اتخاذ تصمیمات شجاعانه باید هم‌زمان با طراحی یک مسیر حقوقی و دیپلماتیک روشن باشد؛ مسیری که ضمن صیانت از غرور ملی و امنیت کشور، امکان بازیابی توازن را در تعاملات بین‌المللی فراهم کند.

🔻همچنین، باید توجه داشت که مردم ایران بیش از هر چیز دغدغه حفظ امنیت معیشتی و آرامش سفره خود را دارند. مواضع جدید اگر با تدبیر و دیپلماسی هوشمندانه همراه شود، می‌تواند فشارهای اقتصادی و تهدیدات امنیتی را کاهش دهد و در نتیجه به حفظ رفاه و امنیت مردم کمک کند.
آنچه امروز از زبان اسلامی بیان می‌شود، اگر با یک دیپلماسی فعال، هدفمند و مدبرانه همراه نشود، ممکن است به معنای خروج از بازی، نه تغییر قواعد آن باشد.

🔻 آینده، بیش از تهدید، به درایت نیاز دارد.
و درایت، یعنی یادآوری آنچه دیروز گفته شد، و امروز بدان رسیده‌ایم.
▫️چهارشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۴
#نقبی_به_تاریخ #تاریخ_نگاری

👈لینک‌ نطق‌ها و مواضع اعلمی درباره پروتکل الحاقی
🔸پرسش‌های اعلمی از خرازی وزیر خارجه:
www.tg-me.com/bayganialami/3817
www.tg-me.com/bayganialami/2682
www.tg-me.com/bayganialami/2687
www.tg-me.com/bayganialami/3338
www.tg-me.com/bayganialami/3819
www.tg-me.com/bayganialami/3822
www.tg-me.com/bayganialami/4566
www.tg-me.com/bayganialami/4756
www.tg-me.com/alami_akbar/1854
www.tg-me.com/alami_akbar/1855
🔸نامه اکبر اعلمی به کوفی عنان، همراه با حمایت بیش از ۱۱۲ نماینده مجلس ششم – شهریور ۱۳۸۲. Pdf
www.tg-me.com/alami_akbar/3126
🔸تأسیس ستاد دفاع از منافع ملی و حقوق هسته‌ای – زمستان ۱۳۸۳
www.tg-me.com/alami_akbar/3127

@alami_akbar

🔘 وقتی تملق‌گویی برای آشیخ کاظم، پاسپورت کربلا می‌شود!

در این ویدیو، یکی از مجاهده‌های جان‌برکف، حواشی پیش‌آمده برای آشیخ کاظم صدیقی را «توطئه» می‌نامد و خطاب به این مجاهد کبیر می‌فرماید:
«اگه هم آقازاده‌تون خطا کرده باشه، به شما چه؟ مسئله شخصیه!»
بعد هم توصیه می‌کنه:
«همون‌جوری محکم وایسین؛ یه شست عقب بکشین، دشمن خوشحال می‌شه!»
حضرت آشیخ مجاهد هم در جواب، از این غیرتِ آقازاده‌محور چنان به وجد می‌آد که می‌فرماید:
«ای کاش در کربلا بودی!»
📌 ظاهراً راه رسیدن به خیمه‌های اباعبدالله، از تونل ولایتمداری برای آقازاده‌ها می‌گذره!

@alami_akbar

🔘 از بساط ریا تا صحنه‌ی کربلا؛ تحریفی به وسعت یک عمامه!

✍🏻 اکبر اعلمی

در روزگاری که افشاگری درباره‌ی اتهامات تازه‌ی فرزند و عروس حضرت صدیقی، نه از زبان رسانه‌های معاند، بلکه از سوی نهادهای رسمی نظام و تریبون‌های قضایی منتشر می‌شود؛ و در زمانی که خودِ آقای صدیقی نیز، ضمن عذرخواهی، به انتقال زمین‌ها به نام خود و فرزندانش اذعان کرده؛ هنوز کسانی پیدا می‌شوند که برای دفاع از او، از مرز وقاحت عبور می‌کنند و حقیقت را "توطئه" می‌خوانند—آن‌هم با لحنی چنان طلبکارانه که گویی جرم، نه زمین‌خواری، بلکه افشای آن است!
در همین ویدئو، بانویی مجاهده—که احتمالا از مریدان یا عوامل حلقه‌ی صدیقی‌ست—در سناریویی ظاهراً از پیش‌طراحی‌شده، مدعی می‌شود اگر هم فرزند آقای صدیقی مجرم شناخته شود، «به پدرش ربطی ندارد» و «مسئله شخصی است»؛ و چنان در مدح و تملق می‌غلتد که گویی منصب دینی، مترادف با مصونیت خانوادگی است.
اما نکته‌ی تکان‌دهنده‌تر نه اظهارات آن زن، بلکه واکنش صدیقی به این پاچه‌خواری علنی است؛ آنجا که با لحنی مشحون از تحسین می‌گوید:
«ای کاش در کربلا بودی!»
بله... کربلا!
صدیقی این عضو حلقه‌ی خود را، که حقیقت روشن را انکار می‌کند و اتهامات منتسبه را توطئه می‌نامد، در حد و اندازه‌ی یاران باوفای امام حسین می‌نشاند! تملق او را "وفاداری عاشورایی" می‌خواند و در یک چشم‌برهم‌زدن، صحنه‌ی کربلا را از خون مطهر به عطر ریا و تزویر آلوده می‌کند.
این جمله نه‌فقط یک اغراق کلامی، که تحریفی ویرانگر از عاشورا و تهی‌سازی آن از معناست؛ آن‌هم از زبان کسی که تریبون نمازجمعه، سال‌هاست گویا ملک طِلق امثال او شده، و به جای آنکه کربلا را معیار تشخیص حق و باطل بداند، با کربلا بازی می‌کند تا باطل را بزک کند.
چه می‌توان گفت؟
زمانه‌ای شده که وفاداری به اهل‌بیت، معادل وفاداری به قدرت معنا می‌شود و مدافعان متهمین به فساد، به یاران حسین تشبیه می‌شوند!
👈لینک مرتبط:
www.tg-me.com/alami_akbar/3139

@alami_akbar

🔘 حق و عدالت؛ ستون فقرات هر حکمرانی خوب

بخشی از نطق فروردین‌ماه سال ۸۷ در توصیف حکمرانی خوب و بد؛
شکل یا نام حکومت مهم نیست، آنچه حکومت را معتبر و ارزشمند می‌کند، پایبندی به عدالت و انصاف و دوری از ظلم و تبعیض است.
اگر نام «بخیل» را به «احسان» تغییر دهیم، ماهیت او تغییر نمی‌کند؛ همان‌طور که نام حکومت بدون عدالت، ارزشی ندارد.
این نگاه عمیق و انسانی، چراغ راه هر جامعه‌ای است که به دنبال رفاه و رضایت مردم است.
#حکمرانی_خوب #حکمرانی_بد #حق_و_عدالت #حکومت_خوب #عدالت_اجتماعی #ظلم #اکبر_اعلمی #انصاف_و_عدالت #ملت_و_حاکمیت #حکومت_شاهنشاهی #حکومت_اسلامی

@alami_akbar

🔘 از قطعنامه تا تقاطع انتخاب‌های سخت

✍️ اکبر اعلمی

🔻شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بار دیگر قطعنامه‌ای علیه ایران صادر کرد و برای نخستین‌بار پس از ۲۰ سال، تهران را به دلیل آنچه «نقض تعهدات پادمانی و عدم همکاری لازم» خوانده، با رأی اکثریت محکوم نمود.

🔲 گرچه این ششمین قطعنامه پس از برجام است که از سوی شورایی صادر می‌شود که بی‌طرفی‌اش همواره در سایه‌ نفوذ قدرت‌های غربی و رژیم صهیونیستی مورد تردید بوده، اما این‌بار لحن آن در قیاس با قطعنامه‌های سال‌های اخیر تندتر، فضای سیاسی پیرامونی ملتهب‌تر، و دامنه حمایت‌های بین‌المللی – هرچند نه در پایین‌ترین سطح – محدودتر از دوره‌هایی از اجماع جهانی است. پرسش کلیدی این است: آیا با هشداری صرفاً فنی-سیاسی روبه‌روییم یا در آستانه‌ مرحله‌ای تازه از فشارهای هماهنگ و چندجانبه قرار داریم؟

🔲 قطعنامه‌های شورای حکام الزام‌آور نیستند، اما کارکرد سیاسی دارند: شکل‌دهی به اجماع، زمینه‌سازی برای فشار بیشتر، و تأثیرگذاری بر افکار عمومی. این قطعنامه، ایران را به محدود کردن دسترسی بازرسان، پاسخ ندادن درباره منشأ مواد اعلام‌نشده، و فقدان شفافیت متهم کرده است. همچنین، درخواست تهیه گزارش جدید تا نشست آتی، نشانه‌ای از افزایش تنش در آینده‌ای نزدیک است.

🔲 با این حال، این وضعیت بی‌سابقه نیست. تجربه تعلیق داوطلبانه در دولت خاتمی، تقابل علنی در دولت احمدی‌نژاد و در نهایت ارجاع پرونده به شورای امنیت در سال ۱۳۸۴، نشان داده‌اند که صدور قطعنامه حتی در فضای تعامل هم مسبوق به سابقه است. از ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰، شش قطعنامه تحریمی با حمایت روسیه و چین تصویب شد. پس از برجام نیز، با وجود نقض تعهدات از سوی آمریکا و اروپا، چند قطعنامه دیگر صادر شده است. در این میان، برجام نه صلحی پایدار بود و نه شکستی کامل؛ بلکه «توقف‌نامه‌ای پرتنش» بود که تعادل شکننده‌ای را برای مدتی حفظ کرد.

🔲 خروج آمریکا از برجام در ۱۳۹۷ ضربه اصلی را زد. اروپا نیز با وجود ادعای پایبندی، عملاً به تعهدات اقتصادی خود عمل نکرد. ایران با توافقی مواجه بود که از آن انتظار تبعیت داشتند، بی‌آن‌که بهره‌ای از آن ببرد. از همان زمان، گام‌های کاهش تعهدات آغاز شد و متقابلاً، لحن آژانس نیز انتقادی‌تر شد.

🔲 در این میان، گرچه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌ها، در جای دیگری صورت می‌گیرد با این‌حال دولت‌های پس از روحانی – از رئیسی تا پزشکیان – یا بی‌عمل و فاقد ابتکار مؤثر بوده‌اند یا راهبردی منسجم برای مدیریت این بحران نداشته‌اند. نه بازگشت معناداری به برجام رقم خورد، نه طرح جایگزینی برای مهار تنش‌های رو‌به‌افزایش ارائه شد. حمایت سنتی چین و روسیه نیز عملاً به مخالفت نمادین در شورای حکام محدود شد؛ و از نقش‌آفرینی سیاسی برای جلوگیری از صدور قطعنامه خبری نبود. رأی ممتنع کشورهایی چون هند، برزیل و مصر نیز نشانه‌ای از کاهش تمایل بلوک غیرمتعهدها به حمایت فعال از مواضع ایران در این پرونده است.

🔲 با این‌حال، پرسش اساسی پابرجاست: آیا آمریکا و سه کشور اروپایی که خود ناقض برجام‌اند، از نظر اخلاقی یا سیاسی حق دارند ایران را به بازگشت به تعهدات برجامی فرا بخوانند؟ پاسخ روشن است: ندارند. اما مسئله آن‌جاست که در مناسبات جهانی، قدرت مهم‌تر از منطق است و روایت، تأثیرگذارتر از حقیقت.

🔲 مسیر طی‌شده در دو دهه گذشته، اگرچه با شعار مقاومت همراه بوده، اما بدون نقشه‌ راهی روشن و بدون دستاوردی پایدار ادامه یافته است. ایستادگی در برابر فشار، تنها با دیپلماسی فعال، ائتلاف‌سازی هوشمندانه، و بازتعریف گفتمان هسته‌ای ممکن است؛ نه با تکرار شعارهایی که بارها بی‌ثمر مانده‌اند.

🔲 قطعنامه اخیر، ایران را در تقاطعی راهبردی قرار داده است. اما این تقاطع الزاماً دو سر ندارد: نه تسلیم و انزوا، و نه بازگشت بی‌قید و شرط به قواعدی که دیگران نوشته‌اند. راه سوم نه در دلالی اروپا خلاصه می‌شود و نه در لجاجت بی‌ثمر، بلکه در بازطراحی قواعد بازی بر پایه منافع ملی، مشروط‌سازی تعهدات، و استفاده از تمام اهرم‌های مشروع فشار است.
🔲 تصمیم نهایی در تهران گرفته خواهد شد؛ اما اگر باز هم بدون نقشه و تدبیر باشد، دیگران مسیر را برای ما ترسیم خواهند کرد و آن‌گاه، انتخابی باقی نخواهد ماند.
▫️۲۲ خرداد ۱۴۰۴
@alami_akbar

🔘آقای رئیس‌جمهور!

اگر در همان شغل شریف پزشکی می‌ماندید، نه‌تنها کسی شما را «آدم عجیب‌وغریبی» نمی‌دانست، بلکه همچنان به‌عنوان پزشکی متعهد، خوش‌نام و پاک‌دست، شایسته‌ احترام بودید.
اما عجیب آن‌جاست که با این سطح از اطاعت‌پذیری، بی‌برنامگی، ضعف در سواد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، و ناتوانی در انتخاب حتی یک کابینه‌ شایسته، نامزد ریاست‌جمهوری شدید!
و عجیب‌تر اینکه شورای نگهبان با همان نظارت استصوابی، حق انتخاب مردم را از میان هزاران نخبه به امثال شما و پنج مهره دیگر محدود کرد!
و شاید عجیب‌تر از همه اینکه ما، با وجود شناخت ۱۶ساله از بی‌عملی‌تان در مجلس – که جز چند نطق بی‌اثر چیزی از آن در یاد نمانده – فقط به‌خاطر خواهش شما و فشار حلقه اطرافیان‌تان، پس از ۲۷سال شرکت‌نکردن در انتخابات، سرمایه اجتماعی‌ خود را خرج رأی‌آوردن‌تان کردیم!
نه کابینه‌ای که معرفی کردید بوی تدبیر می‌داد، نه ابتدایی‌ترین وعده‌تان یعنی «حذف فیلترینگ» به جایی رسید.
اگر جلیلی آمده بود، کابینه‌ای ضعیف‌تر از این می‌چید؟ حکمرانی‌ای بدتر از این داشت؟
واقعاً عجیب نیست که مردم، میان ترس از بدتر و حسرت از انتخاب خود، این‌گونه گرفتار شده‌اند؟

@alami_akbar