This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
از دیشب و دیروز که پیکر ناصر تقوایی به خاک سپرده شد، دوستان دور و نزدیک بسیاری برایم پُست/ویدئوهایی فرستاده‌اند که نوع حضور یار و همسرش مرضیه وفامهر را در این آیین نشان می‌دهند و در کامنت‌ها، انبوهی از مثلاً "مردم" (؟!) این رفتار را ناپسند می‌خوانند.
عرض می‌شود که کار خانم وفامهر، بس بزرگ‌تر از این واکنش‌های خرده‌ریز عرزشی‌هاست. اگر یادداشت پیشین بنده را بخوانید که پیشنهاد می‌کردم "به جزئیات فکر کنید"، حتی حرص خوردن ِ شدیدتر ِ طیف سنت‌زده و دین‌زده نیز قابل پیش‌بینی بود.
این جایی‌ست که از رنگ تا نوع پوشش بخشی از سوگواران فهیم سپیدپوش، از حذف ناله و نوحه تا جای گرفتن پیکر زنده‌یاد در حفاظ زیبا بر دوش حاملان آراسته، برای نخستین بار در تاریخ هنر و فرهنگ ایران، بدین سان رقم خورده. به سیاقی همسو با جهان آثار هنرمند، "آیین" و راز و رمزش جای "مناسک مذهبی" را گرفته. شور و وجد و ضرب و ریتم، جای ترساندن حضار از عذاب جهنم توسط یک مداح انکر‌الاصوات را گرفته.
چرا باید تصور کنیم اذهان اسیر ایدئولوژی، از این همه شکستن ِ هنرمندانه و شجاعانه‌ی عُرف، گیج نمی‌شوند و زبان به زر زر، باز نمی‌کنند؟
در ابعاد یک خرق عادت فرامدرن، در قامت یک مبارزه‌ی به شدت انسانی و بی‌خشم و بی‌خشونت، به بلندای ماندگاری ِ ِ نام و میراث تقوایی، این کار وفامهر نیز عظیم و تاریخ‌ساز خواهد شد. خواهید دید.
به عنوان یک پیش‌کسوت ِ از دست دادن، با جزئیات می‌دانم متقاعد کردن ِ سایرین برای حذف و تغییر هر کدام از مراحل نفرت‌آور شکل رایج و اسلامی ِ تدفین و تلقین و روضه‌ی سر خاک، چه میزان مرارت دارد. به عنوان یکی از این همه، می‌دانم در مراسم هر سینماگر ِ از دست رفته، ولع مدیران صنوف و سازمان سینمایی و ارشاد برای تکرار کلیشه‌ای‌ترین حرف‌ها به چه میزان است و خفه کردن هر کدامشان چه جان و توانی از وفامهر گرفته. این گونه بوده که این آیین، چنین پاکیزه و بدون آلودگی صوتی و ایدئولوژیک برپا شده. رخدادی منحصر به فرد در تاریخ فرهنگ معاصر ما؛ جلوه‌ی دیگری از به زانو درآمدن ِ حاکمیت مضحمل و مدیران میانی حقیر و در حال احتضارش.
به مرضیه وفامهر برای این بازتعریف غافلگیر‌کننده از جوهره‌ی مفهومی ِ "زن، زندگی، آزادی"، تعظیم می‌کنم. او حتی پس از مرگ تقوایی نیز، زندگی و آزادی این مرد را نگه داشت و تداوم بخشید.
@amiropouria
#مرضیه_وفا_مهر #مرضیه_وفامهر #تقوایی #ناصر_تقوایی #زن_زندگی_آزادی #بدون_حجاب_اجباری #نه_به_حجاب_اجباری #حجاب_اجباری #عرزشی #عرازشه #سازمان_سینمایی #وزارت_ارشاد #سفید #سفید_پوش
از دیشب و دیروز که پیکر ناصر تقوایی به خاک سپرده شد، دوستان دور و نزدیک بسیاری برایم پُست/ویدئوهایی فرستاده‌اند که نوع حضور یار و همسرش مرضیه وفامهر را در این آیین نشان می‌دهند و در کامنت‌ها، انبوهی از مثلاً "مردم" (؟!) این رفتار را ناپسند می‌خوانند.
عرض می‌شود که کار خانم وفامهر، بس بزرگ‌تر از این واکنش‌های خرده‌ریز عرزشی‌هاست. اگر یادداشت پیشین بنده را بخوانید که پیشنهاد می‌کردم "به جزئیات فکر کنید"، حتی حرص خوردن ِ شدیدتر ِ طیف سنت‌زده و دین‌زده نیز قابل پیش‌بینی بود.
این جایی‌ست که از رنگ تا نوع پوشش بخشی از سوگواران فهیم سپیدپوش، از حذف ناله و نوحه تا جای گرفتن پیکر زنده‌یاد در حفاظ زیبا بر دوش حاملان آراسته، برای نخستین بار در تاریخ هنر و فرهنگ ایران، بدین سان رقم خورده. به سیاقی همسو با جهان آثار هنرمند، "آیین" و راز و رمزش جای "مناسک مذهبی" را گرفته. شور و وجد و ضرب و ریتم، جای ترساندن حضار از عذاب جهنم توسط یک مداح انکر‌الاصوات را گرفته.
چرا باید تصور کنیم اذهان اسیر ایدئولوژی، از این همه شکستن ِ هنرمندانه و شجاعانه‌ی عُرف، گیج نمی‌شوند و زبان به زر زر، باز نمی‌کنند؟
در ابعاد یک خرق عادت فرامدرن، در قامت یک مبارزه‌ی به شدت انسانی و بی‌خشم و بی‌خشونت، به بلندای ماندگاری ِ ِ نام و میراث تقوایی، این کار وفامهر نیز عظیم و تاریخ‌ساز خواهد شد. خواهید دید.
به عنوان یک پیش‌کسوت ِ از دست دادن، با جزئیات می‌دانم متقاعد کردن ِ سایرین برای حذف و تغییر هر کدام از مراحل نفرت‌آور شکل رایج و اسلامی ِ تدفین و تلقین و روضه‌ی سر خاک، چه میزان مرارت دارد. به عنوان یکی از این همه، می‌دانم در مراسم هر سینماگر ِ از دست رفته، ولع مدیران صنوف و سازمان سینمایی و ارشاد برای تکرار کلیشه‌ای‌ترین حرف‌ها به چه میزان است و خفه کردن هر کدامشان چه جان و توانی از وفامهر گرفته. این گونه بوده که این آیین، چنین پاکیزه و بدون آلودگی صوتی و ایدئولوژیک برپا شده. رخدادی منحصر به فرد در تاریخ فرهنگ معاصر ما؛ جلوه‌ی دیگری از به زانو درآمدن ِ حاکمیت مضحمل و مدیران میانی حقیر و در حال احتضارش.
به مرضیه وفامهر برای این بازتعریف غافلگیر‌کننده از جوهره‌ی مفهومی ِ "زن، زندگی، آزادی"، تعظیم می‌کنم. او حتی پس از مرگ تقوایی نیز، زندگی و آزادی این مرد را نگه داشت و تداوم بخشید.
@amiropouria
#مرضیه_وفا_مهر #مرضیه_وفامهر #تقوایی #ناصر_تقوایی #زن_زندگی_آزادی #بدون_حجاب_اجباری #نه_به_حجاب_اجباری #حجاب_اجباری #عرزشی #عرازشه #سازمان_سینمایی #وزارت_ارشاد #سفید #سفید_پوش