مطالعات گروهی از روانشناسان نشان داد که شرایط دوران کودکی بر میزان تاب‌آوری فرد در دوران بلوغ تاثیر دارد. این تاثیرات بلندمدت هستند؛ زیرا آن‌ها توانایی‌ها و سیستم‌های باور کودکان را شکل می‌دهند و این حالت حتی تا دوران بزرگسالی نیز باقی می‌ماند. افراد با تاب‌آوری بالا می‌توانند احساسات خود و دیگران را بفهمند. آن‌ها قادر هستند جنبه‌های کنترل‌پذیر و کنترل‌ناپذیر سختی‌ها و مشکلات را از یکدیگر تشخیص دهند. این افراد از اعتمادبه‌نفس بالایی برخوردارند؛ بدین معنا که باور دارند می‌توانند بر محیط پیرامون غلبه کنند و از عهده‌ی هر کاری برآیند.

عوامل محیطی دوران کودکی، مانند فقر، طلاق، پدر و مادری که از نظر روانی بیمار هستند، به گذشته تعلق دارند و تغییر آن‌ها از توان ما خارج است. اما باورها قابل تغییر و توانایی‌ها تغییرپذیرند. تحقیقات درباره ماهیت تاب‌آوری نشان داد که این مفهوم، از هفت مهارت تشکیل شده است: تعدیل احساسات، کنترل‌پذیری، یکدلی، تجزیه و تحلیل اتفاقات، خودکارآمدی و پیشرفت. این هفت عامل قابل اندازه‌گیری، آموزش و تقویت هستند.

👶 @childrentherapy

| نامه‌های عاشقانه یک پیامبر - جبران خلیل جبران |

شما می‌توانید مِهرِ خود را به فرزندانتان بدهید، اما نه اندیشه‌هایِ خود را، زیرا که آن‌ها اندیشه‌هایِ خود را دارند. شما می‌توانید تنِ آن‌ها را در خانه نگاه دارید، اما نه روحشان را، زیرا که روحِ آن‌ها در خانه‌ی فرداست، که شما را به آن راه نیست، حتی در خواب. شما می‌توانید بکوشید تا مانندِ آن‌ها باشید، اما مکوشید تا آن‌ها را مانندِ خود سازید. زیرا که زندگی واپس نمی‌رود و در بندِ دیروز نمی‌مانَد.

👶 @childrentherapy

#تربیت_جنسی
#تجاوز_جنسی
#کودک_آزاری

#آموزش جنسی به کودکان، از دید روانپزشکان :

۱- بهترین سن شروع آموزش به کودکان وقتی است که بچه ها را از #پوشک میگیرید .
🚫هرگز جلوی جمع شلوارشان را پایین نکشید .
🚫به آنها یاد بدهید که زیر پوشک حریم خصوصی بچه هاست .
🚫هرگز بچه ها را مجبور نکنید کسی را ببوسند .
"مادر برو یه بوس به عمو بده"
یا
"برو بغل دایی جان"
و حرفهایی از این دست.

۲- بگذارید یاد بگیرند که برای #بوسیدن و در #آغوش کشیده شدن اجازه بچه ها شرط است .

۳- هرگز بچه ها را در سن پایین با هیچ مردی تنها نگذارید
🚫 فکر نکنید پسربچه ها در خطر نیستند اتفاقا آمار تجاوز و آزار جنسی پسر بچه ها رو به افزایش است .

۴- مهارت "نه" گفتن را به بچه ها بیاموزید .

۵- سعی کنید راننده سرویس بچه ها مرد نباشد. مخصوصا مراقب آخرین نفری که با راننده تنهاست باشید .

۶- هرگز وقتی بیرون از منزل هستید سفارش چیزی را ندهید که بچه ها مجبور شوند تحویل بگیرند .

۷- اسم اعضای تناسلی را به بچه ها درست آموزش دهید .
🚫استفاده از اسامی متفرقه را کنار بگذارید .
🚫 به بچه ها یاد دهید صحبت در این موارد خارج از عرف است و هر کسی خواست در این موارد با ایشان صحبت کند سریع شما را درجریان بگذارند .
🚫بگویید این حرفها فقط در چارچوب خانه مطرح می شوند.

۸- بیشتر متجاوزین بچه ها را می ترسانند .

👪 به بچه ها بگویید هر کاری که کرده باشند دوستشان دارید .
🚫هرگز حتی برای #تنبیه های معمولی هم این جمله رو به کار نبرید" این کارو کردی دیگه دوست ندارم".
👪بچه ها باید بدانند تحت هر شرایطی خانواده پذیرای ایشان است.

۹- اگر پرستار کودک دارید غیر مستقیم به او بفهمانید که خانه توسط دوربین کنترل می شود .

۱۰- هرگز در سنین ۲ تا ۵ سال شوخی #جنسی با همسرتان نکنید به این امید که بچه ها نمی فهمند.
🚫به بچه ها در مورد مسایل جنسی #دروغ نگویید.
اگر در مورد نحوه باردار شدن سوال کردند بهتر است با جفت گیری حیوانات شروع کنید .

۱۱- حریم خصوصی را به بچه ها آموزش دهید .
مثلا از بچه ها اجازه بگیرید و بعد ببوسیدشان یا غلغلکشان دهید.
بگذارید گاهی "نه" بگویند .

۱۲- فضایی فراهم کنید که حرف هایشان را برای شما بگویند .
اگر فیلم های ... را در جائی دیدند یا از جائی شنیدند، و از شما توضیح خواستند بگویید که این مخصوص زن و شوهرهاست و بهشان تذکر دهید هیچ کس اجازه ندارد کس دیگری را اینگونه ببوسد .

" مرجع تمام نکات گفته شده جدیدترین مطالب علمی دنیا بوده که توسط روانپزشکان دانشگاه شهید بهشتی بومی سازی شده است"
🌟🌟🌟
لطفا اين مطلب رو برای همه کسانی كه بچه كوچيك دارن يا به نوعی با بچه ها سر و كار دارن بفرستين.

👶 @childrentherapy

اریکسون (۱۹۵۰) اوایل کودکی را به صورت دوره «شکفتن عمیق» توصیف کرد. هنگامی که کودکان احساس خودمختاری می‌کنند، کمتر از زمانی که کودک نوپایی بودند لجوج و خودرای می‌شوند. انرژی آنها برای حل کردن تعارض روان‌شناختی سال‌های پیش‌دبستانی آزاد می‌شود: ابتکار عمل در برابر احساس به طوری که از کلمه ابتکار عمل برمی‌آید، کودکان خردسال احساس تازه هدفمندی دارند. آنها دوست دارند از پسِ تکالیف جدید برآیند، به فعالیت‌هایی با همسالان ملحق شوند، و ببینند با کمک بزرگسالان چه کاری می‌توانند انجام دهند. آنها در رشد وجدان نیز پیشرفت می‌کنند.

اریکسون بازی را وسیله‌ای می‌دانست که کودکان خردسال از طریق آن از خود و دنیای اجتماعی خویش آگاه می‌شوند. بازی به کودکان پیش‌دبستانی امکان می‌دهد تا مهارت‌های جدید را با خطر کمِ انتقاد و شکست امتحان کنند. در ضمن، بازی سازمان اجتماعی کوچکی را از بچه‌ها به وجود می‌آورد که باید برای رسیدن به هدف‌های مشترک همکاری کنند. در سرتاسر دنیا، کودکان صحنه‌های خانوادگی و مشاغل بسیار مشهود، مانند افسر پلیس، دکتر و پرستار در کشورهای غربی شکارچی خرگوش و سفالگر در بین بومیان هاپی آمریکا، کلبه‌سازی و نیزه‌سازی در بین قبیله باکا واقع در آفریقای غربی را به نمایش می‌گذارند.

لورا برک
از کتاب روانشناسی رشد
ترجمه یحیی سیدمحمدی

👶 @childrentherapy

‍ یکی از اولین تجربه‌های جدایی کودک از والدین موقعی اتفاق می‌افتد که فرد دیگری مراقبت از او را بر عهده می‌گیرد. ترس از جدایی برای کودک تنش‌زاست، خواه این جدایی کوتاه باشد یا طولانی.

اضطراب جدایی به صورت دوره‌ای در بعضی از وهله‌های رشد و تحول کودک اوج می‌گیرد. تعدادی از دوره‌های اوج به سنین طفولیت و نوپایی مربوط می‌شوند...

اکثر کودکان پیش‌دبستانی یا احتمالا همه‌ آنها، به نوعی اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند. اینکه کودک چقدر احساساتش را بروز می‌دهد به شخصیت او و تجارب قبلی‌اش در زمینه‌ی جدایی بستگی دارد. بعضی از بچه‌ها مشتاقانه با موقعیت‌های جدید روبرو می‌شوند، طوری که به نظر می‌رسد نگران جدایی نیستند.

بعضی دیگر، هنگام جدا شدن ناراحت و غمگین می‌شوند، گریه می‌کنند، یا والدینشان می‌چسبند. بعضی نیز کناره‌گیری می‌کنند و از شرکت در فعالیت‌ها و صحبت کردن با دیگران امتناع می‌ورزند. کمک کردن به کودکان مضطرب در مسیر کنار آمدن با احساساتشان، گام مهمی در هدایت آنها به سمت استقلال به شمار می‌رود.

دبورا هِویت
از کتاب پس این هم عادیه
ترجمه کاظم هوشفر و همکاران

👶 @childrentherapy

| آیا تعریف مادر «نمونه» همان مادر «نگران» است؟ |

در اغلب فیلم‌ها و سریال‌ها مادرانی که مرتب نگران کوچک‌ترین امور مربوط به فرزندان کوچک و بزرگ خود هستند، به عنوان مادران نمونه نشان داده می‌شوند. چگونه مادری که مرتب نگران است و استرس دارد می‌تواند هیجانات منفی خود را کنترل نماید؟ چگونه می‌تواند حس خوبی را به کودک خود منتقل کند؟

نگرانی‌های حاصل از اضطراب با احساس مسئولیت فرق دارد. مادر نمونه، مادر مسئول است نه مادر نگران. مادر مسئول الزاماً همیشه نگران نیست و اتفاقاً به فکر تازه نگاه داشتن روحیه خود و خانواده می باشد. نه اینکه مدام نگران کارهای فرزندان خود باشد و این اضطراب را ناخودآگاه به خانواده منتقل کند.

👶 @childrentherapy

چگونه فرزندی خوشبین تربیت کنیم؟

پیروی از مدل خوشبینی:اگر شما از آن دسته افراد هستید که همیشه از جملاتی مثل « همیشه همه چیز به مشکل می‌خورد» یا « ما هرگز پول کافی نداشتیم» در مکالمات روزمره استفاده می‌کنید، باید به طور جدی این عادت ناپسند را کنار بگذارید.از آنجایی‌که کودکان همیشه رفتار والدین خود را زیر نظر دارند و رفتارهای آنان را به عنوان الگو برداشت می‌کنند، بنابراین شک نکنید که کودک شما رفتار شما را تکرار می‌کند، پس اگر می‌خواهید کودکتان روحیه مناسبی داشته باشد، تغییر را از خودتان آغاز کنید.

روحیه قدردانی را در کودکان پرورش دهید: برای داشتن روحیه و اخلاق بهتر در کودکان باید عادت‌های مناسب در آنها نهادینه شود. برای نهادینه کردن روحیه قدردانی در کودکان باید اتفاقات جذاب و دوست‌داشتنی روزمره را یاد آور شویم تا آنها از داشتن این نعمت‌ها احساس رضایت کنند. در واقع با این روش کودک یاد می‌گیرد که نیمه پر لیوان را مشاهده کند و در آینده با پرورش طبیعی این احساس، شما یک انسان خوشحال‌تر، سالم‌تر و کامل‌تر را تحویل جامعه داده‌اید.

تجربه خوشبختی و ریسک‌کردن برای کسب آن:برای پر رنگ کردن روحیه «من می‌توانم» در کودکان باید فرصت‌های زمینه‌ساز موفقیت را برای آنها فراهم کنید، یعنی آنها را در موقعیت‌هایی قرار دهیم که مفهوم موفقیت در کار و زندگی را از همان کودکی درک کنند.مثلا برای افزایش احساس خوشبختی در پی انجام کارها، می‌توانید یک سری وظایف روزمره را به او بسپارید، سپس موفقیت او در مدیریت را گوشزد و او را تشویق کنید.

استرس‌ اضافی را از آنها دور کنید:اگر به دنبال تربیت یک کودک خوشبین و خوش‌اخلاق هستید پس منابع استرس را از او دور کنید. یکی از شناخته‌شده‌ترین منابع استرس، اخبار و برنامه‌های نامناسب تلویزیون و سایر رسانه‌های اجتماعی است که به نوعی کودک را در چالش‌های واقعی جهان درست قبل از آمادگی پذیرش آنها مواجه می‌کند. برای شروع بهتر است هنگام صرف غذا تمام وسال الکترونیکی را کنار بگذارید و غذا را با آرامش همراه با عزیزانتان میل کنید.

آموزش کنترل افکار منفی در ذهن:کودکان نیز مانند بزرگسالان دارای صدای درون یا ناطق درونی هستند که معمولا در عملکرد آنها تاثیرگذار است؛ مثلا استفاده از جملاتی مثل « این کار برای من خیلی سخت است» یا «من خنگ هستم » و سایر جملاتی از این دست بیانگر صدای منتقد درونی کودک هستند.بهترین روش برای مقابله با صدای منتقد درونی، آموزش روش‌هایی برای ایستادن در برابر این افکار منفی است. در اولین گام باید کودک را کاملا درک کنید و با او ابراز همدردی کنید، در گام بعد او را متقاعد کنید که این افکار کاملا ناخواسته هستند و باید آنها را نادید گرفت.

در آخرین گام لازم است که به آنها روش جایگزینی افکار مثبت به جای افکار منفی را آموزش دهید. مثلا به جای اینکه بگوید «من خنگ هستم» بهتر است گفته شود « تا حالا اینکار را انجام نداده‌ام». کودکتان را تشویق کنید تا همیشه این جمله را تکرار کند « ممکن است الان سخت باشد اما فردا دوباره امتحانش می‌کنم».

👶 @childrentherapy

| همانندسازی کودکان با خصوصیات منفی والدین |

درونی‌سازی و یکی شدن با خصوصیات منفی والدین، چیزی است که اغلب اوقات برای بسیاری از کودکان رخ می‌دهد. یکی از دلایل مهم درونی کردن خصوصیات منفی والد، این است که با این کار احساس گناه کودک آرام می‌گیرد. کودک که از والدش به دلیل داشتن آن خصیصه‌های منفی عصبانی است، حالا با درونی کردن آن ویژگی در خویشتن، خشمش اندکی فروکش خواهد کرد و امنیت بیشتری را تجربه می‌کند.

مثلا کودک از عصبی بودن والد، وسواس‌های او یا خساستش عصبانی است و در فانتزی‌های ناخودآگاهش خشم شدیدی را به او تجربه می‌کند. این خشم منجر به احساس گناه کودک می‌شود. او سعی می‌کند خودش هم عصبی، وسواس و یا خسیس باشد تا به این شیوه اندکی آرامش پیدا کند. انگار با خودش بگوید: «اگر مامان وسواسیه یا بابا خسیسه، خب من خودمم همینجوری‌ام».

اما دلیل دیگر این نوع درونی‌سازی، انتقام از والدین هم می‌تواند باشد. کودکی با پدر عصبی و پرخاشگر، خودش هم عصبی و پرخاشگر می‌شود تا با تداوم این چرخه، طعم تلخ رفتار پدر را به او بچشاند. کودکی با مادر وسواسی، خودش هم به شدت روی نظم اتاق یا تمیزی دست‌ها و صورتش حساس می‌شود یا هر لباسی را تن نمی‌کند چون بدنش را می‌خاراند تا بدین شکل به مادر بفهماند که رفتارهای وسواس‌گونه او تا چه حد برای کودک عذاب‌‌آور بوده است.

پس می‌بینیم که درونی‌سازی خصوصیات منفی والدین کارکرد بسیار مهم و عمیقی دارد و رابطه را در یک سیکل منفی نگاه می‌دارد. هر چند این سیکل بسیار آسیب‌رسان است، اما انگار همه‌ی اعضای خانواده را راضی نگاه می‌دارد. شاید در سطح خودآگاه شاکی باشند، اما آنچه باعث تداوم چرخه می‌شود، رضایت و لذت‌مندی در سطح ناخودآگاه است.

والد در ناخودآگاهش راضی است، چراکه عذاب‌وجدانش از پرخاشی که به فرزندش می‌کند کم می‌شود، چون کودکش هم به خاطر هر چیزی کوچکی داد می‌زند و قشقرق راه می‌اندازد. یا مادر کودکی را می‌بیند که با وسواس‌هایش او را درمانده کرده؛ پس خودش هم با عذاب‌وجدان کمتری به رفتارهای وسواس‌گونه‌اش ادامه می‌دهد. کودک هم متقابلاً در سطح ناخودآگاه از انتقامی که می‌گیرد لذت می‌برد و احساس گناهش نیز تا حد زیادی فروکش خواهد کرد.

👶 @childrentherapy

بددهنیِ فرزندان؛ کودکی کردن است یا بیماری؟

لج‌بازی، ناسزاگویی و پرخاشگری در کودکان اختلالاتی مجزا است، این که چگونه باید با این رفتارها در کودکان برخورد کنیم، مقوله‌ای است که باید در مرحله ابتدایی ریشه‌یابی شود.

فاکتور خانواده به عنوان نخستین عامل در بروز این اختلالات مطرح می‌شود، در کودکانی با سنین کمتر از ۷ سال، نقش خانواده مهمترین فاکتور مؤثر محسوب می‌شود اما برخی از اختلالات همچون لجبازی عمدتاً ناشی از نارسایی‌های عصبی و بیش‌فعالی هستند و در این موارد خانواده محور اصلی ریشه اختلال به شمار نمی‌آید چرا که بخشی از آن به دوران بارداری و فرآیند زایمان مادر بستگی دارد.

توجه به فاکتور خانواده به منظور رفع این اختلالات در کودکان ضروری است، دارو درمانی، رفتار درمانی، درمان‌های شناختی‌رفتاری و بازی درمانی، راهکارهای ضروری در راستای رفع این اختلالات هستند، هر چند دارو درمانی در هنگامی که ریشه مشکل از خانواده نباشد باید مورد استفاده قرار گیرد.

حذف و اصلاح الگو و مدل‌های بدرفتاری در خانواده‌ها اولویت اصلی در این زمینه می باشد. بعضاً این امکان وجود دارد که بددهنی یکی از بزرگترهای خانواده یا آشنایی کودک با شخصیت بدرفتار یکی از فامیل یا آشنایان، منجر به بروز چنین رفتارهایی در وی نیز شود.

فاکتورهای جسمی کودکان همچون سو تغذیه، کمبود ویتامین‌ها، کلسیم، فقر آهن و اسید آمینه، بدغذایی و عادات‌های غذایی نامناسب نیز در بروز این اختلالات مؤثر هستند، تنظیم زمان خواب کودکان بسیار مهم است چرا که کودکی که از خواب درست، کافی و منظمی برخوردار نباشد، رفتارهای خوب و مناسبی نخواهد داشت و پرخاشگر می‌شود.

👶 @childrentherapy

| به هر دلیلی که جدا می‌شوید، لزومی نداره دلیلش رو به فرزندتون بگید! |

مثلا اگر دلیل طلاق شما خیانت بوده و به فرزندتون بگید که پدر یا مادرش به دیگری خیانت کرده، فرزندتون تبدیل به محافظ شما میشه و فکر میکنه دیگه نیازهای خودش اهمیت نداره و باید از شما محافظت کنه، چون شما آسیب دیدید. او سعی می‌کنه جای پدر یا مادر غایب و بی‌تعهد رو برای شما پر کنه. فقط از شما مراقبت می‌کنه، دیگه به خودش اهمیت نمیده، یادش میره کودکی کنه.

اینکه به او گوشزد می‌کنید که دارید تنهایی او رو بزرگ می‌کنید، بهش این احساس رو منتقل می‌کنه که یک بار اضافه است! سرکوب شدن نیازهای کودکی قطعا به تروما ختم میشه و کودک در بزرگسالی دچار مشکلات فراوانی در خصوص رابطه عاطفی میشه. هضم دلیل جدایی برای کودک سنگینه و لزومی نداره دلیل اصلی رو بدونه، برای سلامت ذهن او بهترین کار اینه که از همدیگه به نیکی اسم ببرید.

👶 @childrentherapy