همیشه اینجوریه که وقتی غبارها می‌خوابه، یه عده مُغرض شروع می‌کنن به تحریف و جنجال‌ و دروغ! معمولاً ریشه‌ش از جایی آب می‌خوره که چشمِ دیدنِ یک انسجام رو نداره و نمی‌تونه مطامعِ سیاسی و شخصیِ خودش رو پنهان کنه. و ما نباید در دامِ این فتنه‌ها بیفتیم. یه نمونه‌ش؟
دوگانهٔ امت‌گرایی یا ملی‌گرایی!

این چه دوگانهٔ بیخود و هزینه‌زایی‌ست که سرش جنجال می‌کنید؟ مگه تا چندسال پیش در نفیِ امت‌گرایی نمی‌گفتید «نه غزه! نه لبنان! جانم فدایِ ایران»؟ امروز دیدید که برایِ حفظ مرز‌های ملت، باید خارج از این مرزها جنگید! باید ظرفیتِ «امّت» رو حفظ کرد تا دومینویِ تهاجم به مرزهای ملت نرسه. باید دستِ نیروهای مسلح و مدافعینِ حرم رو بوسید که نه تنها بخاطرِ ارزش‌ها، بلکه بخاطرِ حفظ امنیتِ من و شما، آرامش و اسایش خودشون رو فدا کردن. هنوزم دست برنمی‌دارید از تخطئه و شبهه‌افکنی؟ ندیدید در این ۱۲ روز دفاع جانانهٔ ایران، «امّت»ها چطور پایِ کار «ملتِ» موقعیت‌شناس و مومنِ ایران بودن و هرروز پرچمِ ایران رو بلند می‌کردن و از ایرانِ اسلامی حمایت می‌کردن؟ ندیدید انصار‌الله و حزب‌الله چطور اعلامِ آمادگی می‌کردن برای دفاع از ایران؟ ندیدید امّتِ مسلمان در یمن، در میادینِ اصلیِ شهر، چطور پرچمِ ایران رو کنارِ پرچم فلسطین و یمن بالا می‌بردن؟ ندیدید جوانانِ بحرین بیانیه‌ای منتشر کردن که اگر آسیبی به رهبری و جمهوری‌ اسلامی برسه؛ پایان حاکمیت آل‌خلیفه رو رقم خواهیم زد؟! ندیدید مبارزهٔ لشکر فاطمیون و زینبیون و حزب‌الله و … رو در کنار مدافعین‌حرم؟ ندیدید بعد از ناکامیِ‌دشمن در رسیدن به اهدافش؛ مردم چطور در بیروت و بغداد و غزه و حتی ملت‌هایِ غیرمسلمان، شادی می‌کردن؟ سری به فضای‌مجازیِ غیرایرانی بزنید و ببینید چه‌قدر محتوا در ستایشِ دفاعِ ایران تولید شده. ایرانی که تا قبل از وعده‌هایِ صادق؛ با تلاشِ مذبوحانهٔ رسانه‌هایِ «دولت»هایِ هم‌سو با امریکا و اسرائیل، در معرضِ خوش‌بینی نبود اما «ملت»ها و «امّت»ها پایِ کارِ ایران اومدن؛ ایران! بعنوانِ ستون خیمهٔ مقاومت، در برابرِ محور شرارت!
این فتنه‌انگیزی‌ها در راستایِ همون شعارِ توخالیِ «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایرانه» که هدفی جز متلاشی‌کردنِ اتحادِ امّت، و دور نگه‌داشتنِ ملتِ ما از این ظرفیت عظیمِ به‌دست اومده نداره.


ما ایرانیِ مسلمانیم و وظیفهٔ مسلمانیِ ما، نه‌تنها دفاع از مظلوم رو ایجاب می‌کنه؛ بلکه «حُبّ‌الوطَن من‌الایمان!» اما حتی اگر مسلمان هم نیستید؛ آزادگی و عزت، درسِ‌اصلیِ انسانیته. درسی که در کلاسِ امام‌حسین(ع) به تاریخ بشریت آموخته شد. دست بردارید از این دوگانه‌هایِ فتنه‌انگیز.

خوندن کتابِ عصــرِ ظهور علامه کورانی(ره) این‌روزها آب رو آتیشـه برام. رحمتِ خدا به منتظرانِ واقعیِ مَهدی(عج).

اگه یه‌روز بهم می‌گفتن یه‌عده که با‌شعارِ «مذاکره ‌کنیم تا سایهٔ جنگ رو از کشور دور کنیم» و «همه جنگ‌طلبن فقط ما بلدیم» سال‌ها تمرکـز افکار عمومی رو به این سراب پرت کردن، وقتی وسطِ مذاکرات به کشور حملهٔ‌نظامی شد؛ باز با وقاحت حرف از «ایول مذاکره و رفع‌تحریم و دیگه امریکا قول داده بچهٔ خوبی باشه و از برجام خارج نشه و به ما حمله نکنه و دلار میاد پایین و بعدش دیگه با امریکا داداشـی می‌شیم و این دیگه آخریشـه» می‌زنن، واقعا باورم نمی‌شد!

ماهِ محرم، بارِ دیگر سر رسیدی..
با داغِ صـدها لالهٔ پرپر رسیدی..
ماهِ محرم
کربلا شد خاکِ ایران…

فدای تو مولا، حســین یابنَ‌زهرا..
به شوقِ شهادت،
همه جان‌فدایَت..

لحظاتی از وداع جانسوز خانواده‌های شهدای حملات رژیم منحوس صهیونیستی در معراج شهدا رو ببینید و دعای فرج بخونید... :)💔

خدایا قــربانِ حکمت و رحمتت بروم؛ که در آتشِ ابتلائات می‌سوزانی تا خاکستر شویم؛ تا ققنوس از این خاکستر برآید، خدایا قربانِ امتحان‌هایت بروم که می‌سوزانی تا بزرگ کنی…

بالِ پرواز بده!
بزرگ‌مان کن..

این که دیدم فقط تشییعِ پیکـر شهدا نبود،
من از قیامت، من از محشرِ کبریٰ آمده‌ام..

شب سوم، آسمان شام هم گریست...
رقیه‌ای که هنوز در بغل‌های بی‌پاسخش، عطر بابا را می‌جست. دخترکی که با دلِ شکسته، بال‌های ملائک را به‌آغوش کشید و تاریخ را در سکوتِ خود، فریاد زد...

•استوری‌ | اینستاگرام

وقتی کاروانِ شهدا راه افتاد، کنارِ یکی از ماشین‌ها صدای مردم به اسمان رفت. از ماشین حملِ پیکرِ کودکان شهید، بالای تابوت‌ها ستاره و ماه اویزان بود. شبیه به یک گهواره، شبیه تختِ‌خواب بچه‌ها. یکی از شهدا، دخترِ سه‌ساله‌ای بود که حرمله‌‌ها شهیدش کرده بودند. امروز سیلِ جمعیتی برای تشییع‌شان آمده بودند؛ روضه می‌خواندند، سینه می‌زدند، مادرها لالایی می‌خواندند، قیامتی بود. چه صحنه‌هایی، چه لحظه‌هایی. با دیدنِ تصویرِ هر شهید روی تابوت؛ روضه‌ها فرق می‌کرد، فرماندهان خودشان روضهٔ علمدار طلب می‌کردند انگار، ناخوداگاه هرکسی زیرلب روضه می‌خواند. دانشمندان، زنان، مردان، هرکدام یک‌جور. اما تابوت‌هایِ کوچک… کربلایی بود! کسی نمی‌ترسید، مشت‌ها گره کرده بود و فریادها بلند. هیهات‌ منّ‌الذّله… این حماسه‌ها را غیرت‌ها در آغوش می‌کشند «این روضه‌ها،گریه‌ها، آدم‌ساز است.» آقا روح‌الله می‌گفت.
به شب که می‌رسیم روضه‌ها عیان‌ می‌شود،
شبِ سوم محرم است،
دخترِ سه‌ساله… روضه…
محرم…
کربلا…
از حالا همه‌چیز فرق می‌کند…
حقیقت این است که عاشورا هنوز به شب نرسیده‌، حرمله‌ها را، یزیدیان را امروز اگر نشناسی، فردا دیر است…

قربانِ خودت، خانواده‌ت، یاران‌ت حسین‌جان… قربانِ بودنت حسین‌جان…
آن مَرد، آن عارف‌بالله‌ درست می‌گفت. «ما ملتِ امام‌ حسینیم…»

«یه‌روزی عالَم شفا می‌گیره، منتظِــر باش..»

یه چیز بگم؟!
ما شما رو دوس داریم. خب؟
بعد ما،
اون موشک‌هایی که می‌زنین به قلبِ دشمن هم دوسشون داریم…

ما شما رو خیلی دوس داریم، آقای سردار، آقای امیرعلی حاجی‌زاده…