#بهترین_کتابهایی_که_خوانده_ام
دردها بی شمارند. درک رنج های همدیگر، دنیا را قشنگ میکند.
👤بختیار علی
📚آخرین انار دنیا
💟@dialecticofsolitude
دردها بی شمارند. درک رنج های همدیگر، دنیا را قشنگ میکند.
👤بختیار علی
📚آخرین انار دنیا
💟@dialecticofsolitude
اندوهگین نباش سرزمین من.
در شکاف زخمهای تو بذر گل کاشتهام.
تو روزی،
سراسر گلستان خواهی شد.
👤علیرضا روشن
💟@dialecticofsolitude
در شکاف زخمهای تو بذر گل کاشتهام.
تو روزی،
سراسر گلستان خواهی شد.
👤علیرضا روشن
💟@dialecticofsolitude
#بهترین_متنهایی_که_خوانده_ام
دلم شبیه ساختمان بلندی در یک کشور جنگزده شده.
پر از زخم ترکشها روی دیوارش.
پر از چراغهای خاموشی که دیگر ساکنانش را نمیبینند.
چراغهای روشنی که صاحبانشان در اوج جنگ ترکشان نکردهاند.
آنهایی که صدای بمب را هر روز میشوند و بعد فکر میکنند، برای شام چه بخورند.
دلم شبیه ساختمان چهارده طبقه انتهای خیابان شهر میماند. میخواهد حتی شده با یک ساکن تبدیل به متروکهای غارتزده نشود.
دلم، دلش میخواهد هر کس به انتهای خیابانش رسید به تک پنجره ی روشنش اشاره کند و پناه ببرد.
💟@dialecticofsolitude
دلم شبیه ساختمان بلندی در یک کشور جنگزده شده.
پر از زخم ترکشها روی دیوارش.
پر از چراغهای خاموشی که دیگر ساکنانش را نمیبینند.
چراغهای روشنی که صاحبانشان در اوج جنگ ترکشان نکردهاند.
آنهایی که صدای بمب را هر روز میشوند و بعد فکر میکنند، برای شام چه بخورند.
دلم شبیه ساختمان چهارده طبقه انتهای خیابان شهر میماند. میخواهد حتی شده با یک ساکن تبدیل به متروکهای غارتزده نشود.
دلم، دلش میخواهد هر کس به انتهای خیابانش رسید به تک پنجره ی روشنش اشاره کند و پناه ببرد.
💟@dialecticofsolitude
سرزمین من دستان زخمی زنان و مردانی است که ترک های زمین را ترمیم می کنند، تا از نفس نیفتد.
نام دیگر سرزمین من عشق است.
💟@dialecticofsolitude
نام دیگر سرزمین من عشق است.
💟@dialecticofsolitude
تهران، دیگر بیدار نمیشود با صدای بوق و نان سنگک داغ.
بیدار میشود با آسمانی از آتش، سرختر از غروب.
کوچههایی که روزی اسم بچههای محل را فریاد میزدند، حالا سکوتی را حمل میکنند که حتی مرگ هم از آن میترسد.
حمله به تهران، حمله به خاطره است.
به دختری که از پنجره خانهاش مینوشت :
"زندگی یعنی همین خیابان های ولیعصر"
به پسری که اولین بار دلش لرزید، آنسوی سید خندان.
حمله به تهران، تنها ریز پرنده و موشک نیست.
ترکشی است که از دیوار میگذرد و میرسد به دفتر شعر، به دل مادر، به عکس بچهای که دیگر نیست.
در میدان انقلاب، دیگر کسی شعار نمینویسد.
گرد و غبار، جای واژهها را گرفته.
میدان آزادی، بیصدا ایستاده، انگار خودش هم از این ماتم شرم دارد.
فلسفهی جنگ این است:
آنچه را که با عشق ساختهای، با ثانیهای نفرت نابود کند.
و بعد، هیچکس مسئول درد تو نیست،
فقط تو میمانی و شهری که باید در خاکسترش، دوباره خانه بسازی.
تهران انگار، زیر آتش، شبیه انسان است:
نمیمیرد، اما دیگر هیچگاه همان آدم سابق نخواهد شد.
و حالا تنها مانده…
با بامی که دیگر آسمان ندارد،
با پنجرههایی که به ویرانی باز میشوند،
و خیابانهایی که به جای عابر، جنازه میبرند.
باد، خاکستر نامههایی را میبرد که هرگز خوانده نشدند.
کودکی کنار دیوار گریه نمیکند—او فقط نگاه میکند،
چنان آرام، که گویی فهمیده گریستن، وقتی خانهات نیست، معنایی ندارد.
تهران، مادر پیر هزار خاطره است.
در کوچههایش، بوی نم اشکهایمان مانده.
دیروز را به یاد میآورد—صدای خندههایی که لابهلای دود گم شدند.
و امروز، با دلی سوراخسوراخ، دنبال تکههای خودش میگردد؛
در قاب شکستهی یک مغازه، در عکس سوختهی یک عروسی، در صدای ضعیف رادیویی که هنوز میگوید:
«اینجا تهران است…»
اما تهران هنوز ایستاده.
شاید با زانوهایی خسته، با چشمانی بیخواب،
اما ایستاده.
و این ایستادن، همان چیزیست که دشمن هرگز نمیفهمد.
که تهران را نمیتوان شکست؛ چون تهران، فقط سنگ و سیمان نیست.
تهران، نام دیگر ماست،
وقتی در اوج ویرانی، باز هم جرأت میکنیم بگوییم:
فردا، باز طلوع خواهد کرد.
#سعید_پوربهشت
بیدار میشود با آسمانی از آتش، سرختر از غروب.
کوچههایی که روزی اسم بچههای محل را فریاد میزدند، حالا سکوتی را حمل میکنند که حتی مرگ هم از آن میترسد.
حمله به تهران، حمله به خاطره است.
به دختری که از پنجره خانهاش مینوشت :
"زندگی یعنی همین خیابان های ولیعصر"
به پسری که اولین بار دلش لرزید، آنسوی سید خندان.
حمله به تهران، تنها ریز پرنده و موشک نیست.
ترکشی است که از دیوار میگذرد و میرسد به دفتر شعر، به دل مادر، به عکس بچهای که دیگر نیست.
در میدان انقلاب، دیگر کسی شعار نمینویسد.
گرد و غبار، جای واژهها را گرفته.
میدان آزادی، بیصدا ایستاده، انگار خودش هم از این ماتم شرم دارد.
فلسفهی جنگ این است:
آنچه را که با عشق ساختهای، با ثانیهای نفرت نابود کند.
و بعد، هیچکس مسئول درد تو نیست،
فقط تو میمانی و شهری که باید در خاکسترش، دوباره خانه بسازی.
تهران انگار، زیر آتش، شبیه انسان است:
نمیمیرد، اما دیگر هیچگاه همان آدم سابق نخواهد شد.
و حالا تنها مانده…
با بامی که دیگر آسمان ندارد،
با پنجرههایی که به ویرانی باز میشوند،
و خیابانهایی که به جای عابر، جنازه میبرند.
باد، خاکستر نامههایی را میبرد که هرگز خوانده نشدند.
کودکی کنار دیوار گریه نمیکند—او فقط نگاه میکند،
چنان آرام، که گویی فهمیده گریستن، وقتی خانهات نیست، معنایی ندارد.
تهران، مادر پیر هزار خاطره است.
در کوچههایش، بوی نم اشکهایمان مانده.
دیروز را به یاد میآورد—صدای خندههایی که لابهلای دود گم شدند.
و امروز، با دلی سوراخسوراخ، دنبال تکههای خودش میگردد؛
در قاب شکستهی یک مغازه، در عکس سوختهی یک عروسی، در صدای ضعیف رادیویی که هنوز میگوید:
«اینجا تهران است…»
اما تهران هنوز ایستاده.
شاید با زانوهایی خسته، با چشمانی بیخواب،
اما ایستاده.
و این ایستادن، همان چیزیست که دشمن هرگز نمیفهمد.
که تهران را نمیتوان شکست؛ چون تهران، فقط سنگ و سیمان نیست.
تهران، نام دیگر ماست،
وقتی در اوج ویرانی، باز هم جرأت میکنیم بگوییم:
فردا، باز طلوع خواهد کرد.
#سعید_پوربهشت
Forwarded from هوای حوا
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
وطن بسوزد و من در خروش و جوش نباشم؟!
خدا کند که بمیرم وطنفروش نباشم!
#ایران
💟 کانال هوای حوا @Havaye_Havva
خدا کند که بمیرم وطنفروش نباشم!
#ایران
💟 کانال هوای حوا @Havaye_Havva
بیزارم از جنگ،
اما بیش تر
از جنگ افروزان.
و بیش تر از اینها
از آنانکه وطن می فروشند.
بیزارم از جنگ،
با این همه گاه باید
با همان دستی که برای صلح دعا می کنی،
بر قامت دشمنت ضربه ای قاطع بزنی.
👤معصومه صابر
💟@dialecticofsolitude
اما بیش تر
از جنگ افروزان.
و بیش تر از اینها
از آنانکه وطن می فروشند.
بیزارم از جنگ،
با این همه گاه باید
با همان دستی که برای صلح دعا می کنی،
بر قامت دشمنت ضربه ای قاطع بزنی.
👤معصومه صابر
💟@dialecticofsolitude
#بهترین_متنهایی_که_خوانده_ام
کاسب جنگ نباشیم لطفا.
اگر رانندهاید و رفتن یک مسیر براتون با قبل جنگ تفاوتی نکرده، کرایه رو زیاد نکنید.
اگر فروشندهاید، اگر توزیع کنندهاید، یا هر کار دیگه، تا جایی که میتونید سعی کن مثل قبل جنگ ادامه بدین.
تو اگر بدون منطق از جنگ کاسبی کنی فرقی با کسی که سلاح میفروشه برای کشتن زن و بچهی مردم نداری.
💟@dialecticofsolitude
کاسب جنگ نباشیم لطفا.
اگر رانندهاید و رفتن یک مسیر براتون با قبل جنگ تفاوتی نکرده، کرایه رو زیاد نکنید.
اگر فروشندهاید، اگر توزیع کنندهاید، یا هر کار دیگه، تا جایی که میتونید سعی کن مثل قبل جنگ ادامه بدین.
تو اگر بدون منطق از جنگ کاسبی کنی فرقی با کسی که سلاح میفروشه برای کشتن زن و بچهی مردم نداری.
💟@dialecticofsolitude
نشسته ام وسط زندگی.
صبور،
غمگین،
امیدوار،
خسته،
و ادامه دهنده،
و ادامه دهنده.
👤محمد یغمایی
💟@dialecticofsolitude
صبور،
غمگین،
امیدوار،
خسته،
و ادامه دهنده،
و ادامه دهنده.
👤محمد یغمایی
💟@dialecticofsolitude
همراهان عزیز،
ضمن آرزوی سلامتی و سربلندی برای تمام مردم ایران عزیز، در صورت عدم دسترسی به تلگرام، میتونید در ایتا کانال رو همراهی کنید.🤍🍃
https://eitaa.com/dialecticoffsolitude
ضمن آرزوی سلامتی و سربلندی برای تمام مردم ایران عزیز، در صورت عدم دسترسی به تلگرام، میتونید در ایتا کانال رو همراهی کنید.🤍🍃
https://eitaa.com/dialecticoffsolitude
Eitaa
ایتا - مجله دیالکتیک
پیام رسان ایرانی ایتا Eitaa
و من خودم را با خستگی تمام،
از میان این فصل عبور می دهم.
فقط به امید نور کم سویی که در دوردست ها می درخشد.
👤اولگا کنیپر
💟@dialecticofsolitude
از میان این فصل عبور می دهم.
فقط به امید نور کم سویی که در دوردست ها می درخشد.
👤اولگا کنیپر
💟@dialecticofsolitude
Forwarded from هوای حوا
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ نام آنها را بگو، آنها عدد نیستند، جان ایرانند
🔹تصاویر شماری از کشتهشدگان حملههای رژیم غاصب اسراییل به مناطق مسکونی ایران
💟 کانال هوای حوا @Havaye_Havva
🔹تصاویر شماری از کشتهشدگان حملههای رژیم غاصب اسراییل به مناطق مسکونی ایران
💟 کانال هوای حوا @Havaye_Havva
#توئیت 🕊
اونایی که تو این مدت باهاشون sms بازی کردین،
واقعی ترین آدمای زندگیمونن...
💟@dialecticofsolitude
اونایی که تو این مدت باهاشون sms بازی کردین،
واقعی ترین آدمای زندگیمونن...
💟@dialecticofsolitude
گریه نکن خواهرم. در خانهات درختی خواهد رویید و درختهایی در شهرت و بسیار درختانی در سرزمینت. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید، در راه که میآمدی سحر را ندیدی؟
👤سیمین دانشور
📚سووشون
💟@dialecticofsolitude
👤سیمین دانشور
📚سووشون
💟@dialecticofsolitude