گُلی رو که وقت نمیکنی آب بدی از اول نَکار

وقتی تو خواب دیدیش و بعد بیدار میشی حالا بیشتر از قبل دلت تنگ شده💔

‏کجایی؟
‏+video massage
‏چی پوشیدی؟
‏+video massage
‏میکاپت؟
‏+video massage
‏چی میخوری؟
‏+video massage
🎀✨️💖‏😫💞

فروغ فرخزاد یه جا گفته: «هیچ چیز راحتم نمی‌کند. نه دریا، نه آفتاب، نه درخت‌ها، نه آدم‌ها، نه فیلم‌ها، نه لباس‌هایی که تازه خریده‌ام. نمی‌دانم چه کار کنم. بروم و سرم را به درخت‌ها بکوبم، داد بزنم، گریه کنم؛ نمی‌دانم.» و من شدیدا باهاش احساس هم‌ذات پنداری میکنم. والا منم نمیدونم چیکار کنم.

Hot girls core :
جیش دارم ، معدم درد میکنه ، گشنمه
هیچی لباس ندارم بپوشم ، دلم درد میکنه
ی عکس ازم میگیری ؟ ، اصلا منو دوسم داری؟
سردرد دارمممممم ، ولم کن نمیخوام 🎀

ماهنوز در موردت حرف میزنیم کیان
تولدت مبارک 🫠❤️‍🩹
#کیان_پیرفلک

آگاهی درد داره،
ولی ناآگاهی بهای خیلی سنگین‌تری داره.

باید گفت‌وگو کنیم، حتی وقتی حرف خاصی برای گفتن نداریم. از جزئیاتی بگیم که شاید بنظر بی‌اهمیت بیان، اما همینا مارو توی زندگیِ هم نگه میدارن. تعریف کنیم چایی‌ امروزمون رو با چی خوردیم، از فنجون قهوه‌مون، کتابی که داریم مطالعه‌ش می‌کنیم عکس بفرستیم، وقتی ناراحتیم یا بی‌دلیل خوشحالیم همدیگر رو در جریان بذاریم. که اگه از حال هم بی‌خبر باشیم، که اگه نگیم، که اگه نپرسیم کم‌کم از هم دور می‌شیم و به سکوت عادت می‌کنیم.

آنهایی که منتظر جنگ هستند را نمیفهمم. جنگ، یک دهان بزرگ است که همه‌ چیز را قورت میدهد. خواهران و برادرانمان را، سفره‌های خالیمان را، شهرها و روستاهایمان را، مزرعه‌هایمان را، نخلهایمان را... و روزی که جنگ دور دهانش را پاک کند، جای خیلی چیزها تا ابد خالی خواهد ماند...

هنوز خیلی نگذشته از جنگِ قبلی. چهره‌اش را یادمان است. جنگ یک پرنده‌ی سیاه است که زیر سایه‌ی تاریکِ بالهای بزرگش، خیلی کارها میشود کرد…

خدا کند جنگ نشود. جنگ آخرین چیزی است که گربه‌ی مچاله‌ی روی نقشه دلش میخواهد.


- حمید باقرلو

«من فقط یک رویا دارم
اینکه وطنم را برایم بگذارید
بدون جنگ، بدون ویرانی
بدون مصیبت، بدون رنج
همه‌ی مناصب و کاسبی‌ها را بردارید و بروید،
ولی وطن‌ را برایم باقی بگذارید»

- ترانه‌ی وطن | لطفی بوشناق

لگد کردی
لگد میشی ...

از چک کردن اخبار خسته‌ام، لطفاً بس.

شاید توی فردایی که اینقد نگرانشیم اصلا نباشیم:)

کاش کودکان نمی‌مردند
ای کاش موقتاً به آسمان‌ها برده می‌شدند
تا جنگ تمام شود،
سپس با خیال راحت به خانه‌شان برمی‌گشتند،
و وقتی والدین با حیرت از آنها بپرسند
کجا بودید؟
با خوشحالی بگویند:
«داشتیم با ستاره‌ها بازی می‌کردیم!»


- غسان كنفانی