Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
. پیام ژینو دختر رزگار بابامیری.
بابام، رزگار بابامیری، تنها به جرم کمک به معترضان زخمی پس از قتل ژینا (مهسا) امینی، توسط جمهوری اسلامی به اعدام محکوم شده است. در آخرین حکم، یک اتهام جدید و ساختگی به پرونده‌اش اضافه شده «توطئه برای ترور رهبر جمهوری اسلامی» در حالی که پدرم حتی یک روز از خارج از زندان نبوده. این اتهام‌ها، تنها تلاشی است که صدای مردم را خاموش کنند. اما صدای حقیقت خاموش نمی‌شود. من، دختر او، با تمام وجود فریاد می‌زنم: پدرم بی‌گناه است. نگذارید او را بکشند. از همه شما خواهش می‌کنم: این ویدیو را بازنشر کنید. درباره‌اش حرف بزنید. سکوت نکنید. پدرم تنها نیست، تا آخر با او می‌مانم
#نه_به_اعدام
https://www.tg-me.com/Freedom_and_Equality/12779
بابام، رزگار بابامیری، تنها به جرم کمک به معترضان زخمی پس از قتل ژینا (مهسا) امینی، توسط جمهوری اسلامی به اعدام محکوم شده است. در آخرین حکم، یک اتهام جدید و ساختگی به پرونده‌اش اضافه شده «توطئه برای ترور رهبر جمهوری اسلامی» در حالی که پدرم حتی یک روز از خارج از زندان نبوده. این اتهام‌ها، تنها تلاشی است که صدای مردم را خاموش کنند. اما صدای حقیقت خاموش نمی‌شود. من، دختر او، با تمام وجود فریاد می‌زنم: پدرم بی‌گناه است. نگذارید او را بکشند. از همه شما خواهش می‌کنم: این ویدیو را بازنشر کنید. درباره‌اش حرف بزنید. سکوت نکنید. پدرم تنها نیست، تا آخر با او می‌مانم
#نه_به_اعدام
https://www.tg-me.com/Freedom_and_Equality/12779
پتیشن حمایتی دختر رزگار بیگ زاده بابا میری برای پدرش
جان رزگار بیگ زاده بابامیری در خطر است!
رزگار بیگ زاده بابامیری، زندانی سیاسی که در جریان انقلاب زن، زندگی، آزادی در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ (۱۷ آوریل ۲۰۲۳)، توسط نیروهای حکومتی دستگیر شد . و خانواده ی او پس از چهار ماه جستجو، متوجه شدند وی به یک بازداشتگاه مخفی در ارومیه منتقل شده است.
او در بازداشت تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت تا به اعترافات اجباری وادار شود.
لینک پتیشن👇
change.org/freerezgar
#رزگار_بابامیری #FreeRezgar
#زندانی_ما_کجاست
جان رزگار بیگ زاده بابامیری در خطر است!
رزگار بیگ زاده بابامیری، زندانی سیاسی که در جریان انقلاب زن، زندگی، آزادی در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ (۱۷ آوریل ۲۰۲۳)، توسط نیروهای حکومتی دستگیر شد . و خانواده ی او پس از چهار ماه جستجو، متوجه شدند وی به یک بازداشتگاه مخفی در ارومیه منتقل شده است.
او در بازداشت تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت تا به اعترافات اجباری وادار شود.
لینک پتیشن👇
change.org/freerezgar
#رزگار_بابامیری #FreeRezgar
#زندانی_ما_کجاست
Change.org
Sign the Petition
Urgent Petition for International Intervention to Save Rezgar Beigzadeh Babamiri
انتقال #بیژن_کاظمی به بازداشتگاهی نامعلوم خارج از تهران
در روز دهم تیرماه ۱۴۰۴، بیژن کاظمی، زندانی سیاسی، به همراه تعدادی دیگر از بازداشت‌شدگان، از محل نگهداری قبلی به مکانی نامشخص خارج از تهران منتقل شده‌اند. به گفته مادر بیژن، این افراد در قالب گروه‌های سه تا چهار نفره در سلول‌های مجزا نگهداری می‌شوند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که این مکان‌ها از نوع «خانه‌های امن» یا «بازداشتگاه‌های غیررسمی» هستند؛ مراکزی که زیر نظر نهادهایی چون وزارت اطلاعات یا سازمان اطلاعات سپاه اداره می‌شوند، اما در ساختار رسمی قوه قضاییه ثبت نشده‌اند و از نظارت قانونی نیز خارج‌اند. این بازداشتگاه‌ها عملاً خارج از چهارچوب آیین‌نامه‌های سازمان زندان‌ها فعالیت می‌کنند و حتی قوه قضاییه از محل دقیق آنها بی‌اطلاع است.
#اعتصابات_سراسری
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
https://www.tg-me.com/behnima
در روز دهم تیرماه ۱۴۰۴، بیژن کاظمی، زندانی سیاسی، به همراه تعدادی دیگر از بازداشت‌شدگان، از محل نگهداری قبلی به مکانی نامشخص خارج از تهران منتقل شده‌اند. به گفته مادر بیژن، این افراد در قالب گروه‌های سه تا چهار نفره در سلول‌های مجزا نگهداری می‌شوند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که این مکان‌ها از نوع «خانه‌های امن» یا «بازداشتگاه‌های غیررسمی» هستند؛ مراکزی که زیر نظر نهادهایی چون وزارت اطلاعات یا سازمان اطلاعات سپاه اداره می‌شوند، اما در ساختار رسمی قوه قضاییه ثبت نشده‌اند و از نظارت قانونی نیز خارج‌اند. این بازداشتگاه‌ها عملاً خارج از چهارچوب آیین‌نامه‌های سازمان زندان‌ها فعالیت می‌کنند و حتی قوه قضاییه از محل دقیق آنها بی‌اطلاع است.
#اعتصابات_سراسری
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
https://www.tg-me.com/behnima
🔴 بحران حقوق بشر در ایران؛ موج اعدام‌ها و بازداشت‌های گسترده در سایه سکوت جهانی
✍️ نویسنده: بهنام ابراهیم‌زاده – زندانی سیاسی سابق، فعال کارگری و مدافع حقوق کودکان
در ماه‌های اخیر، وضعیت حقوق بشر در ایران وارد یکی از بحرانی‌ترین مراحل خود در سال‌های گذشته شده است. افزایش بی‌سابقه‌ی اجرای احکام اعدام، بازداشت‌های گسترده‌ی فعالان مدنی و نقض آشکار حقوق اولیه‌ی متهمان، جامعه‌ی مدنی ایران را با موجی تازه از سرکوب و ارعاب مواجه کرده است. این روند در حالی شدت می‌گیرد که سکوت نهادهای بین‌المللی و بی‌تفاوتی قدرت‌های جهانی، زمینه را برای تداوم این سرکوب گسترده فراهم کرده است.
اعدام؛ ابزاری برای ایجاد وحشت عمومی
در جمهوری اسلامی اعدام دیگر تنها یک مجازات قضایی نیست؛ بلکه به ابزاری سیستماتیک برای ایجاد رعب و وحشت عمومی تبدیل شده است. نمونه‌ی بارز این روند، تأیید حکم اعدام رزگار بابامیری، شهروند کُرد، است که با موجی از اعتراض نهادهای حقوق بشری روبه‌رو شده است. بابامیری، به همراه ده‌ها تن دیگر، در جریان بازداشت‌هایی مشکوک و فاقد شفافیت، با اتهاماتی مبهم محاکمه شده و اکنون در آستانه‌ی اجرای حکم قرار دارد.
در این پرونده، وکلای مستقل از دسترسی به مستندات محروم بوده‌اند و ناظران بین‌المللی نسبت به نقض اصول دادرسی عادلانه هشدار داده‌اند. چنین احکامی، به‌ویژه در مناطق محروم و حاشیه‌نشین، روندی نگران‌کننده و مستمر به خود گرفته است.
بازداشت‌های فراقانونی؛ "جاسوسی" به‌عنوان حربه امنیتی
در سراسر ایران – به‌ویژه در استان‌های مرزی و مناطق کردنشین – موجی تازه از بازداشت‌های فراقانونی به راه افتاده است. در این میان، بسیاری از بازداشت‌شدگان از جمله فعالان مدنی، روزنامه‌نگاران و شهروندان عادی، بدون ارائه‌ی شواهد مشخص و مستند، به اتهام کلیشه‌ای و بی‌پشتوانه‌ی «جاسوسی» دستگیر شده‌اند. این اتهامات به حربه‌ای برای خاموش‌کردن صداهای مستقل و منتقد تبدیل شده است.
گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که این بازداشت‌ها اغلب با خشونت همراه بوده و بازداشت‌شدگان از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله دسترسی به وکیل، تماس با خانواده و دادرسی عادلانه محروم مانده‌اند. در موارد متعددی نیز گزارش‌هایی از شکنجه، اعترافات اجباری و نگهداری در سلول‌های انفرادی منتشر شده است.
بی‌خبری مطلق از فعال حقوق کودک؛ حسین میربهاری کجاست؟
نگرانی‌ها درباره‌ی سرنوشت حسین میربهاری، فعال برجسته‌ی حقوق کودک، همچنان ادامه دارد. بیش از ۲۰ روز از بازداشت او گذشته، اما خانواده‌اش همچنان از محل نگهداری یا وضعیت جسمی و روحی‌اش بی‌اطلاع‌اند.
میربهاری یکی از چهره‌های شناخته‌شده در حوزه‌ی حمایت از کودکان کار و خیابانی بود و فعالیت‌هایش کاملاً مدنی، مسالمت‌آمیز و در چارچوب قوانین داخلی و بین‌المللی تعریف می‌شد. بازداشت چنین افرادی، نشان‌دهنده‌ی گسترش دامنه‌ی سرکوب حتی به حوزه‌های به‌ظاهر غیرسیاسی است. پیش‌تر نیز فعالانی چون ناهید تقوی، مهران رئوف، زینب جلالیان، گلرخ ایرایی و ارژنگ داوودی تنها به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری با برخوردهای امنیتی مواجه شده‌اند.
واکنش جامعه جهانی؛ ناکافی و پراکنده
اگرچه نهادهای بین‌المللی حقوق بشر بارها نگرانی خود را نسبت به وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران ابراز کرده‌اند، اما اقدامات عملی و مؤثر همچنان پراکنده، محدود و ناکافی است. در شرایطی که جان شهروندان ایرانی هر روز بیش‌تر در معرض تهدید قرار می‌گیرد، بی‌تفاوتی دولت‌ها و نهادهای جهانی، عملاً زمینه‌ساز تداوم این چرخه‌ی سرکوب شده است.
اقداماتی نظیر تحریم‌های هدفمند علیه عاملان نقض حقوق بشر، حمایت جدی از نهادهای جامعه‌ی مدنی و حضور ناظران بین‌المللی در فرایندهای قضایی، گام‌هایی ضروری‌اند که تاکنون با اراده‌ای جدی دنبال نشده‌اند.
فرجام سخن؛
در چنین شرایطی، خطر افزایش اعدام‌ها، بازداشت‌های فراقانونی و تداوم سیاست‌های سرکوب‌گرانه، تهدیدی جدی برای بقای جامعه‌ی مدنی در ایران است. تنها از طریق اتحاد، آگاهی‌رسانی گسترده، فشار افکار عمومی – چه در داخل کشور و چه در سطح جهانی – و حمایت مؤثر از قربانیان سرکوب می‌توان این روند را متوقف کرد.
سکوت در برابر این بی‌عدالتی‌ها، تنها به تقویت آنها می‌انجامد. هر وجدان بیدار و هر نهاد مسئول باید نقش خود را ایفا کند؛ چراکه امروز، دفاع از حقوق بشر در ایران نه‌فقط وظیفه‌ای انسانی، بلکه ضرورتی جهانی است.
#اعتصابات_سراسری
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام_بچه_های_اکباتان
#نه_به_اعدام_پخشان_عزیزی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
✍️ نویسنده: بهنام ابراهیم‌زاده – زندانی سیاسی سابق، فعال کارگری و مدافع حقوق کودکان
در ماه‌های اخیر، وضعیت حقوق بشر در ایران وارد یکی از بحرانی‌ترین مراحل خود در سال‌های گذشته شده است. افزایش بی‌سابقه‌ی اجرای احکام اعدام، بازداشت‌های گسترده‌ی فعالان مدنی و نقض آشکار حقوق اولیه‌ی متهمان، جامعه‌ی مدنی ایران را با موجی تازه از سرکوب و ارعاب مواجه کرده است. این روند در حالی شدت می‌گیرد که سکوت نهادهای بین‌المللی و بی‌تفاوتی قدرت‌های جهانی، زمینه را برای تداوم این سرکوب گسترده فراهم کرده است.
اعدام؛ ابزاری برای ایجاد وحشت عمومی
در جمهوری اسلامی اعدام دیگر تنها یک مجازات قضایی نیست؛ بلکه به ابزاری سیستماتیک برای ایجاد رعب و وحشت عمومی تبدیل شده است. نمونه‌ی بارز این روند، تأیید حکم اعدام رزگار بابامیری، شهروند کُرد، است که با موجی از اعتراض نهادهای حقوق بشری روبه‌رو شده است. بابامیری، به همراه ده‌ها تن دیگر، در جریان بازداشت‌هایی مشکوک و فاقد شفافیت، با اتهاماتی مبهم محاکمه شده و اکنون در آستانه‌ی اجرای حکم قرار دارد.
در این پرونده، وکلای مستقل از دسترسی به مستندات محروم بوده‌اند و ناظران بین‌المللی نسبت به نقض اصول دادرسی عادلانه هشدار داده‌اند. چنین احکامی، به‌ویژه در مناطق محروم و حاشیه‌نشین، روندی نگران‌کننده و مستمر به خود گرفته است.
بازداشت‌های فراقانونی؛ "جاسوسی" به‌عنوان حربه امنیتی
در سراسر ایران – به‌ویژه در استان‌های مرزی و مناطق کردنشین – موجی تازه از بازداشت‌های فراقانونی به راه افتاده است. در این میان، بسیاری از بازداشت‌شدگان از جمله فعالان مدنی، روزنامه‌نگاران و شهروندان عادی، بدون ارائه‌ی شواهد مشخص و مستند، به اتهام کلیشه‌ای و بی‌پشتوانه‌ی «جاسوسی» دستگیر شده‌اند. این اتهامات به حربه‌ای برای خاموش‌کردن صداهای مستقل و منتقد تبدیل شده است.
گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که این بازداشت‌ها اغلب با خشونت همراه بوده و بازداشت‌شدگان از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله دسترسی به وکیل، تماس با خانواده و دادرسی عادلانه محروم مانده‌اند. در موارد متعددی نیز گزارش‌هایی از شکنجه، اعترافات اجباری و نگهداری در سلول‌های انفرادی منتشر شده است.
بی‌خبری مطلق از فعال حقوق کودک؛ حسین میربهاری کجاست؟
نگرانی‌ها درباره‌ی سرنوشت حسین میربهاری، فعال برجسته‌ی حقوق کودک، همچنان ادامه دارد. بیش از ۲۰ روز از بازداشت او گذشته، اما خانواده‌اش همچنان از محل نگهداری یا وضعیت جسمی و روحی‌اش بی‌اطلاع‌اند.
میربهاری یکی از چهره‌های شناخته‌شده در حوزه‌ی حمایت از کودکان کار و خیابانی بود و فعالیت‌هایش کاملاً مدنی، مسالمت‌آمیز و در چارچوب قوانین داخلی و بین‌المللی تعریف می‌شد. بازداشت چنین افرادی، نشان‌دهنده‌ی گسترش دامنه‌ی سرکوب حتی به حوزه‌های به‌ظاهر غیرسیاسی است. پیش‌تر نیز فعالانی چون ناهید تقوی، مهران رئوف، زینب جلالیان، گلرخ ایرایی و ارژنگ داوودی تنها به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری با برخوردهای امنیتی مواجه شده‌اند.
واکنش جامعه جهانی؛ ناکافی و پراکنده
اگرچه نهادهای بین‌المللی حقوق بشر بارها نگرانی خود را نسبت به وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران ابراز کرده‌اند، اما اقدامات عملی و مؤثر همچنان پراکنده، محدود و ناکافی است. در شرایطی که جان شهروندان ایرانی هر روز بیش‌تر در معرض تهدید قرار می‌گیرد، بی‌تفاوتی دولت‌ها و نهادهای جهانی، عملاً زمینه‌ساز تداوم این چرخه‌ی سرکوب شده است.
اقداماتی نظیر تحریم‌های هدفمند علیه عاملان نقض حقوق بشر، حمایت جدی از نهادهای جامعه‌ی مدنی و حضور ناظران بین‌المللی در فرایندهای قضایی، گام‌هایی ضروری‌اند که تاکنون با اراده‌ای جدی دنبال نشده‌اند.
فرجام سخن؛
در چنین شرایطی، خطر افزایش اعدام‌ها، بازداشت‌های فراقانونی و تداوم سیاست‌های سرکوب‌گرانه، تهدیدی جدی برای بقای جامعه‌ی مدنی در ایران است. تنها از طریق اتحاد، آگاهی‌رسانی گسترده، فشار افکار عمومی – چه در داخل کشور و چه در سطح جهانی – و حمایت مؤثر از قربانیان سرکوب می‌توان این روند را متوقف کرد.
سکوت در برابر این بی‌عدالتی‌ها، تنها به تقویت آنها می‌انجامد. هر وجدان بیدار و هر نهاد مسئول باید نقش خود را ایفا کند؛ چراکه امروز، دفاع از حقوق بشر در ایران نه‌فقط وظیفه‌ای انسانی، بلکه ضرورتی جهانی است.
#اعتصابات_سراسری
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام_بچه_های_اکباتان
#نه_به_اعدام_پخشان_عزیزی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
بازداشت یک شهروند کُرد در سنندج توسط نیروهای امنیتی؛ بی‌خبری از سرنوشت وی
در روزهای اخیر، #دیاکو_میری، شهروند ک ساکن #سنندج، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.
به گفته منابع مطلع، ماموران امنیتی بدون ارائه هیچ‌گونه حکم قضایی وارد منزل این شهروند شده و وی را بازداشت کرده‌اند.
پس از بازداشت، دیاکو میری تنها یک تماس تلفنی کوتاه با خانواده‌اش برقرار کرده و از بازداشت خود خبر داده است. با این حال، پیگیری‌های خانواده برای کسب اطلاع از محل نگهداری و وضعیت فعلی وی تاکنون بی‌نتیجه مانده است.
تا لحظه تنظیم این گزارش، اطلاعاتی درباره علت بازداشت و اتهامات احتمالی مطرح‌شده علیه #دیاکو_میری منتشر نشده است.
این بازداشت در ادامه روند افزایش فشارها بر فعالان و شهروندان کُرد در مناطق غربی کشور صورت می‌گیرد.
#اعتصابات_سراسری
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام_بچه_های_اکباتان
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
https://www.tg-me.com/behnima/65012
در روزهای اخیر، #دیاکو_میری، شهروند ک ساکن #سنندج، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.
به گفته منابع مطلع، ماموران امنیتی بدون ارائه هیچ‌گونه حکم قضایی وارد منزل این شهروند شده و وی را بازداشت کرده‌اند.
پس از بازداشت، دیاکو میری تنها یک تماس تلفنی کوتاه با خانواده‌اش برقرار کرده و از بازداشت خود خبر داده است. با این حال، پیگیری‌های خانواده برای کسب اطلاع از محل نگهداری و وضعیت فعلی وی تاکنون بی‌نتیجه مانده است.
تا لحظه تنظیم این گزارش، اطلاعاتی درباره علت بازداشت و اتهامات احتمالی مطرح‌شده علیه #دیاکو_میری منتشر نشده است.
این بازداشت در ادامه روند افزایش فشارها بر فعالان و شهروندان کُرد در مناطق غربی کشور صورت می‌گیرد.
#اعتصابات_سراسری
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام_بچه_های_اکباتان
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
https://www.tg-me.com/behnima/65012
متن کامل نامه #رزگاربیگ زاده بابامیری
در تلاش هستم با نگارش این متن، داستان ۱۳۰ روز بازداشت و وضعیت خود را در تمام این مدت بازگو کرده و صدایم را به جهان متمدن برسانم. نگارش این روایت، در شرایطی که تحت نظارت مداوم مأموران و سیستم‌های امنیتی زندان قرار دارم و فشارهای روانی و جسمی مستمری را تجربه می‌کنم، به‌هیچ‌وجه کار آسانی نیست.
در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۴۰۲، طی تماسی تلفنی از سوی فردی به نام "سعیدی" که خود را مأمور اداره اطلاعات بوکان معرفی کرد، در ساعت ۵ عصر به مکانی حوالی تالار روژ در حومه شهر بوکان فراخوانده شدم. پس از حضور در محل، توسط سعیدی و فرد دیگری که بعداً متوجه شدم بازجوی پرونده ما بوده و نام سازمانی‌اش "قربانی" است، به اداره اطلاعات بوکان منتقل شدم
تا حدود ساعت ۱۰ شب در اتاقی بازداشت بودم. از ساعت ۱۰ شب، تیم بازجویی شامل شش نفر، از جمله سعیدی، قربانی، رئیس اداره اطلاعات بوکان با نام سازمانی "حجتی"، و سه مأمور ناشناس دیگر، به صورت نوبتی من را مورد شدیدترین اشکال شکنجه و ضرب‌وشتم قرار دادند
من با نگارش این نامه، در پی آن هستم که صدایم را به گوش وجدان‌های بیدار و نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر برسانم
در تلاش هستم با نگارش این متن، داستان ۱۳۰ روز بازداشت و وضعیت خود را در تمام این مدت بازگو کرده و صدایم را به جهان متمدن برسانم. نگارش این روایت، در شرایطی که تحت نظارت مداوم مأموران و سیستم‌های امنیتی زندان قرار دارم و فشارهای روانی و جسمی مستمری را تجربه می‌کنم، به‌هیچ‌وجه کار آسانی نیست.
در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۴۰۲، طی تماسی تلفنی از سوی فردی به نام "سعیدی" که خود را مأمور اداره اطلاعات بوکان معرفی کرد، در ساعت ۵ عصر به مکانی حوالی تالار روژ در حومه شهر بوکان فراخوانده شدم. پس از حضور در محل، توسط سعیدی و فرد دیگری که بعداً متوجه شدم بازجوی پرونده ما بوده و نام سازمانی‌اش "قربانی" است، به اداره اطلاعات بوکان منتقل شدم
تا حدود ساعت ۱۰ شب در اتاقی بازداشت بودم. از ساعت ۱۰ شب، تیم بازجویی شامل شش نفر، از جمله سعیدی، قربانی، رئیس اداره اطلاعات بوکان با نام سازمانی "حجتی"، و سه مأمور ناشناس دیگر، به صورت نوبتی من را مورد شدیدترین اشکال شکنجه و ضرب‌وشتم قرار دادند
من با نگارش این نامه، در پی آن هستم که صدایم را به گوش وجدان‌های بیدار و نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر برسانم
بی‌خبری مطلق از وضعیت #ایمان_رحمتپناه؛ دو هفته بازداشت در سکوت و بی‌پاسخی
با گذشت نزدیک به دو هفته از بازداشت ایمان رحمتپناه، همچنان هیچ اطلاعی از وضعیت او در دست نیست و خانواده‌اش در بی‌خبری و نگرانی کامل به‌سر می‌برند.
بر اساس اطلاعات دریافتی، خانواده و نزدیکان این شهروند بازداشت‌شده از همان ساعات ابتدایی بازداشت، به‌طور مداوم به مراجع قضایی مراجعه کرده‌اند، اما تا امروز هیچ پاسخ روشنی دریافت نکرده‌اند. در نخستین روزها، علی‌رغم حضور چندین‌ساعته مقابل دادگاه از ساعات اولیه صبح تا عصر، اجازه ورود به آنها داده نشد و تلاش‌های مکررشان بی‌نتیجه ماند.
در ادامه پیگیری‌ها، خانواده با مراجعه به دادستانی و نگارش نامه‌هایی خطاب به دادستان و معاون وی، سرانجام موفق به ورود به دادگاه انقلاب شیراز شدند. اما در آنجا نیز تنها پاسخ رسمی‌ای که به آنها داده شد، این بود که «قرار بازداشت» برای ایمان رحمتپناه صادر شده است؛ بی‌آنکه از اتهامات یا محل دقیق نگهداری او اطلاعی داده شود.
مطابق اطلاعاتی که به خانواده ارائه شده، این شهروند در بازداشتگاه اطلاعات شیراز، موسوم به «پلاک ۱۰۰»، نگهداری می‌شود..
https://www.tg-me.com/behnima/65014
با گذشت نزدیک به دو هفته از بازداشت ایمان رحمتپناه، همچنان هیچ اطلاعی از وضعیت او در دست نیست و خانواده‌اش در بی‌خبری و نگرانی کامل به‌سر می‌برند.
بر اساس اطلاعات دریافتی، خانواده و نزدیکان این شهروند بازداشت‌شده از همان ساعات ابتدایی بازداشت، به‌طور مداوم به مراجع قضایی مراجعه کرده‌اند، اما تا امروز هیچ پاسخ روشنی دریافت نکرده‌اند. در نخستین روزها، علی‌رغم حضور چندین‌ساعته مقابل دادگاه از ساعات اولیه صبح تا عصر، اجازه ورود به آنها داده نشد و تلاش‌های مکررشان بی‌نتیجه ماند.
در ادامه پیگیری‌ها، خانواده با مراجعه به دادستانی و نگارش نامه‌هایی خطاب به دادستان و معاون وی، سرانجام موفق به ورود به دادگاه انقلاب شیراز شدند. اما در آنجا نیز تنها پاسخ رسمی‌ای که به آنها داده شد، این بود که «قرار بازداشت» برای ایمان رحمتپناه صادر شده است؛ بی‌آنکه از اتهامات یا محل دقیق نگهداری او اطلاعی داده شود.
مطابق اطلاعاتی که به خانواده ارائه شده، این شهروند در بازداشتگاه اطلاعات شیراز، موسوم به «پلاک ۱۰۰»، نگهداری می‌شود..
https://www.tg-me.com/behnima/65014
#بازداشت_خشونت‌آمیز یک شهروند #بهایی در #شیراز؛ بی‌خبری از سرنوشت #مهران_دستورنژاد
۱۴ تیر ۱۴۰۴
در ادامه‌ی موج بازداشت‌های هدفمند علیه اقلیت‌های مذهبی در ایران، #مهران_دستورنژاد، شهروند ۶۶ ساله بهایی ساکن شیراز، از هفت روز پیش در پی یورش خشونت‌آمیز نیروهای امنیتی، بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده است.
بر پایه‌ی گزارش‌های رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، مأموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران، روز شنبه ۷ تیر ۱۴۰۴ (۲۸ ژوئن ۲۰۲۵) بدون ارائه هیچ‌گونه حکم قضایی، وارد منزل شخصی دستورنژاد شده و وی را بازداشت کرده‌اند. از محل نگهداری و وضعیت سلامتی او هیچ اطلاعی در دست نیست.
#بشرا_دستورنژاد، دختر وی که بازیگر و مقیم ایالات متحده است، با انتشار متنی در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرده: «تنها "جرم" پدرم این است که به آیین بهایی باور دارد و نخواست کشورش را ترک کند.» او همچنین گفته که پدرش فردی آرام و بدون حاشیه است که سال‌ها زندگی خود را صرف نگهداری از مادر ۹۲ ساله‌اش کرده است.
#اعتصابات_سراسری
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#نه_به_شکنجه_نه_به_اعدام
https://www.tg-me.com/behnima/65015
۱۴ تیر ۱۴۰۴
در ادامه‌ی موج بازداشت‌های هدفمند علیه اقلیت‌های مذهبی در ایران، #مهران_دستورنژاد، شهروند ۶۶ ساله بهایی ساکن شیراز، از هفت روز پیش در پی یورش خشونت‌آمیز نیروهای امنیتی، بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده است.
بر پایه‌ی گزارش‌های رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، مأموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران، روز شنبه ۷ تیر ۱۴۰۴ (۲۸ ژوئن ۲۰۲۵) بدون ارائه هیچ‌گونه حکم قضایی، وارد منزل شخصی دستورنژاد شده و وی را بازداشت کرده‌اند. از محل نگهداری و وضعیت سلامتی او هیچ اطلاعی در دست نیست.
#بشرا_دستورنژاد، دختر وی که بازیگر و مقیم ایالات متحده است، با انتشار متنی در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرده: «تنها "جرم" پدرم این است که به آیین بهایی باور دارد و نخواست کشورش را ترک کند.» او همچنین گفته که پدرش فردی آرام و بدون حاشیه است که سال‌ها زندگی خود را صرف نگهداری از مادر ۹۲ ساله‌اش کرده است.
#اعتصابات_سراسری
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#نه_به_شکنجه_نه_به_اعدام
https://www.tg-me.com/behnima/65015
🕊️ گردهمایی در حمایت از سیسل کوهلر و ژاک پاریس – گروگان‌های فرانسوی در ایران
ما، هم‌صدا با خانواده‌ها، همکاران و وجدان‌های بیدار، از همه دعوت می‌کنیم که در روز یکشنبه ۶ ژوییه، ساعت ۱۵:۰۰ در میدان پانتئون پاریس گرد هم آیند تا خواستار آزادی فوری سیسل کوهلر و ژاک پاریس شویم.
این دو شهروند فرانسوی از ۷ مه ۲۰۲۲ به‌طور غیرقانونی در ایران بازداشت شده‌اند. جان آنها در خطر است.
🔴 حضور ما، فریادی‌ست علیه گروگان‌گیری دولتی و در حمایت از کرامت انسانی.
بیایید با هم، صدای کسانی باشیم که صدایشان به‌زور خاموش شده است.
#FreeCecileKohler
#FreeJacquesParis
🗓 یکشنبه ۶ ژوییه – ساعت ۱۵:۰۰
📍 میدان پانتئون – پاریس
ما، هم‌صدا با خانواده‌ها، همکاران و وجدان‌های بیدار، از همه دعوت می‌کنیم که در روز یکشنبه ۶ ژوییه، ساعت ۱۵:۰۰ در میدان پانتئون پاریس گرد هم آیند تا خواستار آزادی فوری سیسل کوهلر و ژاک پاریس شویم.
این دو شهروند فرانسوی از ۷ مه ۲۰۲۲ به‌طور غیرقانونی در ایران بازداشت شده‌اند. جان آنها در خطر است.
🔴 حضور ما، فریادی‌ست علیه گروگان‌گیری دولتی و در حمایت از کرامت انسانی.
بیایید با هم، صدای کسانی باشیم که صدایشان به‌زور خاموش شده است.
#FreeCecileKohler
#FreeJacquesParis
🗓 یکشنبه ۶ ژوییه – ساعت ۱۵:۰۰
📍 میدان پانتئون – پاریس