🔴کارگاه یک روزه
چگونه راهنمای «حس شگفتی» کودکان‌مان باشیم؟

✅ ویژه‌ی والدین، مربیان و تسهیلگران

در این کارگاه درباره موضوعاتی چون
🔹کودکی و شالوده‌ی عاطفی
🔹انسان و طبیعت
🔹نسبت حس شگفتی و ادراک
🔹تجربه، مغز و حس شگفتی
🔹تقویت/کاهش حس شگفتی
بحث و گفت‌وگو خواهد شد.

👨‍💻محمد عظیمی، مدرس دانشگاه، پژوهشگر و فعال حوزه کودک‌وطبیت.

بخش‌های مختلف کارگاه
🔹معارفه، گفت‌وگو، مقدمه و کلیات
🔹 پخش فیلم، طرح مبانی نظری، گفت‌وگو
🔹 پخش فیلم، بررسی راه‌کارها، جمع‌بندی و گفت‌وگو

⏰ تاریخ: پنجشنبه، ۳خرداد
ساعت: ۹:۳۰ تا ۱۳:۳۰

در پایان به شرکت‌کنندگان یک بسته آموزشی شامل مقالات مرتبط و کتاب «حسِ شگفتی» (نوشته راشل کارسون؛ ترجمه علی فقهی و نگار گودرزی)هدیه داده خواهد شد. 

اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
☎️تلفن تماس:
66962904
آیدی تلگرام:
@Khanehketabdar83

امروز مدارس طبیعت یازده ساله شدند.به امید بالیدن هرچه بیشتر آنها و به امید اینکه کودکی از قید دیوارهای کلاس برهد و بازی از سرگیرد.تنها بازی است که کودکان به سامان می‌پرورد.

گفتگوی محبوبه قربانی با محمد درویش:
نظر شما این است که خانواده‌ها باید کودکان‌شان را عاشق طبیعت و سرزمین‌شان کنند. این چطور اتفاق می‌افتد؟
وقتی کودکان بدون احساس گناه در کودکی، کودکی کنند، آن وقت در بزرگی، بزرگی می‌کنند ولی امروزه کودکی بچه‌ها حرام می‌شود چراکه والدین‌شان بیشتر نگران یادگیری زبان انگلیسی و بازی‌های کامپیوتری هستند و وقتی آن‌ها با خاک و گل بازی می‌کنند، فکر می‌کنند وقت‌شان به هدر می‌رود، در حالی که اینگونه نیست. امروزه در کشور‌های پیشرفته، بچه‌ها تا ۱۲ سالگی بر اساس سن‌شان، کلاس‌های‌شان تغییر پیدا می‌کند و از آن‌ها امتحانی گرفته نمی‌شود و گفته می‌شود می‌توانید به همین روال ادامه دهید ولی ممکن است از بعضی حقوق اجتماعی محروم شوید. به این شکل آن‌ها مهارت زندگی را یاد می‌گیرند، ولی در کشور ما به جای مهارت‌آموزی، تربیت کنکوری‌های کوچکی دنبال می‌شود که بتوانند در کسری از ثانیه تست بزنند! همین رویکردهاست که سبب می‌شود موضوعات مهمی مانند محیط‌زیست و ...
@darvishnameh
@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت

ذات هر کودکی طبیعت‌گراست،
چشمانش
شکوه ستارگان، زیبایی گل‌ها و اسرارآمیزی زندگی را
می‌بیند.

Ritu Ghatourey
@kodakbazitabiatKIT

کودکان شگفتی می‌بینند
چون در جستجوی آن هستند.

Christopher Moore
@kodakbazitabiatKIT

انجمن حمایت از حقوق کودکان به مناسبت روز جهانی محیط زیست برگزار می‌کند:

وبینار «کودک و طبیعت»

تاریخ: چهارشنبه، ۱۶ خرداد، ساعت ۱۸-۱۶

لینک وبینار:
https://meet.google.com/vwn-mvhs-bju

@irsprcorg

همه از صلح حرف می‌زنند
اما هیچ کس صلح را نمی‌آموزد!
رقابت چیزی است که
امروزه در دنیا آموزش داده می‌شود،
رقابت سرآغاز هر جنگی است!
آن روز که برای همکاری و اتحاد آموزش ببینم
روز صلح است!

ماریا مونتوسوری
@kodakbazitabiatKIT

حضور
(حضوری با توجه کامل)
تنها هدیه‌ای که کودک واقعا نیاز دارد💭

📍چند روز پیش گرفتارِ تماشای مورچه‌ها شده بودم. زیر تابش بی‌امان آفتابِ خردادماهی که بی‌فاصله و ناگهان؛ اردیبهشت بارانی را پرتاب کرده به آغوشِ تابستانی داغ، و یاد پرسشی افتاده بودم که کسی از ادوارد ویلسونِ عاشقِ طبیعت پرسیده بود:
شما چطور می‌توانید به یک مورچه عشق بورزید؟
ویلسون -که پیش‌تر تصویرش را با نگاهی مشتاق به یک مورچه همین‌جا دیده‌اید- در پاسخ می‌گوید: در واقع این کار شدنی است. البته عشق که نه؛ اما...
...ویلسون در ادامه از تعلق خاطری که توجه به جزییات طبیعت در جان ما می‌ریزد حرف می‌زند، از ایجاد حسِ مکان و "بودن‌درجهان" و دریافت ارزش‌های ذاتی آن.
 
طبیعت قرار است با ما چه کند و ما باید با طبیعت چه کنیم؟
 
بی‌شک این اساسی‌ترین پرسشی است که باید از خودمان بپرسیم! شاید این حرف عجیب به نظر برسد وقتی این همه پرسش معروف درباره‌ی معنای زندگی، چیستی مرگ و در جهان‌بودگی وجود دارد. ویلسون در همین گفت‌وگو می‌گوید: ما خودمان را از چیزی که برای شکل‌گیری روانی و هیجانی انسان حیاتی است جدا کرده‌ایم...جوانانی که احتمالا خودشان را به شدت درگیر نگرانی‌های مربوط به منِ خودشان و روابط‌شان با دوستان و آینده کرده‌اند و دارند به درون قالب‌های تنگِ ذهنی سقوط می‌کنند و بسیار افسرده می‌شوند، به این دلیل که تصور بسیار محدودی از جهان دارند.
 
امروز روز جهانی محیط زیست است.
راستش هدفم این نیست که بخشی از تمام حرف‌های ظاهرن بی‌اثری را که درباره‌ی زمین و آینده‌ی آن و بلایی که ما انسان‌ها برسر طبیعت و خودمان آورده‌ایم و می‌آوریم، در این نوشتار کوتاه تکرار کنم. به قول استاد عبدالحسین وهاب‌زاده در مقدمه‌ی کتابِ اخلاق محیط زیست، "در تخریب و تباهی محیط زیست مرثیه بسیار سروده‌ایم و اغلب هم بی نتیجه!" در این سال‌ها، حرف‌زدن در‌باره‌ی محیط زیست و طبیعت آن‌قدر شبیه زنجموره‌های بیهوده و بی‌اثر شده، که گاهی به خودم می‌گویم چه فایده که باز هم کلماتی بی‌اثر درباره‌ی فاجعه‌ای که پیش‌روی ماست بزنیم و احتمالن حال مردمان جهان را میان این همه دلیل برای حالِ بد، باز هم بدتر کنیم؟
 
هدفم بازآفرینی این پرسش‌ها در فضایی متفاوت است.
درست جایی ایستاده‌ایم  که شیوه‌های پرسش از جهان و خود، در قالب ادبیاتی تازه ما را باز هم گمراه‌تر می‌کنند.. معتقدم، اگر درافتادن در ادبیات موفقیت- چه فردی و چه گروهی- جوری تقلیل‌گرایی در مسیر رشد واقعی انسان است، در نگاهی موسع‌تر، درافتادن در ادبیات توسعه-باز هم چه در مقیاس فردی و چه در مقیاس اجتماعی- بدون توجه جدی به طبیعت و ارزش‌های آن، تقلیل‌گرایی در گستره‌ای نگران‌کننده تر است.
 
بدون فهم دقیق نسبتی که با طبیعت داریم، بدون فهم درست از موقعیتمان در طبیعت و مسوولیت‌هایمان در قبال آن،  هیچ راهی برای انسان شدن و انسانِ درست شدن و  درست زندگی‌کردن نخواهیم داشت.
 
طبیعت به عنوان اصلی‌ترین منبع زندگی و زمینه‌ی رشد، در عین حال، مهم‌ترین مسوولیت ما نیز هست.
 
بدون نزدیک شدنِ تمام وکمال به طبیعت و عاشق شدن به مورچه‌ها و علف‌ها و پذیرشِ مسوولیت در قبال آن‌ها، تمام مسیرهای رشدی که می‌رویم، راه به جای درستی نخواهند برد.
 
...آنگاه که به مصیبتی دچار می‌آییم و دیگر نمی‌توانیم زندگی را تحمل کنیم، درخت است که به کمک‌مان می‌آید و چیزی دارد که به ما بگوید: آرام باش! شکیبا باش! به من نگاه کن!...اگر بیاموزیم که چگونه به درختان گوش بسپاریم، آنگاه ایجاز و چالاکی و شتاب کودکانه‌ی افکارمان به سرمستی غیرقابل وصفی می‌رسند. (هرمان هسه/ دلتنگی‌ها و پرسه‌ها)
 
ابوالفضل وطن‌پرست
 
نگاه کنید به:
-         در جست‌و‌جوی طبیعت/ ادوارد ویلسون/ ترجمه‌ی کاوه فیض‌اللهی/ فرهنگ نشرنو
-         اخلاق محیط زیست/ جان بنسون/ ترجمه‌ی عبدالحسین وهاب‌زاده/ جهاد دانشگاهی مشهد
-         دلتنگی‌ها و پرسه‌ها/ هرمان هسه/ ترجمه‌ی مسیحا برزگر


#روز_جهانی_محیط_زیست
#توسعه_فردی
#طبیعت
#ادوارد_ویلسون

🆔@drvatanparast402

نخستین رویداد #هنر و #محیط_زیست

شنبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۳
تهران، فرهنگسرای ارسباران

@greenvolunteers

📍من همواره درختان را پرنفوذترین واعظان جهان دانسته‌ام...باید بگویم که تک درختانِ استوار را بیش‌تر ستایش می‌کنم. آن‌ها به آدم‌های تنها می‌مانند. البته نه مانند عزلت‌گزیدگان که از سرزبونی به گوشه‌ای گریخته باشند، بلکه همچون آدم‌های بزرگ و یگانه، مانند بتهوون و نیچه.

در بلندترین شاخه‌های این درختان هستی‌ست که خش خش می‌کند، این درختان در ابدیت ریشه دارند؛ اما هرگز خود را در ابدیت گم نمی‌کنند، بلکه با تمامی شیره‌های حیاتی‌شان تلاش می‌کنند تا به آن‌چه در دل دارند فعلیت ببخشند. آن‌ها می‌خواهند اسرارشان را هویدا کنند، می‌خواهند وجودشان را ابراز کنند.
هیچ چیز در دنیا قدسی‌تر و در خور پیروی‌تر از یک درختِ تنومند زیبا نیست.
 
هرمان هسه‌‌/ دلتنگی‌ها و پرسه‌ها/ ترجمه‌ی مسیحا برزگر

#هرمان_هسه
#طبیعت
#تک_درخت
#تنهایی
#توسعه_فردی

🆔@drvatanparast402

عبدالحسین وهاب‌زاده: « من به لایه‌های خاکستری مغز توجه ندارم؛ به لایه‌های زیر خاکستری مغز در مدرسه طبیعت توجه دارم...» ادامه👇

فیلم مستند
مدرسه در دست بچه‌ها (۱۳۸۰)
پژوهشگر و کارگردان: ارد زند
تدوینگر: محسن عبدالوهاب
تصویربرداران: محمود مقدم، بهروز صمدی مطلق
صدابرداران: علیرضا نکولعل، رضا گدازگر

مدیر و معاون یک مدرسه‌ی راهنمایی در تهران، پس از بررسی شرایط دانش‌آموزان، به مدت دو روز اداره‌ی مدرسه را به آنان می‌سپارند.

دانلود فیلم

@irandocfilms

فیلم مستند
مدرسه در دست بچه‌ها (۱۳۸۰)
کارگردان: اُرُد زند
سایر عوامل
@irandocfilms

به حال کسانی باید تاسف خورد که
طعم حضور در طبیعت را
در اوایل دوران زندگیشان نچشیده‌اند!

Jane Austen
@kodakbazitabiatKIT