آنژین پایدار به دنبال فعالیت ( افزایش مصرف اکسیژن عضله قلب ) ایجاد می شود که با استراحت ، کاهش فشار خون و پایین آمدن تعداد ضربان قلب رفع می شود .

آنژین متغیر حتی هنگام استراحت نیز ایجاد می شود .

آنژین پرینزمتال معمولا هنگام صبح ( به علت افزایش کاتکول آمین ها و درنتیجه افزایش نیاز عضله قلب به اکسیژن ) رخ می دهد . اسپاسم شرایین کرونر علت اصلی وقوع این نوع آنژین است .

این سندرم که به نام سندرم شریان مزانتریک فوقانی نیز شناخته می شود ، فقط با گچ اسپایکا رخ می دهد و به علت فشرده شدن دئودنوم بین شریان مزانتریک فوقانی از جلو و آئورت و اجسام مهره ای از عقب ایجاد می شود .

این مسأله موجب کاهش ذخیره خونی و حتی هموراژی و نکروز روده و در نتیجه وقوع علائم گوارشی می شود . بیمار باید NPO شده و NGT تعبیه شود . درمان وریدی صورت گرفته و یک دریچه روی گچ ایجاد شود ( جهت تخفیف فشار )

تجویز‌ مایعات هیپوتونیک و دارای غلظت کم الکترولیتی در مقادیر زیاد می تواند موجب ایجاد مسمومیت با آب شود . بنابراین جایگزینی حجم زیاد مایعات از دست رفته در گرمازدگی با استفاده از گلوکز ۵ درصد خطر وقوع این اختلال را افزایش می دهد .

در نارسایی حاد کلیه ، میزان تجمع مایعات بدن به علت آنوری ( بی کفایتی کلیه ) افزایش یافته است . همچنین اختلالات الکترولیتی از جمله هیپرکالمی به دلیل عملکرد نامناسب کلیه دیده می شود . بنابراین کنترل حجم مایعات بیمار ( کنترل ادم بیمار ، توزین روزانه و کنترل I&O ) ، کنترل علائم اختلالات الکترولیتی بخصوص هیپرکالمی و استفاده از حداقل مایعات هنگام تزریقات وریدی ( جهت جلوگیری از اضافه بار مایع ) از اقدامات مهم پرستاری می باشد .