شباهتــی‌‌ست میانِ تو و پدر، آقـا!
که یک‌دم، از دو دَمِ ذوالفقارِ کرّاری..

- چه اعجــاز و شکوهی!
«عبّاس‌ابنِ‌علـی‌‌ابنِ‌ابی‌طالب(ع)»

چندوقت یک‌بار یه فیلمی منتشر می‌شه که یکی، یه‌گوشه برهنه شد و بعد هم این گزارهٔ تکراریِ «فلانی مشکل‌روانی داشت بنابراین در یک مکانِ عمومـی برهنـه شد!» این‌که یهو عده‌ای مشکل‌روانی‌دار تصمیم می‌گیرن که مشکل‌شون رو به‌شکلِ یک برهنگی بروز بدن، و نه شمایلِ دیگه؛ بالاخره سواله! که بررسیِ صحتِ اون از عهدهٔ ما خارجه. این‌که این سوژه‌ها تبدیل به هشتگ و قهرمانِ جریانِ برهنه‌خواهِ زن‌زندگی‌آزادی می‌شن هم اتفاقاً در راستایِ هدف اون‌هاست.
این‌که می‌گم جریانِ برهنه‌خواه، واقعیته. کافیه به استوری‌ها و هشتگ‌هایِ لیدرهای این جریان بعد از هر اتفاقِ این‌شکلی نگاه کنید.

درسته که با توجه به اظهاراتِ فلان فرد در فلان جلسه، بنظر می‌رسه ارادهٔ محکمی برای حلِ منطقی و قاعده‌مندِ مشکلاتِ دومینو‌وارِ فرهنگی که به قبح‌شکنی منجر می‌شه وجود نداره؛ اما خودِ ما با انتشار اون و یه‌سری توجیهات، قبحِ این‌ حرکات رو نریزیم و جامعه رو نسبت به «خانواده‌محوری» و «حیا» سست نکنیم. به‌قولِ شهید‌بهشتی شهوت آتشی‌ست بر جامهٔ تقوا و فضیلتِ یک جامعه! تداومِ عمدی این قبح‌شکنی، اسم‌ش آزادی نیست، چون با یک رقابتِ بی‌انتها با دیگران در عرضهٔ خواسته یا ناخواستهٔ خود؛ دامنِ یک خانواده رو می‌گیره. و این عینِ سلب‌کردنِ آزادیِ دیگرانه. اگر نگاهی به دادگا‌ه‌های خانواده بندازید این موضوع رو بعنوان یکی از ده‌ها دلیلِ سستیِ پایه‌هایِ یک خانواده می‌بینید! و گمان نکنید که شمایِ نوعی با این قبح‌شکنی‌ها از تیررسِ «کارما» در امان‌اید! من تیترِ بهتری پیدا نکردم جز «زنان علیهِ زنان!» زنِ ایرانی به حجب و حیایِ ذاتی معروفه؛ برایِ همینه که خیلی‌ از مردمِ کفِ جامعه هم نسبت به این قبح‌شکنی‌ها -چه تن‌نمایی و فحاشی‌هایِ رکیکِ زن‌ها در ورزشگاه و در جریان بازی فوتبال، و یا این‌ ویدیوهای برهنگی- واکنشِ منفی نشون می‌دن. چون قبل از هر چیزی نفوذِ این قبیل قبح‌شکنی‌ها به حریمِ خانوادهٔ خودشون رو یک آسیب جدی می‌بینن.

سریعاً انگِ تحجّر رو بر سرِ بقیه نکوبید؛ گاهی هم لازمه گاردها پایین بیاد و با نگاهِ ‌دور از لج‌بازی مسائل رو بررسی کرد. قبل از اون شأنیت و جایگاهِ زنی که با اتکا به استعداد و تواناییِ درونی‌ش به‌راحتی می‌تونه نسل‌ساز، جامعه‌ساز و منشاء اعتماد باشه رو در نظر گرفت. مثلِ دفاعِ عمیق و خوبِ اون خانمِ مسلمانِ خارجی در برابرِ پیرس‌مورگان! [حتماً ببینید.] در راستایِ فهمِ بهتر می‌تونید «ردّپای یک جاذبه» شهید‌بهشتی، «نظامِ حقوق زن در اسلام» و «مسئلهٔ‌حجاب» شهید‌ مطهری، «مسئلهٔ حجاب در غرب» و «مسئلهٔ حجاب در جمهوری‌اسلامی» دکتر علی‌غلامـی رو مطالعه کنید.


ذکرِ این نکته ضروریه که «هر مشکلی، سرِ جای خودش باید حل و رفع بشه، رسیدگی به یکی مانعِ رسیدگی به دیگری، و مسئولیتِ جمعی هم مانعِ مسئولیت فردیِ افراد نیست.»

روزِ دست‌هایِ منتشر بین کوه و بیابون، روزِ پاهایِ جامونده رویِ مین، روزِ نفس‌هایِ به‌شماره افتاده از زهرِ شیمیایی، روزِ بدن‌هایِ میزبانِ ترکش، روزِ مهمانی با صدای موجِ انفجار، روزِ شکستن از بی‌معرفتیِ «خب می‌خواستی نری! مگه ما گفتیم که بری جانباز بشی و برگردی؟!» روزِ دل‌تنگیِ جا موندن از رفقا، روزِ حقیقتِ «اگه شماها و رفقاتون نبودین، کِی می‌فهمیدیم معنیِ قهرمان رو؟ معنی امنیت رو؟» روزِ «حالا که دست ندارم، پا ندارم، قطعِ نخــاع‌م، نمی‌تونم تکون بخورم؛ نمی‌شه از همین بدنِ نصفه و نیمه‌م بعنوانِ سنگـر استفاده کنید جلو دشمن؟» روزِ گفته‌ها و نگفته‌ها، روزِ «پهلوانان نمی‌میرند، تا ابالفضل پهلوان است، تا ابد نامِ جانبـازان با ابالفضل جاودان است…» مبارک.

ما هم در امانِ شماییم!
یا علـی‌بن‌الحســین(ع)،
حضرتِ سجاد، حضرتِ زیباترین عارفانه‌ها و عاشقانه‌هایِ با معبود..

خدا می‌گـه: «هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِیهُ سُؤْلَـهُ»
کسی هست چیزی بخواد تا بهش عطا کنم؟
صحیفهٔ‌سجادیه هنرِ خواستن رو یاد میده..

|استاد شجاعی| خیلی زیباست…🤍

این موضع سخنگویِ‌ رسمی دولته؛ ‌دور از واقعیت، عجیب، انتزاعی و توجیه‌نشده! به کی ثابت کنید؟

گمان می‌کنید گردانندگانِ FATF که همین اخیراً انصارالله یمن رو در فهرستِ گروه‌های تروریستی قرار داد ولی نسبت به نسل‌کشی در غزه و ترورِ علنی چهره‌هایِ مقاومت، شاخک‌هایِ تروریست‌شناس‌شون تکون نخورد، منتظرن شما «ثابت بکنید» که با «تروریسم»ِ مدنظر اون‌ها همکاری ندارید؟ درحالی‌که شما بعنوان یک کشورِ آسیب‌دیده از جریان تروریسم، و در صفِ اول مبارزه با تروریسم می‌بایست طلبکار باشید؛ نه بدهکار و دنبالِ اثبات! اساساً مفهوم تروریست از نظرِ ما و حامیانِ نسل‌کشی در غزه یکیه؟ برای همین نمایندهٔ ترامپ با مریم‌رجوی دیدار کرد؟!
سخنگویِ دولت می‌گه با FATF بانک‌های ما از تحریم درمیان. عجیبه! چون اساسا مادامی که تحریم هست؛ FATF که شما ۳۹ بند از ۴۱ بندش رو اجرا کردید برای بانک‌های شما تره هم خُرد نمی‌کنه و به اذعانِ مقامات امریکایی؛ راهی برای شناسایی واسطه‌های اقتصادیِ شماست؛ در شرایط تحریم! یعنی چی؟ یعنی وقتی سناتور تدکروز از بلینکن می‌پرسه «چرا با وجودِ این‌همه تحریم باز هم ایران [در دوران دولتِ سیزدهم] رکوردِ فروش نفت رو می‌زنه؟» و بلینکن می‌گه «ما تحریم‌هارو بیشتر کردیم اما اون‌ها سخت تلاش می‌کنن» با FATF با دسترسیِ کشوری مثل امریکا به اطلاعاتِ محرمانه و دقیق اقتصادیِ ما، راه‌های دور زدن تحریم کاملا مسدود می‌شه؛ و این یعنی به قولِ خیلی از کارشناسانِ این حوزه، FATF با با تحمیل استاندارد‌های یک‌جانبه، چیزی جز ابزاری برایِ خودتحریمی نیست.

تویِ مفاتیح‌ به نقل از ابن‌خالویه اومده «مناجات شعبانیه، مناجاتِ امیرالمومنین و ائمه علیهم‌السلام است که در ماهِ شعبان می‌خواندند»

شروع به خوندنِ دعا می‌کنی؛ به جایی از مناجات می‌رسی که نوشته «وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَها أَنِّى أُحِبُّكَ.. خدایا اگر در دوزخ‌م افکنی؛ به دوزخیان می‌گویم که دوستت دارم..»

و از تصورِ این‌که امیرالمومنین(ع) این‌طور با خدایِ خودشو در شب‌هایِ همین ماهِ شعبانی که تو به راحتی داری از دستش می‌دی؛ مناجات می‌کردن شرمنده می‌شی و یواشـکی، جوری که فقط خـدا بشنوه؛ زیرِ لب زمزمه می‌کنی:
«خدایا! این “من” رو تویِ معاشرتِ منِ هیـچ؛ با خودت که همــه‌چیزی و هیچ‌چیـز بی‌تو معنا ندارد؛ به خاک‌م بنداز و بی‌غرورم کن..»

از اون‌هایی که تا بحال یک‌بار هم متنِ برجام رو نخوندن، نمی‌شه توقع داشت متن یادداشتِ فشار حداکثریِ آمریکا رو بخونن.

معلومه، وقتی به راحتی می‌شه «تعلیق» رو بجای «لغو» در برجام جا زد، چرا نشه «تحریم‌هایِ مصوبِ کنگره و در عین‌حال جلوگیری از دور زدنِ این تحریم‌های ظالمانه، تهدید به نابود کردنِ ایران، نابودیِ توسعهٔ توان موشکی و سایرِ تسلیحات و توانمندی‌ها، به صفر رسوندنِ فروش نفت ایران و …» و نه فقط نداشتن سلاحِ هسته‌ای رو به‌طرز ساده‌لوحانه‌ای «اشتیاق به مذاکره» معنی کرد؟! چرا نشه «کوچاندنِ اجباریِ مردم غزه، دستور تغییرِ نام خلیج‌مکزیک به خلیجِ امریکا، دستور تصاحبِ کانادا و گرینلند و پاناما، خروج از سازمان بهداشت‌جهانی، تروریستی اعلام کردنِ محور مقاومت و متهم کردنِ ایران به حمایت از تروریسم، دستور مستقیمِ ترور سردارِ بزرگ ایران، خروج از برجام» و این قبیل‌اقدامات رو «رویکردی برایِ‌صلح» جا زد؟ چرا نشه بجای مخابرهٔ یک پاسخِ‌هوشمندانه، منسجم و از موضعِ قوت به رسانه‌های خارجی؛ بعضی از مسئولین و رسانه‌هایِ داخلـی به‌صف بشن تا با ورودِ ناشیانـه به زمین و قـرار گرفتن در جایگاهِ بدهـکار(!) -در موضوعی که اساساً می‌بایست طلبکار باشن- «خیالِ ترامپ» رو از چیزی که بارها موردِ راستی‌آزماییِ «یک‌طرفه» قرار گرفته راحت کنن؟

-
صنایعِ دفاعی‌تان…
کدام ایرانیِ باغیرتی حاضر می‌شود چنین باجی بدهد؟ امریکا به‌ کمتر از این قانع نیست. چرا‌ نمی‌فهمند؟

شبکهٔ آی‌فیلم طی یک حرکت بسیااار خوب و خفن، وسط برنامه‌هاش کلیپ‌های سخنرانی استاد شجاعــی رو هم پخش می‌کنه؛ تعجب‌برانگیز و فــوق‌العاده‌ست. واقعاً دلم می‌خواد زنگ بزنم تشکر کنم، اول‌ش رو هم این‌طـور شروع کنم که «با تشکر از عوامـلِ شبکــهٔ خوب آی‌فیلـم!» و تصمیم‌گیرانِ عاقل‌ش.

توی این دنیای وارونه، همه‌چیز به قدری واضحه که نیاز به هیچ‌ توضیحِ اضافه‌ای نیست. تقابلِ جبههٔ خیر و شَر خیلی واضحه. این پیجرِ طلایی هدیهٔ نتانیاهو به ترامپه. که یادآور عملیات انفجار پیجرها در لبنانه؛ عملیاتی که در اون هزاران نفر از جمله چند غیرنظامی‌ و چند کودک شهید و مجروح شدن؛ چشم‌ها نابینا شد و دست‌ها قطع شد. روی پیجرها جملـه‌ای حک شده که قبل از انفجـار به نمایش دراومده، رسانه‌های صهیونیستی گفتن ترامپ این عملیاتِ تروریستی رو یک عملیاتِ بزرگ توصیف کرده! هدیه‌ای در توصیفِ یک عملیات بزرگ تروریستی علیهِ بشریت! توسط دو مقامِ رسمی ‌سیاسی که یکی غصبِ و غارت و ترور و کُشتارِ هزاران‌نفر رو در کارنامه داره و دیگری -علاوه بر دستور ترورِ سردارِ مبارزه با تروریسم- حمایتِ همه‌جانبه از این ترورها رو به‌عهده داره و در آخرین اظهاراتش طرحِ کوچِ اجباری مردم غزه به کشورهای دیگه دیده می‌شه؛ ولی اتفاقاً هر دو، ایران رو به‌حمایت از تروریسم متهم می‌کنن!
و همچنان عده‌ای در خلسهٔ‌‌عمیقِ «نفهمیدن» به‌سر می‌برن.

اما ما،
نه از رفتنِ «آن‌ها»،
که از ماندنِ خویش
دلتنگیم..

هرچــه باشـد تا ابــد
من از یادَت نمی‌کاهَم..

مذاکره با آمریکا هیچ تاثیری در رفع مشکلاتِ کشور ندارد. این را باید درست بفهمیم؛ این‌جور به ما وانمود نکنند که اگر نشستیم پشتِ میز مذاکره با آن دولت، فلان‌ مشکل یا فلان‌ مشکل حل می‌شود. نخیر؛ از مذاکره با‌آمریکا هیچ‌ مشکلی حل نمی‌شود.
دلیل؟ تجربه!

ما در دههٔ ۹۰ نشستیم با آمریکا مذاکره کردیم، حدود دو‌سال یک معاهده‌ای هم تشکیل شد. دولتِ ما نشست مذاکره کرد -دولتِ آن‌روز – رفتند، آمدند، نشستند، برخاستند، مذاکره کردند، گفتگو کردند، خندیدند، دست دادند، رفاقت کردند، همه کار کردند، یک معاهده‌ای تشکیل شد. در این معاهده طرفِ ایرانی خیلی هم سخاوت به خرج داد، خیلی امتیاز داد به طرف مقابل. اما همان معاهده را آمریکایی‌ها عمل نکردند. معاهده برای این بود که تحریم‌های آمریکا برداشته بشود، برداشته نشد تحریم‌های آمریکا!

خب این تجربه‌ست دیگر!
امتیاز دادیم، مذاکره کردیم، امتیاز دادیم، کوتاه آمدیم، اما نتیجه‌ای که مقصودمان بود به دست نیاوردیم. همین معاهده را هم با همه‌این نقص‌هایی که داشت طرفِ مقابل خراب کرد، نقض کرد، پاره کرد. با یک چنین دولتی مذاکره نباید کرد، مذاکره کردن عاقلانه، هوشمندانه، شرافتمندانه نیست. ۱۴۰۳/۱۱/۱۹.

این هشت دقیقه رو ببینید.

در زمانی‌که بعضی‌ از مسئولین، روزنامه‌ها و خرده‌رسانه‌های مجازی سیاسی، در کمال تعجب و بدونِ درنظر گرفتنِ تجربیاتِ تلخِ مکرر گذشته و حال؛ با ارسال‌پالسِ ضعف و ذلت به طرفِ بدعهدِ فریبکارِ دروغگوی تمامیت‌خواهِ غربی؛ دنبال راحت کردنِ خیالِ اون طرف هستن تا از ایران چهره‌ای شبیه به یک «معتاد به مذاکره» در برابرِ طرف زورگو به نمایش بذارن، ولی‌فقیه با ارسال پالسِ قوّت و ثُبات؛ محکم بر سرِ مواضع دقیق و صحیحی می‌ایسته که مبتنی بر تجربه‌ست. تجربه‌ای که خیلی‌ها عمداً یا سهواً می‌خوان در برابر حافظهٔ تاریخی ملت، سانسورش کنن.

ده‌ها تجربهٔ متقن و عبرت‌آموز برای چراییِ عدمِ ‌مذاکره با امریکا وجود داره که برجام [با وجود فریب‌ها و نقص‌هایی که داشت، امتیازهایی که دادیم، دل‌خوش کردیم و در برابرش هیچ‌چیز بجز خسارتِ تحمیلی نگرفتیم] یکی از این تجربه‌هاست. درحالی‌که حتی یک مورد در کارنامهٔ طرفِ غربی پیدا نمی‌کنید که به تعهدات و قول و قرارهاش عمل کرده باشه. اما عده‌ای با یک نگاهِ ذلیلانه و برای سرپوش‌گذاشتن رویِ بی‌مسئولیتی‌های فاحش داخلی؛ مکرراً کلید حل مشکلات رو در نگاه به غرب عنوان می‌کنن. در گذشته هم حل معضلاتی مثل واکسن‌های کرونا و شانگهای و … رو به مسائلی مثل FATF گره می‌زدن؛ اما دیدیم که بدونِ FATF هم امکان‌‌پذیر شد!


هیچ‌کس نمی‌تونه ادعا کنه که ایران مخالفِ ذاتِ مذاکره‌ست؛ ایران همیشه به مذاکره بعنوان یک ابزار در صحنهٔ دیپلماسی نگاه می‌کنه و ازش بهره می‌گیره؛ اما نه بعنوانِ معامله‌ای با طرفِ بدعهد و فریبکاری که مُدام تحتِ تاثیرِ تهدیداتش، بهش امتیاز بدی و هیچ‌چیز نگیری و این روندِ تکراری تا جایی‌که ادامه‌دار بشه که دستت خالی بشه. به این دلایل و بسیاری‌دلیل دیگه، مذاکره با امریکا عاقلانه، هوشمندانه و شرافتمندانه نیست! اون رسانه‌هایی‌ که مواضع صریحِ ولی‌فقیه رو تحریف می‌کنن و علیرغمِ وجود دلایلِ متعدد؛ مذاکره با امریکا رو ذیلِ عزت، حکمت و مصلحـت توجیـه می‌کنن؛ به این سه گزارهٔ امروز توجه کنن؛ مذاکره با امریکا عاقلانـه، هوشمندانـه و شرافتمندانه نیست!

دیروز بعضی رسانه‌هایِ خارجی بابتِ پالس‌هایِ ضعف بعضی مسئولین داخلی، به قصد تحقیر نوشته بودن «تهران پیام ترامپ رو دریافت کرد!» بنظرم الان باید تیتر این باشه که «همه، پیامِ تهران رو دریافت کردند!»


- خداوند این بزرگ‌مردِ حکیم و فرزانه و مؤمن رو برای ما حفظ کنه…

یه جایی توی «مستندِ غیررسمی۶» رهبری در جواب یکی از هنرمندان که درخواستِ اعلام صریح مواضعِ ایشون رو داشت؛ گفتن «اونی‌که تفسیر به رای می‌کنه؛ حرفِ صریح رو هم تفسیر به رای می‌کنه!»

چقدر این حرف دقیق بود! حالا هم بعد از بارها تاکیدِ رهبری بر چراییِ مُضر و سمِ مُهلک بودنِ مذاکره با امریکا، جریانِ همیشگیِ تحریف به‌خط شدن تا یک تفسیرِ عجیب و غریب و کاملا دور از واقعیت رو به بیاناتِ «صریح و واضحِ» امروز ایشون نسبت بدن. باتوجه به این‌که به دلایلِ متعددِ منطقی و تجربی و مکرر، مذاکره با امریکا عاقلانه، هوشمندانه و شرافتمندانه نیست؛ بنظر می‌رسه که صرفاً فاقدینِ این ویژگی‌های سه‌گانه، در برابرِ فهمیدنِ بیاناتِ صریح مقاومت می‌کنن.

عده‌ای که هیچ‌وقت بابتِ تحمیل خسارت ناشی از اعتماد به غرب از جمله مکانیسمِ ماشه، گره‌زدنِ مسائل داخلی به نگاهِ غرب، ذائقه‌سازیِ اشتباه در مخاطب، درنظر نگرفتنِ بدعهدیِ امریکا در برجام، عدم‌رعایتِ بسیاری از خط‌قرمزهای تعیین‌شده در مذاکرات، به باد دادنِ فرصت متعددِ‌ استفاده از ظرفیت‌های داخلی و خارجی بخاطــر مذاکره با امریکا و … از مردم عذرخواهـی نکردن؛ اما بعضاً امروز طلبکارند.

-
فرمولِ مذاکراتیِ آمریکایی‌ها!
با این فرمول و با این طرف، «آدمِ عاقل» ببینه مذاکـره می‌کنه یا نمی‌کنه!

دشمــن خـودش رو کامـلاً لخـت و عریـان مقـابلِ چشمِ ما قرار داده! مراقبِ عهــدهای‌قلّابیِ این‌ها باشید.«عدمِ‌دشمن‌شناسی»؛ سرعت‌گیرِ پیروزی!

• استاد شجاعی| •پیشنهادِ خوب.

تغییرِ موضع ناگهانی و یا شکستنِ سکوت از طرف بعضی چهره‌ها و تریبون‌دارانِ سیاسی-خصوصاً در مجازی- خیلی جالبه برام. وقتی نسبت به چیزی که واضح، مُبرهن و عیان بود سکوت کردید یا موضعِ دوپهلو گرفتید تا حالا که ولی‌فقیه برای بارِ چندم -و صریح‌تر- مسئله رو تبیین کنن و در‌نهایت حامیانِ «مذاکره به هر قیمت» بجایِ پاسخگویی نسبت به آدرسِ غلط دادن به مخاطب؛ نوکِ پیکان رو به سمتِ ایشون بگیرن؛ پس نسبت به فضاهای غبارآلود که تا این حد واضـح نیست، چه می‌کنید؟

چه عادتِ بدیه، این عادتِ سِپَـر کردنِ ولی‌فقیـه برایِ خود؛ که این‌روزها هم زیاد دیده می‌شه.