اقدام فوری سازمان عفو بین الملل

زندانیان سیاسی پس از حملات هوایی در معرض خطر جدی هستند
بخش نگران‌کننده‌تر گزارش عفو بین‌الملل مربوط به ده‌ها زندانی است که سرنوشت و محل نگهداری آن‌ها هنوز توسط مقامات حکومتی اعلام نشده است. این زندانیان که در زمان حملات در بندهای امنیتی ۲الف، ۲۰۹، ۲۴۰ و ۲۴۱ زندان اوین بودند، از زمان انتقال خبری از وضعیت آن‌ها در دست نیست.

سازمان عفو بین‌الملل در یک بیانیه اقدام فوری نسبت به وضعیت صدها زندانی منتقل‌شده از زندان اوین تهران پس از حملات هوایی اسرائیل در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۵ هشدار داد. در این بیانیه آمده است که زندانیان، از جمله بسیاری از زندانیان سیاسی، اکنون در شرایط غیرانسانی و تحقیرآمیز در زندان‌های دیگر استان تهران نگهداری می‌شوند و در معرض خطر شکنجه، ناپدید شدن اجباری و نقض فاحش حقوق انسانی قرار دارند.
انتقال اجباری پس از تخریب زندان اوین
بر اساس بیانیه عفو بین‌الملل، حملات هوایی مستقیم اسرائیل به زندان اوین، بخشی از این مرکز بزرگ نگهداری زندانیان را به‌طور کامل ویران کرده است. اوین که محل نگهداری صدها زندانی از جمله زنان، مادران با کودکان خردسال، فعالان سیاسی، دگراندیشان، مدافعان حقوق بشر و متهمان امنیتی بود، به‌طرز گسترده‌ای آسیب دید و در پی آن، مقامات حکومتی اقدام به انتقال فوری زندانیان به زندان‌های دیگر کردند.
طبق گزارش منابع مطلع، بسیاری از زندانیان زن به زندان قرچک و حدود ۱۸۰ زندانی مرد به زندان فشافویه منتقل شده‌اند. این انتقال در شرایطی صورت گرفته که زندانیان بدون اطلاع قبلی، بدون جمع‌آوری وسایل شخصی، و در حالی‌که دست‌بند و پابند داشتند و مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته بودند، از اوین خارج شدند.

#زن_زندگی_آزادی
#زندان_اوین
#زندانی_ما_کجاست

@cfppi3

صدای مادری که بیست و شش سال به دنبال فرزندش میگردد

سعید زینالی را ربودند و بی‌صدا، ناپدیدش کردند

۲۶ سال گذشت، چه بلایی سر #سعید #زینالی آمده؟ او کجاست ؟؟

این صدای مادر سعید #زینالی است، #دانشجویی که ۲۶ سال است خبری از او نیست... سعید زینالی دانشجویی ۲۳ ساله ای بود چند روز بعد از ۱۸ تیر ۷۸ در منزل خود بازداشت شد. مادر سعید، ۲۶ سال است که چشم به در دوخته، دل به نشانی بسته و روحش را تکه‌تکه در راهروهای بی‌پاسخ دادگاه‌ها، نهادها و دیوارهای بسته جا گذاشته.نه فقط خودش، که دخترش را زندانی کردند، همسرش را از کار انداختند، خانواده‌اش را درهم کوبیدند، فقط برای آنکه بگویند:فراموش کن. نپرس. دنبال چهار تا استخوان نباش...

من یک مادر هستم...

مادری که ۲۶ سال پیش، فرزند جوانش را برای ده دقیقه بردند و دیگر هرگز برنگرداندند. ۲۶ سال است که دنبال خبری، نشانی، یا حتی یک نشانه‌ام تا بفهمم چه بر سر سعیدم آمد.زنده است؟ اسیر است؟ جانش را گرفتند؟
من هیچ ندارم… نه قبری که اشکم را بر آن بریزم، نه سنگی که دست بر آن بکشم، نه حتی یک تکه خاک که بگویم فرزندم این‌جاست...

تنها مانده‌ام با یک دنیا سؤال و یک دل پر از داغ.

۲۶ سال است که قلبم هر روز می‌شکند. هر شب، در تاریکی، با اشک می‌خوابم و هر صبح با امیدی پوسیده از خواب بیدار می‌شوم. امیدی که نه از پاسخ، که از مادری ریشه می‌گیرد.دلم نه فقط برای فرزند خودم، که برای تک‌تک مادرانی می‌سوزد که هر روز، یکی‌شان داغدار می‌شود، هر روز، مادری چشم‌به‌راه می‌ماند، بی‌پاسخ، بی‌صدا...

من تمام این سال‌ها، خودم همین بوده‌ام.
من داغ مادرانه را با گوشت و پوست حس کرده‌ام و تنها آرزویم این است که یک روز، این رنج تمام شود. اما نمی‌دانم… نمی‌دانم صدایمان را کجا باید برد؟
به که باید گفت؟کجا بروم که شاید یک‌بار برای همیشه هیچ مادری در این سرزمین داغدار نشود.


#سعید_زینالی_را_فراموش_نمیکنیم
#۱۸تیر۷۸
#علیه_فراموشی
#زندانی_ما_کجاست

@cfppi3

پیام حمایتی مریم افلاکی دهکردی فعال سیاسی به مناسبت پانزدهمین سالگرد روز چهانی حمایت از زندانیان سیاسی


۲۸ ژوئن -۷ تیر، فرانکفورت-آلمان

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#روز_جهانی_حمایت_از_زندانیان_سیاسی
#بیست_جون
#Iran20June
آدرس ایمیل:
[email protected]
وبسایت: