تو زحل منی، همون قدر درخشان، همون قدر دوست داشتنی. ولی من حتی سیاره هم نیستم، من کوچکم تکراریم، ضعیفم. همه میگند من قمر زمینم ولی نه من برای تو‌ام شاید حلقه قشنگ دورت نباشم ولی جونم رو برات میدم. تو قشنگی کهکشانی و راه شیری به وجود تو مینازد. من فدای رقصیدنت شوم، چطور میشود دور تو گشت و نمرد. تو رو با بیشترین قمری که به دورت داری میشناسند، حسودی به تو اشکالی ندارد، وقتی که معشوق تو باشی.
-امنسیک

در
ميان
نبرد
زندگی،
تو
نقطه‌ی
امنِ
منی.

دیشب که دلتنگت بودم برایت نوشتم :
ببخش اگر آنقدر بی‌مبالات ‌شده‌ام که این روزها کمتر به شما فکر می‌کنم، راستش را بخواهی درد آنجا که عمیق باشد کار به حاشا می‌کشد‌. از شما چه پنهان درد به استخوان رسیده !

🤎.

من هستم
هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم
که تو شکستات دستتو محکمتر بگیرم
تو هیچوقت منو روبه‌روی خودت نمیبینی
من همیشه همینجام، کنارت
هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی
تو پستی یا بلندیش
تو روشن ترین یا تاریک ترین قسمتش
تو تنها نیستی من کنارتم
-حسینی

‏لطفاً آدم امنی باشید!
برای عشق،
برای رفاقت،
برای زندگی آدم‌ها‌...
به آدم‌ها احساس «امنیت» بدید.
مراقب تصوری که ازتون دارن باشید،
خوب باشید... خوب بودن و موندن سخته.
مراقب «قلب» آدما باشید.
شما میون اين‌همه تاریکی نور زندگی آدم‌ها باشید؛
باور کنید هیچ‌کس بهتون افتخار نمی‌کنه اگه چیزی غیر از این باشید!
-یلدا حسینی

🖤.

ناگزیرترین حالتِ زندگی اینجاست که
ادامه دارد...
آدم‌ها می‌روند،
دلخوشی‌ها به پایان می‌رسند،
زمانه سخت می‌گیرد و دلیل محکمی برای خندیدن نمی‌ماند،
اما هر طلوع آفتاب، این واقعیتِ اجتناب‌ناپذیر را به صورتِ انکارِ آدم‌ها می‌کوباند که
"زندگی ادامه دارد".
رفتنی‌ها می‌روند،
ماندنی‌ها می‌مانند،
عزادارها رخت سیاهشان را بیرون می‌کنند،
دستی به موهایشان می‌کشند
و برای ادامه‌ی روزمرگی‌هایشان راهیِ جاده‌های پرپیچ‌و‌خمِ زندگی می‌شوند،
بلاها فرو می‌ریزند،
آدم‌ها زیر آوارها مدفون می‌شوند،
خودشان را بیرون می‌کشند،
می‌تکانند و با تمام درد،
ناگزیرند به ادامه،
ناگزیرند به فراموشیِ دیروزها و سرسپردن به امروزها...
واقعیت این است که ما ذرات معلقی در فضای بیکرانه‌ی روزگاریم
و مشکلات و احساسات و دردهایمان تاثیری روی جریان پیش‌رونده‌ی زمان ندارد!
اسب زمان،
بی‌تفاوت و دیوانه‌وار،
به پیش می‌راند و زندگی با تمام تلخی و شیرینی و خوبی و بدی‌اش،
در غیرقابل‌پیش‌بینی‌ترین حالتِ ممکن، ادامه دارد...

ولی آدم باید یکیو داشته باشه که خودشو بخاطرش جمع و جور کنه، پولاشو جمع کنه، پس انداز کنه، هدیه بخره، یه کارایی رو انجام نده یه اخلاقایی رو ترک کنه، به خودش برسه، به خودش بیاد، انگیزه برای پیشرفت پیدا کنه، خودشو دوست داشته باشه و به زندگی جدی تر‌ نگاه کنه نه ازترسش باشه ها فقط بخاطر وجود خود طرف باشه، اگه یکیو که پیدا کردید که این حسارو بهش داشتید ترکش نکنید، اون یک گنجه.