یه مدل دوستت دارمم هست که گفته نمیشه فقط فهمیده میشه از روی کارایی که طرف حاضره برات انجام بده، بهش میگن دوستت دارم واقعی، من اونجوری دوست دارم.
زمان و مکان مناسبی برای جوانی نبود،
کاش در روزگار دیگری می‌زیستیم،
ما همگی حیف بودیم..
کاش در روزگار دیگری می‌زیستیم،
ما همگی حیف بودیم..
وقتش که بشه، آدمش که برسه، چایی دم می‌کشه، چشمات براق تره، دلت آروم و خیالت راحت میشه، لاکت خوشرنگ‌تره، موهات خوش‌فرم‌تره خندت عمیق‌تره، ماکارونی خوشمزه‌تره، ابرا پشمکی‌ترن فقط باید وقتش برسه...
حقیقتا آدمیزاد گاهی از قوی بودن خسته میشه، دلش میخواد با خیال راحت آسیب پذیر و ضعیف و طفلکی باشه و بدونه یه نفر هست که مراقبشه.
اینایی که یکیو دارن که باهاش راجع به اتفاقات روزمره شون حرف بزنن، دو هیچ از بقیه جلوترن
وقتی یکی بهتون میگه: مواظب خودت باش، برو زود بخواب، خسته ای، غذاتو سر وقت بخور، نگران نباش شمام هم بهش بگید: منم دوست دارم..
آدمیزاد گوگِل نیست که تا دو کلمه براش تایپ کنی، حدس بزنه چی می‌خوای بگی.
برای آدمی‌زادها باید رک و پوست‌کنده حرف دلت رو بگی.
برای آدمی‌زادها باید رک و پوست‌کنده حرف دلت رو بگی.