📹 تفاوت شرق آسیا و خاورمیانه در توسعه

▫️یک پژوهشگر توسعه، علوم سیاسی و تاریخ معاصر ایران تفاوت‌های شرق آسیا و خاورمیانه در مسیر دستیابی به توسعه را تشریح کرد.

▫️محمود سریع القلم، درباره ویژگی‌های کشورهای خاورمیانه در این مسیر تصریح کرد: در کشورهای شرق آسیا برخلاف خاورمیانه، نخبگان سیاسی تکروی ندارند و این تفکر وجود ندارد که ما یک کشور خاص هستیم.

▫️او تاکید کرد: توسعه یک تصمیم است و با استفاده از یک مثال به تشریح آن پرداخت.

نسخه کامل در تلگرام

نسخه کامل در سایت

📺 @ecoiran_webtv

این شاید غم انگیزترین نمودار اقتصاد ایران باشد: سهم کل ایران از درآمد دنیا...

دو بار تلاش ایران برای رسیدن به قافله کشورهای توسعه یافته به بن بست خورده و ناکام مانده.

آیا بار سومی اتفاق خواهد افتاد؟

در ادامه‌ی معمای توسعه ایران

آیا با شرایط فعلی میتوان به رشد اقتصادی ایران در آینده امیدی داشت؟

این دو محتوا را ببینید:

🎥 رشد اقتصاد ایران گارانتی دارد؟

نسخه صوتی

▫️در سالهایی که پاندمی کرونا تمام اقتصاد جهان را تحت تاثیر خود قرار داد و موجب منفی شدن نمودار رشد بسیاری از اقتصادهای دنیا شد، نمودار رشد اقتصادی در ایران به طرز عجیبی رو به بالا بود و نرخ رشد مثبتی را ثبت کرد.

▫️آمارهایی مانند رشد صنایع و خدمات هم نشان می‌دهد که این آمار توخالی نیست. اما مسعود نیلی با ریز شدن در آمارهای اقتصادی نشان می‌دهد که آیا این رشد پایدار خواهد بود یا یک شوک مقطعی است.

▫️مسعود نیلی این سخنرانی را در همایش «چشم انداز اقتصاد ایران ۱۴۰۳» که به ابتکار گروه رسانه‌ای دنیای اقتصاد برگزار شد، انجام داد.

📺 @ecoiran_webtv

ترسناک‌ترین نمودار ایران

در ویدئوی قبلی غم انگیزترین نمودار ایران را دیدیم که سهم ایران از درآمد دنیا را در ۶۰ سال اخیر نشان میداد که در قعر‌ مقدار چند دهه‌ای بود.

آیا آینده بهتر از امروز خواهد شد یا همانند امروز خواهد بود یا حتی بدتر از امروز؟

این سوال را با استفاده از ترسناک ترین نمودار اقتصادی ایران جواب دادیم...

📹 ایران تافته جدابافته نیست

▫️استاد دانشگاه شهید بهشتی با انتقاد از یک نوع تفکر رسانه‌ای و آکادمیک در مورد پیشینیه تاریخی کشور می‌گوید: برخی تفکر خاصی دارند و معتقدند چون کشور در یک جغرافیای پیچیده قرار گرفته یا در برخی مقاطع تاریخی حملات زیادی به کشور شده، بنابراین اجازه رشد نداریم.

▫️محمود سریع القلم، با رد این تفکر توضیح می‌دهد: اگر چنین باشد کشورهایی همچون ویتنام یا ترکیه هم در وضعیت مشابهی قرار دارند و نباید توسعه پیدا می‌کردند این در حالی است که کشوری همچون ویتنام تلاش کرده وارد منظومه جهانی شود.

نسخه کامل در تلگرام

نسخه کامل در سایت

📺 @ecoiran_webtv

سبقت ویتنام از ایران

آیا میدانید که درآمد سرانه ویتنام (و بله! ویتنام) در چه سالی از ایران بیشتر شد و الان چند برابر ایران است؟

دیدن ویدئو با کیفیت بهتر در اینستاگرام چراز:

https://www.instagram.com/reel/C8hwydtgCJ_/?igsh=MWNtN3RnMXh6OXBnYQ==

پی‌نوشت: قدرت خرید مردم ایران به واسطه ناترازی‌هایی که دولت‌ها ایجاد کرده‌اند همچنان بیشتر از ویتنامی هاست ولی آن هم دیر نپاید که...

قدرت خرید مردم ویتنام بعد از جنگش با آمریکا تا زمان سفر اوباما به ویتنام و مورد استقبال مردم قرار گرفتنش ۴ برابر شده بود و تا حال حاضر حدود ۵.۵ برابر شده است.

طی فقط ۲ نسل

ویتنام جای عجیبی است...

منبع:
https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.PCAP.PP.KD?locations=VN

داستان هند و بنگلادش و ایران

آقای قدیری ابیانه گفته بود که مردم ایران نباید خودشان را با ژاپن و آلمان مقایسه کنند و باید باید هند و پاکستان و بنگلادش مقایسه کنند.

ما این کار را برای ایشان و سیاستمداران ایران انجام دادیم.


پی‌نوشت: اعداد بر مبنای گزارشات بانک مرکزی، بانک جهانی و دلار آزاد محاسبه شده‌اند.

آیا در ایران انقلاب خواهد شد؟

گفتگوی چراز با نقال باشی در باب دوراهی انتخابات

نسخه کامل در یوتوب:

https://youtu.be/J4U1woWQ8Rs?si=OyRtej2FzFyXpM0O

نتیجه انتخابات چه خواهد بود؟

قسمتی از گفتگوی چراز با نقال باشی در باب دوراهی انتخابات

نسخه کامل در یوتوب:

https://youtu.be/J4U1woWQ8Rs?si=OyRtej2FzFyXpM0O

دوراهی انتخابات
و دشواری ایرانی بودن!


نسبت انقلاب و توسعه چیست؟
احتمال انقلاب مجدد در ایران چقدر است؟
احتمال کمک کشورهای دیگر به ایران چقدر است؟
چرا ترکیه، آلمان، لهستان، کره جنوبی از رقابت قدرت‌ها سود بردند و ایران بهره نبرد؟

آیا در انتخابات باید شرکت کرد یا نه؟

https://youtu.be/J4U1woWQ8Rs?si=OyRtej2FzFyXpM0O

ملت همه یا هیچ
پرده اول: کندن میوه‌ی کال آزادی

حدود ۱۱۵ سال پیش. مجلس اول مشروطه تشکیل شده بود و محمدعلی شاه جوان بر سر کار بود. مشروطه‌خواهان تمام آزادی را یک‌جا می‌خواستند و برای آن عجله داشتند. مجلس بودجه دربار را کاهش داده بود و روزنامه‌ها علیه شاه و دربار به تندی و حتی فحاشی صحبت می‌کردند. صدراعظم شاه اتابک، ترور شد و به قتل رسید.

گروهی از مشروطه‌خواهان تندرو، جلوی کالسکه شاه بمبی منفجر کردند که او را نکشت اما مصمم به نابودی مشروطه کرد. شاه، لیاخوف روس را فرماندار نظامی تهران کرد و او هم مجلس اول مشروطه را به توپ بست و برخی نمایندگان را کشت.

دوران استبداد صغیر شروع شد تا آنکه یک سال بعد، تهران توسط مشروطه‌خواهان تبریز فتح شد. شاه از مشروطه‌خواهان دعوت کرد مجلس را دوباره برقرار سازند و از گذشته بگذرند اما آنها گفتند: یا همه‌ات مورد قبول ماست یا هیچت را نمیخواهیم.

و حسن تقی‌زاده را مامور اخراج شاه کردند. شاه به شدت گریه می‌کرد و به تقی‌زاده التماس کرد. تقی‌زاده گفت: باید هرچه‌زودتر خاک ایران را ترک کنی. به دستور مشروطه‌خواهان اثاثیه و جیب محمدعلی شاه و حتی لباس زیر همسرش بازرسی شد و چند قطعه جواهر پیدا شد و ضبط شد.

شاه اخراج شد و به اروپا رفت و پسرش احمدشاه به جای او نشست و هرج‌و‌مرج کشور را به مدت حدود ۱۰ سال در بر گرفت و پس از آن دوران دیکتاتوری مجددا شروع شد و مشروطه از بین رفت. مشروطه‌خواهان صبر نکردند تا میوه درخت آزادی برسد. آن را کال کندند و نهال نحیف آزادی با میوه از جا کنده شد.

تقی‌زاده بعد از ۴۵ سال که از آن قضایا گذشته بود می‌گفت: "اگر ما با محمدعلی‌شاه راه آمده بودیم و جوانی نکرده بودیم شاید مشروطه آن چنانکه مطلوب بود، می‌ماند."
.

ملت همه یا هیچ
پرده دوم: انقلاب ۵۷

حدود ۴۵ سال پیش، روند توسعه اقتصادی و رشد درآمد ایران به سرعت به جلو می‌رفت اما توسعه سیاسی به بن بست خورده بود و آزادی‌های سیاسی توسط ساواک خفه شده بود.

پس از ۱۵ سال رشد اقتصادی بی‌نظیر در تمام تاریخ معاصر، وقتی اقتصاد به‌خاطر بیماری هلندی و ریخته شدن دلارهای نفتی در سال ۵۶ دچار رکود شد، نارضایتی اقتصادی نیز به نارضایتی سیاسی اضافه شد. ساواک در سرکوب افراط می‌کرد. سال بعد در ۱۷ شهریور اعتراض‌کنندگان با مشت آهنین مواجه شدند و به خاک افتادند. اما روزبه‌روز به تعداد آنها اضافه می‌شد.

شاه به خودش آمد. ساواک را تعطیل کرد. هویدا را زندان کرد. اعلام فضای باز سیاسی کرد و گفت من صدای انقلاب شما را شنیدم.
اما ملت ایران دیگر صبری نداشت...

مظفر بقایی در تاریخ شفاهی ایران می‌گوید:
من با دوستان خودم که صحبت می‌کردم می‌گفتم تا یک مرکزی نباشد که بتواند این آشفتگی را در دست بگیرد و اداره کند مملکت را خطرناک است که بهم بریزد. ولی جوابی که می‌دادند می‌گویم یکی از دوستان من که استاد دانشگاه بود و یکی دیگر که نویسنده است و خیلی هم وارد به امور، هر دوتا جدا نه با هم در جلسات مختلف گفتند «این برود سگ بیاید.» همین جمله. همین جمله «این برود سگ بیاید.»

ملت گفت یا همه‌ات مورد قبول ماست یا هیچت را نمی‌خواهیم.
شاه رفت. مردم انقلاب کردند و اقتصاد به کما رفت. بعد دانشجویان خشمگین سفارت آمریکا را فتح کردند و روابط اقتصادی و دیپلماتیک هم به کما رفت. بعد بوی آشفتگی و هرج‌و‌مرج صدام را به هوس جنگ کشاند و جنوب ایران ویران شد و درآمد ملی و اقتصاد به خاک نشستند.

کره جنوبی هم در سال ۵۷ تحت دیکتاتوری ژنرال پارک بود و قدرت خرید مردمش حدود مردم ایران بود. تا انتهای جنگ، قدرت خرید مردم کره به ایرانی‌ها رسید و همان زمان از دیکتاتوری درآمد و به جمهوری تبدیل شد. و پس از ۴۰ سال در حال حاضر قدرت خرید مردم کره ۳ برابر مردم ایران است. مردم کره ظرف ۲ نسل هم دیدند که قدرت خریدشان ۳۵ برابر شد و هم آزادی‌شان را هم به چنگ آوردند.

اما انقلابیون ایرانی صبر نکردند تا آزادی که میوه درخت توسعه اقتصادی است، برسد. آن را کال، با درختش از جا کندند و از داشتن ثروت و نداشتن آزادی به نداشتن هیچ‌کدام رسیدند. بسیاری از انقلابیون پس از ۴۰ سال پشیمان شدند و گفتند اگر صبر کرده بودیم و به محمدرضا شاه فرصت دیگری داده بودیم الان هم ثروت داشتیم و هم آزادی، مثل کره جنوبی.
.

ملت همه یا هیچ
پرده سوم: قهر ۸۴

حدود ۲۰ سال پیش. اوضاع آزادی‌های سیاسی رو به بهبود بود. اوضاع اقتصادی هم برای اولین بار پس از جنگ، در دولت‌های توسعه‌گرای سازندگی و اصلاحات یک رشد خیره‌کننده به خود دیده بود. ملت البته نارضایتی‌هایی هم داشت، بابت اینکه کشور در مسیر آزادی‌های سیاسی آنچنان که انتظار داشت جلو نرفته بود. دو سال آخر دولت اصلاحات، طرفداران خاتمی که دوبار به او رای داده بودند، عبور از خاتمی را برای مطرح کردن گزینه‌های تندرو مطرح کرده بودند.

دانشجویان سابقا طرفدار خاتمی در مراسم دانشگاه تهران در ۱۶ آذر برایش شعار دروغگو، دروغگو! خجالت، خجالت! خواندند و تا جایی نگذاشتند او صحبت کند که عصبانی شد و تهدید کرد که بیرون می‌اندازدشان.

گفتند یا همه‌ات مورد قبول ماست یا هیچت را نمی‌خواهیم.

در انتخابات شورای شهر و مجلس شرکت نکردند و توزیع‌گراها بجای توسعه‌گراها به مجلس رفتند و احمدی نژاد در سال ۸۲ به شهرداری تهران رسید تا آن را تبدیل به سکوی پرتابی برای انتخابات ریاست جمهوری ۸۴ کند.

از آنجا که گزینه‌های تندرو توسعه‌گرا در انتخابات ۸۴ تایید صلاحیت نشدند، طرفداران اصلاحات به هاشمی هم پشت کردند و انتخابات را تحریم کردند.

نتیجه تحریم انتخابات این شد که احمدی‌نژاد هاشمی را شکست داد و رئیس جمهور شد و دو کار کرد. اول در اقتصاد سرمایه‌گذاری را کاهش داد و با سیاست‌های توزیع‌گرایانه مثل ریختن دلارهای سرشار نفتی به بازار، قیمت دلار را کنترل کرد که باعث تشدید بیماری هلندی و نابودی صنعت شد. دوم در سیاست خارجی تصمیم به تهاجم علنی به اسرائیل گرفت که موجب تحریم آمریکا و اروپا به تحریک اسرائیل شد.

جک استراو وزیر خارجه وقت انگلستان در کتابش میگوید: "احمدی‌نژاد با آن سخنرانی‌های زنجیره‌ای در سازمان ملل فقط دردسر درست کرد و نفرت پراکند…او فقط خرابکاری کرد و نه فقط برخلاف میل دول خارجی که بر ضد منافع مردم خودش قدم برداشت و همهٔ هم‌پیمانان و دوستان خارجی ایران را فراری داد. همه را در شورای امنیت علیه ایران متحد کرد و باعث شد آن‌همه قطعنامهٔ کُشنده را برای ایران صادر کنند."

تحریم باعث افت قدرت خرید مردم ایران و یک سوم شدن درآمد دلاری آنها در عرض ۱۰ سال شد. ۱۰ سالی که درآمد دنیا در آن بازه ۳۰ درصد هم رشد کرده بود و مجموع این دو اتفاق باعث شد که سهم ایران از اقتصاد دنیا به مقداری برسد که در پایان جنگ با عراق رسیده بود و ایران گویی دوباره به خاک جنگ نشست...

مردم ایران و ترکیه تا قبل از تحریم‌ها قدرت خرید کاملا برابری داشتند اما در حال حاضر قدرت خرید مردم ترکیه ۲ برابر ایران است و همچنان رو به رشد در حالیکه سرنوشت اقتصاد تحریم شده ایران به‌طور کلی در هاله‌ای از ابهام فرو رفته...

آنها که می‌گفتند تحریم فرصت و نعمت و بخت ایران است و نفت آمریکا به‌زودی تمام می‌شود، حالا تقصیر تحریم را به گردن دیگران می‌اندازند و می‌گویند اگر فلان کار را نکرده بودند تحریم نمی‌شدیم...

باری! اگر ۱ میلیون نفر بیشتر در انتخابات شرکت می‌کردند و توسعه‌گراها روی کار می‌آمدند، به احتمال زیاد حالا ایران تحریم نبود. مردم ایران برای کندن میوه آزادی عجله کردند و میوه کال با درختش از جا کنده شد و آزادی‌های سیاسی و هم اقتصادی به ته چاهی افتادند که کسی ایده مطمئنی برای برون‌رفت از آن ندارد.

پرده چهارم: خشم ۱۴۰۳

بخش معترض مردم ایران پس از مچاله شدن زیر بار تورم و اتفاقات خونبار آبان ۹۸ و پاییز ۱۴۰۱ تصمیم‌شان را گرفته‌اند که یکبار برای همیشه نظام را ساقط کنند و تا رسیدن به همه‌ی آزادی به هیچ قدم مثبتی روی خوش نشان ندهند و بنابراین انتخابات را تحریم کرده‌اند.
.

نقل قول بالا از هانا آرنت را بخوانید.

۱- در تاریخِ پس از اختراع تفنگ اتوماتیک (مسلسل) نمونه‌ای وجود ندارد که حکومتی نیروی وفادار نظامی داشته باشد و انگیزه سرکوب هم داشته باشد و سقوط کند، مگر مقابل تهاجم خارجی

برای مثال؛
محمدرضا شاه: نبود انگیزه سرکوب (بعد از ۱۷ شهریور)
شوروی: نبود انگیزه سرکوب
چائوشسکو (رومانی): نبود نیروی وفادار برای سرکوب
بن علی (تونس): نبود انگیزه سرکوب
مبارک(مصر): عدم حمایت ارتش از جایی به بعد
قذافی(لیبی): حمله خارجی

۲- هیچ قدرتی ریسک اشغال ایران را به جان نمی‌خرد، آن هم پس از ناکامی اشغال افغانستان و عراق توسط آمریکا

پس اگر به امید براندازی و سقوط نظام رأی نمی‌دهید بدانید چنین احتمالی در آینده‌ی قابل پیش‌بینی وجود ندارد.

@choraz

۳- کسانی که خارج از ایران زندگی میکنند و شما را تشویق به رای ندادن میکنند، اگر ایران تبدیل به ویرانه شود ضرر نمی‌کنند و زندگی خودشان را دارند. پس در ضرر شما شریک نیستند و فقط در سود احتمالی براندازی احتمالی شریک هستند که به ایران برگردند.

پس بدانید بیچاره شدن شما برای آنها فاجعه نیست. حتی برای برخی از آنها حمله نظامی به ایران و ویران شدن زیرساخت‌ها و اشغال شدن و کشته شدن ایرانیان در ازای سرنگونی حکومت مطلوب است.

آیا شما هم از ویران شدن ایران ضرر نمیکنید؟

@choraz

۴- نه رای دادن اصل است نه رای ندادن.
جایی که گزینه خوب و رأی آوری برای رای دادن نباشد، احتمالا رأی ندادن بهتر است.

اما جایی که احتمال ویرانی می‌رود و گزینه متفاوتی هم موجود است رای دادن معقول‌تر است.

۵- یک گزینه از گزینه‌های موجود که رأی بالایی هم دارد، به کلی از واقعیات دنیا گسسته است و در رویاها و خیال خودش سیر می‌کند و با رأی آوردن شرایط اقتصادی را چند برابر بدتر خواهد کرد و شرایط آزادی بیان (همین اینترنت نیم بند) را هم از بین خواهد برد.

@choraz