Forwarded from جمهوری فلسفه و ادبیات
.
«جمهوری فلسفه و ادبیات» با حمایت «مؤسسهٔ حامی علوم انسانی» برگزار می‌کند:
🔹 کارگاه ۲ روزهٔ
تفکر نقادانه برای دانشجویان علوم انسانی
مدرسان:
- حسین بیات
- مهدی خسروانی
- حامد صفایی‌پور
شهریه: ۸۰۰ هزار تومان
دانشجویان: ۶۰۰ هزار تومان
🔹 ۱۶ و ۱۷ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۰ الی ۱۸:۳۰
تهران، خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچهٔ نایبی، پلاک ۲۳ (نقشهٔ گوگل)
*لینک ورود به جلسات برای شرکت‌کنندگان آنلاین ارسال خواهد شد.
🔹 برای دریافت اطلاعات کامل و ثبت‌نام به این لینک مراجعه کنید:
https://jomhourifalsafe.com/academy/criticalreasoning/
«جمهوری فلسفه و ادبیات»
«جمهوری فلسفه و ادبیات» با حمایت «مؤسسهٔ حامی علوم انسانی» برگزار می‌کند:
🔹 کارگاه ۲ روزهٔ
تفکر نقادانه برای دانشجویان علوم انسانی
مدرسان:
- حسین بیات
- مهدی خسروانی
- حامد صفایی‌پور
شهریه: ۸۰۰ هزار تومان
دانشجویان: ۶۰۰ هزار تومان
🔹 ۱۶ و ۱۷ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۰ الی ۱۸:۳۰
تهران، خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچهٔ نایبی، پلاک ۲۳ (نقشهٔ گوگل)
*لینک ورود به جلسات برای شرکت‌کنندگان آنلاین ارسال خواهد شد.
🔹 برای دریافت اطلاعات کامل و ثبت‌نام به این لینک مراجعه کنید:
https://jomhourifalsafe.com/academy/criticalreasoning/
«جمهوری فلسفه و ادبیات»
Forwarded from کانال اختصاصی رضا نصری (Reza Nasri)
«اهرم داشتن یا نداشتن: مسئله این نیست، وسوسه این است»
رضا نصری
در فضای سیاسی ایران، این تصور وجود دارد که چون کشور بخشی از اهرم‌های خود را از دست داده، دیگر امکان مذاکره مؤثر فراهم نیست. اما این برداشت، هم از نظر واقعیت میدان و هم از نظر نظری، نادرست است. در دیپلماسی امروز، «اهرم داشتن یا نداشتن» به معنای کلاسیک آن، تنها یکی از متغیرهای صحنه است؛ در حالی که مذاکره فرایندی پیچیده از طراحی فضا، مدیریت ادراک و شکل‌دهی به روایت است.
در جهان کنونی روابط بین‌الملل، مذاکره عرصه‌ای برای تولید معنا و بازتعریف منافع است. کشورها برای کسب مشروعیت، تنظیم توازن، ائتلاف‌سازی و ایجاد سازوکارهای پایدار وارد گفت‌وگو می‌شوند، نه فقط برای گروکشی. در این چارچوب، طرفی که بتواند دستورکار را تعریف کند، مفاهیم کلیدی را بازتعریف کند و آینده‌ای قابل‌تصور برای همه طرف‌ها ترسیم نماید، در واقع بیشترین قدرت تأثیرگذاری را در اختیار دارد— حتی اگر از نظر قدرت مادی در موقعیت پایین‌تری باشد.
نمونه‌ای تاریخی که این منطق را به‌خوبی نشان می‌دهد، عملکرد شارل‌موریس دو تالیران در کنگرۀ وین (۱۸۱۴–۱۸۱۵) است. فرانسه پس از شکست ناپلئون، کشوری تحقیرشده و منزوی بود: ارتش از هم پاشیده، اقتصاد ویران، و متحدان سابقش به دشمنان بدل شده بودند. در چنین شرایطی، تصور عمومی این بود که فرانسه دیگر هیچ «اهرم»ی برای تأثیرگذاری ندارد. اما تالیران نشان داد که «اهرم داشتن یا نداشتن» مفهومی صرفاً مادی نیست، بلکه به درک و مهارت در شکل‌دهی به نظم ذهنی و چارچوب معنایی مذاکره بازمی‌گردد.
او با نبوغ دیپلماتیک خود، موقعیت فرانسه را از حاشیه به مرکز تصمیم‌گیری اروپا بازگرداند. در گام نخست، با حمایت از کشورهای کوچک‌تر مانند اسپانیا، انحصار تصمیم‌سازی را از دست چهار قدرت پیروز—اتریش، بریتانیا، پروس و روسیه—خارج کرد و درهای کنگره را بر دیگران گشود. سپس در معاهدۀ پاریس (۱۸۱۴)، توانست مرزهای ۱۷۹۲ فرانسه را بدون پرداخت هیچ غرامتی حفظ کند؛ دستاوردی که حتی متحدان پیشین ناپلئون را شگفت‌زده کرد.
نبوغ تالیران در آن بود که روایت را تغییر داد: فرانسه دیگر «تهدید» نبود، بلکه «تعادل‌گر» نظم اروپایی معرفی شد. او با درک عمیق از شکاف‌ها و رقابت‌های درونی میان قدرت‌های پیروز—ترس اتریش از گسترش نفوذ روسیه و نگرانی بریتانیا از قدرت‌گیری پروس—در سوم ژانویۀ ۱۸۱۵ پیمان دفاعی سری با مترنیخ (اتریش) و کاسلری (بریتانیا) امضا کرد. این ائتلاف، فرانسه را از کشور شکست‌خورده به بازیگر ضروری ثبات قاره بدل کرد و عملاً مانع از تجزیۀ آن شد.
نتیجه آن بود که فرانسه، به‌رغم شکست نظامی و انزوای سیاسی، نه تنها از مجازات سخت گریخت، بلکه در بازسازی نظم اروپایی نقش کلیدی یافت. این تجربه تاریخی نشان می‌دهد که در دیپلماسی مدرن نیز، «اهرم» به معنای رایج آن، تنها ابزار تعیین‌کننده نیست. قدرت واقعی در توانایی بازتعریف چارچوب مذاکره، خلق روایت جدید و مهندسی ائتلاف‌ها نهفته است. در واقع، تالیران ثابت کرد که هوش روایی و ابتکار دیپلماتیک می‌تواند ضعف مادی را به برتری استراتژیک بدل کند—درسی که برای هر کشوری که از «اهرم داشتن یا نداشتن» نگران است، همچنان زنده و قابل تأمل است.
به همین ترتیب، در جهان امروز که تحولات با شتابی بی‌سابقه در حال شکل‌گیری‌اند، بازیگرانی موفق خواهند بود که قدرت ایده و طرح داشته باشند. در دوران گذار کنونی، که نظم منطقه‌ای پیشین در حال فرسایش است و نظم تازه‌ای هنوز تثبیت نشده، اهمیت «قدرت روایت و طرح» بیش از هر زمان دیگری موضوعیت دارد. منطقه در وضعیت سیال و نامتعادلی قرار گرفته است که در آن هیچ چارچوب باثباتی مستقر نیست و همه بازیگران در جست‌وجوی مفهومی تازه برای امنیت، همکاری و نظم‌اند.
در چنین بزنگاه‌هایی، کشورهایی شنیده می‌شوند که بتوانند تصویری روشن و منسجم از آینده ارائه دهند—آینده‌ای که بر همکاری، ثبات و منافع مشترک استوار باشد. از این منظر، ایران می‌تواند در این مرحله گذار، نقشی فعال و الهام‌بخش ایفا کند. این نقش می‌تواند در چند حوزه مشخص نمود یابد: طراحی سازوکارهای امنیت جمعی در خلیج فارس، پیوند دادن انرژی و حمل‌ونقل منطقه‌ای، ایجاد گفت‌وگوهای چندجانبه میان کشورهای اسلامی، و ترویج مفهوم «ثبات از طریق همکاری».
به بیان دیگر، بازیگرانی در این دوره تأثیرگذار می‌شوند که نه صرفاً اهرم، بلکه طرح و اراده دارند. اگر ایران بتواند به میز منطقه‌ای اراده و رویکرد خود را بیاورد—یعنی تصویری روشن از آینده‌ای باثبات، همکاری‌محور و متوازن ترسیم کند—نه‌تنها شنیده می‌شود، بلکه می‌تواند در شکل‌دهی به نظم جدید سهم تعیین‌کننده‌ای داشته باشد.
در غیر این صورت، غیبت ایران به معنای واگذاری میدان به دیگران برای تعریف آینده منطقه است.
رضا نصری
در فضای سیاسی ایران، این تصور وجود دارد که چون کشور بخشی از اهرم‌های خود را از دست داده، دیگر امکان مذاکره مؤثر فراهم نیست. اما این برداشت، هم از نظر واقعیت میدان و هم از نظر نظری، نادرست است. در دیپلماسی امروز، «اهرم داشتن یا نداشتن» به معنای کلاسیک آن، تنها یکی از متغیرهای صحنه است؛ در حالی که مذاکره فرایندی پیچیده از طراحی فضا، مدیریت ادراک و شکل‌دهی به روایت است.
در جهان کنونی روابط بین‌الملل، مذاکره عرصه‌ای برای تولید معنا و بازتعریف منافع است. کشورها برای کسب مشروعیت، تنظیم توازن، ائتلاف‌سازی و ایجاد سازوکارهای پایدار وارد گفت‌وگو می‌شوند، نه فقط برای گروکشی. در این چارچوب، طرفی که بتواند دستورکار را تعریف کند، مفاهیم کلیدی را بازتعریف کند و آینده‌ای قابل‌تصور برای همه طرف‌ها ترسیم نماید، در واقع بیشترین قدرت تأثیرگذاری را در اختیار دارد— حتی اگر از نظر قدرت مادی در موقعیت پایین‌تری باشد.
نمونه‌ای تاریخی که این منطق را به‌خوبی نشان می‌دهد، عملکرد شارل‌موریس دو تالیران در کنگرۀ وین (۱۸۱۴–۱۸۱۵) است. فرانسه پس از شکست ناپلئون، کشوری تحقیرشده و منزوی بود: ارتش از هم پاشیده، اقتصاد ویران، و متحدان سابقش به دشمنان بدل شده بودند. در چنین شرایطی، تصور عمومی این بود که فرانسه دیگر هیچ «اهرم»ی برای تأثیرگذاری ندارد. اما تالیران نشان داد که «اهرم داشتن یا نداشتن» مفهومی صرفاً مادی نیست، بلکه به درک و مهارت در شکل‌دهی به نظم ذهنی و چارچوب معنایی مذاکره بازمی‌گردد.
او با نبوغ دیپلماتیک خود، موقعیت فرانسه را از حاشیه به مرکز تصمیم‌گیری اروپا بازگرداند. در گام نخست، با حمایت از کشورهای کوچک‌تر مانند اسپانیا، انحصار تصمیم‌سازی را از دست چهار قدرت پیروز—اتریش، بریتانیا، پروس و روسیه—خارج کرد و درهای کنگره را بر دیگران گشود. سپس در معاهدۀ پاریس (۱۸۱۴)، توانست مرزهای ۱۷۹۲ فرانسه را بدون پرداخت هیچ غرامتی حفظ کند؛ دستاوردی که حتی متحدان پیشین ناپلئون را شگفت‌زده کرد.
نبوغ تالیران در آن بود که روایت را تغییر داد: فرانسه دیگر «تهدید» نبود، بلکه «تعادل‌گر» نظم اروپایی معرفی شد. او با درک عمیق از شکاف‌ها و رقابت‌های درونی میان قدرت‌های پیروز—ترس اتریش از گسترش نفوذ روسیه و نگرانی بریتانیا از قدرت‌گیری پروس—در سوم ژانویۀ ۱۸۱۵ پیمان دفاعی سری با مترنیخ (اتریش) و کاسلری (بریتانیا) امضا کرد. این ائتلاف، فرانسه را از کشور شکست‌خورده به بازیگر ضروری ثبات قاره بدل کرد و عملاً مانع از تجزیۀ آن شد.
نتیجه آن بود که فرانسه، به‌رغم شکست نظامی و انزوای سیاسی، نه تنها از مجازات سخت گریخت، بلکه در بازسازی نظم اروپایی نقش کلیدی یافت. این تجربه تاریخی نشان می‌دهد که در دیپلماسی مدرن نیز، «اهرم» به معنای رایج آن، تنها ابزار تعیین‌کننده نیست. قدرت واقعی در توانایی بازتعریف چارچوب مذاکره، خلق روایت جدید و مهندسی ائتلاف‌ها نهفته است. در واقع، تالیران ثابت کرد که هوش روایی و ابتکار دیپلماتیک می‌تواند ضعف مادی را به برتری استراتژیک بدل کند—درسی که برای هر کشوری که از «اهرم داشتن یا نداشتن» نگران است، همچنان زنده و قابل تأمل است.
به همین ترتیب، در جهان امروز که تحولات با شتابی بی‌سابقه در حال شکل‌گیری‌اند، بازیگرانی موفق خواهند بود که قدرت ایده و طرح داشته باشند. در دوران گذار کنونی، که نظم منطقه‌ای پیشین در حال فرسایش است و نظم تازه‌ای هنوز تثبیت نشده، اهمیت «قدرت روایت و طرح» بیش از هر زمان دیگری موضوعیت دارد. منطقه در وضعیت سیال و نامتعادلی قرار گرفته است که در آن هیچ چارچوب باثباتی مستقر نیست و همه بازیگران در جست‌وجوی مفهومی تازه برای امنیت، همکاری و نظم‌اند.
در چنین بزنگاه‌هایی، کشورهایی شنیده می‌شوند که بتوانند تصویری روشن و منسجم از آینده ارائه دهند—آینده‌ای که بر همکاری، ثبات و منافع مشترک استوار باشد. از این منظر، ایران می‌تواند در این مرحله گذار، نقشی فعال و الهام‌بخش ایفا کند. این نقش می‌تواند در چند حوزه مشخص نمود یابد: طراحی سازوکارهای امنیت جمعی در خلیج فارس، پیوند دادن انرژی و حمل‌ونقل منطقه‌ای، ایجاد گفت‌وگوهای چندجانبه میان کشورهای اسلامی، و ترویج مفهوم «ثبات از طریق همکاری».
به بیان دیگر، بازیگرانی در این دوره تأثیرگذار می‌شوند که نه صرفاً اهرم، بلکه طرح و اراده دارند. اگر ایران بتواند به میز منطقه‌ای اراده و رویکرد خود را بیاورد—یعنی تصویری روشن از آینده‌ای باثبات، همکاری‌محور و متوازن ترسیم کند—نه‌تنها شنیده می‌شود، بلکه می‌تواند در شکل‌دهی به نظم جدید سهم تعیین‌کننده‌ای داشته باشد.
در غیر این صورت، غیبت ایران به معنای واگذاری میدان به دیگران برای تعریف آینده منطقه است.
جناب آقای جورابلو
همکار ارجمند باشگاه اندیشه
سوگ پیش آمده را تسلیت عرض می کنیم و از درگاه احدیت خواستار رحمت و مغفرت ابدی برای ایشان و صبر و بردباری در این اندوه سترگ برای شما و خانواده گرامی تان هستیم .
خانواده باشگاه اندیشه را در غم خود شریک بدانید .
@bashgahandishe
همکار ارجمند باشگاه اندیشه
سوگ پیش آمده را تسلیت عرض می کنیم و از درگاه احدیت خواستار رحمت و مغفرت ابدی برای ایشان و صبر و بردباری در این اندوه سترگ برای شما و خانواده گرامی تان هستیم .
خانواده باشگاه اندیشه را در غم خود شریک بدانید .
@bashgahandishe
مدرسهٔ مطالعات تاریخ ایران و پیرامون باشگاه اندیشه با همکاری مؤسسهٔ نیمروز و انجمن دانشجویی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران برگزار می‌کنند:
نام ایران در منابع قدیم ایرانی
دکتر سید احمدرضا قائم‌مقامی
عضو هئیت علمی گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران دانشگاه تهران
یکشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۴ ساعت ۱۵ تا ۱۷
دانشگاه تهران، پردیس مرکزی، دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی، طبقهٔ سوم، تالار اقبال
ورود برای عموم از در خیابان ۱۶ آذر آزاد است
@bashgahandishe
@Persiaanditsneighbours
نام ایران در منابع قدیم ایرانی
دکتر سید احمدرضا قائم‌مقامی
عضو هئیت علمی گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران دانشگاه تهران
یکشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۴ ساعت ۱۵ تا ۱۷
دانشگاه تهران، پردیس مرکزی، دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی، طبقهٔ سوم، تالار اقبال
ورود برای عموم از در خیابان ۱۶ آذر آزاد است
@bashgahandishe
@Persiaanditsneighbours
.
انجمن زنان پژوهشگر تاریخ با همکاری باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:
زنان و موسیقی در گیلان
با حضورِ
دکتر فریبا نظری
جامعه‌شناس و پژوهشگر اجتماعی
📅 دوشنبه، ۲۸ مهر ۱۴۰۴
🕔 ساعت ۱۷
📍 تهران، خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳
#زنان #موسیقی #گیلان #فریبا_نظری #نشست_فرهنگی #باشگاه_اندیشه
@bashgahandishe
@zananepazhoheshgartarikh1396
انجمن زنان پژوهشگر تاریخ با همکاری باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:
زنان و موسیقی در گیلان
با حضورِ
دکتر فریبا نظری
جامعه‌شناس و پژوهشگر اجتماعی
📅 دوشنبه، ۲۸ مهر ۱۴۰۴
🕔 ساعت ۱۷
📍 تهران، خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳
#زنان #موسیقی #گیلان #فریبا_نظری #نشست_فرهنگی #باشگاه_اندیشه
@bashgahandishe
@zananepazhoheshgartarikh1396
Forwarded from مدرسه معارف علامه طباطبایی
یکی از محوری‌ترین راه‌های دریافت حقیقی معارف که در وجودِ ما و در باطنِ عالم هست، صَمْت(سکوت) است.
چون در فرمایش معصومین علیهم‌السلام آمده است که مبدأ سلوک، عقل است، و تنها عاقل می‌تواند سیر حقیقی داشته باشد.
راه رسیدن به عقل هم تفکّر است که فرمودند: «فَإِنَّ اَلتَّفَكُّرَ حَيَاةُ قَلْبِ اَلْبَصِيرِ»(وسائل‌الشیعة، ج۶، ص۱۷۱)، حیاتِ قلب به تفکّر گره خورده است. حال اگر از پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه بپرسیم که چگونه این تفکّر را در وجودمان به فعلیت برسانیم، می‌فرمایند: «وَ دَلِيلُ اَلتَّفَكُّرِ اَلصَّمْتُ»(بحارالأنوار، ج۷۵، ص۲۹۶)
کم صحبت کردن و خاموشی بجا؛ اگر کسی می‌خواهد به فکر، راه پیدا کند، سعی کند بیشتر خاموش باشد
کم حرف بزند
کم‌تر قضاوت کند
کم تأیید کند
کم تخریب کند
کم توهین کند
کم تحقیر کند...
●بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره)
#در_مكتب_علامه_طباطبايى
#سعادت‌پرور
@Allaamehwisdom
چون در فرمایش معصومین علیهم‌السلام آمده است که مبدأ سلوک، عقل است، و تنها عاقل می‌تواند سیر حقیقی داشته باشد.
راه رسیدن به عقل هم تفکّر است که فرمودند: «فَإِنَّ اَلتَّفَكُّرَ حَيَاةُ قَلْبِ اَلْبَصِيرِ»(وسائل‌الشیعة، ج۶، ص۱۷۱)، حیاتِ قلب به تفکّر گره خورده است. حال اگر از پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه بپرسیم که چگونه این تفکّر را در وجودمان به فعلیت برسانیم، می‌فرمایند: «وَ دَلِيلُ اَلتَّفَكُّرِ اَلصَّمْتُ»(بحارالأنوار، ج۷۵، ص۲۹۶)
کم صحبت کردن و خاموشی بجا؛ اگر کسی می‌خواهد به فکر، راه پیدا کند، سعی کند بیشتر خاموش باشد
کم حرف بزند
کم‌تر قضاوت کند
کم تأیید کند
کم تخریب کند
کم توهین کند
کم تحقیر کند...
●بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره)
#در_مكتب_علامه_طباطبايى
#سعادت‌پرور
@Allaamehwisdom
Audio
نام ایران در منابع ایرانی- دکتر قائم‌مقامی- دانشکده ادبیات دانشگاه…
پوشه شنیداری نشست علمی «نام ایران در منابع قدیم ایرانی»
سخنران:
دکتر سید احمدرضا قائم‌مقامی
(عضو هیئت علمی فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران)
میزبان:
مریم حقی کورانی
(دبیر مدرسه‌ی مطالعات تاریخ ایران و پیرامون باشگاه اندیشه)
روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴، برگزار شده در تالار عباس اقبال آشتیانی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، به اهتمام مدرسۀ مطالعات تاریخ ایران و پیرامون باشگاه اندیشه، مرکز مطالعات ایران‌شناسی نیمروز و انجمن دانشجویی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران.
@nimruz_ir
@AnjomaneElmi
@bashgahandishe
@Persiaanditsneighbours
سخنران:
دکتر سید احمدرضا قائم‌مقامی
(عضو هیئت علمی فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران)
میزبان:
مریم حقی کورانی
(دبیر مدرسه‌ی مطالعات تاریخ ایران و پیرامون باشگاه اندیشه)
روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴، برگزار شده در تالار عباس اقبال آشتیانی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، به اهتمام مدرسۀ مطالعات تاریخ ایران و پیرامون باشگاه اندیشه، مرکز مطالعات ایران‌شناسی نیمروز و انجمن دانشجویی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران.
@nimruz_ir
@AnjomaneElmi
@bashgahandishe
@Persiaanditsneighbours
Forwarded from مدرسهٔ مطالعات تاریخ ایران و پیرامون | باشگاه‌اندیشه
🔰پروندۀ نشست «نام ایران در منابع قدیمی ایرانی»
با سخنرانی دکتر سید احمدرضا قائم مقامی
عضو هیئت علمی گروه زبان‌های باستانی در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران
۲۷ مهر ۱۴۰۴
تالار و کتابخانۀ استاد عباس اقبال آشتیانی در دانشگاه تهران
به میزبانی مدرسۀ مطالعات تاریخ ایران و پیرامون باشگاه اندیشه با همکاری مرکز ایران‌شناسی نیمروز و انجمن دانشجویی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
◀️گزارش ایبنا
◀️گزارش دبیر نشست
◀️گزارش دیداری
◀️پوشۀ شنیداری
◀️ویدیو در یوتوب
#تاریخ_ایران_و_پیرامون #نام_ایران #قائم_مقامی #باشگاه_اندیشه
@nimruz_ir
@AnjomaneElmi
@bashgahandishe
@Persiaanditsneighbours
با سخنرانی دکتر سید احمدرضا قائم مقامی
عضو هیئت علمی گروه زبان‌های باستانی در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران
۲۷ مهر ۱۴۰۴
تالار و کتابخانۀ استاد عباس اقبال آشتیانی در دانشگاه تهران
به میزبانی مدرسۀ مطالعات تاریخ ایران و پیرامون باشگاه اندیشه با همکاری مرکز ایران‌شناسی نیمروز و انجمن دانشجویی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
◀️گزارش ایبنا
◀️گزارش دبیر نشست
◀️گزارش دیداری
◀️پوشۀ شنیداری
◀️ویدیو در یوتوب
#تاریخ_ایران_و_پیرامون #نام_ایران #قائم_مقامی #باشگاه_اندیشه
@nimruz_ir
@AnjomaneElmi
@bashgahandishe
@Persiaanditsneighbours
Forwarded from DOBAAL
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
• فکر شنبه تلخ سازد جمعه‌ی اطفال را •
⛓ لینک تماشای ویدئوی کامل مرگِ مدرسه
#مرگ_مدرسه
~ @DobaalCompany
چرا قشنگ‌ترین صدا برای بچه‌ها و معلم‌ها صدای زنگ آخره؟
⛓ لینک تماشای ویدئوی کامل مرگِ مدرسه
#مرگ_مدرسه
~ @DobaalCompany
جناب آقای مصطفی تاج‌زاده
با نهایت تأسف و تأثر، درگذشت برادر گرامی‌تان را به جناب‌عالی و خانواده محترم تسلیت عرض می‌کنیم.
باشگاه اندیشه ضمن ابراز همدردی صمیمانه با شما در این ایام عسرت، برای آن فقید سعید رحمت و غفران الهی و برای بازماندگان ارجمند، به‌ویژه حضرت‌عالی، شکیبایی و تسلای خاطر از درگاه خداوند متعال مسئلت می‌نماید.
بی‌گمان، یاد و خاطره نیک درگذشتگان نیک‌سیرت در دل‌ها جاودانه خواهد ماند.
با احترام
باشگاه اندیشه
با نهایت تأسف و تأثر، درگذشت برادر گرامی‌تان را به جناب‌عالی و خانواده محترم تسلیت عرض می‌کنیم.
باشگاه اندیشه ضمن ابراز همدردی صمیمانه با شما در این ایام عسرت، برای آن فقید سعید رحمت و غفران الهی و برای بازماندگان ارجمند، به‌ویژه حضرت‌عالی، شکیبایی و تسلای خاطر از درگاه خداوند متعال مسئلت می‌نماید.
بی‌گمان، یاد و خاطره نیک درگذشتگان نیک‌سیرت در دل‌ها جاودانه خواهد ماند.
با احترام
باشگاه اندیشه
فریبا نظری، جامعه‌شناس و پژوهشگر گروه‌های اجتماعی:
موسیقی در گیلان با زندگی مردم در هم تنیده است
گزارش روزنامۀ شرق از نشست زنان و موسیقی در گیلان
به قلمِ مسعود پیوسته
🔹موسیقی در گیلان، پرفورمنسی است که زنان و مردان در کنار هم و در زندگی روزمره با آن فرهنگ این پهنه را حفظ کرده‌اند.
،
🔹انجمن زنان پژوهشگر تاریخ با همکاری باشگاه اندیشه، در ادامه سلسله نشست‌هایی با موضوع زنان و تاریخ در مناطق مختلف، نشستی با موضوع «زنان و موسیقی در گیلان» با سخنرانی فریبا نظری، جامعه شناس و پژوهشگر گروه‌های اجتماعی در محل باشگاه اندیشه واقع در خیابان وصال شیرازی برگزار کرد که در این گزارش، ضمن شرح مختصر پیشینه و فعالیت های این انجمن، به جریانِ آنچه در این نشست گذشت، می‌پردازیم.
بیشتر بخوانید
@bashgahandishe
@sharghdaily
sharghdaily.com
@zananepazhoheshgartarikh1396
موسیقی در گیلان با زندگی مردم در هم تنیده است
گزارش روزنامۀ شرق از نشست زنان و موسیقی در گیلان
به قلمِ مسعود پیوسته
🔹موسیقی در گیلان، پرفورمنسی است که زنان و مردان در کنار هم و در زندگی روزمره با آن فرهنگ این پهنه را حفظ کرده‌اند.
،
🔹انجمن زنان پژوهشگر تاریخ با همکاری باشگاه اندیشه، در ادامه سلسله نشست‌هایی با موضوع زنان و تاریخ در مناطق مختلف، نشستی با موضوع «زنان و موسیقی در گیلان» با سخنرانی فریبا نظری، جامعه شناس و پژوهشگر گروه‌های اجتماعی در محل باشگاه اندیشه واقع در خیابان وصال شیرازی برگزار کرد که در این گزارش، ضمن شرح مختصر پیشینه و فعالیت های این انجمن، به جریانِ آنچه در این نشست گذشت، می‌پردازیم.
بیشتر بخوانید
@bashgahandishe
@sharghdaily
sharghdaily.com
@zananepazhoheshgartarikh1396
Forwarded from جستارها و یادداشتها
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کاروان‌اندیشی یکم | زیان زندگی؛ با علی‌اصغر مصلح
کاروان اندیشی رویدادی از مجموعه رسانه‌ای پانوراماست که با هدف اندیشیدن بیرون از چارچوب مرسوم برگزار می‌شود.
در کاروان اندیشی یکم به همراه علی‌اصغر مصلح، استاد فلسفه به چین‌کلاغ رفتیم و در رابطه با مفهوم "زیان زندگی" گفتگو کردیم.
حضور در کاروان‌اندیشی برای علاقه‌مندان آزاد است و اطلاع‌رسانی این رویداد در صفحات مجموعه پانوراما انجام می‌شود.
منتظر کاروان‌اندیشی‌های دیگر از مجموعه پانوراما باشید.
ویدیوی کامل این کاروان اندیشی را در یوتیوب پانوراما ببینید.
@panora_ma
@jostarha_yadashtha
کاروان اندیشی رویدادی از مجموعه رسانه‌ای پانوراماست که با هدف اندیشیدن بیرون از چارچوب مرسوم برگزار می‌شود.
در کاروان اندیشی یکم به همراه علی‌اصغر مصلح، استاد فلسفه به چین‌کلاغ رفتیم و در رابطه با مفهوم "زیان زندگی" گفتگو کردیم.
حضور در کاروان‌اندیشی برای علاقه‌مندان آزاد است و اطلاع‌رسانی این رویداد در صفحات مجموعه پانوراما انجام می‌شود.
منتظر کاروان‌اندیشی‌های دیگر از مجموعه پانوراما باشید.
ویدیوی کامل این کاروان اندیشی را در یوتیوب پانوراما ببینید.
@panora_ma
@jostarha_yadashtha
Forwarded from عرصه‌های ارتباطی
#مطالعات‌‌فرهنگی
🔸برانچ و دگرگونی عادت‌های روزمره در طبقات متوسط شهری
🔹#عباس_کاظمی
@varijkazemi
ایده‌ی "برانچ " - صبحانه‌ی دیرهنگام آخر هفته - مجموعه‌ای از متغیرهای روزمره را در هم می‌آمیزد: تغییر ساعت خواب و بیداری، الگوی صبحانه‌خوردن، شیوه‌ی مهمانی، زندگی کافه‌ای و دیگر کنش‌های مرتبط با فراغت شهری. این ایده که نخستین‌بار در اواخر قرن نوزدهم در میان طبقات مرفه و به‌ویژه محیط‌های دانشگاهی بریتانیا شکل گرفت، با ورود به ایالات متحده به‌عنوان بخشی از سبک زندگی جهانی تثبیت شد و در ادامه ریتم زندگی مدرن را تغییرات بنیادین بخشید.
برانچ از منظر #پیر_بوردیو نمونه‌ای از "پراکسیس تمایز" است: از طریق نوعی شیوه‌ی خوردن متمایز، شیوه‌ی بودنِ متفاوتی نیز به نمایش گذاشته می‌شود. آنچه به‌ظاهر فقط جابه‌جایی زمانیِ یک وعده‌ی غذایی است، در واقع جابه‌جاییِ مؤلفه‌های زمان‌بندیِ زندگی شهری را به‌همراه دارد؛ صبحانه‌ای که به آستانه‌ی ظهر کشیده می‌شود، مرزهای زمانیِ مرسومِ کار، فراغت و آخر هفته را مخدوش می‌سازد.
در ایران، گسترش برانچ در آستانه‌ی دهه‌ی ۱۳۹۰ با پدیدار شدنِ گسترده‌ی "زیست کافه‌ای" و قدرتِ نمایشی شبکه‌های تصویری - به‌ویژه اینستاگرام - همراه شد. تعامل فضای کافه‌ای و بازنمایی تصویریِ لحظاتِ مصرف، برانچ را از یک عادت غذایی به مناسکی شهری و نمادین تبدیل کرد. این مناسکی‌شدن مصرف، نخست مفهومِ ثابتِ زمان صبحگاهی را سیال ساخت و سپس الگوی آخر هفته را در دلِ هفته گسترش داد، نتیجه این شد که ریتمِ زمانِ کارِ طبقات مرفه و سازمان‌های نوپدید نیز تا اندازه‌ای تابعِ منطقِ برانچ و زندگی‌کافه‌ای گردید.
برانچ در کنار زیستِ کافه‌ای، یک الگوی نو از "فضا–بدن" تولید کرد: حضور در فضاهای نورگیر و صمیمی، آراستگی بدن و ژستِ نمایشیِ مصرف همگی جزئی از این سبک زندگی‌اند. برای جامعه‌ای تنش‌زده و پراضطراب ایران، این شکلِ نوپدید از زندگی کافه‌ای گاه همچون اندرونیِ امن و خلوتکده‌ای آرام عمل می‌کند - مکانی برای بازیابیِ آرامش و نمایشِ "زندگیِ نرمالِ شهری".
در مجموع، برانچ و به طور کلی "زندگی کافه‌ای" تنها یک تغییر در الگوی غذایی نیست؛ بلکه نشانه‌ای است از بازآراییِ زمان، فضا و هویتِ شهری در ایرانِ معاصر- پدیده‌ای که هم مصرفِ نمادین را دگرگون کرده و هم نمودی از آرزوی "عادی‌سازیِ زندگی" در میان طبقات متوسط شهری فراهم آورده است.
پ.ن:
عادت‌های ما چگونه به میانجی فضاهای نوپدید تغییر می‌کنند.
🔸برانچ و دگرگونی عادت‌های روزمره در طبقات متوسط شهری
🔹#عباس_کاظمی
@varijkazemi
ایده‌ی "برانچ " - صبحانه‌ی دیرهنگام آخر هفته - مجموعه‌ای از متغیرهای روزمره را در هم می‌آمیزد: تغییر ساعت خواب و بیداری، الگوی صبحانه‌خوردن، شیوه‌ی مهمانی، زندگی کافه‌ای و دیگر کنش‌های مرتبط با فراغت شهری. این ایده که نخستین‌بار در اواخر قرن نوزدهم در میان طبقات مرفه و به‌ویژه محیط‌های دانشگاهی بریتانیا شکل گرفت، با ورود به ایالات متحده به‌عنوان بخشی از سبک زندگی جهانی تثبیت شد و در ادامه ریتم زندگی مدرن را تغییرات بنیادین بخشید.
برانچ از منظر #پیر_بوردیو نمونه‌ای از "پراکسیس تمایز" است: از طریق نوعی شیوه‌ی خوردن متمایز، شیوه‌ی بودنِ متفاوتی نیز به نمایش گذاشته می‌شود. آنچه به‌ظاهر فقط جابه‌جایی زمانیِ یک وعده‌ی غذایی است، در واقع جابه‌جاییِ مؤلفه‌های زمان‌بندیِ زندگی شهری را به‌همراه دارد؛ صبحانه‌ای که به آستانه‌ی ظهر کشیده می‌شود، مرزهای زمانیِ مرسومِ کار، فراغت و آخر هفته را مخدوش می‌سازد.
در ایران، گسترش برانچ در آستانه‌ی دهه‌ی ۱۳۹۰ با پدیدار شدنِ گسترده‌ی "زیست کافه‌ای" و قدرتِ نمایشی شبکه‌های تصویری - به‌ویژه اینستاگرام - همراه شد. تعامل فضای کافه‌ای و بازنمایی تصویریِ لحظاتِ مصرف، برانچ را از یک عادت غذایی به مناسکی شهری و نمادین تبدیل کرد. این مناسکی‌شدن مصرف، نخست مفهومِ ثابتِ زمان صبحگاهی را سیال ساخت و سپس الگوی آخر هفته را در دلِ هفته گسترش داد، نتیجه این شد که ریتمِ زمانِ کارِ طبقات مرفه و سازمان‌های نوپدید نیز تا اندازه‌ای تابعِ منطقِ برانچ و زندگی‌کافه‌ای گردید.
برانچ در کنار زیستِ کافه‌ای، یک الگوی نو از "فضا–بدن" تولید کرد: حضور در فضاهای نورگیر و صمیمی، آراستگی بدن و ژستِ نمایشیِ مصرف همگی جزئی از این سبک زندگی‌اند. برای جامعه‌ای تنش‌زده و پراضطراب ایران، این شکلِ نوپدید از زندگی کافه‌ای گاه همچون اندرونیِ امن و خلوتکده‌ای آرام عمل می‌کند - مکانی برای بازیابیِ آرامش و نمایشِ "زندگیِ نرمالِ شهری".
در مجموع، برانچ و به طور کلی "زندگی کافه‌ای" تنها یک تغییر در الگوی غذایی نیست؛ بلکه نشانه‌ای است از بازآراییِ زمان، فضا و هویتِ شهری در ایرانِ معاصر- پدیده‌ای که هم مصرفِ نمادین را دگرگون کرده و هم نمودی از آرزوی "عادی‌سازیِ زندگی" در میان طبقات متوسط شهری فراهم آورده است.
پ.ن:
عادت‌های ما چگونه به میانجی فضاهای نوپدید تغییر می‌کنند.
جناب آقای دکتر مرتضوی
مدیر محترم مرکز پژوهشی توسعه اجتماعی آفرینش
درگذشت برادر گرامی‌تان را به شما و خانواده محترم تسلیت می‌گوییم و آرزوی رحمت و مغفرت برای آن مرحوم و صبر و شکیبایی برای بازماندگان داریم.
باشگاه اندیشه
مدیر محترم مرکز پژوهشی توسعه اجتماعی آفرینش
درگذشت برادر گرامی‌تان را به شما و خانواده محترم تسلیت می‌گوییم و آرزوی رحمت و مغفرت برای آن مرحوم و صبر و شکیبایی برای بازماندگان داریم.
باشگاه اندیشه
همنوایی دو دنیا
بررسی تعامل و تبادل فکری علامه طباطبایی و هانری کربن در حلقه اصحاب تأویل
📝بیژن مومیوند
دبیر گروه کتاب
۲۴ آبان، چهل‌وچهارمین سال‌روز درگذشت علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، فیلسوف معاصر و مفسر بزرگ قرآن است. اندیشه‌ها و آموزه‌های علامه در جریان‌های فکری و فرهنگی معاصر ایران تأثیر شگرفی داشت و منبع تغذیه معرفتی بسیاری از بزرگان انقلاب بود. علامه طباطبایی در احیای فلسفه صدرایی، محوریت مجدد قرآن و تفسیر قرآن در حوزه‌های علمیه، تعامل با جریان‌های فکری معاصر و پاسخ به شبهات فکری تازه نقش بی‌بدیلی ایفا کرد. از این رو شامگاه شنبه ۱۰ آبان (اول نوامبر) به پیشنهاد کمیسیون ملی یونسکو در ایران و تصویب کنفرانس عمومی در دومین جلسه کمیسیون روابط خارجی یونسکو (PAX) از چهل‌وسومین کنفرانس عمومی یونسکو که در شهر تاریخی سمرقند ازبکستان برگزار شد، علامه طباطبایی و بایزید بسطامی در فهرست بزرگداشت‌های یونسکو برای دوره ۲۰۲7–۲۰۲6 قرار گرفتند. در طرح پیشنهادی کمیسیون ملی یونسکو در ایران تأکید شده که «علامه طباطبایی پلی میان فلسفه اسلامی و فلسفه غربی ساخت و با رویکردی تطبیقی و گفت‌وگومحور، زمینه فهم متقابل میان فرهنگ‌ها را فراهم کرد و دیدارها و گفت‌وگوهای او با فیلسوف فرانسوی هانری کربن نقشی تعیین‌کننده در شناساندن اندیشه‌های اسلامی در محافل فلسفی غرب داشت.»
داریوش شایگان از جلسات گفت‌وگوی علامه و کربن به عنوان «حلقه اصحاب تأویل» یاد کرده است. در ادامه بر اساس گفته‌ها و خاطرات سیدحسین نصر و داریوش شایگان در دو کتاب «در جست‌وجوی امر قدسی» و «زیر آسمان‌های جهان» چگونگی شکل‌گیری این حلقه، مباحث مطرح شده و آثار و نتایج آن مرور می‌شود.
متن کامل این یادداشت را می‌توانید در روزنامۀ ایران بخوانید.
@bashgahandishe
بررسی تعامل و تبادل فکری علامه طباطبایی و هانری کربن در حلقه اصحاب تأویل
📝بیژن مومیوند
دبیر گروه کتاب
۲۴ آبان، چهل‌وچهارمین سال‌روز درگذشت علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، فیلسوف معاصر و مفسر بزرگ قرآن است. اندیشه‌ها و آموزه‌های علامه در جریان‌های فکری و فرهنگی معاصر ایران تأثیر شگرفی داشت و منبع تغذیه معرفتی بسیاری از بزرگان انقلاب بود. علامه طباطبایی در احیای فلسفه صدرایی، محوریت مجدد قرآن و تفسیر قرآن در حوزه‌های علمیه، تعامل با جریان‌های فکری معاصر و پاسخ به شبهات فکری تازه نقش بی‌بدیلی ایفا کرد. از این رو شامگاه شنبه ۱۰ آبان (اول نوامبر) به پیشنهاد کمیسیون ملی یونسکو در ایران و تصویب کنفرانس عمومی در دومین جلسه کمیسیون روابط خارجی یونسکو (PAX) از چهل‌وسومین کنفرانس عمومی یونسکو که در شهر تاریخی سمرقند ازبکستان برگزار شد، علامه طباطبایی و بایزید بسطامی در فهرست بزرگداشت‌های یونسکو برای دوره ۲۰۲7–۲۰۲6 قرار گرفتند. در طرح پیشنهادی کمیسیون ملی یونسکو در ایران تأکید شده که «علامه طباطبایی پلی میان فلسفه اسلامی و فلسفه غربی ساخت و با رویکردی تطبیقی و گفت‌وگومحور، زمینه فهم متقابل میان فرهنگ‌ها را فراهم کرد و دیدارها و گفت‌وگوهای او با فیلسوف فرانسوی هانری کربن نقشی تعیین‌کننده در شناساندن اندیشه‌های اسلامی در محافل فلسفی غرب داشت.»
داریوش شایگان از جلسات گفت‌وگوی علامه و کربن به عنوان «حلقه اصحاب تأویل» یاد کرده است. در ادامه بر اساس گفته‌ها و خاطرات سیدحسین نصر و داریوش شایگان در دو کتاب «در جست‌وجوی امر قدسی» و «زیر آسمان‌های جهان» چگونگی شکل‌گیری این حلقه، مباحث مطرح شده و آثار و نتایج آن مرور می‌شود.
متن کامل این یادداشت را می‌توانید در روزنامۀ ایران بخوانید.
@bashgahandishe
روزنامه ایران
همنوایی دو دنیا
پلی میان سنت و تجدد
گفت‌وگو با انشاءالله رحمتی درباره جایگاه جهانی علامه طباطبایی
📝راضیه خوئینی
گروه کتاب روزنامۀ ایران
وجود نام علامه طباطبایی در فهرست بزرگداشت‌های سال 2026 و 2027 یونسکو، نه صرفاً ادای احترام به یک فیلسوف، بلکه یادآوری ضرورت گفت‌وگو، عقلانیت و پیوند میان سنت و تجدد است؛ همان راهی که او با آرامش و یقین پیمود و امروز جهان تشنه شنیدن آن است. جامعه فلسفی و فرهنگی کشور از حضور نام علامه در فهرست بزرگداشت‌های مشاهیر یونسکو به عنوان فرصتی برای بازنگری در نقش تمدنی و بین‌فرهنگی اندیشه اسلامی یاد می‌کند و به همین بهانه با دکتر انشاءالله رحمتی درباره جایگاه علامه، نسبت به سنت و مدرنیته درباره اندیشه او سخن گفتیم.
متن کامل این یادداشت را می‌توانید در روزنامۀ ایران بخوانید.
@bashgahandishe
گفت‌وگو با انشاءالله رحمتی درباره جایگاه جهانی علامه طباطبایی
📝راضیه خوئینی
گروه کتاب روزنامۀ ایران
وجود نام علامه طباطبایی در فهرست بزرگداشت‌های سال 2026 و 2027 یونسکو، نه صرفاً ادای احترام به یک فیلسوف، بلکه یادآوری ضرورت گفت‌وگو، عقلانیت و پیوند میان سنت و تجدد است؛ همان راهی که او با آرامش و یقین پیمود و امروز جهان تشنه شنیدن آن است. جامعه فلسفی و فرهنگی کشور از حضور نام علامه در فهرست بزرگداشت‌های مشاهیر یونسکو به عنوان فرصتی برای بازنگری در نقش تمدنی و بین‌فرهنگی اندیشه اسلامی یاد می‌کند و به همین بهانه با دکتر انشاءالله رحمتی درباره جایگاه علامه، نسبت به سنت و مدرنیته درباره اندیشه او سخن گفتیم.
متن کامل این یادداشت را می‌توانید در روزنامۀ ایران بخوانید.
@bashgahandishe
روزنامه ایران
پلی میان سنت و تجدد