ما بزرگ شدیم با این جمله که:
«فعلاً فقط طاقت بیار…»
انگار همیشه یه چیزی قراره درست شه
و هیچ‌وقت درست نمی‌شه.

ما هر روز،
یه تکه از خودمونو خاک می‌کنیم؛
یکی امیدشو،
یکی عزیزی رو،
یکی خونه‌شو،
یکی وطنشو…

و بازم می‌مونیم.
طاقت میاریم.
نه چون قوی‌ایم،
چون چاره‌ای نداریم.

هیچ‌کس به ما نگفت قراره یه نسل،
بار تاریخو تنهایی به دوش بکشه.

هیچ‌کس نگفت قراره اشک‌هامونو از دنیا قایم کنیم
و تو دلمون آرزو کنیم
که کاش یه بار،
یکی بیاد و بگه:
«حق با شما بود.
خیلی سخت گذشت.
ولی تموم شد…»

اگه دلت تنگه برای کسی که نیست،
اگه ترس، لای استخونات لونه کرده،
اگه صدای بمب و موشك تو سرت نمی‌خوابه،
اگه نمی‌تونی بخوابی از فکر آینده،
اگه یه گوشه‌ی دلت خالیه از وطن…
بدون:
تو فقط زنده نیستی.
تو داری قهرمانانه طاقت میاری.
و ما
با تمام دردمون،
همديگه رو می‌فهميم
با اشک،
با خشم، با دلتنگی…
کنار هم ایستاديم.
تا روزی که دیگه لازم نباشه «طاقت بیاریم»
تا روزی که بالاخره بتونیم
فقط زندگی کنیم…
چون ما مردمِ انتظاریم…
انتظارِ برگشتن،
انتظارِ خبر خوب،
انتظارِ تموم شدن شب
#علي_قاضي_نظام
@baycot ✅

دستم برای مراقبت از تو کوتاهه،
اما تو مراقب خودت باش.
@baycot ✅

@baycot ✅

از جان عزیز ترم,
در شهرى ام که با تو برایم غریب نیست،
اما دیشب را بی تو در غربت گذراندم
سهم من از عشق،
گوشه سرد و تاریکی
از این دنیاست که با یاد تو
گرم و روشن مانده است
‏کاری کن که باور کنم
انتظار خود عشق است
‏آشکارا نهان کنم تا چند؟
دوست میدارَمَت به بانگ بلند ...
@baycot ✅🪐

‏خوشبحالتون اگه این روزا پیش کسی هستید که دوستش دارید یا حداقل میبینیدش
@baycot ✅

دستت را به من بده،
تا جراحات اين روزها را با هم بخيه كنيم…
@baycot ✅

با من گوش من…
@baycot ✅

«اگه حال یه ایرانی رو بپرسی، می‌گه خوبم...
ولی اگه بغلش کنی، بی وقفه گریه میکنه.»
@baycot ✅

بعد از جنگ،

با چوبدستم انجیرهای تازه را برای تو خواهم چید.

با تو خواهم ماند.

با تو خواهم خواند.

و تو را در بُهت آفتابی‌ات خواهم بوسید

اگر

ابرها بگذارند.
@baycot ✅🪐
محمدابراهیم جعفری

@baycot ✅

@baycot ✅

این روزها کم حوصله و کم طاقتیم با کوچک ترین حرف و کم توجهی از کوره در میریم، ممکنه توی خیلی از روابطمون بگو مگوهامون بیشتر شده باشه، هوای همدیگه رو بیشتر داشته باشیم..
@baycot ✅

وقتی جنگی آغاز می گردد،
هر کسی باید سهمی پرداخت کند!
سیاستمداران سلاح
ثروتمندان پول
و فقرا هم باید فرزندانشان رو روانه کنند!
وقتی جنگ تمام می‌شود، سیاستمداران دست یکدیگر را میگیرند و می‌فشارند، ثروتمندان قیمت‌ها را افزایش می‌دهند و فقرا نیز به دنبال گور فرزندانشان می‌گردند...
@baycot ✅
آرتور شوپنهاور

تو فقط باش
تمومِ كم و كسرش با من
@baycot ✅🪐

آتش‌بس بیرون
و ادامه‌ی جنگ در درونِ بدن‌ها

آتش‌بس یعنی توقف بمب.
یعنی: بس است، آتش.
با اینکه این جمله می‌تواند مرهمی بر بدن‌ها و روان‌هایمان باشد،
اما از آتش اضطرابی که هنوز درونمان شعله می‌کشد، غافل نشویم.

آتش‌بس می‌تواند پایان بمب‌ها باشد،
اما پایان اضطراب نیست.

وقتی مغز برای چند روز یا چند هفته در حالت آماده‌باش بماند، شبکه‌های عصبی‌ای که مسئول حس خطر هستند، تقویت می‌شوند.
به‌ویژه بخش‌هایی مثل آمیگدال، همچنان فعال می‌مانند.
و این یعنی بدن، حتی در نبود خطر واقعی، همچنان در وضعیت جنگی باقی می‌ماند.

از دید مغز، اگر خطری چند روز ادامه داشته باشد، احتمال بازگشتش زیاد است.
پس مغز تصمیم می‌گیرد «الگوی بقا» را نگه دارد، حتی وقتی دیگر صدایی از بیرون نمی‌آید.

اینجاست که دچار نوعی ناهماهنگی درونی می‌شویم.
بخشی از مغز می‌گوید بمبی نیست، همه چیز آرام شده،
اما بدن هنوز در اضطراب جنگ است.
تنفس تند است، تمرکز پایین آمده، و بی‌قراری ادامه دارد.
این ناهماهنگی بین پیام مغز و واکنش بدن، خودش به یک منبع اضطراب مزمن تبدیل می‌شود.

برای همین، تمام‌شدن جنگ در بیرون، به‌تنهایی کافی نیست برای آرام شدن بدن در درون.
بازیابی از این وضعیت به زمان نیاز دارد.
مطالعات نشان می‌دهند که سیستم عصبی بعد از یک دوره اضطراب شدید،
برای رسیدن به سطح پایداری جدید، گاهی تا چند ماه زمان می‌خواهد.
به‌ویژه اگر فرد هنوز اخبار، تصاویر یا افکار مرتبط با خطر را دریافت کند.

وضعیت بدن در این روزها الزاماً طبیعی نیست، حتی اگر بازگشت به زندگی عادی اتفاق افتاده باشد.
بازگشت به روتین، به معنای بازگشت تنظیم عصبی نیست.
ممکن است بدن شما بین دو قطب متفاوت حرکت کند.
گاهی خسته، گاهی پرانرژی.
گاهی بی‌خواب، گاهی خواب‌آلود.
گاهی بی‌اشتها، گاهی پرخور.
گاهی بی‌حس و گاهی بیش‌برانگیخته.
بدن در حال تقلا برای بازیابی تعادل است، اما هنوز از شدت اضطراب گیج است و نمی‌تواند درست فرمان بدهد.
فردی را تصور کنید که مدام در گوشش زده‌اند و شکنجه‌اش کرده‌اند. آیا می‌تواند با سرگیجه‌ی بعدش، راحت به کارهای روزمره‌اش برگردد؟

در این روزها بدن بین فازهای مختلف گیر کرده.
بین ترس و بی‌حسی.
بین تلاش برای ادامه دادن و فروپاشی.
این نوسانات نشانه‌ی از دست رفتن تعادل سیستم عصبی هستند.
و تنها با مهربانی، مراقبت، تمرین‌های کوچک و مداوم، و کاستن از فشارهاست که می‌توان دوباره مسیر بازگشت به تعادل را پیدا کرد.

پس مهم است که با خودتان مهربان باشید.
از بدنتان انتظار آرامش فوری نداشته باشید.
و با تمرین‌های بدنی، تنفسی، و ایجاد ریتم روزانه کمکش کنید تا قدم‌به‌قدم به سمت امنیت برگردد.

#پونه_مقیمی
@baycot ✅

‏ناگهان، بزرگترین آرزوهامون این شد که فقط به زندگی طبیعی برگردیم...
@baycot ✅

@baycot ✅

روزی او یک جنگجو است،
روزی دیگر یک آشفته و شکسته
بیشتر روزها،کمی از هر دو است،
اما هر روز او اینجاست
ایستاده، می‌جنگد، تلاش می‌کند
او من هستم.
@baycot ✅

خسته از خویشم، در آغوشم بگیر…
@baycot ✅🪐

باید پناه برد به عاشقانه‌های هم،
آغوشِ هم، به هم، به دست‌ها
و به شانه‌های هم
دنیا همیشه همین است، صلح و جنگ!
جز عشق راه گریزی نبود و نیست!
جز عشق کار عزیزی نبود و نیست!
با عشق سر کنید…
@baycot ✅