دوستان! جنگ مگه شوخیه؟! تصورمون از رهبری، از فرماندهٔ کلِ قوا که اقای محسن رضایی گفت «مقام معظم رهبری شخصاً و بطور مستقیم ۱۲ روز جنگ رو اداره کردند، اینطور نبود که فقط فرمانده انتخاب کنند و نظاره‌گر باشند؛ اولین باره که فرماندهٔ کل قوا مستقیماً ارتش و سپاه رو هدایت کردند» اینه برامون نقشِ دیازپام رو ایفا کنن و بیان یه رُخی نشون بدن که آروم بشیم؟ وقتی سه‌تا پیامِ تبیینی در طول همین جنگ دادن؛ برای کدوم بخش‌هایِ پیام بصورت جدی وظیفهٔ تبیینی انجام دادیم؟!
عزیزان. جنگه! رهبرِ انقلاب؛ رهبرِ جهان اسلامه، نه صرفاً ایران. بدیهیه که حفظِ جانِ ایشون از هرچیزی واجب‌تره. حتی از آروم‌کردنِ دلِ ماهایی که غالباً مشغولِ خودمونیم! از فتاوای علما هم واضحه. اینکه ایشون سابقهٔ روشنی در حضور عمومی در هنگامه‌هایِ خطر دارن؛ از بمب‌گذاری نماز جمعه در دههٔ ۶۰ تا نماز جمعهٔ نصر، چه نیاز به اثبات به اوباشِ احمق صهیون اخه؟! اما وظیفهٔ خطیر و حساس و مهمِ تیم حفاظتی چیز دیگه‌ای حکم می‌کنه و اولین کسی که همیشه این موضوع رو درک می‌کنن و محترم می‌دونن؛ خود شخص رهبری‌ان.

#ببینید.
با جنگ شوخی نکنید. و در دامِ جنگ روانی این ابلیس‌زادگان نیفتید!

این ۱۴ دقیقه ترتیل سورهٔ مبارکهٔ «فتح» با صدای استاد شاکرنژاد؛ هماهنگیِ تصویر، صدا، ترجمه و آیاتِ قرآن بی‌نظیره…
بارها و بارها دیدم و دیدم!

یادمـون نره که رهـبرِ انقلاب «قرائتِ سورهٔ فتــح، دعای توسل و دعای چهاردهم صحیفه سجادیه» رو جهت موفقیت جبههٔ مقاومت توصیه کردند؛ به خوندنش با توجه به معنی، مداومت داشته باشیم و بدونیم «الله‌في‌السّاحه»…

ببینید.

خـونِ دل خوردم علـی!
تا که تو آقا شده‌ای،
پدرت پیر شده
تا که تو رعنا شده‌ای،
لشگر امروز،
به قَدِّ خَمِ من می‌خندد،
مَردَکــی داد زد و گفت:
حسین! تا شده‌ای..

بابا! با رویِ خونین به محضر اباعبدالله می‌رسی؛
باباجون،
شهادتت مبارک…
هرچی ازت سوال کردن؛
بگـو فقط «حســـین»..


تا صدایش می‌کنم یک دشت پاسخ می‌دهد؛
زینبم! بنگر علی‌های فراوانِ مرا …