جدی حتی صدم ثانیه‌ای حوصله رابطه چرت و پرت و بی آینده رو ندارم، اگه میای دو سه سال دیگه ازدواج کنیم بگو بیشتر آشنا شیم، اگه هم نه که دست از سرم بردار بزار سریالم رو ببینم.

اینطوریم که خیلی مهربونم، خیلی اهمیت میدم، خیلی صاف و ساده‌ام با آدم‌هایی ک دوستشون دارم، ولی اگه یذره متوجه بشم باهام صادق نیستن و با سیاست رفتار میکنن کلا از چشمم میفتن دیگه نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم.

آدم‌ها بعد از تروما بین بدن و ذهنشون یه دیوار میکشن، بدن رنج رو یادشه، ولی ذهن برای زنده موندن قطع ارتباط میکنه، نتیجه؟ زندگی بی‌دردسر، بی‌احساسی در بدن، وضعیتی که در CPTSD و اختلالات روان تنی شایع هست.

یه چیزهایی هست که شاید هیچوقت نفهمی، مثلا اینکه چقدر صدات رو گوش کردم، اینکه چقدر عکس‌هات رو نگاه کردم، اینکه چقدر بهت فکر کردم، اینکه چقدر دوستت دارم.

لحظه‌ای که اورثینک میکنی و نمیتونی بهش بگی چون میترسی که همینی هم که داری از دست بدی خیلی غمگینه.

نمی‌دونم چرا اینجوری شدم. می‌خوابم. خوب هم می‌خوابم. هفت تا هشت ساعت. اما وقتی بیدار میشم، خسته‌ام. انگار دو ساعته که خوابیدم. انگار کتکم زدند. نمی‌دونم چرا اینجوری شدم.

اون نگفت دوستم دارد ولی وقتی قلبم از سیاهی تاریک‌تر بود کنارم ماند در حالی که عاشق نور بود.

یه موقعی هست حسرت چیزی رو میخوری که ممکنه هیچوقت به دستش نیاری، یه موقعی هم هست حسرت چیزی رو میخوری که تو دست‌هات بود ولی از دستش دادی، دومی خیلی خیلی بدتره.

اونی که میدونه از چی ناراحت میشی و تکرارش میکنه، شاید بار اول دوم اشتباهش باشه ولی بار سوم چهارم انتخابشه.

دلم برایت سوخت، بعد از من هیچکس اینگونه دوستت نخواهد داشت.

از اینکه به من میگی قوی هستم قند تو دلم آب نمیشه انقدر قوی بودم که دیگه خسته‌ام، آدم‌ها یطوری راجع به بلند پروازی من حرف میزنن که انگار انتخاب دیگه‌ای هم داشتم من هیچوقت بین قوی بودن و راحتی انتخابی نداشتم، من زندگی راحت رو میخواستم، من آرامش و عشق میخواستم، من شریک میخواستم و حقیقتا هیچوقت دلم نمیخواست کسی از مقاومت من جلوی ضربه‌های زندگی تعریف کنه.

روزانه انرژی زیادی صرف می‌کنم برای این‌که دووم بیارم، زیر میز نزنم و بیخیال خیلی چیزها نشم.

هر کجا که هستی یک قدم از اون یارویی که باید بهش توضیح بدی چطور باهات رفتار کنه فاصله بگیر، زود.

دوست دارم با یه آدم غریبه که هیچی از من و زندگیم نمیدونه، بشینم و راجع به دونه دونه جزییات زندگیم حرف بزنم، گریه کنم، غمگین باشم و دیگه هرگز نبینمش.

دوباره شروع شد، کارهای ناواضح تو و دودل شدن‌های من، بعضی آدم‌ها نه طرز نگه‌داری رو بلدن، نه خداحافظی، فقط شروع کننده خوبی بودن.

فراموش نکن، هیچ چیز اندازه عشقی که نیمه تموم مونده جون آدم رو نمیسوزونه.

یادت باشه که تو بارها بهم زخم زدی و من مثل احمق‌ها بخشیدمت با اینکه لایقش نبودی، اما حالا چی موند از من؟ یه جسمی که روحش رو از دست داده تا تو ترمیم بشی.

آدمه دیگه، یهو خسته میشه، یهو وا میده، یهو دلش میخواد بمیره، اما تو کنارش باش، تو اون روزهای سخت پیشش بمون، یه کاری کن احساس کنه هنوز یه دلیل واسه ادامه زندگی وجود داره.