سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
روزگار سپری‌شده سلول‌های مرده به کجا می‌انجامد؟
یافته‌های پژوهشگران نشان می‌دهد برخی سلول‌های بنیادی مرده در بدن پستانداران به غذای سلول‌های همسایه خود تبدیل می‌شوند.
در هر ثانیه یک میلیون سلول در بدن ما می‌میرند؛ بنابراین، این سؤال ایجاد می‌شود که «سلول‌های مرده چه می‌شوند؟»
پژوهشگران آمریکایی دریافتند برخی سلول‌های بنیادی مرده در بدن پستانداران به غذای همسایگان خود تبدیل می‌شوند. توجه این سلول‌های بنیادی زنده توسط دو گیرنده حساس به «بوی بد» سلول مرده به سمت آن جلب می‌شود.
کاترین استوارت (Katherine Stewart)، زیست‌شناس سلولی از دانشگاه راکفلر در آمریکا، توضیح می‌دهد: این سازوکار فقط هنگامی عمل می‌کند که هر گیرنده، سیگنالی را که با آن هماهنگ است دریافت کند. اگر یکی از آنها ناپدید شود، سازوکار دیگر عمل نمی‌کند؛ این یک روش عالی برای تمیز نگه داشتن ناحیه بدون مصرف سلول‌های سالم است.
این پژوهش روی فولیکول‌های موی موش‌ها در مراحل آخر زندگی انجام شد. پژوهش‌های قبلی نشان داده بودند وقتی سلول‌های پیاز موی موش می‌میرند، سلول‌های غلاف بیرونی پایینی پاکسازی اجساد را انجام می‌دهند؛ اما تا به حال، مشخص نبود چه اتفاقی می‌افتد که سلول‌های بنیادی فولیکول‌ها می‌میرند.
استوارت و همکارانش طی آزمایش‌های خود دریافتند وقتی سلول‌های بنیادی فولیکول مو (HFSCs) می‌میرند، همسایگانشان به‌سرعت آنها را می‌بلعند؛ این رویداد قبل از این رخ می‌دهد که سلول‌های ایمنی، مانند ماکروفاژها، وارد عمل شوند و همین کار را انجام دهند. ماکروفاژها سلول‌های ایمنی بدن انسان هستند که سلول‌های مرده و سلول‌های سرطانی و میکروب‌ها را شناسایی می‌کنند و می‌بلعند.
به نظر می‌رسد سلول‌های بنیادی فولیکول مو با مهار التهاب، در برابر یک سیستم ایمنی بیش‌فعال از یکدیگر محافظت می‌کنند. هنگامی که سلول‌های بنیادی فولیکول مو قادر به خوردن یکدیگر نباشند، اجساد آنها نگهداری طولانی‌مدت از استخر سلول‌های بنیادی را مختل می‌کنند.
از سوی دیگر، در مواردی که آنها می‌توانند یکدیگر را بخورند، برخی از سلول‌های بنیادی فولیکول مو تا شش سلول از سلول‌های در حال مرگ در همسایگی خود را مصرف می‌کنند.
اِلِن فیوکس (Elaine Fuchs)، زیست‌شناس سلولی که آزمایشگاه راکفلر را اداره می‌کند، توضیح می‌دهد: خوردن سلول‌های مرده راهی برای بازیافت سوخت برای تأمین انرژی است؛ اما سلول‌ها باید به محض پاکسازی زباله‌ها، به سرعت به شغل خود یعنی نگهداری از استخر سلول‌های بنیادی و ساختن موی بدن برگردند.
به نظر می رسد که کل فرآیند، به دقت از طریق دو گیرنده روی سلول‌های بنیادی فولیکول مو، که مانند کلیدهای «روشن» و «خاموش» عمل می‌کنند، کنترل می‌شود. یک گیرنده به سیگنال لیپیدی «مرا پیدا کن» که توسط یک همسایه در حال مرگ ترشح می‌شود، پاسخ می‌دهد. گیرنده دیگر به یک رتینوئیک اسید محرک رشد، که توسط سلول‌های سالم دیگر ترشح می‌شود، پاسخ می‌دهد.
استوارت می‌گوید: یک سلول در حال مرگ سازوکار شروع را تحریک می‌کند و زمانی که هیچ سلول مرده‌ای باقی نمانده باشد، سیگنال لیپیدی ناپدید می‌شود و فقط سیگنال رتینوئیک اسید سلول‌های سالم باقی می‌ماند.
پژوهشگران گمان می‌کنند این تشخیص سریع سلول‌های مرده ممکن است در بافت‌های دیگر بدن پستانداران نیز صورت پذیرد؛ هرچند اکنون پژوهش‌های بیشتری برای آزمایش این فرضیه لازم است. ایرنا/
https://www.technologynetworks.com/cell-science/news/mechanism-behind-the-removal-of-dead-hair-follicle-cells-discovered-390134
https://www.nature.com/articles/s41586-024-07855-6
@biotech_ir
یافته‌های پژوهشگران نشان می‌دهد برخی سلول‌های بنیادی مرده در بدن پستانداران به غذای سلول‌های همسایه خود تبدیل می‌شوند.
در هر ثانیه یک میلیون سلول در بدن ما می‌میرند؛ بنابراین، این سؤال ایجاد می‌شود که «سلول‌های مرده چه می‌شوند؟»
پژوهشگران آمریکایی دریافتند برخی سلول‌های بنیادی مرده در بدن پستانداران به غذای همسایگان خود تبدیل می‌شوند. توجه این سلول‌های بنیادی زنده توسط دو گیرنده حساس به «بوی بد» سلول مرده به سمت آن جلب می‌شود.
کاترین استوارت (Katherine Stewart)، زیست‌شناس سلولی از دانشگاه راکفلر در آمریکا، توضیح می‌دهد: این سازوکار فقط هنگامی عمل می‌کند که هر گیرنده، سیگنالی را که با آن هماهنگ است دریافت کند. اگر یکی از آنها ناپدید شود، سازوکار دیگر عمل نمی‌کند؛ این یک روش عالی برای تمیز نگه داشتن ناحیه بدون مصرف سلول‌های سالم است.
این پژوهش روی فولیکول‌های موی موش‌ها در مراحل آخر زندگی انجام شد. پژوهش‌های قبلی نشان داده بودند وقتی سلول‌های پیاز موی موش می‌میرند، سلول‌های غلاف بیرونی پایینی پاکسازی اجساد را انجام می‌دهند؛ اما تا به حال، مشخص نبود چه اتفاقی می‌افتد که سلول‌های بنیادی فولیکول‌ها می‌میرند.
استوارت و همکارانش طی آزمایش‌های خود دریافتند وقتی سلول‌های بنیادی فولیکول مو (HFSCs) می‌میرند، همسایگانشان به‌سرعت آنها را می‌بلعند؛ این رویداد قبل از این رخ می‌دهد که سلول‌های ایمنی، مانند ماکروفاژها، وارد عمل شوند و همین کار را انجام دهند. ماکروفاژها سلول‌های ایمنی بدن انسان هستند که سلول‌های مرده و سلول‌های سرطانی و میکروب‌ها را شناسایی می‌کنند و می‌بلعند.
به نظر می‌رسد سلول‌های بنیادی فولیکول مو با مهار التهاب، در برابر یک سیستم ایمنی بیش‌فعال از یکدیگر محافظت می‌کنند. هنگامی که سلول‌های بنیادی فولیکول مو قادر به خوردن یکدیگر نباشند، اجساد آنها نگهداری طولانی‌مدت از استخر سلول‌های بنیادی را مختل می‌کنند.
از سوی دیگر، در مواردی که آنها می‌توانند یکدیگر را بخورند، برخی از سلول‌های بنیادی فولیکول مو تا شش سلول از سلول‌های در حال مرگ در همسایگی خود را مصرف می‌کنند.
اِلِن فیوکس (Elaine Fuchs)، زیست‌شناس سلولی که آزمایشگاه راکفلر را اداره می‌کند، توضیح می‌دهد: خوردن سلول‌های مرده راهی برای بازیافت سوخت برای تأمین انرژی است؛ اما سلول‌ها باید به محض پاکسازی زباله‌ها، به سرعت به شغل خود یعنی نگهداری از استخر سلول‌های بنیادی و ساختن موی بدن برگردند.
به نظر می رسد که کل فرآیند، به دقت از طریق دو گیرنده روی سلول‌های بنیادی فولیکول مو، که مانند کلیدهای «روشن» و «خاموش» عمل می‌کنند، کنترل می‌شود. یک گیرنده به سیگنال لیپیدی «مرا پیدا کن» که توسط یک همسایه در حال مرگ ترشح می‌شود، پاسخ می‌دهد. گیرنده دیگر به یک رتینوئیک اسید محرک رشد، که توسط سلول‌های سالم دیگر ترشح می‌شود، پاسخ می‌دهد.
استوارت می‌گوید: یک سلول در حال مرگ سازوکار شروع را تحریک می‌کند و زمانی که هیچ سلول مرده‌ای باقی نمانده باشد، سیگنال لیپیدی ناپدید می‌شود و فقط سیگنال رتینوئیک اسید سلول‌های سالم باقی می‌ماند.
پژوهشگران گمان می‌کنند این تشخیص سریع سلول‌های مرده ممکن است در بافت‌های دیگر بدن پستانداران نیز صورت پذیرد؛ هرچند اکنون پژوهش‌های بیشتری برای آزمایش این فرضیه لازم است. ایرنا/
https://www.technologynetworks.com/cell-science/news/mechanism-behind-the-removal-of-dead-hair-follicle-cells-discovered-390134
https://www.nature.com/articles/s41586-024-07855-6
@biotech_ir
Technology Networks
Mechanism Behind the Removal of Dead Hair Follicle Cells Discovered
Some dying or dead cells are consumed by their neighbors, and new research has underpinned the mechanism behind this process in hair follicles.
❤1👍1
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
دستاورد جدید دانشمندان، احتمال احیا پس از ایست قلبی را افزایش داد
دانشمندان چینی با دستاوردی جدید موفق شدند مغز خوک را حدود یک ساعت پس از قطع جریان خون احیا کنند؛ این کشف امیدها به احیای بیماران پس از ایست قلبی و مرگ مغزی را افزایش داده است.
این دستاورد علمی گام بزرگی برای ابداع شیوه‌ای برای احیای عملکرد مغز پس از ایست ناگهانی قلب در بیماران و به این معنی است که پزشکان می‌توانند فرصت کوتاه موجود برای احیای موفقیت‌آمیز بیماران پس از ایست قلبی را به میزان بیشتری تداوم بخشند.
شگرد این کار، وارد کردن کبد بیمار (عضو تصفیه کننده خون) به سیستم ساپورت (حمایت) حیات برای احیای مغز پس از گذشت زمان است.
ایست ناگهانی قلب به علت توقف جریان موجب کاهش متعاقب گردش خون در بخش‌هایی از بدن، کم‌خونی موضعی یا ایسکمی (ischemia) می‌شود و زمانی که در مغز ایجاد شود می‌تواند ظرف چند دقیقه لطمات جدی و غیر قابل جبران را پدید آورد؛ به این علت پنجره فرصت برای احیای بیماران پس از ایست قلبی بسیار کوتاه است.
دانشمندان در سال‌های اخیر روی مدل‌های خوکی برای آزمایش شیوه‌هایی برای محدود کردن آسیب مغزی بوده اند. گروهی از دانشمندان چینی با هدایت «شیائوشون هی» از دانشگاه «سون یات-سن» با آزمایش روی خوک‌ها درصدد فهم نقش کبد در احیای مغز پس از ایسکمی به علت ایست قلبی برآمدند.
(سه گروه از خوک‌ها در معرض سه سطح مختلف از کم‌خونی موضعی قرار گرفتند)
آزمایش‌ها نشان داد خوک‌هایی که در معرض ایسکمی کبدی قرار نگرفته بودند، صدمات مغزی بسیار کمتری نشان دادند. محققان در مرحله بعدی یک کبد آسیب ندیده را به سیستم حمایت حیاتی اضافه کردند و تلاش کردند تا مغز را در خوک احیا کنند. البته این روش در مورد انسان‌ها کاربرد ندارد اما به دانشمندان کمک می‌کند پنجره فرصت امکان پذیر بودن احیا را بهتر درک کنند.
این سیستم حمایت حیاتی شامل یک قلب و ریه‌های مصنوعی برای کمک به پمپاژ مایع از درون مغز بود. برای یک گروه از خوک‌ها، یک کبد خوک به این سیستم اضافه شد که به آن تزریق ماشینی نرموترمیک مغز با کمک کبد گفته می‌شود. طولانی‌ترین وقفه‌ای که بیشترین امیدواری را نشان داد ۵۰ دقیقه پس از محروم شدن از خون بود: مغز فعالیت الکتریکی خود را از سر گرفت و برای شش ساعت در همان وضعیت باقی ماند تا زمانی که آزمایش قطع شد.
به گفته محققان، این نتایج نشان می‌دهد کبد نقش مهمی در ایجاد جراحت مغزی در پی ایست قلبی دارد. این یافته، راهکارها و فرصت‌های جدیدی برای تحقیق درباره آسیب‌های مغزی فراهم می‌کند و با امیدواری می‌تواند نرخ احیا و نجات جان بیماران را در آینده بهبود بخشد.
ایرنا
https://www.indy100.com/science-tech/scientists-revive-pig-brain-after-death
https://doi.org/10.1038/s44321-024-00140-z
@biotech_ir
دانشمندان چینی با دستاوردی جدید موفق شدند مغز خوک را حدود یک ساعت پس از قطع جریان خون احیا کنند؛ این کشف امیدها به احیای بیماران پس از ایست قلبی و مرگ مغزی را افزایش داده است.
این دستاورد علمی گام بزرگی برای ابداع شیوه‌ای برای احیای عملکرد مغز پس از ایست ناگهانی قلب در بیماران و به این معنی است که پزشکان می‌توانند فرصت کوتاه موجود برای احیای موفقیت‌آمیز بیماران پس از ایست قلبی را به میزان بیشتری تداوم بخشند.
شگرد این کار، وارد کردن کبد بیمار (عضو تصفیه کننده خون) به سیستم ساپورت (حمایت) حیات برای احیای مغز پس از گذشت زمان است.
ایست ناگهانی قلب به علت توقف جریان موجب کاهش متعاقب گردش خون در بخش‌هایی از بدن، کم‌خونی موضعی یا ایسکمی (ischemia) می‌شود و زمانی که در مغز ایجاد شود می‌تواند ظرف چند دقیقه لطمات جدی و غیر قابل جبران را پدید آورد؛ به این علت پنجره فرصت برای احیای بیماران پس از ایست قلبی بسیار کوتاه است.
دانشمندان در سال‌های اخیر روی مدل‌های خوکی برای آزمایش شیوه‌هایی برای محدود کردن آسیب مغزی بوده اند. گروهی از دانشمندان چینی با هدایت «شیائوشون هی» از دانشگاه «سون یات-سن» با آزمایش روی خوک‌ها درصدد فهم نقش کبد در احیای مغز پس از ایسکمی به علت ایست قلبی برآمدند.
(سه گروه از خوک‌ها در معرض سه سطح مختلف از کم‌خونی موضعی قرار گرفتند)
آزمایش‌ها نشان داد خوک‌هایی که در معرض ایسکمی کبدی قرار نگرفته بودند، صدمات مغزی بسیار کمتری نشان دادند. محققان در مرحله بعدی یک کبد آسیب ندیده را به سیستم حمایت حیاتی اضافه کردند و تلاش کردند تا مغز را در خوک احیا کنند. البته این روش در مورد انسان‌ها کاربرد ندارد اما به دانشمندان کمک می‌کند پنجره فرصت امکان پذیر بودن احیا را بهتر درک کنند.
این سیستم حمایت حیاتی شامل یک قلب و ریه‌های مصنوعی برای کمک به پمپاژ مایع از درون مغز بود. برای یک گروه از خوک‌ها، یک کبد خوک به این سیستم اضافه شد که به آن تزریق ماشینی نرموترمیک مغز با کمک کبد گفته می‌شود. طولانی‌ترین وقفه‌ای که بیشترین امیدواری را نشان داد ۵۰ دقیقه پس از محروم شدن از خون بود: مغز فعالیت الکتریکی خود را از سر گرفت و برای شش ساعت در همان وضعیت باقی ماند تا زمانی که آزمایش قطع شد.
به گفته محققان، این نتایج نشان می‌دهد کبد نقش مهمی در ایجاد جراحت مغزی در پی ایست قلبی دارد. این یافته، راهکارها و فرصت‌های جدیدی برای تحقیق درباره آسیب‌های مغزی فراهم می‌کند و با امیدواری می‌تواند نرخ احیا و نجات جان بیماران را در آینده بهبود بخشد.
ایرنا
https://www.indy100.com/science-tech/scientists-revive-pig-brain-after-death
https://doi.org/10.1038/s44321-024-00140-z
@biotech_ir
indy100
Scientists successfully revive pig's brain an hour after its death
Scientists in China made a major breakthrough after reviving a pig's brain activity for almost an hour after death. Physician Xiaoshun He of Sun Yat-Sen University in China and a team of researchers wanted to explore whether there's a method to reduce brain…
❤3🔥1👏1
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
اختراع ماده‌ای که کربن را مستقیم از هوا جذب می‌کند
محققان دانشگاه برکلی آمریکا ماده جدیدی تولید کرده‌اند که معتقدند برای جذب کربن از جو به شکلی ارزان‌تر و کارآمدتر از بقیه مواد مفید است.
فناوری‌های مختلفی برای جذب کربن وجود دارد، اما عمدتاً فقط برای منابع متمرکز کربن مانند انتشار گازهای گلخانه‌ای از اگزوز و دودکش‌های نیروگاه مفید است.
این روش ها برای جذب دی اکسید کربن از هوای محیطی که غلظت آن صدها برابر کمتر است، موثر و ارزان نیستند. هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) تاکید کرده است که حذف گازهای گلخانه ای از جو برای معکوس کردن افزایش سطح دی اکسید کربن حیاتی است. سطح دی اکسید کربن اکنون در جو ۵۰ درصد بیشتر از قبل از انقلاب صنعتی است. گزارش‌های این هیات تاکید دارد اگر می‌خواهیم گرمایش جهانی را محدود کنیم، جذب کربن ضروری است.
این تحقیق که گزارشی از آن در نشریه نیچر Nature منتشر شده است، از تولید ماده‌ای جاذب و جدید حکایت دارد که توانایی جذب کربن را به شکلی ارزان‌تر و کارآمدتر از بقیه فناوری‌ها دارد. این ماده یک ماده متخلخل با چارچوب کلی آلی کووالانسی (COF) است. ساختار مولکولی سفت و سخت این ماده دارای منافذ داخلی منظمی است که مولکول‌های گاز به آن می چسبند یا آنها را جذب می کند.
عمر یاغی، نویسنده ارشد این مقاله و از محققان تحقیق یادشده، همچنین استاد دانشگاه برکلی می‌گوید: ما پودری از این ماده برداشتیم، آن را در یک لوله گذاشتیم و هوای بیرون را به داخل لوله دادیم تا ببینیم چگونه کار می‌کند و نتیجه جالب بود؛ هوا را به طور کامل از دی اکسید کربن پاک کرد.
وی که از این کشف هیجان‌زده شده است، می‌گوید: از نظر عملکرد ماده‌ای شبیه به آن وجود ندارد و مسیر جدیدی را در تلاش‌های ما برای حل و بهبود چالش تغییر اقلیم باز کرده است.
بر اساس این خبر، فقط ۲۰۰ گرم از این ماده می تواند حدود ۲۰ کیلوگرم دی اکسید کربن را در سال جذب کند؛ تقریباً به اندازه یک درخت.
ژیهو ژو، نویسنده اول، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه کالیفرنیا برکلی، می‌گوید: جذب کربن برای کاهش سرعت تغییرات آب و هوایی است و جذب مستقیم کربن از هوا روشی است که ما را به موقعیت ۱۰۰ سال قبل یا بیشتر برمی گرداند.
غلظت دی اکسید کربن در اتمسفر اکنون بیش از ۴۲۰پی/پی/ ام ppm (تعداد ذرات در میلیون) است، اما قبل از اینکه به طور کامل فناوری‌های توسعه و جذب گازهای گلخانه‌ای را به کار بگیریم، این مقدار به ۵۰۰ یا ۵۵۰ افزایش خواهد یافت. بنابراین اگر بخواهیم غلظت را کاهش دهیم و به ۴۰۰ یا ۳۰۰ پی،پ ی، ام برگردیم، باید از جذب مستقیم هوا استفاده کنیم.
یاغی می گوید: جذب دی اکسید کربن از هوا بسیار چالش برانگیز و انرژی بر است. برای این هدف به ماده ای نیاز است که ظرفیت دی اکسید کربن بالایی داشته باشد، قابل انتخاب و پایدار در آب باشد، از نظر اکسیداتیو پایدار و قابل بازیافت باشد. باید دمای بازسازی پایینی داشته و مقیاس پذیر باشد. بنابراین چنین ماده‌ای باید فهرستی بلندبالا از خصوصیات را داشته باشد.
این ماده متخلخل با چارچوب کووالانسی از نظر شیمیایی و حرارتی قوی و درست است، به انرژی کمتری نیاز دارد و بر اساس مطالعات می‌تواند ۱۰۰ چرخه جذب کربن را بدون کاهش کارآمدی تحمل کند. هیچ ماده دیگری چنین عملکردی نداشته و این ماده تاکنون بهترین ماده برای جذب کربن به شکل مستقیم از هواست. ایرنا/
https://cosmosmagazine.com/technology/materials/carbon-capture-material-emissions/
https://dx.doi.org/10.1038/s41586-024-08080-x
@biotech_ir
محققان دانشگاه برکلی آمریکا ماده جدیدی تولید کرده‌اند که معتقدند برای جذب کربن از جو به شکلی ارزان‌تر و کارآمدتر از بقیه مواد مفید است.
فناوری‌های مختلفی برای جذب کربن وجود دارد، اما عمدتاً فقط برای منابع متمرکز کربن مانند انتشار گازهای گلخانه‌ای از اگزوز و دودکش‌های نیروگاه مفید است.
این روش ها برای جذب دی اکسید کربن از هوای محیطی که غلظت آن صدها برابر کمتر است، موثر و ارزان نیستند. هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) تاکید کرده است که حذف گازهای گلخانه ای از جو برای معکوس کردن افزایش سطح دی اکسید کربن حیاتی است. سطح دی اکسید کربن اکنون در جو ۵۰ درصد بیشتر از قبل از انقلاب صنعتی است. گزارش‌های این هیات تاکید دارد اگر می‌خواهیم گرمایش جهانی را محدود کنیم، جذب کربن ضروری است.
این تحقیق که گزارشی از آن در نشریه نیچر Nature منتشر شده است، از تولید ماده‌ای جاذب و جدید حکایت دارد که توانایی جذب کربن را به شکلی ارزان‌تر و کارآمدتر از بقیه فناوری‌ها دارد. این ماده یک ماده متخلخل با چارچوب کلی آلی کووالانسی (COF) است. ساختار مولکولی سفت و سخت این ماده دارای منافذ داخلی منظمی است که مولکول‌های گاز به آن می چسبند یا آنها را جذب می کند.
عمر یاغی، نویسنده ارشد این مقاله و از محققان تحقیق یادشده، همچنین استاد دانشگاه برکلی می‌گوید: ما پودری از این ماده برداشتیم، آن را در یک لوله گذاشتیم و هوای بیرون را به داخل لوله دادیم تا ببینیم چگونه کار می‌کند و نتیجه جالب بود؛ هوا را به طور کامل از دی اکسید کربن پاک کرد.
وی که از این کشف هیجان‌زده شده است، می‌گوید: از نظر عملکرد ماده‌ای شبیه به آن وجود ندارد و مسیر جدیدی را در تلاش‌های ما برای حل و بهبود چالش تغییر اقلیم باز کرده است.
بر اساس این خبر، فقط ۲۰۰ گرم از این ماده می تواند حدود ۲۰ کیلوگرم دی اکسید کربن را در سال جذب کند؛ تقریباً به اندازه یک درخت.
ژیهو ژو، نویسنده اول، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه کالیفرنیا برکلی، می‌گوید: جذب کربن برای کاهش سرعت تغییرات آب و هوایی است و جذب مستقیم کربن از هوا روشی است که ما را به موقعیت ۱۰۰ سال قبل یا بیشتر برمی گرداند.
غلظت دی اکسید کربن در اتمسفر اکنون بیش از ۴۲۰پی/پی/ ام ppm (تعداد ذرات در میلیون) است، اما قبل از اینکه به طور کامل فناوری‌های توسعه و جذب گازهای گلخانه‌ای را به کار بگیریم، این مقدار به ۵۰۰ یا ۵۵۰ افزایش خواهد یافت. بنابراین اگر بخواهیم غلظت را کاهش دهیم و به ۴۰۰ یا ۳۰۰ پی،پ ی، ام برگردیم، باید از جذب مستقیم هوا استفاده کنیم.
یاغی می گوید: جذب دی اکسید کربن از هوا بسیار چالش برانگیز و انرژی بر است. برای این هدف به ماده ای نیاز است که ظرفیت دی اکسید کربن بالایی داشته باشد، قابل انتخاب و پایدار در آب باشد، از نظر اکسیداتیو پایدار و قابل بازیافت باشد. باید دمای بازسازی پایینی داشته و مقیاس پذیر باشد. بنابراین چنین ماده‌ای باید فهرستی بلندبالا از خصوصیات را داشته باشد.
این ماده متخلخل با چارچوب کووالانسی از نظر شیمیایی و حرارتی قوی و درست است، به انرژی کمتری نیاز دارد و بر اساس مطالعات می‌تواند ۱۰۰ چرخه جذب کربن را بدون کاهش کارآمدی تحمل کند. هیچ ماده دیگری چنین عملکردی نداشته و این ماده تاکنون بهترین ماده برای جذب کربن به شکل مستقیم از هواست. ایرنا/
https://cosmosmagazine.com/technology/materials/carbon-capture-material-emissions/
https://dx.doi.org/10.1038/s41586-024-08080-x
@biotech_ir
👍6😁1
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
امیدواری به درمان افسردگی با تحریک مغزی در منزل
یافته‌های یک تحقیق علمی جدید نشان داد دستگاهی که تحریک مستقیم را به مغز منتقل می‌کند، ابزاری ایمن و موثر برای درمان افسردگی در منزل است.
شیوه تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) نوعی تحریک غیرتهاجمی مغز است که یک جریان مستقیم ضعیف به اندازه ۰.۵ تا ۲ میلی‌آمپر را از طریق دو الکترود به مغز منتقل می کند. این وسیله اکنون در کلینیک‌ها برای درمان مشکلاتی مانند بیماری روانی (psychosis) و اختلالات غذا خوردن استفاده می‌شود. در این آزمایش بالینی استفاده از تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای در محیط خانه به شکل خوددرمانی توسط بیماران ارزیابی شد.
این مطالعه بین‌المللی با هدایت دانشگاه «کینگز کالج» لندن انجام شده است. «رودریگرو ماکادو – ویرا» از محققان ارشد این تحقیق گفت: نتایج این مطالعه که تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای خانگی را آزمایش کرد ممکن است پیشرفت مهمی در حوزه اختلالات خلق و خویی باشد. این نتایج تازه دستاوردی مثبت برای ایمنی و تاثیرگذاری مشابه مطالعات اولیه با بیماران دارای افسردگی و اختلال دو قطبی را تایید کرد و درمان خانگی ممکن است دسترسی به درمان را برای شمار بیشتری از بیماران تسهیل کند.
این مطالعه در بر گیرنده ۱۷۴ فرد بزرگسال با تشخیص افسردگی شدید تا متوسط بود و این افراد به مدت ۱۰ هفته تحت درمان قرار گرفتند. محققان دریافتند مشکل افسردگی بیمارانی که با تحریک مغزی درمان شدند تا حد زیادی بهبود یافت.
«راچل وودهام» مولف اول این تحقیق خاطرنشان کرد: هیچ چیزی به عنوان مداخله پزشکی و درمانی کامل وجود ندارد و دارو درمانی می‌تواند عوارض جانبی ناخواسته داشته باشد. امید ما این است که روش تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای بتواند یک راه جایگزین خوب برای افراد مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید ایجاد کند.ایرنا/
https://www.theguardian.com/science/2024/oct/21/people-with-depression-could-administer-brain-stimulation-at-home-trial-shows
https://www.nature.com/articles/s41591-024-03305-y
@biotech_ir
یافته‌های یک تحقیق علمی جدید نشان داد دستگاهی که تحریک مستقیم را به مغز منتقل می‌کند، ابزاری ایمن و موثر برای درمان افسردگی در منزل است.
شیوه تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) نوعی تحریک غیرتهاجمی مغز است که یک جریان مستقیم ضعیف به اندازه ۰.۵ تا ۲ میلی‌آمپر را از طریق دو الکترود به مغز منتقل می کند. این وسیله اکنون در کلینیک‌ها برای درمان مشکلاتی مانند بیماری روانی (psychosis) و اختلالات غذا خوردن استفاده می‌شود. در این آزمایش بالینی استفاده از تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای در محیط خانه به شکل خوددرمانی توسط بیماران ارزیابی شد.
این مطالعه بین‌المللی با هدایت دانشگاه «کینگز کالج» لندن انجام شده است. «رودریگرو ماکادو – ویرا» از محققان ارشد این تحقیق گفت: نتایج این مطالعه که تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای خانگی را آزمایش کرد ممکن است پیشرفت مهمی در حوزه اختلالات خلق و خویی باشد. این نتایج تازه دستاوردی مثبت برای ایمنی و تاثیرگذاری مشابه مطالعات اولیه با بیماران دارای افسردگی و اختلال دو قطبی را تایید کرد و درمان خانگی ممکن است دسترسی به درمان را برای شمار بیشتری از بیماران تسهیل کند.
این مطالعه در بر گیرنده ۱۷۴ فرد بزرگسال با تشخیص افسردگی شدید تا متوسط بود و این افراد به مدت ۱۰ هفته تحت درمان قرار گرفتند. محققان دریافتند مشکل افسردگی بیمارانی که با تحریک مغزی درمان شدند تا حد زیادی بهبود یافت.
«راچل وودهام» مولف اول این تحقیق خاطرنشان کرد: هیچ چیزی به عنوان مداخله پزشکی و درمانی کامل وجود ندارد و دارو درمانی می‌تواند عوارض جانبی ناخواسته داشته باشد. امید ما این است که روش تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای بتواند یک راه جایگزین خوب برای افراد مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید ایجاد کند.ایرنا/
https://www.theguardian.com/science/2024/oct/21/people-with-depression-could-administer-brain-stimulation-at-home-trial-shows
https://www.nature.com/articles/s41591-024-03305-y
@biotech_ir
the Guardian
People with depression could administer brain stimulation at home, trial shows
Findings from phase two trial suggest patients could receive treatment without having to attend a clinic
👍2
واکسن سرطان، رشد تومورها را در مراحل اولیه متوقف کرد
هنری فورد، مخترع و کارآفرین آمریکایی می‌گوید که شکست، فرصتی برای شروع دوباره است و محققان دانشگاه واندربیلت این نقل قول را جدی گرفته‌اند. پیش از این، محققان واکسنی برای سرطان ساخته بودند که نتوانست به توقف رشد تومورهای پیشرفته کمک کند. با این حال، به جای اینکه مطالعات خود را رها کنند و دوباره از نو شروع کنند، از شانس دوم خود برای آزمایش این واکسن روی تومورهای تازه ایجاد شده استفاده کردند.
مطالعه‌ای جدید بر روی موش‌ها که در مجله ایمونوتراپی سرطان منتشر شده است نشان می‌دهد که وقتی واکسن در مراحل اولیه تزریق می‌شود، به توقف رشد تومورهایی که سلول‌های ایمنی را هدف قرار می‌دهند، کمک می‌کند. در حالی که سایر آزمایشات بالینی نیز واکسن‌های سرطان دیگری را آزمایش می‌کنند، این یکی از معدود مطالعاتی است که بر تومورهای پیشرفته متمرکز نشده است. به گفته نویسندگان مطالعه، زمان واکسیناسیون برای دستیابی به نتایج بسیار مهم است.
به نقل از اس‌اف، دکتر مری فیلیپ(Mary Philip) می‌گوید: ویژگی منحصر به فرد مطالعه ما این است که این موش‌ها در معرض خطر بالا و اساسا ۱۰۰ درصدی ابتلا به سرطان هستند، بنابراین این واقعیت که ایمن‌سازی در زمان مناسب می‌تواند محافظت مادام العمر را به همراه داشته باشد بسیار قابل توجه است. مطالعات سرطان زیادی وجود ندارد که موش‌ها مدت‌ها پس از واکسیناسیون تحت بررسی قرار گرفته باشند و به مدت دو سال بدون تومور باقی بمانند.
این واکسن جدید ضد سرطان همچنین به توقف رشد تومورها در زمانی که نوع دیگری از درمان سرطان به نام محاصره نقاط بازرسی ایمنی(ICB) بی اثر بود، کمک کرد. درمان‌های ICB معمولا برای موارد پیشرفته سرطان انجام می‌شود. با این حال، تنها گروه کوچکی از بیماران مبتلا به انواع خاص سرطان پس از این درمان بهبود یافتند.
دکتر فیلیپ توضیح می‌دهد: روش ICB با برداشتن ترمز از سلول‌های T، کار می‌کند، اما اگر سلول‌های T هیچ‌گاه به درستی فعال نشده باشند، مانند خودروهای بدون بنزینی هستند که با ICB نیز کار نمی‌کنند. واکسیناسیون سلول‌های T را به حالت عملکردی ارتقا می‌دهد تا بتوانند سلول‌های سرطانی اولیه را از بین ببرند.
این گروه، یک مدل موش سرطانی ژنتیکی ایجاد کردند که شبیه‌سازی برای سرطانی شدن سلول‌های کبدی یک فرد بود. این واکسن قدرت سلول‌های ایمنی مبارزه کننده با سرطان را افزایش داد، اما تنها در صورتی که تومورها در مراحل اولیه و نه پیشرفته بودند.
این واکسن پیش از این در آزمایشات بالینی انسانی برای سرطان‌های پیشرفته آزمایش شده بود. این واکسن همچنین نشانه‌هایی از تومورها را بیان می‌کند که سلول‌های T واکنش دهنده به تومور را نسبت به علائم سرطان حساس‌تر می‌کند.
موش‌های واکسینه‌شده در مراحل اولیه عاری از تومور بودند، اگرچه تزریق واکسن ۱۰۰ روز بعد، به کُند کردن پیشرفت تومور کبد کمکی نکرد. به طور کلی، محققان دریافتند که وجود سلول‌های ایمنی واکنش‌پذیر برای کارکرد واکسن‌های سرطان مورد نیاز است.
https://medicalxpress.com/news/2024-10-cancer-vaccine-blocks-tumor-early.html
https://jitc.bmj.com/content/12/10/e009129
@biotech_ir
هنری فورد، مخترع و کارآفرین آمریکایی می‌گوید که شکست، فرصتی برای شروع دوباره است و محققان دانشگاه واندربیلت این نقل قول را جدی گرفته‌اند. پیش از این، محققان واکسنی برای سرطان ساخته بودند که نتوانست به توقف رشد تومورهای پیشرفته کمک کند. با این حال، به جای اینکه مطالعات خود را رها کنند و دوباره از نو شروع کنند، از شانس دوم خود برای آزمایش این واکسن روی تومورهای تازه ایجاد شده استفاده کردند.
مطالعه‌ای جدید بر روی موش‌ها که در مجله ایمونوتراپی سرطان منتشر شده است نشان می‌دهد که وقتی واکسن در مراحل اولیه تزریق می‌شود، به توقف رشد تومورهایی که سلول‌های ایمنی را هدف قرار می‌دهند، کمک می‌کند. در حالی که سایر آزمایشات بالینی نیز واکسن‌های سرطان دیگری را آزمایش می‌کنند، این یکی از معدود مطالعاتی است که بر تومورهای پیشرفته متمرکز نشده است. به گفته نویسندگان مطالعه، زمان واکسیناسیون برای دستیابی به نتایج بسیار مهم است.
به نقل از اس‌اف، دکتر مری فیلیپ(Mary Philip) می‌گوید: ویژگی منحصر به فرد مطالعه ما این است که این موش‌ها در معرض خطر بالا و اساسا ۱۰۰ درصدی ابتلا به سرطان هستند، بنابراین این واقعیت که ایمن‌سازی در زمان مناسب می‌تواند محافظت مادام العمر را به همراه داشته باشد بسیار قابل توجه است. مطالعات سرطان زیادی وجود ندارد که موش‌ها مدت‌ها پس از واکسیناسیون تحت بررسی قرار گرفته باشند و به مدت دو سال بدون تومور باقی بمانند.
این واکسن جدید ضد سرطان همچنین به توقف رشد تومورها در زمانی که نوع دیگری از درمان سرطان به نام محاصره نقاط بازرسی ایمنی(ICB) بی اثر بود، کمک کرد. درمان‌های ICB معمولا برای موارد پیشرفته سرطان انجام می‌شود. با این حال، تنها گروه کوچکی از بیماران مبتلا به انواع خاص سرطان پس از این درمان بهبود یافتند.
دکتر فیلیپ توضیح می‌دهد: روش ICB با برداشتن ترمز از سلول‌های T، کار می‌کند، اما اگر سلول‌های T هیچ‌گاه به درستی فعال نشده باشند، مانند خودروهای بدون بنزینی هستند که با ICB نیز کار نمی‌کنند. واکسیناسیون سلول‌های T را به حالت عملکردی ارتقا می‌دهد تا بتوانند سلول‌های سرطانی اولیه را از بین ببرند.
این گروه، یک مدل موش سرطانی ژنتیکی ایجاد کردند که شبیه‌سازی برای سرطانی شدن سلول‌های کبدی یک فرد بود. این واکسن قدرت سلول‌های ایمنی مبارزه کننده با سرطان را افزایش داد، اما تنها در صورتی که تومورها در مراحل اولیه و نه پیشرفته بودند.
این واکسن پیش از این در آزمایشات بالینی انسانی برای سرطان‌های پیشرفته آزمایش شده بود. این واکسن همچنین نشانه‌هایی از تومورها را بیان می‌کند که سلول‌های T واکنش دهنده به تومور را نسبت به علائم سرطان حساس‌تر می‌کند.
موش‌های واکسینه‌شده در مراحل اولیه عاری از تومور بودند، اگرچه تزریق واکسن ۱۰۰ روز بعد، به کُند کردن پیشرفت تومور کبد کمکی نکرد. به طور کلی، محققان دریافتند که وجود سلول‌های ایمنی واکنش‌پذیر برای کارکرد واکسن‌های سرطان مورد نیاز است.
https://medicalxpress.com/news/2024-10-cancer-vaccine-blocks-tumor-early.html
https://jitc.bmj.com/content/12/10/e009129
@biotech_ir
Medicalxpress
Study shows cancer vaccine blocks tumor progression at early lesion stage
A cancer vaccine that had little success in clinical trials for patients with advanced tumors could potentially have efficacy if administered earlier in the treatment cycle, according to a study from ...
همبرگرهای مک‌دونالد بازهم قربانی می‌گیرد؟
عفونت‌های مرتبط با همبرگرهای مک دونالد در ایالات‌متحده به ۷۵ مورد افزایش یافت.
سازمان غذا و داروی ایالات‌متحده (FDA) روز جمعه (۲۵ اکتبر) اعلام کرد که تعداد افراد آلوده به اشرشیاکُلی(E coli) مرتبط با همبرگرهای مک دونالد از ۴۹ مورد به ۷۵ مورد افزایش یافته است.
سندرم همولیتیک اورمیک در ارتباط با این باکتری، یک بیماری جدی ایجاد می‌کند که می‌تواند باعث نارسایی کلیه شود. گفته می شود که سویه E coli O۱۵۷:H۷ که باعث مرگ یک نفر شده است، باعث بیماری بسیار جدی به خصوص برای افراد مسن، کودکان و افرادی که نقص ایمنی دارند، می‌شود.
این شرکت اعلام کرد، بزرگ‌ترین فست فود زنجیره‌ای جهان به‌طور موقت ارائه کوارتر پاندر را در یک پنجم از ۱۴ هزار رستوران آمریکایی خود که تحت تأثیر قرار گرفته بودند، متوقف کرد.
یافته‌های اولیه FDA و همچنین این شرکت نشان داد پیازهای خرد شده مورد استفاده در این نوع همبرگر، منبع احتمالی شیوع بیماری بوده است. وزارت کشاورزی ایالات‌متحده اعلام کرد، اگرچه پیاز مظنون احتمالی است، اما در حال آزمایش نمونه‌هایی از گوشت گاو مورد استفاده در همبرگر برای E coli است.
طبق گزارش رویترز، سهام مک دونالد در معاملات دیروز 2% کاهش یافت.
https://www.npr.org/2024/10/25/nx-s1-5165389/mcdonalds-e-coli-quarter-pounder-outbreak-grows
@biotech_ir
عفونت‌های مرتبط با همبرگرهای مک دونالد در ایالات‌متحده به ۷۵ مورد افزایش یافت.
سازمان غذا و داروی ایالات‌متحده (FDA) روز جمعه (۲۵ اکتبر) اعلام کرد که تعداد افراد آلوده به اشرشیاکُلی(E coli) مرتبط با همبرگرهای مک دونالد از ۴۹ مورد به ۷۵ مورد افزایش یافته است.
سندرم همولیتیک اورمیک در ارتباط با این باکتری، یک بیماری جدی ایجاد می‌کند که می‌تواند باعث نارسایی کلیه شود. گفته می شود که سویه E coli O۱۵۷:H۷ که باعث مرگ یک نفر شده است، باعث بیماری بسیار جدی به خصوص برای افراد مسن، کودکان و افرادی که نقص ایمنی دارند، می‌شود.
این شرکت اعلام کرد، بزرگ‌ترین فست فود زنجیره‌ای جهان به‌طور موقت ارائه کوارتر پاندر را در یک پنجم از ۱۴ هزار رستوران آمریکایی خود که تحت تأثیر قرار گرفته بودند، متوقف کرد.
یافته‌های اولیه FDA و همچنین این شرکت نشان داد پیازهای خرد شده مورد استفاده در این نوع همبرگر، منبع احتمالی شیوع بیماری بوده است. وزارت کشاورزی ایالات‌متحده اعلام کرد، اگرچه پیاز مظنون احتمالی است، اما در حال آزمایش نمونه‌هایی از گوشت گاو مورد استفاده در همبرگر برای E coli است.
طبق گزارش رویترز، سهام مک دونالد در معاملات دیروز 2% کاهش یافت.
https://www.npr.org/2024/10/25/nx-s1-5165389/mcdonalds-e-coli-quarter-pounder-outbreak-grows
@biotech_ir
NPR
McDonald's E. coli outbreak grows, with 75 people sickened in 13 states
The CDC said on Friday that dozens more people have been reported sick with E. coli linked to McDonald's Quarter Pounder.
👏4
The owner of this channel has been inactive for the last 11 months. If they remain inactive for the next 10 days, they may lose their account and admin rights in this channel. The contents of the channel will remain accessible for all users.
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
هشدار سازمان غذا و دارو درباره خطر «بوتولیسم» در کنسروهای خانگی
مدیرکل فرآورده‌های غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو نسبت به خطر مسمومیت بوتولیسم در کنسروهای خانگی هشدار داد و بر لزوم رعایت اصول بهداشتی در فرآوری و نگهداری این محصولات تاکید کرد.
مدیرکل فرآورده‌های غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو با اشاره به خطرات جدی مسمومیت بوتولیسم در کنسروهای خانگی گفت: بوتولیسم نوعی مسمومیت غذایی بسیار خطرناک است که در اثر سم تولید شده توسط باکتری Clostridium botulinum ایجاد می‌شود. این باکتری می‌تواند در محیط‌های بی‌هوازی مانند کنسروهای بسته‌بندی‌شده خانگی رشد کند و به سرعت سموم کشنده‌ای تولید کند که برای سلامت انسان خطرناک است.
وی افزود: برخی از افراد در فرآوری کنسروهای خانگی اصول بهداشتی و استانداردهای لازم را رعایت نمی‌کنند که این امر خطر رشد باکتری‌ها و ایجاد مسمومیت را افزایش می‌دهد. علائمی مانند ضعف عضلانی، تاری دید و مشکلات تنفسی ممکن است نشانه بروز بوتولیسم باشد و نیاز به مراجعه فوری به مراکز درمانی دارد.
بهفر با تاکید بر رعایت نکات ایمنی در تهیه غذاهای کنسروی خانگی اظهار کرد: کنسروها و شیشه‌های بسته‌بندی‌شده باید به‌طور کامل و با دمای کافی حرارت داده شوند تا باکتری‌ها و سموم احتمالی از بین بروند. همچنین در صورت مشاهده تغییراتی نظیر بادکردگی، نشتی یا بوی نامطبوع در کنسروها، از مصرف آنها خودداری کنید.
بنابر اعلام سازمان غذا و دارو، مدیرکل فرآورده‌های غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو با توصیه به دقت در تهیه کنسروهای خانگی گفت: برای جلوگیری از مسمومیت بوتولیسم، لازم است مواد غذایی در دمای مناسب و با اصول بهداشتی نگهداری شوند و تا حد امکان از مصرف مواد غذایی مشکوک اجتناب شود.
وی در پایان تاکید کرد که مردم با رعایت این اصول می‌توانند سلامت خود و خانواده‌شان را حفظ کرده و از خطرات ناشی از مسمومیت‌های غذایی در امان باشند. ایسنا/
@biotech_ir
مدیرکل فرآورده‌های غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو نسبت به خطر مسمومیت بوتولیسم در کنسروهای خانگی هشدار داد و بر لزوم رعایت اصول بهداشتی در فرآوری و نگهداری این محصولات تاکید کرد.
مدیرکل فرآورده‌های غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو با اشاره به خطرات جدی مسمومیت بوتولیسم در کنسروهای خانگی گفت: بوتولیسم نوعی مسمومیت غذایی بسیار خطرناک است که در اثر سم تولید شده توسط باکتری Clostridium botulinum ایجاد می‌شود. این باکتری می‌تواند در محیط‌های بی‌هوازی مانند کنسروهای بسته‌بندی‌شده خانگی رشد کند و به سرعت سموم کشنده‌ای تولید کند که برای سلامت انسان خطرناک است.
وی افزود: برخی از افراد در فرآوری کنسروهای خانگی اصول بهداشتی و استانداردهای لازم را رعایت نمی‌کنند که این امر خطر رشد باکتری‌ها و ایجاد مسمومیت را افزایش می‌دهد. علائمی مانند ضعف عضلانی، تاری دید و مشکلات تنفسی ممکن است نشانه بروز بوتولیسم باشد و نیاز به مراجعه فوری به مراکز درمانی دارد.
بهفر با تاکید بر رعایت نکات ایمنی در تهیه غذاهای کنسروی خانگی اظهار کرد: کنسروها و شیشه‌های بسته‌بندی‌شده باید به‌طور کامل و با دمای کافی حرارت داده شوند تا باکتری‌ها و سموم احتمالی از بین بروند. همچنین در صورت مشاهده تغییراتی نظیر بادکردگی، نشتی یا بوی نامطبوع در کنسروها، از مصرف آنها خودداری کنید.
بنابر اعلام سازمان غذا و دارو، مدیرکل فرآورده‌های غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو با توصیه به دقت در تهیه کنسروهای خانگی گفت: برای جلوگیری از مسمومیت بوتولیسم، لازم است مواد غذایی در دمای مناسب و با اصول بهداشتی نگهداری شوند و تا حد امکان از مصرف مواد غذایی مشکوک اجتناب شود.
وی در پایان تاکید کرد که مردم با رعایت این اصول می‌توانند سلامت خود و خانواده‌شان را حفظ کرده و از خطرات ناشی از مسمومیت‌های غذایی در امان باشند. ایسنا/
@biotech_ir
👍4
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
گام مهم دانشگاه واترلو در زمینه آنتی بیوتیک‌ها
محققان دانشگاه واترلو در ایالت اونتاریو کانادا از طرحی در علم پزشکی پرده‌برداری کرده‌اند که قادر است یک دوره کامل آنتی بیوتیک را در یک دوز کوچک ارائه دهد.
محققان می گویند این سیستم نوآورانه مقدار دقیق داروی مورد نیاز برای مبارزه با عفونت‌ها را آزاد می‌کند و خطر مقاومت آنتی بیوتیکی را به حداقل می‌رساند. گزارش شده که این فناوری بر روی دو سویه باکتریایی آزمایش شده است.
این نانودارو که توسط تیم دانشکده داروسازی این دانشگاه توسعه یافته است، با هدف قرار دادن باکتری‌ها در سطح مولکولی کار می‌کند. برخلاف درمان‌های سنتی که داروها را به طور مداوم آزاد می‌کند، محققان می‌گویند این فناوری تنها زمانی آنتی‌بیوتیک‌ها را آزاد می‌کند که سموم باکتریایی خاص وجود داشته باشد.
به گفته تیم محققان، این فناوری به بیماران اطمینان می‌دهد که مقدار مناسب دارو را دریافت کنند، خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهد و با تهدید جهانی مقاومت ضد میکروبی مبارزه می‌کند.
دکتر امانوئل هو، محقق ارشد این طرح و استاد دانشگاه واترلو در این باره می‌گوید: «در حالت ایده‌آل، بیمار دوره کامل آنتی بیوتیک را یکباره مصرف می‌کند و بنابراین بیماران نیازی به فراموش کردن مصرف یک قرص یا مصرف آن با غذا ندارند». هدف دکتر هو استفاده از این فناوری در پیشگیری و درمان سایر بیماری‌ها است.
علاوه بر کاربردهای پزشکی، این تیم در حال بررسی استفاده از این فناوری در بسته‌بندی مواد غذایی برای افزایش عمر مفید است که به دنبال آن ضایعات جهانی مواد غذایی کاهش می‌یابد. همچنین گفته می‌شود که هدف محققین، تجاری‌سازی این فناوری برای کاربردهای بهداشتی و صنعتی است. ایسنا/
https://kitchener.ctvnews.ca/university-of-waterloo-researchers-develop-one-dose-antibiotic-technology-1.7089038
https://link.springer.com/article/10.1007/s13346-024-01708-5
@biotech_ir
محققان دانشگاه واترلو در ایالت اونتاریو کانادا از طرحی در علم پزشکی پرده‌برداری کرده‌اند که قادر است یک دوره کامل آنتی بیوتیک را در یک دوز کوچک ارائه دهد.
محققان می گویند این سیستم نوآورانه مقدار دقیق داروی مورد نیاز برای مبارزه با عفونت‌ها را آزاد می‌کند و خطر مقاومت آنتی بیوتیکی را به حداقل می‌رساند. گزارش شده که این فناوری بر روی دو سویه باکتریایی آزمایش شده است.
این نانودارو که توسط تیم دانشکده داروسازی این دانشگاه توسعه یافته است، با هدف قرار دادن باکتری‌ها در سطح مولکولی کار می‌کند. برخلاف درمان‌های سنتی که داروها را به طور مداوم آزاد می‌کند، محققان می‌گویند این فناوری تنها زمانی آنتی‌بیوتیک‌ها را آزاد می‌کند که سموم باکتریایی خاص وجود داشته باشد.
به گفته تیم محققان، این فناوری به بیماران اطمینان می‌دهد که مقدار مناسب دارو را دریافت کنند، خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهد و با تهدید جهانی مقاومت ضد میکروبی مبارزه می‌کند.
دکتر امانوئل هو، محقق ارشد این طرح و استاد دانشگاه واترلو در این باره می‌گوید: «در حالت ایده‌آل، بیمار دوره کامل آنتی بیوتیک را یکباره مصرف می‌کند و بنابراین بیماران نیازی به فراموش کردن مصرف یک قرص یا مصرف آن با غذا ندارند». هدف دکتر هو استفاده از این فناوری در پیشگیری و درمان سایر بیماری‌ها است.
علاوه بر کاربردهای پزشکی، این تیم در حال بررسی استفاده از این فناوری در بسته‌بندی مواد غذایی برای افزایش عمر مفید است که به دنبال آن ضایعات جهانی مواد غذایی کاهش می‌یابد. همچنین گفته می‌شود که هدف محققین، تجاری‌سازی این فناوری برای کاربردهای بهداشتی و صنعتی است. ایسنا/
https://kitchener.ctvnews.ca/university-of-waterloo-researchers-develop-one-dose-antibiotic-technology-1.7089038
https://link.springer.com/article/10.1007/s13346-024-01708-5
@biotech_ir
CTVNews
University of Waterloo researchers develop one-dose antibiotic technology
A team of researchers at the University of Waterloo are introducing a technology capable of delivering an entire course of antibiotics in one tiny dose.
👍3
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
مخترع ۱۴ ساله به عنوان برترین دانشمند جوان آمریکا معرفی شد
سیریش سوباش دانش‌آموز کلاس نهمی به لطف اختراع دستگاهی که بقایای آفت‌کش‌ها را روی محصولات زراعی تشخیص می‌دهد، برنده چالش معتبر دانشمندان جوان 3M شد.
یک مخترع ۱۴ ساله برای ساخت آشکارساز آفت‌کش‌ها به عنوان برترین دانشمند جوان آمریکا معرفی شد.
حسگر مبتنی بر هوش مصنوعی او با تجزیه و تحلیل طول موج‌های نوری که از میوه‌ها و سبزیجات منعکس می‌شود، به دقت تشخیص بیش از ۸۵ درصدی دست یافته است.
سیریش سوباش(Sirish Subash) دانش‌آموز کلاس نهم در جورجیای آمریکاست که به لطف اختراع دستگاهی که بقایای آفت‌کش‌ها را روی محصولات تشخیص می‌دهد، برنده چالش معتبر دانشمندان جوان 3M شده است.
دستاورد او یک جایزه نقدی ۲۵ هزار دلاری و کسب عنوان «دانشمند جوان برتر آمریکا» است، افتخاری که برای نوآورترین ذهن‌های جوان در علم رقم می‌خورد.
دستگاه سیریش که PestiSCAND نام دارد، از هوش مصنوعی و طیف‌سنجی نوری برای اسکن محصولات به منظور شناسایی بقایای آفت‌کش‌ها استفاده می‌کند و به یک مشکل بهداشتی مهم که بر ایمنی مواد غذایی تأثیر می‌گذارد، رسیدگی می‌کند.
از یک کنجکاوی ساده تا یک دستگاه پیشگامانه
مسیر سیریش با یک سوال ساده و رایج آغاز شد. یادآوری مداوم مادرش برای شستن میوه‌ها و سبزیجات قبل از خوردن، او را به این فکر انداخت که آیا شستن آنها واقعاً تفاوتی ایجاد می‌کند؟
تحقیقات نشان داده که ۷۰ درصد محصولات در ایالات متحده دارای بقایای آفت‌کش‌ها هستند که می‌توانند با مشکلات سلامتی مانند سرطان و آلزایمر مرتبط باشند. علاوه بر این، شستن میوه‌ها و سبزیجات فقط برخی از این باقی‌مانده‌ها را از بین می‌برد.
سیریش می‌گوید: اگر بتوانیم آنها را شناسایی کنیم، می‌توانیم از مصرف آنها اجتناب کنیم و خطر این مشکلات سلامتی را کاهش دهیم.
این امر او را برانگیخت تا PestiSCAND را بسازد، دستگاهی که به مصرف‌کنندگان اجازه می‌دهد فوراً آثار آفت‌کش‌ها را روی هر محصول بررسی کنند.
این دستگاه با تابش نور به سطح میوه‌ها و سبزیجات کار می‌کند و طول موج‌هایی را که منعکس می‌شوند، اندازه‌گیری می‌کند. هر ماده طول موج‌های مختلفی را جذب و منعکس می‌کند و وجود آفت‌کش‌ها الگوهای خاصی را در نور بازتاب شده ایجاد می‌کند.
سیریش دستگاه خود را روی بیش از ۱۲ هزار نمونه از جمله سیب، اسفناج، توت فرنگی و گوجه فرنگی آزمایش کرد تا دقت و قابلیت اطمینان آن را تنظیم کند.
هوش مصنوعی PestiSCAND با تجزیه و تحلیل داده‌های نوری می‌تواند طول موج‌های خاص مرتبط با بقایای آفت‌کش‌ها را به خوبی شناسایی کند.
تشخیص مبتنی بر هوش مصنوعی با قیمت مقرون به صرفه
طراحی PestiSCAND یک حسگر و یک پردازنده مبتنی بر هوش مصنوعی را ادغام می‌کند که به آن اجازه می‌دهد تا به دقت تشخیص قابل توجه بیش از ۸۵ درصدی دست یابد. این دقت بالا با هدف سیریش برای اطمینان از اثربخشی و سرعت در تشخیص آفت‌کش‌ها مطابقت دارد.
او قصد دارد این فناوری را در دسترس عموم قرار دهد و هر دستگاه را با قیمت ۲۰ دلار به فروش برساند.
سیریش امیدوار است که PestiSCAND را تا زمانی که وارد دانشگاه می‌شود، به بازار عرضه کند و به مصرف کنندگان این امکان را بدهد که ابزاری مقرون به صرفه و با استفاده آسان برای انتخاب غذای ایمن‌تر داشته باشند.
سیریش به عنوان یکی از ۹ فینالیست این رقابت، چهار ماه گذشته را تحت هدایت یک دانشمند که به عنوان مربی او در کنارش بود، صرف اصلاح نمونه اولیه خود کرد. این مربی به او کمک کرد تا از چالش‌ها عبور کند و اختراع خود را برای کاربرد در دنیای واقعی کامل کند.
نتایج کار او در مقر جهانی 3M در مینه‌سوتا به نمایش گذاشته شد، جایی که او عنوان رویایی دانشمند جوان برتر آمریکا را به دست آورد.
توری کلارک(Torie Clarke) مدیر ارشد روابط عمومی 3M گفت: من تحت تأثیر فینالیست‌های چالش دانشمندان جوان امسال قرار گرفتم که توانایی باورنکردنی در ایجاد راه‌حل‌های خلاقانه برای برخی از مهم‌ترین چالش‌های جهان از خود نشان داده‌اند.
آرزوها و اهداف آینده
اشتیاق سیریش سوباش به علم، به ویژه در فیزیک و مهندسی، رویاهای آکادمیک و حرفه‌ای او را شکل داده است. هدف او حضور در موسسه فناوری ماساچوست(MIT) است.
جایزه ۲۵ هزار دلاری این مسابقه به تامین بودجه تحصیلات دانشگاهی او کمک می‌کند و به جاه‌طلبی او برای تأثیرگذاری از طریق نوآوری دامن می‌زند. ایسنا/
https://americankahani.com/community/americas-top-young-scientist-georgia-teen-sirish-subash-wins-3m-young-scientist-challenge-for-handheld-pesticide-detector/
@biotech_ir
سیریش سوباش دانش‌آموز کلاس نهمی به لطف اختراع دستگاهی که بقایای آفت‌کش‌ها را روی محصولات زراعی تشخیص می‌دهد، برنده چالش معتبر دانشمندان جوان 3M شد.
یک مخترع ۱۴ ساله برای ساخت آشکارساز آفت‌کش‌ها به عنوان برترین دانشمند جوان آمریکا معرفی شد.
حسگر مبتنی بر هوش مصنوعی او با تجزیه و تحلیل طول موج‌های نوری که از میوه‌ها و سبزیجات منعکس می‌شود، به دقت تشخیص بیش از ۸۵ درصدی دست یافته است.
سیریش سوباش(Sirish Subash) دانش‌آموز کلاس نهم در جورجیای آمریکاست که به لطف اختراع دستگاهی که بقایای آفت‌کش‌ها را روی محصولات تشخیص می‌دهد، برنده چالش معتبر دانشمندان جوان 3M شده است.
دستاورد او یک جایزه نقدی ۲۵ هزار دلاری و کسب عنوان «دانشمند جوان برتر آمریکا» است، افتخاری که برای نوآورترین ذهن‌های جوان در علم رقم می‌خورد.
دستگاه سیریش که PestiSCAND نام دارد، از هوش مصنوعی و طیف‌سنجی نوری برای اسکن محصولات به منظور شناسایی بقایای آفت‌کش‌ها استفاده می‌کند و به یک مشکل بهداشتی مهم که بر ایمنی مواد غذایی تأثیر می‌گذارد، رسیدگی می‌کند.
از یک کنجکاوی ساده تا یک دستگاه پیشگامانه
مسیر سیریش با یک سوال ساده و رایج آغاز شد. یادآوری مداوم مادرش برای شستن میوه‌ها و سبزیجات قبل از خوردن، او را به این فکر انداخت که آیا شستن آنها واقعاً تفاوتی ایجاد می‌کند؟
تحقیقات نشان داده که ۷۰ درصد محصولات در ایالات متحده دارای بقایای آفت‌کش‌ها هستند که می‌توانند با مشکلات سلامتی مانند سرطان و آلزایمر مرتبط باشند. علاوه بر این، شستن میوه‌ها و سبزیجات فقط برخی از این باقی‌مانده‌ها را از بین می‌برد.
سیریش می‌گوید: اگر بتوانیم آنها را شناسایی کنیم، می‌توانیم از مصرف آنها اجتناب کنیم و خطر این مشکلات سلامتی را کاهش دهیم.
این امر او را برانگیخت تا PestiSCAND را بسازد، دستگاهی که به مصرف‌کنندگان اجازه می‌دهد فوراً آثار آفت‌کش‌ها را روی هر محصول بررسی کنند.
این دستگاه با تابش نور به سطح میوه‌ها و سبزیجات کار می‌کند و طول موج‌هایی را که منعکس می‌شوند، اندازه‌گیری می‌کند. هر ماده طول موج‌های مختلفی را جذب و منعکس می‌کند و وجود آفت‌کش‌ها الگوهای خاصی را در نور بازتاب شده ایجاد می‌کند.
سیریش دستگاه خود را روی بیش از ۱۲ هزار نمونه از جمله سیب، اسفناج، توت فرنگی و گوجه فرنگی آزمایش کرد تا دقت و قابلیت اطمینان آن را تنظیم کند.
هوش مصنوعی PestiSCAND با تجزیه و تحلیل داده‌های نوری می‌تواند طول موج‌های خاص مرتبط با بقایای آفت‌کش‌ها را به خوبی شناسایی کند.
تشخیص مبتنی بر هوش مصنوعی با قیمت مقرون به صرفه
طراحی PestiSCAND یک حسگر و یک پردازنده مبتنی بر هوش مصنوعی را ادغام می‌کند که به آن اجازه می‌دهد تا به دقت تشخیص قابل توجه بیش از ۸۵ درصدی دست یابد. این دقت بالا با هدف سیریش برای اطمینان از اثربخشی و سرعت در تشخیص آفت‌کش‌ها مطابقت دارد.
او قصد دارد این فناوری را در دسترس عموم قرار دهد و هر دستگاه را با قیمت ۲۰ دلار به فروش برساند.
سیریش امیدوار است که PestiSCAND را تا زمانی که وارد دانشگاه می‌شود، به بازار عرضه کند و به مصرف کنندگان این امکان را بدهد که ابزاری مقرون به صرفه و با استفاده آسان برای انتخاب غذای ایمن‌تر داشته باشند.
سیریش به عنوان یکی از ۹ فینالیست این رقابت، چهار ماه گذشته را تحت هدایت یک دانشمند که به عنوان مربی او در کنارش بود، صرف اصلاح نمونه اولیه خود کرد. این مربی به او کمک کرد تا از چالش‌ها عبور کند و اختراع خود را برای کاربرد در دنیای واقعی کامل کند.
نتایج کار او در مقر جهانی 3M در مینه‌سوتا به نمایش گذاشته شد، جایی که او عنوان رویایی دانشمند جوان برتر آمریکا را به دست آورد.
توری کلارک(Torie Clarke) مدیر ارشد روابط عمومی 3M گفت: من تحت تأثیر فینالیست‌های چالش دانشمندان جوان امسال قرار گرفتم که توانایی باورنکردنی در ایجاد راه‌حل‌های خلاقانه برای برخی از مهم‌ترین چالش‌های جهان از خود نشان داده‌اند.
آرزوها و اهداف آینده
اشتیاق سیریش سوباش به علم، به ویژه در فیزیک و مهندسی، رویاهای آکادمیک و حرفه‌ای او را شکل داده است. هدف او حضور در موسسه فناوری ماساچوست(MIT) است.
جایزه ۲۵ هزار دلاری این مسابقه به تامین بودجه تحصیلات دانشگاهی او کمک می‌کند و به جاه‌طلبی او برای تأثیرگذاری از طریق نوآوری دامن می‌زند. ایسنا/
https://americankahani.com/community/americas-top-young-scientist-georgia-teen-sirish-subash-wins-3m-young-scientist-challenge-for-handheld-pesticide-detector/
@biotech_ir
American Kahani
America’s Top Young Scientist: Georgia Teen Sirish Subash Wins 3M Young Scientist Challenge for Handheld Pesticide Detector - American…
❤7🔥2👍1
دانشمندان در مطالعه‌ای جدید یک «حالت سوم» میان مرگ و زندگی را کشف کردند
انسان‌ها قرن‌هاست درباره ماهیت مرگ و زندگی فکر می‌کنند و تا کنون بدون هیچ دلیل قابل توجهی، زندگی و مرگ را در دو سر یک قطب و متضاد یکدیگر تعریف کردند. به عبارت دیگر مرگ پایان مطلق زندگی دانسته می‌شد؛ در حالی که اکنون تحقیقات جدید نتایجی متفاوت را نشان داده و به حالت «نه زندگی، نه مرگ» دست یافته است.
گروهی از زیست شناسان سلولی می‌گویند ممکن است یک «حالت سوم» وجود داشته باشد که تعاریف سنتی زندگی و مرگ را نقض کند.
توضیح اینکه، دانشمندان معمولاً مرگ را «توقف غیرقابل برگشت عملکرد کلی یک موجود زنده» می‌دانند. با این وجود اقداماتی مانند اهدای عضو نشان می‌دهد که چگونه بافت‌ها، اندام‌ها و سلول‌ها می‌توانند پس از مرگ یک ارگانیسم، برای مدتی به حیات خود ادامه دهند.
دو زیست‌شناس به نام‌های پیتر نوبل، دانشیار میکروبیولوژی دانشگاه آلاباما در بیرمنگام و الکس پوژیتکوف، مدیر بیوانفورماتیک در دانشکده علوم زیستی ایرل و مانلا شهر هوپ (آرکانزاس) در مقاله‌ای که در The Conversation منتشر شد، به این موضوع پرداختند که چگونه ظهور موجودات چندسلولی جدید ما را قادر می‌سازد تا از محدودیت‌های متعارف زندگی و مرگ فراتر برویم.
آنها به بررسی عمیق فرایندهایی پرداختند که پس از مرگ در ارگانیسم‌ها روی می‌دهد و باعث می‌شود سلول‌ها همچنان بتوانند به عملکرد خود ادامه دهند و به این ترتیب امکان انجام یک پیوند عضو موفق را فراهم کنند.
تحقیقات آنها نشان داد که سلول‌های پوست جدا شده از جنین‌های مرده قورباغه می توانند بطور خود به خودی با شرایط ظروف آزمایشگاهی (پتری دیش) سازگار شوند و ساختارهای چند سلولی جدیدی به نام xenobots را تشکیل دهند.
این ساختارهای چند سلولی جدید نیز رفتارهایی را نشان دادند که بسیار فراتر از عملکردهای بیولوژیکی اولیه آنها بود. بطور مثال، ساختارهای چندسلولی جدید ساخته شده از سلول‌های جنین مرده قورباغه، از مژک‌های خود (برآمدگی‌های ریز و مو مانند) برای حرکت در محیط خود استفاده می‌کردند، آنهم در حالی که در جنین قورباغه زنده، این مژک‌ها معمولاً برای به حرکت درآوردن مخاط استفاده می‌شوند.
این ساختارهای جدید (Xenobot) همچنین دارای توانایی منحصر به فردی برای انجام خودتکراری سینماتیک بودند؛ به این معنی که می‌توانند شکل فیزیکی خود همچنین عملکردشان را بدون توجه به مسیر رشد سنتی تکرار کنند. یورونیوز/
https://www.popularmechanics.com/science/health/a62244774/biobots-third-state/
@biotech_ir
انسان‌ها قرن‌هاست درباره ماهیت مرگ و زندگی فکر می‌کنند و تا کنون بدون هیچ دلیل قابل توجهی، زندگی و مرگ را در دو سر یک قطب و متضاد یکدیگر تعریف کردند. به عبارت دیگر مرگ پایان مطلق زندگی دانسته می‌شد؛ در حالی که اکنون تحقیقات جدید نتایجی متفاوت را نشان داده و به حالت «نه زندگی، نه مرگ» دست یافته است.
گروهی از زیست شناسان سلولی می‌گویند ممکن است یک «حالت سوم» وجود داشته باشد که تعاریف سنتی زندگی و مرگ را نقض کند.
توضیح اینکه، دانشمندان معمولاً مرگ را «توقف غیرقابل برگشت عملکرد کلی یک موجود زنده» می‌دانند. با این وجود اقداماتی مانند اهدای عضو نشان می‌دهد که چگونه بافت‌ها، اندام‌ها و سلول‌ها می‌توانند پس از مرگ یک ارگانیسم، برای مدتی به حیات خود ادامه دهند.
دو زیست‌شناس به نام‌های پیتر نوبل، دانشیار میکروبیولوژی دانشگاه آلاباما در بیرمنگام و الکس پوژیتکوف، مدیر بیوانفورماتیک در دانشکده علوم زیستی ایرل و مانلا شهر هوپ (آرکانزاس) در مقاله‌ای که در The Conversation منتشر شد، به این موضوع پرداختند که چگونه ظهور موجودات چندسلولی جدید ما را قادر می‌سازد تا از محدودیت‌های متعارف زندگی و مرگ فراتر برویم.
آنها به بررسی عمیق فرایندهایی پرداختند که پس از مرگ در ارگانیسم‌ها روی می‌دهد و باعث می‌شود سلول‌ها همچنان بتوانند به عملکرد خود ادامه دهند و به این ترتیب امکان انجام یک پیوند عضو موفق را فراهم کنند.
تحقیقات آنها نشان داد که سلول‌های پوست جدا شده از جنین‌های مرده قورباغه می توانند بطور خود به خودی با شرایط ظروف آزمایشگاهی (پتری دیش) سازگار شوند و ساختارهای چند سلولی جدیدی به نام xenobots را تشکیل دهند.
این ساختارهای چند سلولی جدید نیز رفتارهایی را نشان دادند که بسیار فراتر از عملکردهای بیولوژیکی اولیه آنها بود. بطور مثال، ساختارهای چندسلولی جدید ساخته شده از سلول‌های جنین مرده قورباغه، از مژک‌های خود (برآمدگی‌های ریز و مو مانند) برای حرکت در محیط خود استفاده می‌کردند، آنهم در حالی که در جنین قورباغه زنده، این مژک‌ها معمولاً برای به حرکت درآوردن مخاط استفاده می‌شوند.
این ساختارهای جدید (Xenobot) همچنین دارای توانایی منحصر به فردی برای انجام خودتکراری سینماتیک بودند؛ به این معنی که می‌توانند شکل فیزیکی خود همچنین عملکردشان را بدون توجه به مسیر رشد سنتی تکرار کنند. یورونیوز/
https://www.popularmechanics.com/science/health/a62244774/biobots-third-state/
@biotech_ir
Popular Mechanics
Scientists Have Uncovered a 3rd State of Life, Which Starts After Cell Death
Surprise!
👍6
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
دانشمندان در مطالعه‌ای جدید یک «حالت سوم» میان مرگ و زندگی را کشف کردند انسان‌ها قرن‌هاست درباره ماهیت مرگ و زندگی فکر می‌کنند و تا کنون بدون هیچ دلیل قابل توجهی، زندگی و مرگ را در دو سر یک قطب و متضاد یکدیگر تعریف کردند. به عبارت دیگر مرگ پایان مطلق زندگی…
پژوهش دانشمندان نشان داد؛
خاطرات فقط در مغز ذخیره نمی‌شوند
مطالعه سلول‌های انسانی نشان می‌دهد خاطرات فقط در مغز ذخیره نمی‌شوند و سلول‌های سایر قسمت‌های بدن نیز عملکرد حافظه را انجام می‌دهند.
همه می‌دانند مغز (به طور خاص، سلول‌های مغز) خاطرات را ذخیره می‌کند؛ اما گروهی از دانشمندان کشف کردند که سلول‌های سایر قسمت‌های بدن نیز عملکرد حافظه را انجام می‌دهند؛ این موضوع مسیرهایی جدید را برای فهم نحوه عملکرد حافظه و ایجاد قابلیت افزایش یادگیری و درمان بیماری‌های مرتبط با حافظه، پیش روی ما می‌گشاید.
نیکولای وی کوکوشکین (Nikolay V. Kukushkin)، سرپرست گروه پژوهشی از دانشگاه نیویورک در آمریکا، توضیح می‌دهد: یادگیری و حافظه به طور کلی فقط با مغز و سلول‌های مغز مرتبط هستند؛ اما پژوهش ما نشان می‌دهد سلول‌های دیگر بدن نیز می‌توانند یاد بگیرند و خاطرات را شکل دهند.
در این پژوهش، دانشمندان روی دو نوع سلول غیرمغزی انسان در آزمایشگاه (یکی از بافت عصبی و دیگری از بافت کلیه) مطالعه کردند و آنها را در معرض الگوهای مختلف سیگنال‌های شیمیایی قرار دادند؛ درست همان‌طور که در زمان یادگیری اطلاعات جدید، سلول‌های مغزی در معرض الگوهای ناقل‌های عصبی قرار می‌گیرند.
واکنش سلول‌های غیرمغزی روشن کردن «ژن حافظه» بود؛ همان ژنی که سلول‌های مغز هنگام شناسایی الگویی در اطلاعات بازسازی اتصالات خود برای ایجاد خاطرات، روشن می‌کنند.
کوکوشکین گفت: این کشف درهایی جدید بر فهم نحوه عملکرد حافظه می‌گشاید و احتمالاً ما را به سوی روش‌هایی بهتر برای تقویت یادگیری و درمان مشکلات حافظه راهنمایی می‌کند.
وی افزود: این کشف همچنین نشان می‌دهد در آینده، باید با بدن خود بیشتر شبیه مغز رفتار کنیم؛ مثلاً آنچه را پانکراس ما درباره الگوی وعده‌های غذایی گذشته به خاطر می‌آورد تا سطح قند خون مناسب را حفظ کند یا آنچه را یک سلول سرطانی درباره یک الگوی شیمی‌درمانی به یاد می‌آورد، در نظر بگیریم.
https://www.nature.com/articles/s41467-024-53922-x
@biotech_ir
خاطرات فقط در مغز ذخیره نمی‌شوند
مطالعه سلول‌های انسانی نشان می‌دهد خاطرات فقط در مغز ذخیره نمی‌شوند و سلول‌های سایر قسمت‌های بدن نیز عملکرد حافظه را انجام می‌دهند.
همه می‌دانند مغز (به طور خاص، سلول‌های مغز) خاطرات را ذخیره می‌کند؛ اما گروهی از دانشمندان کشف کردند که سلول‌های سایر قسمت‌های بدن نیز عملکرد حافظه را انجام می‌دهند؛ این موضوع مسیرهایی جدید را برای فهم نحوه عملکرد حافظه و ایجاد قابلیت افزایش یادگیری و درمان بیماری‌های مرتبط با حافظه، پیش روی ما می‌گشاید.
نیکولای وی کوکوشکین (Nikolay V. Kukushkin)، سرپرست گروه پژوهشی از دانشگاه نیویورک در آمریکا، توضیح می‌دهد: یادگیری و حافظه به طور کلی فقط با مغز و سلول‌های مغز مرتبط هستند؛ اما پژوهش ما نشان می‌دهد سلول‌های دیگر بدن نیز می‌توانند یاد بگیرند و خاطرات را شکل دهند.
در این پژوهش، دانشمندان روی دو نوع سلول غیرمغزی انسان در آزمایشگاه (یکی از بافت عصبی و دیگری از بافت کلیه) مطالعه کردند و آنها را در معرض الگوهای مختلف سیگنال‌های شیمیایی قرار دادند؛ درست همان‌طور که در زمان یادگیری اطلاعات جدید، سلول‌های مغزی در معرض الگوهای ناقل‌های عصبی قرار می‌گیرند.
واکنش سلول‌های غیرمغزی روشن کردن «ژن حافظه» بود؛ همان ژنی که سلول‌های مغز هنگام شناسایی الگویی در اطلاعات بازسازی اتصالات خود برای ایجاد خاطرات، روشن می‌کنند.
کوکوشکین گفت: این کشف درهایی جدید بر فهم نحوه عملکرد حافظه می‌گشاید و احتمالاً ما را به سوی روش‌هایی بهتر برای تقویت یادگیری و درمان مشکلات حافظه راهنمایی می‌کند.
وی افزود: این کشف همچنین نشان می‌دهد در آینده، باید با بدن خود بیشتر شبیه مغز رفتار کنیم؛ مثلاً آنچه را پانکراس ما درباره الگوی وعده‌های غذایی گذشته به خاطر می‌آورد تا سطح قند خون مناسب را حفظ کند یا آنچه را یک سلول سرطانی درباره یک الگوی شیمی‌درمانی به یاد می‌آورد، در نظر بگیریم.
https://www.nature.com/articles/s41467-024-53922-x
@biotech_ir
👍2🔥1