امام‌(ره) فرمود: توحیدمان کم است که امریکا را اَبَرقدرت می‌دانیم؛ نه خدا را.
که «لَاحَوْلَ وَ لَاقُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» یعنی:
هیچ نیرو و توانى جز از سویِ خداوند بلندمرتبه و بزرگ نیست...

توحیدمان را تقویت کنیم…

کاربران فضای غیرِفارسی، مجازی را با این جمله پر کرده‌اند: در طولِ تاریخ، تنها دو کشور جرأتِ حمله به منافع و پایگاه‌های امریکا را داشته‌؛ اسم‌شان را می‌دانید؟ به شما می‌گوییم: ایران و ایران!

دیروز امریکا -بخوانید اولین مجرمِ اتمیِ جهان- بعد از تجاوز به خاکِ ایران آن‌هم در میانهٔ مذاکراتی که با شعارِ دروغینِ صلح شروعش کرده بودند، می‌گفت خیلی از آن‌هایی که در ظاهر حملهٔ ما را محکوم کرده بودند؛ از ما تشکر کردند! خیلی‌ها هم حتی به ظاهر جراتِ محکوم کردنِ تجاوزِ اشکارِ امریکا به ایران را هم نداشته‌اند! کشورها ترسان و لرزان دنباله‌رویِ فرعونیانِ دنیای ما راه افتاده‌اند و در تریبون‌هایشان اسمی از دارندگانِ سلاح‌هسته‌ای و متجاوزان به حقوق بشر و قاتلانِ بشریت هم نمی‌آورند! نمی‌گویند ۵۰ هزار زن و بچهٔ فلسطینی را چه کسی به خاک و خون کشید؟ نمی‌گویند چه کسانی خودشان را مُحقّ می‌دانند که مُدام به کشورها تعرض کنند و هزاران کیلومتر لشکرکشی کنند و دور تا دورِ کشورها پایگاه نظامی بسازند؟ چه کسانی داعش و القاعده را تجهیز می‌کنند؟ همان‌ها که خودشان سلاحِ اتمی دارند و قُلدرند در خباثتِ خودشان. در چنین دنیایی؛ ایران نه‌تنها اولین‌کشوری‌ست که اسرائیلِ قاتلِ غاصب را پی‌در‌پی شخم می‌زند؛ بلکه اولین‌کشوری‌ست که پایگاه‌هایِ امریکا را در پاسخ به تعرض به خاکِ مقدس خودش؛ به آتش می‌کشد. دقت کنید! علیرغمِ اصابت‌هایِ متعدد به اهدافِ مذکور، اما هیچ اهمیت ندارد که این حملات چند کُشته و زخمی و تلفات داشته؛ در دنیایی که کشورها جراتِ محکوم کردنِ جنایاتِ این جانیان را ندارند؛ نفْسِ این پاسخِ سریعِ ایران آنقدرها مهم است که برایِ ثبت در تاریخ؛ تا مدتها نُقلِ محـافلِ بین‌المللی بشود.

در دنیایِ گاو‌هایِ شیرده‌، تو «یوزِ ایرانی» باش!

اول خدا آخر هم خدا
اما به درایت آیت الله العظمی خامنه ای بیش از ادمین فلان کانال تلگرامی اعتماد داشته باشید.

#علیرضا_زادبر

بعنوانِ شهروندِ معمولی‌ای که سال‌ها علاقمند به مطالعهٔ تاریخ و سیاست بودم و «روندِ تکرارِ تاریخ» رو معلمِ بسیار خوبی برای حال و آینده دیدم؛ حرف‌های زیادی برای تند‌تند نوشتن و گفتن توی دلم انبار می‌شه. اما از خیلی مسائل بی‌خبرم! لذا در این سال‌هایِ خار در چشم و استخوان در گلو؛ یه چیزی رو یاد گرفتم. شمام یاد بگیرید. نگرانی‌ها و فرضیه‌ها و طعنه‌هاتون رو در عیان و جلویِ هرکسی بیان نکنید. اگر مخاطب دارید؛ خودکنترلی رو یاد بگیرید. بیاموزید که مخاطبِ شما متاسفانه گاهی بجایِ دل دادن به اصلِ‌کاری؛ به من و شما دل می‌بنده. با حرف‌های من و شما می‌لغزه، امیدوار می‌شه، ناامید می‌شه. و من و شما مسئولِ تمام و کمالِ این ماجراییم.
«تبیین» لزوما به معنایِ این نیست که صفر تا صدِ هرانچه توی دلتون هست رو بیرون بریزید و به عیان بیارید و مخاطب رو گاهی تا عرش بالا ببرید، و گاهی به فرش بکوبید!
در وهلهٔ اول، باید ولایت‌پذیری و ولایت‌مداریِ تامّ رو یاد بگیرید و یاد بدید، خصوصا در این ایام که به‌قول استادِ ‌عزیزم حاج‌آقا طباخیان؛ بسیار شباهت به برهه‌هایِ معروفی از تاریخ داره و عبرتِ این برهه‌ها در همینه که من و شمایِ مدعیِ همیشه حرف‌بزنِ امروز؛ فردا می‌شیم چنگ‌بزن و شمشیر‌بکشِ رویِ صورتِ ولیّ‌امرِ جامعه، و در نهایت حضرت حجت. تاریخ دروغ نمی‌گه.

اما ای ایرانی!
در طولِ تاریخِ صدها سالِ گذشته، تو کِی توان اینو داشتی که بتونی یکپارچه همراه با مردم و حاکمیتِ متمرکز از مرزهایِ خودت صیانت کنی؟ تویی که در سال‌هایِ پیش، برای امریکا با «سگ» برابر بودی و در خاکِ خودت، ارزشت از «سگ» هم کمتر بود، کِی جراتِ این رو داشتی که منافع و پایگاه‌هایِ کدخدایِ جهان(!) رو موردِ هدف قرار بدی؟ تو کِی می‌تونستی برایِ استفاده از حقِ طبیعی و بومیِ پیشرفت علمی و هسته‌ای؛ نیاز به اجازهٔ کسی نداشته باشی؟ تویی که هر بخش از کشورت پیش‌کشِ یه اَبَرقدرت می‌شد! تو در جنگ جهانیِ اول و دوم، کِی فرصت داشتی به تجاوزِ اجنبی پاسخ بدی؟ تویی که در هر دو برهه، تسلیم و تصرف شدی! کِی توان اینو داشتی که طیِ ۲۲ موج در عرضِ ۱۲ روز، اهداف استراتژیکِ دشمنت رو شخم بزنی و دشمن رو مجبور به سانسورِ شدید در مخابرهٔ اخبارِ شخم‌خوردن‌هاش بکنی؟ ایرانی! چرا تاریخ نمی‌خونی؟ چرا وقایع رو در یک سِیرِ تاریخی نمی‌بینی؟ «ایرانی» تو صدها سال صبر کردی تا به امروزی برسی که توانِ متمرکز بر توانِ دفاعی خودت رو داشته باشی، تو هیچوقت آغازگرِ جنگ نبودی؛ اما تاریخ گواهی می‌ده که ایرانیِ تا قبل از انقلاب، هیچوقت توانِ متمرکز بر دفاع از خودش رو هم نداشته! ایرانی! تاریخ بخون. هیچوقت به وعده‌هایِ دشمن اعتماد نکن! حتی لحظه‌ای و کمتر از لحظه‌ای به هیچ وعده‌ و اَمانی از دشمن خوش‌بین هم نباش. «زنهار از دشمنِ خود پس از صلحی هرچند موقت!» این یه اصلِ تغییرناپذیر در زندگیِ توعه و نیازی به تاکید نداره. اما ایرانی! تاریخ بخون؛ تا به وقتِ عدمِ کنترلِ هیجاناتِ خودت؛ یکی توی سر خودت نزنی، یکی توی سرِ مخاطب.

ایرانی!
تو ۱۲ روز در برابرِ دو قدرتِ هسته‌ای -و حمایتِ باقیِ کشورهایِ غربی و اروپایی- نه انسجامِ ملی‌ت از دست رفت؛ نه توانِ موشکی و هسته‌ای‌ت باوجودِ ضربه‌هایِ سخت، نابود شد؛ و نه دولت و حاکمیتت دچار تزلزل شد! تویی که با یک چمدان دلارِ امریکایی، دولتِ وقتت رو در کودتای ۲۸ مرداد سرنگون ‌می‌کردن و در هر دو جنگِ جهانی تسلیم و تصرف می‌شدی و شبانه بحرین‌ت رو عروس می‌کردن. ایرانی! ایرانی! ایرانی! حواس‌ت رو در این جنگِ عمیقِ شناختی جمع کن؛ این تازه اولِ کاره. خودت رو نباز!

این‌روزها خیلی‌ها تازه فهمیدن که چرا می‌گفتیم «مرگ بر امریکا! مرگ بر اسرائیل! مرگ بر منافق!» فهمیدن که امریکا و اسرائیل، حتی وسطِ مذاکره و شعارِ صلح؛ ذاتِ کثافت و جنایتکارِ خودش رو عیان می‌کنه. فهمیدن دهه‌ها کُشتار و نسل‌کشی در فلسطین و لبنان و … با دروغِ «ما با مردم عادی کاری نداریم» عادی‌سازی می‌شد! فهمیدن اعتمادی به ژست‌هایِ حقوق‌بشریِ غربی‌ها نیست! فهمیدن وجودِ رهبری شجاع، مقتدر و مدبّر و محوری بنامِ ولایت‌فقیه؛ چقدر مُغتنمه! فهمیدن «وطن» مادره و هرکسی که فارسی حرف بزنه؛ هموطن نیست. فهمیدن که عاملِ تمامِ جنگ‌ها و تنش‌ها و خون‌ریزی‌ها؛ امریکاست و ولدِ نامشروعش اسرائیل! فهمیدن اون‌هایی که با اسمِ «ارزشی» تحقیرشون می‌کردن؛ چجوری صفِ اول دفاع از کشور بودن. فهمیدن چرا در سوریه و لبنان و عراق با دشمن می‌جنگیدیم و چرا افزایشِ اقتدارِ دفاعی و موشکی‌ انقدر مهمه! فهمیدن ذاتِ قاتلِ امریکا و اسرائیل، با شعار ننوشتن رویِ موشک‌ و «چشم‌قربان‌گفتن‌» عوض نمی‌شه! فهمیدن وقتی مشغولِ تهمت زدن به شهدایِ مدافع حرم بودن؛ این شهدایِ مظلوم خارج از مرزهایِ وطن، با تنِ بی‌سر برمی‌گشتن تا وطن محفوظ بمونه. فهمیدن شعارِ «نه غزه! نه لبنان! جانم فدایِ ایران!» مزخرف و بلوفی بیش نیست! فهمیدن اون‌ تریبون‌هایی‌که ۱۴۰۱ دَم از آزادی و مبارزه می‌زدن و ژستِ دلسوزی و نگرانی و مردم‌داری می‌گرفتن؛ این‌روزها یا آویزونِ اسرائیل بودن، و یا هنوز بی‌طرفن و بی‌شرف. فهمیدن ترورِ شخصیتِ قهرمانانِ زنده و شهیدِ ما، قدمِ ابتدایی در ترور فیزیکیِ اون‌هاست!

اگه کسی همچنان نفهمیده و ماله بدست دنبالِ اسرائیل و در رویایِ اعتماد به امریکاست و لگد می‌زنه به ایرانِ اسلامی؛ دیگه یه احمقِ معمولی نیست. یه احمقِ عمدیه! که دیدنِ «فهمیدن»‌هایِ مردم آزارش می‌ده و به هر نحو می‌خواد این فهمیدنِ پرهزینه رو متلاشی کنه. مثلِ جاسوسی که آل‌زبیر برایِ ایجاد تفرقه بینِ سپاهِ مختار فرستاد! سکوت نکنید…

حسابِ روزها و هفته‌ها و ما‌ه‌ها و حتی ساعت‌ها از دستم در رفته. نوشته‌اند تاریخِ امروز ۱۴۰۴/۴/۴ و چهارشنبه‌ست. و من در چهارمین روز از چهارمین ماهِ سالِ صفر‌چهار، شدیداً به نگاهِ شما محتاجم. بند بندِ وجودم خنکایِ سایهٔ شما را طلب می‌کند و عمیقاً دلم برایِ شما تنگ است. مناجات‌نامه بلد نیستم و آدابِ صحبت کردن هم نمی‌دانم، عاجزم. ناتوانم. اما دلم شما را می‌خواهد، مسیرِ رسیدن به شما را نمی‌دانم. نمی‌دانم کجایید. چه می‌کنید و وقتی نامهٔ کارهای هفتگیِ من به شما می‌رسد، کدامش خوشحال‌تان می‌کند و کدامش غمگین… من هیچ‌چیز نمی‌دانم. اما می‌دانم دلم برایِ شما تنگ است. سیدِ ما گفته مقصد‌ قله‌ست؛ پس در مسیرِ رسیدن به قله سنگلاخی و سختی و کمیِ هوایِ تنفس را باید به جان خرید. اگر این سختی‌هایِ رسیدن به قلّهٔ موعودی‌ست که شما بر فرازِ آن ایستاده‌اید؛ تمامش را به جان می‌خرم. دلم برایِ شما تنگ است. از خدا پنهان نیست؛ از شما هم. دلم برایِ خودش پیکریِ دارد؛ و این پیکر قلبی. و تویِ دلم، قلبی جداگانه می‌تپد. و این قلب برایِ شما به تنگ آمده! مچاله‌ست. دل‌تنگ است. العَجَـــل یعنی همین؟ آقای صبر و انتظار…

ویدیویِ پربازدید این روزهایِ دنیای تیک‌تاک! نوشته: «ممنون از کسایی که این تصاویر رو ساختن.»

وقتش نیست. وقتِ زانویِ غمِ فراق بغل گرفتن. به قولِ حاج‌مهدی رسولی: بپا خیزید ای مردم!
که وقتِ سوگواری نیست…
ندارد بهره‌ای از زندگی، خونی ‌که جاری نیست..
اما من منتظرم. مُحرّم که شد، کوچه خیابون‌ها مشکی‌پوشِ اباعبدالله که شد، وقتِ روضه‌خونی‌هامون از «حماسهٔ همیشه جاریِ حسینی» که شد؛ بشینم یه گوشه. یه دلِ سیر برایِ این «باور‌ نکردنِ» رفتنِ شما، اشک بریزم و باور نکنم و باور نکنم، تا اون روزِ موعود. روزِ رجعتِ خوبانِ عالَم.

نَحنُ لا نُهزم؛
عِندَما ننتصر، ننتصر
و عندما نُستَشهــد،
نَنتصِر...

همزمان بااینکه تو تلویزیونِ ایران، بحث بر سرِ اینه که هم‌فکری ‌کنن که چطور باید از این اتحاد و انسجامِ ملیِ کم‌نظیرِ حاصل شده در این جنگِ تحمیلی صیانت بشه؛ مقاماتِ امریکایی دارن همدیگه رو تیکه‌پاره می‌کنن که آیا تاسیساتِ فردو نابود شده یا نه؟

سی‌ان‌ان و نیویورک‌تایمز چند گزارش‌ منتشر کردن که این ترامپ حرفِ مفت می‌زنه! فردو که نابود نشده! ان‌بی‌سی میگه ارزیابیِ ما اینه که اونقدر که ترامپ می‌گه حمله به فردو موثر نبوده! از این‌ور ترامپ داره به خبرگزاری‌هایی که گفتن فردو فقط آسیب دیده؛ فحش می‌ده. به نیویورک‌تایمز می‌گه ورشکسته! دربارهٔ یه خبرنگار توییت زده: «اخبار جعلی پخش کرده. باید فوراً توبیخ و مثلِ سگ از سی‌ان‌ان اخراج بشه!» وزیر دفاعِ امریکا می‌گه: نخیرم سی‌ان‌ان دروغ می‌گه! اصلا اگر میخواید ببینید در فردو چه اتفاقی افتاده؛ بیل بردارید زمین رو بکَنید!

از اون‌ور ترامپ یکی در‌میون می‌گه بهتره ایران بیاد پایِ مذاکره! گروسی هم می‌گه بازرسانِ ما باید از تاسیسات فردو بازدید کنن!
خب مگه نمی‌گید کلاً نابودش کردید؟ مگه باهمدیگه سرِ همین دعوا نمی‌کنید؟ مذاکره سرِ چی؟ بازرسی از کدوم تاسیسات؟! ناکام بودید؟! اذعان کنید!


بعد دور و برِ ما، یه عده که به کل از اقتضائات و شرایطِ جهان پَرتن و دنیا براشون گوگولیه؛ هنوز رویِ دیوارِ مذاکـره با این قاتلِ تروریستِ بدعهـدِ وحشی که حتی در توییت‌هایی که می‌نویسه هم ثُباتِ نظر نداره و زبانش، زبانِ قلدری و توحّشه؛ یادگاری می‌نویسن. بلاهتِ بی‌حد!