ما
غصه‌هایمان را شمردیم
و به خواب رفتیم
باید هم کابوس می‌دیدیم.

خسته از خویشم، در آغوشم بگیر.

میدانید چیست؟
بعضی اوقات نباید شعر را کامل نوشت.
بلکه باید ادامه‌اش را سیر گریه کرد.

پس آدم دلش به چی خوش باشه؟