Вельмі хутка ў мяне скончыцца водпуск. Звычайна час у гэтую пару бяжыць вельмі хутка, але тут здарыўся цуд і ёсць адчуванне, што так гэтае ўсё расцягнулася, нягледзячы на пэўную прадуктыўнасць. Нават зараз рыхтуюся да фінальнай вандровачкі.
І вось вырашыў нагадаць шаноўным чытачам пра існаванне каналу ды распавесці пра свежы сплаў.
Ужо ня першы год праходжу раку Свіслач пэўнымі кавалкамі: Менск-Дукора, Дукора-Пухавічы, Пухавічы-Вяззе. Гэтым разам фінальны бос, апошні рывок да вусця Свіслачы - рака Бярэзіна.
Гэтым разам удвох з сябрам. Завербаваў у секту аматараў пакрафтынгу.
Цягніком даехалі да Асіповічаў, раніцай з вакзалу ёсць аўтобус да вёскі Каменічы, але нам трэба праехаць да прыпынку ГЭС каля Вяззя. Там, уласна, ёсць ГЭС і мост, каля якога зручна саскочыць у ваду. Далей каля 42 км маляўнічай беларускай "Амазоніі" з прыгожымі самотнымі дубамі па берагах, качкамі, бакланамі, чаплямі, а часам і іншымі драпежнымі птушкамі. Спыняліся, каб заночыць у намёце, але пры вялікім жаданні, маглі б скончыць у той жа дзень (гадзінкі за 3 прайшлі б апошнія 8-10 км).
Скончылі водны маршрут ля вёскі Вуглата. Выйшлі раней, бо не былі ўпэўненымі, што ў Ялізава, дзе будзе цягнік на Асіповічы, будзе зручнае месца. Як высветлілі пазней, было, зручны пляжык. Ну нічога, можна і пару км да чыгункі прайсці, бо часу было з запасам.
У вусця Свіслачы ёсць аднайменная вёска, пра якую ўжо быў допіс (праплываў яе раней па Бярэзіне). Завітаў туды гэтым разам і будуць допісы яшчэ.
Спадзяюся, хутка пабачымся, хлопчыкі ды дзяўчаты. Пряцяг будзе😉
#waldmachtfrei