🌿 ایران تشنه‌ی آگاهی است🌿

خشک شدن دریاچه‌ها، آتش‌سوزی جنگل‌ها، آلودگی هوا و کوهی از زباله...
همه از یک درد مشترک می‌آیند: نبود آموزش درست در مدارس ما.

ما تا وقتی آموزشِ محیط‌زیستی را از دبستان تا دانشگاه جدی نگیریم،
هیچ کمپینی، هیچ فریادی، هیچ پلاکاردی ریشه‌ای نخواهد بود.

💧 این کارزار می‌خواهد درسی به نام «محیط‌زیست و توسعه‌ی پایدار» را اجباری کند.
برای نسلی که بداند چطور زمین را دوست بدارد  نه فقط در حرف، در عمل.
بیایید فارغ از قوم و زبان، دست به دست هم دهیم.
ترک، لر، کرد، بلوچ، عرب و گیلک... ما همه فرزندان یک خاکیم.
🤝 برای اتحاد و آگاهی، برای آینده‌ی ایران، اینجا را لمس کنید 👇
🔗 https://www.karzar.net/26002
💚 ایران را فقط با آگاهی می‌توان نجات داد. 💚

⭕️ اعلام خطر: هشدار خروج تخت جمشید از فهرست میراث جهانی

📌 توسعه بدون حافظه، سقوط است و تخت جمشید، حافظه‌ ماست.

🗣 «حدود ۹۶۱ هکتار به محدوده‌ شهری مرودشت افزوده شده که بخش‌هایی از آن با حریم باستانی پارسه، شهر هخامنشی، هم‌پوشانی دارد. چنین توسعه‌ای می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای ثبت جهانی این اثر در فهرست یونسکو داشته باشد. این نخستین بار است که از زمان ثبت جهانی تخت جمشید در سال ۱۳۵۸، چنین تهدیدی تا این اندازه نزدیک و محتمل شده است.»

🗣 «میراث فرهنگی ایران، تنها سنگ و خاک نیست؛ حافظه‌ تمدنی ماست و تخریب یا بی‌توجهی به آن، در واقع پاک‌کردن بخشی از شناسنامه‌ تاریخی ملت ماست.»

✅ این بخشی از متن کارزاری است که در یک روز بیش از ۳۴۰۰ نفر آن را امضا کرده‌اند؛ برای مطالعه‌ی متن کامل کارزار و امضا روی لینک بزنید:

https://www.karzar.net/261398

🗓 شروع کارزار:  ۲۳ مهر ۱۴۰۴
📣 از طرف: عموم مردم
#️⃣ هشتگ رسمی: #خطر_خروج_تخت_جمشید_از_فهرست_میراث_جهانی
✍🏻 نویسنده: شیرین رستگارپور

#قدرت_بی_قدرتان ✌🏻
@Karzarnet

بهمن دارالشفایی:
امروز در مراسم تشییع ناصر تقوایی در خانه سینما هیچ‌کس سخنرانی نکرد و فقط این فایل پخش شد که بخش‌هایی از سخنرانی‌های خود تقوایی بود.

این بخش حرف‌هایش بیشتر از بقیه متاثرم کرد:
«امیدوارم اگر عمر ما قد نداد، ما کوشش خودمون رو کرده باشیم. به قول نیما، همین کوشش خودش یک‌جور انجام وظیفه است. عدم توفیق هم یک‌جور انجام وظیفه است.»
@bahmanshafa

کانون محیط زیست و توسعه پایدار با افتخار از علاقه‌مندان به مطالعه کتاب های محیط زیستی در دومین برنامه کتاب‌خوانی سبز دعوت به عمل می‌آورد.🌱


در صورت تمایل به شرکت در برنامه با آیدی زیر در تماس باشید.
@Env_asc





#اخبار
@environment_srbiau

🔴چشمه علی در دو روایت: خطای دیروز، وعده امروز

🔴چشمه علی در انتظار جبرانِ اشتباه مترو دوره قبل

🔹درحالی که برخی از کارشناسان می‌گویند خشک شدن چشمه علی ارتباطی با خشکسالی ندارد و جریان آب آن همچنان در زیرزمین وجود دارد اما مسیر طبیعی‌اش به‌دلیل حفاری مترو طی سال های گذشته منحرف شده است. به باور آنان، با اجرای تمهیدات فنی و هدایت دوباره آب زیرزمینی به مظهر اصلی، می‌توان این چشمه تاریخی را بار دیگر زنده کرد اما خشکسالی عمومی در کشور راهم نمی‌توان نادیده گرفت.

گزارش تکمیلی را در تهران آنلاین بخوانید
@tehraneonlinee

پایداری؛ روایتِ مراقبت در جهانِ بی‌تاب

به قلم: نازیلا حقیقتی
(با اقتباس از سخنان نشست رونمایی از کتاب «پایداری ایرانی»)
در روزگاری که جهان با شتاب مصرف می‌شود—از منابع طبیعی تا سرمایه‌های انسانی—بازگشت به مفهوم «پایداری» دیگر یک انتخاب نیست، یک ضرورت است. پایداری در ژرف‌ترین معنا، تمرینی است برای مراقبت: مراقبت از زمین، از انسان، از زمان، و از معنای زیستن.
پایداری و به‌ویژه توسعه‌ی پایدار، سه‌بعدی و زمان‌مند است؛ گذشته، حال و آینده را در پیوندی آگاهانه می‌بیند.
از گذشته می‌آموزد تا میراث طبیعی و فرهنگی حفظ شود؛
در حال به‌دنبال تعادل میان رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و سلامت زیست‌محیطی است؛
و نسبت به آینده احساس مسئولیت دارد تا نسل‌های بعد نیز از فرصت زیستنِ شایسته برخوردار باشند. توسعه‌ی پایدار یعنی «زندگیِ امروز، بی‌آن‌که حقِ زندگیِ فردا را بسوزانیم.»

از پرستش تا پایداری؛ ریشه‌های فرهنگیِ ایرانی

در فرهنگ ایرانی، «پرستیدن» به معنای مراقبت کردن بود، نه صرفاً عبادت.
آتش‌پرستی یعنی نگهبانی از روشنایی و گرما، و آب‌پرستی یعنی پاسداری از پاکی و زندگی.
از همین‌رو، پیش از آن‌که از غرب واژه‌ی «پایداری» را بشنویم، با آن زیسته‌ایم.
فرهنگ ایرانی، فرهنگ مراقبت است—مراقبت از هستی، از خاک، از عناصر، از انسان.
در سرزمین ما، پایداری از دل پرستش برخاست؛
پرستشی نه از جنس ستایش، که از جنس مراقبت.

مسئولیت اجتماعی؛ چهره‌ی انسانیِ پایداری

مسئولیت اجتماعی صرفاً پروژه‌ای تزئینی یا کمک‌محور نیست؛
بلکه درک اثر رفتار سازمانی بر انسان و طبیعت و پاسخ‌گو بودن در برابر آن است.
در این نگرش، سازمان‌ها باید یاد بگیرند چگونه زیست کنند، نه فقط چگونه تولید کنند.
هر تصمیم اقتصادی، هر خط تولید، و هر تغییر سیاست،اثری دارد که دیر یا زود به جامعه و محیط‌زیست بازمی‌گردد. پایداری یعنی دیدن این چرخه و مسئول ماندن در برابر آن.

از نگاه سطحی تا درک بازنگرانه

باید در نظر داشته باشیم پایداری نسخه‌ی آماده ندارد. هر منطقه، هر زمان و هر جامعه، پاسخ خاص خود را می‌طلبد.
پس نمی‌توان با یک «راه‌حل واحد» جهان را ترمیم کرد.
پایداری نیازمند نگاهی بازنگرانه است

نگاهی که زمان، مکان و انسان را درهم می‌تند و دوباره می‌فهمد.
این نگاه نه محصول تکنیک، که حاصل تأمل و مشارکت است.
پایداری یعنی پرسیدنِ مداوم از خود:
«برای چه می‌سازیم؟ برای که می‌سازیم؟ و با چه هزینه‌ای برای جهان؟»
سه محورِ درهم‌تنیده
در فلسفه‌ی پایداری، سه محور هرگز از هم جدا نمی‌شوند:
انسان: عزت، آموزش، سلامت و عدالت
مکان: منابع، فرهنگ محلی، تنوع زیستی
زمان: تداوم، یادگیری، آینده‌نگری
هیچ‌یک را نمی‌توان قربانی دیگری کرد.
هیچ عدالت اجتماعی بدون احترام به طبیعت پایدار نیست، و هیچ پیشرفت اقتصادی بدون آینده‌نگری دوام نمی‌آورد.

*چرخه‌ی* *زنده‌ی* *پایداری*
پایداری یک مسیر تکرارشونده است:
فهم موقعیت → هم‌فکری با جامعه → اقدام با احترام → بازنگری و یادگیری

این چرخه هرگز پایان ندارد، زیرا جهان همواره در حال تغییر است.
پایداری یعنی انعطاف، یادگیری، و بازسازی مداومِ راه.
پایداری و مسئولیت اجتماعی در جوهر خود تمرینی‌اند برای بازگشت به مفهومِ مراقبت. مراقب زمین بودن، یعنی مراقب انسان بودن. و مراقب انسان بودن، یعنی پاسداری از آینده.
در جهانی که از مصرف و فراموشی لبریز است، شاید بازگشت به همین واژه‌ی کهن نجات‌بخش باشد:
پرستیدن، به معنای مراقبت.

▫️روز ملی تسهیلگر کودک و طبیعت

در آستانه‌ی دهمین سالگرد برگزاری کارگاه تسهیلگری کودک‌وطبیعت در ایران،
بنیاد کودک‌وطبیعت با افتخار پنجم آذرماه را «روز ملی تسهیلگر کودک‌وطبیعت» نام‌گذاری می‌کند.

این روز، فرصتی است برای پاسداشت مقام تسهیلگرانی که با صبر، عشق و حضور خود،
میان کودک و طبیعت پلی از زندگی، یادگیری و امید ساخته‌اند و همچنین گرامیداشت یاد و ارج‌نهادن تلاش‌های سه تسهیلگری که دیگر در میان ما نیستند ولی سهم بی‌بدیلی در شکل‌گیری این مسیر داشته‌اند:
شبنم اسماعیلی، رمیصا امیری و طیب حیدرزاده؛
.

«روز ملی تسهیلگر کودک‌وطبیعت» یادآور مسیری است که با گام‌های کوچک اما استوار آغاز شد و امروز در سراسر ایران، الهام‌بخش نسلی است، که کودکی را در پیوند با طبیعت بازمی‌آفریند.

▫️بنیاد کودک‌وطبیعت | مهر ۱۴۰۴ 🌱

@madresehtabiat