خود پسرها هم میدونن که زندگیشون با یه دختری که دوستشون داره چقدر رنگ و بو میگیره اما رابطه مسئولیت داره، عرضه میخواد که متاسفانه خیلی‌ها ندارن.

دیگه نه بحث میکنم، نه توضیح میدم، نه توضیح میخوام، نه دنبال دلیل میگردم، فقط میبینم و سکوت میکنم و فاصله میگیرم، چون واستون توضیحام رو دادم، اونطوری که باید ناراحت شدن، عصبی شدم و دیگه نمیخوام که اینطوری باشه.

به یاد موندنی‌ترین آدم‌ها تو زندگی اون‌هایی هستن که تو رو دوست داشتن، وقتی که خیلی دوست داشتنی نبودی.

حس میکنم شکسته شدم، روحی، جسمی و سایر ابعاد موجود.

حالا ما که تحمل میکنیم و سعی میکنیم یطوری ادامه بدیم، ولی تجربه کردن یسری چیزها واقعا حقمون نبود.

نگران آدمیم که حتی نمیتونم بهش پیام بدم.

یعنی می‌شه یه بار دیگه برگردیم عقب و جفتمون انقد خراب نکنیم؟

جمله اوکی تقصیر منه، یه جمله ساده نیست ته خستگی و بریدن یه آدمه.

وفاداری به آدمای ذات خراب، خیانت به خودته.

تو وقتی یکی رو با تموم وجود دوست داری چطوری بعدش میتونی تموم وجودت و تک تک سلول‌های بدنت رو قانع کنی که دیگه دوستش نداشته باشن؟

آدم میتونه کسی رو نبخشه اما دوستش داشته باشه، آدم موجود عجیبیه.

غمگینم، دوست دارم یکی از ته دل دوستم داشته باشه، حواسش بهم باشه، نگرانم شه، حالم براش مهم باشه، سراغم رو بگیره، فراموشم نکنه و وقتی حتی یه کلمه هم حرف نمیزنم از تو چشم‌هام بفهمه چمه.

این همه اذیت شدن بخاطر دوست داشتنت نمی ارزید.

فردا آشتی میکنم، فردا کاری رو که دلم میخواد انجام میدم، فردا معذرت‌ خواهی میکنم، فردا قدر چیزهایی که دارم رو بیشتر میدونم، فردا، شاید دیگه فردایی نباشه قدر هم رو بدونید.

تا لحظه آخر برای بودن آدم‌ها تلاش میکنم ولی یهو یطوری میرم که انگار هیچوقت با هم در ارتباط نبودیم.

باختی، دختر کوچولوی درونم فهمید جاش پیشت امن نیست.

اونی که با بیرحمی تنهات گذاشت و رفت آخرش عاشق کسی میشه که تلافی همه‌ دوستت دارم‌هایی که نادیده گرفته رو سرش خالی کنه.