Заява Лукашэнкі пра «хопіць музеяў» – адказ на ініцыятыву Марзалюка і Гігіна?

На мінулым тыдні Лукашэнка заявіў: «Хопіць ужо гэтых палацаў і культурных аб'ектаў. Больш важна, напэўна, людзям пабудаваць жыллё... Спыніць будаўніцтва ўсякіх музеяў, дамоў адпачынку і іншага».

Гэтыя словы выглядаюць дзіўна з улікам хранічнага недафінансавання сфер культуры і навукі. Летам быў адкрыты «Музей Славы Магілёўшчыны», але ён фінансаваўся з бюджэту «Саюзнай дзяржавы». Цяпер будуецца новы Нацыянальны гістарычны музей. Але на гэтым па вялінкім рахунку ўсё. Дык што Лукашэнка меў на ўвазе?

Магчыма, яго словы – адказ на ініцыятыву Марзалюка і Гігіна. Месяц таму яны прапанавалі Лукашэнку стварыць на месцы канцлагера «Бяроза-Картузская» музей «нацыянальнага маштабу» пра перыяд «польскай акупацыі». Тады правіцель адказаў, што «трэба падумаць», бо ён «не хоча даць нейкую нагоду» Польшчы для абвастрэння сітуацыі. На мінулым тыдні, Лукашэнка, верагодна, канчаткова адмовіўся ад праекту, знайшоўшы прычыну ў недахопе сродкаў.

📅 24 кастрычніка 1795 года — 230 гадоў ад Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай

🎥 Рэкамендуем да прагляду: «Падзелы Рэчы Паспалітай: значэнне і ўрокі для Беларусі і Літвы» — відэа пра прычыны і наступствы падзелаў «Рэспублікі абодвух народаў» . Аўтары паказваюць, як гэтая «геапалітычная катастрофа» заклала перадумовы сучасных рызыкаў для суверэнітэту Беларусі і Літвы, і чаму расійскія прэтэнзіі на «сферу ўплыву» маюць глыбокія гістарычныя карані.

👉 Паглядзець відэа: https://youtu.be/8CNqgo4HxY0

«На вуліцах пазнаём адзін аднаго па мове». Беларуская Варшава 1930-х

Артыкул распавядае, як у міжваеннай сталіцы Польшчы фармавалася беларуская супольнасць: ад першых спробаў зарэгістраваць «Беларускае культурнае таварыства» (спачатку — адмова, пазней — рэгістрацыя ў 1938-м) да аншлагаў на вечарынах і канцэртах. Ключавыя постаці — Пятро Ластаўка і адвакат Адам Бычкоўскі; першая «беларуская вечарынка» ў філармоніі (люты 1937) сабрала каля 400 чалавек; пазней таварыства ладзіла суботнія лекцыі і танцы, а таксама канцэрт Міхала Забэйды-Суміцкага. Праз гэтыя сюжэты бачна, як беларуская дыяспара ў Варшаве шукала і стварала свае ўласныя пляцоўкі для мовы і культуры.

Чытаць матэрыял: MOST (mostmedia.io)

Каментар Аляксея Ластоўскага наконт даследавання БРК пра палітыку памяці (2020–2024)

Беларуская Рада культуры апублікавала даследаванне пра тое, як пасля 2020-га дзяржаўная палітыка ўплывае на нацыянальную памяць: сабраныя факты, сведчанні і дакументацыя; у высновах — жаданне ўладаў знішчыць нацыянальную памяць беларусаў шмат у чым прадыктавана ўплывам «русского мира».

Аляксей Ластоўскі (дырэктар Беларускага інстытута публічнай гісторыі) у каментары для «Филин» не згодны з галоўным пасылам і прапануе іншы ракурс на мэты і механізмы сучаснай палітыкі памяці.

🔗 Каментар цалкам: https://d1deydcx4ia3tf.cloudfront.net/post/lastouski-ne-pagadzhusya-z-tym-shto-belaruskiya-ulady-imknuczcza-zrabi/210204/

Вільня, Варшава, Лондан, Стакгольм – дзе пройдуць мерапрыемствы да “Ночы расстраляных паэтаў”

Мерапрыемствы да Дня памяці расстраляных паэтаў пройдуць сёлета ў Беластоку, Варшаве, Гданьску, Уроцлаве, Любліне, Вільнюсе, Лондане, Рызе, Таліне, Лондане, Сан-Францыска, Стакгольме, Таліне і іншых гарадах свету.

26 кастрычніка беларусаў запрашаюць прайсці па Вільні ў памяць аб рэпрэсаваных беларускіх дзеячах, якія жылі тут.

29 кастрычніка ў літоўскай сталіцы пр. Гедыміна, 28 пакажуць спектакль "Крывавая ноч".

У гэты ж дзень у Музеі Вольнай Беларусі ў Варшаве (ul. Foksal 11) адбудзецца Паэтычная сустрэча «Ноч (не)расстраляных паэтаў».

Падрабязней чытаць на сайце або без VPN.

У мінскай гімназіі адкрылі Музей народнага мастака Беларусі

У гімназіі № 75 цяпер знаходзяцца карціны Паўла Масленікава: 10 прац перадалі з фонду Магілёўскага абласнога мастацкага музея ім. П. Масленікава. Сталічная гімназія таксама носіць яго імя. Для навучэнцаў карціны – у вольным доступе. Экскурсіі – па папярэднім запісе. У музеі плануюць праводзіць выставы і іншых мастакоў.

Павел Масленікаў (1914 - 1995) – ураджэнец вёскі Нізкая Вуліца Магілёўскага павету. Ён прызнаны майстар пейзажнага жывапісу. Званне народнага мастака Беларусі атрымаў у 1994-м. Пайшоў з жыцця 30 гадоў таму.

Пра мастака коратка ўзгадваў Зянон Пазьняк, апісваючы лёс сябра Лявона Баразны, з якім пазнаёміўся падчас вучобы ў тэатральна-мастацкім інстытуце: «Праз пару гадоў ціск пайшоў і на Лявона. Ягоная былая вясковая жонка панапісвала на яго («какой он негодяй») кучу лістоў у інстытут, у Міністэрства культуры, у Саюз мастакоў. Рэктар Павел Масленнікаў — чалавек здаровага сэнсу, які ведаў тую «справу», выкідваў іх у сметніцу».

У Магілёве адкрылі памятную дошку ўдзельніку абароны Кітая ад Японіі

Месяц таму на Магілёўскай кадэцкай вучэльні адкрылі дошку Яўгену Нікалаенку, з дня нараджэння якога споўнілася 120 гадоў. Паведамляецца, што ён першым з магіляўчан атрымаў званне героя Савецкага Саюза «за выкананне інтэрнацыянальнага абавязку ў 1937 - 1938 гадах у небе Кітая».

Нагадаем, што з 1937-га Кітай ваяваў супраць Японіі, атрымліваючы дапамогу ад ЗША і СССР, які дапамагаў самалётамі. Па афіцыйнай інфармацыі ўраджэнец в. Вудага Чэрыкаўскага павету Яўген Нікалаенка ўдзельнічаў «добраахвотнікам» у вайне і асабіста збіў два японскія самалёты. У жніўні 1938-га ён удзельнічаў у баі над Уханем. Тая бітва была адной з самых буйных у вайне: пад камандаваннем Чан Кайшы было больш за мільён салдат, загінула каля ста савецкіх пілотаў.

У адкрыцці мемарыяльнай дошкі ўдзельнічала Ван Сяамэй, дырэктар Інстытута Канфуцыя Магілёўскага дзяржуніверсітэта. Установа па вывучэнні кітайскай мовы і культуры адчынілася там год таму і стала 7-й у Беларусі.