ناصر تقوایی (۱۴۰۴-۱۳۲۰)

عکس از مریم زندی

@cinema_book

ایران را دوست دارم، برای این که وطن من است، خوزستان را دوست دارم، برای این که ولایت من است، و عاشق آبادان هستم، برای اینکه زادگاه من است.

در تابستان سال ۱۳۲۰ خورشیدی، در گرمای جنگ جهانگیر دوم، در قلب جنگلی از نخل‌های ستبر سبز، در یک روستای عرب‌نشین زاده شدم. در کودکی یک سیاح حرفه‌ای بودم و همراه پدر به دوردست‌ترین بندرهای دریای جنوب سفر کردم و هر کلاس ابتدایی را در شهری و ده‌کوره‌ای خواندم و هفت سال بعد که به زادگاه خودم برگشتم در عالم خیال یک سندباد نوجوان بودم. در مدرسه به ادبیات علاقه داشتم، اما ریاضی خواندم. در جوانی داستان کوتاه می‌نوشتم و فریفته شیوه‌های نو بودم، اما باز نمی‌دانم چه شد که از سینما سر درآوردم.

در این مسیر به آدم‌های دانا برخوردم و صحنه‌های جالب، ولی زندگی خودم هیچ صحنه جالبی ندارد. تنها شانس من در زندگی شاید این بوده که با یک تولد ناخواسته شصت سال تمام مثل یک آدم زیادی در کنار یک ملت کهنسال زندگی کرده‌ام. دوازده داستان کوتاه، سیزده فیلم گزارشی و مستند، سه فیلم کوتاه داستانی، شش فیلم بلند سینمایی و یک مجموعه شانزده ساعته تلویزیونی در کارنامه من دیده می شود. به اضافه یک مجموعه عکس و اسلاید از طبیعت و زندگی و فرهنگ این مرز پرگهر، در هزار و یک نما. با این همه از دور تنبل جلوه می‌کنم؛ چرا که در این ده ساله، به دلایلی که ناگفتنش بهتر است، کارهای تازه مرا نه کسی خوانده، نه کسی دیده...

@cinema_book

مردی که ایستاد
نوشته عباس بهارلو

چاپ‌شده در مجله فیلم، شماره ۴۸۵، دی ۱۳۹۳

@cinema_book

مردی که ایستاد
نوشته عباس بهارلو

چاپ‌شده در مجله فیلم، شماره ۴۸۵، دی ۱۳۹۳

@cinema_book

هزار و یک شب
از سنگی تا چاپی

چاپ‌شده در فصلنامۀ مترجم، شمارۀ ۹۰، پاییز ۱۴۰۴

@cinema_book

۳۱ حلقه فیلم از دوران قاجار در کاخ گلستان شناسایی شد.

آلبومخانه اینجا صحبتش بود.

@cinema_book

فاتح شدم
و امروز دستم به تنور رسید!
ویژه‌نامه غذا در سینما!
گرانترین مجله‌ فارسی با صد و ده صفحه
ناقابل یک میلیون و دویست هزار تومن
فاتح شدم
و حتی افتخار این را داشتم که ورقش بزنم....

@cinema_book

نشر ثالث، پاییز ۱۴۰۴

گزارشی کوتاه از سینمای ایران و ظهور موج نو تا سال ۵۷/ علیرضا فشاهی/ رقعی/ ۱۵۸ صفحه/ ۲۰۰۰۰۰ تومان

پشت جلد:
رنج‌ها و مصائبی که بر سینمای ایران تا سال ۵۷ حادث شد کم و اندک نبوده و به همین دلیل هم سینماگران متفکر و اندیشمند را بر آن داشت که دوربین‌ها را از کافه‌ها و نمایش رقص و آواز‌های بی‌دلیل و گهگاه آزاردهنده به زندگی واقعی مردم و به خانه و محل کار و اجتماع واقعی و حقیقی مردم برده و تأمل بر این سوال را که چرا این‌چنین است در اذهان عمومی و مخاطبان واقعی خود برقرار کرد... ظهور و پیدایش موج نو سینمای ایران آغازی بود بر پایان این تبهکاری هنری‌، اما متاسفأنه و بعد از ۴۶ سال دوباره شاهد بازگشت فیلم‌فارسی‌های جدید با عناوین مختلف در ساخت و نام فیلم از به‌کار‌بردن نام حیوانات، سفرهای بی‌دلیل و مسخره‌، رقص و آواز‌های آقایان و... به‌عنوان شاد‌کردن مردم هستیم!
به امید آن‌که موج نو در حیات کوتاه‌مدت خود دوباره چون ققنوس بر پا خیزد.

@cinema_book

نمایش کشف
چاپ‌شده در روزنامه هم‌میهن، شماره ۹۱۰، دوشنبه ۲۸ مهر ۱۴۰۴

@cinema_book