مامان‌ها به طور کلاسیک، چه جور فیلم‌هایی را می‌پسندند؟ البته که قاعده‌ی قطعی ندارد. ولی مامان‌های نسل‌های ما - و احتمالاً مقادیری قبل‌تر و بعدتر- بیش از همه به فیلم‌هایی با داستان و زمینه‌ی عاشقانه، علاقه نشان می‌دادند. البته به این شرط که فیلم و روایتش یا خود آن ماجرای عاشقانه، زیادی پیچ و خم نداشته باشد.

مامان بنده اما به یک جلوه‌ی بصری در فیلم‌ها هم دل می‌بست و به گمانم در این مورد هم خیلی از هم‌دوره‌هایش مثل او بودند: چشم‌نوازی. اگر فیلم تصاویر زیبایی می‌داشت، چه در دل طبیعت و چشم‌اندازهایش و چه به واسطه‌ی لباس‌های باشکوه در عمارت‌های مجلل، چشمانش می‌خندید و می‌گفت باید فیلم "قشنگ"ی باشد.‌
آن اواخر، به طور کاملاً اتفاقی، در تماشای فیلم "کشتی‌شکسته/تک‌افتاده"
Cast away
رابرت زمه‌کیس همنشین شدیم و بعد با آه عمیق و شوق شدیدی به پدرم می‌گفت نمی‌‌دانی چه فیلمی‌ست. باید ببینی (و این دومی هیچ وقت نشد و اتفاق نیفتاد). در فیلم زمه‌کیس، از تصاویری که در نقدها با صفت "کارت‌پستالی" سرزنششان می‌کنیم، چندان خبری نبود. ولی مامان از ارتباط انسان و طبیعت در فیلم، به وجد آمده بود. فیلم از موقعیت/ماجرایی که ده‌ها بار دیده بودیم (نوعی انزوای "رابینسون کروزوئه"وار) روندی تدریجی می‌ساخت که هرگز تجربه نکرده بودیم.
مستند نروژی "آوازهای زمین"
Songs of Earth
محصول ۲۰۲۳ که به تازگی در یک برنامه‌ی "دو فیلم با یک بلیت" در کنار یک مستند سوئدی به مناسبت
Earth Day
در پراگ و روی پرده دیدم، هر دو را در خود دارد: هم ضیافتی برای چشم‌هاست و هم از رابطه‌ی انسان و طبیعت، تصویری شگفت‌انگیز خلق می‌کند. پدر ۸۴ ساله‌ی خانم مارگارت اولین، کارگردان، و مادر ۷۳ ساله‌ی او، روی تصاویر طبیعت غریب و بکر جنگل‌های اولده‌دالن نروژ می‌آید و کم کم حس می‌کنیم داستان یک فامیل، چند نسل، چندین عشق و چندین مرگ، با بافت طبیعت، یکی‌ست! آدم‌ها و گذر عمرشان با گردش چهار فصل آن آبشارها و ابرها و رود و کوهستان، یکی‌اند.
خلسه‌ی گیرایی که در طول مدت نمایش در سالن سینما تماشاگر را غرق خود می‌کند، ازیادنرفتنی‌ست.

با تلفیق قصه‌ی عشق جوانی تا پیری و تصویرهای سنجیده‌ی طبیعت، این می‌توانست فیلم محبوب مامان باشد؛ اگر بود و می‌توانستم پای یک "مستند" بنشانمش!

@amiropouria

ویدئوی تازه‌ی کانال یوتوب بنده و مبحث داغ این روزها:



https://youtu.be/WO2LPUuSmIs



@amiropouri

در همین امتداد:

سعید روستایی: حجاب انتخابم نیست

سعید روستایی، کارگردان فیلم «زن و بچه» در پاسخ به انتقادهای مطرح شده نسبت به رعایت حجاب اجباری در این فیلم و دریافت مجوز ساخت آن از مسئولان حکومت ایران گفت حجاب انتخابش نیست اما به گفته او «بخشی از زندگی ما در ایران است».
آقای روستایی در بیانیه‌ای که در اختیار نشریه ورایتی گذاشت با ابراز تعجب از اینکه به نوشته او از سوی برخی افراد خارج از ایران به همکاری با حکومت جمهوری اسلامی متهم شده گفته است که تا یک قدمی زندان رفته و از سوی حکومت به عنوان دشمن نامیده شده است.
سعید روستایی با «مستقل» معرفی کردن فیلم تازه‌اش دریافت مجوز ساخت و نمایش آن از سوی مقام‌های مسئول حکومت را «تنها راه مصالحه‌ای» معرفی کرد تا بتواند داستان زنی را تعریف کند که «علیه جامعه مردسالار می‌جنگد».
در گزارش ورایتی توضیحاتی از سوی شرکت فرانسوی گودفلاس که پخش‌کننده و از جمله تهیه‌کنندگان فیلم «زن و بچه» است هم ارائه شده است. در این توضیحات فیلم «زن و بچه» بی‌ارتباط با حکومت ایران معرفی و گفته شده هیچ حمایتی از دولت ایران دریافت نکرده است.
همچنین یک نماینده از فیلم «زن و بچه» که نامش اعلام نشده به ورایتی گفته است که جمال ساداتیان سرمایه‌ای برای تولید این فیلم تامین نکرده و به گفته این نماینده «تهیه‌کننده واقعی فیلم نیست و تنها مجوز ساخت فیلم را گرفت».

متن کامل بیانیه‌ سعید روستایی را در ادامه می‌خوانید:

«من از صمیم قلب صحبت می‌کنم. همان چیزهایی را که فقط در خلوت، بین دوستان نزدیک، زمزمه می‌کنیم، حالا اینجا، به همه شما می‌گویم: زن، بچه. زن و بچه.
فیلم چهارم من درباره زنی است که در مقابل تمام مردانی که مقابلش هستند و در مقابل جامعه‌ای مردسالاری که او را از تمام حقوقش، از جمله حق مادر بودن، محروم می‌کند، می‌ایستد.
حجاب انتخاب من نیست، اما بخشی از زندگی ما در ایران است. این قانونی است که به زنان تحمیل شده است، اما ما با عادت به مقاومت درونی به آن بزرگ شده‌ایم، برای آزادی.
پس از اعتراضات کوی دانشگاه، پس از اعتراض‌های ۱۳۸۸، پس از اعتراض‌های دی‌ماه ۱۳۹۶، پس از اعتراض‌های آبان ۱۳۹۸، فیلمسازان ساکن ایران به ساخت فیلم ادامه دادند. و در آن سال‌ها، برخی از مهم‌ترین آثار تاریخ سینمای ایران - از جمله فیلم‌های نامزد اسکار - ساخته شدند.
فیلم قبلی من، «برادران لیلا»، به گفته مقامات مسئول، متهم به پیش‌بینی قیام زنان و همراهی در حرکت بخشیدن به دومینوی آن جنبش شد. در نتیجه، ده‌ها بار برای بازجویی احضار شدم، به دادگاه‌های مختلف کشانده شدم و تا یک قدمی زندان رفتم. در نهایت، فیلم توقیف شد و سپس به طور غیرقانونی در ایران پخش شد. به زندان محکوم و از کار منع شدم. از سوی حکومت به عنوان "دشمن" نامیده شدم.
من فیلمی درباره زنی ساخته‌ام که علیه جامعه مردسالار می‌جنگد، و برایم عجیب است که توسط برخی افراد در خارج از ایران به همکاری با حکومت متهم شده‌ام.
«زن و بچه» با رنج و سختی فراوان، با بودجه بخش خصوصی و همکاری یک شرکت تولیدی فرانسوی ساخته شد. این فیلم بخشی از نوعی سینمای مقاومت است که در دوران ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی در آستانه نابودی بود. ما «زن و بچه» را ساختیم تا سنت سینمای اجتماعی را که در بافت ما ذاتاً سیاسی است، احیا کنیم. ما این فیلم را ساختیم تا تصویری از زنان و مادرانی ارائه دهیم که در برابر یک سیستم مردسالارانه محکم ایستاده‌اند.
«زن و بچه» یک فیلم مستقل است. تنها راه مصالحه، گرفتن مجوز بود که مجبور به گرفتنش شدم تا بالاخره بتوانم داستان زنی را تعریف کنم که در سرم فریاد می‌زد و منتظر دیده شدن بود.»
@babakgha

اولین ویدئوی کانال یوتوب امیر پوریا در هفتاد و هشتمین فستیوال بین‌المللی فیلم کن/ ۲۰۲۵

اگر "زن و بچه" خوب باشد: بازیگری در فیلم هندی


لینک تماشا در لپ‌تاپ، کامپیوتر و تلویزیون هوشمند:
https://youtu.be/Ws7qU6R9n3k

لینک تماشا در گوشی موبایل:

https://m.youtube.com/watch?v=Ws7qU6R9n3k


@amiropouria

ویدئوی سوم امیر پوریا در طول هفتاد و هشتمین فستیوال فیلم کن/ می ۲۰۲۵/ اردیبهشت و خرداد ۱۴۰۴

درباره‌ی فیلم "دو دادستان" ساخته‌ی سرگئی لوزنیتسا: فیلمی درباره‌ی زندگی ما در برابر زندانبانان و مقامات قضایی جمهوری اسلامی

لینک تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:
https://youtu.be/isRMxIewsAU

لینک تماشا در گوشی موبایل:
https://m.youtube.com/watch?v=isRMxIewsAU&feature=youtu.be

@amiropouria

ویدئوی چهارم کانال یوتوبی امیر پوریا از کن، محل برگزاری هفتاد و هشتمین دوره‌ی فستیوال بین‌المللی فیلم کن/ ۱۳ تا ۲۴ می ۲۰۲۴ (۲۳ اردیبهشت تا ۳ خرداد ۱۴۰۴):
درباره‌ی فیلم "صدای افتادن/ صدای سقوط" اثر شگفت‌انگیز ماشا شلینسکی: تلفیق تارکوفسکی و بونوئل علیه تعلیمات دینی!

لینک برای تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:
https://youtu.be/tGa7YAMVhIs

لینک برای تماشا در گوشی موبایل:

https://m.youtube.com/watch?v=tGa7YAMVhIs&feature=youtu.be

@amiropouria

هفتاد و هشتمین ‌فستیوال کن ۲۰۲۵ اولین دوره‌ای‌ست که بعد از فقدان آلن دلون برپا می‌شود. در جای جای بندر کن، بنرها و بیلبوردهایی از او نصب کرده‌اند. گاه کنار کاترین دونوو (در فیلم "یک پلیس" ژان پی‌یر ملویل که خودش به تنهایی یک دامنه‌ی تازه در مبحث "لحن سرد و لحن گرم" در بازیگری‌ست: دو بازیگر مشهور به نقش‌های سرد که نمی‌شد به حس درونیشان پی برد، در برابر هم با بیشترین گرمای ممکن و در باقی سکانس‌ها، سرد و رمزآمیز ظاهر می‌شوند!)، گاه کنار ماریان فِیت‌فول (در فیلم "دختر موتورسیکلت‌سوار"؛ که او هم تازه از دنیا رفته) و گاه مثل این بیلبورد که جوانی دلون دارد به فرش قرمز تجلیل از او در همین فستیوال کن ( در ۲۰۱۹، دوره‌ی هفتاد و دوم) نگاه می‌کند.
کنار تمام این تصویرها نوشته‌اند: Cannes Fait

به سادگی یعنی "کن می‌سازد" یا "کن انجام می‌دهد". اما در عین حال، تلفظش شبيه است به
qu’en fait" (به معنای «در واقع» یا «پس از همه‌ی این‌ها») یا
"qu’on fait" (یعنی «آنچه ما انجام می‌دهیم»)
اینجا یک‌جور بازی با تلفظ رخ داده که دارد به قدرت و جادوی سینما، نقش کن در شکل‌گیری پدیده‌ی تاریخ‌ساز "آلن دلون" و همچنین کارنامه و تأثیر حضور خود دلون، اشاره‌ای ادبی می‌کند.

#آلن_دلون #کن۲۰۲۵ #فستیوال_کن
#جشنواره_کن
#cannesfilmfestival2025
#alaindelon
#cannesfait

ویدئوی پنجم امیر پوریا در کانال یوتوبی در طول برپایی هفتاد و هشتمین فستیوال فیلم کن

می تو، فمینیسم و غیره در «موج» مورد تردید واقع می‌شوند!

https://youtu.be/wOAN88hJxz4

@amiropouria

ویدئوی ششم امیر پوریا در طول فستیوال کن هفتاد و هشتم/ سال ۲۰۲۵

درباره‌ی "موج نو" ساخته‌ی ریچارد لینکلیتر که ژان لوک گدار، جین سیبرگ، ژان پل بلموندو، ژولیت گره‌کو و فرانسوا موریه شخصیت‌های اصلی آنند و تروفو، ریوت، رائول کوتار، روسلینی و ملویل، شخصیت‌های مکملش

لینک تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:
https://youtu.be/LJPmqlRA_oQ?si=9dTEmsOok5sUV4iX


لینک تماشا در گوشی موبایل:

https://m.youtube.com/watch?v=LJPmqlRA_oQ

@amiropouria

ویدئوی هفتم کانال یوتوبی امیر پوریا همزمان با فستیوال کن ۲۰۲۵

درباره‌ی فیلم «ادینگتون» ساخته‌ی جدید آری آستر که وحشت و خشونت را با هراس‌های دوران بعد از کووید و اثرات رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بر این دوران، تلفیق می‌کند.

لینک تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:
https://youtu.be/K60qGDaitFk

لینک تماشا در گوشی موبایل:
https://m.youtube.com/watch?v=K60qGDaitFk

@amiropouria

فیلمی مهمل و بیهوده و منزجرکننده، فیلمی که می‌تواند کاوری برای حضور فیلم «زن و بچه» سعید روستایی در بخش مسابقه باشد، یعنی «بمیر عشق من» ساخته‌ی جدید لین رمزی، موضوع ویدئوی هشتم امیر پوریا در طول برپایی هفتاد و هشتمین فستیوال بین‌المللی فیلم کن است


لینک تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:

https://youtu.be/DrU2mydL99Q

لینک تماشا در گوشی موبایل:
https://m.youtube.com/watch?v=DrU2mydL99Q


@amiropouria

ویدئوی دوازدهم امیر پوریا در طول برگزاری هفتاد و هشتمین فستیوال بین‌المللی فیلم کن: فیلم "زن و بچه" سعید روستایی که حتی اگر در فجر بود، مایه‌ی تفریح و تفرج منتقدان می‌شد

لینک تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:

https://youtu.be/Nfv0tHqkhNE?si=eh2PuVF9UeKHbM-j

لینک تماشا در گوشی موبایل:
https://m.youtube.com/watch?v=Nfv0tHqkhNE

@amiropouria

ویدئوی دهم امیر پوریا در کن ۲۰۲۵ درباره‌ی "یک تصادف ساده" جعفر پناهی، حضور چشمگیر او در فستیوال امسال و اهمیت پرداختنش به چیزی که دغدغه‌ی ذهن میلیون‌ها ایرانی‌ست: فردای براندازی، با آدم‌های نظام چه باید کرد؟

لینک تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:

https://youtu.be/3SajMNsSu-w

لینک تماشا در گوشی موبایل:

https://m.youtube.com/watch?v=3SajMNsSu-w


@amiropouria

برای مطالعه‌‌ی بیشتر:

نقد امیر پوریا درباره‌ی فیلم "خرس نیست" (جعفر پناهی، ۲۰۲۲، همزمان با نمایش آن در فستیوال ونیز آن سال که جایزه‌ی ویژه‌ی هیأت داوران را از آن خود کرد)/ این مقاله با اشاره‌هایی به فیلم قبلی او "سه رخ" (۲۰۱۸) همراه است

@amiropouria

ویدئوی سیزدهم امیر پوریا درباره‌ی هفتاد و هشتمین فستیوال بین‌المللی فیلم کن (۲۰۲۵) که کمی با تأخیر منتشر می‌شود: درباره‌ی فیلم "آلفا" ساخته‌ی ژولیا دوکورنو برنده‌ی نخل طلای سال ۲۰۲۱ با بازی گلشیفته فراهانی

لینک تماشا در لپ‌تاپ و تلویزیون هوشمند:
https://youtu.be/w1OAYUGzJJs?si=1fE1iJ4df5zfedDN

لینک تماشا در گوشی موبایل:

https://m.youtube.com/watch?v=w1OAYUGzJJs

@amiropouria

احمدی‌نژاد را فراموش نکنید. او بود که "هسته‌ای" را شروع کرد!!!

@amiropouria

یادداشت امیر پوریا در ادامه می‌آید👇

‌
امیدوارم اسرائیل در هدف‌گیری سران نظام فاشیستی، و هر انسان ِ ایرانی و ایرانی ِ انسان در هدف‌هایی که برای ادامه‌ی نقطه‌زنی‌ها در ذهن دارد، میمون دست‌آموز رژیم در راه‌اندازی و تجهیز تأسیسات هسته‌ای را از قلم نیاندازند: محمود احمدی‌نژاد بود که تمام این دوران تباه را با شعار "انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست" شروع کرد؛ و چون باتلاق بزرگی از بی‌سوادی هم بود، در توصیفش یک غلط چندش‌آور را جا انداخت و "مضاف" (در اینجا ممکن است آن را صفت به حساب بیاوریم) را با حذف مضاف‌الیه (یا شاید موصوف) به کار برد.
با لحن مهوعش که به جای ادبیات دیپلماتیک، برای مخاطب پیش‌دبستانی تنظیم شده بود، به جای "مطالعات هسته‌ای" یا "فعالیت‌های هسته‌‌ای" می‌گفت: «ما هسته‌ای رو پیش بردیم»! و بعد از آن که رژیم با مشکلات گوارشی و طبع سودایی‌اش، او را همچون بلغم فرو برد و دوباره بالا آورد و به پسله‌ای تف کرد، دُم درآورد و دَم برآورد و خواست گوز اپوزیسیونی در کند؛ اما حاصلش بی‌صدا از کار درآمد و چُس چرب و متعفنی بیش نبود. چون مخالفتش از جنس "نوموخوام" و مبنایش "دیگی که واسه من نمی‌جوشه، می‌خوام سر سگ توش بجوشه" بود و بس. بسیاری او را کم‌اهمیت می‌دانند، یا مهره‌ی سوخته می‌پندارند، یا می‌گویند "خدا زَدَتِش"!

ولی کابوسی که ساخت، دست کم جوانی دو نسل از ایرانیان را در بهترین سالهای زندگیشان سیاه کرد و به میانسالی کشاند و تصویر "ایران متخاصم" را در خاورمیانه و جهان، تکمیل و تثبیت کرد. از نیمه‌ی دهه‌ی هشتاد خورشیدی تا بیش از یک دهه، هر وقت عبارت "عملیات انتحاری" را شنیدم، با خودم فکر کردم او دومین و آخرین موجود زنده‌ی دنیاست که برای اتمام موجودیت پلشتش ممکن است به جنون لازم برای انجام این عملیات، دچار شوم. اولینش را که لازم نیست اسم ببرم؟ همو که او را روی پایش نشاند و سرعتش را از تمام مسئولان دیگر، تندتر دانست و بعد هم از روی پا به زیر ماتحت خود تنزل جایگاه داد. با هم محشور شوند به مبارکی و میمونی

#محمود_احمدی_نژاد #مموتی #حمله_اسرائیل #حمله_اسرائیل_به_ایران #هسته‌_ای (!) #انرژی_هسته‌_ای #فعالیت_هسته‌_ای
#کشته_شدن_سران_سپاه