کتابخانه مجازی الفبا 8649

#تازه_های_دین_پژوهی

✳️ خلقت‌گرایی

✍🏻 جفری کوپرسکی
✍🏻 ترجمه: مریم علمایی

این روزها معمولاً خلقت‌گرایی(creationism) با نظریه تکامل و در تقابل با آن مقایسه می‌شود. اگرچه این تقابل تا حدی صحیح است اما همه ماجرا نیست. داستان این تضاد قدیمی‌تر از عمر داروین و دامنه آن گسترده‌تر از نظریه تکامل است.

در این نوشته به منشأ پدید آمدن جهان و رابطه بین علم و متون مقدس در این خصوص می‌پردازیم؛ سوالاتی نظیر: عمر کیهان چند سال است؟ اگر جهان آفریده خداست، چگونه آن را خلق کرده است؟ آیات مربوط به خلقت و آفرینش جهان چگونه باید تفسیر شوند؟

چهار دسته پاسخ به این سؤالات وجود دارد:

اول، طبیعت‌گرایی[۱]: هیچ چیزی فراتر از قلمروی طبیعت، اشیای مادی و انرژی وجود ندارد. اغلب طبیعت‌گرایان عقاید و باورهای دینی را متعلق به حوزه ایمان می‌دانند و معتقدند که این اعتقادات هیچ سهمی در تاریخ یا علم ندارند. طبیعت‌گرایی از نظر تقابل با دین، موضع یکسانی با آتئیسم دارد، گرچه معادل آن نیست.

دیدگاه دوم، خلقت‌گرایی زمین جوان[۲] است که بخش مربوط به خلقت در کتاب مقدس (سفر پیدایش[۳]) و آفرینش عالم در شش روز را تفسیر تحت‌اللفظی می‌کند.

در نهایت، دو دیدگاه دیگر یعنی خلقت‌گرایی پیشرو[۴] و تکامل خداباورانه[۵] هستند که تفسیر تحت‌اللفظی را نمی‌پذیرند و معتقدند به نظریه‌های علمی معاصر در خصوص عمر جهان (تفاوت این دو با هم در تبیین فعل خداوند بعد از خلقت اولیه کیهان است). خداباوران ادیان دیگر هم در هر چهار دسته وجود دارند ولی در مباحث معاصر مسیحیت پروتستان به این موضوع بیشتر پرداخته شده است. اکنون موضع طبیعت‌گرایانه را کنار می‌گذاریم و به توضیح سه دیدگاه خداباورانه دیگر می‌پردازیم.

خلقت‌گرایی زمین جوان
لب کلام این دیدگاه این است که آیات سفر پیدایش باید تفسیری تحت‌اللفظی از تاریخ اولیه پیدایش کره زمین تلقی شود: خلقت عالم در یک هفته به صورت دوره‌های ۲۴ ساعته متوالی که به شش روز تقویمی اضافه می‌شوند. به این معنی که کیهان بین ده هزار تا بیست هزار سال قبل خلق شده است (برخلاف علم فسیل شناسی که عمر جهان را میلیاردها سال برآورد می‌کند. وجه تسمیه این دیدگاه و جوان بودن زمین همین نکته است). بر طبق این دیدگاه، اطلاعات مربوط به زمین شناسی شامل فسیل‌ها نیز باید در ذیل ماجرای طوفان نوح تفسیر و معنا شود.

تاریخچه
به جز چند استثنا، دیدگاه خلقت‌گرایی زمین جوان از دیرباز تا قرن نوزدهم دیدگاه غالب و مسلط در میان یهودیان، مسیحیان و مسلمانان بود. متون مقدس و سنت تنها منابع موجود برای پاسخ به پرسش آفرینش محسوب می‌شدند و اندک شواهد علمی موجود هم در مغایرت با داستان خلقت بود. اما حدوداً در سال‌های ۱۸۰۰ میلادی نقطه عطفی ایجاد شد. زمین شناسی تبدیل به رشته علمی جداگانه‌ای شد و اطلاعات فراتر از انتظاری را کشف کرد، از جمله آتشفشان‌های منقرض شده در مرکز فرانسه و پی بردن به نظم و الگوی ثابتی در میان فسیل‌های موجود در لایه‌های زمین. در آن زمان، زمین شناسان می‌خواستند علمی‌تر و تجربی‌تر به نظر برسند، آن هم در عصر مکانیک نیوتونی که تأثیر فراوانی بر شکل گیری نظریه‌های علمی گذاشت. آن‌ها برخلاف قدما که به یک اتفاق مهیب مانند طوفان نوح متوسل می‌شدند، استدلال می‌کردند که تحقیقات زمین شناسی فقط باید از روش‌های قابل مشاهده (مثل بررسی فرسایش زمین) استفاده کند. از آن زمان تا نیمه‌های قرن نوزده، دیدگاه خلقت‌گرایی زمین پیر (باور به عمر میلیارد ساله جهان) طرفدارانی داشت. شاهد آنکه یکی از مفسران آمریکایی در سال ۱۸۵۲ نوشته است که نیمی از مسیحیان معتقدند لازم نیست سفر پیدایش بر اساس خلقت‌گرایی زمین جوان تفسیر شود.

ادامه مطلب 👇🏻
(برای مطالعه ادامه این مطلب روی instant view کلیک کنید.)

#خلقت #حلقت_گرایی #علم_و_دین #فلسفه_دین__کلام_جدید #جفری_کوپرسکی #مریم_علمایی

🖇 به نقل از :
📌 دین آنلاین

🔗 مجموعه الفبا :
🌐 سایت 🚀 تلگرام 📺 یوتیوب 🎞 آپارات

Telegraph

خلقت‌گرایی

جفری کوپرسکی این روزها معمولاً خلقت‌گرایی(creationism) با نظریه تکامل و در تقابل با آن مقایسه می‌شود. اگرچه این تقابل تا حدی صحیح است اما همه ماجرا نیست. داستان این تضاد قدیمی‌تر از عمر داروین و دامنه آن گسترده‌تر از نظریه تکامل است. در این نوشته به منشأ…

572 viewsedited 08:26