شعر نیلوفر #سهراب_سپهری
با صدای #احمد_رضا_احمدی
👆

#نیلوفر
✍️#زهراغریبیان_لواسانی

از مرز خوابم می‌گذشتم،
سایه تاریک یک نیلوفر
روی همه این ویرانه فرو افتاده بود.
کدامین باد بی پروا
دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من آورد؟


گل نیلوفر در نزد سهراب فقط زیبا نیست .
نیلوفر در باور عرفانی تولد دوباره
از ناپاکی است .

نیلوفر به شکل دایره است
و دایره کامل ترین شکل هندسی
و نشان معنویت است.
گل هایی که از بستر مرداب رو به نور رشد می کنند
و در ایران باستان با آناهیتا، ایزد آب مرتبط بودند .
در شعر سهراب اما ،
این گل سرآغاز بیداری است
و سهراب با نیلوفر پی حقیقت می گردد .
کار ما شاید این است
که میان گل نیلوفر و قرن
پی آواز حقیقت برویم

هر جا این گل اساطیری سراغ او می آید ،
منتظر بیداری است .....

نیلوفر رویید ..
من به رویا بودم
سیلاب بیداری رسید

📕کتاب :#پیچیده_در_عاشقی

#آناهیتا
#دایره
#بیداری




https://gharibianlavasani.ir

@baghesabzeshgh

🌲🌳🌲🌳

‏تا شدم بی خبر از خویش ،
‏ خبرها دیدم ...
‏
‏بی خبر شو ، که خبرهاست ،
‏ در این بی خبری ...
‏
#فروغی_بسطامی
غزل ۴۸۰


@baghesabzeshgh

🌲🌳🌲🌳🌲

حکایت#مثنوی_معنوی:
دفتر چهارم


عطّاری که سنگ ترازوی او گِلِ سَرشوی بود ، ...

☘️خلاصه داستان ؛ شخصی که دچار بیماری گِل خواری بود به دکان یکی از عطاران رفت تا مقداری قند بخرد ، گِل خوار همین که دید سنگ ترازوی عطار از گِل است ،شادمان شد و مترصد فرصت ماند تا از آن گِل مقداری وردارد و بخورد ، خلاصه همین که عطار به برداشتن و شکستن قند سرگرم شد آن شخص شروع کرد به برداشتن و خوردن سنگ گِلِ عطار
☘️عطار چون مردی هوشمند و زیرک بود با اینکه متوجه عمل او شده بود اما خود را عمدا سرگرم نشان داد تا او بیشتر گِل بخورد و وزن گِل ترازو را سبک تر کند و در نتیجه قند کمتری تحویل اوبدهد ...

پیش عطاری یکی گل‌خوار رفت
تا خرد ابلوج قند خاص زفت
پس بر عطار طرار دودل
موضع سنگ ترازو بود گل
گفت گل سنگ ترازوی منست
گر ترا میل شکر بخریدنست
گفت هستم در مهمی قندجو
سنگ میزان هر چه خواهی باش گو
گفت با خود پیش آنک گل‌خورست
سنگ چه بود گل نکوتر از زرست
...
تو همی ترسی ز من لیک از خری
من همی‌ترسم که تو کمتر خوری
گرچه مشغولم چنان احمق نیم
که شکر افزون کشی تو از نیم
چون ببینی مر شکر را ز آزمود
پس بدانی احمق و غافل کی بود
مرغ زان دانه نظر خوش می‌کند
دانه هم از دور راهش می‌زند
کز زنای چشم حظی می‌بری
نه کباب از پهلوی خود می‌خوری
این نظر از دور چون تیرست و سم
عشقت افزون می‌شود صبر تو کم
مال دنیا دام مرغان ضعیف
ملک عقبی دام مرغان شریف
تا بدین ملکی که او دامست ژرف
در شکار آرند مرغان شگرف
من سلیمان می‌نخواهم ملکتان
بلک من برهانم از هر هلکتان


☘️؛ مولانا این حکایت را نقدحالی برای دنیا خواهان و شهوت پرستانی آورده که خور و خواب و عشرت مادی و لذت نفسانی را بر شیرینی حظّ معنوی و ذوق روحانی رجحان میدهند و خلاصه روح و جان را فدای حیات مادی خود میکنند ،

☘️در این حکایت « گِل » کنایه از حظوظ مادی و « قند » کنایه از حظوظ معنوی و « گِل خوار » کنایه از طالبان لذت مادی و « عطار » کنایه از عارفان بالله ( خود مولانا )است که قند معارف معنوی به طالبان میدهند

میتوان عطار را کنایه از حضرت حق نیز دانست که آدمیان را در انتخاب گِل (حظوظ نفسانی) و یا قند ( حظوظ معنوی) اختیار میدهد اهل هوی به سوی نفسانیات دست میبرند و پیش خود خیال میکنند که بسی زیرک و زرنگند و بهترین و راحت ترین چیز را به غنیمت برده اند غافل از آنکه در نهایت زیانکار و بازنده خواهند بود ...

@baghesabzeshgh

✔️🌲🌳🌲🌳


اگر به عرش رَوی هیچ سود نباشد،
و اگر بالای عرش رَوی،
و اگر زیر هفت طبقۀ زمین،
هیچ سود نباشد.
دَرِ دل می‌باید که باز شود.

#شمس_تبريزى
@baghesabzeshgh

#آهنگ_فیلم_مست_عشق
خواننده:#علی‌رضا_قربانی
شعر: #مولانا
آهنگ‌ساز: #حسام_ناصری

#وحدت_عشق
✍#زهرا_غریبیان_لواسانی

"جبران خلیل جبران" جمله زیبایی دارد
که خیلی ها به اشتباه به شمس تبریزی
نسبت می دهند :

"در هر انسانی
دو موجود زندگی می‌کنند
یکی که از تاریکی‌ها برخاسته،
و آن دیگری
که در روشنایی نشسته است."

این من پنهان آدمی عجب کارها می کند !

اگر به سمت نور رود
دیگر هیچ  نقطه ای از جهان
برایش  تاریک نخواهد بود
  و نقصی را در جهان نخواهد دید .
جهان را در کمال زیبایی می بیند
و همه خلایق و خالق
در چشمان او یکی می شوند
و آنجاست که به وحدت می رسد
و چون مولانا
از دیدن این زیبایی و یگانگی
می سراید :

وحدت عشق است این جا
نیست دو

یا تویی

یا عشق

یا اقبال عشق


#مولانا

کتاب :#پیچیده_در_عاشقی


#شمس_تبريزى
#جبران_خلیل‌_جبران
#وحدت

https://gharibianlavasani.ir/

@baghesabzeshgh

کهکشان راه شیری
🌲🌳🌲🌳


چو الله تو را می بیند
خود را چون عروسان بیارای
که "خریدار" از وی قوی تر نخواهی یافتن

چشم را به سرمه ی "شرم"
و اعتبار مکحل کن
گوش را به گوشواره ی هوش بیارای
دست را به کار "ادب" بر نه

و روی را به سپیده و غازه ی "نیاز" و اخلاص بیارای
و پای را به خلخال خدمتکاری
اراسته گردان
و فرق میان حق و باطل راست کن.



کتاب بهاالولد
#پدر_مولانا

@baghesabzeshgh

#مازندران_بابل
🌲🌳🌲🌳


در عشق اگر بی‌جان شوی جان و جهانت من بسم
گر دزد دستارت برد من رسم دستاری کنم

دل را منه بر دیگری چون من نیابی گوهری
آسان درآ و غم مخور تا منت غمخواری کنم

#مولانا
غزل ۱۳۷۶
#دیوان_شمس


@baghesabzeshgh

🌲🌳🌲🌳


شما به سنت‌ها زنجیر شده‌اید و در عین حال در زندانی که برای خود ساخته‌اید می‌خواهید چیزی مانند عشق یا حقیقت را کشف کنید.

زمانی که در اسارت ذهن به سر می‌برید، چگونه می‌خواهید، در آزادی و رهایی زندگی و حقیقت را مکاشفه کنید؟

تا زمانی که دنبال روی دیگران هستید، تا زمانی که واقعیت‌های تزریق شده از طرف دیگران را بدون تجربه‌ی شخصی، در ذهن خود کپی می‌کنید و بر مبنای الگوهای دیگران زندگی می‌کنید،
چگونه می‌خواهید شخصاً با حقیقت رو به رو شوید و خودتان را بشناسید؟

#کریشنا_مورتی
‏

@baghesabzeshgh

🌳🌲🌳🌲
از آن باده ندانم چون فنایم
از آن بی‌جا نمی‌دانم کجایم

زمانی قعر دریایی درافتم
دمی دیگر چو خورشیدی برآیم

#مولانا
غزل ۱۵۲۶
#دیوان_شمس

@baghesabzeshgh

نقاشی های #میرزا_حمید (هنرمند ناشناس )
بر دیوارهای کارخانه متروکه در غرب تهران👆


🌲🌳🌲🌳




امل را دراز کردی؛ مرگ را بسیج کرده باشی


#شمس_تبريزى



به اندک چیزی دلشاد بودن هنگامی میسر میشود که مرگ را نیز بپذیرید.

اما اگر با ولع و با طمع فقط به آنچه که زنده است ،بنگرید،
آنگاه هیچ چیزی برای‌ شما به جهت لذت بردنتان بسنده و کافی نخواهد بود و کوچکترین چیزها که در اطراف شما قرار دارند ، باعث لذتتان نخواهند شد.

پس مرگ را دریابیم که به ما می آموزد چگونه باید زندگی کرد.

📚کتاب سرخ
#کارل_گوستاو_یونگ





@baghesabzeshgh

🌳🌲🌳🌲


از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

صد نشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره از آن چکید و نامش دل شد


#مولانا، رباعی ۵۲۰ #دیوان_شمس
و رباعی ۲۲۴ نقل شده ابوسعید از شاعران

@baghesabzeshgh

این کیست این
#محسن_چاوشی




#به_مناسبت_عید_قربان

#از_قربانی_ظاهر_تا_قربانی_باطن
✍️#زهراغریبیان_لواسانی


مست و پریشانِ توام، موقوفِ فرمانِ توام
اسحاقِ قربانِ توام، این عیدِ قربانی است این


ما آدمیان اکثرا درگیر پوسته مناسک و شعائر دینی و آیینی هستیم و به عمق و‌درون آن پی نمی بریم.
ظاهر مراسم های دینی آنچنان ما را به خود مشغول کرده که بت پرست شده ایم و راهی به باطن و اصل نمی بریم .

عرفایی چون مولانا از کسانی هستند که طرحی نو در می افکنند و دین را از ساختار بیرونی به ساحت درونی وارد می کنند .


مولانا عید قربان را زمان تأمل در قربانی کردن غرور ،طمع ، دروغ ،شهوت ،قدرت و فزون خواهی های ما می داند .

و قربانی کردن نفس و منیت که به آن در عرفان ،موت اختیاری می گویند از مهم ترین مسائل مورد توجه مولانا در مثنوی است.

عید هر کَس
آن مَهی باشد،که او قربان اوست.....


📕کتاب :#پیچیده_در_عاشقی

#مولانا
#مثنوی
#شمس_تبريزى
#دیوان_شمس


@baghesabzeshgh

https://gharibianlavasani.ir/