وقتی کاروانِ شهدا راه افتاد، کنارِ یکی از ماشین‌ها صدای مردم به اسمان رفت. از ماشین حملِ پیکرِ کودکان شهید، بالای تابوت‌ها ستاره و ماه اویزان بود. شبیه به یک گهواره، شبیه تختِ‌خواب بچه‌ها. یکی از شهدا، دخترِ سه‌ساله‌ای بود که حرمله‌‌ها شهیدش کرده بودند. امروز سیلِ جمعیتی برای تشییع‌شان آمده بودند؛ روضه می‌خواندند، سینه می‌زدند، مادرها لالایی می‌خواندند، قیامتی بود. چه صحنه‌هایی، چه لحظه‌هایی. با دیدنِ تصویرِ هر شهید روی تابوت؛ روضه‌ها فرق می‌کرد، فرماندهان خودشان روضهٔ علمدار طلب می‌کردند انگار، ناخوداگاه هرکسی زیرلب روضه می‌خواند. دانشمندان، زنان، مردان، هرکدام یک‌جور. اما تابوت‌هایِ کوچک… کربلایی بود! کسی نمی‌ترسید، مشت‌ها گره کرده بود و فریادها بلند. هیهات‌ منّ‌الذّله… این حماسه‌ها را غیرت‌ها در آغوش می‌کشند «این روضه‌ها،گریه‌ها، آدم‌ساز است.» آقا روح‌الله می‌گفت.
به شب که می‌رسیم روضه‌ها عیان‌ می‌شود،
شبِ سوم محرم است،
دخترِ سه‌ساله… روضه…
محرم…
کربلا…
از حالا همه‌چیز فرق می‌کند…
حقیقت این است که عاشورا هنوز به شب نرسیده‌، حرمله‌ها را، یزیدیان را امروز اگر نشناسی، فردا دیر است…

قربانِ خودت، خانواده‌ت، یاران‌ت حسین‌جان… قربانِ بودنت حسین‌جان…
آن مَرد، آن عارف‌بالله‌ درست می‌گفت. «ما ملتِ امام‌ حسینیم…»

«یه‌روزی عالَم شفا می‌گیره، منتظِــر باش..»

یه چیز بگم؟!
ما شما رو دوس داریم. خب؟
بعد ما،
اون موشک‌هایی که می‌زنین به قلبِ دشمن هم دوسشون داریم…

ما شما رو خیلی دوس داریم، آقای سردار، آقای امیرعلی حاجی‌زاده…

ممنون می‌شم اگر یک حمد شفا بخونید.

آقاهه تو هیئت داشت می‌گفت به جونِ بچه‌م من اولین‌باره میام هیئت امام‌حسین. خیلی ساله کلاً بریدم از این حال و هوا! قبلشم همچین تو این فاز نبودم. اما امسال بعدِ این‌که دیدم اسرائیلِ حرومی حمله کرد به ایران و ما چه آدم‌هایی رو از دست دادیم تا این پرچم بالا بمونه؛ دیدم هرچی ‌می‌گفتن درسته، حتماً این‌جا حرم و خیمه‌ست که حرمله بچه‌کُش بهش تیر انداخته. به خودم گفتم بسه دیگه، الان نری هیئت پس کِی می‌خوای بری؟!


می‌گه که:
منــم حّــرِ گُنه‌کارَت؛
به خونِ پاکِ انصارت؛
به عباسِ علمــدارت؛
گناه آورده‌ام؛
گناه آورده‌ام
قبولم کن، قبولم کن
قبــولم کن..

از مستکبرینِ عالم بپرسید…

برا حقانیتِ این‌ پرچم اگه دنبال شاخص می‌گردی، همینه! از حاج‌ مهدی‌رسولی بشنوید.
جانِ من فدایِ این علمداری که امروز پرچم‌ این انقلاب رویِ دوششه…

شبکهٔ‌ آی‌فیلم مختارنامه رو هرشب ساعت ۱۰ و تکرارش رو روزِ بعدی ساعت ۲ ظهر می‌ده.

هرسالی که مختارنامه پخـش شد کامل دیدم؛ و هربار عبرت‌ها ازش گرفتم. شمام ببینید. هرسال ده‌ها نکتهٔ جدید، درسِ جدید، عبرتِ جدید داره این سریال. امسـال با یه نگاهِ متفـاوت‌تر ببینید. خیلی متفاوت…

ترامپ دوباره توییت زده که:
من دیگه حتی با ایرانی‌ها صحبت هم نمی‌کنم چون ما تأسیسات هسته‌ای اون‌ها رو نابود کردیم!


نمی‌دونم این چندمین باره که داره توییت می‌زنه من تاسیساتِ هسته‌ای ایران رو نابود کردم. شاید ۷-۸مین بار! بیشتر شبیه کَسـیه که می‌خواد یه چیزی رو به خودش ثابت کنه!
تو توییت‌هایِ قبلی یکی در میون یا به رسانه‌های امریکایی فحش می‌داد یا می‌گفت ایران باید برگرده به میز مذاکره؛ تو مصاحبهٔ اخیرش هم با یه فریبِ دیگه گفت اگه ایران تغییر رفتار بده، من تحریم‌هارو رفع می‌کنم! سگِ دروغگو. حتی وقتی از حملهٔ اسرائیل به ایران حمایتِ کامل و مستقیم می‌کرد هم توییتِ دیپلماسی می‌زد! الانم قهر کرده می‌گه من دیگه با ایران حرف نمی‌زنم. این پلشت بودنه به کنار، می‌خوام بگم ببین چقدر یه موجود می‌تونه غیرِ‌قابل اعتماد، وحشی، رذل و دروغگو باشه! اعتماد به وعده‌هایِ این موجودات واقعا از عقلِ سالم برمیاد؟
نه پیوستن بهFATF رویاییِ آقایون، نه بزک کردنِ چهرهٔ قاتل ترامپ به «تاجر»، نه «من قول می‌دم ترامپ نمی‌تونه از برجام خارج بشه» نه اصرار به اون ایدهٔ ساده‌لوحانهٔ «تنش‌زدایی با غرب» نمی‌تونه ذاتِ وحشی و «تنش‌زایِ» این موجودات رو تغییر بده. ترامپ خودِ نظم جهانیِ مدنظر غربه. تروریستِ وحشیِ بی‌نقاب!

مصحفِ کرب و بَلا نامِ مرا حکّ کرده است،
حادثه‌سازم، در این مصحف اثر دارم عمو!
جامه‌ی رزمی نشد پیدا برای من، حسین(ع)
پس لباسِ سرخِ رفتن را، به بر دارم عمو…


•استوری‌ | اینستاگرام

اینجا ایرانه!
ایرانِ امام‌حســینه
اینجـا هیئت نیست؛
گردانِ امام‌حسینه..