حالم خوبه
ولی بازم دلم محبت می‌خواد
بازم می‌خوام که دوست داشته بشم.

ما نمی‌دونیم زندگی‌ ما رو به کجا می‌بره
ولی لطفاً منو به جای خوبی ببر؛ باشه؟

برای امشب خدا
لطفاً یه دستمال نمدار روی قلبم بذار.

این روزا دسته‌گلی‌ام که توی گلدونه
گلدون افتاده
آبی‌ که توشه بیرون ریخته
گلایی که سرشون روی زمینه و هنوز توی گلدونن، دارن کجکی به دنیایی نگاه می‌کنن که این روزا زیادی غمگینه.

به دلت بگو برای من تنگ بشه.

اینجای زندگی این شکلیه که: اگه می‌خوای گریه کنی بدو که تا چند روز آینده وقت نمی‌کنی.

تو دلم یه عالمه دیگ نگرانی داره قُل‌قُل می‌جوشه.

کشورم داره از بیرون می‌ترکه
خودم از درون

از یک مضطرب به مضطرب‌های دیگه

در این شرایط ممکنه علائم متقاوتی رو تجربه کنید. اضطراب در هرکسی خودش رو به شکل متفاوتی نشون میده. آدم عصبی رو عصبی‌تر می‌کنه، فرد اجتنابی -کسی که انتخابش در برابر چیزی که بهش اضطراب میده فاصله گرفتنه- رو اجتنابی‌تر می‌کنه. ممکنه در عادات غذایی و خوابتون تاثیر بذاره و در کل شما رو به آدم حساس‌تری تبدیل کنه.
می‌خوام بگم که این تغییرات و هر تغییرات دیگه‌ای که توی این چند روز در خودتون و اطرافیانتون شاهدش بوده‌اید، در این شرایط، طبیعیه؛ پس به‌جای سرزنش کردن خودتون و اطرافیانتون، بپذیریدش و برای آروم‌کردن اوضاع و احوالتون تلاش کنید.
چه کار میشه کرد؟ جدا از تجویزهای دارویی و درمانی که کار دکتره؛ مواردی هم هست که از ما برمیاد و اون:

- اضافه‌کردن مقداری گلاب به آب نوشیدنی روزانه‌ است. گلاب آرامش‌بخشه.

- خوردن دمنوش‌های آرامش‌بخش مثل بهارنارنج و گل گاو زبان.

- مدام چک‌ نکردن اخبار و فاصله‌ گرفتن ازشون حتی به مدت کمی در روز. زمانی رو در روز به فاصله گرفتن از رسانه و اخبار اضطراب‌آور اختصاص بدید و شرایطی رو ایجاد کنید که بتونید توش به دور از امر تنش‌زا مقداری به مغز و روحتون استراحت بدید؛ هرچند کوتاه ولی لطفاً ازش غافل نشید.

- صحبت‌کردن با آدم‌های امن درمورد احساساتتون یا نوشتن افکار و احساسات آزاردهنده و برون‌ریزی اونها (می‌تونید بعدش اون کاغذا رو بریزید دور یا دیگه نخوندیدشون).

شب به شب سهم پنیک اتکمو میذارن تو قفسۀ سینه‌ام.

ایرانی ندار ندارش ۶ ۷ تا ترومای خوب داره

*محتسب*

@OfficialPersiaTwiter

اگر توی خونه نشستید و اخبار رو پیگیری می‌کنید، پیشنهاد می‌کنم حتما یه دوری توی کوچه‌های اطراف بزنید
وقتی تو خونه‌ایم، کم‌کم تصور می‌کنیم همه شهر نابود شده، همه رفتن و ما بی‌پناهیم، توی خیابون که ببینیم مردم دارن قدم می‌زنن و زندگی می‌کنن، بهمون آرامش می‌ده
به آرامش نیاز داریم

*MohammadReza Sobhan*

@OfficialPersiaTwiter