ایران سرزمین شگفت‌‌آوری است. تاریخ او از نظر رنگارنگی و گوناگونی کم‌نظیر است. ایران، شاید سخت‌جان‌ترین کشورهای دنیاست. به‌رغم تلخ‌کامی‌ها، ما حق داریم که به کشور خود بنازیم. کمر ما در زیر بار تاریخ خم شده است، ولی همین تاریخ به ما نیرو می‌دهد و ما را بازمی‌دارد که از پای درافتیم. تراژدی، همواره در شأن سرنوشت‌های بزرگ بوده‌ است. ملت‌ها نیز چنین‌اند. آنچه ملتی را آبدیده و پخته و شایستۀ احترام می‌کند، تنها فیروزی‌ها و گردن‌افرازی‌های او نیست، مصیبت‌ها و نامرادی‌های او نیز هست. از حاصل دوران‌های خوش و ناخوش زندگی است که ملتی شکیبایی و فرزانگی می‌آموزد. قوم ایرانی در سراسر تاریخ خود از اندیشیدن و چاره جستن باز نایستاده. دلیل زنده بودن ملتی نیز همین است. آن همه مردان غیرت‌مند، آن‌ همه گوینده و نویسنده و حکیم و عارف، آن همه سرهای ناآرام، پروردۀ این آب و خاک‌اند و به تولّای نام اینان است که ما به ایرانی بودن افتخار می‌کنیم.

برگرفته از: ایران را از یاد نبریم، محمدعلی اسلامی ندوشن، انتشارات توس، ۱۳۵۱، صص ۱۹-۲۴

@daltal

دنیای بی‌ایران قابل تصوّر نیست


دفتر تاریخ ما در تقریر این دعوی شاهد صادقی است و هیچ چیز مثل آن نمی‌تواند در نزد مورخ، توالی قرن‌ها و نسل‌ها و تعاقب سلسله‌ها و سلاله‌ها را آینهٔ عبرت و مایهٔ شناخت سرنوشت انسانی سازد.
در عین حال هیچ چیز مثل آنچه این شاهد، فارغ از هر گونه میل و هوی می‌گوید نمی‌تواند سير بقاء و دوام آنچه را سازندگان بی‌نام این فرهنگ و تمدن مرده‌ریگ گذشته به وجود آورده‌اند برای مورخ مايهٔ اعتماد بر آیندهٔ زوال‌ناپذیر آن جلوه دهد.
می‌کوشم عشق و علاقه‌ای را که به این قوم و دیار عزیز دارم یک لحظه فراموش کنم تا بی هیچ شور و هیجانی در آن باره داوری نمایم.

اینجا همه‌چیز نشان می‌دهد که در کشمکش شرق و غرب تلاش سرسختانه‌ای که مردم این دیار در حفظ هویت خویش کرده است نه فقط برای خود وی مایه افتخار جاودانی بوده است، بلکه برای دنیای انسانیت هم نتایج ارزنده داشته است.
از این‌روست که بی هیچ شور و هیجان و بی آنکه ارج و بهای تلاش اقوام دیگر را معروض نفی و تردید سازم، سعی و تلاش گذشتهٔ قوم و دیار خویش را به چشم اعجاب و تحسین می‌نگرم و احساس می‌کنم که این سرزمین در تاریخ انسانیت، آن اندازه سهم و تأثیر سودبخش داشته است که دنیای بی‌ایران برای انسانیت قابل تصور، بلکه قابل تحمل، نباشد.

دنیای بی ایران؛ از این اندیشه بر خود می‌لرزم اما به هر حال دنیایی که فرهنگ ایران در آن مجال رشد و حرکت نیابد، دنیایی که در آن تمدن و فرهنگ پربار ایران در کشمکش جاذبه‌های شرقی و غربی مورد تهدید باشد، با دنیایی که دیگر حضور ایران در آن احساس نشود چه تفاوت دارد؟
ازینرو؛ همین تاریخ که هم اکنون از سیر در آن فارغ گشته‌ام این دغدغه را تا حد زیادی از خاطرم می‌زداید. این تاریخ تمامش داستان تلاش پایان‌ناپذیری است که در پرآشوب‌ترین نقطهٔ تلاقی اقوام جهان یک قوم را با یک فرهنگ که مایه امتیاز و تعیّن او بوده است، وحدت و قوام بخشیده است.
در واقع تا امروز سی قرن تقلا و تلاش مخاطره‌آمیز و پرماجرا فرهنگ و حیات این قوم و این سرزمین را در گذشته‌ها از عناصر انسانی سرشار کرده است و همین گذشته‌هاست که ریشهٔ بقای آن را در فراخنای جهان آینده هم استوار می‌سازد و از هر خطر هم ایمنش می‌دارد.

#استاد_عبدالحسین_زرینکوب
#دفتر_ایام، صفحهٔ ۲۹۷
#ایران

@daltal

امکانات جغرافیای بزرگ ایران
و دلایل تهدید تجزيه توسط اسرائیل.
@daltal

#یادداشت
جنگ
شب بود که سرم را از پنجره شکسته اتاق بیرون بردم. اتاق حرکت می‌کرد و مقصدش جای نامعلومی بود. حرکت رو به جلو ، باد تابستانی درست می‌کرد که فشارم می‌داد به عقب. در این کشاکش، چشم‌های تقریباً خیسم دنبال ماه آسمان شب می‌گشت. ماه نبود. عوض‌اش خیلِ بی‌شماری از ستارگان را می‌دیدم که درخشان‌تر از همیشه به حرکتِ اتاق، شیشه‌های شکسته آویزان از پنجره‌، باد تابستانی، و چشم‌های تقریباً خیسِ من نگاه می‌کردند.
👉 @telepelican

پادکست مقاله هستی شناختی خشونت شنیداری، اثر مارتین داتری.
این پادکست در پیوند با تجربه خشونت شنیداری حاصل از موج های انفجاری در جنگ ایران و اسرائیل است.

کد تخفیف ۳۵ درصدی خرید کتاب
tir
از لینک زیر وارد شوید:
https://www.30book.com/referral/he1qlEJu

من معمولا نوشته‌های دیگران را منتشر نمی‌کنم. اما این مورد فرق دارد. این قصه‌ی سه صفحه‌ای درباره‌ی یکی از وقایع زندگی من نوشته شده. یکی از رفیقان خوش ذوق و خوش قلم بعد از اینکه ماجرای چمدان رها شده‌ی من در ترکیه را شنید آن را به صورت یک داستان کوتاه درآورد. چهار سال پیش زمانی که به دلیل محدودیت‌های مسافرت به روسیه از مبدا ایران به دلیل پاندمی به ترکیه رفته بودم تا از آنجا خودم را برسانم ولادی‌وستوک اتفاق افتاد. به دلیل آسیب‌دیدگی جسمانی از ناحیه‌ی زانو، چمدان کتاب‌هایم را بین راه در استانبول رها کردم و رفتم. جزییات ماوقع را در این نوشتار می‌توانید بخوانید. و آری، این داستان واقعی است.

داستان کوتاه چمدان
نویسنده: آلما اصلانی

رنگ لباس عزاداری: از سفید تا سیاه

رنگ لباسهای عزاداری ایرانیان در طول تاریخ همیشه مشکی نبوده است.

#رنگ_سفید:

در تاریخ بیهقی, قرن پنجم,  بعد از مرگ سلطان محمود غزنوی, گزارش شده است که پسرش سلطان مسعود:

"دیگر روز بار داد با قبا و ردائی و دستاری سپید, و همه اعیان و مقدمان و اصناف لشکر به خدمت آمدند, سپیدها پوشیده و بسیار جزع بود".

#رنگ_ازرق_و_سیاه

در تاریخ جهانگشای جوینی, قرن هفتم, گزارشی درباره خوابی که سلطان محمد خوارزمشاه دیده, آمده است:

"سلطان شبی در خواب اشخاصی نورانی دیده بود روی خراشیده, مویها پریشان و کالیده جامه سیاه بر مثال سوگواران پوشیده"

جوینی در جایی دیگر از کتابش آورده است:

"سوسن‌ در کسوت‌ سوگواران‌ ازرق‌ می‌پوشید"

ازرق, طیفی از رنگ آبی تیره و کبود است.

#تصویر_لباس_عزا
لباس عزاداری سیاه از دوره صفوی, قرن دهم, بیشتر رایج شد. نگاره ای متعلق به سال  ۹۲۶ هجری / ۱۵۲۰ میلادی,   افرادی را در مراسم تشییع جنازه نشان می دهد. آنها با استایلی سرتاسر سیاه, لباسهای بلند و کفش سیاه, دیده می شوند.

🎨این نقاشی متعلق به کتاب خمسه نظامی است که در شیراز نقاشی شده و اکنون در موزه ژنو نگهداری می شود.

مصاحبه با روزنامه جام‌جم درباره سینمای ملی و امر ملی در سینما:
https://jamejamonline.ir/fa/news/1509126/

📻 پادکست کنج

🎧 کنجی برای شنیدن داستان‌های اشخاص، مکان‌ها و رویدادهایی در دل تاریخ

اپیزود دوازدهم: وضعیت سفید؛ قسمت اول: آمریکا

در این قسمت بناست تا با توجه به جنگ اخیر ایران با رژیم اسرائیل و دخالت‌های آمریکا در آن، دقایقی به دخالت‌های جنگ‌طلبانۀ آمریکا در دنیا بعد از جنگ جهانی دوم اشاره و روایتی از مهم‌ترین جنگ‌هایی که آمریکا در آنها حضور مستقیم داشت، ارائه شود.

نویسنده و راوی: محمد رزمگه
تهیه‌کننده: تکین قشنگی


🔷️ پادکست کنج را دنبال کنید.

کست باکس:
https://castbox.fm/vi/825881902

شنوتو:
https://shenoto.com/album/podcast/329107/اپیزود-دوازدهم-وضعیت-سفید؛-قسمت-اول-آمریکا

اینستاگرام:
https://www.instagram.com/podcastkonj?igsh=ang4NWZkaGs4dnEw

تلگرام:
https://www.tg-me.com/konjpadcastt

#پادکست
#پادکست_کنج
#جنگ
#آمریکا
#ایالات_متحده_آمریکا

«نوآوریِ تقلیدی»

رویکردی که اغلب از مناسک شیعی صرفاً رفتارهای تکرارشوندهٔ غیرپویا را در طول زمان می‌خواهد، به‌دنبال جداسازی مناسک از بافتارهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی اقتصادی است. اساساً نمی‌توان و منطقی نیست که مناسک نسبتی با وضع موجود جوامع نداشته باشند و در خلأ رفتارشناسانهٔ تاریخی خود بازتولید شوند. هیئت‌ها، منبرها و مداحی‌ها اگر در نقطهٔ تعادلی از تاریخ، عقیده و اکنون قرار نگیرند، کارکردهای تاریخی خود را از دست می‌دهند. امسال به‌واسطهٔ ج.ن.گ میان ایران اسلامی با رژیم جعلی صهیونی، نزدیک به ماه محرم، جامعهٔ ایرانی که داغدار شهدای خود و خشمگین از تعرض به خاک ایران اسلامی است، قطعاً نیازمند زیست‌بوم ارتباطی مانند هیئت است که با زمینه‌های اجتماعی و شرایط موجود کشور عجین شده‌ باشد. هیئت در طول تاریخ نتوانسته خود را از جامعه جدا کند و همیشه وام‌دار احوال و شرایط اجتماعی بوده‌‌ است. امسال سخنرانی، روضه و مداحی‌ها بایستی به این ج.ن.گ حق و باطل بپردازند و روحیهٔ عرق به این کشور دینی را تقویت کنند. حرکت محمود کریمی در شب اول محرم ۱۴۴۷ حرکت بی‌نظیری است؛ شروع بخش رسانه‌ای و جذاب مراسم (سینه‌زنی) با مداحی دربارهٔ حب به وطن است. هوش محمود کریمی در نوآوری و پیوند مسائل اجتماعی با مناسک اتفاق بسیار مهمی در تاریخ هیئات است که قابلیت الگوگیری دارد. با وجود این نوآوری و خلاقیت ما شاهد #تقلید_تاریخی هستیم؛ تقلید موسیقیایی. نمی‌توان گفت خوشبختانه یا بدبختانه اما مداحی در ۱۰۰ سال اخیر ایران موجودیت کاملاً مستقلی از اتمسفر موسیقیایی نداشته‌‌است. حرکت از سمت شعر به تصنیف، توجه به سبک‌های موجود موسیقی در ایران، تقلید در شعر، تغییرهای جزئی در ترانه‌ها و اجرای تقلیدی آن، استودیویی‌شدن و... از نمونه‌های جریان تقلید تاریخی مداحی‌ از موسیقی در تاریخ ایران است. اما در دو دههٔ اخیر جریان تقلید شدت بیشتری گرفته و با عامه‌پسندی رسانه‌ای عجین شده، به‌طوری که پس از انتشار موسیقی‌های پاپ که قابلیت اجرا در هیئات را دارند، شاهد پیاده‌سازی متن جدیدی روی آن سبک موسیقیایی هستیم. تقلید از موسیقی‌های لس‌آنجلسی، غربی و شاد که مورد عتاب مراجع و رهبری نیز قرار گرفت، از کلید‌واژگان پرتکار این جریان است. اما سؤال اصلی من این است که جریان تاریخ‌مند و با اصالت مداحی در ایران آیا هویت و موجودیت مستقلی پیدا نکرده که مداحان ما بر آن اساس فعالیت کنند؟ در نمونهٔ اخیر آیا دست محمود کریمی و شعرا و سبک‌سازان او جهت خلق اثری با مختصات و اقتضائات مداحی (با موضوع حب به وطن) بسته بود که بایستی یک اثر موسیقیایی را با تغییراتی کوچک، بازخوانی کند؟ درسال‌های اخیر ما مداحی‌های خلاقانه و‌ نوینی را از مداحان مختلف ایرانی شاهد بوده‌ایم که تبادر ذهنی مستقیمی به جریان‌های موسیقی در ایران نداشته اما همچنان به تمرکز بر روی تقلیدی بودن اصرار خاصی دارند و این در آینده می‌تواند انتظارات مشارکت‌کنندگان در مناسک شیعی را دستخوش تغییر قرار دهد و اثر وضعی غیرقابل اجتنابی را بر مداحی ایران بگذارد؛ چراکه دیگر مداحان صرفاً محمد نوری و شجریان و عارف قزوینی را تقلید نمی‌کنند، بهنام بانی، هایده، تتلو و احلام را هم در صف اجرای تقلیدی خود قرار می‌دهند...

@mostaghis

💯 یه قدم تا دنیایی متفاوت فاصله داری؛ آماده‌ای وارد جمع خاص ما بشی؟ 🚀✨

🫆 با انتخاب کلید موردنظر، به جامعه دوستداران دانش، هنر و فلسفه بپیوندید.

این پست تبلیغاتی نیست، برای پیشرفت و رشد شماست، مجموعه ای از بهترین ها.