سیدحسین‌حسینی؛فلسفه/روش/نقدپژوهی 3193

Forwarded from پدیدار(عبدالرحمن حسنی‌فر) (A. Hasanifar)

7. ظاهرگرا، هر موضوعی را «ساده – سیاسی سازی» میکند؛ بدین معنا که برای دفاع از کلام یا سخنی از رهبران و شخصیتها، صورت ظاهر و ساده شده آن کلام را اخذ کرده و بدون فهم یا توان تحلیل عمیق آن، با هر شیوه و وسیله ای هرچند نادرست و مضحک، به دفاع از آن میپردازد. بدینسان نبایستی مسایل دینی یا اجتماعی را ساده سازی یا سیاسی سازی کرد. برای این منظور، علاوه بر راهکارهای پیش، نباید اجازه داد مقامات سیاسی در هر موضوعی اظهار نظر کنند.
8. هنگامی که فرع را بجای اصل نشانده یا بگونۀ سیستمی به کلیّت مبانی، اصول، قواعد، و آموزه های دینی ننگریم، دچار ظاهرگرایی خواهیم شد و در نتیجه، جان آدمیان را فدای برگزاری صوری مناسکی خواهیم نمود یا اهمیت احترام و تحمل سخنان متفاوت یا مخالف را در محیطهای علمی در برابر آثار مخرب اجتماعی حذف فیزیکی، فهم نخواهیم کرد یا پاسداشت شهدا و توان دفاعی بر هر امری مرجح میشود حتی اگر این تبلیغ، به ضد خودش تبدیل شود. اصل طبقه بندی و اولویت سنجی مبانی و اصول در کنار نگاه سیستمی به قواعد و آموزه های دین را باید در رویکردهای فلسفی کل نگر و احیاناً نگاههای فلسفه علمی دنبال کرد.
9. کمّی گرایی یکی از مصداقهای ظاهرگرایی است چرا که این گروه معمولا ملاک دینداری را در تعداد کمّی افرادی میدانند که در مراسم مذهبی شرکت میکنند؛ بجای ملاکهای کیفی که از کیفیت مناسک و میزان اثرگذاری و تغییر و تحول افراد در معیارهای مهمتری مانند صداقت و امانت و راستگویی سخن میگوید.
10. پرهیز از شعار دادن صرف و همراه نمودن شعار با شعور چرا که یکی از نشانه های ظاهرگرایی، اعلام شعارهای بیشمار و بلند، بدون عمل به محتوای آنها است.
مطلب👆 دکتر سید حسین حسینی هم در راستای مطلب مرحوم رضا بابایی است که از کانال ایشان با حذف منابع به اشتراک گذاشته میشود .
#@padeidar

94 views13:57